Έγραψε ιστορία η Σεβίλλη κατακτώντας για τρίτη διαδοχική σεζόν το Europa League, εναντίον της Λίβερπουλ αυτή τη φορά, σε ματς που είχε τελείως διαφορετική εικόνα μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου ημιχρόνου.

Του Δημήτρη Ξουρή

Λίβερπουλ

Α' Ημίχρονο

Ο κ. Κλοπ ξεκίνησε με σύστημα 1-4-2-3-1, με τον Μινιολέ κάτω από τα δοκάρια, στο δεξί άκρο της άμυνας τον Κλάιν και στο αριστερό τον Μορένο. Στο κέντρο της άμυνας τους Λόβρεν και Τουρέ. Έχοντας ως κεντρικούς μέσους τους Τσαν, Μίλνερ και μπροστά τους ως επιτελικό μέσο τον Φιρμίνο. Στις πτέρυγες αγωνίστηκαν οι Λαλάνα, Κοουτίνιο δεξιά και αριστερά, αντίστοιχα. Στην κορυφή της επίθεσης ο Στάριτζ.

Η Λίβερπουλ έκανε οργανωμένη άμυνα ψηλά, στα 3/4 του γηπέδου. Στόχος ήταν να περιορίσει την ανάπτυξη των Ισπανών με την μπάλα κάτω οδηγώντας τους σε μακρινές μεταβιβάσεις που θα γίνονταν διεκδικίσιμες.

Η αμυντική γραμμή είχε καλές αντιδράσεις στα γεμίσματα του αντιπάλου με τους Τουρέ και Λόβρεν να κερδίζουν όλες τις εναέριες μονομαχίες. Κάτι ανάλογο δεν ισχύει ωστόσο, και για τους κεντρικούς μέσους καθώς δεν είχαν τις κατάλληλες τοποθετήσεις χάνοντας πολλά αμυντικά ριμπάουντ.

Όταν η μπάλα βρισκόταν στο αμυντικό τους μισό, δέκα παίκτες έκαναν άμυνα και μόνο ο Στάριτζ έμενε ψηλά διατηρώντας το επιθετικό βάθος.

Στο πρώτο μέρος κατάφεραν και περιόρισαν τη δράση του κινητήριου μοχλού της Σεβίλλης του Αργεντινού Έβερ Μπανέγα. Ο βραχύσωμος επιτελικός μέσος ήταν αναποτελεσματικός, σε όλες τις περιπτώσεις τον έκλειναν δύο και τρεις ποδοσφαιριστές της Λίβερπουλ.

Επίσης, ορισμένες φορές γυρνούσε πολύ πίσω για να πάρει μπάλα από τους στόπερ και να ξεκινήσει την επίθεση για την ομάδα του.

Στο αμυντικό τρίτο , η δημιουργία υπεραριθμίας στις πτέρυγες , με τις επιστροφές των ακραίων μεσοεπιθετικών και με την προσθήκη ενός εκ των κεντρικών μέσων βοήθησε τη Λίβερπουλ ώστε να υπάρχει αριθμητική υπεροχή έναντι των παικτών της Σεβίλλης και με σωστό pressing δεν έδωσαν στον αντίπαλο τη δυνατότητα να δημιουργήσει «ρήγματα» από τα πλάγια. Βλέπουμε τους ποδοσφαιριστές της Λίβερπουλ να έχουν δημιουργήσει την σχέση τρεις εναντίον δύο και με πιεστική άμυνα να καταφέρουν να κερδίσουν την μπάλα.

Στο αμυντικό transition, όταν χανόταν η μπάλα υπήρχε αμέσως πίεση από τον κοντινότερο παίκτη και στις περισσότερες περιπτώσεις για την αντιμετώπιση του αιφνιδιασμού επέλεξαν να κάνουν φάουλ τακτικής.

Στα αμυντικά στημένα χρησιμοποίησαν ζώνη.

Έχοντας καλή συνοχή γύρω και πίσω από την μπάλα και περιορίζοντας τα δυνατά σημεία των Ισπανών, η Λίβερπουλ κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος του α' ημιχρόνου.

Δημιουργικά, προσπάθησαν να επιτεθούν με την μπάλα κάτω. Η κυκλοφορία όμως της μπάλας είχε πολλές δυσκολίες λόγω της πίεσης που ασκούσαν οι ποδοσφαιριστές της Σεβίλλης. Αναγκάζονταν πολλές φορές να πραγματοποιήσουν μακρινές μεταβιβάσεις. Σε μία από αυτές ξεκίνησε και το γκολ που σημείωσε ο Στάριτζ στο 35’, όταν ο Λόβρεν έκανε μπαλιά με στόχο τον Λαλάνα στα δεξιά της επίθεσης.

Πρωταρχικός στόχος των Άγγλων ήταν να παίξουν από τα αριστερά, για να τραβήξουν τον αντίπαλο προς αυτή την πλευρά που θα βρισκόταν η μπάλα και να υπάρχει ελεύθερος χώρος στην αδύναμη πλευρά για να εκμεταλλευτούν την ικανότητα του Κλάιν στο ένας εναντίον ενός.

Συχνές προωθήσεις εκτός του Κλάιν έκανε και ο αριστερός μπακ, Μορένο. Οι ακραίοι μεσοεπιθετικοί Κοουτίνιο και Λαλάνα όταν η μπάλα δεν ήταν στην πλευρά τους «φόρτωναν» τον άξονα. Σε πολλές περιπτώσεις είδαμε τον Στάριτζ να κινείται μακριά από τον χώρο δράσης του για να υποδεχθεί την μπάλα.

Nέα υπέροχα t-shirts από τα footshirts. Η κουλτούρα της μπάλας στα καλύτερά της!

Σεβίλλη

Ο κ. Έμερι χρησιμοποίησε σχηματισμό 1-4-2-3-1, με τον νεαρό Σόρια να υπερασπίζεται τα γκολπόστ. Στην αμυντική γραμμή από τα δεξιά προς τα αριστερά αγωνίστηκαν οι Μαριάνο, Ραμί, Καρίσο και Εσκουδέρο. Κεντρικοί μέσοι οι Εν’Ζονζί και Κριχόβιακ. Στα άκρα οι Κόκε (δεξιά), Βιτόλο (αριστερά) και επιτελικός μέσος ο Μπανέγα. Ο πρώτος σκόρερ της ομάδας στην διοργάνωση με οκτώ τέρματα, ο Γκαμειρό, στην κορυφή της επίθεσης.

Στην αμυντική λειτουργία σε πρώτο χρόνο η πίεση ξεκινούσε ψηλά στα 3/4 του γηπέδου με όλους τους ποδοσφαιριστές να κάνουν άμυνα. Σε δεύτερο χρόνο επέστρεφαν στο 1/2 του γηπέδου με όλους τους ποδοσφαιριστές να κάνουν άμυνα πλην του φορ Γκαμεϊρό που έμενε ψηλά.

Στο αμυντικό μισό δεν έβγαζαν καλή πίεση στη μπάλα και οι μετατοπίσεις των ακραίων μεσοεπιθετικών ήταν αργές.

Περιόρισαν τους ικανότατους μεσοεπιθετικούς της Λίβερπουλ Κοουτίνιο και Φιρμίνο. Ιδιαίτερα η παρουσία των δύο κεντρικών μέσων Εν’Ζονζί και Κριχόβιακ στον άξονα σφράγισε τους χώρους και δεν έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να δράσει από εκεί.

Αδύναμος κρίκος ήταν ο Εσκουδέρο. Ο αριστερός ακραίος αμυντικός των Ισπανών δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά και ο Κλάιν δημιούργησε αρκετά προβλήματα στην πλευρά του.

Στην επιθετική λειτουργία, δεν κατάφερε να παρουσιάσει πολλά πράγματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Σεβίλλης στο πρώτο ημίχρονο ήταν ότι ο Μπανέγα προσπαθούσε να πάρει την μπάλα στο δικό του μισό και σε ακίνδυνες ζώνες. Αυτό οδήγησε στην απομόνωση του Γκαμεϊρό μπροστά και επέτρεψε στην Λίβερπουλ να πιέζει άφοβα ψηλά, αφού είχε μόνο έναν παίκτη να την απειλεί ουσιαστικά σε περίπτωση αντεπίθεσης.

Β' ημίχρονο

Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, η Σεβίλλη κατάφερε να ισοφαρίσει σε 1-1 με το τέρμα που σημείωσε ο Γκαμεϊρό ύστερα από εξαιρετική ατομική ενέργεια του Μαριάνο που πέρασε τον Μορένο και με συρτή παράλληλη πάσα σέρβιρε έτοιμο γκολ στον Γάλλο φορ.

Στο δεύτερο μέρος η Σεβίλλη κυριάρχησε με τον Μπανέγα να λειτουργεί ως παραδοσιακός επιτελικός μέσος στην πλάτη των κεντρικών μέσων, στο μεσοδιάστημα μεσαίας και αμυντικής γραμμής, ανοίγοντας διαδρόμους και τροφοδοτώντας τους ακραίους μεσοεπιθετικούς και τον φορ. Με συμμετοχή και στα τρία γκολ των Ισπανών έγινε ο παίκτης του αγώνα.

Η τεράστια αγωνιστική αλλαγή προκάλεσε σοκ στην Λίβερπουλ (σε συνδυασμό με το γρήγορο γκολ) που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε κανένα σημείο του δευτέρου ημιχρόνου αφού, ο κ. Έμερι τους αφαίρεσε το πιο δυνατό τους όπλο, την πίεση στο επιθετικό τρίτο.

Ο προπονητής της Σεβίλλης βλέποντας τις συχνές προωθήσεις του Κλάιν από τα δεξιά έδωσε εντολή στους Βιτόλο και Μπανέγα να μένουν στην "αδύναμη" πλευρά (αριστερή της Σεβίλλης) όταν η μπάλα θα παίζεται από την άλλη. Με αυτόν τον τρόπο ο μπακ της Λίβερπουλ έγινε αυτομάτως ακίνδυνος.

Ο Στάριτζ δεν κατάφερε να κρατήσει μπάλες παίζοντας με πλάτη στην εστία και να βγάλει την ομάδα του ψηλά. Όντας απελπιστικά μόνος στην κορυφή με τον κοντινότερο συμπαίκτη του στα 20μ.

Οι αλλαγές στα τελευταία λεπτά των Μπεντέκε και Ορίγκι δεν άλλαξαν κάτι στο παιχνίδι με την ομάδα από την Ανδαλουσία να επικρατεί με 1-3 της Λίβερπουλ.

Η ευθύνη του κ. Κλοπ, είναι πως δεν υπήρχε εναλλακτικό πλάνο προσέγγισης στο παιχνίδι των Ισπανών από την στιγμή που η Σεβίλλη προσαρμόστηκε στα δυνατά σημεία της Λίβερπουλ που ήταν η εκμετάλλευση της αδύναμης πλευράς από τους ακραίους αμυντικούς (Κλάιν, Μορένο) και η πίεση στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου.

Ο Γερμανός προπονητής έπρεπε και αυτός με την σειρά του να προσαρμοστεί στο γρήγορο άξονα της Σεβίλλης για να έχει περισσότερες ελπίδες διότι η Σεβίλλη με την εμπειρία της και την ταχύτητα της εκμεταλλεύτηκε τον αργό άξονα της Λίβερπουλ και εκεί κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι.

Τέλος, «ανακάτεψε την τράπουλα» περνώντας στο παιχνίδι στη θέση του Φιρμίνο τον Ορίγκι, Η διάταξη έγινε 1-4-3-1-2 (με ρόμβο), με το οποίο δέχθηκε και τρίτο γκολ και βγήκε εκτός παιχνιδιού.

Σύνοψη

Έγινε ένα γεμάτο παιχνίδι σε ένα ωραίο γήπεδο. Ο κ. Έμερι φρόντισε να οπλίσει στην ανάπαυλα τους ποδοσφαιριστές του με αυτοπεποίθηση και πνεύμα νικητή, κατακτώντας δίκαια για τρίτη διαδοχική χρονιά το Europa League.

Από την άλλη μεριά, η ομάδα του κ. Κλοπ είχε ένα πρώτο ημίχρονο στο οποίο κυριάρχησε, προηγήθηκε, είχε την δυνατότητα να σημειώσει και δεύτερο τέρμα, εμφανίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο δίχως συγκέντρωση, χωρίς πάθος ούτε και αγωνιστικότητα. Το σίγουρο είναι πως έμαθε πολλά η Λίβερπουλ από το χθεσινό παιχνίδι και στο μέλλον θα επιστρέψει πιο δυνατή.

*Ο Δημήτρης Ξουρής είναι αναλυτής αγώνων ποδοσφαίρου και κάτοχος του διπλώματος UEFA C.