Ξενάγηση στο "Μεστάγια"

Ο τελικός του «Copa del Rey» διεξάγεται το βράδυ της Τετάρτης στο «Μεστάγια» και το Sport24.gr σας ξεναγεί στο γήπεδο της Βαλένθια.

Η ιστορία, τα μεγάλα ραντεβού και οι πρωταγωνιστές μαζί με ένα μίνι αφιέρωμα στους 8 τελικούς Κυπέλλου που έχουν διεξαχθεί στο «Μεστάγια» και ένα photostory με σπάνιες φωτογραφίες από τα 88 χρόνια ύπαρξης του «κολοσσού» της Βαλένθια.

Για το photostory πατήστε εδώ.

Α. Η ΙΣΤΟΡΙΑ

- Η Valencia CF ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1919 και η πρώτη έδρα της ομάδας υπήρξε το «Campo de Algiros», ένα χωράφι που θύμιζε πολύ το σημερινό «Ελ Πάσο» της Καλλιθέας. Τα βράχια που βρίσκονταν διάσπαρτα γύρω από τον αγωνιστικό χώρο, περιόριζαν τις θέσεις των θεατών σε μόλις 8.000, ενώ και οι διαστάσεις του γηπέδου ήταν αρκετά μικρές, μόλις 91 Χ 47 μέτρα.

- Η τότε διοίκηση της Βαλένθια έψαξε έναν καινούργιο, μεγαλύτερο χώρο, όπου θα κατασκευαζόταν ένα καινούργιο γήπεδο, του οποίου το μέγεθος θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του συλλόγου. Η τοποθεσία που επιλέχτηκε βρισκόταν στο αρδευτικό σύστημα Μεστάγια, ένα σύνολο από κανάλια που τροφοδοτούνταν τεχνητά από τον γειτονικό ποταμό Τούρια. Η αγορά της έκτασης κόστισε περίπου 317.000 πεσέτες.

Ο κόσμος προσέρχεται στα εγκαίνια του Μεστάγια (20-5-1923)

- Το καινούργιο γήπεδο «Mestalla», το οποίο ονομάστηκε έτσι από το μεγάλο κανάλι, μέρος του οποίου περνούσε κάτω από τον αγωνιστικό χώρο και τη δυτική εξέδρα, εγκαινιάστηκε στις 20 Μαΐου του 1923 με έναν φιλικό αγώνα ανάμεσα στη Βαλένθια και την Λεβάντε (νίκη των «νυχτερίδων» με 1-0).

- Η χωρητικότητα του νέου γηπέδου ήταν 17.000 θέσεων. Υπήρχαν δέκα ξύλινες εξέδρες για το κοινό, πέντε σειρές με καθίσματα στην εξέδρα των επισήμων και άλλα πέντε θεωρεία δίπλα στον αγωνιστικό χώρο, του οποίου οι διαστάσεις ήταν 100 Χ 59 μέτρα. Η επιφάνεια του γηπέδου ήταν χωμάτινη.

- Το 1927 έγιναν έργα επέκτασης με την κατασκευή της σκεπαστής εξέδρας, κάτω από την οποία τοποθετήθηκαν τα αποδυτήρια, το ιατρείο και τα εκδοτήρια. Ο αγωνιστικός χώρος στρώθηκε με χλοοτάπητα και η συνολική χωρητικότητα έφτασε τους 25.000 θεατές. Τα έργα αναμόρφωσης κόστισαν γύρω στις 350.000 πεσέτες.

Το Μεστάγια πλημμυρισμένο μετά την υπερχείλιση του ποταμού Τούρια (Οκτώβριος 1957)

- Στην περίοδο του ισπανικού εμφύλιου (1936-39), το «Μεστάγια» χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο συγκέντρωσης και υπέστη πολλές καταστροφές, όμως αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου ανακατασκευάστηκε με τη βοήθεια της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.

- Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 η διοίκηση της Βαλένθια αποφάσισε την πλήρη ανακατασκευή του «Μεστάγια». Για το λόγο αυτό εκταμιεύτηκαν δάνεια από διάφορες τράπεζες με τη μεσολάβηση του τότε προέδρου της Ρεάλ Μαδρίτης, Σαντιάγο Μπερναμπέου, ενώ παράλληλα ο σύλλογος προχώρησε σε προπώληση εισιτηρίων διαρκείας για την επόμενη 15ετία.

- Το «Μεστάγια» ξαναχτίστηκε στην ουσία από την αρχή, αφού πρώτα αγοράστηκαν διπλανές εκτάσεις για την επέκτασή του. Για πρώτη φορά προστέθηκαν τα πάνω διαζώματα και «σηκώθηκαν» τα εντυπωσιακά κάθετα πέταλα, ενώ η σκεπαστή κερκίδα σχεδόν διπλασιάστηκε, αφού επεκτάθηκε τόσο προς τα πλάγια όσο και προς τα πάνω.

Τα εγκαίνια της σκεπαστής εξέδρας το 1927

- Με την ολοκλήρωση των έργων, το «Μεστάγια» χωρούσε πλέον 45.500 θεατές. Για την ανάπλαση ξοδεύτηκαν συνολικά 47 εκατομμύρια πεσέτες (18 για την κατασκευή των καινούργιων κερκίδων, 21 για την ανακατασκευή των εξεδρών που υπήρχαν και την επέκταση της σκεπαστής και άλλα 8 για την αγορά των εκτάσεων δίπλα στο γήπεδο).

- Τον Οκτώβριο του 1957, λίγους μόλις μήνες μετά τα εγκαίνια του αναμορφωμένου «Gran Mestalla», ήρθε η απόλυτη καταστροφή με τη μορφή μιας τεράστιας πλημμύρας. Ο ποταμός Τούρια, που τότε περνούσε μέσα από τη Βαλένθια, υπερχείλισε και το γήπεδο υπέστη ανυπολόγιστες ζημιές. Όλες οι υπόγειες και ισόγειες εγκαταστάσεις του γηπέδου (υδροδότηση, φωτισμός, γραφεία, αποδυτήρια, αποθηκευτικοί χώροι, χλοοτάπητας και θεωρεία) καταστράφηκαν ολοσχερώς.

- Στις 17 Μαρτίου του 1959 εγκαινιάστηκε ο τεχνητός φωτισμός του γηπέδου. Μαζί παρουσιάστηκαν και τα έργα αποκατάστασης των καταστροφών που άφησε πίσω της η πλημμύρα. Τα εγκαίνια του – για μια ακόμα φορά – καινούργιου Μεστάγια συνέπεσαν με τις Fallas, τη μεγάλη τοπική γιορτή της Βαλένθια και οι νυχτερίδες κέρδισαν σε φιλικό αγώνα τη γαλλική Stade de Reims με 2-1.

Αεροφωτογραφία του Μεστάγια στη δεκαετία του '60

- Από τις 23 Αυγούστου του 1969 το Μεστάγια μετονομάστηκε σε γήπεδο Λουίς Κασανόβα προς τιμήν του ιστορικού πρόεδρου Luis Casanova Giner (1940-1959). Την πρόταση του Δ.Σ. της τότε διοίκησης της Βαλένθια υπερψήφισαν τα μέλη του συλλόγου, όμως τον Φεβρουάριο του 1994 το γήπεδο ονομάστηκε εκ νέου Μεστάγια, αφού ο ίδιος ο Κασανόβα απέστειλε επιστολή στην Valencia CF ζητώντας να χρησιμοποιείται η παραδοσιακά ιστορική ονομασία.

- Το 1972 εγκαινιάστηκε η καινούργια πτέρυγα των γραφείων του συλλόγου, που βρίσκεται ακριβώς πίσω από την κεντρική κερκίδα και στεγάζει όλες τις υπηρεσίες της Valencia CF.

- Το 1998 έγινε η τελευταία ανάπλαση του «Μεστάγια» από τη διοίκηση του προέδρου Φρανθίσκο Ροτζ. Προστέθηκαν τρεις καινούργιες κερκίδες, οι οποίες ανέβασαν τη συνολική χωρητικότητα του γηπέδου σε 52.000 θέσεις. Το 2007, σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, το Ανώτατο Δικαστήριο χαρακτήρισε παράνομα τα έργα αυτής της επέκτασης και η δικαστική διαμάχη συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Β. ΤΟ "ΜΕΣΤΑΓΙΑ" ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

Το εντυπωσιακό πέταλο με τις κάθετες κερκίδες.

- Το «Mestalla» διαθέτει 52.000 θέσεις και είναι το 7ο σε χωρητικότητα γήπεδο της Ισπανίας, πίσω από το «Camp Nou» (99.350), το «Santiago Bernabeu» (80.350), το «Estadio de la Cartuja» (57.600), το «Lluis Companys» (56.000), το «Vicente Calderon» (54.500) και το «Benito Villamarin» (52.500).

- Με τις 52.000 θέσεις του, το «Μεστάγια» είναι η 5η μεγαλύτερη σε χωρητικότητα έδρα της Πριμέρα Ντιβισιόν, αφού το «Estadio de la Cartuja» και το «Lluis Companys» είναι μεν μεγαλύτερα, αλλά δεν φιλοξενούν κάποια συγκεκριμένη ομάδα.

- Οι διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου του «Μεστάγια» είναι 105 Χ 68 μέτρα.

- Η πληρότητα στις θέσεις του τη σεζόν 2009-10 έφτασε το 81.2%. Ο μέσος όρος προσέλευσης στα παιχνίδια της περσινής περιόδου ήταν 42.263 θεατές ανά αγώνα.

- Το «Μεστάγια» βρίσκεται στην πόλη της Βαλένθια, στην οδό Avenida de Suecia s/n. Το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 0034-902011919.

- Στη φετινή σεζόν, 2010-11, η Βαλένθια διέθεσε 44.000 διαρκείας για το «Μεστάγια», οι τιμές των οποίων κυμάνθηκαν από 264 έως 8.500 ευρώ.

Γ. ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ "ΜΕΣΤΑΓΙΑ"

Το «Μεστάγια» έχει φιλοξενήσει ως έδρα της Βαλένθια, αναρίθμητους επίσημους αγώνες των «νυχτερίδων» για την Πριμέρα Ντιβισιόν, την Σεγούντα (1928-29, 1929-30, 1930-31 & 1986-87), το ισπανικό Κύπελλο και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Επίσης έχει φιλοξενήσει παιχνίδια της Εθνικής Ισπανίας, ανάμεσά τους και το πρώτο ιστορικά επίσημο διεθνές ματς της «φούρια ρόχα» επί ισπανικού εδάφους, στις 14 Ιουνίου του 1925.

Βαλένθια και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Μεστάγια πριν από αγώνα για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Στο «Μεστάγια» έχουν διεξαχθεί αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 και του ποδοσφαιρικού τουρνουά των Ολυμπιακών αγώνων της Βαρκελώνης το 1992. Ενδεικτικά, παραθέτουμε μερικές από τις σημαντικότερες συναντήσεις στα 88 χρόνια του γηπέδου της Βαλένθια.

1. Ισπανία – Ιταλία 1-0 (14-6-1925)

Πρόκειται για το πρώτο επίσημο διεθνές ματς επί ισπανικού εδάφους της «φούρια ρόχα». Σήμερα υπάρχει μια αναμνηστική πλάκα στο «Μεστάγια» που θυμίζει την συγκεκριμένη συνάντηση.

2. Βαλένθια – Ρεάλ Μαδρίτης 3-1 (5-4-1942)

Στην 26η και τελευταία αγωνιστική της Λίγκας της περιόδου 1941-42, η Βαλένθια υποδέχτηκε στο «Μεστάγια» τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι «νυχτερίδες» είχαν ήδη κερδίσει μαθηματικά το πρωτάθλημα και η νίκη επί των «μερένγκες» με 3-1 σφράγισε με τον καλύτερο τρόπο την πρώτη κατάκτηση του τίτλου στην ιστορία του συλλόγου.

3. Βαλένθια – Νότιγχαμ Φόρεστ 2-0 (13-9-1961)

Αυτό ήταν το πρώτο επίσημο ευρωπαϊκό παιχνίδι στην ιστορία της Βαλένθια μέσα στο «Μεστάγια» (για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, τότε γνωστό ως Κύπελλο Εκθέσεων). Η συνέχεια έφερε τη Βαλένθια μέχρι τον τελικό και την κατάκτηση του τροπαίου.

4. Βαλένθια – Μπαρτσελόνα 6-2 (8-9-1962)

Η ευρωπαϊκή πορεία των «νυχτερίδων» εκείνη την περίοδο (1961-62) ήταν αψεγάδιαστη. Έφτασαν χωρίς ήττα μέχρι τον τελικό και στα διπλά ματς εξαφάνισαν την Μπαρτσελόνα κερδίζοντας 6-2 στο «Μεστάγια» και φέρνοντας 1-1 στον επαναληπτικό του «Καμπ Νόου». Στο πρώτο ματς οι «μπλαουγκράνα» προηγήθηκαν δυο φορές (0-1 & 1-2), αλλά στη συνέχεια κατέρρευσαν, γνωρίζοντας μια από τις πιο βαριές ευρωπαϊκές τους ήττες.

5. Βαλένθια – Ντιναμό Ζάγκρεμπ 2-0 (26-6-1963)

Την αμέσως επόμενη χρονιά μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Εκθέσεων, η Βαλένθια επανέλαβε τον άθλο φτάνοντας ξανά μέχρι τον τελικό. Χάνοντας τον πρώτο αγώνα στο Ζάγκρεμπ με 2-1, επιβλήθηκε μέσα στο «Μεστάγια» με 2-0 και έκανε το repeat, προσθέτοντας το δεύτερο – συνεχόμενο – τρόπαιο στη συλλογή της.

Η μεγάλη Βαλένθια της δεκαετίας του '80 με τον Μάριο Κέμπες στη σύνθεσή της. Ο Matador έπαιξε σε 186 ματς και πέτυχε 116 γκολ!

6. Βαλένθια – Νότιγχαμ Φόρεστ 1-0 (17-12-1980)

Η μεγάλη Βαλένθια των αρχών της δεκαετίας του ’80 αντιμετώπισε ως κάτοχος του Κυπέλλου Κυπελλούχων την πρωταθλήτρια Ευρώπης Νότιγχαμ Φόρεστ για το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Οι Βρετανοί του Μπράιαν Κλαφ κέρδισαν 2-1 στο «City Ground», όμως στον επαναληπτικό του «Μεστάγια» οι «νυχτερίδες» του «matador» Μάριο Κέμπες πήραν τη νίκη με ένα γκολ του Μορένα και πανηγύρισαν την κατάκτηση του τροπαίου.

7. Ισπανία – Γιουγκοσλαβία 2-1 (20-6-1982)

Πρόκειται για τη μοναδική νίκη της «φούρια ρόχα» στο Μουντιάλ της Ισπανίας. Το «Μεστάγια» φιλοξένησε τους αγώνες του 5ου γκρουπ (Ισπανία, Ονδούρα, Γιουγκοσλαβία & Βόρεια Ιρλανδία). Στη δεύτερη αγωνιστική, η Ισπανία, αν και βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ με το γκολ του Γκούντελ, πέτυχε την ανατροπή με τους Χουανίτο και Σάουρα.

8. Ισπανία – Γκάνα 2-0 (5-8-1992)

Το «Μεστάγια» φιλοξένησε όλα τα παιχνίδια της Εθνικής Ισπανίας μέχρι και τον ημιτελικό στο Ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης. Στον ημιτελικό η «φούρια ρόχα» με αστέρια όπως ο Πεπ Γουαρδιόλα, ο Λουίς Ενρίκε και ο Αμαβίσκα, πήρε το εισιτήριο για τον τελικό του «Καμπ Νόου» κερδίζοντας την Γκάνα 2-0 (Αμπελάρδο & Μπέρχες).

9. Βαλένθια – Μπαρτσελόνα 4-1 (2-5-2000)

Στο δρόμο προς τον πρώτο τελικό της ιστορίας της στη διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ, η Βαλένθια του Έκτορ Κούπερ υποδέχτηκε στον πρώτο ημιτελικό την Μπαρτσελόνα, παίρνοντας μια μεγάλη νίκη με 4-1 (Ανγκούλο 2, Μεντιέτα και Πιόχο Λόπες), η οποία στην ουσία την έστειλε στο «Σταντ ντε Φρανς», αφού στον επαναληπτικό οι «μπλαουγκράνα» δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν το σκορ (νίκη με 2-1).

10. Βαλένθια – Λιντς Γιουνάιτεντ 3-0 (8-5-2001)

Ένα χρόνο μετά την ήττα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Έκτορ Κούπερ έκανε και πάλι το θαύμα του, οδηγώντας τη Βαλένθια για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην διεκδίκηση του τροπαίου. Οι «νυχτερίδες» έκλεισαν το εισιτήριο για τον τελικό του «Σαν Σίρο», κερδίζοντας 3-0 την Λιντς (πρώτο ματς 0-0) μέσα στο «Μεστάγια» με 2 τέρματα του Σάντσεθ και ένα του Μεντιέτα.

Δ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ – "NOU MESTALLA"

Το «Μεστάγια» κοντεύει να κλείσει 90 χρόνια ζωής και ήδη από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, ο σύλλογος έβαλε μπροστά τα σχέδια για την κατασκευή ενός νέου και υπερσύγχρονου γηπέδου, το οποίο θα αντικαταστήσει την ιστορική έδρα της Βαλένθια. Τον Νοέμβριο του 2006, ο τότε πρόεδρος Χουάν Σολέρ, παρουσίασε τα σχέδια και την μακέτα του «Nou Mestalla» (Νέο Μεστάγια), με το εντυπωσιακό φουτουριστικό «κάλυμμα» που θα είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο (από έξω) και ξύλο (από μέσα).

Το "Nou Mestalla" όπως είναι σήμερα. Η κατασκευή του έχει σταματήσει εδώ και δυο χρόνια λόγω οικονομικών δυσκολιών του συλλόγου.

Τον Αύγουστο του 2007 ξεκίνησαν τα έργα, τα οποία όμως σταμάτησαν τον Φεβρουάριο του 2009 λόγω έλλειψης κεφαλαίων. Το γήπεδο, του οποίου το κόστος ανέρχεται σύμφωνα με τον αρχικό προϋπολογισμό στα 220 εκατομμύρια ευρώ (συν 124 για τη δημιουργία του περιβάλλοντος χώρου), θα διαθέτει 75.000 θέσεις, υπόγειο πάρκινγκ 3.500 θέσεων, ενώ θα ανήκει στην κατηγορία 5 αστέρων της ΟΥΕΦΑ.

Ε. ΟΙ 8 ΤΕΛΙΚΟΙ ΤΟΥ "ΜΕΣΤΑΓΙΑ"

Το γήπεδο «Μεστάγια» φιλοξενεί αύριο για ένατη φορά έναν τελικό του ισπανικού Κυπέλλου. Το Sport24.gr κάνει μια σύντομη αναδρομή στους 8 προηγούμενους τελικούς και στους πρωταγωνιστές τους. Πριν όμως τους δούμε αναλυτικά, ας ξεκινήσουμε με μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία.

Το Κύπελλο Ισπανίας στο "Μεστάγια", λίγο πριν την έναρξη του τελικού του 2009 ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και την Αθλέτικ Μπιλμπάο.

- Επτά συνολικά ομάδες έχουν αγωνιστεί στους 8 τελικούς της Βαλένθια. Πρόκειται για τις Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Ατλέτικο Μαδρίτης, Εσπανιόλ, Μαγιόρκα και Σαραγόσα.

- Μόνο 3 από τις επτά αυτές ομάδες έχουν μοιραστεί τους 8 τίτλους. Πρόκειται για τις Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και Εσπανιόλ.

- Η Μπαρτσελόνα έχει κατακτήσει τους 4 από τους 8 τίτλους (1926, 1990, 1998 & 2009). Ακολουθούν με δυο τρόπαια η καθεμία, Ρεάλ Μαδρίτης (1936 & 1993) και Εσπανιόλ (1929 & 2000).

- Δυο φορές έχουν αναμετρηθεί σε αυτούς τους 8 τελικούς Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης. Οι αυριανοί μονομάχοι μετρούν από ένα τρόπαιο, οι μεν «μπλαουγκράνα» αυτό του 1990 (2-0), οι δε «μερένγκες» αυτό του 1936 (2-1).

- Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης έχουν πετύχει αμφότερες στο «Μεστάγια» την πιο πρόσφατη κατάκτηση του τροπαίου! Η Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του 1993 και η Μπαρτσελόνα σε αυτόν του 2009.

- 25 γκολ έχουν επιτευχθεί στους 8 τελικούς, μέσος όρος δηλαδή, κάτι παραπάνω από 3 γκολ σε κάθε παιχνίδι. Τα περισσότερα από αυτά σημειώθηκαν σε δυο τελικούς: στον πρώτο (1926) και στον πιο πρόσφατο (2009), από πέντε στον καθένα.

- 2009 / ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ – ΑΘΛΕΤΙΚ ΜΠΙΛΜΠΑΟ 4-1

13-5-2009 / Mestalla (50.000)

Γκολ: 9’ Toquero (0-1), 31’ Toure (1-1), 54’ Messi (1-2), 58’ Bojan (1-3), 64’ Xavi (1-4).

Από το «Μεστάγια» ξεκίνησε η «εποποιία» των έξι τίτλων της Μπαρτσελόνα μέσα στο 2009. Οι «μπλαουγκράνα» βρέθηκαν νωρίς πίσω στο σκορ, όμως όταν ο Τουρέ έφερε το ματς στα ίσια, η «αρμάδα» του Γουαρδιόλα σάρωσε την Αθλέτικ Μπιλμπάο και πρόσθεσε το 25ο τρόπαιο στη συλλογή της.

Μπαρτσελόνα (Πεπ Γουαρδιόλα): Pinto, Alves, Pique, Toure (88’ Sylvinho), Puyol, Busquets, Xavi (87’ Pedro), Keita, Messi, Bojan (84’ Hleb), Eto’o.

Αθλέτικ Μπιλμπάο (Χοακίν Καπαρός): Iraizoz, Iraola, Aitor Ocio, Amorebieta, Koikili, Javi Martinez, Orbaiz (60’ Etxeberria), David López (57’ Susaeta), Yeste, Toquero (60’ Ion Vélez), Llorente.

- 2000 / ΕΣΠΑΝΙΟΛ – ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 2-1

27-5-2000 / Mestalla (50.000)

Γκολ: 2’ Tamudo (1-0), 84’ Sergio (2-0), 90’ Hasselbaink (2-1)

Ο τελικός που όλοι θα θυμούνται για το γκολ που πέτυχε ο Ραούλ Ταμούδο μόλις στο 2ο λεπτό της συνάντησης, ξεγελώντας τον τερματοφύλακα της Ατλέτικο, Τόνι. Ο παίκτης της Εσπανιόλ «έκλεψε» τη μπάλα με κεφαλιά μέσα από τα χέρια του έκπληκτου Τόνι και σκόραρε, δίνοντας αναπάντεχο προβάδισμα στους «περίκος».

Εσπανιόλ (Πάκο Φλόρες): Cavallero, Cristóbal, Nando, Pochettino, Roger, Velamazan, Sergio, Galca, Arteaga, M. Posse (78’ Rotchen), Tamudo (70’ Serrano).

Ατλέτικο Μαδρίτης (Φ. Θαμπράνο): Toni, Aguilera (75’ Solari), Gaspar, Santi, Gamarra (50’ Luque), Capdevila, Hugo Leal, Valeron, Kiko, Baraja, Hasselbaink.

- 1998 / ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ – ΜΑΓΙΟΡΚΑ 1-1 (5-4 πεν.)

29-4-1998 / Mestalla (54.000)

Γκολ: 6’ Stankovic (0-1), 66’ Rivaldo (1-1)

Πρόκειται για τον «ελληνικό» τελικό του «Μεστάγια», αφού στη Μπαρτσελόνα έπαιζαν οι Ζιοβάνι και Ριβάλντο, ενώ στον πάγκο της Μαγιόρκα καθόταν ο Έκτορ Κούπερ. Από ένα γκολ πέτυχαν οι δυο ομάδες με τους Στάνκοβιτς και Ριβάλντο (από ασίστ του Ζίο), στην παράταση δεν άλλαξε το σκορ και ο τελικός κρίθηκε στα πέναλτι.

Μπαρτσελόνα (Λουίς Φαν Χάαλ): Hesp, Reiziger, Nadal, Ferrer (49’ Roger), Celades, Bogarde, Luis Enrique (106’ Oscar), Giovanni, Figo, Anderson (76’ Pizzi), Rivaldo.

Μαγιόρκα (Έκτορ Κούπερ): Roa, Oliazola, Marcelino, Iván Campo, Romero, Mena, Engonga (69’ Eskurza), Valeron (91’ Iván Rocha), Stankovic, Ezquerro (71’ Soler), Amato.

- 1993 / ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ – ΣΑΡΑΓΟΣΑ 2-0

26-6-1993 / Luis Casanova (42.000)

Γκολ: 29’ Butragueño (1-0), 78’ Lasa (2-0)

Ο τελευταίος τίτλος της «βασίλισσας» στη διοργάνωση μέχρι σήμερα. Η «σειρά του γύπα» σε μια από τις τελευταίες της παραστάσεις, με τον Μπουτραγκένιο να ανοίγει το σκορ και τον Λάσα να το κλείνει, σε έναν τελικό όπου η Ρεάλ ήταν ανώτερη από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ρεάλ Μαδρίτης (Μπενίτο Φλόρο): Buyo, Chendo (75’ Chendo), Sanchis, Nando, Lasa, Michel, Hierro, Milla, Villarroya, Butragueño, Alfonso (64’ Esnaider).

Σαραγόσα (Βίκτορ Φερνάντεθ): Cedrun, Solana, Julia (62’ Lizarralde), Aguado, Esteban, Belsue, García Sanjuán, Gay, Poyet, Higuera, Moisés (73’ Seba).

- 1990 / ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ – ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 2-0

5-4-1990 / Luis Casanova (50.000)

Γκολ: 68’ Amor (1-0), 91’ Salinas (2-0)

Η τελευταία φορά (μέχρι το αυριανό ματς) που έπαιξαν σε τελικό Κυπέλλου οι δυο μεγάλοι του ισπανικού ποδοσφαίρου. Πρόκειται για τον πρώτο εντός Ισπανίας τίτλο που κατέκτησε ο Γιόχαν Κρόιφ ως προπονητής της Μπαρτσελόνα. Η «σειρά του γύπα» στην απόλυτη ακμή της υπέκυψε απέναντι στην υπό δημιουργία Dream Team και ο Ερνέστο Βαλβέρδε (που δεν αγωνίστηκε, αλλά ήταν στην αποστολή) στέφθηκε Κυπελλούχος!

Μπαρτσελόνα (Γιόχαν Κρόιφ): Zubizarreta, Aloisio (28’ Serna), Alexanco, Koeman, Eusebio, Amor (70’ Soler), Bakero, Roberto, Laudrup, Julio Salinas, Begiristain.

Ρεάλ Μαδρίτης (Τζον Μπένζαμιν Τόσακ): Buyo, Chendo, Hierro, Sanchis, Ruggeri, Gordillo, Michel (77’ Aldana), Schuster, Martin Vazquez, Butragueño (62’ Julio Llorente), Hugo Sánchez.

- 1936 / ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ – ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 2-1

21-6-1936 / Mestalla (18.000)

Γκολ: 6’ Eugenio (1-0), 12’ Lecue (2-0), 21’ Escola (2-1)

Ο πρώτος τελικός ανάμεσα στους «αιώνιους», διεξήχθη στο «Mestalla» λίγες μέρες πριν ξεσπάσει ο Ισπανικός Εμφύλιος. Οι «μερένγκες» ξεκίνησαν εντυπωσιακά και προηγήθηκαν πολύ νωρίς 2-0, η Μπαρτσελόνα μείωσε στο 21’ και από εκεί και μετά ο τελικός «τελείωσε», αφού οι δυο ομάδες μάλλον κακοποίησαν το ποδόσφαιρο, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τύπος της εποχής.

Ρεάλ Μαδρίτης (Φρανθίσκο Μπρου): Zamora, Pedro Regueiro, Ciriaco, Bonet, Quincoces, Souto, Eugenio, Luis Regueiro, Sañudo, Lecue, Emilin.

Μπαρτσελόνα (Πάτρικ Ο’Κόνελ): Iborra, Argemi, Areso, Franco, Bayo, Balmanya, Raich, Fernandez, Ventoira, Escola, Munlloch.

- 1929 / ΕΣΠΑΝΙΟΛ – ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 2-1

3-2-1929 / Mestalla (16.000)

Γκολ: Padrón (1-0), Bosch (2-0), Lazcano (2-1)

Η τρίτη ήταν και η «φαρμακερή» για τους «περίκος». Μετά από δυο χαμένους τελικούς (1911 & 1915), η Εσπανιόλ κέρδισε το πρώτο τρόπαιο στην ιστορία της, νικώντας 2-1 τη Ρεάλ Μαδρίτης, ακριβώς μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει η πρώτη διοργάνωση της ισπανικής Λίγκας.

Εσπανιόλ (Τζακ Γκρίνγουελ): Ricardo Zamora, Saprisa, Gonzalez, Trabal, Solé, Kaiser, Vantolra, Broto, Tena I, Padrón, Bosch.

Ρεάλ Μαδρίτης (Χοσέ Κιράντε): Cabo, Quesada, Urquizu, Prats, Esparza, José María Peña, Lazcano, Triana, Gaspar Rubio, Morera, López.

- 1926 / ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ – ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 3-2

16-5-1926 / Mestalla (17.000)

Γκολ: 16’ Palacios (0-1), 58’ Vázquez (0-2), 62’ Samitier (1-2), 63’ Just (2-2), 112’ Alcántara (3-2)

Η πρώτη από τις μόλις δυο φορές που έχουν τεθεί αντιμέτωπες Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης σε τελικό ισπανικού Κυπέλλου (η δεύτερη το 1996 με νικήτρια την Ατλέτικο και σκόρερ τον Πάντιτς) εξελίχθηκε σε ένα μικρό έπος για τους «μπλαουγκράνα». Η Ατλέτικο προηγήθηκε 0-2 για να ακολουθήσει η μεγάλη ανατροπή που ολοκληρώθηκε στην παράταση. Ήταν το πρώτο «repeat» της Μπαρτσελόνα στον θεσμό, αφού είχε κατακτήσει και το τρόπαιο του 1925.

Μπαρτσελόνα (Ραλφ Κίρμπι): Platco, Planas , Walter, Torralba, Sancho, Carulla, Just, Piera, Samitier, Alcántara, Sagi Barba.

Ατλέτικο Μαδρίτης (Φρι Πέντλαντ): Barroso, Pololo, Olaso, Marin, Tuduri, Burdiel, De Miguel, Triana, Palacios, Vázquez, Olaso.

Βίντεο: Ο τελικός του 2009. Μπαρτσελόνα – Μπιλμπάο 4-1

Βίντεο: Το γκολ του Ταμούδο στον τελικό του 2000.

Βίντεο: Ο τελικός του 1998. Μπαρτσελόνα – Μαγιόρκα 1-1 (5-4 πεν.)

Βίντεο: Το γκολ του Μπουτραγκένιο στον τελικό του 1993.

Βίντεο: Ο τελικός του 1990. Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 2-0. Εκπληκτική περιγραφή και στα 5:04 και 9:30 μπορείτε να δείτε τον Ερνέστο Βαλβέρδε.