Ζιάμπαρης: "Ιδανικός προορισμός η Κέρκυρα για τους νέους ποδοσφαιριστές"

Ο 20χρονος Νίκος Ζιάμπαρης ανήκει και επίσημα από χθες (16/08) στο ρόστερ της Κέρκυρας (δείτε εδώ το προφίλ του) και στην πρώτη του συνέντευξη χαρακτήρισε ως ιδανικό προορισμό τους Φαίακες για κάθε νέο παίκτη.

Επίσης μίλησε με τα καλύτερα για τους Λυράκη, Μπάντοβιτς, ενώ δεν παρέλειψε να δώσει και ένα μήνυμα στους φιλάθλους της ομάδας, μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Ζιάμπαρη:

Νίκο, το καλοκαίρι είχες συζητήσεις και με άλλες ομάδες, όπως ο ΠΑΟΚ και ο Αρης. Γιατί, εντέλει, επέλεξες την Κέρκυρα;

«Ηταν καθοριστικός ο τρόπος με τον οποίο με προσέγγισε ο κ. Λυράκης. Φάνηκε ότι η Κέρκυρα με ήθελε πραγματικά, με πίστευε. Και, βεβαίως, η παρουσία του κ. Μπάντοβιτς. Ηξερα, έμαθα τα καλύτερα για το πώς σκέφτεται και λειτουργεί. Ενας προπονητής, που αρέσκεται να δουλεύει και να βοηθά πολύ τους, ηλικιακά, μικρούς».

Φαντάζομαι ότι το έχεις διαπιστώσει ήδη και στην πράξη...

«Απόλυτα. Νιώθω δικαιωμένος και τυχερός που ήρθα στην ομάδα. Στη μέχρι στιγμής, μικρή καριέρα μου, η Κέρκυρα αποτελεί το top σκαλοπάτι. Νομίζω, γενικά, ότι για κάθε παίκτη στην ηλικία μου, η Κέρκυρα είναι η ιδανική επιλογή».

Πλην Μπάντοβιτς, άλλοι «δάσκαλοι» στην, έως τώρα, πορεία σου;

«Με βοήθησε πολύ ο κ. Κόλα, στην ομάδα Νέων της ΑΕΚ και ο κ. Μαραντάς, προπονητής μου πέρσι στην Ηράκλεια».

Ποιο είναι το πράγμα που σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση στην «οικογένεια» του ΑΟΚ;

«Αυτό ακριβώς που είπες, ότι είναι “οικογένεια”. Aπό την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι υπάρχει ένα απίστευτο κλίμα και αυτό το λένε όλα τα παιδιά. Ξέρεις, είναι κάτι που σπανίζει στην Ελλάδα...».

Η ύπαρξη παικτών στη θέση σου, όπως ο Μαϊστόροβιτς, ο Βενέτης και ο Βέντσελ, σε αγχώνει καθόλου;

«Ισα – ίσα... Μαθαίνω πολλά δίπλα τους. Και δεν σου κρύβω ότι “κλέβω” πράγματα και προσπαθώ να τα ενσωματώσω στο παιχνίδι μου. Τώρα, σχετικά με το χρόνο της συμμετοχής μου, εγώ δουλεύω και περιμένω την ευκαιρία μου. Όταν μου δοθεί, θα προσπαθήσω να την πιάσω απ’ τα μαλλιά».

Οι στόχοι καριέρας σου, σε έναν ορίζοντα, ας πούμε, πενταετίας, ποιοι είναι;

«Γενικά, είμαι άνθρωπος που του αρέσει να προχωράει βήμα – βήμα. Σε πρώτη φάση, αυτό που με ενδιαφέρει, είναι να παίξω στην Κέρκυρα. Να δείξω πράγματα. Τώρα, σχετικά με το “μετά”, ποιος ξέρει; Κάθε, πάντως, ποδοσφαιριστής νομίζω ότι ονειρεύεται να αγωνιστεί, κάποια στιγμή, στο εξωτερικό. Δίχως να έχω προτίμηση σε κάποιο συγκεκριμένο Πρωτάθλημα. Παίζει ρόλο και η ομάδα».

Με μια λέξη, η φυσιογνωμία της φετινής Κέρκυρας;

«Πάνω απ’ όλα, είναι “ομάδα”. Με όλη τη σημασία της λέξεως. Αυτό το έχει “περάσει” o κ. Μπάντοβιτς και, πλέον, έχει μπει στο... DNA όλων μας. Σ’ έναν καλό βαθμό, το είχα διαπιστώσει από πέρσι, παρακολουθώντας την Κέρκυρα ως φίλαθλος. Μια οργανωμένη ομάδα, με συγκεκριμένο πλάνο στον αγωνιστικό χώρο, που προσπαθεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο και, πάνω απ’ όλα, σύνολο».

Ο αντικειμενικός στόχος της σεζόν, η παραμονή, σου φαίνεται υλοποιήσιμος, φαντάζομαι...

«Βέβαια. Γίνεται πολύ καλή δουλειά, μεθοδική και δε γίνεται να μη “βγει” στο γήπεδο».

Προέρχεσαι από μια ομάδα, την Ηράκλεια, δύο κατηγορίες κάτω. Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά που έχεις διαπιστώσει, σε σχέση με ένα κλαμπ επιπέδου Super League;

«Χωρίς να το σκεφτώ, η ποιότητα στον τρόπο παιχνιδιού. Στη Football League 2, όλα, σχεδόν, τα παιχνίδια κρίνονται στη δύναμη. Εδώ, δεν φθάνει...»

Aδόκιμος ο όρος, αλλά... «παικτικά», τον εαυτό σου πώς θα τον χαρακτήριζες;

«Νομίζω ότι, και λόγω σωματοδομής, είμαι καλός στη δύναμη και στο ψηλό παιχνίδι. Από ‘κεί και πέρα, όμως, έχω να βελτιώσω αρκετά πράγματα ακόμα. Όπως την ταχύτητα».

Εκτός γηπέδου, πώς περνάς το χρόνο σου;

«Ησυχα πράγματα. Μ’ αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και οι ταινίες και να μαζεύομαι σπίτι, με φίλους. Γενικά, είμαι χαρακτήρας χαμηλών τόνων. Σχεδόν “σπιτόγατος”. Δεν μου αρέσουν οι... θόρυβοι. Και η Κέρκυρα προσφέρεται γι’ αυτό. Δεν είχα ξανάρθει, ούτε ως επισκέπτης. Αλλά, απ’ όσα έχω δει, έχω εντυπωσιαστεί. Η ομορφιά του νησιού, οι άνθρωποι, η ηρεμία... Για έναν ποδοσφαιριστή υπάρχουν όλες οι συνθήκες, για να μπορέσει να προσηλωθεί απόλυτα στο στόχο του».

Κλισέ, αλλά... συνηθίζεται: ένα μήνυμα στον κόσμο;

«Κλισέ εσύ, κλισέ κι εγώ (γελάει)! Όχι, δεν θα πω κάτι ιδιαίτερο. Τα λόγια είναι περιττά. Τα έργα έχουν αξία, τι θα δείξεις στο γήπεδο. Είμαι αποφασισμένος να δώσω τα πάντα, ώστε να βοηθήσω και τον εαυτό μου και, πάνω απ’ όλα, την ομάδα να εκπληρώσει τους στόχους της. Μόνο αυτό...»