Λίγη ώρα μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ο Λευτέρης Πετρούνιας φιλοξενήθηκε στον Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή “Πάμε αποδυτήρια” με τον Άκη Δημακό. Ο κορυφαίος Έλληνας γυμναστής μετέφερε τα πρώτα του συναισθήματα μετά την κατάκτηση του μεταλλίου, αναφέρθηκε στο μεγάλο στόχο των Ολυμπιακών Αγώνων και αφιέρωσε την επιτυχία του στον πατέρα του.

Παράλληλα, ευχαρίστησε τον "Stoiximan.gr" για τη στήριξη που του παρέχει όπως την οικογένειά του, τον προπονητή του, Δημήτρη Ράπτη και τον γιατρό του.

Αναλυτικά όλα όσα δήλωσε:

Για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου: “Πετάω. Θα μου πάρει καμιά βδομάδα για να προσγειωθώ. Είχα πολλά προβλήματα. Πρήστηκε το χέρι μου εξαιτίας ενός λάθους γιατρών την περασμένη Κυριακή, αλλά τα καταφέραμε και όλα καλά”.

Για το πρόγραμμά του: “Αγχώθηκα λίγο, ειδικά μετά το βήμα παραπάνω στην έξοδο, αλλά η εκτέλεση του προγράμματος ήταν πολύ καλή. Λόγω των προβλημάτων που είχα, μπήκα αγχωμένος, αλλά τα καταφέραμε και πήραμε την πρώτη θέση”.

Για την πρόκριση τους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο: “ Έχω πολύ καλύτερο εαυτό ακόμη να βγάλω. Θέλω να γίνω καλύτερος. Θα κάνω κάποιες διορθώσεις και θέλω να πάω στους Ολυμπιακούς με το τέλειο πρόγραμμα. Πάμε Ρίο, πάμε δυνατά και είμαι πολύ χαρούμενος”.

Για το αν είναι πλέον το φαβορί για τον τελικό των κρίκους στου Ολυμπιακούς αγώνες: “Αναμφισβήτητα αυτό το μετάλλιο με κάνει φαβορί για τους Αγώνες κι δεν με αγχώνει αυτό. Το άγχος έφυγε με την απευθείας πρόκριση. Νιώθω όμορφα που δεν θα μπω στη διαδικασία να έχω ανταγωνισμό με κάποιον συναθλητή μου για την πρόκριση. Είμαι ευχαριστημένος και ενθουσιασμένος. Τώρα θέλω να ζήσω αυτό που έγινε σήμερα”.

Για το που αφιερώνει το μετάλλιο: “Το αφιερώνω στον πατέρα μου και σε κανέναν άλλο. Θέλω όμως να ευχαριστήσω στον χορηγό μου το stoiximan.gr, που με στηρίζει στα καλά και στα κακά. Την οικογένειά μου, τον γιατρό μου και τον προπονητή μου τον Δημήτρη Ράπτη. Χωρίς αυτούς δεν δεν θα ήμουν εδώ”.

Για τον προπονητή του: “Ο προπονητής ήταν μαζί μου στο δωμάτιο. Ήμουν με αντιβιώσεις, πίστευα ότι θα πάθω κάτι σοβαρό και ήταν εκεί για να με ηρεμεί”.

Για τις σκέψεις του όταν, κατά την ανάκρουση του Εθνικού ύμνου, σήκωσε το κεφάλι του προς την οροφή του γυμναστηρίου: “Σκέφτηκα ότι ο πατέρας μου κατάφερε να με δει πρωταθλητή Ευρώπης και πρώτο στους Ευρωπαϊκούς αγώνες, αλλά δεν πρόλαβε να με δει Παγκόσμιο πρωταθλητή. Ευχόμουν να μπορούσε να με δει”.