Η ποδοσφαιρική του διαδρομή ήταν κάτι παραπάνω από λαμπρή αν αναλογιστεί κανείς τους τίτλους που κατέκτησε αλλά και τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε, μεταξύ των οποίων οι Ρεάλ, Μίλαν, και Ίντερ, ωστόσο ο Κλάρενς Ζέεντορφ δεν έχει μπορέσει μέχρι στιγμής να διαγράψει ανάλογη πορεία ως προπονητής.

Έκατσε μεν στον πάγκο της Μίλαν, όχι όμως παραπάνω από έξι μήνες (από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2014), με αυτά τα 22 παιχνίδια που την εκπροσώπησε ως πρώτος προπονητής να μην του ανοίγουν πόρτες στη συνέχεια, πέρα από αυτές της κινεζικής Σενζέν (2016), της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (2018) και της εθνικής Καμερούν (2018-19).

Όλα τα παραπάνω ήταν σίγουρα εμπειρίες για τον Ολλανδό παλαίμαχο μέσο, με τον ίδιο να μην κρύβει πάντως το παράπονό του για τις ελάχιστες ευκαιρίες που πήρε την τελευταία οκταετία και να στέκεται στον μικρό αριθμό μαύρων προπονητών που έχουν θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

"Ρωτούσα τον εαυτό μου γιατί δεν είχα ευκαιρίες στην Ιταλία, έχω δύο παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ. Δεν νομίζω πως είναι ρατσιστική χώρα, πάντα το πίστευα αυτό. Υπάρχουν μεν ρατσιστές, όμως δεν είναι ρατσιστική χώρα", τόνισε στο πλαίσιο παρουσίας του στο Φεστιβάλ Αθλητισμού του Τορίνου, για να προσθέσει:

"Αν δείτε τι έχει συμβεί, είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος πώς βρήκαν αμέσως δουλειά εκείνοι που ήρθαν μετά από μένα στην Μίλαν και εγώ δεν έλαβα κάποια πρόταση. Μετά από 20 χρόνια στην Ιταλία...

Ή υπήρχαν και αυτοί που μου είπαν ότι δεν ήθελαν να με προσβάλλουν με μία προσφορά. Κάντε μου μία και μετά αποφασίζω αν θα προσβληθώ ή όχι".

Για να καταλήξει ο Ζέεντροφ με το ακόλουθο σχόλιο: "Δεν είναι μόνο στην Ιταλία, όπου και αν κοιτάξεις, θα βρεις ελάχιστους μαύρους προπονητές.

Η πρώτη σοβαρή πρόταση που μου έγινε ήταν από την Κίνα, την δέχτηκα επειδή μου αρέσει να ταξιδεύω και να κάνω το κάθε σχέδιο να είναι ενδιαφέρον. Είναι όμως απογοητευτικό το γεγονός ότι μετά από την Μίλαν δεν μου έγινε ούτε ένα τηλέφωνο".