Το καλοκαίρι του 2000 ο Ολυμπιακός έφερε στη χώρα μας τον 26χρονο φορ Γκαμπριέλ Άλβες. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ο Ουρουγουανός υπέγραψε συμβόλαιο αξίας 1,2 δις δραχμές, 300 εκατ. δραχμές ετησίως.

Το deal φέρεται να κόστισε 2,4 δις στους "ερυθρόλευκους", καθώς η Νασιονάλ στην οποία ανήκε εισέπραξε 600 εκατ. δραχμές και άλλα τόσα το μανατζερικό γραφείο που τον εκπροσωπούσε, καθώς διατηρούσε το 50% των δικαιωμάτων του ποδοσφαιριστή.

Ο Γκαμπριέλ Άλβες ήρθε στον Ολυμπιακό με περγαμηνές, αλλά επί της ουσίας δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες που υπήρχαν γι' αυτόν. Έμεινε 2,5 χρόνια, με απολογισμό 57 συμμετοχές και 19 γκολ. Το χειμώνα του 2002 ο Λατινοαμερικανός αποχώρησε από το λιμάνι και από τότε δεν γύρισε ποτέ ξανά. Πέρασαν 17,5 χρόνια και ο Ουρουγουανός θυμήθηκε μέσω του Sport24.gr όσα πέρασε στη χώρα μας. Πολύ όμορφες, αλλά και στιγμές που θα ήθελε να ξεχάσει.

Σε ηλικία 45 ετών, πια, ο "γύπας" όπως ήταν το παρατσούκλι του, σχολίασε το πώς έκλεισε στον Ολυμπιακό, το αν πράγματι είχε πρόταση το ίδιο διάστημα από τον Παναθηναϊκό, απαντησε σε αυτούς που τον κατηγορούσαν ότι έτρωγε σουβλάκια με αποτέλεσμα να βάλει κιλά, αλλά για τα ξενύχτια του στην Αθήνα.

Θυμήθηκε τον αγώνα με τη Λιόν, τα πέναλτι που του έκαναν και δεν δόθηκαν, τα δύο πρωταθλήματα που κατέκτησε, τον αγώνα με τη Ντεπορτίβο στο Ριαθόρ και τον καυγά των Μπερμούδες - Ελευθερόπουλου, αλλά και τον τρόπο που έφυγε από την Ελλάδα και τον οποίο θέλει να ξεχάσει.

- Θυμάσαι πώς προέκυψε το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού;

"Οι πρώτοι που με ενημέρωσαν για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού ήταν οι εκπρόσωποί μου. Αρχικά μου είπαν ότι έρχονταν να με δουν άνθρωποι από την Ευρώπη. Ότι θα έρθουν να με δουν για δέκα μέρες στις προπονήσεις και σε ένα παιχνίδι. Ήξερα ότι είναι από την Ευρώπη, αλλά όχι από πού. Μετά μου είπε ο ατζέντης να κάνουμε ένα μίτινγκ με τον προπονητή του Ολυμπιακού και κατάλαβα ποια είναι η ομάδα.

Μίλησα με τον Ρουμάνο (Ματζουράκης), ακολούθησαν οι διαπραγματεύσεις και έκλεισε η μεταγραφή. Όλα έγιναν μέσω του μάνατζέρ μου, Χούλιο Λοσάντα. Αυτός ήταν ο πρώτος που με βοήθησε και τους πρώτους μήνες παραμονής μου στην Ελλάδα. Ο Λοσάντα έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αυτός ήταν που με πρότεινε και ήρθε ο προπονητής του Ολυμπιακού να με δει".

- Υπήρχε όντως και πρόταση ή έστω ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό το ίδιο διάστημα;

"Ο Παναθηναϊκός έμαθα ότι με ήθελε, αλλά ποτέ δεν είχα πρόταση".

- Ποια παιχνίδια θυμάσαι περισσότερα αυτά τα 2,5 χρόνια που έμεινες στον Ολυμπιακό;

"Αυτά που θυμάμαι πιο πολύ ήταν οι αγώνες του Champions League. Κυρίως αυτό στη Γαλλία κόντρα στη Λιόν. Δεν είχαμε καλή διαιτησία, μου έκαναν τρία πέναλτι και δεν τα έδωσαν. Αν είχαν σφυριχτεί θα είχαμε κερδίσει το παιχνίδι, θα είχαμε περάσει στην επόμενη φάση. Πολύ κακή διαιτησία.

Θυμάμαι επίσης τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, αλλά και τα πρωταθλήματα που πήραμε. Είναι όμορφες αναμνήσεις από αυτά τα παιχνίδια".

-Στις 18 Σεπτεμβρίου 2001 είχε γίνει το παιχνίδι με τη Ντεπορτίβο. Ο Ολυμπιακός ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις σε 2-2 και μετά τη λήξη του αγώνα δύο συμπαίκτες σου, Μπερμούδες και Ελευθερόπουλος, είχαν καυγά στα αποδυτήρια για το γκολ της ισοφάρισης. Ο Ζε Ελίας είχε δηλώσει ότι προσπάθησες να τους ηρεμήσεις εσύ. Τι ακριβώς συνέβη;

"Μετά από αυτό το παιχνίδι υπήρχε λογομαχία ανάμεσα στον Μπερμούδες και τον Ελευθερόπουλο, αλλά είναι πράγματα που συμβαίνουν στα αποδυτήρια και έμεινε εκεί. Δεν έγινε κάτι. Εγώ απλά θέλησα να τους χωρίσω. Δεν μου άρεσε να βλέπω συμπαίκτες να τσακώνοναι, αλλά έμεινε εκεί το θέμα".

- Θεωρείς ότι θα μπορούσες να πετύχεις περισσότερα πράγματα στον Ολυμπιακό; Αν ναι, γιατί θεωρείς ότι δεν έδειξες αυτό που μπορούσες να κάνεις;

"Πιστεύω ότι θα μπορούσα να είχα μεγαλύτερη επιτυχία, αλλά και να είχα πάρει περισσότερες ευκαιρίες. Το θέμα της γλώσσας ήταν ένα εμπόδιο σημαντικό, ειδικά στην αρχή. Μετά από 1,5 χρόνο άρχισαν τα προβλήματα. Χειρουργήθηκα, δεν μπόρεσα να επιστρέψω και να αποκτήσω σταθερότητα. Θα ήθελα να έχω παίξει περρισσότερο, αλλά βέβαια υπήρχαν πολλοί επιθετικοί υψηλού επιπέδου στον Ολυμπιακό εκείνη την εποχή. Ήταν πολυ δύσκολο να βρω θέση στην ενδεκάδα. Προφανώς στους τεχνικούς που ακολούθησαν μετά τη φυγή του Ρουμάνου δεν τους άρεσε ο τρόπος παιχνιδιού μου".

- Κατηγορήθηκες εκείνα τα χρόνια ότι έβγαινες πολύ τα βράδια και ότι έτρωγες σουβλάκια. Είναι αλήθεια;

"Ναι μου άρεσαν τα σουβλάκια, είναι πολύ νόστιμο φαγητό, αλλά έτρωγα φυσιολογικά, όπως κάθε άνθρωπος. Και ναι, έβγαινα, αλλά τις μέρες που μπορούσα να βγω. Όταν δεν είχαμε αγώνα. Ήμουν ελεύθερος, ήμουνα νέος. Έβγαινα όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος".

Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες στον Ολυμπιακό;

"Ο Μπερμούδες, ο Ζε Ελίας, ο Ζέτερμπεργκ. Ο Μπερμούδες ήταν αυτός που με στήριξε περισσότερο στις δύσκολες στιγμές μου και τον θυμάμαι με πολλή αγάπη".

- Από τα 19 γκολ που έβαλες με τον Ολυμπιακό, ποιο είναι αυτό που ξεχωρίζεις;

"Αυτό που έβαλα κόντρα στην ΑΕΚ, στο 4-1". Ήταν την πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό που είχα βάλει έντεκα γκολ.

- Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη ανάμνηση που έχεις από τη θητεία σου στον Ολυμπιακό;

"Η καλύτερη στιγμή ήταν τον πρώτο 1,5 χρόνο. Πήραμε πρωτάθλημα με διαφορά, παίξαμε στο Champions League, είχα παίξει στα ντέρμπι. Είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχω. Η χειρότερη ανάμνηση ήταν όταν έπαψαν να με υπολογίζουν. Με χώρισαν από την υπόλοιπη ομάδα. Έκανα προπόνηση μόνος. Έκανα τρέξιμο μόνος. Ήταν άσχημη στιγμή. Εγώ πάντα ήμουν επαγγελματίας και είχα σεβασμό στην ομάδα. Αυτό το άντεξα 1,5-2 μήνες, το να προπονούμαι μόνος, μέχρι που αποφάσισα να φύγω γιατί δεν άντεχα άλλο".

- Πώς έχεις στο μυαλό σου τη θητεία στον Ολυμπιακό ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια;

"Απόλαυσα τη συνεργασία με την ομάδα, τους οπαδούς που μου φέρθηκαν φανταστικά, μου έδωσαν πολλή αγάπη και αυτό είναι που μου λείπει. Έφυγα για τον λόγο που σου είπα. Ποτέ δεν έκανα κάτι κακό και φέρθηκα με σεβασμό στον Ολυμπιακό. Έκανα καλή προπόνηση. Κάποια στιγμή με ήθελε ο Ηρακλής αλλά δεν ήθελα να μείνω στην Ελλάδα. Κρατάω τις καλές αναμνήσεις και ότι έπαιξα σε μια τόσο μεγάλη ομάδα, αλλά και σε μια όμορφη χώρα, στην οποία κάποια στιγμή θα επιστρέψω. Εντυπωσιάστηκα, τόσος όμορφος κόσμος, πραγματικά αυτό κρατάω. Έπαιξα στην καλύτερη ομάδα της Ελλάδας. Πήρα πρωταθλήματα που δεν είναι μικρό επίτευγμα".

- Πλέον με τι ασχολείσαι;

"Τώρα εκπροσωπώ παίκτες, δουλεύω για μια εταιρεία από την Αργεντινή. Δουλεύω μεταξύ Ουρουγουάης και Αργεντινής".

- Έχεις οικογένεια;

"Η οικογένειά μου είναι ο γιος μου. Η σύζυγός μου πέθανε πριν από πέντε χρόνια, είχε καρκίνο. Πάλεψε οκτώ χρόνια με αυτή την ασθένεια. Τώρα είμαστε οι δυό μας, ο γιος μου είναι 13 ετών. Μένω στην Ατλάντιδα, βρίσκεται 45 χιλιόμετρα από το Μοντεβιδέο".

- Η Ουρουγουάη είναι μια μικρή χώρα, που όμως βγάζει σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Πώς τα καταφέρνει;

" Βγαίνουν πολλοί καλοί παίκτες, ναι, γιατί έχουμε καλή βάση. Στις μικρές ηλικίες έχουμε 70.000 παιδιά που παίζουν μπάλα και συμμετέχουν σε πρωταθλήματα από τα πέντε τους χρόνια. Μαθαίνουν να είναι ανταγωνιστικοί από μικροί και μέχρι τα 13 έχουν διαμορφωθεί ποδοσφαιρικά. Διαγωνίζονται σε διεθνές επίπεδο με τις μικρές εθνικές ομάδες. Είμαστε μια χώρα που σε κάθε γειτονιά υπάρχει και ένα γήπεδο και γι' αυτό βγαίνουν τόσο καλοί παίκτες. Πρόκειται για μια σταθερή βάση. Φτάνουν με σωστή κατάρτιση στις μεγάλες ομάδες και αρχίζουν να αποκτούν ακόμα καλύτερη κατάρτιση στα τσικό των μεγάλων ομάδων".

- Ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο καλύτερος φορ που έχει παίξει στην Ουρουγουάη;

"Ο Λουίς Σουάρες. Ο Ρούμπεν Σόσα επίσης, αλλά καλύτερος για εμένα είναι ο Σουάρες".

- Από τότε που έφυγες από την Ελλάδα, έχεις ξανάρθει;

"Ποτέ. Θα ήθελα όμως μια μέρω να ξανάρθω. Η Ελλάδα είναι φανταστική χώρα".