Το βιασμό που κατήγγειλε από παράγοντα της ομοσπονδίας ιστιοπλοΐας περιέγραψε η Σοφία Μπεκατώρου μιλώντας στην εκπομπή Live News του Mega. Μάλιστα εξήγησε για ποιο λόγο αποφάσισε να μιλήσει τώρα και δεν το έκανε νωρίτερα.

Η Σοφία Μπεκατώρου υπενθυμίζεται ότι κατήγγειλε στον εισαγγελέα και άλλο περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης συναθλήτριάς της, το οποίο ενδέχεται να μην έχει παραγραφεί.

Η κατάθεσή της στον εισαγγελέα την Τετάρτη (20/1) είχε διάρκεια τριών ωρών και εξερχόμενη της αίθουσες έστειλε δυνατό μήνυμα "να μη φοβόμαστε".

"Υπήρχαν παράγοντες που μας είχαν εκφοβίσει. Μου είχαν επιτθεθεί, ότι είμαι ένα τίποτα. Μου έλέγαν ότι δεν μπορώ να φέρω τίποτα, ότι δεν θα είχα διάκριση. Συνεχίσαμε με την Αιμιλία τη δουλειά μας. Ένας εκ των παραγόντων της ομοσπονδίας ήταν πιο φιλικός και σε αυτόν είχαμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για κάποια δικαιώματα που είχαμε ως αθλήτριες. Γιατί κάθε φορά που πηγαίναμε στην ομοσπονδία έπρεπε να διαπραγματευτούμε για δικαιώματα που είχαμε, όπως να πάμε ταξίδια, να έχουμε κάποια χρήματα και φυσικά κάποια υλικά. Μέχρι τότε νομίζαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν με το μέρος μας. Σιγά-σιγά αναπτύχθηκε μια πιο φιλική σχέση, γιατί μιλάγαμε με την Αιμιλία και μας εκπροσωπούσε στην ομοσπονδία. Ταξιδεύαμε με την ομάδα των Ανδρών και τον προπονητή μας, Ηλία Μυλωνά. Για μένα θα ήταν η πρώτη συμμετοχή στην Ολυμπιάδα και ήμουν η πιο μικρή της ομάδας

Την τελευταία μέρα αποφασίσουμε να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Όταν έφτασε η ώρα να γυρίσουμε πίσω, γυρνούσαμε δύο, δύο στο ξενοδοχείο. Εμείς με τον παράγοντα μείναμε τελευταίοι. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο κάποια στιγμή γύρισε και με φίλησε. Πάγωσα, έμεινα έκπληκτη. Δεν μπορούσα να καταλάβω που ξεκινούσε αυτή η συμπεριφορά. Δεν ήξερα τι να κάνω. Απομακρύνθηκα από κοντά του - ο ένας στο ένα πεζοδρόμιο και ο άλλος στο άλλο - και συνεχίσαμε προς το κοινό μας ξενοδοχείο.

Ανεβήκαμε με το ασανσέρ, εγώ έμεινα σε πιο πάνω όροφο. Όταν σταμάτησε το ασανσέρ μου στο δικό του όροφο είπε θα έρθεις στο δωμάτιο. Του είπα όχι. Μου λέει δυο λεπτά να σου μιλήσω.

Μου λέει έλα μωρέ φοβάσαι. Με έπιασε το παράπονο. Όχι δεν φοβάμαι. Έχω προσωπικότητα, δεν ειμαι κανένα κοριτσάκι, θεωρούσα ότι μπορώ ν' ανταπεξέλθω σε κάθε δυσκολία.

Μετά μιλούσαμε για τους Αγώνες, μετά άρχισε να με πλησιάζει, μου έλεγε έλα να σου μιλήσω. Άρχισε να απλώνει τα χέρια του παραπάνω, να με φιλάει, να με ρίχνει στο κρεβάτι.

Του λέω δεν θέλω. Μου λέει έλα μωρέ δεν είναι τίποτα. Ήθελα να του δείξω ότι δεν υπήρχε συναίνεση, δεν υπήρχε αμοιβαία επιθυμία. Προσπαθούσε να με βγάλει τρελή. Όταν σηκώθηκα να φύγω μου είπε, έλα που πας τώρα.

Όταν ήταν πάνω μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι δεν καταλαβαίνεις ότι σου λέω δεν θέλω. Αυτός συνέχισε. Ήμουν παγωμένη. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τον σπάσω στο ξύλο.

Αλλά είχε μεγάλη θέση στην ομοσπονδία και εκείνη την ώρα κανείς δεν ήξερε. Όλοι θα λέγαν γιατί έμεινες μαζί του και δεν γύρισες μαζί. Αλλά εγώ δεν είχα να φοβηθώ τίποτα, ήμουν ανεξάρτητη. Όταν τελείωσε, συνηδειτοποίησα ότι με είχε βιάσει, πως ότι και να του είπα, δεν το δέχτηκε.

Τελικά είχα γίνει θύμα, σηκώθηκα. Όταν έφυγε από πάνω μου, έφυγα γρήγορα, ανέβηκα στο δωμάτιό μου, η συναθλήτριά μου κοιμόταν, έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικα.

Ένιωθα αδικημένη, θυμωμένη με τον εαυτό μου, που δεν τον έσπρωξα. Είχε γίνει όμως, αυτό είχε γίνει. Είχαν τελειώσει οι αγώνες, γυρνούσαμε πίσω. Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να μιλήσω.

Στην Αθήνα όσο συνειδητοποιούσα τι μου είχε συμβεί, τόσο χειρότερα ένιωθα. Το είπα στον τότε σύντροφό μου, μου είπε να πάει να τον χτυπήσει, να τσακωθεί. Δεν τον άφησα, γιατί ήταν κι αυτός αθλητής. Και ποιος θα με πίστευε και πώς θα συνεχίζαμε.

Παρόλες τις ικανότητές μας, ένιωθα ανήμπορη, ένα κομμάτι, σαν ένα πιόνι που δεν ορίζω εγώ το παιχνίδι, αλλά σαν ένα πιόνι. Ένιωθα εγκλωβισμένη. Του είπα να μην μιλήσει και εκείνος το δέχτηκε.

Ο παράγοντας αποφάσισε να επικοινωνήσει μαζί - δεν είχαν περάσει δύο εβδομάδες - και ήθελε να με συναντήσει, γιατί νόμιζε ότι μπορεί να μίλαγα. Του είπα ότι δεν θέλω να σε συναντήσω, μου είπε μόνο να μιλήσουμε και να συναντηθούμε σε δημόσιο χώρο. Του είπα δεν σε εμπιστεύομαι μετά από αυτό που έκανες.

Μιλήσαμε έξω από τ' Αστέρια, στην παραλιακή στη Γλυφάδα, και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο προσπαθούσε να καταλάβει τι θα έκανα, πώς το έχω πάρει, πώς θα αντιδράσω.

Το πρώτο που τον ρώτησα ήταν: Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό; Πώς μπόρεσες να εκμεταλλευτείς την εμπιστοσύνη που σου είχα; Θα μπορούσες να ήσουν πατέρας μου, μου είχε πει ότι ο γιος του ήταν ένα χρόνος μικρότερός μου. Θα μπορούσε να το κάνει κάποιος αυτό στο παιδί σου;

Γύρισα και του είπα ότι δεν θέλω να με ξαναπάρεις ποτέ τηλέφωνο - ήξερα ότι αυτό δεν θα συμβεί και ότι θα επικοινωνούσαμε γιατί βρισκόταν στην ομοσπονδία και μοιραία έπρεπε να τον δω - και τον απείλησα ότι εάν ποτέ τολμήσει να με πλησιάσει θα τον καταγγείλω.

Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε γι αυτό το θέμα. Συναντήθηκαμε πολλές φορές σε συναντήσεις γιατί ήταν υπεύθυνος εθνικών ομάδων, έπρεπε λόγω της ομοσπονδίας να κάνουμε αναφορά στο πρόσωπό του, να απευθυνούμε σε αυτόν, να διαπραγματευτούμε. Δεν άλλαξε μόνο η στάση μου, αλλά η ζωή μου για πάντα.

Τη στιγμή του βιασμού στην Ισπανία έχασα ό,τι εκτίμηση είχα στον εαυτό μου, γιατί δεν μου συγχώρησα ότι έκανα αυτό το λάθος, ότι δεν έσπρωξα, ότι δεν φώναξα, ότι δεν τον κατήγγειλα.

Ένιωθα εκγλωβισμένη ότι ή θα μιλήσω και θα ελευθέρωνα την ψυχή μου ή θα έπρεπε να χάσω το όνειρό μου. Με την Αιμιλία είχαμε παλέψει πολύ, ένιωθα μεγάλο βάρος και δεν ήθελε να καταστρέψω το όνειρο της ζωής μου, την ιστιοπλοΐα. Αποφάσισα να το θάψω βαθιά το περιστατικό και να κάνω ότι δεν υπήρχε.

Στην πορεία των χρόνων διάφορα συμβάντα, έφεναν στην επιφάνεια αυτό το συμβάν. Ο θυμός γινόταν όλο και μεγαλύτερος, ερχόταν, στον ύπνο μου, σε στιγμές που δεν το περίμενα, η συμπεριφορά μου επιθετική, αλλοπρόσαλη αλλά έπρεπε να ελέγξω τον εαυτό μου. Γιατί στον πρωταθλητισμό πάντα πρέπει να ελέγχεις τον εαυτό σου.

Όταν πέρασε κι άλλαξε η συμπεριφορά προς τον παράγοντα, ξεκίνησε να είναι πιο επιθετικός. Αυτός έβλεπε ότι τον αγνοούσα, ότι ήμουν απόμακρη, αντιδρούσε αρνητικά απέναντί μου. Σε κάθε προσπάθεια να διεκδικήσω πράγματα με απαξίωνε.

Μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας λέγανε για νέους αθλητές που έρχονται, αλλά δεν είχαμε βοήθεια. Είχαμε πόλεμο γιατί και η κόρη του προέδρου της ομοσπονδίας τότε έκανε αγωνιστικό. Πολλοί μας είχαν προειδοποιήσει ότι μπορεί να μας σαμποτάρουν, να στήσουν αγώνες. Πίστευα ότι θα τα κατάφερνα με την αξία μου.

Υπάρχουν περιστατικά που υπήρχαν στημένοι αγώνες, είχα κάνει καταγγελίες στη ΓΓΑ, είχαν ενημερώσει την Ολυμπιακή Επιτροπή, αλλά δεν δικαιώθηκα. Ξαφνικά εξαφανιζόντουσαν επιτροπές.

Όλοι οι άνθρωποι που ήταν στην ιστιοπλοΐα γύρω από την ομοσπονδία ήταν μια κλίκα και κατάλαβω ότι δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Προσπάθησα να κρατήσω μια επαφή, παρά μόνο όσο ήταν απαραίτητο, απομακρύνθηκα εντελώς από την ομοσπονδία.

Τότε δεν ήμουν παντρεμένη. Το είπα στο συζυγό μου, ο δεύτερος μετά τον τότε σύντροφό μου το 1998 που μοιράστηκα το γεγονός του βιασμού.

Ο Ανδρέας (σύζυγος) είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος, όταν άκουσε για το βιασμό έμεινε έκπληκτος.

Δεν το πίστευε. Τελικά, όταν το μοιράστηκα μαζί του τα συναισθήματά μου του προκάλεσαν μία δυσφορία. Το πρώτο που με ρώτησε ήταν γιατί δεν το πες, αν υπήρχε μάρτυρας και πράγματα που με έκαναν να νιώσω ανασφάλεια.

Του είπα πώς να υπάρχει μάρτυρας, ήμουν αυτός κι εγώ. Μου είπε και πώς θα το αποδείξεις Του είπα μα αυτό συνέβη. Μου είπε ότι αν δεν είχα μάρτυρα θα μπορούσε ο άλλος να μου κάνει καταγγελία ή αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση και να έχω εγώ πρόβλημα.

Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να σε βιάζει και να καταλήγεις εσύ να μπλέκεις και να μην σε πιστεύει κανείς.

Ένιωθα εγκλωβισμένη, φόβο, αγανάκτηση. Κατάλαβα ότι δεν είχα κάνει τη σωστή κίνηση που δεν μίλησα τότε και έπρεπε και πάλι να το θάψω. Στα χρόνια που πέρασαν το εκμυστηρεύτηκα σε φίλους, στην ψυχολόγο που έκανα θεραπεία για πολύ καιρό και συνεχίζω να κάνω. Κάποια στιγμή συνειδοποίησαν ότι αυτό ωριμάζει περισσότερο.

Έκανα απόπειρες να το πω. Όταν έγινε η αγωγή στον Κακλαμανάκη και όλοι οι αθλητές κάποια στιγμή συσπειρωθήκαμε και συζυτήσαμε τι είχε βιώσει ο καθένας, μείναμε όλοι έκπληκτοι από όσα είχαν συμβεί σε όλους μας.

Ίσως όχι βιασμό όπως σε μένα, αλλά λεκτική κακοποίηση, εκφοβισμό, κάθε είδους κατάχρηση της εξουσίας, τα είχαμε υπομείνει τόσα χρόνια και δεν είχαμε κάνει τίποτα γι' αυτό. Η αγωγή ήταν μια αφορμή να σκεφτώ ότι ήλθε η ώρα να μιλήσω για Δικαιοσύνη.

Όταν ήλθε η ώρα και κλήθηκα ως μάρτυρας κατέθεσα, κατονόμασα τον παράγοντα αυτόν και έδωσα κάθε λεπτομέρεια. Ήμουν ήσυχη ότι είχα κάνει το σωστό βήμα, ελπίζοντας ότι όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Αποφασισμένη ότι θα δώσω αυτή τη μάχη - παρά το γεγονός ότι ήταν έξω από το νερό - γιατί θα εξυγιάνει τον αθλητισμό.

Μετά την καταγγελία πέρασε λίγος καιρός και παρακολούθησα τυχαία στο Διαδίκτυο μια συζήτηση από τη Στέγη Ωνάση για τον εκφοβισμό και την κακοποίηση. Με έκανε να θυμηθώ ξανά το δικό μου το βιασμό και να θυμηθώ μία περίπτωση στην οποία τυχαία ένας γονέας μου είπε ξέρεις τον τάδε; Του είπα δυστυχώς ναι, γιατί ήταν ο συγκεκριμένος ο βιαστής μου.

Μου είπε ποιος; Αυτός που την πέφτει σε 15χρονα; Όταν το άκουσα αυτό πάγωσα. Τότε κατάλαβα Σοφία δεν είναι μόνο σε σένα. Αν το έκανε σε σένα και βρίσκεται σε αυτή τη θέση, μπορεί να έχει κακοποιήσει και άλλα παιδιά. Το βάρος δεν μπορούσα να το σηκώσω. Ακόμη κι αν είχα κάνει νομικά αυτό που πρέπει, ηθικά αυτός κυκλοφορούσε ελεύθερος.

Έγραψα ένα σχόλιο στο Ίντερνετ θέλοντας να μοιραστώ την εμπειρία με τις υπόλοιπες γυναίκες ότι κι εγώ έχω υποστεί βιασμό και καταλαβαίνω απόλυτα τα θύματα. Δεν είναι εύκολο να βγεις και να μιλήσεις. Δεν έγινε κάτι μέχρι κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο από δημοσιογράφο και μου είπε θέλεις να δώσεις μια συνέντευξη για να μιλήσεις για την παρενόχληση;

Της είπα δεν ήταν παρενόχληση, ήταν κακοποίηση, ήταν βιασμός. Της εξήγησα του φόβους, ότι υπάρχουν επικείμενους εκλογές και δεν θέλω να ταυτίσουν αυτό το τόσο τραυματικό γεγονός με τις εκλογές. Θα προσπαθήσουν να βρουν μια αυτία γιατί το είπα τώρα.

Το είπα τώρα γιατί τώρα μπορώ να το διαχειριστώ και να αντιμετωπίσω τα παιδιά μου. Έχω κάνει πολυετή δουλειά με τον εαυτό μου. Να σηκωθώ το πρωί και να πω να με έχουν βιάσει, αλλά να βοηθήσω κάποιον άλλον να μην το πάθει, να είναι χαρούμενος, να ζει τις χαρές του αθλητισμού και να μη φοβάται.

Θέλω να βοηθήσω να μπει ένα όριο και να είναι ξεκάθαρο και για τους άντρες και τις γυναίκες. Δεν μπλέκουμε το φλερτ με το βιασμό. Και εγώ γυναίκα είμαι, είχα σχέσεις.

Άλλο είναι ο έρωτας, άλλο να μη θέλεις κάτι και ο άλλος να στο επιβάλλει. Κι όχι μόνο να στο επιβάλλει, αλλά να καταχράζεται την εξουσία γιατί ξέρει ότι εσύ δεν μπορείς να αντιδράσεις. Αυτό είναι ένα πράγμα που δεν θα ήθελα να ξανασυμβεί σε κανέναν".

Photo credits: Eurokinissi