Ο Παναθηναϊκός του έμεινε ανεξίτηλος. Πώς να γινόταν διαφορετικά; Μετά το πέρασμα του στο ελληνικό πρωτάθλημα έμεινε εκτός δράσης για τρία χρόνια, προτού επιστρέψει προσφάτως στην Β' Ισπανίας. Το Sport24.gr του ζήτησε να γυρίσει το χρόνο και να "ταξιδέψει" ξανά στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό. Να μπει πάλι στα αποδυτήρια και να θυμηθεί τις ομηρικές μάχες με τους παίκτες, να ερμηνεύσει τις καυστικές δηλώσεις του. Εξηγεί, δεν απολογείται.

Επέστρεψε στο προσκήνιο αναλαμβάνοντας τις τύχες της Πονφεραντίνα στην Β΄κατηγορία της Ισπανίας. Εξέλιξη που τον ικανοποιεί καθώς, όπως λέει, "είμαι προπονητής κι ως προπονητής θέλω πάντα να προπονώ. Οπότε είναι λογικό να αισθάνομαι καλά". Μέχρι στιγμής αρκείται στις πρώτες εντυπώσεις: "Τώρα ήρθα στην ομάδα. Εκ πρώτης όψης θέλει δουλειά. Ο στόχος είναι η παραμονή. Κι αφού το καταφέρουμε αυτό, να θέσουμε τις βάσεις για το μέλλον".

Ο Φάμπρι έχει αλλάξει πολλές ομάδες. Έχει καθίσει στους πάγκους 27 συλλόγων, κάτι που αποτελεί "μια σημαντική εμπειρία. Ξεκίνησα τη δουλειά πολύ νέος και πέρασα από αρκετές ομάδες. Δεν ξέρω τι πιστεύουν οι άλλοι, αλλά εγώ το θεωρώ προνόμιο να έχω καθίσει σε τόσους διαφορετικούς πάγκους και να εξασκώ το επάγγελμα που μου αρέσει".

Εξάλλου, όπως παραδέχεται, δεν έχει εκπληρώσει ακόμη το ποδοσφαιρικό του όνειρο. "Θέλω να συνεχίσω να εργάζομαι για πολύ καιρό ακόμη. Κάθε μέρα να βελτιώνομαι. Και πρόσεξε, όχι μόνο να βελτιώνομαι ως προπονητής, αλλά κι ως άνθρωπος. Δεν είναι προπονητής που συμβιβάζομαι. Η ζωή μου είναι το ποδόσφαιρο. Όπως το αίμα για την καρδιά".

Αίσθηση που του είχε λείψει τόσο καιρό, διότι μετά το πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό απείχε από τους πάγκους. "Πέρασαν τρία χρόνια από τότε που έφυγα από τον Παναθηναϊκό και δεν προπόνησα ξανά. Είχα, ωστόσο, προτάσεις για να δουλέψω όλο αυτό το διάστημα. Αλλά ήταν ομάδες που δεν μου άρεσαν. Είναι αλήθεια ότι έμεινα εκτός για κάποιο διάστημα. Ίσως και να ήταν δικό μου λάθος. Ίσως να έπρεπε να έχω αποδεχτεί κάποια πράγματα, αλλά τώρα έτσι είναι τα πράγματα. Έχω την τύχη τώρα να δουλεύω ξανά".

Δεν είμαι προπονητής που συμβιβάζεται

Προτάσεις από την Ελλάδα πάντως δεν είχε. "Από την Ελλάδα; Όχι. Είχα όμως προτάσεις από την Κύπρο, τη Βολιβία και την Ισπανία. Δεν μου άρεσαν όμως οι ομάδες εκείνες που με ήθελαν. Για αυτό έμεινα εκτός”. Παρά τα χρόνια που πέρασαν, πάντως, παρακολουθεί τις εξελίξεις τόσο στο ελληνικό πρωτάθλημα, όσο και ειδικότερα στον Παναθηναϊκό. “Παρακολουθώ κάθε Σαββατοκύριακο πως πάει το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και το Κύπελλο. Βλέπω τις συνθέσεις των ομάδων. Κυρίως τον Παναθηναϊκό, γιατί είχα περάσει από εκεί. Πάντα αγαπώ τις ομάδες που έχω προπονήσει και πάντα ενδιαφέρομαι για την πορεία τους. Είμαι οπαδός του Παναθηναϊκού, πάντα κοιτάζω τα αποτελέσματα, πως πάει, με ποιους παίκτες παίζει..."

Ο Φάμπρι άνοιξε το κεφάλαιο "Παναθηναϊκός". Για ποιον Παναθηναϊκό όμως μιλάμε; Ένα rewind στην πρώτη χρονιά του Γιάννη Αλαφούζου είναι απαραίτητο.

Rewind λοιπόν. Τρία χρόνια πίσω. 2012-2013. Ο Παναθηναϊκός στην πρώτη σεζόν του Γιάννη Αλαφούζου. Σε περίοδο αστάθειας. Μια χρονιά μετά τη "σεζόν του Λέτο". Ο Λέτο είναι νοκ άουτ, προσπαθεί να βρει την υγειά του στο ειδικό κέντρο αποκατάστασης, στην Ιταλία. Το καλοκαίρι φεύγουν Καραγκούνης (μεγάλο σίριαλ), Σαριέγκι (κρέμασε τα παπούτσια του), Νίνης (Πάρμα), Καντέ, Κλέιτον, Σιμάο, Μπιάρμσιρ, Πλεσί, Μελίσσης. Το γενικό κουμάντο αναλαμβάνει ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, ο οποίος μια χρονιά πριν έχει φτάσει στην πηγή του πρωταθλήματος, αλλά δεν έχει πιεί νερό, ελέω κακής διαχείρισης του ρόστερ, τραυματισμού του Λέτο και διαιτησίας. Ο Κώστας Ελευθεράκης έχει αναλάβει το πόστο του τεχνικού διευθυντή, αλλά είναι "διεκπεραιωτικός".

Πάνω στον Φερέιρα στηρίζεται ο Αλαφούζος. Πάνω στον "δάσκαλο" από τον οποίο μαγεύεται στις μεταξύ τους ποδοσφαιρικές συζητήσεις/αναλύσεις. Και τον πιστεύει ακόμη περισσότερο, όταν ο Παναθηναϊκός αποκλείει την Μάδεργουελ στον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League (αντίστοιχος γύρος με την Σταντάρ Λιέγης και την Μπριζ επί Αναστασίου για να καταλαβαινόμαστε), αλλά εν συνεχεία αποκλείεται από τη σπουδαία Μάλαγα εκείνης της σεζόν (έφτασε μέχρι τον προημιτελικό του Champions League, όπου αποκλείστηκε άδοξα και άδικα από την Ντόρτμουντ με γκολ – οφσάιντ του Σαντάνα στις καθυστερήσεις). Ήταν, τότε, στους ομίλους του Europa League ο Παναθηναϊκός. Με Λάτσιο, Τότεναμ, Μάριμπορ.

Η σπουδαία καλοκαιρινή μεταγραφή του Ζεσουάλδο ήταν ο Ιμπραϊμ Σισοκό, ως δανεικός από την Βόλσφμπουργκ. Ενας αέρινος εξτρέμ, ο οποίος, όμως, δεν σκόραρε συχνά. Επιτυχία είχε θεωρηθεί επίσης η απόκτηση του (δανεικού ως τότε) Κουίνσι που προερχόταν από καλή σεζόν. Είχαν αποκτηθεί δύο στόπερ (Βελάσκες – Πίντο), ο ομογενής επιθετικός Κώστας Μπαρμπαρούσης, ο Σενεγαλέζος αμυντικός χαφ Πάπε Σο (με πρόβλημα στο γόνατο, γι’ αυτό έπαιξε στον… δεύτερο γύρο) και ο Ουρουγουανός επιθετικός Μπρούνο Φορναρόλι ("διαρκείας πάρτε όλοι"). Ένας επιθετικός για τον οποίο ο μάνατζέρ του απαίτησε (πολύ περισσότερα) χρήματα όταν ήρθε στην Αθήνα για τις υπογραφές και τις εξετάσεις, ο Δημήτρης Γόντικας (εκ της… προηγούμενης κυβερνήσεως, είχε μείνει ακόμη…) αρνήθηκε, αλλά μετά από "βέτο" του Φερέιρα, τελικά αποκτήθηκε με έξτρα χρήματα από την τσέπη του Αλαφούζου!

Η σεζόν ξεκίνησε με φιλοδοξίες, αλλά οι δύο εκτός έδρας τριάρες από Μάριμπορ (κυρίως) - Λάτσιο και οι ισοπαλίες στα πρώτα δέκα ματς πρωταθλήματος (με ΠΑΣ Γιάννινα, Αστέρα, Ατρόμητο, ΟΦΗ και τελευταία στην Κέρκυρα) επιβαρύνουν αφάνταστα την ατμόσφαιρα για τον Φερέιρα, που παραιτείται μετά το 0-0 εναντίον των «Φαιάκων». Φεύγει ο Πορτογάλος που έχει "στήσει" τον Παναθηναϊκό εκείνης της σεζόν, με μια σπουδαία νίκη (1-0 επί της ΑΕΚ), μια τρανταχτή ήττα (1-0 από τον Πανθρακικό) και ένα "μπραφ" με τον Κώστα Κατσουράνη, ο οποίος μετά την αποβολή του από τον Σιδηρόπουλο στις 31 Αυγούστου (μόλις στη δεύτερη αγωνιστική του πρωταθλήματος), τίθεται εκτός ομάδας!

Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να κουβαλάει πολλά βαριά συμβόλαια. Μετά τον Φερέιρα, αναλαμβάνει ο Χουάν Ραμόν Ρότσα. Νικά τον ΠΑΟΚ του Γιώργου Δώνη 2-0 με καλό ποδόσφαιρο στο πρώτο του παιχνίδι. Χάνει με κακή διαιτησία στα Χανιά από τον Πλατανιά 2-1, νικά στη Νέα Σμύρνη 1-2 τον Πανιώνιο, ακολουθεί η ισοπαλία 2-2 με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (Μαυρίας – Τοτσέ). Ενδιάμεσα έχει δύο αξιοπρεπείς "ευρωπαϊκές" εμφανίσεις, με τη Μάριμπορ στο ΟΑΚΑ (1-0) και με την Τότεναμ στο Λονδίνο (ήττα με 3-1). Στις 16 Δεκεμβρίου, αμέσως μετά την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός χάνει με το βαρύ 3-0 στη Βέροια. Ο Αλαφούζος επιστρέφει οδικώς (!), κάποιοι θλιβεροί σφουγγοκωλάριοι εκείνης της εποχής του βάζουν στο μυαλό την ιδέα ότι κάποιοι παίκτες "κάθισαν" ή "στήθηκαν" για να χάσουν!

Ο Αλαφούζος δεν το πιστεύει, αλλά επηρεάζεται. Μέσα σε κλίμα απίστευτο στην Παιανία, ο Παναθηναϊκός χάνει και στο επόμενο ματς, το τελευταίο του 2012: 1-2 στο ΟΑΚΑ από τον Λεβαδειακό (!). Και ο Χρήστος Παναγόπουλος… παίρνει το μαχαίρι και αρχίζει να "σφάζει". Τη νύφη πληρώνουν δυο από τους "μόνιμους" στόχους της κερκίδας (Λουκάς Βύντρα – Νίκος Σπυρόπουλος) και ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος που πωλείται στην Μπολόνια. Φεύγει τον χειμώνα και ο Αντώνης Πετρόπουλος για να σώσει την ΑΕΚ από τον υποβιβασμό. Λύονται, παράλληλα, τα συμβόλαια του Κατσουράνη και του Λέτο, φορτώνονται επιπρόσθετες αποζημιώσεις στα οφειλόμενα. Κάνουν τα πάντα οι διοικούντες για να λύσουν το υπέρβαρο συμβόλαιο και του Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ, αλλά ο Γάλλος είναι… «βράχος» στην άμυνα. Ο Ρότσα μετά την ήττα και από τον Λεβαδειακό δεν μπορεί να αναπνεύσει με αυτή την ατμόσφαιρα ανυπόστατων και έωλων κατηγοριών προς παίκτες, δεν γουστάρει να του λέει κανένας "θα αφήσεις εκτός ομάδας τον Βύντρα", δεν δέχεται τα προγραμματισμένα από τη διοίκηση "κοψίματα" παικτών. Παραιτείται.

Ο προπονητής που θα έβαζε τάξη στα αποδυτήρια

Ο Παναθηναϊκός ψάχνει τρίτο προπονητή στην αυγή του 2013. Ο Πορτογάλος μάνατζερ του Φερέιρα, Ούγκο Βαρέλα, ο οποίος έχει διατηρήσει τη σχέση του με τους διοικούντες, προτείνει τον Φαμπριθιάνο Γκονθάλεθ. Οι – άμαθοι από ποδόσφαιρο - διοικούντες θεωρούν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι η έλλειψη πειθαρχίας και τα αποδυτήρια. Ο Βαρέλα παρουσιάζει τον Φάμπρι στον Αλαφούζο ως "σκληρό", παθιασμένο και λάτρη της πειθαρχίας.

Και ο Γιάννης Αλαφούζος λέει το ιστορικό "ιδανική λύση ο Φάμπρι" . Η αμφισβήτηση των media για τον άγνωστο Ισπανό καταγράφεται από την πρώτη στιγμή. Φαίνεται και από τις δηλώσεις του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός που… παίζει άμυνα, αμέσως με την πρόσληψη του νέου τεχνικού. «Είχαμε και άλλες επιλογές για την αντικατάσταση του. Ονόματα γνωστά, που ίσως θα ηχούσαν καλύτερα στα αυτιά των φιλάθλων. Ωστόσο, τη δεδομένη χρονική στιγμή θα ήταν χειρότερες επιλογές για την ομάδα μας. Ο κ. Φάμπρι δεν είναι τόσο γνωστός, αλλά ακριβώς αυτός που πιστεύουμε πως χρειάζεται η ομάδα.

Ολοι κρίνονται για τις επιλογές τους, όπως και οι άνθρωποι που μας τον πρότειναν, αλλά πιστεύουμε πως είναι η ιδανική λύση. Είναι ένας σκληρός προπονητής, που δουλεύει πολύ, είναι λάτρης της πειθαρχίας και θα βάλει τάξη στα αποδυτήρια. Κάτι που χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός. Έχει τα στοιχεία που θα ταιριάξουν με την ομάδα" λέει ο Αλαφούζος. Tα λέει και στους παίκτες , προσπαθώντας να τους αφυπνίσει και να σώσει ό,τι σώζεται…

"Προπόνησα τον Παναθηναϊκό σε μια δύσκολη στιγμή, σ' ένα διάστημα που είχε πολλά οικονομικά προβλήματα. Σίγουρα θα μπορούσε να είναι καλύτερα, για να μπορέσουμε κι εμείς να δουλέψουμε καλύτερα" ήταν η πρώτη του ανάμνηση για να συνεχίσει παραδεχόμενος ότι "θα μπορούσαμε να πάμε καλύτερα. Αλλά έχω όμορφες αναμνήσεις από τον κόσμο. Από το κλαμπ. Από τον πρόεδρο, ο οποίος μου φαίνεται καλός άνθρωπος. Από τον μεταφραστή, από όλους όσους συνυπήρξα".

Στέκεται στον Γιάννη Αλαφούζο. "Για μένα είναι ένας μεγάλος άνθρωπος, ένας μεγάλος πρόεδρος. Έσωσε την ομάδα από την οικονομική κατάρρευση. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα οικονομικά προβλήματα είχε η ομάδα εκείνο το διάστημα. Ήταν ένα πολύ δύσκολο διάστημα. Κι ακόμη πιο δύσκολο ήταν να συμφιλιώσει όλες εκείνες τις πλευρές. Πάντα είχα μια εξαιρετική σχέση, για μένα ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος. Κι έκανε ο,τι περνούσε από το χέρι του εκείνο το σημείο. Και για μένα, σε εκείνες τις αντίξοες συνθήκες τα έκανε σωστά".

Το πρωτάθλημα έχει χαθεί προ πολλού, αλλά στόχος υπάρχει και μάλιστα διπλός. Η κατάκτηση του Κυπέλλου και η δεύτερη θέση στα πλέι οφ. Ο Παναθηναϊκός κάνει έξι μεταγραφές. Δυο νεαρούς Ελληνες (Ντίνας, Τάκης Σπυρόπουλος), έναν Ολλανδό αριστερό μπακ με πρόβλημα (Νίκι Κάιπερ), τον Ισπανό εξτρέμ Χοκίν Εσπάρθα, τον πρώτο Γιαπωνέζο στην ιστορία του (ο μέσος Γιοχέι Καζιγιάμα). Και έναν παικταρά. Τον Αργεντινό Λουτσιάνο Φιγκερόα, ο οποίος, όμως, χρειάζεται δύο μήνες για να βρει ρυθμό.

Ο Φάμπρι ξεκινά με εντός έδρας 2-1 επί του Πλατανιά στο ΟΑΚΑ. Φάση των "16" του Κυπέλλου. Άτυχος και "λίγος" ο Παναθηναϊκός. Οι Χανιώτες σκοράρουν στο 82’ με τον Ναζλίδη: 2-1. Και στη ρεβάνς ο Φάμπρι βάζει… δέκα πίσω από τη μπάλα λες και παίζει στο "Καμπ Νόου". Τιμωρείται με γκολ του Αναστασάκου στον Καπίνο τρία λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα. Αποκλεισμός με 1-0 στις 23 Ιανουαρίου. Μόλις 15 ημέρες μετά το πρώτο του παιχνίδι, χάνει τον πρώτο στόχο.

Ο Ολυμπιακός κυβερνούσε την διαιτησία

Το ματς με τον Πλατανιά του έχει μείνει. Όταν θέλησε να ξεχωρίσει την πιο άσχημη εμπειρία του από την Ελλάδα θυμάται τους διαιτητές. "Αυτόν που σφύριξε στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης (σ.σ. εννοεί τον Θανάση Γιάχο που διεύθυνε το 2-2 στην Τρίπολη), αλλά και το γκολ που μέτρησαν με τον Πλατανιά, το οποίο ουσιαστικά σήμανε τον αποκλεισμό μας".

Η συζήτηση για τους ρέφερι παίρνει φωτιά και ο ίδιος παίρνει φόρα: "Πιθανόν να συμβαίνει και τώρα, αλλά για εκείνο το διάστημα που δούλεψα στον Παναθηναϊκό ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι τη διαιτησία την κυβερνούσε ο Ολυμπιακός. Οι διαιτητές σε καμία τους απόφαση δεν ευνόησαν τον Παναθηναϊκό, το αντίθετο θα έλεγα. Αυτό μου προξενεί ακόμη και σήμερα λύπη, γιατί αυτό σημαίνει ότι κατά κάποιο τρόπο το πρωτάθλημα αλλοιώνεται. Λύπη γιατί ο Παναθηναϊκός δεν χρειαζόταν εύνοια, αλλά από την άλλη γιατί να καταδικάζεται εξαιτίας κάποιων αποφάσεων";

Στο πρωτάθλημα ξεκινά σχετικά ικανοποιητικά, αλλά δυο διαδοχικές ήττες από Ξάνθη και Άρη με 1-0, τον φέρνουν σε δύσκολη θέση: μία νίκη σε έξι ματς. Ο Παναθηναϊκός πλέον κυνηγά την πέμπτη θέση για να μπει στα πλέι οφ! Τρεις διαδοχικές νίκες, επί ΟΦΗ, ΑΕΚ (κυρίως) και Κέρκυρας, ομαλοποιούν την κατάσταση, αλλά ακολουθεί η ήττα στην Τούμπα και ο Φάμπρι τελειώνει από τον… Πλατανιά. Οι Χανιώτες απέκλεισαν τον Παναθηναϊκό από το Κύπελλο εκείνη τη σεζόν, οι Χανιώτες του Αγγελου Αναστασιάδη προκάλεσαν και την έκρηξή του μετά το 0-1 της 30 Μαρτίου.

Έχουν περάσει 45 λεπτά από τη λήξη του ματς και ο Φάμπρι δεν έχει εμφανιστεί στην αίθουσα της συνέντευξης Τύπου. Όταν έρχεται, μιλάει και εκείνος για έλλειψη… cojones. Όπως ο Μαλεζάνι το 2005. Μόνο που ο Ισπανός αναφερόταν στους παίκτες, όχι στους οπαδούς που δεν στήριζαν την ομάδα, όπως είχε κάνει ο Ιταλός.

Έξαλλος με την ήττα, μετά από πάμπολλες χαμένες ευκαιρίες, λέει: "Είναι μια πολύ δύσκολη και θλιβερή κατάσταση τόσο για μένα όσο και για όλο τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω αν όλοι έχουμε συναίσθηση κι αν όλοι γνωρίζαμε τι παιζόταν απόψε. Στον Παναθηναϊκό υπάρχουν παίκτες που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στο ρόστερ. Δεν ξέρω αν υπάρχουν παίκτες που έχουν μέσα τους αίμα και τα αρχ@@ια να φορούν αυτή τη φανέλα. Από δω και στο εξής ο Παναθηναϊκός πρέπει να σβήσει τους παλιούς και να κάνει νέους. Να δει ποιοι απ' αυτούς μπορούν να συνεχίσουν να φορούν τη φανέλα, γιατί αρκετοί δεν μπορούν.

Νομίζω ότι αυτοί που διοικούν πρέπει να αναλύσουν την κατάσταση. Να δουν ποιοι πρέπει να μείνουν. Να βαρέσουν γροθιά στο τραπέζι. Για την ιστορία του συλλόγου, για όσα σημαίνει ο σύλλογος και για τον κόσμο. Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι αξίζουν να παίζουν αλλά και άλλοι που δεν ξέρω αν έχουν την ψυχή και τα... αρχ@@ για να φορούν τη φανέλα".

Δεν ήταν θέμα κόντρας. Ήμουν σκληρός για την ομάδα

Ο Ισπανός προπονητής παίρνει ξανά το λόγο. Περνάει τη σκέψη του από το διυλιστήριο της τριετίας που μεσολάβησε. "Ήταν βαρύ το κλίμα όταν χάσαμε από τον Άρη στη Θεσσαλονίκη και εντός έδρας στο κύπελλο από τον Πλατανιά. Ήταν δύο σημαντικά ματς για τα play-offs και το Europa League. Ο,τι έκανα το έκανα για να προστατέψω την ομάδα, τον Παναθηναϊκό, τον πρόεδρο. Το έκανα για τους οπαδούς μας. Έκανα το παν για να πάρω το μέγιστο δυνατό από τους ποδοσφαιριστές μου. Μερικές φορές ήμουν σκληρός ή υπερβολικά απαιτητικός με τους παίκτες μου. Ημουν εκφραστικός, όπως πάντα. Είναι γιατί πίστευα ότι οι ποδοσφαιριστές μπορούσαν να δώσουν περισσότερα. Μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα σ' αυτούς τους φιλάθλους.

Και κολλάω σε εκείνα τα ματς με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, και με τον Πλατανιά εντός. Γιατί πιστεύω ακόμη και τώρα ότι έπρεπε να τα κερδίσουμε. Και γιατί θα μας έδιναν μια χρυσή ευκαιρία για τα play-offs. Ίσως να ήμουν υπερβολικός μετά από αυτά τα δύο ματς, αλλά εξήγησα το γιατί". Υπογραμμίζει ότι δεν ήταν ποτέ θέμα κόντρας. "Οι προπονητές δεν έχουν κόντρες. Κάνουν ό,τι κάνουν γιατί ψάχνουν το καλύτερο για την ομάδα. Να νικήσει η ομάδα και να είναι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστική".

Ωστόσο οι σχέσεις του με τους παίκτες δεν υπήρξαν ποτέ καλές. Ή έστω παραγωγικές για την ομάδα.

Η επίθεση του Καρνέζη, το ξύλο Βιτόλο – Τοτσέ

Σ' αυτό το παιχνίδι - με τον Πλατανιά - ο αρχηγός (τότε) Ορέστης Καρνέζης, δεν έχει αποχωρήσει ακόμη από το ΟΑΚΑ. Μαθαίνει τι έχει πει ο προπονητής του και κατεβαίνει στο γραφείο του Φάμπρι. Δεν τον σταματά κανένας! Ούτε ο Βασίλης Κωνσταντίνου, ούτε ο Κώστας Ελευθεράκης, ουδείς. Η πρώτη και τελευταία ως τώρα φορά που τσακώνεται τόσο "βαριά" με κάποιον προπονητή του. Ο Φάμπρι τελειώνει ουσιαστικά εκείνη τη βραδιά.

Αναλαμβάνει ο Γιάννης Βονόρτας για τα τρία τελευταία ματς της σεζόν. Στο πρώτο, ισοπαλία 0-0 με τον Πανιώνιο (μετά από… δέκα χαμένες ευκαιρίες). Περιμένει ο πρωταθλητής Ολυμπιακός στο Φάληρο. Πάνε όλοι με το μαχαίρι στα δόντια, υπό τον φόβο της συντριβής. 'Εχει δημιουργηθεί κλίμα... 4-5άρας από τον ΟΣΦΠ του Μίτσελ. Τα δίνουν όλοι όλα, ο Μήτρογλου ισοφαρίζει στο 87’ τη γκολάρα του Φιγκερόα στο 73’. Ο Παναθηναϊκός φεύγει με ψηλά το κεφάλι μετά το 1-1, αλλά η νίκη στο τελευταίο ματς με τη Βέροια, δεν του αρκεί. Μένει έκτος, ισόβαθμος με την Ξάνθη. Ο πέμπτος ΠΑΣ Γιάννινα δεν παίρνει άδεια, ο Παναθηναϊκός νικά την Ξάνθη στο μπαράζ της Νέας Σμύρνης για μια θέση στην Ευρώπη, υπό το βλέμμα του Νίκου Νταμπίζα και του Δημήτρη Σαραβάκου: έχει ήδη γυρίσει σελίδα! Αλλά μένει εκτός Ευρώπης λόγω μη αδειοδότησης για πρώτη φορά μετά το 1997!

Γιατί, όμως, τέτοιος εκνευρισμός από τον Καρνέζη εκείνη τη βραδιά στο ΟΑΚΑ; Διότι οι παίκτες είχαν δει και είχαν ακούσει πάρα πολλά από τον «σκληρό» Φάμπρι, ο οποίος θα… έβαζε τάξη στα αποδυτήρια. Ουσιαστικά με εκείνον χάθηκε οριστικά η μπάλα εκείνη τη σεζόν. Δεν ευθυνόταν, ασφαλώς, μόνο ο Φάμπρι. Ευθυνόταν κυρίως ο Αλαφούζος και τα στελέχη του (Παναγόπουλος, Κωνσταντίνου, Ελευθεράκης). Όχι, δεν είχε ενοχλήσει τους παίκτες η ομιλία του Ισπανού για τους "300" και τον Λεωνίδα πριν από το ματς με τον ΟΦΗ (νίκη), και το σχετικό DVD με αποσπάσματα από την ταινία, συνοδευόμενο από το "Έτσι πρέπει να παλεύουμε κι εμείς στους αγώνες. Όπως οι αρχαίοι Σπαρτιάτες. Ενωμένοι μέχρι τέλους". Απλώς, δεν τον θεωρούσαν σοβαρό. Και πώς να γίνει αυτό, όταν τον είχαν δει να κάνει ηλιοθεραπεία στο γρασίδι του γηπέδου στην Παιανία (εκτός από το ωραίο τζόκινγκ για προθέρμανση;). Πώς να γίνει αυτό, όταν είχαν δει τη συμβία του στο αθλητικό κέντρο του Παναθηναϊκού; Όταν με εκείνον στη διεύθυνση, έπεφτε ξύλο εν ώρα της ομιλίας του;

Όταν ο κόουτς κάνει παρατήρηση στον Φορναρόλι για να μην "χαζεύει", προσπαθεί να "τελειώσει" το θέμα ο Τοτσέ με το "Ο.Κ. κόουτς, πάμε παρακάτω, μην τον διώξεις από την αίθουσα", παρεμβαίνει ο (μοναδικός "φίλος" του Φάμπρι στην ομάδα) Βίκτορ Βιτόλο, παίζει ξύλο δύο φορές (!) μέσα σε δύο λεπτά με τον Τοτσέ επειδή υπερασπίζεται τον κόουτς και την πέφτει στον συμπατριώτη του σέντερ φορ (μία αρχικά και μία αφού είχαν ξανακαθίσει στις καρέκλες τους!), αλλά τελικά δεν τιμωρείται κανείς; 'Ηταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτό της κατάστασης που επικρατούσε τότε με ευθύνη των διοικούντων, κάποιοι εκ των οποίων ήταν παρόντες στο περιστατικό!

Ο Φάμπρι είχε κατά καιρούς διενέξεις με πολλούς. Διαδοχικές. Και η κατάσταση στα αποδυτήρια φαινόταν και από τις διαρροές. Όταν, βεβαίως γίνονται 100 περιστατικά, θα "βγουν" τα 10 στην επιφάνεια. Όταν γίνονται 10, θα "βγει" το 1. Τότε, γίνονταν πάμπολλα. Γιατί ο Φάμπρι ήταν εκρηκτικός και είχε μεγάλο στόμα. Έχασε τον σεβασμό όλων σχεδόν από την αρχή.

Παράδειγμα η 12η Φεβρουαρίου, μετά την ήττα στην Ξάνθη, πριν έρθει το άσχημο αποτέλεσμα με τον Άρη. Έβρισε τον Πίντο και εγένετο χαμός . Έφτασε στο σημείο να γονατίσει μπροστά σε όλους και να ζητήσει "συγγνώμη" για την συμπεριφορά του. Του το είχε πει από τότε face-to-face ο Πάπε Σο: "Τώρα ο Πίντο και ο Εσπάρθα, παλαιότερα ο Ζέκα και ο Βιτόλο... Αν συνεχιστεί αυτό, δεν θα υπάρξει happy-end". Και δεν είχε. Για κανέναν.

Ο ίδιος ο Φάμπρι μιλώντας για τη συνεργασία του με τους παίκτες τονίζει ότι: "ήταν ένα δύσκολο σημείο γιατί έφυγαν σημαντικοί παίκτες όπως ο Μπουμσόνγκ, ο Βύντρα, ο αριστερός μπακ το όνομα του οποίου δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Πολλοί παίκτες ήταν στην έξοδο εκείνο το διάστημα, όποτε η κατάσταση στα αποδυτήρια δεν ήταν και η πιο σωστή. Ωστόσο, μέσα σ' αυτές τις αντίξοες συνθήκες, η ομάδα προσπάθησε να δείξει επαγγελματισμό. Αλλά έχω καλές αναμνήσεις από τον Μπουμσόνγκ, του οποίου η καριέρα στον Παναθηναϊκό ήταν στα τελευταία, από τον Βιτόλο, από τους Έλληνες, τα παιδιά που ως νέοι είχαν ιδιαίτερο ταλέντο.

Για παράδειγμα πάντα θυμάμαι τον Κώστα, τον Έλληνα κεντρικό αμυντικό που είχε πολύ ταλέντο (σσ. Τριανταφυλλόπουλος). Επίσης, τον αριστερό μπακ ο οποίος ήταν για αρκετό διάστημα τραυματίας κι επέστρεψε.

Θυμάμαι και παίκτες που ήταν πολλά χρόνια στην ομάδα, όπως τον Βύντρα. Ο Βύντρα, όμως, ήταν ένας παίκτης που έδινε και το αίμα του για την ομάδα. Εκπληκτικός επαγγελματίας, όπως έδειξε και στη Λεβάντε με την οποία έκανε πολύ καλές εμφανίσεις. Όπως κι ο νεαρός γκολκίπερ, Καρνέζης, ο οποίος είχε πολλές ικανότητες. Υπήρχε αρκετό ταλέντο σε αυτή την ομάδα.

Το κατουρημένο γήπεδο, τα λιοντάρια και η κοπέλα στο μπαρ

Είχε προηγηθεί έναν μήνα μήνα πριν, η ιστορική ομιλία για τα λιοντάρια που κάνουν έρωτα στις λιονταρίνες και ορίζουν το χώρο κυριαρχίας τους ουρώντας στη διεκδικούμενη ζώνη. Πριν από την ισοπαλία στα Γιάννενα, στο πρώτο του παιχνίδι πρωταθλήματος: "Πρέπει να ξέρετε ότι στη ζούγκλα υπάρχουν καμιά 200αριά λιονταρίνες. Και ποιος θα τις γαμ... αυτές; Υπάρχουν και 15-20 λιοντάρια. Όποιο είναι το πιο ισχυρό, δίνει μια μάχη με τα υπόλοιπα και τους δίνει να καταλάβουν ότι δεν έχουν περιθώρια. Το πιο ισχυρό πάει και κατουράει γύρω - γύρω από μία περιοχή, η οποία είναι η δική του περιοχή. Εκεί μέσα βάζει τη λιονταρίνα και όποτε θέλει τη γαμ... Μπείτε μέσα στο γήπεδο, κατουρήστε το και γαμ... τους σαν λιοντάρια! Προσέξτε μόνο τις τάπες σας γιατί το γήπεδο είναι βούρκος".

Υπάρχει και η δεύτερη εκδοχή, με μικρές παραλλαγές: "Στη ζούγκλα υπάρχουν πολλές λιονταρίνες. Διακόσιες ας πούμε. Την ίδια ώρα υπάρχουν είκοσι λιοντάρια. Τα πιο ισχυρά πηδάνε τις λιονταρίνες. Την ώρα που ζευγαρώνουν δημιουργούν μια γραμμή κατουρώντας γύρω από την λιονταρίνα. Αυτή την γραμμή μπορεί να την περάσει μόνο όποιος είναι πιο ισχυρός για να πηδήξει την λιονταρίνα. Θέλω για εσάς μέσα στο γήπεδο να υπάρχει αυτή η γραμμή. Να μην επιτρέπετε σε κανέναν να την περάσει. Σας θέλω τα πιο ισχυρά λιοντάρια!".

Ανέκδοτη – αλλά επίσης αλησμόνητη για τους περισσότερους παίκτες – είναι η ομιλία του για τις δύο βασικές τακτικές. Την φουλ επίθεση και την άμυνα με αντεπιθέσεις. "Γήπεδο" ήταν το μπαρ. "Αντίπαλος" η απέναντι κοπέλα. "Αγώνας" το φλερτ.

"Πηγαίνετε σε ένα μπαρ και παίρνετε το ποτό σας. Απέναντι βλέπετε μια κοπέλα που σας κοιτάζει και την γουστάρετε. Υπάρχουν δύο τρόποι να παίξουμε. Ο ένας είναι να πάτε προς το μέρος της. Φουλ επίθεση. Ο άλλος είναι να την περιμένετε. Να κάνετε υπομονή, για να κάνει εκείνη την πρώτη κίνηση. Μερικές φορές είναι πιο σωστό αυτό. Να περιμένετε να έρθει εκείνη προς το μέρος σας και να επιτεθείτε την κατάλληλη στιγμή".

Ο Φάμπρι, ακόμη και σήμερα, θεωρεί τις αλληγορικές φράσεις το όπλο του και το παραδέχεται με υπερηφάνεια. "Οι φράσεις αυτές είναι το "όπλο" που έχουν οι προπονητές για να δώσουν κίνητρο στους ποδοσφαιριστές. Εγώ στις προπονήσεις μιλούσα για λιοντάρια, μιλούσα σε πολλές προπονήσεις για τη Σπάρτη. Μιλούσα στους παίκτες μου για την ανδρεία των Αρχαίων Σπαρτιατών για να δώσω στους παίκτες μου αυτό το έξτρα κίνητρο και να τους κάνω να αγωνίζονται περισσότερο. Είναι προπονητές που το κάνουν, άλλοι που δεν το κάνουν. Για μένα - πιστεύω και για όσους άλλους το κάνουν - είναι ένα έξτρα κίνητρο".

Άραγε, περνά πιο εύκολα το μήνυμα σε ένα Έλληνα ή ξένο ποδοσφαιριστή; "Είναι το ίδιο, νομίζω. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Έχει συναισθήματα. Μπορεί να διαφέρουν, αλλά η αλληλεπίδραση είναι η ίδια. Μια χώρα μπορεί να είναι ζεστή, να είναι κρύα, αλλά οι άνθρωποι πάνω-κάτω είναι ίδιοι".

Αυτός ήταν ο Φάμπρι. Θεατρικός. Εκρηκτικός. Bon viveur. Χωρίς τουπέ. Θα τον έλεγες και "λαϊκό" με την κακή έννοια της λέξης. Καταπληκτικός για παρέα. Χαμογελαστός. Ρεαλιστικά δεν μπορεί να αξιολογηθεί ως προπονητής στον Παναθηναϊκό, γιατί είχε χάσει το παιχνίδι (δηλαδή τους παίκτες) πριν από την εκγύμναση, την προπόνηση, την τακτική, την στρατηγική.

Έμεινε τρεις μήνες, θα τον θυμόμαστε για πάντα. Διαφορετικός. Δεν έφυγε αμέσως μετά την απόλυσή του από την Ελλάδα. Ήθελε να μείνει, να δει, να γεμίσει με εικόνες και εμπειρίες. Πεπεισμένος ότι άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία όπως παραδέχεται τρία χρόνια μετά. "Ναι την άξιζα, γιατί θα μπορούσα να κάνω σημαντικότερο έργο και να τα πάω καλύτερα από ότι τα έκανα". Θα ήθελα να καθίσει στο ίδιο τραπέζι και να πιει ένα καφέ με έναν φίλαθλο του Παναθηναϊκού και να του εξηγήσει ότι "'τότε ήταν μια περίοδος ιδιαίτερα δύσκολη. Δύσκολη, εξαιτίας των πολλών οικονομικών προβλημάτων, δύσκολη εξαιτίας των αποχωρήσεων πολλών σημαντικών παικτών. Εγώ πάντα σεβόμουν τους οπαδούς μας, πάντα πάλευα για την ομάδα. Δεν ξέρω αν είχα επιτυχία ή όχι. Αλλά, μπορώ να πω ότι άφησα τη ψυχή μου, σε αυτή την ομάδα".

Έφυγε τελικά με απωθημένο ένα τζιπ Suzuki, το οποίο είχε σχεδόν κλείσει προτού απολυθεί. Επέστρεψε στην Ισπανία με το παλιό Yaris. Και περιέγραψε την "οδύσσειά" του στους Ισπανούς, γλαφυρά όπως πάντα: "Όταν ήρθα σε συμφωνία με τον Παναθηναϊκό για την λύση του συμβολαίου αποφάσισα να γυρίσω πίσω οδικώς για να γίνω καλύτερος σαν άνθρωπος. Για να γνωρίσω καλύτερα τον κόσμο και για να περάσω την προσωπική μου Οδύσσεια. Ταξιδεύοντας μόνος μου είχα την ευκαιρία να σκεφτώ, να δω πράγματα. Μέσα στο πλοίο περνώντας στην Ιταλία ξεκουράστηκα ψυχολογικά. Ο λόγος που με έδιωξαν ήταν ότι δεν τους άρεσαν οι δηλώσεις που έκανα μετά την ήττα από τον Πλατανιά. Ανακάλυψα εδώ πέρα όλα τα νησιά, την Κέρκυρα, την Κρήτη ένα ηλιοβασίλεμα στις 7.00 το απόγευμα. Έμαθα και μερικές λέξεις όπως το καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα".

Buenas noches Panathinaikos, buenos días Ponferradina…