Η Αννέτα Κυρίδου στο SPORT24: "Όταν πήρα την πρόκριση έκλαιγα και γελούσα ταυτόχρονα"

Αυτή είναι η έκτη φορά η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί στο πρόγραμμα της κωπηλασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, με τρία πληρώματα. Μετά τις Μαρία Κυρίδου και Χριστίνα Μπούρμπου (δίκωπο άνευ πηδαλιούχου) και τον Στέφανο Ντούσκο (σκιφ), εξασφάλισε την πρόκριση και η Παγκόσμια πρωταθλήτρια, Αννέτα Κυρίδου. Στο σκιφ.

Στην τέταρτη και τελευταία ευκαιρία πρόκρισης. Τις δυο πρώτες τις έκανε ως μέλος πληρώματος. Τη μια έπαθε κάταγμα κόπωσης, ανήμερα του αγώνα η συναθλήτρια της. Τη δεύτερη “ενώ είχα χάσει δέκα κιλά, για να αλλάξω κατηγορία” αναβλήθηκε το event. Την τρίτη που ήταν και η πρώτη προσωπική προσπάθεια, έπεσε στο νερό. Όλα αυτά θα μπορούσαν να την καταβάλλουν. Αυτό θα γινόταν αν δεν είχε εξελίξει σε πλεονέκτημα της τις αποτυχίες. Θα σου εξηγήσει η ίδια τα πώς και τα γιατί.

"Δεν υπάρχουν θυσίες σε ό,τι αγαπάς"

Τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, για την τελευταία εξαετία (“που κάνω την Ολυμπιακή προπόνηση -με εξαίρεση τον ένα χρόνο που ξεκίνησα τις σπουδές μου στις ΗΠΑ”), η Αννέτα βρισκόταν στο Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά. “Εκεί είμαστε όλοι μαζί οι αθλητές της Εθνικής. Θέλετε ένα καθημερινό μας πρόγραμμα; Ξεκινάμε προπόνηση στις 7-8 το πρωί. Μια ώρα νωρίτερα, παίρνουμε το πρωινό μας. Αφότου τελειώσει η συνήθως τρίωρη πρωινή προπόνηση, τρώμε για το μεσημέρι, ξεκουραζόμαστε και έπειτα επιστρέφουμε στο πρόγραμμα για άλλες δυο ώρες. Όταν τελειώσει και η απογευματινή προπόνηση, κάνουμε ντους, ξεκουραζόμαστε, τρώμε βραδινό και στις 10.30 λόγω της κούρασης έχουμε κοιμηθεί”.

Πώς αποσυμπιέζεται; “Αυτό στο Σχοινιά δεν είναι πολύ εύκολο, καθώς είμαστε σε αρκετά απομονωμένο μέρος. Ειδικά δε, με την πανδημία και την καραντίνα οι λύσεις έγιναν ακόμα λιγότερες. Αυτό που έκανα ήταν να μιλώ με την οικογένεια ή το σύντροφο ή τις φίλες μου, καθώς ήμασταν για καιρό μακριά. Έβλεπα κάποια ταινία. Δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Επειδή η μέρα μας ήταν πολύ γεμάτη, δεν προλαβαίναμε να σκεφτούμε και πολλά. Κοιμόμασταν, κάναμε προπονήσεις, ξανακοιμόμασταν”. Θυσίες όμως, δεν θα πει πως έκανε “γιατί κάνω κάτι που αγαπώ”. θα σου πει και πώς το αγάπησε.

"Ασχολούμαι με την κωπηλασία από το 2011, από όταν ήμουν δηλαδή 12 χρόνων. Είχα δοκιμάσει διάφορα αθλήματα, το βόλεϊ, την κολύμβηση, το μπάσκετ, αλλά η κωπηλασία ήταν κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με όλα τα άλλα γνωστά αθλήματα -που παίζονται σε γήπεδο και έχουν μια μπάλα. Ήμουν σε εξωτερικό χώρο, στη φύση, στο νερό. Οι προπονήσεις επίσης, είχαν ποικιλία. Σε κάποιες ήμασταν στο νερό, σε άλλες πηγαίναμε για τρέξιμο ή στο γυμναστήριο. Βοήθησε και ότι μπήκα πολύ γρήγορα στους αγώνες, ενώ πολύ γρήγορα έγινα μέλος και των "μικρών" εθνικών ομάδων. Μετά κάθε νέα συγκίνηση, έλεγα "λίγο ακόμα, λίγο ακόμα" και συνέχιζα.

Πιο πολύ από όλα, βοήθησε ότι ήμουν σε όμιλο που είχε πολύ καλό κλίμα. Αρχικά η προτεραιότητα ήταν η διασκέδαση μας, μέσω της ομαδικότητας. Είναι σημαντικό ένα παιδί να απολαμβάνει αυτό που κάνει, όταν ξεκινήσει να ασχολείται με το οτιδήποτε, ώστε να μπορέσει να "δεθεί" και να το συνεχίσει.

Κινούσαμε όλοι μαζί για τον ίδιο προορισμό, όπου ό,τι και αν κάναμε εκ των βασικών προϋποθέσεων ήταν πως θα βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον, ενώ περνούσαμε καλά όλοι. Στο αρχικό στάδιο της κωπηλασίας μπαίνεις σε πλήρωμα, ως εκ τούτου μαθαίνεις να συνεργάζεσαι για να είσαι αποτελεσματικός. Ήταν ένα από τα πάρα πολλά πράγματα που έμαθα μέσω του αθλητισμού.

Ένα δεύτερο ήταν ότι χρειάζεται να σέβομαι και να ακούω τους προπονητές μου, για να φτάσω κάπου. Όπως έμαθα και πως πρέπει να σέβομαι το σώμα μου, για να μπορώ να έχω την επιθυμητή απόδοση κάθε μέρα. Άρα έμαθα τι να τρώω, πώς να ξεκουράζομαι. Παράλληλα, έμαθα και να "ακούω" το σώμα μου -ώστε να αποφεύγω τους τραυματισμούς".

Ο τρόπος που έμαθε να διαχειρίζεται την αποτυχία ήταν τέτοιος που όπως λέει, εξελίχθηκε σε ένα από τα πλεονεκτήματα της. “Έχω περάσει πολλές ατυχίες και πολλές αδικίες. Με βοήθησαν να δουλέψω το κομμάτι της ψυχολογίας, ώστε να αντιμετωπίζω ό,τι και αν προκύπτει χωρίς να επηρεάζει την προπόνηση και την απόδοση μου. Να λέω κάθε φορά "πάμε για το επόμενο", χωρίς να χάνω χρόνο σε ό,τι έχει ήδη συμβεί και εκ των πραγμάτων δεν μπορώ να αλλάξω.

Όλη αυτή η διεργασία έγινε με εσωτερική δουλειά και τη βοήθεια των ανθρώπων που είχα δίπλα μου, της οικογενείας, των προπονητών και του συντρόφου μου. Κάποια στιγμή συνεργάστηκα με αθλητικό ψυχολόγο, για ένα τελείως διαφορετικό πράγμα: για να διεκδικήσω την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2020 είχα αποφασίσει να χάσω δέκα κιλά, ώστε να αλλάξω κατηγορία -να μπω στην πιο ελαφριά.

Είχα μιλήσει λοιπόν, με τον ειδικό για αυτό το κομμάτι. Σε ό,τι αφορά όλα τα άλλα, η εμπειρία σε διδάσκει πώς να έχεις τις καλύτερες δυνατές αντιδράσεις σε ό,τι και αν συμβαίνει. Εννοείται πως όταν πρωτοπήγα σε αγώνες, δεν μπορούσα να διαχειριστώ το άγχος. Περνούσαν και αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου. Όσο αυξάνονταν οι συμμετοχές μου και βίωνα επιτυχίες, αλλά και ατυχίες μάθαινα να ελέγχω τι κάνω και τι σκέφτομαι, για να είμαι καλά ψυχολογικά".

Έχασε δέκα κιλά, τελικά τσάμπα

Μια στιγμή να σου πει τι εννοεί όταν λέει "ατυχία": “Όπως είπα, πέρυσι είχα μπει στη διαδικασία να αλλάξω κατηγορία και από τη βαριά, να πάω στην ελαφριά. Πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να χάσω δέκα κιλά”.

Αυτός ο αριθμός είναι δύσκολος όταν δεν είσαι αθλητής -και άρα δεν υπάρχει η ανάγκη όπως χάνεις βάρος, να μη "χάνεις" κάτι από την απόδοση σου, ενώ όλα πρέπει να γίνουν σε συγκεκριμένο διάστημα, με ασφάλεια για την υγεία και την επίδοση. "Συνεργάστηκα με διατροφολόγο, αλλά το βασικότερο ήταν πως ήθελα να το κάνω. Κάθε φορά που έβλεπα μια μικρή βελτίωση (ακόμα και 100 γραμμάρια) ήμουν ευχαριστημένη. Εννοείται πως υπήρχαν και μέρες που αγχωνόμουν πως δεν θα προλάβω τις προθεσμίες.

Μου επαναλάμβαναν ότι χρειάζεται υπομονή, καθώς αντιδρούσε και το σώμα μου όσο έχανα κιλά. Είχαν δίκιο. Αφότου έπιασα το όριο περίμενα λοιπόν, πώς και πώς που θα τρέξω στους αγώνες πρόκρισης, ώστε να εξασφαλίσω το εισιτήριο και να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ώστε να ξεκινήσω να τρώω πάλι κανονικά.

Όταν μάθαμε πως αναβλήθηκαν οι αγώνες πρόκρισης, στενοχωρήθηκα πολύ, απογοητεύτηκα, έως και σκέφτηκα ότι έχασα την ευκαιρία να πάω στους Ολυμπιακούς. Μετά μάθαμε πως αναβάλλονται και αυτοί. Ομολογώ ότι ανακουφίστηκα κάπως, καθώς είχα την ευκαιρία να εξασφαλίσω την πρόκριση το 2021".

Γύρισε στο σπίτι της "και έκανα εκεί προπονήσεις, με τα μέσα που διέθετα. Θέλω να πω ότι στο πρώτο lockdown δεν χάσαμε προπονήσεις. Είχαν δώσει σε όλα τα παιδιά της Εθνικής ένα virtual πρόγραμμα που εκτελούσαμε στο εργόμετρο -είναι κάτι σαν προσομοιωτής- και το στατικό ποδήλατο που όλοι είχαμε στα σπίτια μας. Δεν βγήκαμε από το πρόγραμμα και αυτό ήταν κάτι που μας βοήθησε στους αγώνες, όταν επιστρέψαμε".

Η επικοινωνία μας έγινε δυο εβδομάδες, αφότου εξασφάλισε την πρόκριση στο Τόκιο. “Δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει -μάλλον θα το κάνω όπως πλησιάζουν οι ημέρες για να φύγω. Στον τερματισμό του τελικού στο μονό σκιφ που διεξήχθη στο πλαίσιο της ΠροΟλυμπιακή Ρεγκάτα της Λουκέρνης "έκλαιγα και γελούσα, μαζί. Δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω. Βγήκαν όσα είχα περάσει τα χρόνια που προετοιμαζόμουν για αυτήν την στιγμή. Όπως τραβούσα κουπί και διαπίστωσα πως έχω πάρει την πρόκριση, πέρασαν όλα από μπροστά μου".

Όσα είχε περάσει από τα 16, όταν μπήκε σε ρότα Ολυμπιακών Αγώνων και ενώ είχε δοκιμάσει για ένα χρόνο (2017) να κάνει το σπορ που αγαπά, ενώ σπουδάζει στις ΗΠΑ. "Διαπίστωσα πως είναι δύσκολο να είσαι στην Αμερική και να προσπαθείς να προκριθείς στους Αγώνες. Βλέπεις, τότε δεν ήμουν μόνη. Χρειαζόμουν ένα πλήρωμα. Αλλά τελικά, μόνη κατέληξα (γελάει)".

Η τέταρτη ευκαιρία ήταν η τυχερή

Αρχικά, διεκδίκησε την πρόκριση “με τη Δήμητρα Τσαμοπούλου, στο διπλό. Την ημέρα του αγώνα πρόκρισης, έπαθε κάταγμα κόπωσης, οπότε δεν καταφέραμε να τρέξουμε”. Χάθηκε μια ευκαιρία. “Η δεύτερη ήλθε την επόμενη χρονιά, όταν έχασα τα δέκα κιλά -πάλι ήμουν μέλος πληρώματος-, αλλά αναβλήθηκαν οι αγώνες”. Υπήρχε και τρίτη “σε έναν ευρωπαϊκό αγώνα, που έπεσα στο νερό. Ήταν σαν να μη με θέλει”.

Το third time is a charm μπορεί να μην επιβεβαιώθηκε, εν τούτοις η Αννέτα είχε μια ακόμα, τελευταία δυνατότητα να κερδίσει τη θέση της στο Τόκιο, στην ΠροΟλυμπιακή Ρεγκάτα όπου τερμάτισε πρώτη. Και δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. "Πριν πάω στη Λουκέρνη είχα σκεφτεί πως πραγματικά μου έχουν συμβεί όλα. Δεν υπήρχε κάτι άλλο να πάει στραβά. Είχα πεισμώσει. Δεν είμαι ο χαρακτήρας που θα τα παρατούσα. Ό,τι και αν γινόταν -γιατί υπήρχαν και άλλα προβλήματα, με την Ομοσπονδία μου ας πούμε- είχα αποφασίσει πως όσο έχω πιθανότητες πρόκρισης, θα τις διεκδικώ”. Αυτό θα κάνει και στο Τόκιο.

Το Γενάρη του 2021, με το ελληνικό #metoo να αποτελεί πραγματικότητα -χάριν της Σοφίας Μπεκατώρου- , η Αννέτα είχε αποστείλει στον Υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη πολυσέλιδο υπόμνημα, εναντίον ενός προπονητή της Ελληνικής Κωπηλατικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων Ναυτικών Σωματείων (ΕΚΟΦΝΣ), που εργαζόταν στο κοινόβιο του Σχοινιά. Τον κατηγορούσε για σεξουαλική παρενόχληση αθλητριών και άσκηση ψυχολογικής βίας.

Προς τιμήν της, πήρε θέση. "Δεν έκανα την καταγγελία κυρίως για εμένα -είχα μπει στο δρόμο μου, ήξερα πού μπορώ να φτάσω και τι έχω να αντιμετωπίσω. Αλλά δεν άντεχα να βλέπω πως το άθλημα που αγαπώ έχει τόσες αδικίες και τόσα προβλήματα και προκύπτει ένα ακόμα. Ελπίζω αυτό που έκανα να ήταν ένα λιθαράκι για να γίνει έστω μια μικρή αλλαγή, για τα παιδιά που έρχονται".

Γιατί συμπεριφορές σαν και του προπονητή που κατήγγειλε, καταστρέφουν όνειρα και ψυχές.

* Το SPORT24 φιλοξενεί τους “The Olympians”! Οι Έλληνες Αθλητές που θα μας εκπροσωπήσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες φωτογραφίζονται και μιλούν αποκλειστικά στο SPORT24 για την προετοιμασία τους πριν το μεγάλο ταξίδι στο Τόκιο. Απολαύστε το μοναδικό αφιέρωμα και μπείτε στον παλμό του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος του πλανήτη!

Photo credits: Άγγελος Ζυμάρας / azsportsimages.com