Τα "χρυσά" κορίτσια του ελληνικού χάντμπολ, που έγραψαν ιστορία, οι Παγκόσμιες Πρωταθλήτριες της άμμου, επέστρεψαν στην Ελλάδα με το βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια και τα μετάλλια στο στήθος από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καζάν.

Στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" της Θεσσαλονίκης τις υποδέχθηκε αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Χειροσφαιρίσεως Ελλάδος με επικεφαλής τον Πρόεδρο Κώστα Γκαντή, πολλοί φίλοι από την οικογένεια του αθλήματος, συγγενείς και ΜΜΕ.

Η Ομοσπονδιακή προπονήτρια, Μαρία Καραντώνη: «Ακόμη δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Είχαμε θέσει υψηλούς στόχους από την αρχή, θέλαμε να περάσουμε στα World Games. Γνωρίζαμε τις δυνατότητές μας. Μόλις ξεπεράσαμε και το μεγάλο εμπόδιο της Ρωσίας, μετά δεν φοβόμασταν τίποτα, πίστευα ότι ήμασταν ικανές να φτάσουμε στην κορυφή και το κάναμε. Του χρόνου έχουμε τρεις διοργανώσεις. Τους Μεσογειακούς Αγώνες της Πάτρας, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πολωνίας και τα World Games στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ. Πιστεύω ότι θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και θα κάνουμε την Ελλάδα για μία ακόμη φορά υπερήφανη».

Η καλύτερη specialist της διοργάνωσης, Βάσω Σκάρα: «Έχω περάσει τριάντα χρόνια στη σάλα και έντεκα στην άμμο. Αυτή τη στιγμή την ονειρευόμουν και έγινε πραγματικότητα. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές. Βέβαια δεν το χαρήκαμε 100% με όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στην Αθήνα. Αυτό το κύπελλο είναι αφιερωμένο στους Έλληνες και στην Ελλάδα μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου σε αυτή την υπέροχη ομάδα, σε όλους αυτούς που ήταν δίπλα μας, στους χορηγούς μας, στην ομοσπονδία, στις οικογένειές μας, στους φίλους μας. Ευχαριστούμε πολύ για την αγάπη που δεχθήκαμε όλες αυτές τις μέρες».

Η τερματοφύλακας της Εθνικής και καλύτερη τερματοφύλακας της διοργάνωσης, Μάγδα Κεπεσίδου: "Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα, δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο και είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην αθλητική μου καριέρα. Εύχομαι κάθε αθλητής να φτάσει σε αυτό το επίπεδο και να ζήσει τόσο έντονα όσο το ζήσαμε εμείς. Αφιερώσαμε αυτό το τρόπαιο σε όσους επλήγησαν στην Αττική. Στην αρχή δεν είχαμε αντιληφθεί το μέγεθος της τραγωδίας, δεν μπορούσαμε να δούμε ειδήσεις, αλλά σταδιακά με το διαδίκτυο είδαμε τι συνέβη και ήμασταν σοκαρισμένες. Πραγματικά παίζαμε για τους Έλληνες, παίζαμε για την Ελλάδα, για όλους αυτούς που έχασαν τις οικογένειές τους και βρήκαμε έτσι ένα επιπλέον κίνητρο. Αποκλείσαμε υπερδυνάμεις, όπως η Ρωσία και ήταν τόσο έντονο το συναίσθημα. Ήταν απίστευτη πορεία..."

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Λένα Μούρνου (διεθνής αθλήτρια): «Είναι απερίγραπτο αυτό που ζούμε. Ήταν μία μοναδική εμπειρία. Εύχομαι κάθε αθλητής να το ζήσει έστω και μία φορά στη ζωή του. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Η προετοιμασία και όσα περάσαμε ήταν αρκετά επίπονα. Σιγά σιγά βάζαμε κάποιους στόχους, να μπούμε στην οκτάδα, στην τετράδα και τελικά καταφέραμε να πάμε τελικό. Εκεί τα δώσαμε όλα για όλα. Παίζαμε για την Ελλάδα, για την ελληνική ψυχή και πάνω απ' όλα για αυτά που συνέβησαν στην Αττική. Ήταν στο μυαλό μας όλη την εβδομάδα, από την πρώτη στιγμή που μάθαμε τι έγινε, σκεφτόμασταν και συζητούσαμε για την τραγωδία. Πεισμώσαμε περισσότερο και θελήσαμε να αφιερώσουμε αυτή τη νίκη στους συνανθρώπους μας που πονάνε αυτή τη στιγμή, που έχασαν τις οικογένειές τους. Τώρα όλα αυτά που ζούμε είναι ωραία, είναι πανηγύρι, αλλά στην Αττική κάποιοι πονάνε και πρέπει να σεβόμαστε κάποια πράγματα. Θέλω να ευχαριστήσω τις συμπαίκτριές μου, τις προπονήτριές μου, που είναι απίστευτες. Διάβαζαν και ανέλυαν κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, έβρισκαν λύσεις μέσα σε δευτερόλεπτα με ομάδες γιγάντιες. Ευχαριστώ και όσους στάθηκαν δίπλα μας σε αυτή την προσπάθεια».

Ο Κώστας Γκαντής (Πρόεδρος ΟΧΕ) είπε: «Δεν ξέρω αν η Μαρία Καραντώνη το είχε ονειρευτεί, πάντως εγώ δεν το φανταζόμουν. Περίμενα να κάνουμε μια καλή εμφάνιση με βάση τα αποτελέσματα των προηγούμενων ετών, στην πρώτη συμμετοχή μας σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στην ουσία ήταν η δεύτερη συμμετοχή σε παγκόσμιο για το άθλημα, μετά το 2005 και την 6η θέση των ανδρών στην Τυνησία. Τα κορίτσια και οι προπονήτριές τους πέτυχαν τα εξής: Χωρίς γήπεδο, χωρίς προπονητήριο, χωρίς την επαρκή βοήθεια στην προετοιμασία λόγω των οικονομικών μας, αλλά και επειδή το beach handball μπαίνει εμβόλιμα στη σάλα από το Μάιο και μετά, πέτυχαν αυτό που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Αναδείχθηκαν παγκόσμιες πρωταθλήτριες και είμαστε εδώ για να τις τιμήσουμε, να τις συγχαρούμε και να ευχηθούμε τα καλύτερα για το μέλλον. Έχουμε ήδη ζητήσει από την Διεθνή Ομοσπονδία να συμπεριληφθεί η Εθνική μας ομάδα στο τουρνουά επίδειξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο το 2020. Εύχομαι στην πρώτη επίσημη συμμετοχή του αθλήματος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2024 στο Παρίσι να έχουμε συμμετοχή και γιατί όχι κι ένα μετάλλιο. Πολλά συγχαρητήρια μέσα από την καρδιά μου. Αυτή η επιτυχία αντικατοπτρίζει την άνοδο του ελληνικού χάντμπολ, πιστεύω ότι ανήκει σε όλες τις εκφάνσεις του αθλήματος».

Τέλος, ο Κώστας Βιολιτζής (Πρόεδρος Επιτροπής Beach Handball ΟΧΕ): «Σίγουρα αυτό το χρυσό μετάλλιο βάζει ακόμη καλύτερες βάσεις για να μπορέσει το beach handball να σταθεροποιηθεί στις συνειδήσεις των φιλάθλων και της Πολιτείας, έτσι ώστε να αποκτήσει τις ίδιες δυνατότητες που έχουν τα υπόλοιπα αθλήματα. Αυτό σημαίνει ότι το άθλημα χρειάζεται μόνιμο προπονητήριο, χειμώνα - καλοκαίρι. Οι Ελληνίδες αθλήτριες κατάφεραν να βγουν πρώτες στον κόσμο χωρίς να έχουν τις ίδιες συνθήκες με τις υπόλοιπες αθλήτριες των ομάδων που βρέθηκαν σε αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα, καθώς σε όλες τις χώρες υπάρχουν μόνιμα προπονήτρια. Είναι πια καιρός να δούμε το beach handball σοβαρά και στην Ελλάδα. Σε αυτή τη μεγάλη επιτυχία πρωταγωνίστριες είναι οι αθλήτριες και οι προπονήτριές τους. Όταν όμως φτάνουμε σε μια υπέρτατη στιγμή, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε και τους χορηγούς που ήταν δίπλα μας, όπως είναι ο κ. Τσιαντής με τα Κοτόπουλα Άρτας, το Danaon Cup, οι Ελληνικοί Γρανίτες του κ. Παπασταμάτη, το ACT Αμερικάνικο Κολέγιο Θεσσαλονίκης, η CAP, η Delousil και το γυμναστήριο warehouse7. Ευχή μου είναι να τους πολλαπλασιάσουμε, καθώς στην επιτυχία η μεγάλη δυσκολία πάντα είναι η διαχρονικότητα».