Ο παράγοντας "έκπληξη" δεν ήταν μέρος αυτού που συνέβη στις 27 Μαΐου. Η έκταση ωστόσο, του σκανδάλου που αποκαλύφθηκε και αφορά τη FIFA ξεπερνά κάθε λογική, με την Υπουργό Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Loretta Lynch να δηλώνει επισήμως πως αδυνατεί να κατανοήσει και να αποδεχθεί τι συνέβαινε στην παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου επί μια τριαντακονταετία. Βλέπετε, το πρόβλημα μόνο καινούργιο δεν ήταν. Πώς όμως, "έσπασε" η omerta; Διαβάστε μια πολύπλοκη ιστορία, όσο πιο απλά μπορούσαμε να σας τη δώσουμε.

Ο Andrew Jennings, ρεπόρτερ ερευνητής εκ Σκωτίας που ζει από παιδί στο Λονδίνο, απασχόλησε για πρώτη φορά τη Μεγάλη Βρετανία το 1986, οπότε παρέδωσε στο BBC ντοκιμαντέρ, με αντικείμενο τη διαφθορά στην Scotland Yard. Το τηλεοπτικό δίκτυο είχε αρνηθεί να προχωρήσει στην προβολή του και εκείνος έγραψε βιβλίο (Scotland Yard's Cocaine Connection), πριν δει τη δουλειά του να παρουσιάζεται από το World in Action, της Granada Television. Τον Ιούνιο του 2006, στην πρώτη του συνεργασία με την εκπομπή Panorama (σειρά ντοκιμαντέρ, που προβάλλεται στο BBC και αφορά την τρέχουσα επικαιρότητα), εμφάνισε όλα τα στοιχεία που χρειάζονταν για να στοιχειοθετηθεί το "The Beautiful Bung: Corruption and the World Cup". Αφορούσε τη FIFA και τις καταγγελίες για δωροδοκία στη διαδικασία που κατέληξε στο να επιλέξει την ISL για να διαχειρίζεται, αποκλειστικά, τα εμπορικά δικαιώματα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας -μαζί και τις αγορές ψήφων για να βγει πρόεδρος ο Sepp Blatter. Μια στιγμή όμως, να σας εξηγήσουμε γιατί η επιλογή της Interational Sports and Leisure ήταν ύποπτη.

Ο Dassler (δεύτερος από αριστερά) δίπλα στον Samaranch

H Interational Sports and Leisure, είναι ελβετική εταιρία αθλητικού μάρκετινγκ που συνεργάζεται με την Παγκόσμια Ομοσπονδία από το 2006. Είναι και η εταιρία που είχε καταρρεύσει το 2001, λόγω χρεών της τάξεως των 170 εκατ. δολ., εκ των οποίων τα 45 εκατ. δολ. αφορούσαν επίσημες οφειλές προς FIFA. Η ανεξάρτητη -επταετής- έρευνα που διέταξε ελβετικό δικαστήριο, απέδειξε το 2008 πως έξι μέλη της ήταν ένοχα των κατηγοριών της απάτης, της υπεξαίρεσης και της παραποίησης εγγράφων. Επειδή όμως, τότε στην Ελβετία η δωροδοκία δεν ήταν εγκληματικό αδίκημα, οι ένοχοι επέστρεψαν τα χρήματα και όλα τελείωσαν εκεί. Για την ISL, γιατί υπήρξε συνέχεια που αφορούσε τη FIFA.

Στις 228 σελίδες του κατηγορητηρίου για εγκληματική συμπεριφορά, φαινόταν ξεκάθαρα πως τους 18 τελευταίους μήνες της, η εταιρία είχε δώσει μίζες 9 εκατομμυρίων δολ., με τους παραλήπτες να είναι επίσης, συγκεκριμένοι. Αλλά θα φτάσουμε και εκεί. Οι τρεις δικαστές που ερεύνησαν ό,τι στοιχείο υπήρχε διαθέσιμο, κατέληξαν στο ότι "η FIFA γνώριζε πολλά περισσότερα από όσα είπε στους ερευνητές" και ότι "η συμπεριφορά τους δεν ήταν πάντα καλή τη πίστη, ενώ κάποιους από τους ισχυρισμούς τους ήταν αναξιόπιστοι". Διέταξαν να πληρώσει η παγκόσμια ομοσπονδία 60.000 δολ., για τα έξοδα της δίκης και αυτό θα ήταν το μικρότερο από τα προβλήματα. Αλλά ένα, ένα.

Πάμε πίσω στην ISL. Θα σας βοηθήσει να ξέρετε ότι την είχε δημιουργήσει, το 1982, ο Horst Dassler, κληρονόμος της Adidas -την είχε ιδρύσει ο πατέρας του-, ο οποίος πέρασε στην ιστορία ως "ο πατέρας της αθλητικής χορηγίας", αφού ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε πως θα ήθελε να δει όλους τους κορυφαίους αθλητές να φορούν προϊόντα του. Σκέφτηκε και πώς να το κάνει: έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, για να εξυπηρετεί όσους διοικούσαν τον παγκόσμιο αθλητισμό ή πιο συγκεκριμένα, με εκείνους που είχαν τις πιο ισχυρές θέσεις, μέχρι να γίνουν φίλοι και να μπορεί να κάνει πιο εύκολα τη δουλειά του -μέσω χορηγικών συμβολαίων και μετά με την τοποθέτηση δικών του ανθρώπων σε ενώσεις και ομοσπονδίες. Mετά... μοίραζε φακελάκια, προκειμένου τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών να είναι σύμφωνα με τα συμφέροντα του.

Ένας εξ αυτών που έπεσαν στην ανάγκη του Dassler, ήταν ο João Havelange -βλ. 7ος πρόεδρος της FIFA. Ένας άλλος, ο Juan Antonio Samaranch (πρόεδρος της ΔΟΕ). Αυτοί οι δύο, θα τον έκαναν φαβορί για να πάρει την αποκλειστική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων από τη FIFA, τη ΔΟΕ και άλλους αθλητικούς οργανισμούς -που ούτε καν τσέκαραν τις άλλες προσφορές. Το 1986 είχε πληρώσει για τα δικαιώματα του World Cup 45 εκατομμύρια δολάρια και μετά τα πούλησε για 200 εκατ. δολ. Τα δικαιώματα για το Παγκόσμιο του 1990 στην Ιταλία, συγκέντρωσαν 300 εκατ. δολ -σύμφωνα με το Forbes. Αλλά δεν σας είπαμε πώς έγινε "πατέρας της αθλητικής χορηγίας" ο Dassler.

O João Havelange είναι, μέχρι σήμερα, ο μόνος μη Ευρωπαίος πρόεδρος που είχε η FIFA. Ο Βραζιλιάνος δικηγόρος και επιχειρηματίας, πρόεδρος της ομοσπονδίας κολύμβησης και της βραζιλιάνικης Ολυμπιακής Επιτροπής στα νιάτα του, πήρε το χρίσμα το 1974, οπότε ένωσε 86 διαφορετικές χώρες για να κερδίσει τις εκλογές από τον Βρετανό, Stanley Rous. Ο τελευταίος είχε ζητήσει τη βοήθεια του Dassler για να σώσει την παρτίδα. Μόνο που ο Γερμανός είχε ταχθεί αλλού. Είχε πάρει τον Havelange, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω είχε και τη στήριξη του Pelé- σε μια τουρνέ σε όλον τον κόσμο, για το promotion του! Kέρδισε τη διαδικασία, με διαφορά 16 ψήφων. Μετά, ζήτησε από τον Dessler οικονομική βοήθεια, για να κάνει όσα είχε τάξει. Το πρώτο στάδιο ήταν να δώσει αθλητικό υλικό της εταιρίας του, σε όλες τις εθνικές ομοσπονδίες. Μετά, η Adidas έγινε η πρώτη χορηγός των διοργανώσεων της FIFA -και έπειτα ακολούθησε η Coca-Cola. Σιγά σιγά όμως, άρχισε να αναπτύσσεται ένα μοντέλο χορηγιών που ακολούθησαν όλες οι εθνικές ομοσπονδίες. Έπειτα, ήλθε η αύξηση των ομάδων του World Cup από 16 σε 32 και η αλματώδης αύξηση στο ποσό των τηλεοπτικών δικαιωμάτων: τα 440 εκατ. δολ. των τριών Παγκοσμίων κυπέλλων έγιναν 2.2 δισεκατομμύρια δολ. Όλα αυτά, υπό την προεδρεία του Havelange που έληξε το 1988 και έκτοτε είναι μέλος της ΔΟΕ. Δηλαδή, ήταν έως το 2011, οπότε παραιτήθηκε. Τον Απρίλιο του 2013 αποσύρθηκε και από τη θέση του επίτιμου προέδρου στη FIFA.

Πολύ νωρίτερα, το 1999 η De Telegraaf, καθημερινή ολλανδική εφημερίδα, είχε γράψει πως ο Βραζιλιάνος είχε δεχθεί δώρα (διαμάντια, ποδήλατα, δημοσιεύματα, σπάνιες πορσελάνες, πίνακες ζωγραφικής, βιβλία κλπ) από την αντιπροσωπεία της Ολλανδίας που διεκδικούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. " Θυμάμαι πως είχε πολύ ιδιαίτερες επιθυμίες, που αντίκειτο στους κανονισμούς της ΔΟΕ" είχε δηλώσει ο εκπρόσωπος Τύπου της Επιτροπής των Ολλανδών, Peter Kronenberg.

Ο Andrew Jennings

Το 1987 ο Dassler πέθανε και άρχισε να ανοίγει ο ασκός του Αιόλου. Πληροφορίες τον ήθελαν να έχει αποφασίσει να απολύσει τον άμεσο συνεργάτη του, Jean-Marie Weber, διότι πίστευε πως είναι "χαφιές". Σίγουρα ήταν ο άνθρωπος που πήγαινε τους χαρτοφύλακες... στον προορισμό τους. Για την ιστορία, το 1982 είχε ξεχάσει μία στο αεροδρόμιο της Γενεύης, με την αστυνομία να διεξάγει έρευνα, να ψάχνει το σπίτι του, μαζί με εκείνο του Dassler, αλλά να μην καταφέρνει να "φτιάξει" νομική υπόθεση. Με το θάνατο του Dassler, "πέθανε" και η omerta μεταξύ των εμπλεκομένων στις διαδικασίες που δεν ήταν ακριβώς νόμιμες -αλλά ήταν αποτελεσματικές.

Άρχισαν να κυκλοφορούν στοιχεία που έως τότε παρέμεναν ανύπαρκτα. Κάπως έτσι, τον Μάιο του 2006 εμφανίστηκε στις προθήκες βιβλιοπωλείων το "Foul! The Secret World of FIFA: Bribes, Vote-Rigging and Ticket Scandals" του Jennings που λέγαμε νωρίτερα και μεταξύ άλλων ήθελε τον Havelange να εμπλέκεται με την κατάρρευση της ISL, προσθέτοντας πως " κάποιοι εκ των διοικούντων το ποδόσφαιρο, επέστρεψαν μυστικά τις δωροδοκίες τους". Το 2011, ο Βρετανός ρεπόρτερ κατέθεσε ενώπιον αντιπροσωπείας της Γερουσίας, στη Βραζιλία -ενόσω η χώρα προετοιμαζόταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014- πως ο Havelange έχει πάρει περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια, σε δωροδοκίες, μέσω μια εταιρίας που είχε βάλει μπροστά και λεγόταν "Sicuretta". Τον διαχειριζόταν ένας Ελβετός δικηγόρος, ο Guido Renggli και ο Weber έβαζε το ρευστό στους χαρτοφύλακες, πριν περάσει στην... παράδοση. Το αυτό συνέχισε να συμβαίνει και μετά την άνοδο του Sepp Blatter στην προεδρία, με την εταιρία που είχε δημιουργεί για τις... ανάγκες να είναι η Sanud, με έδρα στο Liechtenstein και μέσω τις οποίας διανεμήθηκαν 21 πληρωμές, συνολικού ποσού 9.5 εκατ. δολ. Πώς όμως, εμφανίστηκε στην εικόνα ο Blatter;

Ο Ελβετός πρώην επιχειρηματίας, πτυχιούχος επιχειρήσεων και οικονομικών, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων και αθλητικής διοίκησης ήταν υπάλληλος της ελβετικής ομοσπονδίας χόκεϊ. Εκεί τον ανακάλυψε ο Dassler το 1975 και τον... πρότεινε στον Havelange που εν συνεχεία τον έκανε διευθυντή των προγραμμάτων ανάπτυξης. Θέση που άφησε ο Blatter το 1981, για να γίνει γενικός γραμματέας και από εκεί το 1988 διαδέχθηκε τον Havelange, δίπλα στον οποίον εργαζόταν επί 17 συναπτά έτη. Και αυτό μάλλον σας λέει πολλά. Για αρχή, ο Blatter έκανε τον μέντορα του επίτιμο πρόεδρο, ενώ για τον Dassler είχε πει ότι " μου δίδαξε το περίπλοκο της πολιτικής στον αθλητισμό. Ήταν ένα εξαιρετικό μάθημα για εμένα". Αυτό θα μπορούσε και να μη σημαίνει απαραίτητα πως έχει γίνει υποχείριο του Γερμανού. Ο André Guelfi, πρώην οδηγός αγώνων ταχύτητας, ιδιοκτήτης της Le Coq Sportif και σύμμαχος του Dassler, είχε αποκαλύψει ότι " ο Blatter κοιτούσε τον Horst σαν θεό. Του είχε παραδώσει τον πλήρη έλεγχο, διότι ήξερε πως χωρίς εκείνον δεν υπήρχε περίπτωση να δουλέψει ποτέ στη FIFA". Ο... αγώνας δικαιώθηκε, με τον Ελβετό να συνεχίζει τη δουλειά από εκεί που την είχε αφήσει ο Havelange. Ας κάνουμε όμως, άλλη μια παρένθεση για το πώς δικαιώθηκε ο αγώνας.

Related content

Πριν τις εκλογές του 1988, οι Jack Warner (Υπουργός εθνικής ασφάλειας στο Trinidad and Tobago, επιχειρηματίας, πρόεδρος της CONCACAF, δηλαδή της οργανώτριας και διοικούσας αρχή για το ποδόσφαιρο στην Κεντρική και Βόρειο Αμερική και την Καραϊβική και αντιπρόεδρος της FIFA) και Mohammed bin Hammam (πρόεδρος της Qater Football Association από το 1992 έως το 1996, πρόεδρος της Asian Football Confederation από το 2002 έως το 2011 και μέλος της 24μελους ειδικής επιτροπής της FIFA από το 1996 έως το 2011) είχαν πάρει τον Blatter για μια τουρνέ ανά τον κόσμο. Παράλληλα, έταζαν διάφορα στα φτωχά κράτη, εντός της ποδοσφαιρικής τους "οικογένειας" και ναι, μοίραζαν και φακελάκια. Μάλιστα, ένα από τα μέλη το είχε ξεχάσει στο λόμπι (!) του πολυτελούς ξενοδοχείου, όπου διέμενε με τα έξοδα φυσικά να είναι πληρωμένα. Μετά την εκλογή του, υποσχέθηκε πως θα φέρει τη διαφάνεια στη FIFA. Καλό; Για την ιστορία, τέσσερα χρόνια αργότερα, ο bin Hammam "πέταξε" με τον Blatter σε όλη την υδρόγειο, με το ιδιωτικό του τζετ, ώστε να διασφαλίσει την επανεκλογή του. Εξυπακούεται ότι χρησιμοποίησε και όλα τα άλλα μέσα που είχαν εγγυηθεί την πρώτη επιτυχία. Σημειώστε κάτι: αντίπαλος του το 1992 ήταν ο Issa Hayatou. Και ποιος ήταν αντίπαλος του Ελβετού το 2011; Ο bin Hammam!

Από την πρώτη ώρα της ανάληψης των καθηκόντων του Blatter (κυριολεκτικά από την πρώτη ώρα, καθώς με την εκλογή του είχαν εμφανιστεί εκπρόσωποι δυο ομοσπονδιών να αποκαλύψουν πως τους είχαν προταθεί από 100.000 δολ., για να ψηφίσουν τον Ελβετό), ακούγονταν ψίθυροι επί οικονομικών ατασθαλιών. Ακολούθησε η γενικότερη αυθάδης και υπερφίαλη έως προκλητική συμπεριφορά, με ένα από τα... highlight του να είναι η διακοπή του ενός λεπτού σιγής στη μνήμη του Nelson Mandela, στα 11'' -στο Παγκόσμιο του 2014. Ένα άλλο είναι από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, στο ματς της Πορτογαλίας με την Ολλανδία, οπότε ο διαιτητής Valentin Ivanov είχε δώσει 16 κίτρινες κάρτες και 4 κόκκινες. Ο πρόεδρος της FIFA είχε δηλώσει πως " ο ρεφ θα έπρεπε να δώσει στον εαυτό του κίτρινη κάρτα, για την φτωχή απόδοση". Ένα τρίτο αφορά την ατάκα " η αγγλική Premier League είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ποδοσφαίρου, λόγω της επιρροής των ξένων παικτών, των προπονητών και των ιδιοκτητών στις μεγάλες ομάδες". Αν... άνοιξε κάποια μύτη; Όχι. Τουλάχιστον, όχι μέχρι εκείνο το σημείο. Γιατί ξεχάσατε έναν σημαντικό παράγοντα: τον Andrew Jennings.

Το νέο χτύπημα του ρεπόρτερ/ερευνητή

Στις 29 Νοεμβρίου 2010, το BBC προέβαλε ένα επεισόδιο της σειράς Panorama, διάρκειας μισής ώρας. Ο τίτλος ήταν "FIFA's Dirty Secrets". Σε αυτό, εμφανίστηκε ο Jennings και ανέλυσε -με διευθύνσεις και ονόματα- σκάνδαλο διαφθοράς στη FIFA, που "τρέχει" από τη δεκαετία του '90. Αφορούσε, όπως είπε, 175 πληρωμές, για το συνολικό ποσό των 142 εκατ. δολαρίων, όπως είχε αποκαλύψει το Der Spiegel.. Μεταξύ άλλων, αποκάλυψε πως κάποιοι εκ των υψηλά ιστάμενων είχαν δεχθεί δωροδοκίες από την ISL. Εκτιμάται πως από το 1989 έως το 2001 η Interational Sports and Leisure δώσει 156 εκατ. δολ. προς αυτήν την κατεύθυνση, με τον Christoph Malms, πρώην σύζυγο της αδελφής του Dassler και CEO της ISL να ενημερώνει πως η FIFA γνώριζε πολύ καλά όσα συνέβαιναν στην εταιρία, αλλά και τον τρόπο που τακτοποιούνταν οι υποθέσεις τους. Δικαίωσε δε, τον Jennings για το στοιχείο που ήθελε τον Weber να μοιράζει τους χαρτοφύλακες με τα χρήματα, τονίζοντας ότι " ο Blatter μου είχε πει πως αν θέλει η εταιρία μας να συνεχίσει να συνεργάζεται με τη FIFA, ο Weber δεν θα έπρεπε να χάσει τη δουλειά του". Ο μεταφορέας πλήρωσε 45.000 δολάρια, ως πρόστιμο μεταφοράς ύποπτου χρήματος που ωστόσο, δεν ήταν δικό του. Και ναι, αυτή είναι απόφαση δικαστηρίου.

Το τρίτο "κατηγορώ" του Jennings είχε να κάνει με τις δωροδοκίες μελών της FIFA, επί της διαδικασίας ανάθεσης Παγκοσμίων Κυπέλλων σε χώρες. Διευκρινίζεται πως οι υπεύθυνοι του προγράμματος επικοινώνησαν με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας για να σχολιάσουν, αλλά είχαν αρνηθεί όλοι να πουν έστω μια λέξη. Επιπροσθέτως, η παραγωγός εταιρία του ντοκιμαντέρ, είχε αποστείλει όλα τα στοιχεία στη FIFA από τις 10/11, αλλά δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση. Μετά την προβολή, το τηλεοπτικό δίκτυο δέχτηκε 59 διαμαρτυρίες από το κοινό των 2.854 εκατομμυρίων ανθρώπων που το παρακολούθησαν και μια μήνυση από τον Hayatou. Το BBC υποστήριξε το προϊόν του και η ΔΟΕ ζητά τα στοιχεία, για να διεξάγει έρευνα.

Τρεις ημέρες μετά, στις 2 Δεκεμβρίου του 2010, η FIFA ανακοίνωσε πως το World Cup του 2018 θα διεξαχθεί στη Ρωσία και αυτό του 20122 στο Qatar. Στη λίστα με τους υποψήφιους για το 2018 ήταν και η Μεγάλη Βρετανία, με πλήθος κόσμου να υποστηρίζει πως οι αποκαλύψεις του BBC είχαν στοιχίσει την ανάθεση. Η συγκεκριμένη λίστα ανθρώπων, είχε στο Νο1 την αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου. Μάλιστα, η FA εξέδωσε ανακοίνωση Τύπου, με την οποία ξεκαθάρισε πως " εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε την προηγούμενη τοποθέτηση μας, σύμφωνα με την οποία το Panorama του BBC δεν έκανε κάτι περισσότερο από το να προβάλει μια σειρά ιστορικών κατηγοριών, εκ των οποίων ουδεμία ήταν σχετική με τη διαδικασία ανάθεσης των επόμενων Παγκοσμίων Κυπέλλων. Το πρόγραμμα ήταν ντροπή για το BBC". Ο Michel Platini, πρόεδρος της UEFA είχε τοποθετηθεί επί του θέματος, για να εξηγήσει ότι " το Panorama δεν θα επηρεάσει τη διαδικασία. Ενδεχομένως όμως, να την επηρεάσει όσα γράφουν εδώ και πολλά χρόνια τα βρετανικά ΜΜΕ για τη FIFA". Τι είχε όμως, να πει ο Blatter; " Οι Άγγλοι δεν ξέρουν να χάνουν".

Πληρώσαμε το κόστος του να εναντιωθούμε στον Blatter

Αλλά ας επιστρέψουμε στο κύριο θέμα μας: μέσα στα χρόνια, οι σχέσεις του Blatter με τους πρώτους συμμάχους του, είχαν υποστεί ρήγματα. Τέτοια που από φίλοι του, είχαν γίνει αντίπαλοι στη διεκδίκηση της προεδρίας. Τα στεγανά που είχαν δημιουργηθεί ωστόσο, ήταν τέτοια που ο Ελβετός συνέχιζε ακάθεκτος στο πόστο του. Εννοείται πως αυτό δεν του ήταν αρκετό. Έπρεπε να τιμωρήσει τους "αντιφρονούντες" και το έκανε, με το να αποκαλύπτει παρασπονδίες στην τέλεση των καθηκόντων που είχαν στις ομοσπονδίες/ενώσεις των χωρών τους. Τον Μάιο του 2011 έγιναν πρωταγωνιστές έρευνας για οικονομικές παραβάσεις, με την ιδιότητα τους ως μέλη της Caribbean Football Union και τέθηκαν σε αργία. Ο Warner μάλιστα, είχε γράψει -σε επιστολή στην Trinidad Guardian- πως " πληρώσαμε το κόστος του να εναντιωθούμε στον Blatter". Αργότερα, απέσυραν τις κατηγορίες που είχαν απευθύνει στον Blatter, επέστρεψαν στις θέσεις τους, αλλά... δεν έμειναν για πολύ, καθώς τον Ιούνιο του 2011 ο Bin Hamman κρίθηκε ένοχος στην κατηγορία της δωροδοκίας (για να προτιμηθεί το Κατάρ για το Παγκόσμιο του 2022) και αποκλείστηκε εφ όρου ζωής από κάθε δραστηριότητα που αφορά το διεθνές και το εθνικό ποδόσφαιρο. Ο Warner είχε παραιτηθεί, για να γλιτώσει την έρευνα.

Ήταν ωστόσο, η ίδια περίοδος, με αυτή που για να αντιμετωπίσει τη σκληρή κριτική για την ανάθεση των Παγκοσμίων Κυπέλλων στη Ρωσία και το Κατάρ -μαζί με τις φήμες που ακούγονταν για δωροδοκίες, διαπλοκές κλπ-, ο Blatter συνέστησε την Ανεξάρτητη Κυβερνητική Επιτροπή, με επικεφαλής τον Ελβετό καθηγητή νομικής, Mark Pieth. Στόχος ήταν -λέει- να βοηθήσει τη FIFA να λειτουργήσει καλύτερα και με πλήρη διαφάνεια. Στην τελική έκθεση του Pieth, μπορούσε να διαβάσει κανείς επτά συστάσεις. Μια αφορούσε τη δημιουργία Ανεξάρτητης Επιτροπής Ηθικής, που όπως είπε ο ειδικός, θα ήταν χρήσιμο να χωριστεί σε δυο δικαστές. Ο ένας θα απασχολείτο με τις διώξεις και ο άλλος με τις εκδικάσεις. Ο πρώτος ήταν ο Αμερικανός δικηγόρος -και πρώην ερευνητής του FBI- Michael Garcia και ο δεύτερος, ο Γερμανός Hans Joachim Eckhart. Αυτόν τον είχε προτείνει ο Pieth. Η εντολή που πήραν και οι δύο ήταν να γυρίσουν και την τελευταία πέτρα που υπήρχε, για να ανακαλύψουν αν υπήρχε η όποια υπολανθάνουσα συμπεριφορά.

Ο Garcia επικέντρωσε στο σκάνδαλο της συνεργασίας με την ISL και όταν ολοκλήρωσε την έρευνα του, παρέδωσε στον Eckhart έκθεση 4000 σελίδων, με πάσης φύσεως στοιχεία που αποδείκνυαν πως υπήρχε πρόβλημα. Μολονότι το ελβετικό δικαστήριο είχε καταλήξει στο ότι ο Blatter ήταν ενήμερος για τα πάντα από την αρχή και πως είχε εμπλακεί τουλάχιστον σε μια υπόθεση δωροδοκίας, ο Γερμανός δικαστής έκρινε "ατυχή" τη συμπεριφορά του προέδρου, για άνθρωπο που είχε αυτήν τη θέση. Το σούσουρο για τον τρόπο που ανατέθηκαν τα Παγκόσμια Κύπελλα του 2018 και του 2022 έγιναν η νέα υπόθεση του Garcia, που άρχισε να ερευνά τη διαδικασία ανάθεσης το 2012. Ταξίδεψε σε όλα τα έθνη που κατέθεσαν υποψηφιότητα και κατέγραψε τα συμπεράσματα του, σε 430 σελίδες, τις οποίες παρέδωσε ξανά στον Eckhart. Δεδομένης της προηγούμενης απόφασης του, υπήρχε μια ανησυχία για το πού θα καταλήξει αυτή τη φορά και αν θα καταφέρει να "πλήξει" περαιτέρω τη φήμη μου, στο βαθμό που θα δημιουργούσε πρόβλημα στον κλάδο του. Τον Νοέμβριο του 2014 ο Eckhart δημοσίευσε την απόφαση του, σε 42 σελίδες. Το ρεζουμέ τους ήταν πως είχε διαπιστώσει παραβάσεις "πολλή περιορισμένης εμβέλειας". Έκανε και κάτι ακόμα: απέτυχε να προφυλάξει τα ονόματα των δυο μαρτύρων που είχαν καταθέσει στον Garcia, με την προϋπόθεση να μην αποκαλυφθεί ποτέ η ταυτότητα τους.

Ήταν η Phaedra Almajid, που ανέφερε τις παρατυπίες οι οποίες είχαν γίνει στην υποψηφιότητα του Κατάρ (και βρέθηκε στο σημείο να απειλείται η ζωή της οικογένειας της) και η Bonita Mersiades, μέλος της επιτροπής που ανέλαβε την υποψηφιότητα της Αυστραλίας για το 2022. Αμφότερες διαμαρτυρήθηκαν έντονα, για τον τρόπο που τους είχαν συμπεριφερθεί, με τη δεύτερη να γράφει -μεταξύ άλλων- σε επιστολή της προς την Guardian ότι " αυτό που έγινε λέει πολλά για τη FIFA και εκείνους που είναι υπό τις φτερούγες της και ένιωσαν πως έπρεπε να αποκαλύψουν τις γυναίκες που είχαν το θάρρος να πουν την αλήθεια". Η Almajid ξεκαθάρισε στη δική της επιστολή πως " λες και το γεγονός ότι με αποκάλυψε δεν ήταν αρκετό, ο Eckhart με απαξίωσε, σκοπίμως, προκειμένου να αποδείξει πως δεν υπήρχε μεμπτό στις υποψηφιότητες. Σε μια κουλτούρα που επιβραβεύει τη σιωπή και η αλήθεια μπορεί να θέσει τη ζωή σου σε κίνδυνο, όχι μόνο βάζουν στην άκρη αυτούς που τολμούν να αμφισβητήσουν το σύστημα, αλλά τους αρνούνται και την προστασία ή το σεβασμό, υπό τον κώδικα τιμής της FIFA".

Ο δικαστής που απηύδησε και άσκησε έφεση... σε απόφαση του άμεσου συνεργάτη του

Η πρόκληση του Eckhart ολοκληρώθηκε με το "ο Blatter μπορεί να συνεχίσει τα καθήκοντα του, ως αναμορφωτής της FIFA" μολονότι στις ευθύνες του δεν ήταν να... αξιολογήσει την απόδοση του προέδρου. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να ζητήσει ο Garcia συνάντηση με τον Γερμανό δικαστή, για να επαναπροσδιορίσουν την κατάσταση που είχαν αναλάβει. Μετά, άσκησε έφεση επί της απόφασης του συναδέλφου του, στην Επιτροπή Εφέσεων της FIFA, εξηγώντας πως " η ετυμηγορία του Eckhart ήταν ημιτελής και λανθασμένη". Παράλληλα, έστειλε τη δική του έκθεση στην αστυνομία της Ελβετίας, για περαιτέρω έρευνα, με τον Pieth να ζητά τη δημοσίευση της έκθεσης του Αμερικανού για να καταλάβουν, όπως είπε, όλοι ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Διευκρίνισε και ότι ο Eckhart έκρινε βάσει του γερμανικού δικαίου και όχι ως κάποιος υπεύθυνος και σε θέματα ηθικής. Για να δημοσιευθεί η έκθεση του Garcia, έπρεπε να δώσει το ΟΚ ο Eckhart. Δεν το έδωσε και δημιουργήθηκε νέα τρικυμία.

Στο τέλος της ημέρας, αποδείχθηκε πως ο Blatter έκανε ό,τι μπορούσε για να κερδίσει και άλλο χρόνο μήπως και ηρεμήσει τα πνεύματα. Ο Garcia έχασε την έφεση και υπέβαλε την παραίτηση του, τονίζοντας πως η FIFA στερείται ηγετών, πριν καταλήξει στο ότι "δεν μπορώ να αλλάξω την κουλτούρα της αρχής που κυβερνά το παγκόσμιο ποδόσφαιρο". Η FIFA υποσχέθηκε να δημοσιοποιήσει τα πάντα, αλλά όσο τα είδατε εσείς, τα είδαμε και εμείς. Πώς τότε, φτάσαμε στις συλλήψεις του περασμένου Μαΐου ; Μπήκε στη μέση το FBI, άνοιξαν λογαριασμοί και έγιναν συνεργασίες που βοήθησαν στη γενικότερη πρόοδο. Οι κυριότερες ήταν με το πρώην μέλος του ΔΣ στη FIFA, Chuck Blazer, ο οποίος εμφανιζόταν στις συσκέψεις με κοριό που κατέγραφε τα πάντα και με τους γιους του πρώην αντιπροέδρου της παγκόσμιας ομοσπονδίας, Jack Warner.

Επτά εκ των διοικούντων την παγκόσμια ομοσπονδία , είχαν συλληφθεί έπειτα από επέμβαση της αστυνομίας, σε ξενοδοχείο της Ζυρίχης, στις 27 Μαΐου του 2015 (πριν το 65ο Congress της FIFA), με την κατηγορία του εκβιασμού, της απάτης κατά συρροή και του ξεπλύματος χρήματος σε χρονική διάρκεια 24 χρόνων. Ο Blatter δεν ήταν ανάμεσα τους. Την όλη διαδικασία υποκίνησε το αμερικανικό υπουργείο δικαιοσύνης (με πρωτοστάτη την Υπουργό, Loretta E. Lynch), με τον διευθυντή του FBI, James Comey και τις ελβετικές αρχές να κάνουν έφοδο στα αρχηγεία της FIFA και να παίρνουν τα πάντα (έγγραφα, computers κλπ), τα οποία όπως είπαν, επρόκειτο να χρησιμοποιήσουν σε άλλη έρευνα, σχετική με την εγκληματική κακοδιαχείριση και το ξέπλυμα χρήματος σε σχέση με τις κατηγορίες για τις υποψηφιότητες των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2018 και του 2022. Η UEFA ζήτησε να αναβληθούν οι εκλογές που επέκειτο. Όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά στις 29/5 ο Blatter επανεξελέγη και μετά τη νίκη του, είπε πως "όσοι εμπλέκονται με το σκάνδαλο θα τεθούν εκτός" .

Μετά την απόσυρση του Ali Bin Al Hussein στο δεύτερο γύρο, κέρδισε το δικαίωμα στην πέμπτη θητεία. Δεν το απήλαυσε, γιατί η τα κρίματα ήταν πολλά και πλέον όλοι οι πρώην σύμμαχοι είχαν γίνει εχθροί -μήπως και σωθούν ή γιατί προσέβλεπαν στη θέση του. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει ο πρόεδρος -από το 2007- της UEFA, Michel Platini, ο οποίος είχε προετοιμαστεί για να γίνει ο διάδοχος του Blatter -με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μάλιστα, φέρεται ότι οι φίλοι (η σχέση τους άρχισε να οικοδομείται στην υποψηφιότητα της Γαλλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998) είχαν κάνει και μια συμφωνία: ο Platini έπρεπε να στηρίξει τον Blatter στις προηγούμενες εκλογές (2011), ώστε να γίνει η ανταπόδοση φέτος. Ο Γάλλος τήρησε το δικό του μέρος της συμφωνίας, αλλά ο Ελβετός... έθεσε υποψηφιότητα και φέτος και πρόδωσε τον Platini.

Στις 2/6 ο Blatter συγκάλεσε έκτακτη συνέντευξη Τύπου. Σε αυτή ανακοίνωσε πως θα αποχωρήσει από την προεδρία, έπειτα από το συνέδριο που θα συγκληθεί μεταξύ του Δεκεμβρίου και του Μαρτίου -επελέγη ο Φλεβάρης. Είχε κυκλοφορήσει πως παραιτείται εκείνη την ημέρα, πράγμα που διέψευσε σε δηλώσεις του, στην ελβετική εφημερίδα Blick εξήγησε πως " μόνο εκείνοι που ξέρουν το παρελθόν, μπορούν να καταλάβουν το παρόν και να διαμορφώσουν το μέλλον. Ή με άλλα λόγια, η μπάλα είναι στρογγυλή, αλλά μόνο όσοι βλέπουν από απόσταση το σπορ μας, ξέρουν τις πραγματικές του διαστάσεις". Όταν τελικά, διευκρινίστηκε τι ισχύει και τι όχι, στη θέση του ορίστηκε ο Καμερουνέζος, Issa Hayatou, ο οποίος... αποκοιμήθηκε στην τελευταία σύσκεψη της ομοσπονδίας . Αν σας θυμίζει κάτι το ονοματάκι, το διαβάσατε πιο πάνω -στη λίστα αυτών που είχαν γίνει αποδέκτες δωροδοκίας, στη δεκαετία του '90. Πίσω στον Blatter, ευθύς εξ αρχής είχε δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος, στις επόμενες εκλογές, με τις αρχές να έχουν ενημερώσει με όλους τους πιθανούς τρόπους ότι βρίσκεται στο επίκεντρο των νέων ερευνών.

Ένα σκέλος αυτών των ερευνών, αφορά και τον Platini, καθώς υπάρχουν στοιχεία ότι πήρε 2 εκατ. δολ. από τη FIFA για να της μείνει πιστός. Ο Γάλλος είχε να πει πως αυτό το ποσό αφορά την πληρωμή του, για εργασίες που πρόσφερε από το 1998 έως το 2002 (διάστημα που είχε συμβόλαιο με την Παγκόσμια Ομοσπονδία) και για τις οποίες πληρώθηκε το 2011. Στο πλαίσιο αυτών των εργασιών, ήταν να βοηθήσει και στην επανεκλογή του Blatter το 2002. Οι ερευνητές διευκρίνισαν πως ο Platini δεν είναι κατηγορούμενος, αλλά μάρτυρας. Μια άλλη κατηγορία που αντιμετωπίζει ο Ελβετός, έχει να κάνει με κακοδιαχείριση των οικονομικών συμφωνιών που είχαν να κάνουν με τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Μια τέτοια περίπτωση, είναι η συμφωνία που υπέγραψε το 2005, με τη συμμετοχή και του πρώην συνεργάτη του (νυν εχθρού του) και τότε προέδρου της Caribbean Football Union, Jack Warner και περιλάμβανε μίζες. Γιατί άλλη εξήγηση δεν μπορούν να δώσουν οι ειδικοί στο γεγονός ότι έδωσε τα δικαιώματα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, σε τιμή πολύ μικρότερη από αυτή της αγοράς, με τον Warner να βγάζει δισεκατομμύρια από τη διαχείριση τους.

Η έρευνα που συνεχιζόταν, οδήγησε στις συλλήψεις άλλων 16 μελών της FIFA -νυν και πρώην. Μεταξύ αυτών αφεντικά από τη Βόρεια και την Κεντρική Αμερική, με τα στοιχεία να αποδεικνύουν ότι είχαν εμπλακεί σε δωροδοκίες για συμφωνίες με χορηγούς και τηλεοπτικά δικαιώματα τουρνουά και μεμονωμένων αγώνων. Τα χρήματα αυτά (150 εκατ. δολ.) είχαν διακινηθεί και μέσω αμερικανικών λογαριασμών που διαθέτουν. Ο πρόεδρος της CONCACAF, Alfredo Hawit και ο αντιπρόεδρος της FIFA, μαζί και αφεντικό στην CONMEBOL, Juan Angel Napout συνελήφθησαν σε πεντάστερο ξενοδοχείο της Ζυρίχης, από την ελβετική αστυνομία, την περασμένη Πέμπτη (3/12), ημέρα που η Υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Loretta Lynch δήλωσε ότι " είναι εξοργιστικός ο βαθμός της προδοσίας. Το επίπεδο της διαφθοράς είναι ασύλληπτο. Και το νόημα αυτής της ανακοίνωσης είναι να διευκρινιστεί σε όσους παραμένουν στη σκιά πως τώρα είναι η ώρα να συνεργαστούν μαζί μας. Διαφορετικά, δεν θα διαφύγουν της προσοχής μας". Και προφανώς εννοεί κάθε λέξη, με τις ελβετικές αρχές να διαβεβαιώνουν πως υπάρχουν 121 ύποπτες συναλλαγές με χρήματα που σχετίζονται με ξέπλυμα, ενώ μελετώνται 11 terabytes με σχετικό υλικό.