Τον "μαραθώνιο" της κολύμβησης, το αγώνισμα που. όταν προβάλλεται στην τηλεόραση, όλοι κάνουμε ζάπινγκ. Μάλλον... βαρέθηκε κι ο ίδιος και αναζήτησε νέες προκλήσεις. Κύματα, τσούχτρες, ξύλο από τον αντίπαλο. Τον τελευταίο χρόνο στράφηκε (και) στην ανοιχτή θάλασσα.
Δάμασε τα κύματα του Ειρηνικού Ωκεανού και ανταμείφθηκε. Toν περασμένο Μάρτιο κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Αυτό που ήθελε πάντα. Στο αγώνισμα των πέντε χιλιομέτρων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Μελβούρνη.

" Η τρίτη θέση ήταν κάτι εντελώς... κουλό! Δεν το περίμενα καθόλου αυτό το μετάλλιο", εξηγεί ο πρωταθλητής του Νίκου Γέμελου στο SPORT 24. " Προερχόμουν από μία δύσκολη κατάσταση. Είχα αρρωστήσει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Με έριξε πολύ, δεν είχα κάνει προπόνηση 20 ημέρες. Πήγα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα απλά για τη συμμετοχή, μιας και είχα μείνει πολύ πίσω".

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Μαρτίου ο 27χρονος κολυμβητής εξασφάλισε το χάλκινο μετάλλιο, το μοναδικό της ελληνικής αποστολής. " Όταν επέστρεψα στο ξενοδοχείο, έριξα πολύ γέλιο. Οι υπόλοιποι έμειναν άφωνοι, με ρωτούσαν τι είναι αυτό, δείχνοντας μου το μετάλλιο. Τους είπα ότι το βρήκα στο νερό! Οι αγώνες γίνονταν μακριά και το γεγονός ότι είχα περάσει ολόκληρη αυτή την ταλαιπωρία πριν από τη Μελβούρνη, συν το ότι ήταν ο πρώτος μου επίσημος αγώνας, με είχαν οδηγήσει στην απόφαση να κρατήσω χαμηλούς τόνους. Oπότε όλοι ξαφνιάστηκαν όταν με είδαν, περήφανο κάτοχο ενός παγκόσμιου μεταλλίου. Ακόμη και ο εγώ ο ίδιος, ξάφνιασα τον εαυτό μου".

Aκόμη και το SPORT 24 άργησε να το καταλάβει. Αντάμειψε όμως τον Σπύρο Γιαννιώτη τοποθετώντας την επιτυχία του στο κεντρικό θέμα. Λίγους μήνες αργότερα ο ίδιος ο παγκόσμιος πρωταθλητής εξηγεί ότι το SPORT 24 είναι η πρώτη σελίδα που εμφανίζεται στον υπολογιστή του, όταν ανοίγει τον Internet Explorer.

Τίτλοι και ευχαριστήρια τηλεγραφήματα ακολούθησαν την επιτυχία του. Πλήθος επισήμων και φρεσκοκομμένα λουλούδια υποδέχθηκαν τον Σπύρο Γιαννιώτη, όταν επέστρεψε στην πατρίδα. Ουσία καμιά!

" Καλά που υπάρχει το Ναυτικό και μπορώ να συνεχίζω ακόμη να κολυμπάω! Διαφορετικά θα είχα σταματήσει. Ζήτησα μία συνάντηση από τον (πρώην) Υφυπουργό Αθλητισμού κ.Ορφανό, όταν επέστρεψα από την Αυστραλία. Περίμενα, παρακάλεσα, μέχρι τη γραμματέα του έφτασα. Δεν ήταν διαθέσιμος, δεν ξέρω, μπορεί ο άνθρωπος να ήταν πραγματικά απασχολημένος. Τελικά, ρώτησα τη γραμματέα του: "Υπάρχουν πολλοί Έλληνες αθλητές που να είναι τρίτοι στον κόσμο;". Η γυναίκα ψέλλισε "δίκιο έχετε". Δεν ξαναπροσπάθησα έκτοτε".

Μετά το μετάλλιο, αυτόματα ήρθε και ο προγραμματισμός του Σπύρου Γιαννιώτη ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο. " Μαζί με τον Νίκο Γέμελο καταρτίσαμε το πρόγραμμα για τον επόμενο ενάμισι χρόνο. Μέχρι την πρόκριση στη Σεβίλλη (σ.σ. εκεί θα γίνει το τελικό ξεσκαρτάρισμα)". Τι περιλαμβάνει το μενού;

" Μεγάλη και δύσκολη προετοιμασία, τόσο σωματική και αγωνιστική, όσο ψυχολογική και ψυχική. Προετοιμασία σε υψόμετρο όπως κάνουν όλοι οι κολυμβητές και αρκετοί αγώνες. Κυρίως το μυαλό μου πρέπει να βρίσκεται εκεί που πρέπει την ημέρα των μεγάλων αγώνων. Σαν ένα φορτίο που πολώνεται τη δεδομένη στιγμή", εξηγεί και ξεκαθαρίζει ότι " δεν κολυμπάω στη θάλασσα, αλλά στην πισίνα. Εχω ανεβάσει πολύ την προπόνηση μου, διανύω καθημερινά 18-19 χιλιόμετρα μέσα στο νερό".

Εχει ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση του στο Πεκίνο σε δύο αγωνίσματα (400μ. ελεύθερο, 1.500μ. ελεύθερο) στην πισίνα, απομένει η πρόκριση στην ανοιχτή θάλασσα. Πάντως " στην Κίνα θα πάμε την τελευταία στιγμή. Την επισκέφθηκα για έναν αγώνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το κλίμα είναι χάλια εκεί. Φοβερό καυσαέριο, ρύπανση. Αποπνικτική κατάσταση".

Ολο και περισσότεροι κολυμβητές στις μεγάλες αποστάσεις στρέφονται στην ανοιχτή θάλασσα, με διασημότερο τον Αυστραλό σταρ Γκραντ Χάκετ "τα έχει κερδίσει όλα. Πιστεύει ότι θα κερδίσει στο Πεκίνο. Θα το δούμε αυτό. Η προπόνηση μας δεν διαφέρει από αυτή που κάνουμε στα 1.500 μέτρα. Το παν στη θάλασσα είναι η τακτική, να κρατήσεις τις δυνάμεις σου και να τα δώσεις όλα στο τέλος". Όλα; "ναι, όλα. Ακόμη και τσιμπιές, μπουνιές. Γίνονται απίστευτα πράγματα μέσα στο νερό, ειδικά στα τελευταία μέτρα. Στον τελευταίο αγώνα έχασα τη δεύτερη θέση όταν ένας Ρώσος (σ.σ. Ντράσεφ) μου τράβηξε τον ώμο. Αυτόν τον περιμένω στη γωνία, στον επόμενο αγώνα. Σοκαρίστηκα την πρώτη φορά που δέχθηκα επίθεση κάτω από το νερό. Κι όμως αυτός είναι ο κανόνας του παιχνιδιού".

Αξίζει τόση προσπάθεια με τόσο ξύλο, γιατί το κάνει αυτό ο Γιαννιώτης; " πάντοτε θαύμαζα τους ποδηλάτες στον Γύρο της Γαλλίας, στον μαραθώνιο. Τους βλέπεις να πονάνε στα τελευταία μέτρα κι όμως εκεί αυτοί, να τα δίνουν όλα στο τέλος. Ηθελα να δω κι εγώ πως είναι να έχεις αυτή τη μεγάλη θέληση να κερδίσεις κι ενώ βρίσκεται σε μεγάλο πόνο, έτοιμος να σε εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του οργανισμού σου. Οταν φτάνεις όμως στον τερματισμό, τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα".

Με τους δύο τελικούς σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο ενεργητικό του στην πισίνα, είναι έτοιμος να την αφήσει για χάρη του αλμυρού νερού; Ο Γιαννιώτης προσθέτει " δεν μπορώ να αφήσω την πισίνα. Είμαι όμως ρεαλιστής. Υπάρχουν στο εξωτερικό νεότερα παιδιά από εμένα και κάνουν καλύτερους χρόνους. Η πέμπτη θέση στα 1.500μ. ελεύθερο αποτελεί σπουδαία επιτυχία για εμένα, όμως δεν ξέρω αν πια μπορώ να τερματίσω τουλάχιστον τέταρτος. Η πέμπτη θέση δεν θα με ικανοποιούσε ξανά".

Με τον προπονητή του έχουν αποφασίσει ότι στα 1.500 μέτρα θα "πέσει" στο Πεκίνο, το 400άρι δεν βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας τους. Στην Αθήνα ο Γιαννιώτης ήταν έβδομος στη συγκεκριμένη κούρσα, στην οποία ο Χάκετ διεκδίκησε τα πρωτεία από τον περίφημο Ιαν Θορπ χωρίς να τα καταφέρει.

Το όνομα του Νίκου Γέμελου αναφέρεται συχνά κατά τη διάρκεια της συζήτηση, ακόμη κι αν ο επιτυχημένος προπονητής βρίσκεται σε αγώνες στην Τρίπολη. Τι θα είχε καταφέρει ο Γιαννιώτης αν δεν είχε συναντήσει τον Γέμελο; " Αυτή είναι η πρώτη φορά που μου κάνουν αυτή την ερώτηση με αυτόν τον τρόπο. Ειλικρινά δεν ξέρω. Δουλεύουμε μαζί αρκετά χρόνια, "δέσαμε" από την πρώτη στιγμή. Του οφείλω πάρα πολλά. Εχει βγει πολλές φορές από το πρόγραμμα του για να με βοηθήσει. Εχω συνεργαστεί και με άλλους προπονητές, μπορεί βέβαια σήμερα να βρισκόμουν και σπίτι μου. Κι όχι στη διάρκεια μίας ολυμπιακής προετοιμασίας".

Η τελεία στην καριέρα του Γιαννιώτη πότε θα μπει. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο το 2012 είναι μακριά για έναν κολυμβητή που βρίσκεται στην ακμή του; " Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα αντέξει το σώμα μου, για να συνεχίσω. Το Λονδίνο βρίσκεται πολύ μακριά. Δεν θέλω να κοροϊδεύω τον εαυτό του. Δεν με ενδιαφέρει πια να να κολυμπάω και να βγαίνω πρώτος στον εαυτό μου. Θέλω διακρίσεις στους μεγάλους αγώνες. Αν αυτό δεν μπορώ να το κάνω πια, τότε θα σταματήσω. Άλλωστε κολυμπάω ήδη πάρα πολλά χρόνια".

Στην προπονητική λέει πάντως όχι, γιατί " δεν θέλω να χαντακώσω κανένα παιδί. Αν κάποιος θέλει και μου ζητήσει να του δώσω τη συμβουλή μου, τότε να το κάνω. Προπονητής δεν θέλω να γίνω. Οταν σταματήσω θέλω να μείνω μακριά από την πισίνα. Προσανατολίζομαι στο να ασχοληθώ επαγγελματικά με κάτι εκτός χώρου".

Την περίοδο των γιορτών θα τις χαρεί ως ένας απλός άνθρωπος. Πρώτα στα Τρίκαλα με τη σύντροφο του και μετά στο νησί του, στην Κέρκυρα όπου ζουν οι δικοί του. Γιατί μετά θα τον φάει η αλμύρα. Αυτή που φέρνει μετάλλια.