Πρόκειται για μία από τις περιπτώσεις των αθλητών που κάθε σπιθαμή του κορμιού τους έχει μια ιστορία να σου πει. Στα 55 χρόνια του σκέφτεται και ζει αθλητικά και ευχαριστεί τον αθλητισμό και το IRONMAN® 70.3® Vouliagmeni, Greece για τα εφόδια που του έδωσαν για την ίδια τη ζωή. Μοιράστηκε κάποια από τα διδάγματα αυτής της μακρόχρονης διαδρομής, αλλά και της αγάπης του για το IRONMAN® λίγο πριν σταθεί στην αφετηρία του αγώνα της Βουλιαγμένης.

Για να ασχοληθείς με έναν αγώνα τριάθλου, όπως είναι το IRONMAN® πρέπει να αγαπάς τον αθλητισμό, αλλά και την πρόκληση. Η αγάπη ήταν η πρώτη βάση για τον Σπύρο Θεοδώρου και καλλιεργήθηκε από την οικογένειά του.

“Από πολύ μικρός ασχολήθηκα με τον αθλητισμό, από την ηλικία των 8-10 ετών. Η μητέρα μου κολυμπούσε στον Παναθηναϊκό. Άρχισα από την κολύμβηση, αλλά δεν μου άρεσε. Μετά ασχολήθηκα με το μπάσκετ, τόσο στο σχολείο μου όσο και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, στην Αμερική. Επίσης, είχα πολύ καλή σχέση και με τη θάλασσα, επειδή ο πατέρας μου έκανε ιστιοπλοΐα και μας είχε κοντά του. Είχα πάρει και μια 6η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Optimist. Ωστόσο, είχα κολλήσει με το μπάσκετ και ήμουν στις προεθνικές εφήβων. Το συνέχισα και στην Αμερική, όπου πήγα στα 18 μου. Εκεί, έπαιξα στην ομάδα του πανεπιστημίου. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα άρχισα να ασχολούμαι με το τρέξιμο και άρχισα να βλέπω ωραία πράγματα. Ήταν αγχολυτικό, με βοηθούσε στη φυσική κατάσταση και με διατηρούσε fit.

Επειδή, ανέκαθεν μου άρεσε και το ποδήλατο κάποια στιγμή -μετά τα 30- άρχισα να σκέφτομαι το τρίαθλο. Διάβαζα για το IRONMAN® της Χαβάης και επεξεργαζόμουν την ιδέα να το δοκιμάσω. Είχα την ποδηλασία, είχα το τρέξιμο, αλλά δεν είχα την κολυμβητική παιδεία στο βαθμό που θα ήθελα. Είπα να τα ξαναπιάσω όλα από την αρχή και έκανα το πρώτο μου IRONMAN®, στα 36 μου, το 2004 στη Βραζιλία.

Ένα χρόνο νωρίτερα είχα τρέξει στον Μαραθώνιο της Πράγας και μετά πήρα ένα ποδήλατο και σκέφτηκα να κάνω το πρώτο μου IRONMAN®. Είπα να μη δοκιμάσω κάτι μικρότερο σε αποστάσεις. Ήθελα να πέσω στα βαθιά. Παράλληλα, διάβαζα πολύ για το IRONMAN® της Χαβάης, αλλά και βιβλία σχετικά με την προπόνηση στα αθλήματα αντοχής.

Γύρω από τον αθλητισμό έχτισε τη ζωή και τη φιλοσοφία του

Η αγάπη του για την προπονητική γνώση και ό,τι σχετίζεται με την καλή φυσική κατάσταση ήταν αυτή που έβαλε και τις επαγγελματικές ράγες της ζωής του. Κατά κάποιο τρόπο άρχισε να χτίζει τη ζωή του γύρω από τον αθλητισμό. “Μου αρέσει πολύ το σκέλος της προπονητικής και να μαθαίνω πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα. Μέσα από τη δουλειά μου και τα σεμινάρια της GU έχω μάθει καλά το διατροφικό σκέλος. Μου αρέσει να αφουγκράζομαι το σώμα μου, να μαθαίνω να τρώω σωστά. Με ελκύει και το προπονητικό σκέλος και έχω πειραματιστεί αρκετά με τον εαυτό μου για να τεστάρω και να μάθω πράγματα. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω, ειδικά για τη διατροφή γενικότερα και την προπόνηση στα αθλήματα αντοχής”.

Η εταιρεία του κ. Θεοδώρου είναι αντιπρόσωπος της αμερικάνικης εταιρείας GU για την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Βουλγαρία και η ενασχόλησή του με τα ενεργειακά προϊόντα προέκυψε το 2006 μέσα από την αθλητική διαδρομή του. “Όταν άρχισα το τρίαθλο δεν υπήρχαν ενεργειακά προϊόντα στην Ελλάδα. Άρχισα να τα φέρνω από την Αμερική. Η GU είναι το δεύτερο -κατά σειρά- brand που εντάξαμε στην εταιρεία μας”.

Έκτοτε, το IRONMAN® έγινε κομμάτι της ταυτότητάς του, μέρος του lifestyle του και οι αγώνες άρχισαν να μπαίνουν ο ένας δίπλα στον άλλο, σαν κρίκοι σε μια αλυσίδα, που στην πραγματικότητα είναι η δική του φιλοσοφία ζωής. Αν και πρόκειται για έναν επίπονο και μεγάλο σε διάρκεια αγώνα, για τον ίδιο ήταν μια απόλαυση και η προπόνηση η ωραία στιγμή της ημέρας. “Είναι τρία αθλήματα και αυτή η εναλλαγή δεν το καθιστά βαρετό. Το τρίαθλο απαιτεί αρκετές ώρες, αλλά το γεγονός ότι ασχολείσαι με τρία διαφορετικά σπορ είναι πιο ευεργετικό για σώμα.

Μετά το 2004, έκανα περίπου δύο IRONMAN® κάθε χρονιά, μέχρι το 2011. Έκανα στις αρχές της άνοιξης ένα αγώνα στο νότιο ημισφαίριο και ένα το καλοκαίρι στην Ευρώπη. Είναι παράλληλα και μια ταξιδιωτική εμπειρία. Έχω πάει στη Ν. Ζηλανδία, στην Αυστραλία, στη Βραζιλία, στη Ν. Αφρική. Στην Ευρώπη έχω αγωνιστεί πέντε ή έξι φορές στο Κλάγκνεφουρτ, όπου διεξάγεται το αγαπημένο μου IRONMAN®, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Παρά το γεγονός ότι ασχολούμαι σχεδόν 20 χρονιά με το IRONMAN®δεν μπορώ να το κάνω πιο χαλαρά. Αν μου πει κάποιος να περιοριστώ σε μια light προπόνηση όλο το χρόνο για να ολοκληρώσω ένα IRONMAN®στις 15 με 16 ώρες, δεν με καλύπτει. Δεν μου δίνει κάποιο κίνητρο. Θέλω να βελτιώνω την επίδοσή μου κάθε χρόνο αν είναι εφικτό και να είμαι στις πρώτες θέσεις στο ηλικιακό γκρουπ μου. Η αποκατάσταση γίνεται πιο δύσκολη σταδιακά και η ενασχόληση στο σύνολό της πρέπει να συνδυαστεί με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις. Αλλιώς, αποκαθίσταται το σώμα σου αν είσαι 35 ετών και αλλιώς αν είσαι 55. Αλλά αυτό εξαρτάται και από το πόσο προσέχει ο καθένας. Είμαι πάρα πολύ προσεκτικός με τη διατροφή μου. Ο τρόπος ζωής βοηθάει στην καλύτερη αποκατάσταση. Αλλάζουν πολλά πράγματα καθώς μεγαλώνεις, αλλά εξακολουθώ να παίρνω θέσεις που με ικανοποιούν και κυρίως το διασκεδάζω ”.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξάγεται στη Χαβάη προκρίνονται αθλητές από όλα τα ηλικιακά γκρουπ και οι συμμετοχές φτάνουν τις 2000. Οι προκρίσεις δίνονται μέσα από τους αγώνες IRONMAN® που γίνονται σε διαφορετικές πόλεις στον κόσμο. Για το κάθε ηλικιακό γκρουπ δίνονται 4-5 προκρίσεις, σε κάθε διοργάνωση. Αρκετοί αθλητές, αν και προκρίνονται, για διάφορους λόγους επιλέγουν να μην μετέχουν στη Χαβάη και έτσι ένα πλασάρισμα μέσα στην πρώτη δεκάδα είναι ικανό να δώσει το “εισιτήριο” της πρόκρισης στη μεγάλη γιορτή του IRONMAN®.

“Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν μου είναι εύκολο να λείψω αρκετό χρόνο για έναν αγώνα μακρινό πλέον, αλλά η χαρά του τερματισμού ενός IRONMAN®σε συνδυασμό με μια πολύ καλή επίδοση μου φτάνει και με ικανοποιεί πλήρως. Ξέρω σε τι επίπεδο βρίσκομαι κ δεν νιώθω ότι η συμμετοχή μου σε ένα Παγκόσμιο θα επιβεβαίωνε ή θα πιστοποιούσε κάτι. Χαίρομαι πολύ τους φίλους μου που πάνε και ζουν την εμπειρία ενός Παγκόσμιου και ίσως κάποια στιγμή το αποφασίσω κι εγώ, ποτέ δεν ξέρεις! Ό,τι ισχύει για το Full IRONMAN®γίνεται και στο IRONMAN® 70.3® Vouliagmeni, Greece (Half IRONMAN®), στο οποίο θα αγωνιστούμε τώρα στη Βουλιαγμένη. Ένα καλό πλασάρισμα στη Βουλιαγμένη δίνει την πρόκριση για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νέας Ζηλανδίας. Σε αυτούς τους μακρινούς προορισμούς όταν είχα το χρόνο ταξίδευα και πήγαινα μια εβδομάδα νωρίτερα για προσαρμογή. Έπειτα, άρχισε να εξελίσσεται η δουλειά και έπρεπε να κάνω διαφορετική διαχείριση του χρόνου. Στους αγώνες της Ευρώπης η συμμετοχή είναι πιο εύκολη, χωρίς jet lag και μέσα σε διάστημα 5-6 ημερών έχεις πάει, έχεις τρέξει και έχεις γυρίσει πίσω Ελλάδα”.

Η διαπαιδαγώγηση και η έτοιμη απάντηση στο “γιατί;”

Το αγαπημένο του IRONMAN® είναι αυτό του Κλάγκνεφουρτ, αλλά αξέχαστο θα του μείνει το πρώτο του, στη Βραζιλία. “Δεν περιγράφεται με λόγια το συναίσθημα να τερματίσεις στο πρώτο σου IRONMAN®. Σε αυτό που το περιμένεις με ανυπομονησία ένα χρόνο και το ονειρεύεσαι με τόσο πάθος. Ως πρωτάρης, έχεις μια μικρή αμφιβολία αν θα τα καταφέρεις, αλλά στον τερματισμό νιώθεις συναισθήματα που είναι δύσκολο να τα καταλάβει κάποιος που δεν έχει περάσει τη γραμμή τερματισμού. Είναι η δικαίωση των κόπων σου και της πειθαρχίας σου και μια ικανοποίηση που κατάφερες το στόχο σου. Είναι μια προσομοίωση και μικρογραφία της ζωής ο καθε αγώνας IRONMAN®. Επειδή, είναι μεγάλος αγώνας σε διάρκεια έχει πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, συχνά ακραία. Αυτά ενίοτε σχετίζονται και με τη διατροφή. Αν έχεις πέσει ενεργειακά, δεν νιώθεις δυνατός. Γι' αυτό λένε στους αθλητές ότι σε αυτή τη περίπτωση πρέπει να τρώνε. Έπειτα, από 20 λεπτά μπορεί να ξαναπέσεις. Αυτά τα σκαμπανεβάσματα σε βάζουν στη διαδικασία να σκέφτεσαι αν θα τα καταφέρεις να τερματίσεις. Έτσι είναι και η ζωή. Ο αθλητισμός σε οχυρώνει για τη ζωή και σε διαπαιδαγωγεί όσο τίποτε άλλο. Σε μαθαίνει να μάχεσαι. Η δουλειά του είναι κυρίως εγκεφαλική και είναι εφόδιο για όλη τη ζωή σου. Σε ένα IRONMAN® μπορεί να νιώσεις πολλά, λόγω της διάρκειάς του και αισθάνεσαι λύτρωση όταν τερματίζεις. Σε πολλά βιβλία, τα οποία κυρίως γράφουν προπονητές, γράφεται ότι στο IRONMAN®και ειδικά στο σκέλος του μαραθωνίου που είναι το τελευταίο και πιο δύσκολο πρέπει να έχεις έτοιμη την απάντηση στο “γιατί;” που θα ρωτήσεις τον εαυτό σου. “Γιατί το κάνω αυτό;”.

Πρέπει να έχεις έτοιμη την απάντηση από πριν, επειδή αυτή η ερώτηση θα έρθει. Αναρωτιέσαι γιατί βάζεις τον εαυτό σου σε αυτή τη διαδικασία και ζορίζεσαι, σκέφτεσαι να βγεις από τα σχοινιά και να φύγεις να πας στο ξενοδοχείο. Τότε, είναι που θα πεις το κάνω για: “το παιδί μου που έχει κάποια αρρώστια ή δυσκολία”, “τον πατέρα μου που έφυγε από τη ζωή”, “την πάρτη μου”, “να το αφιερώσω στην κόρη μου”. Τα τελευταία χρόνια έχω κάνει πολύ ωραίους αγώνες που τους έχω ευχαριστηθεί. Αυτά τα χρόνια έχω φτιάξει τη δική μου απάντηση στο “γιατί;”. Είναι η απάντηση που θα με καλύψει πλήρως όταν έρθει εκείνη η ώρα. Όταν δυσκολεύομαι λέω: “Θα έρθει μια μέρα που δεν θα μπορείς να το κάνεις αυτό και θα παρακαλάς να γυρίσει πίσω ο χρόνος, να είσαι στην ηλικία που είσαι τώρα και σε αυτή τη στιγμή μέσα σε ένα IRONMAN®και ας πονάς και ας δυσκολεύεσαι, άπλα για να το ζήσεις. Αυτή η στιγμή που θα θες τότε είναι αυτή που πονάς τώρα, μη τη χαλάς μην τολμήσεις να περπατήσεις”. Μόλις λέω “θα έρθει μια μέρα” μου ανάβουν τα λαμπάκια, αφρίζω. Για παράδειγμα, αυτό δεν το λέω στις διακοπές μου, αλλά στο IRONMAN®το λέω επειδή το αγαπάω πολύ και επειδή δεν θέλω να το χάσω”.