Πετρούνιας, η μεγάλη επιστροφή

Το πρωί της Παρασκευής (10/4) ο Λευτέρης Πετρούνιας θα το θυμάται για καιρό, αφού έλαβε τα πιο θετικά νέα των τελευταίων δύο ετών σε αθλητικό επίπεδο. Η επικύρωση του αποτελέσματος από τον αγώνα του Μπακού που διεκόπη του δίνει κατά 99% την πρόκριση στους Ολυμπιακούς αγώνες αφού πλέον χρειάζεται να γίνουν απίθανα πράγματα για να μην την πάρει.

Για την ακρίβεια πράγματα πέρα από κάθε αθλητική λογική.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί λύτρωση για τον Λευτέρη Πετρούνια αφού τον απαλλάσσει από ένα μεγάλο άγχος και σε συνδυασμό με την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων για το καλοκαίρι του 2021 του δίνει την δυνατότητα να προετοιμαστεί κατάλληλα για ένα θριαμβευτικό back to back.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ ΤΑ ΣΚΗΠΤΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΧΕΡΙ

Για να καταλάβουμε το τι σημαίνει αυτή η πρόκριση θα πρέπει να γυρίσουμε το χρόνο αρκετά πίσω. Για την ακρίβεια στα τέλη του 2017 και τις αρχές του 2018. Εκείνο το διάστημα άρχισαν οι πρώτοι μεγάλοι πόνοι στον αριστερό ώμο του Λευτέρη Πετρούνια.

Πήγε συντηρητικά μέχρι το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γλασκώβης, όμως εκεί πριν τον προκριματικό ήταν έτοιμος να αποσύρει τη συμμετοχή του. Οι πόνοι δεν τον άφηναν καν να κάνει προπόνηση, αλλά με τη βοήθεια του γιατρού της ομάδας του κ. Παξινού και μια ειδική αγωγή με αντιφλεγμονώδη που ακολούθησε κατάφερε όχι απλά να αγωνιστεί, αλλά να πάρει και το χρυσό μετάλλιο.

Οι πόνοι όχι απλά δεν σταμάτησαν αλλά έφτασαν σε τέτοιο βαθμό που τον ανάγκασαν αρχικά να αποσυρθεί από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα και να κάνει κρυφά προπονήσεις ακόμα και από τον προπονητή του, τον Δημήτρη Ράφτη. Τελικά, μετά από την επίσκεψη και στον ειδικό σε τέτοια θέματα, Λορέν Λαφός, αποφάσισε να πάει στην Ντόχα.

Εκεί με ένα χέρι νίκησε και τον πόνο και κατάφερε να κατακτήσει ένα ακόμα μετάλλιο. Αυτή ήταν η ένατη φορά που ανέβαινε στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου σε μεγάλη διοργάνωση μέσα σε τέσσερα χρόνια. Ήταν όμως ιδιαίτερη. Ήταν η απόλυτη λύτρωση για έναν άνθρωπο που για δέκα μήνες έδινε μία μάχη άνιση ανάμεσα σε εκείνον και τον πόνο κι όμως κατάφερε να βγει νικητής και στη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια όσα σας αναφέραμε παραπάνω.

Από την Ντόχα βρέθηκε σχεδόν κατευθείαν στο χειρουργικό κρεβάτι για να μπει επιτέλους μία τελεία στους πόνους. Ο Λορέν Λαφός, αφού πρώτα απόρησε πώς ο Πετρούνιας κατάφερε να αγωνιστεί αφού ο ώμος του ήταν διαλυμένος, έκανε το θαύμα του και χάρισε στον σπουδαίο γυμναστή ένα καινούριο χέρι.

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

Κάπου εκεί στα τέλη του 2018 τελειώνει ο κύκλος του μεγάλου πόνου και αρχίζει ένας άλλος πιο δύσκολος αγώνας για κάθε αθλητή. Αυτός της αποκατάστασης. Όλο το 2019 ο Λευτέρης Πετρούνιας έδινε μία νέα μάχη, αυτή τη φορά με αντίπαλο το χρόνο.

Ήθελε να είναι σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα για να καταφέρει να πάρει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν πήρε κανένα ρίσκο με τη συμμετοχή του στο ευρωπαϊκό και τα έδωσε όλα για να είναι έτοιμος στην Στουτγάρδη.

Όπως πάντα όμως σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορούν να γίνουν όλα από τη μία στιγμή στην άλλη. Ειδικά μετά από τέτοιο χειρουργείο. Για να καταλάβει ο καθένας το μέγεθος του προβλήματος που είχε να αντιμετωπίσει ο Λευτέρης Πετρούνιας αρκεί να αναφέρουμε ότι είχε περίπου ένα χρόνο για να καταστήσει ξανά πλήρως λειτουργικό το αριστερό του χέρι αφού ουσιαστικά ήταν καινούργιο.

Το πείσμα του και η θέλησή του να πετύχει τον έκαναν να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα. Έφτασε στη Γερμανία χωρίς κανένα αγώνα για έντεκα μήνες κι όμως άγγιξε και πάλι το μετάλλιο. Η τέταρτη θέση στα μάτια κάποιου που το βλέπει απέξω έμοιαζε ως θαύμα, εκείνος όμως ήθελε μία θέση στο βάθρο για να τελειώσει με την υπόθεση πρόκριση.

Στην επιστροφή από τη Γερμανία πήρε το πιο ξεχωριστό μετάλλιο της καριέρας του αφού στο αεροδρόμιο έτυχε ξεχωριστής υποδοχής. Αυτό ήταν και μία έξτρα ώθηση για τον «Μίδα των κρίκων» για να συνεχίσει. Τη μεγαλύτερη την έλαβε λίγες ημέρες αργότερα.

Στις 4 Νοεμβρίου του 2019 η οικογένεια του Λευτέρη Πετρούνια και της Βασιλικής Μιλλούση μεγάλωσε κατά ένα μέλος. Η σπουδαία γυμνάστρια έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Πλέον, ο Λευτέρης Πετρούνιας είχε έναν ακόμα καλό λόγο για να βρεθεί στο Τόκιο και αυτός ήταν η μικρή Σοφία.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΚΑΙ Η ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΠΡΟΚΡΙΣΗ

Για να τα καταφέρει όμως χρειάστηκε λίγες ημέρες αργότερα να πετάξει για το Κότμπους αφού πλέον η πρόκρισή του θα κρινόταν από τη βαθμολογία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Αυτή τη φορά ο Λευτέρης Πετρούνιας κατάφερε να ανέβει στο βάθρο των νικητών, κι αν δεν έκανε ένα έξτρα βήμα στην έξοδό του η επιστροφή του θα ήταν ακόμα πιο εμφατική.

Ο σπουδαίος γυμναστής κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο πίσω από τον Γιανγκ Λιου με τους διοργανωτές να του χαρίζουν ένα φορμάκι για την νεογέννητη κόρη του. Πλέον, οι επόμενοι αγώνες των παγκοσμίων Κυπέλλων είχαν μεγάλη σημασία, όμως όλα είχαν μπει ξανά στη γνώριμή τους διάσταση.

Ο Λευτέρης Πετρούνιας είχε πια ξεπεράσει το πρόβλημα στον ώμο του και η ρουτίνα της κατάκτησης μεταλλίων είχε επιστρέψει για τα καλά. Με συνοπτικές διαδικασίες κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη Μελβούρνη, ενώ το ίδιο θα έκανε και στο Μπακού αν δεν τον σταματούσε ο κορονοϊός.

Η παγκόσμια ομοσπονδία έλαβε όμως ως τελικά αποτελέσματα αυτά των προκριματικών κάτι που ουσιαστικά δίνει από τώρα την πρόκριση για το Τόκιο στον Λευτέρη Πετρούνια, αφού μόνο με θαύμα μπορεί να χαθεί. Με δεδομένο ότι πλέον το πρόβλημα τραυματισμού ανήκει στο παρελθόν ο Έλληνας γυμναστής έχει μόνο έναν στόχο, να μεγαλώσει κι άλλο τον μύθο του.

Μόνο που πλέον θα έχει αρχικά στην τηλεόραση και αργότερα στην κερκίδα μία ακόμα θαυμάστρια, την μικρή Σοφία και αυτό είναι ένα έξτρα κίνητρο από μόνο του. Δεν το λέμε εμείς, εκείνος μας το είχε πει στην συνέντευξη που μας είχε δώσει. "Να παίρνω μετάλλια και να με βλέπει το παιδί που θέλω να αποκτήσω. Γιατί δεν θέλω να κάνω παιδί στα σαράντα μου. Θέλω να κάνω όσα περισσότερα μπορώ.

Θέλω όταν σταματήσω το παιδί μου να με θυμάται. Όχι για μένα, αλλά για εκείνο. Γιατί θυμάμαι πόσο θαύμαζα εγώ τον πατέρα μου και θα ήθελα το παιδί μου να με θαυμάζει για να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Γιατί όταν έχεις πρότυπο προσπαθείς να μοιάσεις σε κάτι και αυτή η προσπάθεια είναι που σε βελτιώνει ως άνθρωπο" μας είχε πει τότε ο κορυφαίος γυμναστής.

Φαίνεται, πως τουλάχιστον σε αυτό το κομμέτι η μοίρα του τα έφερε έτσι ώστε να καταφέρει να το ζήσει αυτό.