Σε μία συγκλονιστική καταγγελία προχώρησε την Πέμπτη (21/1) αθλήτρια της ιστιοπλοϊας για βιασμό της όταν εκείνη ήταν 11 ετών από τον προπονητή της στο άθλημα. Μιλώντας στο Open τόνισε ότι ήταν "βιασμός με όλο το νόημα. Ημουν τότε 11 χρόνων. Ημουν σε σοκ και αντί να με στηρίζουν, ήθελαν να με καταστρέψουν".

Συνέχισε λέγοντας ότι "ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Απλά, δεν ήθελα να το περάσει και η οικογένειά μου τότε".

Η 11χρονη τότε αθλήτρια της Ιστιοπλοΐας δεν το εκμυστηρεύτηκε τότε στους γονείς της, σύμφωνα με το News247.gr. "Πέρασαν τρία χρόνια για να το πω στους δικούς μου ανθρώπους. Ημουν 14 όταν το είπα, ναι, και δεν άντεχα άλλο και έπρεπε κάπως να βρω το θάρρος να το πω στους γονείς μου. Μόλις το έμαθαν οι γονείς μου πήγαν κατευθείαν στην Αστυνομία".

Η αθλήτρια γνωστοποίησε επίσης ότι επικοινώνησε με τη Σοφία Μπεκατώρου: "Της έστειλα ένα μήνυμα υποστήριξης, όπως θα έχει λάβει πολλά άλλα. Δεν είχα πρόθεση να μιλήσω στην αρχή και της έστειλα ένα μήνυμα, της είπα κάποια πράγματα. Της είπα απ’ έξω απ’ έξω τι μου έχει συμβεί και έτσι ήρθαμε σε επικοινωνία".

Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΜΠΕΚΑΤΩΡΟΥ

Νωρίτερα η Σοφία Μπεκατώρου μίλησε για πρώτη φορά μετά την κατάθεσή της στον Εισαγγελέα και ήταν αναλυτική και σαφής.

Συγκεκριμένα είπε: "Υπήρχαν παράγοντες που μας είχαν εκφοβίσει. Μου είχαν επιτθεθεί, ότι είμαι ένα τίποτα. Μου έλέγαν ότι δεν μπορώ να φέρω τίποτα, ότι δεν θα είχα διάκριση. Συνεχίσαμε με την Αιμιλία τη δουλειά μας. Ένας εκ των παραγόντων της ομοσπονδίας ήταν πιο φιλικός και σε αυτόν είχαμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για κάποια δικαιώματα που είχαμε ως αθλήτριες. Γιατί κάθε φορά που πηγαίναμε στην ομοσπονδία έπρεπε να διαπραγματευτούμε για δικαιώματα που είχαμε, όπως να πάμε ταξίδια, να έχουμε κάποια χρήματα και φυσικά κάποια υλικά. Μέχρι τότε νομίζαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν με το μέρος μας. Σιγά-σιγά αναπτύχθηκε μια πιο φιλική σχέση, γιατί μιλάγαμε με την Αιμιλία και μας εκπροσωπούσε στην ομοσπονδία. Ταξιδεύαμε με την ομάδα των Ανδρών και τον προπονητή μας, Ηλία Μυλωνά. Για μένα θα ήταν η πρώτη συμμετοχή στην Ολυμπιάδα και ήμουν η πιο μικρή της ομάδας

Την τελευταία μέρα αποφασίσουμε να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Όταν έφτασε η ώρα να γυρίσουμε πίσω, γυρνούσαμε δύο, δύο στο ξενοδοχείο. Εμείς με τον παράγοντα μείναμε τελευταίοι. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο κάποια στιγμή γύρισε και με φίλησε. Πάγωσα, έμεινα έκπληκτη. Δεν μπορούσα να καταλάβω που ξεκινούσε αυτή η συμπεριφορά. Δεν ήξερα τι να κάνω. Απομακρύνθηκα από κοντά του - ο ένας στο ένα πεζοδρόμιο και ο άλλος στο άλλο - και συνεχίσαμε προς το κοινό μας ξενοδοχείο.

Ανεβήκαμε με το ασανσέρ, εγώ έμεινα σε πιο πάνω όροφο. Όταν σταμάτησε το ασανσέρ μου στο δικό του όροφο είπε θα έρθεις στο δωμάτιο. Του είπα όχι. Μου λέει δυο λεπτά να σου μιλήσω.

Μου λέει έλα μωρέ φοβάσαι. Με έπιασε το παράπονο. Όχι δεν φοβάμαι. Έχω προσωπικότητα, δεν ειμαι κανένα κοριτσάκι, θεωρούσα ότι μπορώ ν' ανταπεξέλθω σε κάθε δυσκολία.

Μετά μιλούσαμε για τους Αγώνες, μετά άρχισε να με πλησιάζει, μου έλεγε έλα να σου μιλήσω. Άρχισε να απλώνει τα χέρια του παραπάνω, να με φιλάει, να με ρίχνει στο κρεβάτι.

Του λέω δεν θέλω. Μου λέει έλα μωρέ δεν είναι τίποτα. Ήθελα να του δείξω ότι δεν υπήρχε συναίνεση, δεν υπήρχε αμοιβαία επιθυμία. Προσπαθούσε να με βγάλει τρελή. Όταν σηκώθηκα να φύγω μου είπε, έλα που πας τώρα.

Όταν ήταν πάνω μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι δεν καταλαβαίνεις ότι σου λέω δεν θέλω. Αυτός συνέχισε. Ήμουν παγωμένη. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τον σπάσω στο ξύλο.

Αλλά είχε μεγάλη θέση στην ομοσπονδία και εκείνη την ώρα κανείς δεν ήξερε. Όλοι θα λέγαν γιατί έμεινες μαζί του και δεν γύρισες μαζί. Αλλά εγώ δεν είχα να φοβηθώ τίποτα, ήμουν ανεξάρτητη. Όταν τελείωσε, συνηδειτοποίησα ότι με είχε βιάσει, πως ότι και να του είπα, δεν το δέχτηκε.

Τελικά είχα γίνει θύμα, σηκώθηκα. Όταν έφυγε από πάνω μου, έφυγα γρήγορα, η συναθλήτριά μου κοιμόταν, έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικα.

Ένιωθα αδικημένη, θυμωμένη με τον εαυτό μου, που δεν τον έσπρωξα. Είχε γίνει όμως. Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να μιλήσω.

Στην Αθήνα όσο συνειδητοποιούσα τι είχε συμβεί, τόσο χειρότερα ένιωθα. Το είπα στον τότε σύντροφό μου, μου είπε να πάει να τον δείρει. Δεν τον άφησα.

Παρόλες τις ικανότητές μας, ένιωθα ανήμπορη, ένα κομμάτι, σαν ένα πιόνι. Ένιωθα εγκλωβισμένη. Του είπα να μην μιλήσει.

Ο παράγοντας αποφάσισε να επικοινωνήσει και να με συναντήσει, γιατί νόμιζε ότι μπορεί να μίλαγα. Του είπα ότι δεν θέλω να σε συναντήσω, μου είπε μόνο να μιλήσουμε και να συναντηθούμε σε δημόσιο χώρο.

Μιλήσαμε έξω από τ' Αστέρια, στην παραλιακή στη Γλυφάδα, και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο προσπαθούσε να καταλάβει τι θα έκανα.

Το πρώτο που τον ρώτησα ήταν: Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Θα μπορούσες να ήσουν πατέρας μου. Θα μπορούσε να το κάνει κάποιος αυτό στο παιδί σου;

Γύρισα και του είπα ότι δεν θέλω να με ξαναπάρεις τηλέφωνο και τον απείλησα ότι εάν ποτέ τολμήσει να με πλησιάσει θα τον καταγγείλω.

Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε γι αυτό το θέμα. Συναντήθηκαμε πολλές φορές σε συναντήσεις κοινές, έπρεπε λόγω της ομοσπονδίας να κάνουμε αναφορά στο πρόσωπό του. Δεν άλλαξε μόνο η στάση μου, αλλά η ζωή μου για πάντα.

Τη στιγμή του βιασμού στην Ισπανία έχασα ό,τι εκτίμηση είχα στον εαυτό μου, γιατί δεν μου συγχώρησα ότι δεν έσπρωξα, ότι δεν φώναξα, ότι δεν τον κατήγγειλα.

Ένιωθα εκγλωβισμένη ότι ή θα μιλήσω ή θα χάσω το όνειρό μου. Αποφάσισα να το θάψω το περιστατικό και να κάνω ότι δεν υπήρχε.

Στην πορεία των χρόνων διάφορα συμβάντα, έφεναν στην επιφάνεια αυτό το συμβάν. Ο θυμός ερχόταν, στον ύπνο μου, σε στιγμές που δεν το περίμενα, γινόμουν επιθετική, αλλά έπρεπε να ελέγξω τον εαυτό μου.

Όταν πέρασε κι άλλαξε η συμπεριφορά προς τον παράγοντα, αυτός έβλεπε ότι τον αγνοούσα, ότι ήμουν απόμακρη. Σε κάθε προσπάθεια να διεκδικήσω πράγματα με απαξίωνε.

Μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας λέγανε για νέους αθλητές, αλλά δεν είχαμε βοήθεια. Πολλοί μας είχαν προειδοποιήσει ότι μπορεί να μας σαμποτάρουν, να στήσουν αγώνες.

Υπάρχουην περιστατικά που υπήρχαν στημένοι αγώνες, είχα κάνει καταγγελίες στη ΓΓΑ. Ξαφνικά εξαφανιζόντουσαν επιτροπές.

Όλοι οι άνθρωποι που ήταν στην ιστοπλοΐα ήταν μια κλίκα. Προσπάθησα να κρατήσω μια επαφή, παρά μόνο όσο ήταν απαραίτητο.

Τότε δεν ήμουν παντρεμένη. Το είπα στο συζυγό μου, ο δεύτερος μετά τον τότε σύντροφό μου που μοιράστηκα το γεγονός του βιασμού.

Δεν το πίστευε. Τελικά, όταν το μοιράστηκε μαζί του τα συναισθήματά μου του προκάλεσαν μία δυσφορία. Το πρώτο που με ρώτησε ήταν γιατί δεν το πες, αν υπήρχε μάρτυρας.

Του είπα πώς να υπάρχει μάρτυρας, ήμουν αυτός κι εγώ. Μου είπε πώς θα το αποδείξεις. Μου είπε ότι αν δεν είχα μάρτυρα θα μπορούσε ο άλλος να μου κάνει αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση.

Ένιωθα εγκλωβισμένη, φόβο, αγανάκτηση. Κατάλαβα ότι δεν είχα κάνει τη σωστή κίνηση. Στα χρόνια που πέρασαν το εκμυστηρεύτηκα σε φίλους, στην ψυχολόγο που έκανα θεραπεία και συνεχίζω να κάνω.

Έκανα απόπειρες να το πω. Όταν έγινε η αγωγή στον Κακλαμανάκη και όλοι οι αθλητές συσπειρωθήκαμε και μιλήσαμε, μείναμε όλοι έκπληκτοι από όσα είχαν συμβεί σε όλους μας.

Ίσως όχι βιασμό όπως σε μένα, αλλά λεκτική κακοποίηση. Η αγωγή ήταν μια αφορμή να σκεφτώ ότι ήλθε η ώρα να μιλήσω για Δικαιοσύνη.

Όταν ήλθε η ώρα κατέθεσα, κατονόμασα τον παράγοντα αυτόν. Αποφασισμένη ότι θα δώσω αυτή τη μάχη - παρά το γεγονός ότι ήταν έξω από το νερό - γιατί θα εξυγιάνει τον αθλητισμό.

Πέρασε λίγος καιρός και παρακολούθησα μια συζήτηση από τη Στέγη Ωνάση. Με έκανε να θυμηθώ το δικό μου το βιασμό και να θυμηθώ μία περίπτωση στην οποία τυχαία ένας γονέας μου είπε ξέρεις τον τάδε; Του είπα δυστυχώς ναι, γιατί ήταν ο βιαστής μου.

Μου είπε ποιος; Αυτός που την πέφτει σε 15χρονα; Τότε είπα Σοφία δεν είναι μόνο σε σένα. Το βάρος δεν μπορούσα να το σηκώσω. Ακόμη κι αν είχα κάνει νομικά αυτό που πρέπει, ηθικά αυτός κυκλοφορούσε ελεύθερος.

Έγραψα ένα σχόλιο στο Ίντερνετ ότι κι εγώ έχω υποστεί βιασμό και καταλαβαίνω απόλυτα τα θύματα. Δεν έγινε κάτι μέχρι κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο από δημοσιογράφο και μου είπε θέλεις να δώσεις μια συνέντευξη για παρενόχληση;

Της είπα δεν ήταν παρενόχληση, ήταν βιασμός. Της εξήγησα του φόβους. Θα προσπαθήσουν να βρουν μια αυτία γιατί το είπα τώρα.

Το είπα τώρα γιατί τώρα μπορώ να το διαχειριστώ και να αντιμετωπίσω τα παιδιά μου. Να σηκωθώ το πρωί και να πω να με έχουν βιάσει, αλλά να βοηθήσω κάποιον άλλον να το αποφύγει.

Θέλω να βοηθήσω να μπει ένα όριο και να είναι ξεκάθαρο και για τους άντρες και τις γυναίκες. Και εγώ γυναίκα είμαι, είχα σχέσεις.

Άλλο είναι ο έρωτας, άλλο να μη θέλεις κάτι και να στο επιβάλλει. Κι όχι μόνο να στο επιβάλλει, αλλά να καταχράζεται την εξουσία".

ΤΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ Ο ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ

Όπως αποκάλυψε μιλώντας στο MEGA ο ολυμπιονίκης Νίκος Κακλαμανάκης την Τετάρτη, υπήρχε και άλλη περιπτώση βιασμού ανήλικης αθλήτριας (κάτι που αποδείχθηκε με την καταγγελία της Πέμπτης).

Ο κ. Κακλαμανάκης είπε ότι το κορίτσι είναι σήμερα 21 ετών και δεν θέλησε να πει άλλες λεπτομέρειες καθώς, όπως είπε, μένει σε περιοχή που η κοινωνία είναι κλειστή και δεν θέλει να το εκθέσει. "Η ηλικία είναι ανάμεσα σε 11 και 14 ετών", είπε χαρακτηριστικά. "Απ' όσο έχω καταλάβει είναι εννέα χρόνια πριν, γιατί σήμερα είναι 21 ετών, δεν έχει παραγραφεί η υπόθεση", τόνισε μιλώντας για την υπόθεση. "Τα στοιχεία τα έχει η κ. Μπεκατώρου που πήγε στον Εισαγγελέα", ανέφερε απαντώντας σχετικά με την ταυτότητα του θύτη, για το αν ήταν παράγοντας της Ομοσπονδίας.

Photo credits: SHUTTERSTOCK, News247

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr