Δύο φαβορί και τρία αουτσάιντερ στη φετινή μάχη της Premier League

Θα το πούμε άλλη μία φορά. Το να κάνεις κρίσεις για τη μάχη της Premier League πριν την τελευταία μέρα των μεταγραφών είναι σαν να ψηφίζεις σε καλλιστεία πριν δεις τις κοπέλες με μπικίνι. Πολύ νωρίς, χωρίς να έχεις την πλήρη εικόνα. Μπορεί το πρωτάθλημα να ξεκινάει στα μέσα Αυγούστου, αλλά τα σχόλια δεν έχουν μεγάλη αξία αν πρώτα δεν τελειώσουν οι μεταγραφές.

Η πιθανή έκβαση της μάχης συζητιέται αφού πρώτα έχουμε μπροστά την τελική εικόνα των στρατών. Πιστοί στο ραντεβού, με ολοκληρωμένα τα ρόστερ, πάμε να δούμε τι θα δούμε φέτος στη μάχη για τον τίτλο της Premier League.

ΤΣΕΛΣΙ: ΒΑΘΟΣ ΣΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η Τσέλσι δεν πήρε λίγους παίκτες. Μπορεί την τελευταία μέρα να την άφησε ξεκρέμαστη ο “κλεισμένος” Μπάρκλεϊ, αλλά οι Μπλε ενισχύθηκαν σε άμυνα και κέντρο. Ο Κόντε ψώνισε από Ιταλία και έφερε τον Ρίντιγκερ για την τριάδα των στόπερ και τον Ζαπακόστα για να πάρει τη θέση του Μόουζες στο δεξί άκρο, αλλά και να δίνει λύσεις στα αριστερά.

Ο Μπακαγιόκο ήρθε για τη θέση του Μάτιτς στο κέντρο και ο Ντρινκγουότερ για να υπάρχει ένας ακόμα τρεχαλατζής, ώστε να μπορεί να πάρει και κάποιες ανάσες ο Καντέ και στην επίθεση έγινε η μεγάλη επένδυση με τον Μοράτα.

Ο Κόντε αρχικά ήθελε τον Λουκάκου, ώστε να πάει ξανά σε έναν φορ στο στιλ του Κόστα, αλλά τελικά απέκτησε τον πιο “μπαλάτο” Μοράτα. Συνολικά έξοδα λίγο πάνω από 200 εκατομμύρια, έσοδα πωλήσεων 123, καθαρά έξοδα περίπου 80 εκατομμύρια.

Τα ερωτήματα για την Τσέλσι είναι δύο. Το πρώτο αφορά το βάθος στο ρόστερ της. Πέρσι δεν είχε Ευρώπη, δεν είχε τραυματισμούς και απ’τη στιγμή που ο Κόντε κατέληξε σε πρόσωπα και σχήματα, βρήκε τη συνταγή να προχωρήσει. Τώρα δεν μοιάζει να έχει τις λύσεις και τα δύο καρπούζια, ειδικά απ’τη μέση και μπροστά.

Το δεύτερο ερώτημα αφορά την αποτελεσματικότητα. Η αφήγηση για το περσινό πρωτάθλημα λέει πως “η Τσέλσι το πήρε με την άμυνα”. Ναι, αλλά όχι ακριβώς. Προφανώς και οι Μπλε βρήκαν μια σταθερότητα με το 3-4-3, όμως δεν είχαν δα και καμιά τρομερή αμυντική επίδοση. Μάλιστα, απ’την αλλαγή του χρόνου και μετά, δέχθηκαν γκολ σε έντεκα συνεχόμενα παιχνίδια.

Δεν ήταν τόσο η άμυνα το κλειδί, όσο το γεγονός πως η Τσέλσι κατάφερνε να βρίσκει συχνά τον δρόμο προς τα δίχτυα, ακόμα κι όταν δεν έφτιαχνε καθαρές ευκαιρίες. Απ’το περσινό Top6, η Τσέλσι έφτιαξε ευκαιρίες για να πετύχει τα λιγότερα γκολ απ’όλους (58), αλλά κατάφερε να πετύχει τα περισσότερα (81). 


Μπορεί να επαναλάβει τέτοια αποτελεσματικότητα, να πάρει πάλι πολλά γκολ από πολλούς παίκτες χωρίς καθαρές ευκαιρίες; Μια αύξηση της τάξεως του 40% δεν είναι απλή υπόθεση, όσο καλός κι αν είναι ο Μοράτα και το βάρος της δημιουργίας είναι πολύ μεγάλο στις πλάτες του Αζάρ.

ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ: Ο ΛΟΥΚΑΚΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΩΝ "ΤΡΑΜΠΟΥΚΩΝ"

Η Γιουνάιτεντ έκανε τις λιγότερες κινήσεις απ’όλους, μαζί με τη Λίβερπουλ. Ο Μουρίνιο έφερε τον Λίντελοφ, τον στόπερ που ήθελε και πέρσι το καλοκαίρι, πήρε τον Μάτιτς για τη θέση του Κάρικ στο 6 και τον Λουκάκου στην κορυφή της επίθεσης. Τρεις παίκτες για 165 εκατομμύρια, μείον 8.5 που έφερε ο Γιανουζάι, καθαρά έξοδα πάνω από 155 εκατομμύρια, τα περισσότερα απ'όλους.

Ο Μουρίνιο φτιάχνει ξανά ομάδα που έχει ως βάση τη δύναμη και τα μεγάλα κορμιά. Αυτό θέλει παραδοσιακά στον άξονα, παίκτες που “τραμπουκίζουν” τον αντίπαλο με τη δύναμή τους. Μάτιτς μπροστά απ’τους στόπερ, Ερέρα στα διαγώνια τρεξίματα και τις μονομαχίες, Πογκμπά ανάμεσα στις γραμμές, Λουκάκου στην κορυφή, Ράσφορντ στο πλάι.

Η απόκτηση του Μάτιτς έχει σηκώσει θύελλα ενθουσιασμού, γιατί “επιτέλους απελευθερώνει τον Πογκμπά”. Τεράστια υπερβολή, απ’τη στιγμή που ο Πογκμπά δεν περίμενε τον Μάτιτς, αλλά έχει “απελευθερωθεί” από πέρσι, απ’όταν ο Μουρίνιο σταμάτησε να τον βάζει στο δίδυμο της μεσαίας γραμμής, αλλά άρχισε να βάζει δύο παίκτες πίσω του.

Ο Μάτιτς είναι ο holding παίκτης που θέλει ο Μουρίνιο μπροστά απ’την άμυνα, θα ξεκινάει την ανάπτυξη από χαμηλά, θα είναι ένα ακόμα σώμα στην περιοχή όταν πρέπει και θα κάνει τον quarter-back με μακρινές μπαλιές για τις αντεπιθέσεις. Επίσης, θα δώσει εμπειρία και καθοδήγηση σε μια ομάδα με αρκετούς νέους (Μπαϊγί-Λίντελοφ είναι 23, Πογκμπά-Λουκάκου είναι 24, ο Μαρσιάλ 21 κι ο Ράσφορντ 19).

Θα τα κάνει όλα αυτά ο Σέρβος, αλλά δεν αρκεί για να αλλάξει η εικόνα της Γιουνάιτεντ και να λυθεί το πρόβλημα που είχε πέρσι.

Ποιο ήταν το περσινό πρόβλημα; Η αναποτελεσματικότητα απέναντι στις κλειστές άμυνες. Και παρά τον ενθουσιασμό που έχει σκορπίσει το ξεκίνημα της Γιουνάιτεντ (τρεις νίκες, 10-0 τέρματα), ακόμα δεν έχουμε πειστήρια πως υπάρχει βελτίωση σ’αυτόν τον τομέα.

Στην πρεμιέρα η Γιουνάιτεντ άνοιξε το σκορ με αντεπίθεση, στα δύο επόμενα ματς με κεφαλιά από εκτέλεση κόρνερ. Ναι, μπορεί στη συνέχεια να αποδειχθεί καλύτερη απέναντι σε οργανωμένες άμυνες, αλλά ακόμα δεν το έχουμε δει, δεν έχουμε στοιχεία βελτίωσης του περσινού προβλήματος.

Έχουμε δει μεγαλύτερη σιγουριά στο παιχνίδι, τον έλεγχο όπως τον εννοεί ο Μουρίνιο (“δεν κάνουμε πολλά, για να μην κάνουμε λάθος και περιμένουμε το λάθος του αντιπάλου”) και τη δύναμη των “τραμπούκων’ που προαναφέραμε.

Και για την Γιουνάιτεντ, το ζητούμενο είναι η αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση. Ομάδα που ρισκάρει επιθετικά δεν θα γίνει ποτέ, αυτοματισμούς στην επίθεση ο Μουρίνιο δεν έχει, το ζητούμενο είναι να σκοράρει με τα απλά και βασικά που κάνει.

Πέρσι ο Ζλάταν της έδωσε πολλά, αλλά την “καταδίκασε”, αφού έχασε 15 καθαρές ευκαιρίες, τις περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον στην Premier League, ενώ συνολικά σχεδόν όλοι οι παίκτες του Μουρίνιο έβαλαν λιγότερα γκολ απ’αυτά που θα “έπρεπε” με βάση τα expected goals.


Ο Λουκάκου κρατάει το “κλειδί”. Ο Βέλγος με τη φανέλα της Έβερτον έβαλε πέρσι σχεδόν 10 γκολ περισσότερα απ’αυτά που θα “έπρεπε”. Η Γιουνάιτεντ θα τερματίσει ψηλότερα από πέρσι, το πόσο θα εξαρτηθεί εν πολλοίς απ'τα τελειώματα του Λουκάκου.

ΣΙΤΙ: ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΙ Ο ΕΝΤΕΡΣΟΝ, ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΝ ΑΓΟΥΕΡΟ ΚΑΙ ΖΕΣΟΥΣ

Η Σίτι ήταν η πιο ενεργή απ'όλους. Ο Γκουαρδιόλα αγόρασε τρεις ακραιούς μπακ (Μεντί-Γουόκερ-Ντανίλο), έφερε και τον Έντερσον της Μπενφίκα για τη θέση του βασικού τερματοφύλακα, ενώ προσέθεσε τον Μπερνάντο Σίλβα στους δημιουργούς της μεσοεπιθετικής γραμμής. Σχεδόν 230 εκατομμύρια για πέντε παίκτες, μείον τα 96 που εισέπραξε από πωλήσεις, καθαρά έξοδα 132 εκατομμύριων ευρώ.

Ο Πεπ πέρσι έφερε τoν Στόουνς για το κέντρο της άμυνας και φέτος προσέθεσε ακραία μπακ, γιατί με Σανιά, Κλισί δεν γινόταν να προχωρήσει, ενώ ήταν αναγκασμένος να αγοράσει κι άλλον τερματοφύλακα για λόγους που θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.

Πίσω απ'τον φορ η Σίτι θα παίρνει ταχύτητα από Σανέ-Στέρλτινκ, έλεγχο και δημιουργία από Ντε Μπράινε και Νταβίντ Σίλβα, ενώ ο Μπερνάντο Σίλβα ήρθε απ'τη Μονακό για να προσφέρει και στους δύο τομείς.

Η Σίτι δεν θα έχει πρόβλημα στο να μπει στην περιοχή. Θα φτιάχνει ευκαιρίες καλές και καθαρές, το ίδιο έκανε και πέρσι. Αυτό που την καταδίκασε στην πρώτη χρονιά του Γκουαρδιόλα ήταν η αποτελεσματικότητα. Η Σίτι έφτιαξε τις ευκαιρίες για να πετύχει τα περισσότερα γκολ απ'όλους, αλλά τελικά είχε την 5η συγκομιδή, πίσω από Τσέλσι, Τότεναμ, Λίβερπουλ και Άρσεναλ.

Ο Αγουέρο έβαλε τέσσερα γκολ λιγότερα απ'τα "προσδοκώμενα", ενώ αρνητικό πρόσημο είχαν και ο Σίλβα και ο Στέρλινγκ και ο Ντε Μπρόινε. Σαν να μην έφτανε αυτό, η Σίτι έπαθε το ίδιο και στην άλλη πλευρά του γηπέδου, όπου Μπράβο και Καμπαγέρο κατάφεραν να δεχθούν εννιά γκολ περισσότερα απ'αυτά που θα "έπρεπε" με βάση τις ευκαιρίες των αντιπάλων.

Αν αναρωτιέστε γιατί οι περισσότεροι μπουκ έχουν πρώτο φαβορί τη Σίτι, πήρατε τις απαντήσεις σας. Πέρσι πήγε πολύ χειρότερα απ'όσο θα έπρεπε με βάση τη συνολική της εικόνα στο γήπεδο. Τα "αναμενόμενα" να έκαναν οι παίκτες της, θα ήταν στη μάχη του τίτλου και η κούπα θα κρινόταν στους 1-2 βαθμούς. Η Σίτι ήταν "ανώτερη" σε 31 απ'τα 38 περσινά ματς και άφησε σε αυτά 24 βαθμούς.

Εδώ έρχεται η σημασία του νέου τερματοφύλακα, του Έντερσον, που δεν καλείται να κάνει κάτι τρομερό, απλώς να βγάλει αυτά που πρέπει, τα μίνιμουμ. Αν ο Βραζιλιάνος το πετύχει, η Σίτι θα είναι ήδη καλύτερη από πέρσι. Κι αν μπροστά Αγουέρο και Ζεσούς βάλουν αυτά που πρέπει και προσθέσουν περισσότερα, η Σίτι θα είναι ακόμα πιο ψηλά.

Το αν θα είναι αρκετά για τον τίτλο, δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Είναι άλλωστε πολύ πιθανό φέτος να κριθεί ακόμα πιο ψηλά, δεν μπορούμε να μιλάμε με βάση τους βαθμούς το πήρε πέρσι η Τσέλσι. Η Σίτι πήρε νέο τερματοφύλακα (θα έπρεπε να πάρει κι έναν ακόμα στόπερ), έβαλε ταχύτητα στα άκρα της άμυνας για να μειώσει τα κενά και να έχει καλύτερες αντιδράσεις στις κόντρες των αντιπάλων, αλλά μπροστά δεν άλλαξε κάτι.

Ο Πεπ άφησε Μπονί και Ιχεανάτσο να φύγουν, δεν πήρε την τελευταία μέρα τον Αλέξις Σάντσες απ'την Άρσεναλ, οπότε μένει με Αγουέρο και Ζεσούς. Ο Αργεντινός θα πρέπει να έχει την ευστοχία του 2015-16 και όχι την περσινή, ενώ ο Βραζιλιάνος θα πρέπει να δείξει τι εννοούσε ο Γκουαρδιόλα όταν πέρσι έλεγε "πολλές φορές σκέφτομαι τι θα κάναμε στο πρωτάθλημα αν δεν τραυματιζόταν ο Ζεσούς με το που ξεκίνησε να παίζει".

ΤΟΤΕΝΑΜ: ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΑ

H Τότεναμ ενισχύθηκε στο τέλος του καλοκαιριού. Πήρε τον Σάντσες απ'τον Άγιαξ για το κέντρο της άμυνας, τον Οριέ απ'την Παρί για τη θέση του Γουόκερ και τον Γιορέντε ως μπακ-απ του Κέιν. Τρεις παίκτες για 80 εκατομμύρια, τα έσοδα απ'τις πωλήσεις ήταν σχεδόν 100, οπότε η Τότεναμ έβγαλε κιόλας ένα εικοσάρικο.

Η ομάδα του Ποκετίνο έχει σταθερή άνοδο. Το 2014-15 ήταν 5η με 64 βαθμούς, το 2015-16 ήταν 3η με 70 και πέρσι τερμάτισε 2η με 86 βαθμούς. Με τέτοια πορεία, το επόμενο βήμα θα ήταν να πλησιάσει τους 90 βαθμούς και την πρωτιά.

Αλλά, μάλλον όχι. Η Τότεναμ είχε τη μεγάλη ευκαιρία τη χρονιά της Λέστερ. Δεν γίνεται να μείνουν για τρίτη σεζόν πίσω της οι δύο του Μάντσεστερ, αλλά και η ίδια είναι πολύ δύσκολο να επαναλάβει την περσινή σεζόν.

Οι Σπερς κατάφεραν πέρσι να βελτιώσουν πάρα πολύ τις επιδόσεις τους τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα. Απ'τα 61 expected goals κατάφεραν να πετύχουν 77 γκολ, ενώ ο Γιορίς δέχθηκε εννέα γκολ λιγότερα απ'αυτά που θα "έπρεπε" με βάση τα σουτ που αντιμετώπισε.

Ναι, θα μπορούσαν να το επαναλάβουν, τίποτα δεν προδικάζει πως είναι αδύνατο να το κάνουν ξανά. Δεν είναι όμως και το πιο εύκολο. Ο Κέιν πχ πέρσι έσπασε τα κοντέρ κι έβαλε 10 γκολ περισσότερα απ'αυτά που προέβλεπαν τα expected goals των προσπαθειών του.

Χαρακτηριστικό ενός κλασάτου φορ είναι αυτό και ο Άγγλος μπορεί να το συνεχίσει να έχει τέτοια αποτελεσματικότητα. Όμως η Τότεναμ πέρσι πήρε περισσότερα γκολ απ'τα expected και απ'τον Σον και απ'τον Ντέλε Άλι.

Η Τότεναμ θα είναι πάλι καλή ομάδα, με οργάνωση, αρχές και ωραία να τη βλέπεις να αγωνίζεται. Είναι όμως δύσκολο να έχει ξανά την ίδια αποτελεσματικότητα (παρότι είναι εξαιρετική προσθήκη ο Γιορέντε), δεν ενισχύθηκε μεσοεπιθετικά ώστε να αυξήσει τη δημιουργία της και το Γούμπλεϊ είναι ήδη πρόβλημα.

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ: ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΠΕΡ, ΑΛΛΑ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η Λίβερπουλ έκανε κι αυτή λίγες κινήσεις. Ξεκίνησε το καλοκαίρι με τον Σαλάχ, το τελείωσε με τον Τσάμπερλεϊν και ενδιάμεσα πήρε τον αριστερό μπακ Ρόμπερτσον. Τρεις παίκτες για 90 εκατομμύρια, 47 έφεραν αυτοί που έφυγαν, συνολικό ταμείο εξόδων στα 43 εκατομμύρια.

Βέβαια, τον μεγαλύτερο ντόρο τον έκαναν αυτοί που δεν ήρθαΝ. Τα δύο μεγάλα σίριαλ, με Φαν Ντάικ και Κεϊτά, δεν είχαν αίσιο τέλος, αφού ο Ολλανδός έμεινε στη Σαουθάμπτον, ενώ ο Κλοπ κατάφερε να κλείσει τον Κεϊτά από τώρα για το επόμενο καλοκαίρι.

Η μη απόκτηση του Φαν Ντάικ ή άλλου στόπερ δημιούργησε ξανά την κουβέντα "καλή η επίθεση, αλλά χωρίς άμυνα δεν πας πουθενά". Η αλήθεια είναι πως η Λίβερπουλ χρειαζόταν και χρειάζεται ακόμα έναν στόπερ με τη φυσική παρουσία του Ολλανδού.

Τον χρειάζεται για καλύτερη άμυνα στα στημένα και καλύτερη αντιμετώπιση των ομάδων που περιμένουν πίσω και παίζουν με μακρινές μπαλιές. Εκεί χρειάζεται βελτίωση η ομάδα του Κλοπ, στην άμυνα όταν παίζει με μικρότερες ομάδες και επιτίθεται με πολλούς παίκτες.

Γιατί με τις μεγάλες δεν έχει αμυντικό πρόβλημα. Απ'τα οκτώ περσινά παιχνίδια με Τσέλσι, Τότεναμ, Γιουνάιτεντ και Σίτι μόνο σε ένα είχε σοβαρό πρόβλημα στην άμυνα η Λίβερπουλ, στο εκτός έδρας 1-1 με την ομάδα του Γκουαρδιόλα. Σε όλα τα άλλα δεν είχε την παραμικρή δυσκολία.

Το ζητούμενο για τη Λίβερπουλ δεν είναι τόσο η αμυντική λειτουργία, όσο το να μην επαναληφθούν τα περσινά. Οι Κόκκινοι πέρσι δεν έμειναν πίσω λόγω της άμυνας, αλλά για έχασαν την επιθετικότητά τους απ'τον Ιανουάριο και μετά.

Η φυγή του Μανέ για το Κόπα Άφρικα και ο ταυτόχρονος τραυματισμός του Κουτίνιο έκαναν τη Λίβερπουλ ολοένα και λιγότερο απειλητική στο δεύτερο μισό της σεζόν. Κι όταν δεν απειλείς αναγκάζεσαι να επιτίθεσαι με ακόμα περισσότερους παίκτες και τότε τα κενά πίσω μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο.

Ο Σαλάχ ήρθε για να υπάρχει και δεύτερος (μετά τον εκπληκτικό Μανέ) με ταχύτητα, γκολ και ασίστ στα άκρα. Τυπικά στα άκρα, γιατί με τον Φιρμίνο στην κορυφή η Λίβερπουλ στην ουσία επιτίθεται με 4-3-1-2, με τους ακραίους να πατάνε περιοχή και τον Φιρμίνο να λειτουργεί ως false nine.

Με τον Τσάμπερλεϊν στο ρόστερ υπάρχει μία ακόμα (κι αυτή ταχύτατη και ορμητική) λύση σε αρκετές θέσεις, αλλά είναι μεγάλο το ερωτηματικό του πως θα ανταπεξέλθει η Λίβερπουλ σε Αγγλία και Ευρώπη. Το παιχνίδι του Κλοπ απαιτεί μεγάλη ένταση και το έργο μέχρι τον Φεβρουάριο θα είναι πολύ δύσκολο.

ΔΥΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ, ΤΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΔΑ

Πάμε να κάνουμε ταμείο. Εκτιμώ πως οι όροι θα αντιστραφούν. Αυτοί που πέρσι πήγαν καλύτερα απ'όσο θα "έπρεπε", δηλαδή Τσέλσι και Τότεναμ, φέτος θα μείνουν πίσω. Μπροστά θα βγουν οι under-perfomers της περσινής σεζόν. Ο Κόντε και η Τσέλσι χάλασαν πέρσι την αναμενόμενη κόντρα Μουρίνιο-Γκουαρδιόλα, αλλά θα τη δούμε φέτος. Η Σίτι έχει το πλεονέκτημα του να ξεκινάει πιο ψηλά απ'την Γιουνάιτεντ, γιατί πέρσι τα πήγε πολύ καλύτερα, η Γιουνάιτεντ έχει το αβαντάζ του να προσπαθεί για την επιτυχία με σχέδιο πιο "ασφαλές" στον έλεγχο των αγώνων, όπως τον εννοεί ο Μουρίνιο.

Δεν είναι υπερβολή, ούτε υπεραπλούστευση, αλλά οι φορ θα κρίνουν πολλά. Λουκάκου-Ράσφορντ και Αγουέρο-Ζεσούς, η ευστοχία κι η αποτελεσματικότητά τους θα καθορίσει την πορεία της κούρσας. Οι δύο ομάδες του Μάντσεστερ είναι τα φαβορί, πάνε για το 1-2 και Τσέλσι-Τότεναμ-Λίβερπουλ θα παλέψουν για τις δύο θέσεις της τετράδας.

Και οι φίλοι της Άρσεναλ να με συγχωρούν, αλλά τι να πεις και τι να γράψεις; Αρκεί μόνο να σκεφτούμε πως πέρσι η Άρσεναλ βγήκε 5η και σε μια τόσο αποτυχημένη χρόνια, στην πραγματικότητα πήγε καλύτερα απ'όσο θα έπρεπε, τα expected goal την έδιναν χειρότερη απ'όλους, για την 6η-7η θέση. Εννοείται πως μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν βλέπω πως η φετινή σεζόν δεν θα είναι η τελευταία του Βενγκέρ, με άσχημη εξέλιξη.

ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE

Η τελευταία σκέψη αφορά συνολικά το επίπεδο των ομάδων της Premier. Απ'το 2011 και μετά μπορεί οι μάχες στην Αγγλία να είναι συναρπαστικές, αλλά στην ουσία οι μονόφθαλμοι κερδίζουν τους τυφλούς. Πραγματικά καλή ομάδα δεν ήταν καμία απ'τις πρωταθλήτριες της τελευταίας εξαετίας. Όσοι διαφωνούν, μπορούν να κοιτάξουν την παρουσία τους αυτά τα χρόνια στο Champions League.

Κάποιος θα την πάρει και φέτος την Premier, κάποιος θα μείνει εκτός τετράδας, αλλά νομίζω πως το μεγάλο ζητούμενο είναι η επιστροφή στο Champions League. Φέτος οι Άγγλοι έχουν πέντε ομάδες και κάπου οι δικαιολογίες θα πρέπει να εκλείψουν, θα πρέπει να τους δούμε ξανά δυνατούς και υπολογίσιμους στα νοκ-άουτ.

Μπορείτε να διαβάσετε την πλήρη ανάλυση της περσινής σεζόν που αποτέλεσε βάση γι'αυτό το θέμα.

Photo credits: AP Photo/Dave Thompson