Η αθλητική επικαιρότητα δεν σταματά ποτέ, αλλά όλοι έχουμε ανάγκη μια στάση. Εγώ έκανα τη δική μου στο πάρκο τσέπης.

Πολλές φορές μέσα στο χάος και την τρέλα της καθημερινότητας ξεχνάμε να δίνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας, να κάνει ένα restart, να "αναπνεύσει", να ηρεμήσει και να απολαύσει τις μικρές όμορφες στιγμές της ζωής, όπως είναι αυτή ακριβώς που θα σας περιγράψω στις παρακάτω γραμμές.

Ήταν μία δύσκολη μέρα ή μάλλον μία κλασική μέρα. Οι ειδήσεις δεν σταματούν ποτέ, όπως ποτέ δεν σταματά και το ποδόσφαιρο. Το Τσαμπιονς Λίγκ επέστρεψε για να γεμίσει τις Τρίτες και τις Τετάρτες μας, είδαμε απίστευτα ματς, τέσσερις ελληνικές ομάδες έχουν μπει επίσης, στη μάχη της Ευρώπης κι οι ρυθμοί στην δουλειά εξακολουθούν να είναι απαιτητικοί και τρελοί, αλλά... ωραία τρελοί.

Είχα ξυπνήσει από πολύ νωρίς για διάφορες υποχρεώσεις, τις οποίες αφού τελείωσα έπρεπε στη συνέχεια να προγραμματίσω το υπόλοιπο της ημέρας μου. Αγώνες, κείμενα, δηλώσεις, συνεντεύξεις. Χαμός.

Κι όσο σκεφτόμουν ότι η μέρα έχει μέλλον μπροστά της με ένα γεμάτο part 2 τόσο με έπνιγε το άγχος. Κι εκεί που αγχωμένη έτρεχα στους δρόμους στο αγαπημένο μου Παγκράτι για να τα προλάβω όλα, εκεί που κοιτούσα απλά μηχανικά μπροστά μου και το μυαλό μου ταξίδευε στο τι άλλο έχω να κάνω, η άκρη του ματιού μου είδε κάτι που με έκανε να "φρενάρω" απότομα.

Στα αριστερά μου υπήρχε μία όαση, μία "πράσινη όαση". Είχα ακούσει από φίλες και φίλους για τα Πάρκα Τσέπης, αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Μέχρι που σταμάτησα, κοντοστάθηκα και είπα στον εαυτό μου: "ήρθε η ώρα να κάνεις ένα break και μόλις βρήκες το κατάλληλο μέρος".

Κι είχα δίκιο. Μπορώ να πω πως ήταν ό,τι καλύτερο έκανα για μένα εκείνη την ημέρα ή και τις τελευταίες μέρες. Χάθηκα μέσα στην πρασινάδα, ένα όμορφο πάρκο γεμάτο με δέντρα, με λουλούδια, με χρώμα, με μία ηρεμία που την είχα τόσο ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Τότε κατάλαβα γιατί οι κάτοικοι έχουν αγκαλιάσει όλα αυτά τα πάρκα που δημιουργήθηκαν στις γειτονιές τους.

Αφού λοιπόν, για αρκετή ώρα χάζευα δεξιά κι αριστερά, επέλεξα ένα από τα πολλά παγκάκια που υπήρχαν στο πάρκο σε σκιερό μέρος και κάθισα να πάρω τις ανάσες δροσιάς που χρειαζόμουν.

Πάντα μαζί έχω το βιβλίο μου για να ξεκλέβω λίγο χρόνο και όποτε μπορώ να διαβάζω μερικές σελίδες και να το ξεφυλλίζω.

Υπολόγιζα να καθίσω στο Πάρκο Τσέπης για 10'-15', ίσα ίσα δηλαδή για να κάνω ένα restart. Τελικά, έκατσα, περισσότερο από μία ώρα. Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν πως όταν σηκώθηκα για να φύγω και να συνεχίσω τη μέρα μου η ένταση δεν υπήρχε πλέον. Ήμουν πλέον ανάλαφρη και χαλαρή. Είχε επανέλθει η όρεξη κι η διάθεσή μου, ήταν σαν να γέμισαν οι μπαταρίες μου.

Κι όλα αυτά χάρη στην P&G, η οποία στο πλαίσιο του προγράμματος "Δημιουργούμε πάρκα τσέπης, κάνουμε τις πόλεις μας πιο βιώσιμες", σε λιγότερο από 3 χρόνια έχει καταφέρει -σε συνεργασία με την Οργάνωση Γη και φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης- να δημιουργήσει 20 πάρκα τσέπης σε 20 διαφορετικές γειτονιές της Αττικής, της Θεσσαλονίκης και της Λάρισας, με στόχο την ενίσχυση της βιωσιμότητας στις μεγάλες πόλεις.

Πιο συγκεκριμένα, το πρόγραμμα ξεκίνησε στις αρχές του 2021 με τη δημιουργία του πρώτου πάρκου τσέπης στην καρδιά του Παγκρατίου. Σε σχεδόν 3 χρόνια, 20 γειτονιές έχουν γίνει πιο πράσινες, με την προσθήκη 11.500 δέντρων και φυτών, σε συνολική έκταση 7.160 τ.μ.

Για τον σχεδιασμό και την κατασκευή όλων των πάρκων, αξιοποιούνται λύσεις βασισμένες στις αρχές της αειφορίας και της κυκλικής οικονομίας, ενώ οι περισσότερες κατασκευές έχουν γίνει με επαναχρησιμοποιημένα και φιλικά προς το περιβάλλον υλικά.

Πρόκειται για μοναδικές ευκαιρίες αξιοποίησης ανεκμετάλλευτων και εγκαταλελειμμένων χώρων. Εκτός όμως, από τη σημαντική περιβαλλοντική αξία και την αισθητική αναβάθμιση των περιοχών, τα Πάρκα Τσέπης συμβάλλουν στη δημιουργία ενός κοινωνικού πυρήνα, με αποτέλεσμα, την τόνωση της ταυτότητας της γειτονιάς και την ενδυνάμωση της συνοχής της.

Γιατί μιλάμε για χώρους πράσινους, που εκτός από το ότι βελτιώνουν την ποιότητα του εδάφους και του αέρα, αποτελούν παράλληλα εξαιρετικά σημεία συνάντησης και αναψυχής μικρών και μεγάλων.

Το σίγουρο είναι πως την επόμενη φορά δεν θα περάσω... τυχαία!