Καλώς ήρθατε στον θαυμαστό κόσμο των σέντερ του Ολυμπιακού. Εκεί όπου κάθε κάρφωμα μετά από pick-n-roll, απαξιώνει ένα -καφενειακό- σχόλιο "μα δεν έχουμε έναν σέντερ που να παίζει με πλάτη στο καλάθι". Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Κάιλ Χάινς, του Μπράιαν Ντάνστον, του Οθέλο Χάντερ και πλέον του Κεμ Μπιρτς.

Από το 2012 όταν και καθιερώθηκαν οι λεγόμενοι mobile centers τείνει να εξελιχθεί σε μοτίβο. Δικαιολογημένα μάλιστα, καθώς αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός. Οι "ερυθρόλευκοι" κάθε δύο χρόνια (συνήθως) βγαίνουν στην αγορά για να βρουν το επόμενο "5άρι" που θα ταιριάζει στην περιγραφή: "αθλητικός σέντερ, να ρολάρει γρήγορα μετά το pick και να έχει γρήγορα πόδια στην άμυνα". Στην αγγελία ουδέποτε γινόταν αναφορά για "post-up παιχνίδι" ή "ένας-εναντίον-ενός".

Από τη στιγμή που έχει παρθεί η απόφαση του χτισίματος γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη η pick-n-roll φιλοσοφία ποτίστηκε στο DNA της ομάδας. Και για αυτή τη συνταγή - που αποδείχτηκε πετυχημένη - χρειάστηκαν τρία συστατικά: ο δημιουργός (Σπανούλης), οι παίκτες που θα ανοίξουν το γήπεδο και θα τιμωρήσουν τις βοήθειες με το καλό τους σουτ (Μάντζαρης, Σλούκας, Παπανικολάου, Κέσελι, Παπαπέτρου, Περπέρογλου, Πρίντεζης, Πέτγουεϊ, Λοτζέσκι, Γκριν, Αθηναίου, Ντάρντεν, Λαφαγιέτ) και οι ψηλοί που πρώτα θα κάνουν δυνατό σκριν, θα "βουτήξουν" στο καλάθι και μετά θα κάνουν ερωτήσεις.

Και όπως όλα τα πράγματα στο μπάσκετ έτσι κι αυτό έγινε μόδα. Το "πρώτο αίμα" εντοπίζεται παλιά στην εποχή του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, όταν δηλαδή ο Μάικ Μπατίστ είχε καταλήξει από το "3" στο "5". Κι η συνέχεια; Το ευρωπαϊκό μπάσκετ πλημμύρισε με παίκτες όπως ο Λάσμε, ο Γκιστ, ο Τάιους, ο Αγιόν και ο Ντόρσεϊ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ομάδες που κατέκτησαν τον ευρωπαϊκό τίτλο από το 2012 ως τώρα είχαν στη διάθεση τους έναν τέτοιο σέντερ (Χάινς το 2012, Χάινς το 2013, Τάιους το 2014, Αγιόν το 2015, Χάινς το 2016). Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι πλέον οι περισσότερες ομάδες αναζητούν πρωτίστως τέτοια χαρακτηριστικά στον ψηλό τους: να μπορεί να μαρκάρει καλά στο pick-n-roll, να μπορεί να αλλάξει και να κυνηγήσει στην περιφέρεια και είτε να παίζει πρόσωπο, είτε να είναι καλός assist-receiver.

Πόσους τέτοιους παίκτες έχουμε στη φετινή Euroleague; Ντάνστον, Τάις, Μέλι, Χάινς, Έιρς, Σλότερ, Ντόρσεϊ, ΜακΛιν, Βέσελι, Ούντο, Ντέι, Τάιους, Μπιρτς, Γιανγκ, Σίνγκλετον, Γκιστ, Αγιόν, Χάντερ, Ράντολφ, Ουίλιαμς. Επί της ουσίας οι ομάδες που δεν έχουν αθλητικό σέντερ είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Για παράδειγμα ο Ερυθρός Αστέρας (Κούζμιτς, Μπιέλιτσα) που παραδοσιακά θέλει "φουνταριστό" στη ρακέτα (Μαριάνοβιτς, Ζίρμπες), η Μακάμπι (Ζίρμπες, Άιβερσον) και η Ζαλγκίρις, καθότι ο Λίμα δεν συγκαταλέγεται σ' αυτή την κατηγορία. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση της Μπασκόνια που χρησιμοποιεί όμως ως "τρικ" τον Σενγκέιλα σε τέτοιο ρόλο, βάζοντας τους σέντερ-σουτέρ Μπαρνιάνι και Βόιτμαν να παίζουν στην περιφέρεια.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στον Ολυμπιακό. Η αρχή είχε γίνει με τον Κάιλ Χάινς. Η συνέχεια με τον Μπράιαν Ντάνστον και τον Οθέλο Χάντερ. Κοινός παρανομαστής; Και οι τρεις υπέγραψαν συμβόλαιο 1+1 (με δικαίωμα αποδέσμευσης της ομάδας) και μετά την ολοκλήρωση της διετίας έκαναν καλύτερο συμβόλαιο σε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Ενδιάμεσα ο Ολυμπιακός είχε επιχειρήσει να ενισχύσει ακόμη περισσότερο το αθλητικό στοιχείο στο "5", χωρίς όμως να τα καταφέρει, καθώς οι παίκτες που αποκτήθηκαν ως συμπληρώματα δεν αποδείχτηκαν του ίδιου επιπέδου (Πάουελ, Σίμονς, Ουόρικ, Τζέιμς).

Κι έτσι όλα αυτά τα χρόνια μόνο το 2012 και το 2015 θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Ολυμπιακός είχε βρει δύο ισάξιους σέντερ με ίδια χαρακτηριστικά. Το πρώτο δίδυμο ήταν το Χάινς-Ντόρσεϊ και το δεύτερο το Ντάνστον-Χάντερ. Το καλοκαίρι του 2015 ο Ολυμπιακός παρότι ξέφυγε από την pick-n-roll λογική του με την απόκτηση παικτών με αμυντικά χαρακτηριστικά, αλλά όχι καλό περιφερειακό σουτ, υπέγραψε τον ελπιδοφόρο Πάτρικ Γιανγκ. Η διαφορά με τον Αμερικανό σέντερ ήταν η διάρκεια του συμβολαίου, καθώς ήταν ο μοναδικός Αμερικανός σέντερ της νέας εποχής που υπέγραψε κλειστό διετές. Μετά τον τραυματισμό του ήρθαν οι Σον Τζέιμς και Χακίμ Ουόρικ, που είχαν όμως περισσότερο διακοσμητικό ρόλο.

Αληθινός rim protector

Το φετινό καλοκαίρι ο Ολυμπιακός εμπιστεύτηκε τον τραυματία Γιανγκ και στη θέση του Χάντερ που ακολούθησε το δρόμο των Χάινς και Ντάνστον, αποκτήθηκε ο Κεμ Μπιρτς. Που ως τώρα παίζει με εξαιρετικό τρόπο το ρόλο του "αθλητικού σέντερ" του Ολυμπιακού. Σε σημείο να έχει ήδη "ξεπεράσει" ορισμένους από τους προκατόχους του. Όπως έκανε στο παιχνίδι με τον Άρη. Στο Αλεξάνδρειο ο Καναδός σέντερ ήταν Ε-ΚΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟΣ. Τέλειωσε το παιχνίδι με 10 πόντους (4/4 δίποντα, 2/4 βολές), 12 ριμπάουντ (τα 5 επιθετικά) και 4 κοψίματα παίζοντας 29 λεπτά. Οι αριθμοί δεν λένε, όμως, όλη την αλήθεια, γιατί αυτό που έκανε κατά κύριο λόγο ο Μπιρτς ήταν α) να θωρακίσει τη ρακέτα του Ολυμπιακού και β) να ασκήσει τεράστια πίεση στον Άρη στο ριμπάουντ, διεκδικώντας συνεχώς το επιθετικό.

Ας μείνουμε, ωστόσο, στο α) που είναι εξαιρετικά σημαντικό. Ο Κεμ Μπιρτς αποδεικνύει ότι είναι ο καλύτερος rim protector που είχε τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός. Ένας σέντερ που δεν φοβάται να βάλει το κορμί του, που κυνηγάει όλες τις φάσεις και "χαλάει" το παιχνίδι των αντιπάλων. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός:

Έχει το καλύτερο ποσοστό στα δίποντα αντιπάλου (44%)

Δέχεται τα λιγότερα δίποντα στην Euroleague (20.4)

Κι άλλο παράδειγμα; Το παιχνίδι στη Βιτόρια. Η Μπασκόνια επιχειρεί την αντεπίθεση της στο τέλος του αγώνα και το σκορ είναι στο 87-90. Ο Μπιρτς βρίσκεται αντιμέτωπος τρεις φορές με επιθετικό που έχει πλεονέκτημα κάτω από το καλάθι. Άστοχο σουτ και τις τρεις φορές. Η διαφορά παραμένει στους τρεις πόντους, ο Ολυμπιακός ξεκολλάει στο σκορ με τον Γκριν και κερδίζει το παιχνίδι. Οι προβολείς έπεσαν στον Γκρι, ωστόσο, η συνεισφορά του Μπιρτς ήταν εξίσου σημαντική.

Είναι ένας αληθινός rim protector. Έχει 1,3 κοψίματα ως τώρα με τη φανέλα του Ολυμπιακού στις δύο διοργανώσεις. Αυτό σε αναγωγή 40 λεπτών μας κάνει 2,6 καθώς αγωνίζεται 20 λεπτά ανά παιχνίδι. Τι σημαίνει αυτό; Ότι από τους 10 καλύτερους μπλοκέρ -ως τώρα- της Euroleague μόνο δύο έχουν καλύτερη επίδοση σε αναλογία 40 λεπτών σε Euroleague και εγχώριο πρωτάθλημα.

Παίκτης	Ομάδα	Κοψίματα σε 40'
Αρτσιόμ Παραχούτσκι	Ούνιξ	2,8
Άλεξ Τάιους	Γαλατά	2,7
Κεμ Μπιρτς	Ολυμπιακός	2,6
Κρις Σίνγκλετον	Παναθηναϊκός	2,2
Ντάνιελ Τάις	Μπάμπεργκ	2,1
Έκπε Ούντο	Φενέρ	2,0
Ντεμέτρις Νίκολς	Παναθηναϊκός	1,8
Νικολό Μέλι	Μπάμπεργκ	1,7
Τάιλερ Χάνεϊκατ	Εφές	1,7
Ντέρικ Μπράουν	Εφές	0,9

Καταξίωση μέσω Ολυμπιακού

Κάιλ Χάινς, Μπράιαν Ντάνστον, Οθέλο Χάντερ. Άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε ο Ολυμπιακός και την εξαργύρωσαν με ένα πολύ καλό συμβόλαιο στις πλουσιότερες ομάδες της Euroleague. Ο Κάιλ Χάινς για παράδειγμα ήρθε ως το undersized 5άρι με τη μια μόλις σεζόν εμπειρίας στην Euroleague (Μπάμπεργκ). Έφυγε μετά από δύο χρόνια με ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο για την ΤΣΣΚΑ, το οποίο ανανεώθηκε προσφάτως.

Η περίπτωση του Μπράιαν Ντάνστον επίσης μοιάζει μ' αυτή του Χάινς. Με την έννοια ότι προερχόταν από ένα μικρό κολέγιο (Φόρνταμ) και αντιμετωπίστηκε με καχυποψία την εποχή που τον επέλεξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Είχε προηγηθεί το σύντομο (και ανεπιτυχές) πέρασμα του από τον Άρη, η εμπειρία της Ιαπωνίας, του Ισραήλ και το "restart" στην Ιταλία, όπου είχε κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις με τη Βαρέζε (14.2 πόντοι, 7.5 ριμπάουντ). Ο κόσμος παρόλα αυτά ήταν προβληματισμένος για τον "διάδοχο του Χάινς". Τελικά κατάφερε την πρώτη του χρονιά να παίξει σε υψηλό επίπεδο και να ολοκληρώσει τη θητεία του στον Ολυμπιακό κερδίζοντας δύο φορές τον τίτλο του "αμυντικού της χρονιάς". Έφυγε από το Λιμάνι για την Εφές, αυξάνοντας κατά πολύ τις αποδοχές του.

Επομένως μοιάζει με μανιέρα όλο αυτό: ο Ολυμπιακός ψωνίζει από το μεσαίο ράφι, αναδεικνύει τους αθλητικούς σέντερ, οι οποίοι με τη σειρά τους ανεβάζουν τις μετοχές τους και συνεχίζουν σε άλλο πρωτάθλημα με καλύτερο συμβόλαιο. Και αυτό γιατί βρίσκουν τον κατάλληλο παίκτη, για την κατάλληλη δουλειά, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι στη συνέχεια ο κανόνας λέει ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες δεν διατηρούν τα ίδια νούμερα, ή την ίδια αποτελεσματικότητα.

Πριν από αυτή τη σύγκριση, όμως, έχει νόημα να δούμε το δρόμο του χρήματος.

Παίκτης	Ήρθε Από	Συμβόλαιο	Έφυγε Για	Συμβόλαιο	Αύξηση
Κάιλ Χάινς	Μπάμπεργκ (2011)	650.000 (2)	ΤΣΣΚΑ (2013)	1.200.000 (1)	400%
Μπράιαν Ντάνστον	Βαρέζε (2013)	1.200.000 (2)	Εφές (2015)	1.800.000 (2)	156%
Οθέλο Χάντερ	Σένα (2014)	1.150.000 (2)	Ρεάλ (2016)	2.100.000 (2)	182%
Πάτρικ Γιανγκ	Γαλατάσαραϊ (2015)	1.600.000 (2)	-	-
Κεμ Μπιρτς	Ουσάκ (2016)	1.100.000 (2)	-	-

*Το νούμερο στην παρένθεση στην κατηγορία "συμβόλαιο" δεν συμβολίζει απαραίτητα την διάρκεια του συμβολαίου, ωστόσο, βοηθάει στον υπολογισμό των ετήσιων απολαβών.

**Ο Πάτρικ Γιανγκ είναι ο μοναδικός από τους παραπάνω παίκτες που υπέγραψε κλειστό διετές και όχι 1+1 με option του Ολυμπιακού. Είναι και αυτός που υπέγραψε το μεγαλύτερο συμβόλαιο από όλους.

Η διαφορά με τον Μπιρτς

Η περίπτωση του Κεμ Μπιρτς, ωστόσο, είναι διαφορετική. Για έναν απλό λόγο: είναι μόλις 24 ετών. Αντίθετα ο Χάντερ και ο Ντάνστον ήρθαν σε μεγαλύτερη ηλικία, έχοντας παίξει σε διάφορα πρωταθλήματα. Αντίθετα όταν το συμβόλαιο του Καναδού σέντερ ολοκληρωθεί το 2018 θα είναι μόλις 26 ετών. Αντίστοιχα ο Χάντερ στο τέλος της διετίας του ήταν 29, ενώ ο Ντάνστον ήταν 28.

Το παραπάνω διαβάζεται κι αλλιώς. Ο Μπιρτς είναι ένας παίκτης που διαρκώς βελτιώνεται. Είναι η πρώτη φορά που παίζει σε σ' αυτό το επίπεδο. Είναι ακόμη ένας "μαθητής" που θα βελτιώνεται συνεχώς. Ενδεχομένως το ίδιο να συνέβαινε και με τον Πάτρικ Γιανγκ, αν δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά.

Ποιος ήταν ο καλύτερος;

Στον πίνακα που ακολουθεί βρίσκουμε τα βασικά στατιστικά που αφορούν έναν σέντερ: πόντους, ριμπάουντ, κοψίματα, ranking και λεπτά συμμετοχής. Ποιος είχε, όμως, τα καλύτερα νούμερα;

Παίκτης	Points	2P%	REB	BL	RANK	MIN
Χάινς (11-12)	9.0	55%	4.0	1.1	10.0	19'
Χάινς (12-13)	8.3	62%	5.4	0.9	11.5	18'
Ντάνστον (13-14)	9.5	69%	5.3	1.3	14.3	25'
Ντάνστον (14-15)	7.6	62%	4.3	1.1	10.4	19'
Χάντερ (14-15)	8.7	59%	5.3	0.3	9.8	20'
Χάντερ (15-16)	7.6	62%	5.3	0.4	11.1	17'
Μπιρτς (16-17)	7.5	78%	7.0	1.3	12.9	20'

Συνολικά την καλύτερη χρονιά την είχε ο Μπράιαν Ντάνστον. Ήταν η πρώτη του Αμερικανού σέντερ στον Ολυμπιακό, όπου είχε 9.5 πόντους (τους περισσότερους), την δεύτερη καλύτερη απόδοση στο κοψίματα (1.3), το υψηλότερο ranking (14.3) και τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής (25').

Ο Μπιρτς, φέτος, βλέπουμε ότι είναι με διαφορά ο καλύτερος ριμπάουντερ (7.0) και μπλοκέρ (1.3), έχοντας παράλληλα το δεύτερο καλύτερο ranking (12.9). Εντυπωσιακό αν μη τι άλλο και το 78% που μετράει στα δίποντα, έχοντας χάσει μόνο ένα σε 5 παιχνίδια ελληνικού πρωταθλήματος!

Συνολικά, όμως, η προσφορά του Κάιλ Χάινς δεν σημειώνεται μόνο με αριθμούς. Κι όχι επειδή ήταν το βασικό 5άρι της ομάδας που κατέκτησε δύο σερί ευρωπαϊκούς τίτλους, αλλά και ένας παίκτης που είχε μεγάλη συνέπεια, μαχητικότητα και συνήθιζε να κάνει την ομάδα καλύτερη, χωρίς αυτό να αποτυπώνεται στα στατιστικά.

Εντύπωση πάντως προκαλούν τα πολύ χαμηλά νούμερα του Οθέλο Χάντερ στα κοψίματα (0.3 και 0.4).

Να δούμε και τα προηγμένα στατιστικά

Παίκτης	Σεζόν	Πόντοι ανά κατοχή	Πόντοι PnR	Πόντοι επιθ. ριμπ.	Πόντοι ανά κατοχή (άμυνα)
Χάινς	11-12	0.911	2.6	0.9	0.825
	12-13	1.067	2.6	2.2	0.750
Ντάνστον	13-14	1.195	3.3	1.7	0.697
	14-15	0.995	2.9	1.1	0.745
Χάντερ	14-15	1.090	3.2	1.1	0.796
	15-16	1.061	2.3	1.8	1.020
Μπιρτς	16-17	1.053	2.2	2.6	0.652

*Τα στατιστικά αφορούν τους αγώνες της Euroleague.

Επιβεβαιώνεται και πάλι η παραγωγικότητα του Ντάνστον, που έχει την καλύτερη επίδοση (3.3 - την χρονιά που προπονητής ήταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας). Από εκεί και πέρα βλέπουμε πόσο αποτελεσματικός ήταν ο Ολυμπιακός σ' αυτές τις συνθήκες τη σεζόν που έφτασε στον τελικό (2015), με τους δύο ξένους σέντερ να πετυχαίνουν 6.1 πόντους σε pick-n-roll ανά παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο ότι αναφερόμαστε στη σεζόν που συνυπήρχαν δύο "βασικοί" (Χάντερ-Ντάνστον).

Αντίθετα οι πιο "δυνατοί" στο επιθετικό ριμπάουντ είναι ο Μπιρτς, που σκοράρει 2.6 πόντους ανά παιχνίδι από δεύτερες ευκαιρίες. Ο Καναδός σέντερ είναι και ο καλύτερος αμυντικός, όπως προκύπτει από τον συντελεστή πόντοι ανά κατοχή, δηλαδή τους πόντους που δέχεται η ομάδα όταν αυτός εμπλέκεται στην άμυνα πάνω στη μπάλα.

Η ζωή μετά τον Ολυμπιακό

Το περιβάλλον του Ολυμπιακού, ο τρόπος παιχνιδιού και η συνεργασία με τον Βασίλη Σπανούλη κατά κύριο λόγο, αλλά και τους άλλους δημιουργούς (Λο, Μάντζαρης, Σλούκας, Λαφαγιέτ, Χάκετ), βοήθησε τους παίκτες του συγκεκριμένου στυλ να ανθίσουν στον Πειραιά. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι μετά την αποχώρηση τους, δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικοί, παίζοντας σε διαφορετικές συνθήκες.

Για παράδειγμα βλέπουμε έναν εντελώς διαφορετικό Χάντερ στη Μαδρίτη. Έναν παίκτη που σπανίως παίζει pick-n-roll και σουτάρει με μεγαλύτερη ελευθερία για τρεις πόντους, ή από μέση απόσταση. Την ίδια δυσκολία προσαρμογής είχε και ο Χάινς στην "δυσκοίλια" ΤΣΣΚΑ του Έτορε Μεσίνα. Εκεί που κλήθηκε πολλές φορές να παίξει και ως "4", μέχρι να βρει δηλαδή τον καλό εαυτό του με την έλευση του Δημήτρη Ιτούδη και την προσαρμογή σε ένα Pick-n-roll παιχνίδι με άξονες τους Τεόντοσιτς και Ντε Κολό.

Παίκτης	Ομάδα	Points	Reb	Blocks	Rank	Min
Χάινς	ΟΣΦΠ	8.7	4.8	1.0	10.9	19'
	ΤΣΣΚΑ	6.3	3.8	0.7	9.4	17'
Ντάνστον	ΟΣΦΠ	8.6	4.8	1.2	12.3	20'
	Εφές	7.8	4.9	1.0	11.5	21'
Χάντερ	ΟΣΦΠ	8.1	5.2	0.4	10.5	18'
	Ρεάλ	8.7	4.7	0.2	11.3	18'

Έχει αξία να δούμε ότι τα νούμερα των τριών παικτών στον Ολυμπιακό είναι παρόμοια.

Αντίθετα όλοι έχουν πτωτική τάση την επόμενη σεζόν τους. Μόνο ο Χάντερ έχει καλύτερα νούμερα, αν και έχει έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο. Κυρίως τα αυξημένα του νούμερα έχουν να κάνουν με την ομάδα στην οποία αγωνίζεται που τρέχει και σκοράρει περισσότερο.

Παίκτης	Ομάδα	Πόντοι ανά κατοχή	Πόντοι από PNR	Πόντοι από επιθ. ριμπ.	Πόντοι ανά κατοχή (άμυνα)
Χάινς	ΟΣΦΠ	1.002	2.6	1.75	0.780
	ΤΣΣΚΑ	1.161	1.1	1.3	0.790
Ντάνστον	ΟΣΦΠ	1.095	3.1	1.3	0.721
	Εφές	1.061	2.6	0.9	0.710
Χάντερ	ΟΣΦΠ	1.068	2.8	1.1	0.894
	Ρεάλ	1.324	1.1	3.6	1.00

Επιβεβαιώνονται δύο πράγματα: α) ότι στον Ολυμπιακό οι συγκεκριμένοι παίκτες κάνουν τα καλύτερα τους νούμερα και β) ότι ο Χάντερ στη Ρεάλ είναι ένας εντελώς διαφορετικός παίκτης. Επειδή ακριβώς η Ρεάλ είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Παίζει λιγότερο pick-n-roll (μόλις 1.1 πόντοι) και σκοράρει μεν περισσότερο, αλλά κυρίως από επιθετικό ριμπάουντ ή σουτ από μέση απόσταση.

Συμπέρασμα: η δουλειά που έχει ο σέντερ του Ολυμπιακού μοιάζει να είναι ταυτόχρονα η πιο εύκολη και η πιο δύσκολη του κόσμου. Χρειάζεται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και απαιτεί παίκτες με γρήγορα πόδια και διάθεση να κόψουν δυνατά στο καλάθι για να αξιοποιήσουν τις ασίστ του Σπανούλη, καλύπτοντας παράλληλα τρύπες στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός έχει κάνει παράλληλα πολύ καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια κινούμενος σε μεσαίες κλίμακες σε ότι αφορά τα χρήματα που δίνει, ανακαλύπτοντας παίκτες που εν συνεχεία κάνουν ακόμη ένα βήμα στην καριέρα τους. Πριν τον Ολυμπιακό οι Χάινς, Ντάνστον και Χάντερ είχαν δύο σεζόν όλοι μαζί. Έκτοτε έπαιξαν σε φάιναλ-φορ, ή έγιναν εκατομμυριούχοι.

Και η ιστορία συνεχίζεται με τον Κεμ Μπιρτς, έχοντας ως ενδιάμεσες αναφορές τον άτυχο Πάτρικ Γιανγκ, αλλά και τον Τζόι Ντόρσεϊ, ο χαρακτήρας του οποίου του στέρησε την παραμονή στο λιμάνι. Ακόμη και αυτός, όμως, κατάφερε να βρει καλά συμβόλαια (στο ΝΒΑ και στη Μπαρτσελόνα) έχοντας το ρόλο του αμυντικού καταλύτη. Όσο για τον Καναδό; Έχει κάνει το καλύτερο ξεκίνημα ( δικαιώνοντας τις καλοκαιρινές αναλύσεις ) και δείχνει να έχει ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης. Βρίσκεται εξάλλου σε καλύτερη ηλικία από τους προηγούμενους. Συνεχίζει την παράδοση των εξαιρετικών αμυντικών (όπως ο Χάινς και ο Ντάνστον που έχουν κερδίσει τον αντίστοιχο τίτλο του κορυφαίου αμυντικού τις τρεις τελευταίες σεζόν), προστατεύοντας άψογα το καλάθι και συνεργάζεται ιδανικά με τον Σπανούλη.

Όπως είχε γραφτεί και το καλοκαίρι: μην φοβάσαι ποτέ για παίκτη που δεν φοβάται να βάλει το σώμα του.