Ζητήματα που ίσως γίνουν... αγκάθια!

Δύο χρόνια πριν πωλήθηκε ο Παπασταθόπουλος και αποκτήθηκε ο Κυργιάκος. Έφυγε ο Ριβάλντο, ήλθαν ο Τζιμπούρ και ο Μπασινάς. Πέρυσι η πώληση του Κυργιάκου και η αντικατάστασή του από τον τραγικό Άρσε αποδείχθηκε εκατόμβη για την ΑΕΚ, ενώ οι Χέρσι, Γκερέιρο, Γιάχιτς, Λεονάρντο, Νέμεθ (που επίσης αποκτήθηκαν καταμεσής του Αυγούστου) κατάφεραν να βοηθήσουν από ελάχιστα ως καθόλου.

Οι φίλοι της ομάδας ελπίζουν ότι δεν θα συμβεί κάτι αντίστοιχο και φέτος. Φιλοδοξούν ότι οι εξαιρετικές εμφανίσεις του Σκόκο στην Αυστραλία δεν θα προκαλέσουν ενδιαφέρον από ομάδες που έχουν την οικονομική δυνατότητα να τον αγοράσουν μέσε σε ένα αυγουστιάτικο βράδυ προσφέροντας, έτσι απλά, 3 ή 4 εκατ. ευρώ. Θέλουν να πιστεύουν ότι ο Μπλάνκο και ο Τζιμπούρ θα δεχθούν να ανανεώσουν τη συνεργασία τους με την Ένωση.

Η ΑΕΚ που χτίζεται τις τελευταίες έξι εβδομάδες δεν έχει σχέση με το περυσινό έκτρωμα σε κάθε επίπεδο. Η διοίκηση ήταν εκτός από α-μέτοχη και ανίκανη να σταθεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας.

Πολλοί ποδοσφαιριστές (ευτυχώς οι περισσότεροι εξ αυτών αποτελούν παρελθόν και ψάχνουν για ομάδες σε κάθε... απίθανο μέρος) ήταν αδιάφοροι με τη δικαιολογία (την οποία ο καθένας μπορεί να την εκλάβει όπως νομίζει) ότι δεν πληρώνονταν στην ώρα τους. Ο προπονητής ήταν απόμακρος και για πολλούς μη συνεννοήσιμος.

Όλα πλέον μοιάζουν διαφορετικά. Αρκεί, όχι απλώς αν παραμείνουν ως έχουν αλλά και να διασφαλιστεί ότι δεν θα αλλάξουν. Υπάρχουν τρία βασικά ζητήματα. Εξηγούμαστε:

Τα καυτά συμβόλαια

Στις περιπτώσεις των Σκόκο, Μπλάνκο και Τζιμπούρ, πρέπει να δοθεί τελική λύση πάσει θυσία. Δεν είναι δυνατόν να έλθει πάλι ο Ιανουάριος και να αρχίσουν οι μανατζαραίοι (ειδικά οι συμπατριώτες του πρώτου) τα παιχνίδια μέσω του Τύπου για το εάν και κατά πόσο ο πελάτης τους προοδεύει στην ΑΕΚ κι άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Λες και ήταν πολλοί εκείνοι που γνώριζαν (εκτός Λατινικής Αμερικής) τον Σκόκο προτού αφιχθεί στην Ελλάδα και αγωνιστεί στην Ένωση.

Σε κάθε περίπτωση, η ΠΑΕ πρέπει να κάνει ότι περνά από το χέρι της για να τους πείσει να επεκτείνουν τη συνεργασία τους εφόσον έχει αποφασίσει ότι δεν πωλούνται όσο κι όσο. Πρέπει να «κλείσει» το θέμα τους μέσα στον Αύγουστο κι αν όντως διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να συμβεί αυτό, τότε ας σκεφτεί από τώρα τον τρόπο ώστε να μην γίνει πάλι μπάχαλο η ομάδα εξαιτίας εξωγενών παραγόντων προς το τέλος του έτους.

Ο X-Factor Νίκος Λυμπερόπουλος

Άπαντες διαπιστώνουν ότι με την ποιότητά του μεταμορφώνει όλους όσους παίζουν δίπλα τους προς το καλύτερο. Ναι, δεν είναι γρήγορος, όμως αν διέθετε και αυτό το προσόν θα αγωνιζόταν ακόμα και τώρα, στα 35 του, σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης.

Αυτό που τον κάνει τόσο διαφορετικό είναι σκέφτεται πιο γρήγορα από όλους για το τι πρέπει, πως και πότε να το πράξει. Και αυτό ασφαλώς μετράει πολύ περισσότερο από το ένα έχεις στην ίδια θέση έναν σπρίντερ των γηπέδων χωρίς ίχνος ποδοσφαιρικής ευφυίας ή κάποιον νεότερο με μέτρια τεχνική κατάρτιση.

Το θέμα είναι ότι ο Λύμπε στα 35 του θα χρειαστεί ανάσες, άλλωστε το δήλωσε και ο ίδιος. Και σε αυτή θέση (του επιθετικού που θα κάνει και παιχνίδι) η ΑΕΚ δεν διαθέτει ποδοσφαιριστή με τα χαρακτηριστικά του. Για να μην σκεφτούμε το απευκταίο σενάριο και τι μπορεί να συμβεί αν αναγκαστεί να μείνει εκτός δράσης για κάποιο σεβαστό διάστημα... Υπάρχει λοιπόν Plan B για την κάλυψη και προφύλαξη του Λύμπε; Κι αν ναι, ποιο είναι;

Οι επιφύλαξεις για τα άκρα

Νταντόμο ακούμε και Ντανόμο δεν βλέπουμε... Ο δε Μπάγεβιτς φαίνεται ότι προτιμά τον Λαγό από τον Καράμπελα για το αριστερό άκρο της άμυνας. Θα αποδειχθεί ένας εκ των τριών ικανός να πάρει τη φανέλα του βασικού και να κάνει +20 παιχνίδια στο πρωτάθλημα παρέχοντας ασφάλεια στα μετόπισθεν και βοήθεια στην ανάπτυξη; Δύσκολη απάντηση ακόμα και για τον προπονητή.

Ομοίως στη δεξιά πτέρυγα, ο Νίκος Γεωργέας μοιάζει πλέον το φαβορί για τη θέση του βασικού μπακ. Παρακολουθώντας τον κόντρα στην Μπλάκμπερν, μόνο ως πισωγύρισμα δεν δικαιούται να χαρακτηρίσει κάποιος την επιμονή προς το πρόσωπό του. Όμως ο Νίκος πλησιάσει στα 34 και είναι και ποδοσφαιριστής που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στην καριέρα του με τραυματισμούς.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν ο Γιάχιτς και ο Αργυρίου. Συνιστά ρίσκο το να δώσεις θέση βασικού σε έναν εκ των δύο επιμένοντας μέχρι να σου βγει. Κακά τα ψέματα, η πιο κατάλληλη λύση (για βασικός) είναι ο παίκτης που προπονείται μόνος του στην Αθήνα. Όλοι φαντάζονται ότι ο Κάρλος Αραούχο θα έχει μετανιώσει για τις βιαστικές και (τρόπον τινά) εκβιαστικές επιλογές του. Αν έχει αποφασίσει να το αποδείξει μέσα στο γήπεδο, τότε ας του δοθεί μια τελευταία ευκαιρία, όλοι την αξίζουν άλλωστε, ανεξαρτήτως συνθηκών ή επαγγέλματος.