Το συγκινητικό "αντίο" της Μιλλούση

Μετά από μία πορεία 27 χρόνων η Βασιλική Μιλλούση ανακοίνωσε την απόσυρσή της από τη γυμναστική. Η σπουδαία Ελληνίδα γυμνάστρια ανακοίνωσε την απόφασή της μέσα από ένα συγκινητικό post της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το ασημένιο μετάλλιο που κέρδισε στο "AGF Trophy 2017" του Μπακού, σήμανε την επιστροφή της στο βάθρο των μεγάλων διοργανώσεων, αποτελώντας το 14ο της καριέρας της στα παγκόσμια κύπελλα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυμναστικής (FIG).

Από το 2009 μέχρι σήμερα, η καταξιωμένη Ελληνίδα αθλήτρια κέρδισε δώδεκα μετάλλια στη δοκό (εκ των οποίων τρία χρυσά), ένα στους ασύμμετρους ζυγούς και ένα στις ασκήσεις εδάφους, αποκλειστικά σε αγώνες της σειράς των παγκοσμίων κυπέλλων της FIG και χωρίς να υπολογίζονται οι υπόλοιπες διακρίσεις της σε άλλους διεθνείς αγώνες ενόργανης γυμναστικής.

Η λίστα με τα μετάλλια της Μιλλούση στα παγκόσμια κύπελλα της FIG:

2009, Ντόχα (Κατάρ): Χάλκινο μετάλλιο στη δοκό

2010, Κότμπους (Γερμανία): Χάλκινο μετάλλιο στη δοκό

2010, Παρίσι (Γαλλία): Χάλκινο μετάλλιο στη δοκό

2010, Οστράβα (Τσεχία): Χρυσό μετάλλιο στη δοκό

2010, Οστράβα (Τσεχία): Χρυσό μετάλλιο στους ασύμμετρους ζυγούς

2010, Οστράβα (Τσεχία): Ασημένιο μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους

2011, Κότμπους (Γερμανία): Χάλκινο μετάλλιο στη δοκό

2011, Μάριμπορ (Σλοβενία): Χρυσό μετάλλιο στη δοκό

2012, Κότμπους (Γερμανία): Χρυσό μετάλλιο στη δοκό

2012, Όσιγεκ (Κροατία): Ασημένιο μετάλλιο στη δοκό

2012, Γάνδη (Βέλγιο): Χάλκινο μετάλλιο στη δοκό

2013, Λα Ρος Σιρ-Ιόν (Γαλλία): Χάλκινο μετάλλιο στη δοκό

2013, Κότμπους (Γερμανία): Ασημένιο μετάλλιο στη δοκό

2017, Μπακού (Αζερμπαϊτζάν): Ασημένιο μετάλλιο στη δοκό

Αναλυτικά όσα ανέφερε: "Πέρασαν κιόλας 27 χρόνια από την πρώτη φορά που ένιωσα αυτό το μοναδικό συναίσθημα του να προετοιμάζεσαι για τον πρώτο σου αγώνα, στο άθλημα που αγαπάς.
Μπορώ να αναπολήσω κάθε δάκρυ χαράς, κάθε δάκρυ λύπης, κάθε αγωνία, κάθε πόνο, κάθε συναίσθημα ευτυχίας, κάθε νότα της μουσικής μέσα στο γυμναστήριο, κάθε πρόσωπο που βρέθηκε δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια.

Εχθές, ήταν ο τελευταίος μου αγώνας.

Δύο πράγματα σημαίνουν την αρχή και το τέλος αυτών των 27 χρόνων: η ευκολία με την οποία αποφάσισα, ότι η γυμναστική είναι αυτό που θέλω να κάνω κάθε ημέρα της ζωής μου. Και η δυσκολία με την οποία αποχωρίζομαι σήμερα αυτό που αγαπάω.

Νιώθω απόλυτα συνεπής σε ότι υποσχέθηκα στον εαυτό μου όλα αυτά τα χρόνια.

Νιώθω ευλογημένη για το ότι φόρεσα το εθνόσημο και εκπροσώπησα την πατρίδα μου.

Νιώθω ευγνώμων για όλους αυτούς που με καθοδηγούν από την αρχή έως το τέλος.

Νιώθω γεμάτη από εικόνες, ήχους και χαμόγελα.

Ευχαριστώ τον Κώστα Σιούτη ,την Βίκυ Αλιπράντη, την Βάλια Σαποσνικοβα, την Δόντι Αναστασία,την Ντιάνα Ντούτεβα, τον Κώστα Χατζηζήση!

Ευχαριστώ όλους όσους με βοήθησαν,με υποστήριξαν..

Ευχαριστώ όλες τις συναθλήτριές μου.

Ευχαριστώ Μαμά.

Ευχαριστώ Μπαμπά..