Ζίο & Ρίμπο: οι "ερυθρόλευκοι μπλαουγκράνα"
Ντέρμπι στην Ισπανία Μπάρτσα-Ρεάλ. Εκεί όπου "Ρίμπο", "Ζιο" έχουν γράψει ιστορία (p+v)
Οι φίλοι του Ολυμπιακού αλλά και του ποδοσφαίρου γενικότερα, αναπολούν σίγουρα τις μέρες που η βραζιλιάνικη "μαγεία" ξεδίπλωνε τις αρετές της στα ελληνικά γήπεδα. Πριν όμως φτάσουν στη χώρα μας ο Ζιοβάνι και ο Ριβάλντο, έζησαν μεγάλες ποδοσφαιρικές στιγμές αγωνιζόμενοι στην Μπαρτσελόνα. Εκεί αμφότεροι κέρδισαν τίτλους και πρωταγωνίστησαν σε Ισπανία και Ευρώπη, ξεσηκώνοντας ενθουσιασμό στη δύσκολη κερκίδα του "Καμπ Νόου" και κερδίζοντας παράλληλα την παγκόσμια αναγνώριση.
Η πορεία των δυο Βραζιλιάνων – κυρίως του Ριβάλντο – σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή στη σύγχρονη ιστορία της Μπαρτσελόνα. Εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με το πιο ξεχωριστό κομμάτι αυτής της ιστορίας που δεν είναι άλλο από τη σημαντικότερη (μαζί ίσως με το Λίβερπουλ – Μάντσεστερ) ποδοσφαιρική – και όχι μόνο – σύγκρουση της ευρωπαϊκής ηπείρου, το περίφημο "el clasico". Τρία χρόνια αγωνίστηκε στην Μπάρτσα ο Ζιοβάνι (1996-1999) και πέντε χρόνια ο Ριβάλντο (1997-2002), που σημαίνει ότι και οι δύο "έφαγαν τα ντέρμπι με το κουτάλι".
Στο σημερινό κείμενο του SPORT 24 θα αναφερθούμε σε όλα τα "clasicos" των μετέπειτα "ερυθρόλευκων", εστιάζοντας περισσότερο την προσοχή μας στα ματς των περιόδων 1997-98 & 1998-99, όταν δηλαδή οι δυο παίκτες υπήρξαν συμπαίκτες, φτιάχνοντας – μαζί με τον Σόνι Άντερσον – την τρομερή βραζιλιάνικη τριάδα που οργίασε στα ισπανικά γήπεδα. Δείτε φωτογραφίες, πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ ισπανικών εφημερίδων, photostory και videos.
1996 – Η ΑΡΧΗ
Το καλοκαίρι του 1996 το ισπανικό ποδόσφαιρο γνώρισε για πρώτη φορά δυο Βραζιλιάνους που έκαναν το μεγάλο βήμα περνώντας τον Ατλαντικό για να παίξουν στην Ευρώπη. Ο Ριβάλντο έφτασε στη Γαλίθια για να αναπληρώσει το κενό που είχε αφήσει πίσω του ο μεγάλος Μπεμπέτο μετά από 4 χρόνια παρουσίας στο "Ριαθόρ". Ο Ρίμπο προερχόταν από μια άκρως επιτυχημένη διετία στην Παλμέιρας όπου είχε σημειώσει 21 τέρματα σε 44 επίσημους αγώνες. Στην ηλικία των 24 χρόνων ήταν έτοιμος για ένα τόσο απαιτητικό πρωτάθλημα όπως η Πριμέρα Ντιβισιόν.
Το ίδιο καλοκαίρι, ένας συνομήλικος του Ρίμπο, ο Ζιοβάνι Σίλβα, άφησε με τη σειρά του το Σάο Πάολο για την Ισπανία, με διαφορετικό όμως προορισμό. Η καταπληκτική διετία του Ζίο στην Σάντος και τα 69 γκολ που είχε πετύχει σε 104 επίσημους αγώνες, είχαν τραβήξει την προσοχή των Καταλανών. Η χρυσή εποχή του Κρόιφ και της "dream team" είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της με την απόλυση του Ολλανδού τον Μάιο του ’96 και ο καινούργιος προπονητής, Μπόμπι Ρόμπσον, έχτιζε την ομάδα από την αρχή. Στις 18 Ιουνίου η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε επίσημα την απόκτηση του Ζιοβάνι για 5 χρόνια.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1996-97
Την πρώτη τους χρονιά στην Ισπανία οι δυο Βραζιλιάνοι αντιμετώπισαν τη Ρεάλ με τις ομάδες τους, χωρίς όμως να σκοράρει κανείς τους. Ο Ριβάλντο, ο οποίος προσαρμόστηκε αμέσως στις υψηλές απαιτήσεις της Πριμέρα Ντιβισιόν κάνοντας τους φίλους της Κορούνια να ξεχάσουν πολύ γρήγορα τον Μπεμπέτο, σκόραρε 21 γκολ στο πρωτάθλημα, κανένα όμως από αυτά εναντίον της Ρεάλ, με την οποία η ομάδα του ήρθε ισόπαλη 1-1 στο "Ριαθόρ" και έχασε 3-2 στο "Μπερναμπέου", τερματίζοντας τελικά στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος (πίσω από τις Ρεάλ και Μπαρτσελόνα).
Για τον Ζιοβάνι τα πράγματα ήταν αρκετά πιο δύσκολα, αφού ο Βραζιλιάνος είχε να ανταγωνιστεί ονόματα όπως ο Στόιτσκοφ, ο Λουίς Ενρίκε και φυσικά η μεγάλη μεταγραφή των "μπλαουγκράνα" Ρονάλντο. Ο Ζίο τα πήγε αρκετά καλά σκοράροντας 7 γκολ στο Πρωτάθλημα και βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Κύπελλο Ισπανίας (σε έναν αξέχαστο τελικό απέναντι στην Μπέτις του Λορένθο Σέρα Φερέρ με 3-2 στην παράταση μέσα στο "Μπερναμπέου"). Παρά τα 102 συνολικά γκολ της Μπάρτσα στην Πριμέρα (34 εξ αυτών από τον Ρονάλντο), ο τίτλος πήγε στη Ρεάλ με μόλις δυο βαθμούς διαφορά (92 έναντι 90).
ΦΕΥΓΕΙ Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ & ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΡΙΜΠΟ
Το καλοκαίρι του ’97 η Μπαρτσελόνα αντικατέστησε τον Ρόμπσον με τον Λουίς Φαν Χάαλ, όμως πρωταγωνιστής στο μεγάλο σίριαλ υπήρξε ο Ρονάλντο που τελικά εγκατέλειψε την Μασία για τα δισεκατομμύρια της Ίντερ. Ο πρόεδρος Νούνιεθ έπρεπε να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για να αλλάξει την κακή ψυχολογία που επικρατούσε στις τάξεις των φίλων της Μπάρτσα μετά την απώλεια του Ρονάλντο. Έφερε τον Σόνι Άντερσον από τη Μονακό και τους Ντουγκαρί και Ράισιγκερ από τη Μίλαν. Ο κόσμος όμως παρέμενε "παγωμένος", χρειαζόταν κάτι ξεχωριστό για να ενθουσιαστεί.
Και αυτό το κάτι συνέβη στις 15 Αυγούστου. Ο Νούνιεθ διαπραγματευόταν με τους Μακμάναμαν και Ντενίλσον, όμως την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και προτίμησε να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, να βγάλει από το ταμείο του συλλόγου 4.000 εκατομμύρια πεσέτες (κάπου 8 δις δραχμές), να πληρώσει στην Ντεπορτίβο τη ρήτρα αποδέσμευσης και να φέρει στη Μασία τον Ριβάλντο. Ο Βραζιλιάνος υπέγραψε 5ετές συμβόλαιο και συμπλήρωσε την επιθετική "τρίαινα" της Μπαρτσελόνα, δίπλα στους Ζίο και Σόνι. Ο κόσμος πλέον περίμενε ένα και μόνο πράγμα: την κατάκτηση του 1ου πρωταθλήματος στην μετά Κρόιφ εποχή.
Η ΤΡΙΑΡΑ ΣΤΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ (1-11-1997)
Η κλήρωση της περιόδου 1997-98 έφερε το πρώτο "clasico" την 9η αγωνιστική στη Μαδρίτη. Η πρωταθλήτρια Ρεάλ με τον Γερμανό Γιούπ Χάινκες στον πάγκο της, υποδέχτηκε τη δευτεραθλήτρια Μπαρτσελόνα την 1η Νοεμβρίου του 1997 στο κατάμεστο "Σαντιάγο Μπερναμπέου". Οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν με τις εξής συνθέσεις:
Ρεάλ Μαδρίτης: Κανιθάρες, Πανούτσι (74’ Χάιμε Σάντσεθ), Ιέρο, Σαντσίς, Ρομπέρτο Κάρλος, Ζέεντορφ, Ρεντόντο, Αμαβίσκα (82’ Μοριέντες), Ραούλ, Μιγιάτοβιτς, Σούκερ.
Μπαρτσελόνα: Χεσπ, Φερέρ, Κόουτο, Ράισιγκερ, Σέρτζι, Φίγκο, Όσκαρ Γκαρθία (77’ Αμόρ), Ντε λα Πένια (25’ Αμπελάρδο), Λουίς Ενρίκε, Ριβάλντο, Στόιτσκοφ (54’ Ζιοβάνι).
Πρωτοσέλιδο της "El Mundo Deportivo": "Πάρε να'χεις! Ρεάλ-Μπάρτσα 2-3". 2-11-1997
Ο Χάινκες ήθελε να καθαρίσει από την αρχή το παιχνίδι, γι’ αυτό και ξεκίνησε με φουλ επίθεση, όμως στο 5ο μόλις λεπτό και στη μοναδική φορά που στο 1ο ημίχρονο η Μπαρτσελόνα έφτασε στα καρέ του Κανιθάρες, ο Φίγκο πάσαρε από δεξιά και ο Ριβάλντο πετάχτηκε στην πορεία της μπάλας, πλασάροντας με επιτυχία, 0-1. Η καθολική υπεροχή της Ρεάλ δεν μετουσιώθηκε σε γκολ και με αυτό το σκορ οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια. Στο 5ο λεπτό της επανάληψης ήταν η σειρά των "μερένγκες" να χτυπήσουν. Σέντρα του Ρομπέρτο Κάρλος, η μπάλα στον Ραούλ που με δυνατή προβολή μέσα από την περιοχή, έφερε το ματς στο 1-1.
Όμως μόλις ένα λεπτό αργότερα, στο 51’, η Μπαρτσελόνα πήρε και πάλι κεφάλι στο σκορ με ένα εκπληκτικό σουτ του Λουίς Ενρίκε έξω από τη μεγάλη περιοχή. Ο πρώην παίκτης της Ρεάλ – που είχε σχεδόν εκδιωχθεί ως άσχετος( (!) – πανηγύρισε έξαλλα το γκολ, ανεβάζοντας επικίνδυνα τη θερμοκρασία στις εξέδρες του Μπερναμπέου. Τρία λεπτά αργότερα, ο Φαν Χάαλ αντικατέστησε τον Στόιτσκοφ με τον Ζιοβάνι. Στο 61’ η Ρεάλ ισορρόπησε εκ νέου το σκορ με το αριστερό βολέ του Σούκερ έπειτα από πάσα του Ρεντόντο. Οι "μπλάνκος" ανέβασαν στροφές θέλοντας να πάρουν τη νίκη, ενώ η Μπαρτσελόνα αμυνόταν με ασφυκτικά μαν του μαν πάνω στους επιθετικούς της Ρεάλ, περιμένοντας να χτυπήσει στην αντεπίθεση.
Η ΘΡΥΛΙΚΗ «ΜΠΑΝΑΝΑ» ΤΟΥ ΖΙΟ
Και πράγματι, ενώ το ηλεκτρονικό ρολόι σημάδευε το 79’, ο Φίγκο άφησε πίσω του όποιον βρήκε μπροστά του, γέμισε δεξιά και ο επερχόμενος Ζιοβάνι έστειλε για τρίτη φορά τη μπάλα στα δίχτυα του Σάντι Κανιθάρες. Ο Βραζιλιάνος έφυγε τρέχοντας προς την κερκίδα του "Μπερναμπέου" και έκανε τρεις φορές την περίφημη "butifarra" (ή "corte de manga"), εξοργίζοντας τις 100.000 που παρακολουθούσαν το ματς. Οι βρισιές και οι κατάρες που άκουσε ο Ζίο μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του παιχνιδιού, δεν έχουν προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία των "μερένγκες".
Πρωτοσέλιδο της "Marca": "Αυτές (οι χειρονομίες του Ζίο) περίσσευαν!" 2-11-1997
Ο ίδιος ο Ζιοβάνι δήλωσε λίγο αργότερα στους δημοσιογράφους – δυναμιτίζοντας ακόμα περισσότερο το κλίμα – ότι "αυτές τις χειρονομίες τις αφιερώνω στον κόσμο μας και στους madridistas που θα έπρεπε να είναι πιο μετριόφρονες!". Ο ισπανικός τύπος υποδέχτηκε με διαφορετικά συναισθήματα το γεγονός, αφού οι μεν "Marca" και "As" της Μαδρίτης πέρασαν από γενεές 14 τον Βραζιλιάνο, σε αντίθεση με τις Καταλάνικες "Mundo Deportivo" και "Sport" που αποθέωσαν τον Ζίο, τόσο για τη χειρονομία, όσο και για το γκολ! Στην πρώτη προπόνηση μετά το ντέρμπι, έξω από την Μασία μαζεύτηκαν πολλοί φίλοι της Μπάρτσα, τραγουδώντας και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του Ζίο!
"Φονιάδες! Αυτή η Μπάρτσα εμπνέει!" Από την "El Mundo Deportivo", 3-11-1997
Την επόμενη μέρα και μπροστά στον κίνδυνο τιμωρίας από την Λίγκα, ο Ζιοβάνι τα μάζεψε κάπως, δηλώνοντας ότι αυτή η χειρονομία ονομάζεται στη χώρα του "μπανάνα" και στα ντέρμπι είναι κάτι που γίνεται συχνά. "Είναι ένας τρόπος για να εκφράσεις το γκολ που έχεις πετύχει, αν εδώ όμως σημαίνει κάτι προσβλητικό, θέλω να ζητήσω συγνώμη", συμπλήρωσε ο Ζίο, χωρίς όμως να πείσει κανέναν, αφού τρεις μέρες αργότερα, η Πειθαρχική επιτροπή της Λίγκας τον τιμώρησε με δυο παιχνίδια. Ο Φαν Χάαλ κάλεσε σε απολογία τον παίκτη, κάνοντάς του δριμύτατες παρατηρήσεις, ενώ από το άλλο στρατόπεδο, ο Ραούλ δήλωσε ότι "θα το θυμόμαστε αυτό που έκανε. Ήταν απαράδεκτο".
Η ΤΡΙΑΡΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠ ΝΟΟΥ (7-3-1998)
Με τη νίκη της μέσα στο "Μπερναμπέου", η Μπαρτσελόνα απομακρύνθηκε 7 βαθμούς στη βαθμολογία από τη Ρεάλ και συνέχισε την πολύ καλή της πορεία στο πρωτάθλημα. Η βραζιλιάνικη τριάδα στην επίθεση (Ριβάλντο, Ζιοβάνι και Άντερσον) πέταγε φωτιές, συνεπικουρούμενη από τον Λουίς Ενρίκε που επίσης βρισκόταν σε δαιμονισμένη φόρμα εκείνη τη χρονιά. Αυτοί οι 4 σκόραραν συνολικά 56 τέρματα: 19 ο Ριβάλντο, 9 ο Ζίο, 10 ο Σόνι και 18 ο Λουίς Ενρίκε. Αυτό όμως που χόρτασαν περισσότερο οι φίλοι της Μπάρτσα την περίοδο 1997-98 ήταν οι μαγικές εμπνεύσεις των Βραζιλιάνων.
Το "Καμπ Νόου" απόλαυσε κυριολεκτικά ποδοσφαιρική σάμπα στις παραστάσεις που πρόσφερε απλόχερα μια από τις πλέον φαντεζί ομάδες που πέρασε ποτέ από την Πριμέρα Ντιβισιόν. Και ένα από τα κορυφαία σόου της χρονιάς δόθηκε την 28η αγωνιστική, στο δεύτερο "clasico", στις 7 Μαρτίου του 1998. Η Ρεάλ είχε μειώσει τη διαφορά από την κορυφή στους 2 μόλις βαθμούς και απειλούσε. Ο Φαν Χάαλ αποφάσισε να παρουσιάσει μια ενδεκάδα με καθαρά επιθετικό πρόσωπο, ενώ αντίθετα ο Γιούπ Χάινκες φόρτωσε το κέντρο του, θέλοντας να ελέγξει τον ρυθμό του παιχνιδιού.
Μπροστά στον διαιτητή Γκράθια Ρεντόντο και σε ένα κατάμεστο "Καμπ Νόου", οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν ως εξής:
Μπαρτσελόνα: Χεσπ, Φερέρ, Ναδάλ, Μπογκάρδε, Σέρτζι, Λουίς Ενρίκε, Θελάδες, Ζιοβάνι (88’ Όσκαρ), Φίγκο, Ριβάλντο, Άντερσον (83’ Αμόρ).
Ρεάλ Μαδρίτης: Ίλγκνερ, Πανούτσι, Ιέρο, Σαντσίς, Ρομπέρτο Κάρλος, Καρεμπέ, Ρεντόντο, Ζέεντορφ, Σάβιο (60’ Βίκτορ Σάντσεθ), Ραούλ (53’ Χάιμε Σάντσεθ), Μιγιάτοβιτς (76’ Μοριέντες).
"Η Μπάρτσα, σαν πρωταθλήτρια!" Πρωτοσέλιδο της "El Mundo Deportivo", 8-3-1998
Το πρώτο ημίχρονο κύλησε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Ασφυκτικό πρέσινγκ των "μερένγκες" στο χώρο του κέντρου, σκληρό παιχνίδι των αμυντικών της Ρεάλ πάνω στους Βραζιλιάνους και μηδέν θέαμα. Στο δεύτερο όμως όλα ανατράπηκαν. Ο Ιέρο αποβλήθηκε στο 52’ με δεύτερη κίτρινη κάρτα, ο Χάινκες απέσυρε αμέσως τους Ραούλ και Σάβιο, περνώντας στον αγώνα τους δυο Σάντσεθ (Χάιμε και τον αργότερα "πράσινο" Βίκτορ) και η Ρεάλ κλείστηκε ακόμα περισσότερο, θέλοντας να διαφυλάξει το "0". Στο τελευταίο εικοσάλεπτο άρχισε το φεστιβάλ με τον Άντερσον να ανοίγει το σκορ στο 70’, τον Φίγκο να "κλειδώνει" τη νίκη στο 80’ και τον Ζιοβάνι να δίνει διαστάσεις θριάμβου στο 85’, σημειώνοντας το 3ο γκολ της συνάντησης (2ο και τελευταίο προσωπικό του στα "clasicos").
Καλύτερος παίκτης της συνάντησης αναδείχθηκε ο Ριβάλντο που στο 2ο ημίχρονο "χάζεψε" την άμυνα της Ρεάλ, ενώ οι "μπλάνκος" θεώρησαν υπεύθυνο τον διαιτητή για το τελικό αποτέλεσμα. Ο πρόεδρος των "μερένγκες", Λορένθο Σανθ, χαρακτήρισε τον Γκράθια Ρεντόντο ως τον "καλύτερο παίκτη της Μπαρτσελόνα", ενώ ο Ζίο μίλησε για την αναμφισβήτητη ανωτερότητα της ομάδας του. Η διαφορά έφτασε τους 5 βαθμούς και από εκείνο το σημείο άρχισε η κατρακύλα της Ρεάλ, που τελικά τερμάτισε στην 4η θέση, πίσω από την πρωταθλήτρια (και νταμπλούχο) Μπαρτσελόνα, την Αθλέτικ του Μπιλμπάο και τη Ρεάλ Σοθιεδάδ.
ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΤΡΙΑΡΑ (14-2-1999)
Την επόμενη σεζόν (3η και τελευταία του Ζιοβάνι στην Μπαρτσελόνα, πριν φορέσει τα "ερυθρόλευκα") το πρώτο "clasico" ήρθε αρκετά νωρίς, μόλις στην 3η αγωνιστική και πάλι στη Μαδρίτη. Οι "μπλάνκος" είχαν ξεκινήσει με 2 νίκες και βρίσκονταν στην κορυφή, ενώ η Μπαρτσελόνα είχε σκοντάψει στο Σανταντέρ (0-0) και ακολουθούσε με 2 βαθμούς λιγότερους. Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1998 οι δυο ομάδες συναντήθηκαν στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου", σε ένα ματς που τελείωσε ισόπαλο 2-2, με τη Ρεάλ να προηγείται δυο φορές με ισάριθμα γκολ του Ραούλ και τους "μπλαουγκράνα" να απαντούν την πρώτη φορά με τον Κλάιφερτ και τη δεύτερη με τον Άντερσον. Αυτή ήταν και η τελευταία συμμετοχή του Ζιοβάνι σε ισπανικό "clasico".
Ο Ζίο καλπάζει ανάμεσα σε Ρεντόντο και Ζέεντορφ, Ρεάλ - Μπάρτσα 2-3, 1-11-1997
Στην αρχή του 2ου γύρου, στην 22 αγωνιστική, το "el clasico" έφτασε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Η Μπαρτσελόνα οδηγούσε την κούρσα της Πριμέρα με 40 βαθμούς, ενώ τρεις ομάδες μοιράζονταν τη 2η θέση με 37 βαθμούς η καθεμιά: Θέλτα, Ρεάλ και Βαλένθια. Ο Γκους Χίντινκ δεν φοβήθηκε το ματς και παρέταξε την ομάδα του με σαφείς επιθετικούς προσανατολισμούς. Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Φαν Χάαλ και όλοι περίμεναν μια ακόμα δυνατή μονομαχία. Όμως ένα "δολοφονικό" τάκλιν του Ρομπέρτο Κάρλος πάνω στον Φίγκο, άφησε από το 20ο λεπτό του αγώνα τους "μπλάνκος" με παίκτη λιγότερο και τη Ρεάλ έρμαιο στις διαθέσεις της Μπαρτσελόνα, που για μια φορά ακόμα μέσα σε 15 μήνες φιλοδώρησε την αντίπαλό της με μια ξεγυρισμένη τριάρα. Σκόρερ ο Λουίς Ενρίκε (4’ και 36’) και ο Ριβάλντο (80’).
ΡΙΒΑΛΝΤΟ
Μετά την αναχώρηση του Ζιοβάνι το καλοκαίρι του ’99 για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, ο Ριβάλντο αγωνίστηκε άλλες τρεις σεζόν στη Μπαρτσελόνα, μέχρι το καλοκαίρι του 2002. Έπαιξε σε έξι ακόμα "clasicos" και σκόραρε τρία γκολ εναντίον της Ρεάλ, με κορυφαία του εμφάνιση το παιχνίδι της 3ης Μαρτίου του 2001 μέσα στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου", όταν ο διαιτητής του στέρησε ένα μοναδικό χατ τρικ, ακυρώνοντας λανθασμένα το τρίτο του γκολ που θα σήμαινε και τη νίκη της Μπαρτσελόνα (τελικό αποτέλεσμα 2-2).
ΖΙΟ & ΡΙΜΠΟ
Ο Ζιοβάνι αγωνίστηκε σε 5 "clasicos" σημειώνοντας δυο γκολ εναντίον της Ρεάλ. Στα 3 από αυτά έπαιξε μαζί με τον Ριβάλντο, ενώ ο συνολικός του απολογισμός ήταν 3 νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα. Στη Μπαρτσελόνα ο Ζίο κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1998 & 1999), 2 κύπελλα Ισπανίας (1997 & 1998) και ένα κύπελλο Κυπελλούχων (1997).
Ο Ριβάλντο αγωνίστηκε σε 10 "clasicos" σημειώνοντας πέντε γκολ εναντίον της Ρεάλ. Στα 3 από αυτά έπαιξε μαζί με τον Ζιοβάνι, ενώ ο συνολικός του απολογισμός ήταν 4 νίκες, 4 ισοπαλίες και 2 ήττες. Στη Μπαρτσελόνα ο Ρίμπο κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1997 & 1998) και ένα κύπελλο Ισπανίας (1998).
Στα 3 "clasicos" που Ζιοβάνι και Ριβάλντο αγωνίστηκαν μαζί, δεν γνώρισαν την ήττα (2 νίκες και μια ισοπαλία).
Αναλυτικά τα "clasicos" που αγωνίστηκαν οι Ζιοβάνι και Ριβάλντο:
Ζιοβάνι (1996-97)
16η αγωνιστική (17-12-1996): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-0
37η αγωνιστική (10-05-1997): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 1-0
Ζιοβάνι & Ριβάλντο (1997-98)
9η αγωνιστική (01-11-1997): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-3 (1 γκολ Ζιοβάνι, 1 γκολ Ριβάλντο)
28η αγωνιστική (07-03-1998): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 3-0 (1 γκολ Ζιοβάνι)
Ζιοβάνι & Ριβάλντο (1998-99)
3η αγωνιστική (19-09-1998): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-2
Ριβάλντο (1998-99)
22η αγωνιστική (14-02-1999): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 3-0 (1 γκολ Ριβάλντο)
Ριβάλντο (1999-00)
7η αγωνιστική (13-10-1999): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 2-2 (1 γκολ Ριβάλντο)
26η αγωνιστική (26-02-2000): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 3-0
Ριβάλντο (2000-01)
6η αγωνιστική (21-10-2000): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 2-0
25η αγωνιστική (03-03-2001): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-2 (2 γκολ Ριβάλντο)
Ριβάλντο (2001-02)
11η αγωνιστική (04-11-2001): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-0
30η αγωνιστική (16-03-2002): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 1-1
Πηγές: lfp.com, marca.com, as.com, elmundodeportivo.es, sport.es, intime.gr, youtube.com
Βίντεο: "Μαγικές" ποδοσφαιρικές στιγμές στα "clasicos". Γκολ, κλωτσιές, αγκωνιές, αποβολές, τσαμπουκάδες, βρώμικα τάκλιν και ότι άλλο θα θέλατε να δείτε από το ισπανικό σούπερ – ντέρμπι. Στο 5:14 η χειρονομία του Ζιοβάνι στους φανατικούς της Ρεάλ και λίγο μετά, στο 5:25, το "ξύλο" που τρώει ο Ρίμπο από τους αντίπαλους.
Η πορεία των δυο Βραζιλιάνων – κυρίως του Ριβάλντο – σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή στη σύγχρονη ιστορία της Μπαρτσελόνα. Εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με το πιο ξεχωριστό κομμάτι αυτής της ιστορίας που δεν είναι άλλο από τη σημαντικότερη (μαζί ίσως με το Λίβερπουλ – Μάντσεστερ) ποδοσφαιρική – και όχι μόνο – σύγκρουση της ευρωπαϊκής ηπείρου, το περίφημο "el clasico". Τρία χρόνια αγωνίστηκε στην Μπάρτσα ο Ζιοβάνι (1996-1999) και πέντε χρόνια ο Ριβάλντο (1997-2002), που σημαίνει ότι και οι δύο "έφαγαν τα ντέρμπι με το κουτάλι".
Στο σημερινό κείμενο του SPORT 24 θα αναφερθούμε σε όλα τα "clasicos" των μετέπειτα "ερυθρόλευκων", εστιάζοντας περισσότερο την προσοχή μας στα ματς των περιόδων 1997-98 & 1998-99, όταν δηλαδή οι δυο παίκτες υπήρξαν συμπαίκτες, φτιάχνοντας – μαζί με τον Σόνι Άντερσον – την τρομερή βραζιλιάνικη τριάδα που οργίασε στα ισπανικά γήπεδα. Δείτε φωτογραφίες, πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ ισπανικών εφημερίδων, photostory και videos.
1996 – Η ΑΡΧΗ
Το καλοκαίρι του 1996 το ισπανικό ποδόσφαιρο γνώρισε για πρώτη φορά δυο Βραζιλιάνους που έκαναν το μεγάλο βήμα περνώντας τον Ατλαντικό για να παίξουν στην Ευρώπη. Ο Ριβάλντο έφτασε στη Γαλίθια για να αναπληρώσει το κενό που είχε αφήσει πίσω του ο μεγάλος Μπεμπέτο μετά από 4 χρόνια παρουσίας στο "Ριαθόρ". Ο Ρίμπο προερχόταν από μια άκρως επιτυχημένη διετία στην Παλμέιρας όπου είχε σημειώσει 21 τέρματα σε 44 επίσημους αγώνες. Στην ηλικία των 24 χρόνων ήταν έτοιμος για ένα τόσο απαιτητικό πρωτάθλημα όπως η Πριμέρα Ντιβισιόν.
Το ίδιο καλοκαίρι, ένας συνομήλικος του Ρίμπο, ο Ζιοβάνι Σίλβα, άφησε με τη σειρά του το Σάο Πάολο για την Ισπανία, με διαφορετικό όμως προορισμό. Η καταπληκτική διετία του Ζίο στην Σάντος και τα 69 γκολ που είχε πετύχει σε 104 επίσημους αγώνες, είχαν τραβήξει την προσοχή των Καταλανών. Η χρυσή εποχή του Κρόιφ και της "dream team" είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της με την απόλυση του Ολλανδού τον Μάιο του ’96 και ο καινούργιος προπονητής, Μπόμπι Ρόμπσον, έχτιζε την ομάδα από την αρχή. Στις 18 Ιουνίου η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε επίσημα την απόκτηση του Ζιοβάνι για 5 χρόνια.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1996-97
Την πρώτη τους χρονιά στην Ισπανία οι δυο Βραζιλιάνοι αντιμετώπισαν τη Ρεάλ με τις ομάδες τους, χωρίς όμως να σκοράρει κανείς τους. Ο Ριβάλντο, ο οποίος προσαρμόστηκε αμέσως στις υψηλές απαιτήσεις της Πριμέρα Ντιβισιόν κάνοντας τους φίλους της Κορούνια να ξεχάσουν πολύ γρήγορα τον Μπεμπέτο, σκόραρε 21 γκολ στο πρωτάθλημα, κανένα όμως από αυτά εναντίον της Ρεάλ, με την οποία η ομάδα του ήρθε ισόπαλη 1-1 στο "Ριαθόρ" και έχασε 3-2 στο "Μπερναμπέου", τερματίζοντας τελικά στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος (πίσω από τις Ρεάλ και Μπαρτσελόνα).
Για τον Ζιοβάνι τα πράγματα ήταν αρκετά πιο δύσκολα, αφού ο Βραζιλιάνος είχε να ανταγωνιστεί ονόματα όπως ο Στόιτσκοφ, ο Λουίς Ενρίκε και φυσικά η μεγάλη μεταγραφή των "μπλαουγκράνα" Ρονάλντο. Ο Ζίο τα πήγε αρκετά καλά σκοράροντας 7 γκολ στο Πρωτάθλημα και βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Κύπελλο Ισπανίας (σε έναν αξέχαστο τελικό απέναντι στην Μπέτις του Λορένθο Σέρα Φερέρ με 3-2 στην παράταση μέσα στο "Μπερναμπέου"). Παρά τα 102 συνολικά γκολ της Μπάρτσα στην Πριμέρα (34 εξ αυτών από τον Ρονάλντο), ο τίτλος πήγε στη Ρεάλ με μόλις δυο βαθμούς διαφορά (92 έναντι 90).
ΦΕΥΓΕΙ Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ & ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΡΙΜΠΟ
Το καλοκαίρι του ’97 η Μπαρτσελόνα αντικατέστησε τον Ρόμπσον με τον Λουίς Φαν Χάαλ, όμως πρωταγωνιστής στο μεγάλο σίριαλ υπήρξε ο Ρονάλντο που τελικά εγκατέλειψε την Μασία για τα δισεκατομμύρια της Ίντερ. Ο πρόεδρος Νούνιεθ έπρεπε να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για να αλλάξει την κακή ψυχολογία που επικρατούσε στις τάξεις των φίλων της Μπάρτσα μετά την απώλεια του Ρονάλντο. Έφερε τον Σόνι Άντερσον από τη Μονακό και τους Ντουγκαρί και Ράισιγκερ από τη Μίλαν. Ο κόσμος όμως παρέμενε "παγωμένος", χρειαζόταν κάτι ξεχωριστό για να ενθουσιαστεί.
Και αυτό το κάτι συνέβη στις 15 Αυγούστου. Ο Νούνιεθ διαπραγματευόταν με τους Μακμάναμαν και Ντενίλσον, όμως την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και προτίμησε να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, να βγάλει από το ταμείο του συλλόγου 4.000 εκατομμύρια πεσέτες (κάπου 8 δις δραχμές), να πληρώσει στην Ντεπορτίβο τη ρήτρα αποδέσμευσης και να φέρει στη Μασία τον Ριβάλντο. Ο Βραζιλιάνος υπέγραψε 5ετές συμβόλαιο και συμπλήρωσε την επιθετική "τρίαινα" της Μπαρτσελόνα, δίπλα στους Ζίο και Σόνι. Ο κόσμος πλέον περίμενε ένα και μόνο πράγμα: την κατάκτηση του 1ου πρωταθλήματος στην μετά Κρόιφ εποχή.
Η ΤΡΙΑΡΑ ΣΤΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ (1-11-1997)
Η κλήρωση της περιόδου 1997-98 έφερε το πρώτο "clasico" την 9η αγωνιστική στη Μαδρίτη. Η πρωταθλήτρια Ρεάλ με τον Γερμανό Γιούπ Χάινκες στον πάγκο της, υποδέχτηκε τη δευτεραθλήτρια Μπαρτσελόνα την 1η Νοεμβρίου του 1997 στο κατάμεστο "Σαντιάγο Μπερναμπέου". Οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν με τις εξής συνθέσεις:
Ρεάλ Μαδρίτης: Κανιθάρες, Πανούτσι (74’ Χάιμε Σάντσεθ), Ιέρο, Σαντσίς, Ρομπέρτο Κάρλος, Ζέεντορφ, Ρεντόντο, Αμαβίσκα (82’ Μοριέντες), Ραούλ, Μιγιάτοβιτς, Σούκερ.
Μπαρτσελόνα: Χεσπ, Φερέρ, Κόουτο, Ράισιγκερ, Σέρτζι, Φίγκο, Όσκαρ Γκαρθία (77’ Αμόρ), Ντε λα Πένια (25’ Αμπελάρδο), Λουίς Ενρίκε, Ριβάλντο, Στόιτσκοφ (54’ Ζιοβάνι).
Πρωτοσέλιδο της "El Mundo Deportivo": "Πάρε να'χεις! Ρεάλ-Μπάρτσα 2-3". 2-11-1997
Ο Χάινκες ήθελε να καθαρίσει από την αρχή το παιχνίδι, γι’ αυτό και ξεκίνησε με φουλ επίθεση, όμως στο 5ο μόλις λεπτό και στη μοναδική φορά που στο 1ο ημίχρονο η Μπαρτσελόνα έφτασε στα καρέ του Κανιθάρες, ο Φίγκο πάσαρε από δεξιά και ο Ριβάλντο πετάχτηκε στην πορεία της μπάλας, πλασάροντας με επιτυχία, 0-1. Η καθολική υπεροχή της Ρεάλ δεν μετουσιώθηκε σε γκολ και με αυτό το σκορ οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια. Στο 5ο λεπτό της επανάληψης ήταν η σειρά των "μερένγκες" να χτυπήσουν. Σέντρα του Ρομπέρτο Κάρλος, η μπάλα στον Ραούλ που με δυνατή προβολή μέσα από την περιοχή, έφερε το ματς στο 1-1.
Όμως μόλις ένα λεπτό αργότερα, στο 51’, η Μπαρτσελόνα πήρε και πάλι κεφάλι στο σκορ με ένα εκπληκτικό σουτ του Λουίς Ενρίκε έξω από τη μεγάλη περιοχή. Ο πρώην παίκτης της Ρεάλ – που είχε σχεδόν εκδιωχθεί ως άσχετος( (!) – πανηγύρισε έξαλλα το γκολ, ανεβάζοντας επικίνδυνα τη θερμοκρασία στις εξέδρες του Μπερναμπέου. Τρία λεπτά αργότερα, ο Φαν Χάαλ αντικατέστησε τον Στόιτσκοφ με τον Ζιοβάνι. Στο 61’ η Ρεάλ ισορρόπησε εκ νέου το σκορ με το αριστερό βολέ του Σούκερ έπειτα από πάσα του Ρεντόντο. Οι "μπλάνκος" ανέβασαν στροφές θέλοντας να πάρουν τη νίκη, ενώ η Μπαρτσελόνα αμυνόταν με ασφυκτικά μαν του μαν πάνω στους επιθετικούς της Ρεάλ, περιμένοντας να χτυπήσει στην αντεπίθεση.
Η ΘΡΥΛΙΚΗ «ΜΠΑΝΑΝΑ» ΤΟΥ ΖΙΟ
Και πράγματι, ενώ το ηλεκτρονικό ρολόι σημάδευε το 79’, ο Φίγκο άφησε πίσω του όποιον βρήκε μπροστά του, γέμισε δεξιά και ο επερχόμενος Ζιοβάνι έστειλε για τρίτη φορά τη μπάλα στα δίχτυα του Σάντι Κανιθάρες. Ο Βραζιλιάνος έφυγε τρέχοντας προς την κερκίδα του "Μπερναμπέου" και έκανε τρεις φορές την περίφημη "butifarra" (ή "corte de manga"), εξοργίζοντας τις 100.000 που παρακολουθούσαν το ματς. Οι βρισιές και οι κατάρες που άκουσε ο Ζίο μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του παιχνιδιού, δεν έχουν προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία των "μερένγκες".
Πρωτοσέλιδο της "Marca": "Αυτές (οι χειρονομίες του Ζίο) περίσσευαν!" 2-11-1997
Ο ίδιος ο Ζιοβάνι δήλωσε λίγο αργότερα στους δημοσιογράφους – δυναμιτίζοντας ακόμα περισσότερο το κλίμα – ότι "αυτές τις χειρονομίες τις αφιερώνω στον κόσμο μας και στους madridistas που θα έπρεπε να είναι πιο μετριόφρονες!". Ο ισπανικός τύπος υποδέχτηκε με διαφορετικά συναισθήματα το γεγονός, αφού οι μεν "Marca" και "As" της Μαδρίτης πέρασαν από γενεές 14 τον Βραζιλιάνο, σε αντίθεση με τις Καταλάνικες "Mundo Deportivo" και "Sport" που αποθέωσαν τον Ζίο, τόσο για τη χειρονομία, όσο και για το γκολ! Στην πρώτη προπόνηση μετά το ντέρμπι, έξω από την Μασία μαζεύτηκαν πολλοί φίλοι της Μπάρτσα, τραγουδώντας και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του Ζίο!
"Φονιάδες! Αυτή η Μπάρτσα εμπνέει!" Από την "El Mundo Deportivo", 3-11-1997
Την επόμενη μέρα και μπροστά στον κίνδυνο τιμωρίας από την Λίγκα, ο Ζιοβάνι τα μάζεψε κάπως, δηλώνοντας ότι αυτή η χειρονομία ονομάζεται στη χώρα του "μπανάνα" και στα ντέρμπι είναι κάτι που γίνεται συχνά. "Είναι ένας τρόπος για να εκφράσεις το γκολ που έχεις πετύχει, αν εδώ όμως σημαίνει κάτι προσβλητικό, θέλω να ζητήσω συγνώμη", συμπλήρωσε ο Ζίο, χωρίς όμως να πείσει κανέναν, αφού τρεις μέρες αργότερα, η Πειθαρχική επιτροπή της Λίγκας τον τιμώρησε με δυο παιχνίδια. Ο Φαν Χάαλ κάλεσε σε απολογία τον παίκτη, κάνοντάς του δριμύτατες παρατηρήσεις, ενώ από το άλλο στρατόπεδο, ο Ραούλ δήλωσε ότι "θα το θυμόμαστε αυτό που έκανε. Ήταν απαράδεκτο".
Η ΤΡΙΑΡΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠ ΝΟΟΥ (7-3-1998)
Με τη νίκη της μέσα στο "Μπερναμπέου", η Μπαρτσελόνα απομακρύνθηκε 7 βαθμούς στη βαθμολογία από τη Ρεάλ και συνέχισε την πολύ καλή της πορεία στο πρωτάθλημα. Η βραζιλιάνικη τριάδα στην επίθεση (Ριβάλντο, Ζιοβάνι και Άντερσον) πέταγε φωτιές, συνεπικουρούμενη από τον Λουίς Ενρίκε που επίσης βρισκόταν σε δαιμονισμένη φόρμα εκείνη τη χρονιά. Αυτοί οι 4 σκόραραν συνολικά 56 τέρματα: 19 ο Ριβάλντο, 9 ο Ζίο, 10 ο Σόνι και 18 ο Λουίς Ενρίκε. Αυτό όμως που χόρτασαν περισσότερο οι φίλοι της Μπάρτσα την περίοδο 1997-98 ήταν οι μαγικές εμπνεύσεις των Βραζιλιάνων.
Το "Καμπ Νόου" απόλαυσε κυριολεκτικά ποδοσφαιρική σάμπα στις παραστάσεις που πρόσφερε απλόχερα μια από τις πλέον φαντεζί ομάδες που πέρασε ποτέ από την Πριμέρα Ντιβισιόν. Και ένα από τα κορυφαία σόου της χρονιάς δόθηκε την 28η αγωνιστική, στο δεύτερο "clasico", στις 7 Μαρτίου του 1998. Η Ρεάλ είχε μειώσει τη διαφορά από την κορυφή στους 2 μόλις βαθμούς και απειλούσε. Ο Φαν Χάαλ αποφάσισε να παρουσιάσει μια ενδεκάδα με καθαρά επιθετικό πρόσωπο, ενώ αντίθετα ο Γιούπ Χάινκες φόρτωσε το κέντρο του, θέλοντας να ελέγξει τον ρυθμό του παιχνιδιού.
Μπροστά στον διαιτητή Γκράθια Ρεντόντο και σε ένα κατάμεστο "Καμπ Νόου", οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν ως εξής:
Μπαρτσελόνα: Χεσπ, Φερέρ, Ναδάλ, Μπογκάρδε, Σέρτζι, Λουίς Ενρίκε, Θελάδες, Ζιοβάνι (88’ Όσκαρ), Φίγκο, Ριβάλντο, Άντερσον (83’ Αμόρ).
Ρεάλ Μαδρίτης: Ίλγκνερ, Πανούτσι, Ιέρο, Σαντσίς, Ρομπέρτο Κάρλος, Καρεμπέ, Ρεντόντο, Ζέεντορφ, Σάβιο (60’ Βίκτορ Σάντσεθ), Ραούλ (53’ Χάιμε Σάντσεθ), Μιγιάτοβιτς (76’ Μοριέντες).
"Η Μπάρτσα, σαν πρωταθλήτρια!" Πρωτοσέλιδο της "El Mundo Deportivo", 8-3-1998
Το πρώτο ημίχρονο κύλησε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Ασφυκτικό πρέσινγκ των "μερένγκες" στο χώρο του κέντρου, σκληρό παιχνίδι των αμυντικών της Ρεάλ πάνω στους Βραζιλιάνους και μηδέν θέαμα. Στο δεύτερο όμως όλα ανατράπηκαν. Ο Ιέρο αποβλήθηκε στο 52’ με δεύτερη κίτρινη κάρτα, ο Χάινκες απέσυρε αμέσως τους Ραούλ και Σάβιο, περνώντας στον αγώνα τους δυο Σάντσεθ (Χάιμε και τον αργότερα "πράσινο" Βίκτορ) και η Ρεάλ κλείστηκε ακόμα περισσότερο, θέλοντας να διαφυλάξει το "0". Στο τελευταίο εικοσάλεπτο άρχισε το φεστιβάλ με τον Άντερσον να ανοίγει το σκορ στο 70’, τον Φίγκο να "κλειδώνει" τη νίκη στο 80’ και τον Ζιοβάνι να δίνει διαστάσεις θριάμβου στο 85’, σημειώνοντας το 3ο γκολ της συνάντησης (2ο και τελευταίο προσωπικό του στα "clasicos").
Καλύτερος παίκτης της συνάντησης αναδείχθηκε ο Ριβάλντο που στο 2ο ημίχρονο "χάζεψε" την άμυνα της Ρεάλ, ενώ οι "μπλάνκος" θεώρησαν υπεύθυνο τον διαιτητή για το τελικό αποτέλεσμα. Ο πρόεδρος των "μερένγκες", Λορένθο Σανθ, χαρακτήρισε τον Γκράθια Ρεντόντο ως τον "καλύτερο παίκτη της Μπαρτσελόνα", ενώ ο Ζίο μίλησε για την αναμφισβήτητη ανωτερότητα της ομάδας του. Η διαφορά έφτασε τους 5 βαθμούς και από εκείνο το σημείο άρχισε η κατρακύλα της Ρεάλ, που τελικά τερμάτισε στην 4η θέση, πίσω από την πρωταθλήτρια (και νταμπλούχο) Μπαρτσελόνα, την Αθλέτικ του Μπιλμπάο και τη Ρεάλ Σοθιεδάδ.
ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΤΡΙΑΡΑ (14-2-1999)
Την επόμενη σεζόν (3η και τελευταία του Ζιοβάνι στην Μπαρτσελόνα, πριν φορέσει τα "ερυθρόλευκα") το πρώτο "clasico" ήρθε αρκετά νωρίς, μόλις στην 3η αγωνιστική και πάλι στη Μαδρίτη. Οι "μπλάνκος" είχαν ξεκινήσει με 2 νίκες και βρίσκονταν στην κορυφή, ενώ η Μπαρτσελόνα είχε σκοντάψει στο Σανταντέρ (0-0) και ακολουθούσε με 2 βαθμούς λιγότερους. Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1998 οι δυο ομάδες συναντήθηκαν στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου", σε ένα ματς που τελείωσε ισόπαλο 2-2, με τη Ρεάλ να προηγείται δυο φορές με ισάριθμα γκολ του Ραούλ και τους "μπλαουγκράνα" να απαντούν την πρώτη φορά με τον Κλάιφερτ και τη δεύτερη με τον Άντερσον. Αυτή ήταν και η τελευταία συμμετοχή του Ζιοβάνι σε ισπανικό "clasico".
Ο Ζίο καλπάζει ανάμεσα σε Ρεντόντο και Ζέεντορφ, Ρεάλ - Μπάρτσα 2-3, 1-11-1997
Στην αρχή του 2ου γύρου, στην 22 αγωνιστική, το "el clasico" έφτασε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Η Μπαρτσελόνα οδηγούσε την κούρσα της Πριμέρα με 40 βαθμούς, ενώ τρεις ομάδες μοιράζονταν τη 2η θέση με 37 βαθμούς η καθεμιά: Θέλτα, Ρεάλ και Βαλένθια. Ο Γκους Χίντινκ δεν φοβήθηκε το ματς και παρέταξε την ομάδα του με σαφείς επιθετικούς προσανατολισμούς. Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Φαν Χάαλ και όλοι περίμεναν μια ακόμα δυνατή μονομαχία. Όμως ένα "δολοφονικό" τάκλιν του Ρομπέρτο Κάρλος πάνω στον Φίγκο, άφησε από το 20ο λεπτό του αγώνα τους "μπλάνκος" με παίκτη λιγότερο και τη Ρεάλ έρμαιο στις διαθέσεις της Μπαρτσελόνα, που για μια φορά ακόμα μέσα σε 15 μήνες φιλοδώρησε την αντίπαλό της με μια ξεγυρισμένη τριάρα. Σκόρερ ο Λουίς Ενρίκε (4’ και 36’) και ο Ριβάλντο (80’).
ΡΙΒΑΛΝΤΟ
Μετά την αναχώρηση του Ζιοβάνι το καλοκαίρι του ’99 για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, ο Ριβάλντο αγωνίστηκε άλλες τρεις σεζόν στη Μπαρτσελόνα, μέχρι το καλοκαίρι του 2002. Έπαιξε σε έξι ακόμα "clasicos" και σκόραρε τρία γκολ εναντίον της Ρεάλ, με κορυφαία του εμφάνιση το παιχνίδι της 3ης Μαρτίου του 2001 μέσα στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου", όταν ο διαιτητής του στέρησε ένα μοναδικό χατ τρικ, ακυρώνοντας λανθασμένα το τρίτο του γκολ που θα σήμαινε και τη νίκη της Μπαρτσελόνα (τελικό αποτέλεσμα 2-2).
ΖΙΟ & ΡΙΜΠΟ
Ο Ζιοβάνι αγωνίστηκε σε 5 "clasicos" σημειώνοντας δυο γκολ εναντίον της Ρεάλ. Στα 3 από αυτά έπαιξε μαζί με τον Ριβάλντο, ενώ ο συνολικός του απολογισμός ήταν 3 νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα. Στη Μπαρτσελόνα ο Ζίο κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1998 & 1999), 2 κύπελλα Ισπανίας (1997 & 1998) και ένα κύπελλο Κυπελλούχων (1997).
Ο Ριβάλντο αγωνίστηκε σε 10 "clasicos" σημειώνοντας πέντε γκολ εναντίον της Ρεάλ. Στα 3 από αυτά έπαιξε μαζί με τον Ζιοβάνι, ενώ ο συνολικός του απολογισμός ήταν 4 νίκες, 4 ισοπαλίες και 2 ήττες. Στη Μπαρτσελόνα ο Ρίμπο κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1997 & 1998) και ένα κύπελλο Ισπανίας (1998).
Στα 3 "clasicos" που Ζιοβάνι και Ριβάλντο αγωνίστηκαν μαζί, δεν γνώρισαν την ήττα (2 νίκες και μια ισοπαλία).
Αναλυτικά τα "clasicos" που αγωνίστηκαν οι Ζιοβάνι και Ριβάλντο:
Ζιοβάνι (1996-97) 16η αγωνιστική (17-12-1996): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-0
37η αγωνιστική (10-05-1997): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 1-0
Ζιοβάνι & Ριβάλντο (1997-98)
9η αγωνιστική (01-11-1997): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-3 (1 γκολ Ζιοβάνι, 1 γκολ Ριβάλντο)
28η αγωνιστική (07-03-1998): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 3-0 (1 γκολ Ζιοβάνι)
Ζιοβάνι & Ριβάλντο (1998-99)
3η αγωνιστική (19-09-1998): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-2
Ριβάλντο (1998-99)
22η αγωνιστική (14-02-1999): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 3-0 (1 γκολ Ριβάλντο)
Ριβάλντο (1999-00)
7η αγωνιστική (13-10-1999): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 2-2 (1 γκολ Ριβάλντο)
26η αγωνιστική (26-02-2000): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 3-0
Ριβάλντο (2000-01)
6η αγωνιστική (21-10-2000): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 2-0
25η αγωνιστική (03-03-2001): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-2 (2 γκολ Ριβάλντο)
Ριβάλντο (2001-02)
11η αγωνιστική (04-11-2001): Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 2-0
30η αγωνιστική (16-03-2002): Μπαρτσελόνα – Ρεάλ 1-1
Πηγές: lfp.com, marca.com, as.com, elmundodeportivo.es, sport.es, intime.gr, youtube.com
Βίντεο: "Μαγικές" ποδοσφαιρικές στιγμές στα "clasicos". Γκολ, κλωτσιές, αγκωνιές, αποβολές, τσαμπουκάδες, βρώμικα τάκλιν και ότι άλλο θα θέλατε να δείτε από το ισπανικό σούπερ – ντέρμπι. Στο 5:14 η χειρονομία του Ζιοβάνι στους φανατικούς της Ρεάλ και λίγο μετά, στο 5:25, το "ξύλο" που τρώει ο Ρίμπο από τους αντίπαλους.
