Μεθυσμένη πολιτεία συνεχίζει να θυμίζει το Αργος μετά το έπος του Διομήδη, που κατέκτησε -μετά το ελληνικό πρωτάθλημα- και το κύπελλο Ευρώπης (Τσάλεντζ Καπ).

Είναι λογικό οι προβολείς να πέφτουν στον προπονητή, Δημήτρη Δημητρούλια, τον έμπειρο αρχηγό Γιώργο Ζαραβίνα, αλλά και τον Χάρη Μάλλιο, που με εννέα γκολ στον δεύτερο τελικό στην Ελβετία κράτησε την ομάδα του μέχρι το τέλος σε σκορ πρόκρισης.

Και όμως όλα αυτά δεν θα είχαν καμμία σημασία αν δεν υπήρχε ο από μηχανής θεός και ήρωας της τελευταίας στιγμής.

Αναφερόμαστε φυσικά στον νεότερο παίκτη της βασικής ομάδας του Διομήδη, τον 22χρονο τερματοφύλακα Χριστόφορο Νούνγκοβιτς, ο οποίος έδρασε σαν… βετεράνος στην απόκρουση της χρονιάς στην εκπνοή του τελικού. Τότε που η ανάσα όλων για λίγο "κόπηκε" και για κλάσματα του δευτερολέπτου το όνειρο θάμπωσε.

Εκείνη τη στιγμή ο Διομήδης έχανε με 22-20 και αν έμπαινε αυτό το γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα έφερνε τα πάνω κάτω και θα έδινε στους Ελβετούς της Βάκερ Τουν τον τίτλο, χάρις στα περισσότερα εκτός έδρας γκολ (είχαν χάσει με 26-23 στο Λουτράκι)!

" Ναι είναι η πιο σημαντική απόκρουση της καριέρας μου", λέει χωρίς να το πολυσκεφτεί στο Sport24.gr ο νεαρός τερματοφύλακας, που ήρθε φέτος από τον ΣΠΕ Στροβόλου και την Κύπρο, απ' όπου έχει και την υπηκοότητα.

" Από τη μητέρα μου που είναι Κύπρια, καθώς έχασα τον Σέρβο πατέρα μου μόλις γεννήθηκα. Πάντως νιώθω πιο Έλληνας και από τους Έλληνες, και νομίζω το βγάζω και στους αγώνες, όπου παθιάζομαι πολύ και ζω ιδιαίτερα το παιχνίδι αγωνιζόμενος με μεγάλη ψυχή", μας λέει και μας εξιστορεί τα συγκλονιστικά δραματικά τελευταία λεπτά στην Ελβετία.

" Θα ήταν η μεγαλύτερη αδικία να χάσουμε αυτό το κύπελλο. Ήμασταν καλύτεροι και ελέγχαμε σχεδόν σε όλο το ματς σκορ και ρυθμό αγώνα. Λίγο πριν το τέλος, ήμασταν στο 20-20 και δεν κινδυνεύαμε στο ελάχιστο, απλά δύο γρήγορα γκολ των Ελβετών μας άγχωσαν στο 22-20. Στην τελευταία μας επίθεση ο Σωτήρης ο Μαραγκός ελίχθηκε εξαιρετικά, και σούταρε για το γκολ που θα "κλείδωνε" το τρόπαιο, αλλά η μπάλα δεν μας έκανε το χατήρι και τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι του εξαιρετικού αντιπάλου τερματοφύλακα. Εκεί πέρασε από το μυαλό όλων πως ίσως η μπάλα μας τιμωρήσει. Αφού πρόκειται περί άγραφου νόμου, που ισχύει στα περισσότερα αθλήματα και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Είπα μέσα μου πως θα πρέπει να είμαι πολύ συγκεντρωμένος ιδιαίτερα μόλις κέρδισαν το φάουλ στα 4''.

Στην άμυνα συνεργάζομαι άψογα με τα παιδιά και ιδιαίτερα με τον Μαραγκό, που υψώνει τα χέρια του και κάνει μπλοκ. Όμως σε εκείνη τη φάση του έκαναν επιθετικό που δεν σφυρίχτηκε και ο Ελβετός εξτρέμ κατάφερε να ξεμαρκαριστεί και να σουτάρει στην αριστερή μου γωνία.

Όμως βλέπω την μπάλα, την παρακολουθώ και πέφτω και αποκρούω με δυσκολία. Εκείνη την ώρα βγήκε όλη η ένταση από μέσα μου και πανηγύρισα έξαλλα. Ήξερα πως ήμασταν πλέον κυπελλούχοι Ευρώπης", λέει ο Χριστόφορος Νούνγκοβιτς που φυσικά γνώρισε την αποθέωση στα αποδυτήρια.

" Όλοι με αγκάλιαζαν και μου έδιναν συγχαρητήρια λέγοντάς μου είναι ήρωας. Χάρηκα πολύ, αλλά όλη η ομάδα πέτυχε αυτό τον άθλο.

Στην αρχή της χρονιάς, πολλοί και από τον χώρο του χάντμπολ μας έλεγαν ότι περιμένουμε να βγούμε 3οι-4οι. Θεωρώ πως κλείσαμε πολλά στόματα. Όμως αυτή η υποτίμηση μας έκανε καλό, γιατί καθήσαμε κάτω, δουλέψαμε και αυτό βγήκε στο γήπεδο".

Ο νεαρός πορτιέρο βγάζει το καπέλο του εκτός από τους συμπαίκτες του και στον προπονητή Δημήτρη Δημητρούλια: " Αυτός μας έκανε να πιστέψουμε τόσο πολύ. Κάναμε εξαιρετική προετοιμασία το καλοκαίρι και μετά το μυστικό της επιτυχίας ήταν πως κοιτάγαμε παιχνίδι με το παιχνίδι. Στην Ουκρανία, στην πιο δύσκολη πρόκριση στο δρόμο προς τα ημιτελικά με το γκολ στην εκπνοή ήταν η πρώτη φορά που πιστέψαμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ καλό στην Ευρώπη.

Επίσης εκπληκτική ώθηση μας έδωσε ο κόσμος μας, που ιδιαίτερα η εικόνα και στα τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια στο Λουτράκι ήταν κάτι το μοναδικό. Άφησε άφωνους προπονητές και παίκτες των αντιπάλων μας".

Το πρωτάθλημα το πανηγύρισαν με βόλτα με το τρενάκι στο Άργος, ενώ μετά το Ευρωπαϊκό τρόπαιο υπήρχε κομβόι με πούλμαν μέχρι την πόλη όπου έγινε τρικούβερτο γλέντι.

" Ο κόσμος το διασκέδασε και το χάρηκε πάρα πολύ. Δεν ήταν μόνο το πρώτο Ευρωπαϊκό τρόπαιο στο χάντμπολ, αλλά γίναμε και η πρώτη ομάδα από την περιφέρεια που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο σε οποιοδήποτε άθλημα. Καθημερινά βλέπουμε τις αντιδράσεις του κόσμου στο Άργος όπου γνωρίζουμε την αποθέωση".

Στα 22 του χρόνια ο Χριστόφορος Νούνγκοβιτς έχει πολλά όνειρα για το μέλλον. Προς το παρόν απολαμβάνει την επιτυχία. Έχει την τύχη να είναι από τους λίγους παίκτες της ομάδας που ζει αποκλειστικά από το χάντμπολ.

" Στον ελληνικό αθλητισμό υπάρχουν τρεις κατηγορίες. Οι επαγγελματίες που ζουν μόνο από το σπορ που παίζουν. Οι ημιεπαγγελματίες που αναγκάζονται να έχουν και άλλη δουλειά για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους και οι ερασιτέχνες που δεν αμείβονται καθόλου. Ευτυχώς εγώ ακόμα μπορώ και ζω μόνο από το χάντμπολ" μας λέει και δεν ξεχνά τον συγκάτοικό του και εξίσου καλό τερματοφύλακα Ηλία Τσούλο: " Είμαστε σαν αδέλφια και συνεννοούμαστε με κλειστά μάτια. Ο κόουτς πολλές φορές τον βάζει στα πέναλτι, όπως έγινε και στην Ελβετία. Έτσι μπερδεύεις τον αντίπαλο παίκτη που έχει…συνηθίσει τις κινήσεις του τερματοφύλακα που παίζει μέσα. Πάντως και στο χάντμπολ, ίσως περισσότερο μάλιστα εδώ, ο τερματοφύλακας είναι το 50% σε μια ομάδα και αποτελεί την πιο νευραλγική θέση".

Όσο για το μέλλον: " Φέτος στην Ελλάδα χάσαμε μόνο ένα ματς κυπέλλου και είχαμε όλο νίκες και μόλις μια ισοπαλία στο πρωτάθλημα. Όμως δεν παίρνουν τα μυαλά μας αέρα και έτσι προσγειωμένοι θα ξεκινήσουμε και πάλι προσπαθώντας να φτάσουμε όσο ψηλότερα μπορούμε", καταλήγει.

Στο Άργος την ομάδα την υποδέχτηκαν σαν Ολυμπιονίκη και μόνο τα τείχη (που δεν υπάρχουν) δεν γκρέμισαν. Οι παίκτες δαφνοστεφανώθηκαν και το γλέντι κράτησε μέχρι αργά. Όπως είπε και ο Δήμαρχος Δημήτρης Καμπόσος: " Μας ήξεραν μέχρι τώρα για τις Μυκήνες, τώρα μας έμαθαν για τα καλά χάρις στους Λύκους του Διομήδη".

Θυμίζουμε επίσης πως όλοι όσοι είναι κοντά στην ομάδα στην πόλη του Άργους (περί τα 25 άτομα) είχαν αποδεχτεί με χαρά την πρόσκληση-πρόκληση του προπονητή Δημήτρη Δημητρούλια και συμμετείχαν σε ένα βίντεο όπου έστελναν τις θερμότερες ευχές τους. Ο κόουτς το έβαλε στους παίκτες παραμονή του τελικού και τους συγκίνησε ιδιαίτερα. Όπως και μετά τον τελικό που τους είπε την τελευταία του εντολή για εφέτος: " Απόψε απαγορεύεται το νερό, μπορείτε να πιείτε μόνο αλκοόλ".

Η πόλη είναι πάντως ακόμα μεθυσμένη από το έπος αυτών των παιδιών και του προπονητή τους (ανέλαβε την ομάδα λόγω της εξαιρετικής δουλειάς που έκανε στις ακαδημίες και με αφορμή τη μείωση του μπάτζετ) που πάνω απ’ όλα είναι μια μεγάλη οικογένεια.