Ο Έλληνας των τελικών
O Aλέξης Αλβανός μιλάει στο SPORT 24 λίγο πριν επιχειρήσει να γίνει ο πρώτος Έλληνας που θα κερδίσει ευρωπαϊκό τίτλο.
Μετά από πέντε χρόνια θητείας στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της γηραιάς ηπείρου, στη μπουντεσλίγκα ο Αλβανός έγινε ο πρώτος Έλληνας παίκτης στην ιστορία του χάντμπολ που θα αγωνιστεί σε τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου. Στις 23 Μαΐου ο σύλλογος του η Γκούμερσμπαχ ταξιδεύει στη Σλοβενία για να αντιμετωπίσει τη Γκορένιε στον πρώτο τελικό του "EHF Cup" με τον επαναληπτικό να πραγματοποιείται στο Γκούμερσμπαχ την 1η Ιουνίου.
" Ήταν όνειρο ζωής η συμμετοχή σε αυτόν τον τελικό. Όχι μόνο για μένα, αλλά για ολόκληρη την πόλη", υπογραμμίζει ο Αλβανός στο SPORT 24 και εξηγεί:
" Είναι μεγάλη υπόθεση για το Γκούμερσμπαχ. Η ομάδα μου είναι μία από τις σπουδαιότερες του χώρου, έχει κατακτήσει 15 πρωταθλήματα Γερμανίας, αλλά σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης είχε να βρεθεί 26 ολόκληρα χρόνια! Καταλαβαίνετε ότι είναι ιστορική στιγμή για την πόλη".
Παραλίγο κυπελλούχος!
Την περασμένη Κυριακή (10/5) η Γκούμερσμπαχ συμμετείχε και στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Γερμανίας στο Αμβούργο και έφτασε μέχρι τον τελικό. " Πέντε χρόνια ζω στη Γερμανία, πρώτη φορά όμως έζησα αυτό το πράγμα. Στον ημιτελικό αποκλείσαμε τους οικοδεσπότες του Αμβούργου που είχαν 13.000 οπαδούς στην κερκίδα να τους υποστηρίζουν. Στον τελικό ήμασταν κουρασμένοι και χάσαμε εύκολα από το Κίελο. Αυτή η ομάδα, νταμπλούχος πια, είναι μία κλάση ανώτερη από τις υπόλοιπες. Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο", προσθέτει ο Αλβανός που είναι και ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε σε τελικό Κυπέλλου Γερμανίας.
Αντίο με τίτλο ή νέο κεφάλαιο;
Τον Ιούνιο ολοκληρώνεται το συμβόλαιο του με τη Γκούμερσμπαχ το οποίο "τρέχει" από το 2006. Έχει ήδη συμφωνήσει με μία καλύτερη ομάδα, τη Ράιν Νέκαρ Λόβεν, συμφωνία που έχει ανακοινωθεί. Ωστόσο η τωρινή ομάδα του τον… πιέζει να μην πάει στα "λιοντάρια" και να μείνει εκεί που κάθεται.
" Θέλω να πάω στη Ράιν Νέκαρ Λόβεν. Δεν θέλω να το χαρακτηρίσω άλμα, αλλά είναι ένα μεγάλο σκαλοπάτι στην καριέρα μου και θέλω να το ανέβω. Ωστόσο η διοίκηση της Γκούμερσμπαχ δεν θέλει να με αφήσει να φύγω. Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε τους προηγούμενους μήνες, λύθηκαν και η διοίκηση είναι έτοιμη να βάλει περισσότερα χρήματα. Καταλαβαίνετε ότι αισθάνομαι λίγο μπερδεμένος αυτή την περίοδο. Μετά τον ευρωπαϊκό τελικό όμως θα έχουμε όλοι τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε".
Η οικογένεια Αλβανού (σ.σ. την ευτυχία του ζευγαριού έχει ολοκληρώσει ένα κοριτσάκι) αισθάνεται σαν στο σπίτι της στο Γκούμερσμπαχ, μία πόλη κοντά στην Κολονία. Οι Έλληνες ομογενείς έχουν αγκαλιάσει την οικογένεια.
Το επαγγελματικό του μέλλον πάντως βρίσκεται στο εξωτερικό, όχι στην Ελλάδα: " Νομίζω ότι έχω πέντε καλά χρόνια μπροστά μου. Δεν θα απέκλεια να παίξω σε μία ακόμα μεγαλύτερη ομάδα στη Γερμανία ή στην Ισπανία. Θέλω εκεί που βρίσκομαι όμως να πρωταγωνιστώ και εκτιμώ ότι μία ομάδα μεσαίας… ταχύτητας ίσως να ταιριάζει περισσότερο σε μένα".
Δεν υποτιμά τον εαυτό του ή τις δυνατότητες του. Αντίθετα, είναι πολύ ειλικρινές αυτό που εκφράζει. Καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη. Το ότι αγωνίζονται περισσότεροι από δέκα Έλληνες στη Γερμανία, δεν σημαίνει ότι η χώρα μας έχει παράδοση στο χάντμπολ. Πάντοτε θα προτιμηθεί ένας Ισλανδός ή ένας Πολωνός από έναν Έλληνα.
" Το σίγουρο είναι ότι μετά θα επιστρέψω στην Ελλάδα. Με ενδιαφέρει να δώσω πίσω στο άθλημα που με ανέδειξε και άλλαξε τη ζωή μου", κατέληξε. Δεν χρειάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια του για να βοηθήσει, το κάνει ήδη. Πέρυσι για χατίρι του ήρθαν στη Θεσσαλονίκη άνθρωποι της Γκούμερσμπαχ για να διδάξουν στο 1ο "Handball Summer School". Δεν θα το έκαναν αν ο δικός τους Έλληνας, δεν ήταν σημαντικός για αυτούς.
" Ήταν όνειρο ζωής η συμμετοχή σε αυτόν τον τελικό. Όχι μόνο για μένα, αλλά για ολόκληρη την πόλη", υπογραμμίζει ο Αλβανός στο SPORT 24 και εξηγεί:
" Είναι μεγάλη υπόθεση για το Γκούμερσμπαχ. Η ομάδα μου είναι μία από τις σπουδαιότερες του χώρου, έχει κατακτήσει 15 πρωταθλήματα Γερμανίας, αλλά σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης είχε να βρεθεί 26 ολόκληρα χρόνια! Καταλαβαίνετε ότι είναι ιστορική στιγμή για την πόλη".
Παραλίγο κυπελλούχος!
Την περασμένη Κυριακή (10/5) η Γκούμερσμπαχ συμμετείχε και στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Γερμανίας στο Αμβούργο και έφτασε μέχρι τον τελικό. " Πέντε χρόνια ζω στη Γερμανία, πρώτη φορά όμως έζησα αυτό το πράγμα. Στον ημιτελικό αποκλείσαμε τους οικοδεσπότες του Αμβούργου που είχαν 13.000 οπαδούς στην κερκίδα να τους υποστηρίζουν. Στον τελικό ήμασταν κουρασμένοι και χάσαμε εύκολα από το Κίελο. Αυτή η ομάδα, νταμπλούχος πια, είναι μία κλάση ανώτερη από τις υπόλοιπες. Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο", προσθέτει ο Αλβανός που είναι και ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε σε τελικό Κυπέλλου Γερμανίας.
Αντίο με τίτλο ή νέο κεφάλαιο;
Τον Ιούνιο ολοκληρώνεται το συμβόλαιο του με τη Γκούμερσμπαχ το οποίο "τρέχει" από το 2006. Έχει ήδη συμφωνήσει με μία καλύτερη ομάδα, τη Ράιν Νέκαρ Λόβεν, συμφωνία που έχει ανακοινωθεί. Ωστόσο η τωρινή ομάδα του τον… πιέζει να μην πάει στα "λιοντάρια" και να μείνει εκεί που κάθεται.
" Θέλω να πάω στη Ράιν Νέκαρ Λόβεν. Δεν θέλω να το χαρακτηρίσω άλμα, αλλά είναι ένα μεγάλο σκαλοπάτι στην καριέρα μου και θέλω να το ανέβω. Ωστόσο η διοίκηση της Γκούμερσμπαχ δεν θέλει να με αφήσει να φύγω. Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε τους προηγούμενους μήνες, λύθηκαν και η διοίκηση είναι έτοιμη να βάλει περισσότερα χρήματα. Καταλαβαίνετε ότι αισθάνομαι λίγο μπερδεμένος αυτή την περίοδο. Μετά τον ευρωπαϊκό τελικό όμως θα έχουμε όλοι τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε".
Η οικογένεια Αλβανού (σ.σ. την ευτυχία του ζευγαριού έχει ολοκληρώσει ένα κοριτσάκι) αισθάνεται σαν στο σπίτι της στο Γκούμερσμπαχ, μία πόλη κοντά στην Κολονία. Οι Έλληνες ομογενείς έχουν αγκαλιάσει την οικογένεια.
Το επαγγελματικό του μέλλον πάντως βρίσκεται στο εξωτερικό, όχι στην Ελλάδα: " Νομίζω ότι έχω πέντε καλά χρόνια μπροστά μου. Δεν θα απέκλεια να παίξω σε μία ακόμα μεγαλύτερη ομάδα στη Γερμανία ή στην Ισπανία. Θέλω εκεί που βρίσκομαι όμως να πρωταγωνιστώ και εκτιμώ ότι μία ομάδα μεσαίας… ταχύτητας ίσως να ταιριάζει περισσότερο σε μένα".
Δεν υποτιμά τον εαυτό του ή τις δυνατότητες του. Αντίθετα, είναι πολύ ειλικρινές αυτό που εκφράζει. Καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη. Το ότι αγωνίζονται περισσότεροι από δέκα Έλληνες στη Γερμανία, δεν σημαίνει ότι η χώρα μας έχει παράδοση στο χάντμπολ. Πάντοτε θα προτιμηθεί ένας Ισλανδός ή ένας Πολωνός από έναν Έλληνα.
" Το σίγουρο είναι ότι μετά θα επιστρέψω στην Ελλάδα. Με ενδιαφέρει να δώσω πίσω στο άθλημα που με ανέδειξε και άλλαξε τη ζωή μου", κατέληξε. Δεν χρειάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια του για να βοηθήσει, το κάνει ήδη. Πέρυσι για χατίρι του ήρθαν στη Θεσσαλονίκη άνθρωποι της Γκούμερσμπαχ για να διδάξουν στο 1ο "Handball Summer School". Δεν θα το έκαναν αν ο δικός τους Έλληνας, δεν ήταν σημαντικός για αυτούς.