Στο pregameτουclasicoμε τον Ολυμπιακό, οι περισσότεροι είχαν τον Παναθηναϊκό "τελειωμένο" και "χαμένο" από τη σέντρα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που μετρούσε απόλυτο σερί νικών, οδεύει πειστικά προς το αήττητο πρωτάθλημα, τα έχει όλα και δεν του λείπει το παραμικρό.

Όχι, απλά και ψυχρά και ξεκάθαρα βάλτε κάτω τα δεδομένα: Με μισή ομάδα, καθότι επτά παίκτες έχουν αποχωρήσει είτε πριν, είτε αμέσως μετά την 30ή Ιουνίου. Χωρίς ουσιαστικό, αγωνιστικό ή βαθμολογικό κίνητρο (στα χαρτιά, έτσι; Διότι και μόνο το βάρος της φανέλας του θα αποτελεί πάντα από μόνο του τεράστιο κίνητρο ζωής). Με μια δράκα πιτσιρικάδες, οι οποίοι μετρούσαν ελάχιστες επαγγελματικές παρουσίες, να είναι έτοιμοι για να μπουν στη "φωτιά". Με το 3-0 του Φαλήρου πριν από δύο εβδομάδες, να απλώνει «βαριά σκιά» πριν από τη σέντρα. Κι όμως...

Κι όμως, ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να δείχνει προς όλους, πως ότι κι αν περάσει, όσα "χτυπήματα" κι αν δεχθεί σαν ομάδα και σαν οργανισμός (ενίοτε κι εκ των... έσω), το "μέταλλό" του αντέχει. "Die hard" κόντρα σε όλα κι όπου βγει.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΠΟΥ "ΜΠΛΟΚΑΡΕ" ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Με τον Κολοβέτσιο, τον Σένκεφελντ και τον Κουρμπέλη να λειτουργούν εξαιρετικά στα μετόπισθεν, στην πρώτη δοκιμή τριάδας στην άμυνα από τον Γιώργο Δώνη, μετά την 15Σεπτεμβρίου και το "τραυματικό" 4-0 του "Κλ. Βικελίδης", ο Παναθηναϊκός "βραχυκύκλωσε" κατά πολύ μεγάλο βαθμό τη λειτουργία και τη δημιουργία του Ολυμπιακού, μολονότι είχε μέσα και Φορτούνη και Βαλμπουενά.

Πολύ απλά, διότι δεν δόθηκε ούτε... σπιθαμή ελεύθερη για τα ανεβάσματα των μπακ του και τις συνεργασίες με τον πολύπειρο Γάλλο. Ειδικά στον τομέα ευθύνης του "άγουρου" Θεοχάρη, ο Κουρμπέλης ήταν πάντα εκεί, εξαιρετικό "στήριγμα" και "σκούπα" που απορροφούσε κάθε υπεραριθμία που επιχείρησαν να βγάλουν οι ερυθρόλευκοι.

Στον δε άξονα, ο Αλεξανδρόπουλος ήταν... σοκαριστικά ώριμος -αν αναλογιστεί κανείς ότι το συγκεκριμένο ήταν το πρώτο ντέρμπι της καριέρας του, πριν κλείσει τα 19 του- και συμπλήρωνε εξαιρετικά τον καταπληκτικό Ανουάρ, που "έφαγε" όλο το γήπεδο (από τον Σιμάο είχε να εμφανιστεί σε ντέρμπι χαφ του Παναθηναϊκού, που να μοιάζει ότι έχει τρία πνευμόνια στα τρεξίματά του).

Αν ο Μακέντα σημάδευε καλύτερα στο πέρασμα της μπάλας από το... μάτι της βελόνας, οι πράσινοι θα μπορούσαν να έχουν "σπάσει" με μεγάλο κρότο το εφετινό αήττητο του Ολυμπιακού. Διότι ήταν άριστα "διαβασμένοι" σε όλα. Κι εδώ ταcreditsπάνε αποκλειστικά στον Δώνη και το επιτελείο του, που καταφέρνουν να διατηρούν σε υψηλό βαθμό το φρόνημα και τη διάθεση όλων, παρότι η σεζόν ουσιαστικά έχει τελειώσει.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΚΟΜΙΝΗΣ

Δεν θα πάει για "αγγαρεία" ο Παναθηναϊκός και στα επόμενα τέσσερα ματς κι αυτό ακριβώς το πνεύμα που καταθέτει στο γήπεδο σαν ομάδα, είναι και το μεγαλύτερο "κέρδος" του από αυτή τη διαδικασία. Κι οφείλει να το προστατεύσει και να το κάνει ακόμη πιο δυνατό την επόμενη σεζόν, για να μπορέσει επιτέλους να διεκδικήσει κάτι περισσότερο.

Για φινάλε, η διαιτησία και ο κύριος Γιώργος Κομίνης. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί κανείς δευτερόλεπτο με τα διαιτητικά. Σε μια "κανονική" ποδοσφαιρική χώρα, με "κανονικούς" διαιτητές. Αφού ο ίδιος δεν καταλαβαίνει πλέον ότι απλά δεν μπορεί (δεν το έχει βρε αδερφέ, πως το λένε, "λυγίζει"), ας του το πει κάποιος από την ΚΕΔ κάποια στιγμή. Κρίμα από τω Θεό είναι να ταλαιπωρείται η ψυχική υγεία τόσων ανθρώπων...