Ένας ποδοσφαιριστής, τέσσερις φανέλες, τέσσερις διαφορετικές εποχές. Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα που κατάφερε να τα ζήσει... όλα. Κυριολεκτικά. Να αγωνιστεί σε ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ έως ότου καταλήξει στον -αγαπημένο του- Ολυμπιακό.

Το Sport24.gr καταγράφει την πορεία του από τα Διαβατά της Θεσσαλονίκης μέχρι τον Πειραιά, με όλες τις ενδιάμεσες στάσεις... Ως άλλος Βιβάλντι με ή χωρίς μουσική υπόκρουση, ξέρει πως να ξεσηκώνει το κοινό, είτε από ενθουσιασμό, είτε από δυσαρέσκεια, στις δικές του τέσσερις εποχές.

Ο χειμώνας του ΠΑΟΚ

Γράφει ο Σάββας Τζιομπάνογλου

Στις 19 Δεκεμβρίου 1986, στο χωριό Πέπλος του Έβρου συνέβαινε ένα από τα πλέον θερμά επεισόδια στα σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας, μια πραγματική μάχη που στοίχισε τη ζωή του στρατιώτη Ζήση Καραγώγου. Την ίδια μέρα στα Διαβατά της Θεσσαλονίκης μια μητέρα έφερνε στον κόσμο το δεύτερο από τους τρεις γιους της. Αυτόν που θα γινόταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ο πρώτος που φόρεσε τη φανέλα και των τεσσάρων "μεγάλων" του ελληνικού πρωταθλήματος του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου….

Ο Λάζαρος ήταν το μεσαίο παιδί μιας οικογένειας στην ουσία μονογονεϊκής. Ο πατέρας του, οικοδόμος στο επάγγελμα, πολύ σύντομα εγκατέλειψε τη σύζυγο του και τα τρία του παιδιά και έφυγε για να ζήσει κάπου στη Θεσσαλία. Αναπόφευκτα το βάρος της ανατροφής των παιδιών έπεσε στους ώμους της μητέρας του, που εργαζόταν ως βοηθητικό προσωπικό στο ΚΑΠΗ των Διαβατών για να τα φέρει βόλτα.

Ο μεγάλος αδερφός του ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας, αλλά από πολύ νωρίς φάνηκε ότι ο Λάζαρος είναι αυτός που μέσα από την μπάλα θα μπορούσε να αναλάβει την οικονομική φροντίδα της οικογένειας του. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στον Ατέρμωνα κοντά στο χωριό του και από εκεί στην ΑΕ Νεάπολης.

ΤΟΝ ΔΙΑΛΕΞΕ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Σε ένα παιχνίδι Μικτών ομάδων των Ενώσεων τον είδε ο Άγγελος Αναστασιάδης και εισηγήθηκε την απόκτηση του στον ΠΑΟΚ. Άλλωστε ο Λάζαρος ξεχώριζε από όλα τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του με την τεχνική του κατάρτιση, αλλά κυρίως με το θράσος του μέσα στο γήπεδο.

Στον ΠΑΟΚ ωστόσο δεν πρόλαβε να παίξει υπό τις οδηγίες του Αναστασιάδη. Το ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία έγινε στον αγώνα του Δικεφάλου με τον Απόλλωνα της Καλαμαριάς στις 15 Μαΐου 2005, έναν από τους λίγους που ο ΠΑΟΚ έχασε, αλλά οι φίλαθλοι δεν λυπήθηκαν και πολύ. Και αυτό διότι το αποτέλεσμα αυτό σήμαινε την παραμονή των Πόντιων στην Α' Εθνική, αντί του Άρη...

Το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ ήρθε λίγους μήνες αργότερα σε μια εξάρα επί του Ιωνικού στην Τούμπα και σε έναν αγώνα στον οποίο μπήκε αλλαγή στη θέση του Μάρτσιν Μίετσελ. Ήταν το πρώτο από τα δέκα που πέτυχε όσο παρέμενε κάτοικος Τούμπας, αλλά αυτό που πανηγύρισε περισσότερο από όλα, ήταν το τελευταίο του.

Σε ένα ντέρμπι με τον Άρη στην Τούμπα σκόραρε το δεύτερο από τα τρία γκολ του Δικεφάλου και έφτασε μέχρι τα κάγκελα στη θύρα 7 για να το πανηγυρίσει. Όχι ότι είχε και μεγάλη αντιπαλότητα με τους κιτρινόμαυρους. Άλλωστε άλλη, ο Ολυμπιακός και όχι ο ΠΑΟΚ, ήταν η αγαπημένη του ομάδα και πολλές φορές μάλωνε με τον -οπαδό της ΑΕΚ- μικρότερο αδερφό του.

Τι είχε συμβεί; Λίγες ημέρες πριν από εκείνο το τοπικό ντέρμπι το Φεβρουάριο του 2008 είχε βρεθεί στο καφενείο του χωριού του και μια παρέα φίλων του Άρη, άρχισε να τον πειράζει. "Τρία γκολ θα σας ρίξουμε και το ένα τουλάχιστον θα το βάλω εγώ" τους είπε ο Χριστοδουλόπουλος: «Περιμένετε και θα δείτε..». Το είπε και το έκανε...

ΤΟ ΣΙΡΙΑΛ ΜΕ ΤΗ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ, Η ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΖΕΡΑΡΝΤ

Τα τρία χρόνια του Χριστοδουλόπουλου στον ΠΑΟΚ δεν ήταν και ρόδινα. Οι σχέσεις του με τους φίλους του Δικεφάλου διαταράχθηκαν έντονα. Ακόμη και σήμερα ο Λάζαρος είναι γι' αυτούς ο "οικοδόμος". Πως προέκυψε ο χαρακτηρισμός; Από την περιβόητη ιστορία με το ενδιαφέρον της Λίβερπουλ.

Το καλοκαίρι του 2006 ο Χριστοδουλόπουλος επιστρέφοντας από τις διακοπές του στη Χαλκιδική δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον μάνατζερ του. "Λάζαρε, ενδιαφέρεται για σένα η Λίβερπουλ" του λέει. "Ναι, καλά..." απαντά αμήχανα και κλείνει το τηλέφωνο. Ούτε ο ίδιος δεν το πιστεύει… Μέχρι που βλέπει την έγγραφη πρόταση.

Δουλεύει στην προετοιμασία με τον Ίλιε Ντουμιτρέσκου, όμως το μυαλό του είναι πλέον αλλού. Στο τέλος, χρησιμοποιεί τα τρία εισιτήρια που έχουν στείλει οι Άγγλοι και βρίσκεται στο Λίβερπουλ. Μιλά με το Ράφα Μπενίτεθ, ενώ ο ίδιος ο Στίβεν Τζέραρντ τον ξεναγεί στις αθλητικές εγκαταστάσεις των κόκκινων και το συστήνει στους παίκτες της Λίβερπουλ. Ζει για δύο ημέρες το όνειρο που έμελλε να εξελιχθεί σε… εφιάλτης.

Με την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει την άρνηση των ανθρώπων του ΠΑΟΚ. Πρώτα να αποδεχθούν ότι το συγκεκριμένο ενδιαφέρον είναι πραγματικό και στη συνέχεια να αποδεχθούν την πρόταση που φέρνει ο εκπρόσωπός του.

Καλύτερα να πάω στην οικοδομή

Εν μέσω σφοδρών συζητήσεων προκύπτει και το «οικοδόμος». Από τον ΠΑΟΚ βγαίνει προς τα έξω ότι ο μικρός είναι ανένδοτος και πως στις συζητήσεις που είχε με τους ανθρώπους της ομάδας είπε πως "καλύτερα να πάω στην οικοδομή, παρά να παίξω ξανά μπάλα στον ΠΑΟΚ', γεγονός που εξαγριώνει τους οπαδούς.

Ο ίδιος ισχυρίζεται πως ποτέ δεν μίλησε υποτιμητικά για την ομάδα της Θεσσαλονίκης. "Σε μια συζήτηση με τον Κώστα Ορφανό, απλά του είπα πως είμαι έτοιμος να πάρω το ρίσκο. Και αν δεν μου βγει και καταστραφώ δεν έχω πρόβλημα να δουλέψω στις οικοδομές".

Η οικοδομή είναι πάντως μια λέξη που βγαίνει συχνά από το στόμα του. Κάποια στιγμή όταν τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή του ΠΑΟΚ, τον φέρνουν σε αδιέξοδο, ζητά να του δοθούν κάποια χρήματα για την οικογένεια του. Ένας από τους ανθρώπους της ομάδας, προσφέρεται να το βοηθήσει δίνοντας του 200-300 ευρώ. Δεν δέχεται… "Στην οικοδομή να δουλέψω μια εβδομάδα, αυτά τα χρήματα θα τα πάρω" λέει.

Εκείνη την περίοδο, πάντως, οι συζητήσεις του με τον ΠΑΟΚ είναι καθημερινές και δύσκολες. Στυλώνει τα πόδια με την ελπίδα ότι θα πάρει τη μεταγραφή των ονείρων του. Κάποια στιγμή ο τότε πρόεδρος του Δικεφάλου Γιάννης Γούμενος, του αφήνει ανοικτό περιθώριο, αν ικανοποιηθεί οικονομικά, ωστόσο στη συνέχεια αλλάζει για μια ακόμη φορά άποψη. "Δεν παίζει το έργο..." του λέει και του επιβάλει πολύμηνη διακοπή συμβολαίου.

Ο Χριστοδουλόπουλος σε ηλικία 20 μόλις ετών βρίσκεται στη δυσκολότερη φάση της καριέρας του. Επιστρέφει τελικά στον ΠΑΟΚ έξι μήνες μετά, ζητώντας συγνώμη για τη συμπεριφορά του και με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να κολλήσει και πάλι το γυαλί με τον κόσμο του Δικέφαλου. Κάτι που δεν κατάφερε να κάνει ποτέ.

"Οικοδόμε, γύρνα στο Λίβερπουλ" γράφει το πανό που κρεμούν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Κάποιοι, μάλιστα, που τον πετυχαίνουν να πίνει καφέ σε μια καφετέρια, τον… τρολάρουν ζητώντας του, να τους υπογράψει φανέλα σε μια φανέλα της Λίβερπουλ.

Μετά την επιστροφή του, ο Λάζαρος αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ για ενάμιση χρόνο περίπου. Το Ιούνιο του 2008 παίρνει μεταγραφή στον Παναθηναϊκό φέρνοντας στα ταμεία του ΠΑΟΚ 2,2 εκατομμύρια ευρώ...

Το φθινόπωρο του Παναθηναϊκού

Γράφει ο Γιάννης Σερέτης

Ήταν το πρώτο μεγάλο "λάφυρο" της πράσινης πολυμετοχικότητας. Η πρώτη "επιβεβαίωση" του Παναθηναϊκού που ερχόταν με τον... παρά του (έπειτα απ’ το άνοιγμα της ΠΑΕ και την εισροή 67 εκατ. € στα ταμεία του) για να αλλάξει τα δεδομένα και τις ισορροπίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, χτυπώντας ό,τι καλύτερο υπήρχε στην ελληνική αγορά. Στην κορυφή της λίστας με τους καλύτερους των εγχώριων ποδοσφαιριστών υπήρχε ένα όνομα εκείνη την εποχή: Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος.

Η δε μεταγραφή του έγινε με κινηματογραφικό σενάριο, βγαλμένη από τη δεκαετία του ’80, αντίστοιχη με τις κόντρες των «αιωνίων» για τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα, τον Γαλάκο, τον Σαργκάνη, τον Βαμβακούλα, τον Αποστολάκη και τον Καλαντζή: «Αρπαγή»! Και νίκη επί του μεγάλου αντιπάλου, ως το πρώτο μεγάλο «μήνυμα» της… νέας τάξης πραγμάτων. Ο Λάζαρος όδευε προς το λιμάνι.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΟΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Ο τότε γενικός διευθυντής του Ολυμπιακού, Γιάννης Χρυσικόπουλος, τα είχε βρει σχεδόν σε όλα με τον ΠΑΟΚ (που στην προ Σαββίδη εποχή έψαχνε αγωνιωδώς χρήματα για την επιβίωσή του) κι ο παίκτης έφτιαχνε βαλίτσες για να κατέβει από τη Θεσσαλονίκη και να κλείσει στον Πειραιά, πραγματοποιώντας το παιδικό του όνειρο. Μέσα σε λίγες ώρες ωστόσο, το… δρομολόγιο άλλαξε κι αντί να έχει τελικό προορισμό την πλατεία Αλεξάνδρας, το αυτοκίνητο που τον μετέφερε (μαζί με τον εκπρόσωπο του ΠΑΟΚ) σταμάτησε μπροστά στο κότερο του Νικόλα Πατέρα.

Η μεταγραφή κόστισε πολλά. Για πολλούς πληρώθηκε… καραβίσια, μόνο και μόνο για να "χτυπηθεί" ο αιώνιος αντίπαλος. Στα 2,2 εκατ. € "cash" πληρώθηκε ο ΠΑΟΚ απ’ τον Παναθηναϊκό, συν άλλα 2 εκατ. €, χορηγία της “Marfin” του αείμνηστου Ανδρέα Βγενόπουλου για να ολοκληρωθεί το deal. Η προσφορά του Ολυμπιακού, απείχε πολύ και δεν υπήρξε αντιπρόταση.

Ο Λάζαρος θαμπωμένος απ’ την υποδοχή του Πατέρα υπέγραψε 4ετές συμβόλαιο στο κότερο με καθαρές, ετήσιες απολαβές 350.000€, συν ένα προσωπικό δώρο απ’ τον τότε πρόεδρο του τριφυλλιού, που γνώριζε την αδυναμία του στα… γκάζια: Ένα καταπράσινο Ford Focus RS 350 ίππων, στην πλέον ακριβή έκδοσή του, αξίας 40.000 €.

Άκου με και θα γίνεις ο καλύτερος στην Ελλάδα

Οι πρώτες μήνες του στον Παναθηναϊκό ήταν δύσκολοι. Ο Χενκ τεν Κάτε, προσπαθώντας να βάλει σε "κουτάκια" το πανάκριβο ρόστερ που είχε στη διάθεσή του, δυσκολευόταν να του βρει θέση και ρόλο. Ήταν περισσότερο 10άρι, δεύτερος επιθετικός ή winger; Στο πρώτο κομμάτι έπρεπε να… χωρέσει κι άλλους τέσσερις. Τον Ίβανσιτς, τον Νίνη και τους άλλους δύο νεοαποκτηθέντες (και αδρά πληρωμένους) Άντε Ρουκάβινα και Σίλβα Κλέιτον.

Ο Ολλανδός τον έβαλε στα φτερά της επίθεσης, όμως είχε να διαχειριστεί κι ένα άλλο σοβαρό θέμα. Στο κομμάτι της τακτικής, ήταν ακατέργαστος, δεν καλουπωνόταν, δεν μάρκαρε στην ένταση που ήθελε ο κόουτς, δεν προσαρμοζόταν στην εκτέλεση της πρώτης άμυνας από το μισό του αντιπάλου. Οι φωνές του σκληροτράχηλου και αψύ Τεν Κάτε στις προπονήσεις, είχαν τις περισσότερες φορές αποδέκτη αυτόν και τον Σιμάο. Μέσα του όμως τον συμπαθούσε πολύ, έβλεπε χαρακτηριστικά που δεν είχε άλλος στο ρόστερ κι όπως του έλεγε διαρκώς "εάν ακούς αυτά που λέω, θα γίνεις ο καλύτερος παίκτης στην Ελλάδα".

Η πρώτη χρονιά του με τα πράσινα κύλησε με συνεχόμενα "μπες-βγες". Σκόραρε για πρώτη φορά στις 29 Οκτωβρίου, στο εφιαλτικό για τον Παναθηναϊκό 2-3 με τον Εργοτέλη στο ΟΑΚΑ κι έκλεισε τη σεζόν με επτά γκολ σε 28 επίσημα ματς. Σε κανένα εξ αυτών όμως δεν έκανε τη διαφορά, δεν άφησε το σημάδι του. Το ίδιο και την επόμενη σεζόν.

Το "μπες-βγες" συνεχίστηκε και μετά την απομάκρυνση του Ολλανδού και την έλευση του Νίκου Νιόπλια. Το πολυμετοχικό ρόστερ είχε εμπλουτιστεί κι άλλο με top-class παίκτες (Σισέ, Λέτο, Κατσουράνης) κι ο ανταγωνισμός ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Εκείνη την περίοδο, ήταν καθοριστική η επιρροή του Γιώργου Καραγκούνη πάνω του.

Ο «Κάρα» τον συμπαθούσε πολύ, περνούσε πολλές ώρες μαζί του στις αποστολές και στην Παιανία κι έβλεπε στο πρόσωπό του ένα κομμάτι απ’ τη δική του τρέλα για την μπάλα. Στο πρώτο μεγάλο ματς με τη Ρόμα στο ΟΑΚΑ, ήρθε η πρώτη «πράσινη» βραδιά του Λάζαρου. Μπήκε αλλαγή στο φινάλε και πάτησε το… διακόπτη της ανατροπής του 1-2 σε 3-2 μέσα σε 6 λεπτά. Ισοφάρισε με απίθανο γυριστό, έκλεψε τη μπάλα στην πάσα προς τον Σαλπιγγίδη και την τελική σέντρα προς τον Σισέ που ολοκλήρωσε τον θρίαμβο. Η πρώτη παρακαταθήκη του για τα… επόμενα.

Την αμέσως επόμενη χρονιά (2010-11) είχε έρθει η ώρα για το… step-up. Εγινε πλέον βασικός, είχε μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, άλλαξε μόνος του τη ροή του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (όπου ο Σισέ μετέτρεψε το 0-1 σε 2-1, αλλά με ασίστ και κερδισμένο πέναλτι του Χριστοδουλόπουλου), ανέλαβε περισσότερες ευθύνες, ανέδειξε για πρώτη φορά ηγετικές τάσεις.

Το άδοξο τέλος της πολυμετοχικότητας (με την πώληση Σισέ και τον χαμό στην κόντρα Τζίγκερ-Βγενόπουλου/Πατέρα), ήταν η ευκαιρία του να περάσει ένα βήμα πιο μπροστά μαζί με τον Λέτο και τον Κατσουράνη. Τον… πρόλαβε η κακοδαιμονία και η ρήξη χιαστών στο αριστερό γόνατο, στο φιλικό προετοιμασίας της 15ης Ιουλίου 2011 με τη Σίβασπορ.

Επέστρεψε τον Ιανουάριο του 2012 στο ματς με τη Δόξα Δράμας και πρόλαβε ως το τέλος της χρονιάς να γράψει 17 συμμετοχές με τρία γκολ και ισάριθμες ασίστ. Λίγους μήνες μετά υπέγραψε επέκταση συμβολαίου έως το καλοκαίρι του 2015, με απολαβές 450.000€.

Πολλοί έλεγαν πως είχε έρθει πλέον η ώρα του για να γίνει ο ηγέτης της επόμενης μέρας. Φευ… Η κάκιστη πορεία των πράσινων (που άλλαξαν τέσσερις προπονητές και τερμάτισαν 7οι), τα πρώτα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, η γκρίνια της κερκίδας για όλα, ακόμα και για το… μαλλί του Λάζαρου (έχει μείνει… ιστορική η αντίδρασή του μετά τα δύο γκολ της νίκης στα Πηγάδια επί της Ξάνθης) και το πλάνο της διάλυσης των τελευταίων ακριβών "κομματιών' της πολυμετοχικότητας, τον οδήγησαν στην πόρτα της εξόδου.

Πολύ πιο αθόρυβα απ’ τα αντίστοιχα δρομολόγια των Βύντρα και Σπυρόπουλου, στις 31 Ιανουαρίου 2013 έκλεινε την πόρτα της Παιανίας κι έφευγε ως ελεύθερος για το μεγάλο βήμα στο Καμπιονάτο και τη Μπολόνια, χαρίζοντας μάλιστα περίπου 120.000€ σε δεδουλευμένα.

Πριν σκεφτεί καν να επιστρέψει στην Ελλάδα υπήρξε ένα περιστατικό στη Βερόνα με προπονητή το Μοντέλα. Μια ημέρα πριν από την προπόνηση βρήκε όλη την ομάδα γύρω από μια φωτιά στα αποδυτήρια. Όταν ρώτησε “τι γίνεται εδώ;” του είπαν ότι προσπαθούν να διώξουν, μετά από επιθυμία του προπονητή, τα κακά πνεύματα!

Το επόμενο παιχνίδι είναι εκτός έδρας και οι γηπεδούχοι, τους υποδέχονται με έντονες αποδοκιμασίες στην αναγνώριση του αγωνιστικού χώρου. Ο Χριστοδουλόπουλος μόλις βγαίνει από τα αποδυτήρια δεν κάνει βήμα μπρος και γυρίζει πίσω. Ο Μοντέλα το ρωτά που πάει κι εκείνος απαντά: «Να διώξω τα κακά πνεύματα». Γκολ από τα αποδυτήρια!

Η άνοιξη στην ΑΕΚ

Γράφει ο Βαγγέλης Αρναούτογλου

Ήταν καλοκαίρι του 2016 όταν ο Χριστοδουλόπουλος επιζητούσε την επιστροφή του στην Ελλάδα. Ενδεχομένως να το έπραττε ακόμα και για ομάδα δεύτερης ταχύτητας, όπως ο Αστέρας Τρίπολης ή ο Ατρόμητος, αν η η ευκαιρία δεν του δινόταν από την ΑΕΚ. Ευκαιρία που σίγουρα δεν θα έπαιρνε από έναν εκ των ισχυρών της Σούπερ Λίγκας (όλοι αδιαφορούσαν για εκείνον), αν από μόνος του δεν έψαχνε τον τρόπο να έρθει σε επαφή με τον Δημήτρη Μελισσανίδη.

Όταν βρέθηκε ο ενδιάμεσος, ο Λάζαρος δεν κώλωσε να πιάσει το τηλέφωνο στα χέρια του και να καλέσει τον Τίγρη. Όσο σκληρός και απόλυτος είναι ο τελευταίος σε θέματα συμβολαίων ή τήρησης μιας χειραψίας ως επιστέγασμα προφορικής συμφωνίας, άλλο τόσο "μαλακός" και συγκινησιακός είναι όταν διαπιστώνει επιθυμία και κίνητρο.

Στο τέλμα που η καριέρα του Χριστοδουλόπουλου έμοιαζε να οδηγείται, ο ισχυρός άνδρας της Ένωσης πίστεψε στα λόγια του και έδωσε την εντολή να ανοίξει η πόρτα της ΑΕΚ. Η κοινή πορεία τους, ξεκίνησε με μια θλάση και σε καθεστώς απόλυτης μιζέριας, καθώς οι αποτυχημένες επιλογές των Κετσπάγια και Μοράις "έπνιξαν" σε αυτήν και τον Χριστοδουλόπουλο.

Όπως για όλους, έτσι και για εκείνον, η κατάσταση άρχισε να διορθώνεται με την έλευση του Μανόλο Χιμένεθ. Κουτσά-στραβά, ο Λάζαρος διέγραψε μια σεζόν με πολλά ματς, συνέβαλε ώστε η ομάδα να προλάβει τα πλέι-οφ και να αγωνιστεί στον τελικό του Κυπέλλου, όπου μάλιστα σκόραρε. Ήταν το αποτρόπαιο παιχνίδι του Βόλου, το οποίο κρίθηκε υπέρ του ΠΑΟΚ με ένα διαιτητικό "έγκλημα", καθώς το τελικό 2-1 γράφτηκε από ξεκάθαρη θέση οφσάιντ.

Φέτος θα είναι η χρονιά της ζωής μου

Στην αφετηρία της δεύτερης σεζόν, ο Λάζαρος έδειχνε σεληνιασμένος. Από το Κίελτσε της Πολωνίας, το μέρος που "χτίστηκε" η πρωταθληματική σεζόν της ΑΕΚ μετά από 24 χρόνια φαγούρας, ο Χριστοδουλόπουλος έδειχνε ασυγκράτητος κι έλεγε στους κοντινούς του: "Φέτος θα είναι η χρονιά της ζωής μου". Δεν ήταν λόγια του αέρα...

Πολύ γρήγορα, άρχισαν να μετουσιώνονται σε απίθανα γκολ και συνταρακτικά αγωνιστικά πεπραγμένα. Θα είναι αυτός που, αρχικά, θα βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο ποδοσφαιρικό έπος της 24ης Σεπτέμβρη 2017, όταν η ΑΕΚ ανέτρεψε το εις βάρος της 0-2 στο ΟΑΚΑ για να επκρατήσει με 3-2 επί του Ολυμπιακού.

Μείωσε σε 1-2 και ισοφάρισε σε 2-2 με μία εκπληκτική εκτέλεση φάουλ που δεδομένα, θα ζήλευε ακόμα και ο μέτρ τέτοιου είδους εκτελέσεων και απερχόμενος πια σταρ της μπάλας, Ζουνίνιο Περναμπουκάνο. Ωστόσο, το ίδιο βράδυ, συντελείται η απαρχή της κόντρα του με τον Μελισσανίδη κι ας μην το παίρνει ουδείς χαμπάρι.

ΤΑ ΔΕΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ

«Αν θέλει η ΑΕΚ, τα βρίσκουμε σε 10 δευτερόλεπτα» αναφωνεί ο Λάζαρος μπροστά στις κάμερες κι αυτό που σε όλους ακούγεται ως ένα πολύ χαρμόσυνο νέο ενόψει του ερχόμενου καλοκαιριού, για τον Μελισσανίδη συνιστά αφορμή πολέμου, είναι casus belli.

Σύμφωνα με τον «Τίγρη», το συμβόλαιο του Χριστοδουλόπουλου πέραν του τυπικού της υπογραφής ενός εγγράφου για επιπλέον μία σεζόν συνεργασίας, είχε επικυρωθεί με την προφορική δέσμευση του παίκτη, σύμφωνα με την οποία "πρόεδρε θα σε πείσω να με κρατήσεις και την τρίτη χρονιά".

Για έναν άνθρωπο που λογαριάζει πολύ το λόγο τιμής του άλλου, η ατάκα του Λάζαρου έμοιαζε με αθέτηση συμφωνίας. Στο φινάλε, υπήρχε και μια υπογραφή. Η επιθυμία του Χριστοδουλόπουλου για περισσότερο χρήμα είχε μπει πλέον ανάμεσά τους. Η χρονιά συνεχιζόταν με τον ποδοσφαιριστή να κάνει σπουδαία παιχνίδια, να συμβάλει τα μέγιστα στην πρωταθληματική πορεία της ΑΕΚ, αλλά ταυτόχρονα να περνά προς πολλές κατευθύνσεις μηνύματα για μια νέα συμφωνία, με διαφορετικούς οικονομικούς όρους.

Μέχρι που μια μέρα του Απρίλη, ο Μελισσανίδης τον κάλεσε σε τετ-α-τετ. Βρέθηκαν σε στέκι της παραλιακής, όπου ο Λάζαρος δεν μιλούσε. Μόνο άκουγε τον ισχυρό άνδρα της ΑΕΚ να τον στριμώχνει άγρια, να τον καλεί να είναι τίμιος και να τηρήσει την υπογραφή που είχε βάλει στο περιβόητο συμβόλαιο που οδήγησε ακολούθως τις δύο πλευρές στη δικαστική μάχη που "αντέχει" ακόμα.

Ο Λάζαρος απάντησε μέσα στο γήπεδο, σκοράροντας ένα μαγικό τέρμα, τέτοιο που θα ζήλευε ο Ζινεντίν Ζιντάν, οδηγώντας την ΑΕΚ σε επική νίκη επί της ΑΕΛ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα και πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ήταν ο τελευταίος χορός ενός αρτίστα, πριν από τη διάλυση μιας πολύ όμορφης ιστορίας, η οποία περιελάμβανε τη συμμετοχή της κορούλας του Λάζαρου, Στελλίτσας, η οποία αναγνωριζόταν ως το γούρι της ομάδας και η αγαπημένη της εξέδρας.

Το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό

Γράφει ο Σταύρος Γεωργακόπουλος

Εύκολα ή δύσκολα, αργά ή γρήγορα, ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, είχε τον τρόπο να πραγματοποιεί τις επιθυμίες του. Με υπομονή, επιμονή, θέληση, αποφασιστικότητα. Το να παίξει στον Ολυμπιακό το ήθελε από παιδί. Από τότε που ο ΑΕΚτσής αδερφός του τον κλείδωνε έξω από το σπίτι στα Διαβατά για να τον πείσει να αλλάξει ομάδα. Πως να αλλάξει; Και να έκανε δεύτερες σκέψεις, ένα ταξίδι παρέα με φίλους του Ολυμπιακού στο “Καυτανζόγλειο” ήταν αρκετό για να κολλήσει μόνιμα το μικρόβιο.

Τον Φλεβάρη του 2002 ίσα που είχε πατήσει τα 15. Αν και γέννημα-θρέμμα Σαλονικιός, δεν έκρυβε τα αισθήματά του για τον Ολυμπιακό. Στο χωρίο του αυτό δεν έμεινε κρυφό και κάποια στιγμή που οι οργανωμένοι οπαδοί των “ερυθρολεύκων” ανηφόριζαν προς Θεσσαλονίκη για ματς με τον Ηρακλή, προστέθηκε στην παρέα τους. Το πάντρεμα έκανε ιδιοκτήτης ταβέρνας στην περιοχή, ο οποίος συμπαθούσε τον μικρό Λάζαρο κι όταν μέλη της “Θύρας 7” κάθισαν -όχι για πρώτη φορά- στο μαγαζί του για φαγητό, έριξε την ιδέα:

“Έχουμε εδώ έναν πιτσιρικά που τρελαίνεται με τον Ολυμπιακό. Θέλετε να τον πάρετε μαζί σας;”. Ο Νίκος Στυλιανέσης, ο τρομπετίστας της “7” πήρε υπό την προστασία και στο αυτοκίνητό του τον μικρό Λάζαρο που δεν έχασε την ευκαιρία να ζήσει ως οπαδός κι απ' τα τσιμέντα, ένα ματς της αγαπημένης του ομάδας.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη φανέλα που φόρεσε ο Χριστοδουλόπουλος ως παίκτης του Ολυμπιακού, σε επίσημο ματς, στον εντός έδρας αγώνα με τη Λουκέρνη, όπου πέτυχε και δύο γκολ, πήγε με το σφύριγμα της λήξης, δια χειρός Λάζαρου, στα χέρια του Νίκου που την φορά ακόμη και σήμερα με καμάρι. Περήφανος για τον πιτσιρικά που μεγάλωσε, ωρίμασε, έγινε ποδοσφαιριστής τοπ επιπέδου, δεν... ξέχασε και “πλέον είναι ένας από μας”.

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΕΥΚΟΛΟΥ "ΝΑΙ"

Για τον 32χρονο σήμερα διεθνή παίκτη το να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού δεν ήταν μια δύσκολη απόφαση. Για τέσσερις λόγους: Πρώτον, επειδή το ήθελε από παιδί. Δεύτερον, επειδή διαταράχθηκαν οι σχέσεις του με την ΑΕΚ. Τρίτον, επειδή -μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες- βρήκε στον Πειραιά την ευκαιρία που επιθυμούσε. Τέταρτον, για να γίνει ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστές που έχει αγωνιστεί με τη φανέλα και των τεσσάρων “μεγάλων” του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ είχε ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τον Ολυμπιακό κι εκφράζοντας “εκεί που πρέπει” την επιθυμία του. Ο τότε τεχνικός διευθυντής των “ερυθρολεύκων” Γρηγόρης Γεωργάτος, το είχε συζητήσει αρχικά με τον Μάρκο Σίλβα και στη συνέχεια με τη διοίκηση. To έδαφος, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε πρόσφορο, μέχρι να φτάσουμε στο φετινό καλοκαίρι...

Όταν του δόθηκε -επιτέλους- η ευκαιρία δεν την άφησε ανεκμετάλλευτη. Αρχική του επιθυμία δεν ήταν να φύγει από την ΑΕΚ, αλλά όταν έκρινε ότι η προσφορά του δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε, βρήκε ορθάνοικτη την πόρτα του Ολυμπιακού και μπήκε. Γνώριζε ότι δεν θα είναι μια εύκολη μετάβαση και δεν ήταν. Από τη στιγμή, ωστόσο, που του δόθηκε η δυνατότητα να φορέσει την φανέλα που αγαπούμε από παιδί κι ενδεχομένως να κλείσει μαζί της την καριέρα του, δεν δίστασε να κάνει ένα ακόμη μεγάλο βήμα.

Έλα και μη φοβάσαι τίποτα

Χρειάστηκε να μοιραστεί τις σκέψεις του με κάποιους καλούς φίλους, διαπίστωσε ότι όχι μόνο ο σύλλογος, αλλά και ο κόσμος του θα τον υποδεχθούν όπως... πρέπει κι έδωσε τη συγκατάθεσή του. “Έλα και μη φοβάσαι τίποτα”, του είπαν, το πίστεψε και δικαιώθηκε. Δεν φοβήθηκε, δεν έκανε πίσω, με το πού γύρισε σελίδα άρχισε να συμπεριφέρεται λες και βρίσκεται χρόνια στην ομάδα κι όχι κάποιες μέρες...

Έδεσε από την πρώτη στιγμή με τον συμπαίκτη του στην Εθνική, Κώστα Φορτούνη και τους άλλους διεθνείς της ομάδας Εντάχθηκε στο τιμ των αρχηγών, έβγαλε ηγετικές τάσεις στα αποδυτήρια λες και ήταν “παλιοσειρά” στις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Έφτασε στο σημείο να πάρει το μικρόφωνο και να τραγουδήσει τον ύμνο του Ολυμπιακού στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή στο εξωτερικό για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Βρέθηκε ακόμη και ως καλεσμένος στο πάρτι του Βαγγέλη Μαρινάκη στα “Ποσειδώνια”.

ΗΘΕΛΕ ΤΟ 7, ΠΗΡΕ ΤΟ 11

Διάλεξε το νούμερο “11” στη φανέλα, ενώ θα προτιμούσε το... θρυλικό 7, για να ταυτιστεί στο 100% με την εξέδρα που έγινε μέρος της από τα 15 του. Δεν κατάφερε, ωστόσο, να πείσει τον Φορτούνη να του το παραχωρήσει και να πάρει το “10”. Συμμετέχει σε όλες τις υποχρεώσεις της ομάδας ακόμη και τις εξαγωνιστικές. Δεν είναι τυχαίο ότι εκπροσώπησε το σύλλογο ακόμη και στην κηδεία του άτυχου οπαδού Γιάννη Δήμαρχου που άφησε την τελευταία του πνοή στην εξέδρα, στο φινάλε του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Δεν δίστασε, δύο φορές ως τώρα να υπερασπιστεί τον εαυτό του στη δικαστική διαμάχη με την ΑΕΚ, φτάνοντας στο σημείο να κοντραριστεί τετ α τετ με τον πρώην δικηγόρο του Μηνά Λυσσάνδρου, νυν αντιπρόεδρο της Ένωσης. Χρειάστηκε γι' αυτό να ταξιδέψει αυθημερόν από την Αυστρία, κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Ό,τι βάζει στο μυαλό του, δεν ησυχάζει αν δεν το πετύχει κι ότι κάνει, το κάνει με πάθος. Ίσως λίγο περισσότερο πλέον, από τη στιγμή που φοράει και τη φανέλα της ομάδας που ονειρευόταν από παιδί και χρειάστηκε να περάσει τη δική του Οδύσσεια έως ότου φτάνει στην ποδοσφαιρική Ιθάκη.