Στιγμές στον ήλιο: 4 δημοσιογράφοι του SPORT 24 αναπολούν το καλοκαίρι και όσα τους έχουν λείψει

Αν κάτι μας έχει διδάξει μέχρι τώρα η πανδημία, αυτό είναι ότι οι πιο ωραίες στιγμές είναι ταυτόχρονα και οι πιο απλές. Ποιος να το πίστευε, έναν χρόνο πριν, ότι αυτό που θα μας έλειπε περισσότερο έναν χρόνο μετά είναι οι πιο απλές στιγμές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Μια βόλτα και αγκαλιές με τους αγαπημένους μας, ένα οικογενειακό τραπέζι, ξέγνοιαστες στιγμές κάτω από τον ήλιο με καλή παρέα και ένα ποτηράκι Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου.

Μπορεί, λοιπόν, να μην μπορούμε - τουλάχιστον με τα μέχρι τώρα δεδομένα - να κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια, μπορούμε όμως να αναπολούμε όλα αυτά τα απλά μου μας έχουν λείψει και να ονειρευόμαστε ότι θα τα ζήσουμε ξανά πολύ πολύ σύντομα.

Τέσσερις δημοσιογράφοι του SPORT 24 άφησαν για λίγο στην άκρη την μπάλα και τις κουβέντες γι' αυτήν και αποκάλυψαν τις αγαπημένες τους στιγμές στον ήλιο, τις οποίες ανυπομονούν να ξαναζήσουν.

Βόλτες κάτω από τον ήλιο ονειρεύεται ο Κώστας Χολίδης

Εδώ και περίπου ένα χρόνο έχουμε στερηθεί πολλά. Ίσως περισσότερο από όλα τις ανέμελες, χαλαρές στιγμές μας. Σαν αυτές που ζούμε την άνοιξη και το καλοκαίρι όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει και ο ήλιος μας προκαλεί να βγούμε έξω.

Σε ποιον άλλωστε δεν έχουν λείψει οι βόλτες, ακόμα και εντός της πόλης, σε ηλιόλουστα μέρη όπου ξεφεύγαμε από αυτή την ρουτίνα της καθημερινότητας πάντα με καλή παρέα τόσο γύρω από το τραπέζι όσο και πάνω σε αυτό.

Τι καλύτερο από το να είσαι στο ίδιο τραπέζι με τα άτομα που αγαπάς, λίγο ούζο Πλωμαρίου, ένα διαχρονικό ούζο με αναλλοίωτη ποιότητα στον χρόνο και υψηλή αισθητική η οποία διαφαίνεται στο εκλεπτυσμένο, καλλιγραφικό, σικάτο και αρχοντικό μπουκάλι, αλλά και λαχταριστούς μεζέδες να το συνοδεύουν. Αλήθεια, πόσο μας έχουν λείψει αυτές οι στιγμές...

Καλή παρέα, μεζεδάκια και ένα ποτήρι ούζο για τον Χάρη Σταύρου

Αν έχεις επισκεφθεί την Βόρεια Εύβοια, σίγουρα θα έχεις περάσει μια βόλτα από το ψαροχώρι των Ωρεών, με τον πεζόδρομο και τα μικρά ταβερνάκια δίπλα στη θάλασσα. Εκεί περνάω σχεδόν όλα τα καλοκαίρια μου από τα μέσα της δεκαετίας του '90, αυτό το μέρος μου έχει λείψει περισσότερο τον τελευταίο χρόνο εξαιτίας της κατάστασης που ζούμε, μιας κατάστασης που πάντως αργά ή γρήγορα θα τελειώσει. Θα ξαναβγούμε στον κόσμο, θα ξαναδούμε τους φίλους μας, θα ξαναπιούμε τα ουζάκια μας, θα ξαναφάμε τα μεζεδάκια μας πρωί, μεσημέρι και φυσικά το βραδάκι μόλις έχει πέσει ο ήλιος.

Η απόλυτη καλοκαιρινή κατάσταση για εμένα είναι δυο-τρεις ομπρέλες (τη μία την παίρνει ο σκύλος, τι να κάνουμε, όλοι έχουμε αδυναμίες), λίγοι και καλοί φίλοι, ταπεράκια με μεζεδάκια και μερικά μπουκαλάκια Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου. Στη θάλασσα από νωρίς μέχρι το απόγευμα που δύει ο ήλιος, με συζήτηση, με γέλια, με βουτιές, όπως πρέπει να είναι οι καλοκαιρινές διακοπές. Εντάξει, εντάξει, έχουμε καιρό μέχρι τότε, αλλά ποιος δεν τις σκέφτεται από τώρα; Κοίτα να δεις κάτι πράγματα...

Μια έξοδος για φαγητό θα φτιάξει τη διάθεση του Ηλία Καλλονά

Αν υπάρχει ένα πράγμα που μου έχει λείψει όσο τίποτα όλο αυτό το διάστημα που είμαστε σε καραντίνα, είναι να βγω έξω για ένα φαγητό με τους φίλους μου. Ωραίοι οι καφέδες και τα ποτά, αλλά μία έξοδος για φαγητό σε ανανεώνει και σου φτιάχνει τη διάθεση, ειδικά αν συνδυάζεται με καλή παρέα. Τώρα που φτάνουμε προς το τέλος του Γολγοθά, μετράω αντίστροφα για να ζήσω ξανά όλα αυτά που μας στέρησε ο κορονοϊός.

Βέβαια, ως νησιώτης, αυτό που αναπολώ περισσότερο είναι το φαγητό δίπλα στη θάλασσα, με το ούζο να με συντροφεύει στα τσουγκρίσματα και στην ανεμελιά, κάτω από τον ήλιο. Δηλαδή, ό,τι καλύτερο τώρα που φτάνουμε προς το καλοκαίρι και θα έχω τη δυνατότητα να επισκεφτώ ξανά, καλώς εχόντων των πραγμάτων, την πατρίδα μου, την Κέρκυρα. Περάσαμε πολλά, κάναμε υπομονή, αλλά πλέον είναι θέμα χρόνου να πάρουμε ξανά πίσω τις ζωές μας. Στην υγειά μας, λοιπόν!

Καλή παρέα, καλό φαγητό και το κυματάκι να σκάει διακριτικά για τον Νίκο Συριώδη

Υπάρχει ένα γνωμικό που λέει πως τα όνειρα είναι σαν το ούζο σε πονόδοντο. Σου μουδιάζουν λίγο την πραγματικότητα, αλλά μετά πονάς περισσότερο. Και η αλήθεια είναι πως όσο βλέπουμε τον καιρό να καλυτερεύει, τις μέρες να ανοίγουν και να μας κλείνουν σαγηνευτικά το μάτι και όλους εμάς ερμητικά κλεισμένους σε τέσσερις τοίχους, ονειρευόμαστε εκείνη τη μέρα που θα ξεχυθούμε ελεύθεροι χωρίς κανένα περιορισμό και πονάμε ακόμα περισσότερο όσο βλέπουμε ότι αυτή η μέρα αργεί ακόμα.

Μέχρι τότε, λοιπόν, κλείνουμε τα μάτια και αφήνουμε τη φαντασία να οργιάσει. Ένα αέρινο πουκάμισο, μια βερμούδα, γυαλί ηλίου και τα γέλια να δίνουν και να παίρνουν με την παρέα που τόσο μας έχει λείψει όλο αυτό το διάστημα. Γιατί διάολε, τώρα είναι που εκτιμάς τόσο πολύ τα απλά που θεωρείς δεδομένα, αλλά αποδεικνύεται πως δεν είναι καθόλου δεδομένα.

Ένα τραπέζι, 5-6 καρέκλες, μεζέδες στη μέση, το Ούζο Πλωμαρίου να ρέει άφθονο και το κυματάκι της θάλασσας να σκάει διακριτικά. Υπάρχει τίποτα πιο ελληνικό απ' αυτό; Υπάρχει κάτι πιο υπέροχο; Καλή παρέα, καλό φαγητό και το Ούζο Πλωμάρι να δένει μοναδικά όλη αυτή τη μαγεία. Γιατί κακά τα ψέματα, η ώρα του Ούζου είναι αυτή της ζεστασιάς, της ανεμελιάς και της χαλαρής διάθεσής.

Πότε θα 'ρθει επιτέλους αυτή η ώρα! Και όπως και λέει ακόμα ο θύμοσοφος λαός "από το νερό πολλοί επνίγησαν, από το Ούζο ουδείς". Θα το κάψουμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο...