Διαθεσόπουλος: "Ζητάμε αξιοπρεπείς, ευπρεπείς χώρους προπόνησης"

Τη συμβολή της Πολιτείας ώστε να βρεθούν οι "αξιοπρεπείς, ευπρεπείς και αθλητικά παραδεκτοί χώροι προπόνησης" για τους αθλητές του υγρού στίβου, προκειμένου να συνεχίσουν να κάνουν περήφανους τους Έλληνες, αλλά και την οικονομική ενίσχυση του αθλητισμού στο ποσοστό που του αναλογεί και του αξίζει ζητάει ο Πρόεδρος της ΚΟΕ Δημήτρης Διαθεσόπουλος, με αφορμή τον απολογισμό που κάνει για το Εθνικό πρωτάθλημα Κολύμβησης, αλλά και την πολύ καλή σεζόν που είχε το άθλημα.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ: "Τελειώσαμε αργά τις διοργανώσεις της Κολύμβησης με το Εθνικό πρωτάθλημα, διότι μόλις την περασμένη εβδομάδα είχαμε το Παγκόσμιο της Γουανκζού. Όλα τα πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών έγιναν με απόλυτη επιτυχία και με τεράστια συμμετοχή, όχι μόνο ποσοτική, αλλά και ποιοτική. Είχαμε πολύ καλές επιδόσεις. Μέσα από την όλη δραστηριότητα του αθλήματος, ένας ικανοποιητικός αριθμός κολυμβητών-τριών έχει πάρει ήδη την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο το 2020. Ευελπιστούμε ότι κι άλλα παιδιά θα μπορέοσυν να πιάσουν τα όρια πρόκρισης κι όχι μόνο στην κλασική κολύμβηση, αλλά και στο Open Water και στη Συγχρονισμένη και στο πόλο.

Θέλω να συγχαρώ όλα τα σωματεία που συμμετείχαν, για την προσπάθειά τους. Με μεγάλη ικανοποίηση βλέπω ότι σωματεία θεωρητικά μικρά έχουν πολύ ενεργή συμμετοχή στα εθνικά πρωταθλήματα, με πάρα πολύ καλές βαθμολογίες και με πολλά νέα καλά ταλέντα που προοιωνίζουν με αισιοδοξία το μέλλον της ελληνικής κολύμβησης. Εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι γιατί το κολύμπι είναι μεγάλο άθλημα, θα έλεγα το μεγαλύτερο παγκοσμίως. Είναι το μόνο που έχει τόσο ποιοτική άνοδο σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις, στους Ολυμπιακούς αγώνες, στα Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ο συναγωνισμός είναι τεράστιος και το να βγάζεις νέα παιδιά ελπιδοφόρα και με επιδόσεις που δίνουν ένα στίγμα προόδου και ανόδου, είναι πολύ σημαντικό.

Εύχομαι η επόμενη χρονιά, που είναι ολυμπιακή, να είναι πιο δυναμική και πιο αποδοτική και να συνεχιστεί η προσπάθεια ώστε να έχουμε μεγάλη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Το κολύμπι είναι μεγάλο άθλημα, μαζικό. Αν κάποιος σταχυολογήσει θα εξαιρέσει μόνο το ποδόσφαιρο που είναι λαϊκό άθλημα και παίζεται παντού, σε όλους τους χώρους. Το κολύμπι θέλει ειδικούς χώρους και θα 'λεγα και ακριβούς χώρους, για την κατασκευή και τη συντήρησή τους. Παρόλα αυτά η μαζικότητα είναι φοβερή, περίπου 150.000 Ελληνόπουλα (υπολογιζομένων και των παιδιών που κάνουν τις εκμαθήσεις) είναι κοντά στο κολύμπι. Θέλει επιμονή, προσπάθεια, δυναμική, φιλοδοξία και γεμίζει τα παιδιά ως χαρακτήρες για την υπόλοιπη ζωή τους, στην οικογένεια, στον κοινωνικό τους χώρο. Γι αυτό ζητάμε απλά αξιοπρεπείς, ευπρεπείς και αθλητικά παραδεκτούς χώρους προπόνησης. Διότι για τα δικά μας παιδιά, παρά τις μεγάλες επιτυχίες -με πιο πρόσφατη του Γκολομέεβ-, οι συνθήκες είναι αντίξοες.

Ο Γκολομέεβ ήρθε δεύτερος στον κόσμο, πίσω από τον κορυφαίο Αμερικανό (σ.σ. Ντρέσελ). Αν κανείς αναλογιστεί και συγκρίνει το πώς προετοιμάζονται αυτοί οι δύο αθλητές θα πάθει θλίψη. Ο ένας στα παλάτια κι ο άλλος στις παράγκες. Τα μέσα, διαστημικά από τη μια και εποχής προπολεμικής από την άλλη. Και παρόλα αυτά (όπως κι άλλοι στο παρελθόν και στο παρόν, οι Γιαννιώτης, Γρηγοριάδης, Δρυμωνάκος, Βαζαίος, Χρήστου), κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, φέρνουν διακρίσεις.

Δεν μπορούν, λοιπόν, τα παιδιά μας να προπονούνται στριμωγμένα στα Παπαστράτεια και στους Αγίους Κοσμάδες, πλέον. Είναι ντροπή, είναι κατάντια. Κι αυτό μόνο η Πολιτεία μπορεί να το αλλάξει. Η Ομοσπονδία δεν έχει τη δυνατότητα την οικονομική, αλλά ούτε και την υλικοτεχνική υποδομή. Είναι θέμα που απορρέει από το άρθρο 15 του Συντάγματος, που λέει ότι η Πολιτεία στηρίζει τον αθλητισμό προς όφελος της νεολαίας. Είναι υποχρέωση της Πολιτείας. Αναλογίζομαι τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της εποχής, αλλά αθλητισμός υψηλού επιπέδου με ψίχουλα δεν γίνεται. Οι απαιτήσεις είναι πλέον άλλες, Χαιρόμαστε όλοι και γίνεται υπερήφανος ο ελληνικός λαός όταν βλέπει μετάλλια σε μεγάλους αγώνες. Με ψίχουλα δεν μπορεί να νιώθει αυτές τις χαρές κι αυτή την ψυχική και ηθική ανάταση.

Γιατί ναι, νομίζω ότι τα χρήματα που δίνονται στον αθλητισμό είναι ψίχουλα. Μόλις το 0,015% του προϋπολογισμού του κράτους δίνεται στις αθλητικές ομοσπονδίες. Είναι ντροπή. Όσο κι αν είναι δύσκολες οι συνθήκες. Περίπου 1,5 εκατομμύριο Ελληνόπουλα είναι στον αθλητισμό και μαζί οι οικογένειές τους. Δηλαδή ο μισός ελληνικός πληθυσμός. Ε, δεν μπορεί να τους αντιστοιχεί μόνο το 0,015% του μπάτζετ. Λίγη περισσότερη υποστήριξη θέλουμε, λοιπόν, σε επίπεδο προπονητικών και αγωνιστικών χώρων και λίγη μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια για να μπορούν τα παιδιά μας να κάνουν και σωστές προετοιμασίες, να έχουν σοβαρή παρακολούθηση, δηλαδή τα στοιχειώδη που απαιτούνται".