Πατώντας σε δύο βάρκες

Πολλά ψηλά παιδιά ξεκινούν από το χάντμπολ για να καταλήξουν στο μπάσκετ (Ντιρκ Νοβίτσκι, Κώστας Τσαρτσαρής) ή ακολουθούν τον αντίθετο δρόμο (Ιβάνο Μπάλιτς).

Υπάρχει και η σπάνια περίπτωση του Μπόρχα Βιδάλ Φερνάντεθ, αστεριού της εθνικής ομάδας χάντμπολ του Κατάρ που όταν ήταν μικρός υπήρξε διεθνής με τις μικρές εθνικές της εθνικής Ισπανίας στο μπάσκετ.

Άλλωστε ο πίβοτ από το Ποντιχόν είναι ένα "θαύμα των Χριστουγέννων". Ήρθε στον κόσμο ανήμερα τα Χριστούγεννα το 1981 και στα 14 του χρόνια, έβλεπε τον κόσμο από τα 198 εκατοστά, ήταν ο σταρ της τοπικής ομάδας στην πόλη Αβιλές (Αστούριας). Μέχρι και συνέντευξη στη δημόσια τηλεόραση έδωσε και την επόμενη μέρα " με κάλεσαν από τη Μπανταλόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης για να περάσω από δοκιμή".

Τελικώς πήρε το δρόμο για την Καταλονία (Μπανταλόνα) και τη Χοβεντούτ. Κλήθηκε στις μικρές εθνικές και έπαιξε στη Μπανταλόνα και στη Μπιλμπάο Μπάσκετ. Τα επόμενα χρόνια έβγαλε το ψωμί του και στο ιταλικό πρωτάθλημα, ως τεσσάρι στη Νάπολι και στη Ραγκούζα.

Έχοντας βαρεθεί τη νομαδική ζωή, επέστρεψε στην πατρίδα του το 2005 και βρήκε συμβόλαιο στη Σαραγόσα. Δεν είχε όμως μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Η τύχη του άλλαξε ωστόσο όταν βρέθηκε στο δρόμο του ο Ισπανός προπονητής χάντμπολ, Φερνάντο Μπολέα που εργαζόταν στην Αραγόν. Εντυπωσιάστηκε από το αθλητικό κορμί του Φερνάντεθ και ενημέρωσε τον τεχνικό διευθυντή Βαλέρο Ριβέρα.

" Ο κόουτς με πλησίασε και μου ζήτησε να να δοκιμάσω να παίξω χάντμπολ. Ήταν πολύ δύσκολο, περίπλοκο, αλλά σιγά σιγά ένιωθα άνετα. Ο Ριβέρα με βοήθησε, μου έδωσε αυτοπεποίθηση. Πήρα απόφαση να αφήσω το μπάσκετ, με έκανε ευτυχισμένο, αλλά δεν μετανιώνω για την απόφαση μου".

Δεν ξεκίνησε χάντμπολ από χαμηλά, αλλά από τη Liga Asobal, ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα χάντμπολ στην Ευρώπη μαζί με το γερμανικό και το γαλλικό. Με τη βοήθεια του Ριβέρα που δούλευε καθημερινά μαζί του έκανε λίγους μήνες μετά το ντεμπούτο του στην Αραγόν, σημειώνοντας το πρώτο γκολ. Πραγματοποίησε μια δεύτερη καριέρα.

Μια νέα πρόκληση ήρθε στη ζωή του πριν από δύο χρόνια. Ο Ριβέρα δούλευε στην εθνική Ισπανίας και μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2013, αποδέχθηκε την πρόταση του Κατάρ. Ήθελε να φτιάξει μια δυνατή ομάδα και πέρα από το υλικό που βρήκε στη Ντόχα, αναζήτησε και "μισθοφόρους" για να αγωνιστούν για το Κατάρ. Οι κανονισμοί της παγκόσμιας ομοσπονδίας επιτρέπουν σε έναν παίκτη να αλλάξει... εθνική ταυτότητα αν περάσουν τρία χρόνια μετά την τελευταία συμμετοχή του.

Ο Φερνάντεθ δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την πρόταση του "μέντορα" του. Το χειμώνα του 2013 έγινε... υπήκοος του Κατάρ. " Δύο πράγματα ζήτησα, να λάβουμε μέρος σε μεγάλες διοργανώσεις και οικονομική σταθερότητα". Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα:

Το διαβατήριο στοίχισε 40.000 ευρώ, ενώ παίζει χάντμπολ σε τοπική ομάδα με όλα τα έξοδα πληρωμένα και εισπράττει μισθό 13.000 ευρώ (αφορολόγητα). Σύμφωνα με τη σουηδική εφημερίδα Aftonbladet κάθε νίκη του Κατάρ στο παγκόσμιο "πληρώνει" 90.000 ευρώ, ενώ σε περίπτωση κατάκτησης χρυσού μεταλλίου οι παίκτες θα μοιραστούν 4.200.000 ευρώ!

Το συμβόλαιο του ολοκληρώνεται το 2016. Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να δούμε τον "Ισπανό" ή "Μονομάχο" όπως είναι τα παρατσούκλια του, να παίζει και στην εθνική ομάδα μπάσκετ του Κατάρ που απαιτεί νέο αίμα, ακόμα και ενός μισθοφόρου.