Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας σήμερα (10/10) και η Σίμον Μπάιλς αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα του πώς η πίεση του πρωταθλητισμού μπορεί να διαλύσει ψυχικά ακόμα και τους κορυφαίους, προσθέτοντάς τους βάρος που δεν μπορούν να αντέξουν.

Έπειτα από διετή απουσία από επίσημους αγώνες, η Μπάιλς επιστρέφει στην Αμβέρσα, την πόλη που σε ηλικία 16 χρονών πανηγύρισε το πρώτο της μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυμναστικής.

Στο ίδιο μέρος δέκα χρόνια αργότερα, η Αμερικανίδα έγραψε ιστορία, καθώς με την κατάκτηση των τεσσάρων χρυσών μεταλλίων και του ενός ασημένιου, έγινε η γυμνάστρια με τα περισσότερα μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια Πρωταθλήματα.

Το μεγαλύτερο παράσημο της ζωής της είναι, όμως, η εκπληκτική επιστροφή μετά τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπισε στο πρόσφατο παρελθόν. Προβλήματα που της στέρησαν τη συμμετοχή σε αγωνιστικές υποχρεώσεις τα τελευταία δύο χρόνια.

Πιο συγκεκριμένα, μετά την απόφασή της να αποσυρθεί, αν και φαβορί, από τους τελικούς των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο σε ομαδικό και σύνθετο ατομικό, η αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής δήλωσε: "Μάχομαι κάθε μέρα με αυτούς τους “δαίμονες” μέσα μου και δεν εμπιστεύομαι τόσο πολύ τον εαυτό μου όσο συνήθως, Δεν έχω αισθανθεί έτσι ποτέ ξανά στο παρελθόν. Η πνευματική ετοιμότητά μου δεν είναι εδώ".

Ούσα η κυρίαρχη δύναμη ξανά στον χώρο της ενόργανης γυμναστικής, αποκαθιστώντας την τάξη και μπαίνοντας με χρυσά γράμματα στα βιβλία της ιστορίας της Γυμναστικής και όχι μόνο, η Μπάιλς ήταν προσγειωμένη στις δηλώσεις της μετά το ιστορικό επίτευγμα.

Πλέον, γνωρίζει ότι η ψυχική και σωματική της υγεία μπαίνουν σε πρώτο πλάνο για αυτή και αποτελούν τον μεγαλύτερο θρίαμβο της καριέρας της, πάνω από κάθε διάκριση.

"Έπρεπε να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορούσα ακόμα να βγω εδώ έξω", ανέφερε αρχικά, συμπληρώνοντας πως αγωνίστηκε για να αποδείξει στους αμφισβητίες της ότι δεν είναι παλαίμαχη, όπως τη χαρακτήριζαν. "Μπορούσα να αποδείξω ότι όλοι οι μισητές έχουν άδικο, ότι δεν είμαι κάποια που εγκαταλείπει. Για μένα, δεν με ένοιαζε. Όσο είμαι εκεί έξω και στρίβω ξανά και βρίσκω ξανά τη χαρά της γυμναστικής, ποιος νοιάζεται;".