Ξέσπασμα από παίκτη της Σπέτσια: "Ρώσοι στρατιώτες σκότωσαν φίλο μου στην Ουκρανία"

Ο πόλεμος στην Ουκρανία μετά από τη ρωσική εισβολή τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου όχι μόνο δεν έχει σταματήσει αλλά ξεπέρασε και τις 40 ημέρες, ενώ τα τελευταία 24ωρα αυξάνονται οι φωνές και οι καταγγελίες από την ουκρανική πλευρά για μαζικές δολοφονίες άμαχου πληθυσμού από Ρώσους στρατιώτες.

Ένα τέτοιο δράμα βιώνει και ο 26χρονος Ουκρανός διεθνής επιθετικός, Βίκτορ Κοβαλένκο, με τον συμπαίκτη του Δημήτρη Νικολάου στην Σπέτσια (δανεικός από την Αταλάντα), να παραχωρεί συνέντευξη στην Gazzetta dello Sport και να εκμυστηρεύεται όλους τους φόβους και τις ανησυχίες του.

Συγκλονιστική ήταν δε η στιγμή που έδειξε μία φωτογραφία από έναν νεκρό άνδρα έξω από το αμάξι του, στην γενέτειρά του, την Χερσώνα, με τον Κοβαλένκο να υποστηρίζει πως ήταν ένας φίλος του που δέχτηκε σφαίρες από ρωσικά στρατεύματα αν και άοπλος.

"Ήταν φίλος μου. Κρύφτηκε για πέντε μέρες πριν προσπαθήσει να φύγει από τη χώρα με τον αδερφό του και μία κοπέλα. Τα ρωσικά στρατεύματα τον σταμάτησαν σε ένα σημείο ελέγχου.

Σκότωσαν τους δύο άνδρες και δεν έδωσαν πίσω ούτε τα σώματά τους για να τα θάψουν. Κράτησαν αιχμάλωτη την κοπέλα για τρεις ώρες. Όταν την άφησαν ελεύθερη έφυγε τρέχοντας και ουρλιάζοντας", τόνισε χαρακτηριστικά.

"Ο πατέρας μου έχει τουφέκι, αν χρειαστεί..."

Στην ίδια συνέντευξη, ο Κοβαλένκο αποκάλυψε πως η οικογένειά του είναι στην Ουκρανία και δεν έχει τρόπο διαφυγής: "Αυτή τη στιγμή, είναι αδύνατο να προσπαθήσουν να φύγουν. Είναι πολύ επικίνδυνο.

Αν οι Ρώσοι δουν αυτοκίνητο στην περιοχή, πυροβολούν. Δεν τους νοιάζει ποιος είναι μέσα, αν υπάρχουν πολίτες, γυναίκες ή άνδρες. Υπάρχουν τρία σημεία ελέγχου πριν από τα σύνορα της Χερσώνας. Υπάρχει μια άλλη πτυχή που πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Οι γονείς μου, όπως πολλοί Ουκρανοί, δεν θα άφηναν ποτέ το σπίτι τους. Αν φύγουν, δεν θα βρουν τίποτα όταν επιστρέψουν. Οι Ρώσοι έμπαιναν μέσα και έπαιρναν τα πάντα. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση τους; Η επιλογή είναι εύκολη.

Μένεις εκεί και υπερασπίζεσαι το σπίτι σου και τη ζωή σου. Ο πατέρας μου έχει ένα τουφέκι, ελπίζει ότι δεν θα το χρησιμοποιήσει, αλλά είναι έτοιμος να το κάνει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και την οικογένειά του.

Εγώ καλώ τον αδερφό μου πρωινές ώρες, αλλά μετά από 20 δευτερόλεπτα, το τηλέφωνο κόβεται. Οι επικοινωνίες είναι δύσκολες. Έπειτα προσπαθώ να τηλεφωνήσω στη μαμά μου το απόγευμα.

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα πάνε, δεν καταλαβαίνω αν λένε την αλήθεια ή αν κρατούν κάποια πράγματα για τον εαυτό τους. Φοβούνται ότι οι Ρώσοι θα ακούσουν τι λένε, δεν μου στέλνουν ούτε φωτογραφίες, φοβούνται ότι τα τηλέφωνά τους παρακολουθούνται.

Τα γενέθλιά μου ήταν στις 14 Φεβρουαρίου. Η μητέρα μου και ο ανιψιός μου (σ.σ. που είναι πέντε ετών) με επισκέφτηκαν στην Ιταλία και επέστρεψαν στη Χερσώνα λίγο πριν την επίθεση των Ρώσων", δήλωσε ο παίκτης, σε ένα κομμάτι των συγκλονιστικών αποκαλύψεών του για τις δύσκολες στιγμές που περνούν εδώ και 40 ημέρες οι δικοί του άνθρωποι, στην κόλαση που έχουν δημιουργήσει οι Ρώσοι όχι μόνο στην πατρίδα του αλλά και σε όλο τον πλανήτη.