Τέσσερα από τα μετάλλια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κωπηλασίας του Μονάχου δέθηκαν πάνω σε ελληνικό κάβο. Ένα χρυσό και τρία αργυρά. O Αντώνης Παπακωνσταντίνου, που δεν έχει συγγένεια με τον "Βασίλη ζούμε, για να σ' ακούμε", αλλά δηλώνει fan του και σιγοτραγουδά την "Καμπαρντίνα", στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στο σκιφ ελαφρών βαρών.

"Ήταν πάρα πολύ καλή η παρουσία της Ελλάδας στη διοργάνωση. Δεν είναι μόνο το δικό μου χρυσό, αλλά και τα αργυρά μετάλλια του Στέφανου (Ντούσκου), της Ευαγγελίας (Αναστασιάδου) και της Ζωής (Φίτσιου), όπως και η πέμπτη θέση που πήραν τα παιδιά (Γιάννης Καλανδαριδης-Θανάσης Παλαιοπάνος) στο διπλό σκιφ. Ήταν πολύ καλό πλασάρισμα αυτό. Η ομάδα πήγε πάρα πολύ καλά στους αγώνες", είπε ο 23χρονος κωπηλάτης, ο οποίος παρεμπιπτόντως γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1999, δηλαδή είναι ακριβώς ένα χρόνο μικρότερος του Μίλτου Τεντόγλου.

"Ωχ! Αλήθεια; Έχουμε ίδια μέρα γενέθλια; Λες να πάρω κι εγώ χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες;", αναρωτήθηκε γελώντας και πρόσθεσε: "Καλό θα 'ναι αυτό. Εννοείται πως έχω το μυαλό μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, όπως είχα και αυτούς του Τόκιο. Το σκιφ ελαφρών βαρών, στο οποίο αγωνίστηκα τώρα, δεν είναι στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Όμως είναι το διπλό σκιφ ελαφρών βαρών και θέλουμε να δούμε αν θα μπορέσουμε να συγκροτήσουμε πλήρωμα, ώστε του χρόνου να διεκδικήσουμε την πρόκριση για το Παρίσι. Θα γίνουν κάποιες δοκιμές”.

O πρωταθλητής Ευρώπης και φοιτητής της Βιολογίας φέτος βρισκόταν σε μεταβατική χρονιά. Πέρασε από την ηλικιακή κατηγορία κάτω των 23 ετών, στην οποία είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής πέρυσι, σε αυτή των ανδρών με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου και κατάφερε σε αυτή τη δύσκολη στροφή ν' ανέβει και πάλι στο πρώτο σκαλί του βάθρου.

Η μετάβαση δεν είναι πάντα εύκολη, όμως ο Αντώνης έγινε το φαβορί για την πρωτιά μετά τις πρώτες εμφανίσεις του στο Μόναχο. "Θεωρητικά ήμουν το φαβορί. Όμως, μετά τα ημιτελικά αγχώθηκα αρκετά, καθώς όλοι οι αθλητές ήμασταν πολύ κοντά στους χρόνους. Η σκληρή προπόνηση που κάναμε όλο το χειμώνα και οι ώρες που περάσαμε στο κοινόβιο, βγήκαν τελικά στον αγώνα. Μπορεί να μοιάζει με ταλαιπωρία όλο αυτό, αλλά είναι κάτι που το θέλουμε και τα αποτελέσματα αυτά μάς δίνουν ''φτερά'' για τη συνέχεια".

Ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου δεν χρησιμοποίησε βάρκα της Εθνικής ομάδας στο Μόναχο, αλλά του συλλόγου του. "Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον σύλλογό μου, τον Ναυτικό Όμιλο Αιγυπτιωτών και προσωπικά τον πρόεδρο, Ρότζερ Γκαττ, για τη βοήθειά τους, επειδή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αγωνίστηκα με βάρκα του συλλόγου μου και όχι της Εθνικής ομάδας. Ευχαριστώ πολύ και την προπονήτριά μου, Χρύσα Μπισκιτζή, όπως και τον έφορο της ομοσπονδίας Βασίλη Πολύμερο, αλλά και τους γονείς μου που με ακολουθούν παντού. Ήταν μαζί μου και εδώ στη Γερμανία. Ο πατέρας μου αυτή τη στιγμή... δεν έχει φωνή".

Ο 23χρονος κωπηλάτης δεν λαμβάνει οδοιπορικά από την ομοσπονδία του και η παραμονή του στο άθλημα οφείλεται στους γονείς του που στηρίζουν οικονομικά τον ίδιο και το ταλέντο του. "Χωρίς τους γονείς μου δεν θα μπορούσα να παραμείνω στην κωπηλασία και να συνεχίσω να τραβάω κουπί. Δεν έχω από κάπου έσοδα και οι γονείς μου μού καλύπτουν όλες τις ανάγκες μου στον αθλητισμό και όχι μόνο".

Η Ελλάδα έχει ταλαντούχους κωπηλάτες και θα συνεχίσει να έχει. Ωστόσο, δυσκολεύεται να τούς κρατήσει στον αθλητισμό, καθώς δεν μπορούν να βιοποριστούν από το άθλημα. Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι αθλητές εγκαταλείπουν την κωπηλασία σε πολύ μικρή ηλικία, ανεξαρτήτως ταλέντου, προκειμένου να αφοσιωθούν στις σπουδές του ή για να αναζητήσουν εργασία.

Ο Στέφανος Ντούσκος, μετά το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο που κατέκτησε στο Τόκιο είχε πει στο SPORT 24 ότι ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει το άθλημα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και παρέτεινε την παραμονή του σε αυτό μέχρι το Τόκιο. Το χρυσό μετάλλιο τον λύτρωσε. Οι χορηγοί τον "αγκάλιασαν" και τον κράτησαν στην κωπηλασία.