Ο Gabriel Jesus, των 176.000 "ακόλουθων" στον επιβεβαιωμένο, ως δικό του, λογαριασμό στο Twitter -το μπλε "τικ" δεν είναι προνόμιο όλων- ποστάρισε το ακόλουθο μήνυμα, την Τρίτη 30/5.

Τα αντανακλαστικά του Βασίλη Τεμπέλη ήταν γρήγορα και λίγα λεπτά μετά το "τιτίβισμα" διάβασες στο Sport24.gr πως το παιδί στη φωτογραφία ήταν ο ίδιος ο επιθετικός της Μάντσετσερ Σίτι . Έμαθες και ότι το ντοκουμέντο ήταν από την προετοιμασία της Βραζιλίας, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, με τον τότε έφηβο να βάφει πεζοδρόμια, ξυπόλητος. Το νόημα της όλης ιστορίας ήταν πως ο 20χρονος "πολίτης" δεν ξεχνά από πού ξεκίνησε και από ό,τι φαίνεται, δεν θα το ξεχάσει ποτέ. 'Ελα να δούμε όμως, τι είναι αυτό που δεν θα λησμονήσει.

Στην περιοχή Jardim Peri του São Paulo απέκτησε τις πρώτες εικόνες, αυτές που έγιναν πρώτες αναμνήσεις. Εκεί μετακόμισε η οικογένεια του, όταν ήταν 3 (από το Bairro do Limão, όπου γεννήθηκε στις 3/4 του 1997). Η Vera Lucia πήρε τα τέσσερα παιδιά της και άλλαξαν παραστάσεις, λίγο μετά την εγκατάλειψη του συντρόφου της -και πατέρα του βενιαμίν Gabriel. Στη γειτονιά έγινε πολύ γρήγορα γνωστή ως "Dona Vera", με τους γείτονες να τη θαυμάζουν για τον τρόπο που μεγάλωνε τα παιδιά της, μόνη, σε μια... δύσκολη περιοχή, σε ένα μικρό σπίτι. Δούλευε όλη μέρα, ως καθαρίστρια και παρ' όλα αυτά έβρισκε χρόνο να τον περάσει ποιοτικά με τους Caíque, Felipe, Emanuele και Gabriel. Για την ιστορία, στα νιάτα της η Vera είχε παίξει μπάσκετ, αλλά γενικά της άρεσε να παρακολουθεί όλα τα σπορ. Εν τω μεταξύ, δεν "χαρίστηκε" ποτέ στα τρία αγόρια και τη μια κόρη της. Τους έλεγε πως για να καταφέρουν οτιδήποτε στη ζωή τους, θα έπρεπε να δουλεύουν σκληρά. Κάθε μέρα. Επίσης, δεν άφηνε κάτι στην τύχη. "Μέχρι που μύριζα την ανάσα των παιδιών μου, για να είμαι σίγουρη ότι δεν έχουν καπνίσει" έχει πει.

Με τα αδέλφια του

Όπως κάθε Βραζιλιάνος... που σέβεται τον εαυτό του, ο παίκτης -πια- της Manchester City έπαιζε ποδόσφαιρο με τους φίλους, στους δρόμους, από όταν θυμάται τον εαυτό του. Οι οποίοι δρόμοι συνήθως είναι γεμάτοι, γιατί οι οδηγοί αφήνουν τα αυτοκίνητα τους όπου επιθυμούν. Ακόμα και στις στάσεις λεωφορείων. Γεγονός που αναγκάζει τους επιβάτες να... αναζητήσουν άλλη λύση για να κάνουν δουλειά. Αυτό που θέλω να σου πω είναι πως ο Gabriel δεν έμαθε στα εύκολα. Και ως ντροπαλό παιδί, είχε τα θέματα του στη γειτονιά "που δεν ήταν φαβέλα, αλλά comunidade, δηλαδή κάτι σαν φαβέλα, αλλά με περισσότερη ηρεμία". Ώσπου κέρδισε το σεβασμό όλων, με τη συμπεριφορά του, με το πώς υπερασπιζόταν το όνειρο του. "Από τα 6 σκεφτόμουν μόνο το ποδόσφαιρο. Παρακολουθούσα ματς στην τηλεόραση, έπαιζα ποδόσφαιρο στα video games, στους δρόμους. Πολλοί μου έχουν πει πως έχω εμμονή. Προτιμώ να λέω ότι το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου".

Ενίοτε βέβαια, προέκυπτε κάποιος γείτονας που ενημέρωνε τη μητέρα του για ένα σπασμένο τζάμι ή μια τρύπα στην πόρτα. Ήταν προϊόντα... άστοχων σουτ, τα οποία αναγνώριζε (δεν έκανε... τον άσχετο) και ζητούσε συγγνώμη. Από νωρίς ο Gabriel έκανε ό,τι ήθελε στα ματς του δρομου και για αυτό γρήγορα πέρασε στους συλλόγους της περιοχής. Ξεκίνησε από την Pequeninos do Meio Ambiente και ακολούθησαν οι União do Peri, Cantareira, Vitória do Peri και Associação Atlética Anhanguera. Από εκεί έφυγε το 2013 για την Palmeiras. Αλλά δεν θέλω να βιάζεσαι.

Τον Αύγουστο του 2013, η Palmeiras Todo Dia κάλεσε τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος με ομάδες U17 του São Paulo (είχε φτάσει τα 21 γκολ σε οκτώ ματς -το ρεκόρ ήταν τα 28 και εκείνος τελείωσε με 54 σε 48 αγώνες) να εξηγήσει... ποιος είναι ο τύπος που πια είχε μπει στο ραντάρ πολλών άλλων ομάδων της χώρας, αλλά και του εξωτερικού. Το πρώτο πράγμα που είπε ήταν πως "ευχαριστώ το Θεό, γιατί όπου έπαιζα, εμφανίζονταν άλλες ομάδες να με διεκδικούν. Είχε τύχει να δουλεύω για περισσότερους από έναν συλλόγους, παράλληλα". Ώσπου το 2012 και ενώ ήταν ο πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου της περιοχής, στην κατηγορία U15 (είχε μετρήσει 29 γκολ), τον ζήτησε η Palmeiras.

Βασικά, ενημέρωσε τον εκπρόσωπο του πως τον θέλει -ναι, είχε από τότε εκπρόσωπο. "Στην αρχή ένιωσα πως ήμουν λίγο πίσω, στο θέμα της φυσικής κατάστασης. Τα μεγέθη πια είχαν αλλάξει και έπρεπε να ανταποκριθώ. Με πολλή δουλειά βρήκα ρυθμό. Και τότε απελευθερώθηκα". Η ολοκλήρωση της πρώτης χρονιάς στην Palmeiras (2013) τον βρήκε πρωταθλητή της U17. "Για να σας πω την αλήθεια, ξεκίνησα ως αναπληρωματικός τη χρονιά και δεν είχα πολλές προσδοκίες. Όσο όμως, κυλούσαν οι μήνες κέρδιζα το χρόνο μου μέσω των προπονήσεων. Μάλλον είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή. Σίγουρα χρωστώ πολλά στους συμπαίκτες μου. Με βοήθησαν πολύ".

(από την επίσημη ιστοσελίδα της Palmeiras)

Αποκάλυψε ότι λατρεύει να αντιμετωπίζει μεγαλύτερους -πιο έμπειρους- παίκτες "γιατί μαθαίνω πολλά, διαπιστώνω πού βρίσκομαι" και εξέφρασε την ελπίδα πως "μια μέρα θα παίξω στην εθνική". Το συμβόλαιο του έληγε το 2015. Του είχαν πει καμια κουβέντα για επέκταση; "Με αυτά ασχολείται η οικογένεια μου και ο εκπρόσωπος μου. Εγώ κάνω μόνο τη δουλειά μου", είχε πει.

Παρεμπιπτόντως, οι διοικούντες την ομάδα είχαν θέσει ως προτεραιότητα να τον κρατήσουν και χρειάστηκε να συναντηθούν ουκ ολίγες φορές, έως ότου υπογράψει ο Jesus το νέο συμβόλαιο που έληγε το 2018 -με option ανανέωσης για άλλα δυο χρόνια. Ο μισθός του θα ξεκινούσε από τα 4000 ευρώ το χρόνο και θα έφτανε τα 10.000 ευρώ την τρίτη σεζόν. Το buy out αυξήθηκε από 800.000 ευρώ σε 8 εκατ. ευρώ! Αυτό, για να καταλάβετε πόσο τον υπολόγιζαν στο σωματείο (no pressure). Με τα νέα δεδομένα, το 70% του παίκτη άνηκε πια, στην Palmeiras και το υπόλοιπο 30% στον ατζέντη του. Την ημέρα της ανακοίνωσης αυτής της νέας συμφωνίας, ο πρωταγωνιστής είπε "είμαι χαρούμενος που μπορώ να γράψω εδώ την ιστορία μου και να προσφέρω χαρά στους φαν της ομάδας".

Πρέπει να του λέμε πως είναι ίδιος με όλους τους άλλους

Στο πλαίσιο τώρα, της δουλειάς του εκείνη τη χρονιά -της επέκτασης- είχε σκοράρει 37 γκολ σε 22 ματς, στο πρωτάθλημα της U17. Σαφώς και στη χώρα του ήξεραν το όνομα του και σαφώς υπήρχαν φίλαθλοι που τον ακολουθούσαν παντού -ως το επόμενο ταλέντο της χώρας. Τότε είχαν προκύψει και οι πληροφορίες πως "σύντομα θα δοκιμαστεί στην πρώτη ομάδα, μεταξύ των επαγγελματιών", όπως είχε γράψει η Globo. Έως τότε είχε κάνει μόνο κάποιες προπονήσεις με τους "μεγάλους" -όταν ήταν ο Ricardo Gareca προπονητής. Μετά προέκυψε θέμα... επιβίωσης στην κατηγορία και επιστρατεύτηκαν βετεράνοι. Μάταια ο κόσμος... απαιτούσε αλλαγή, μέσω καμπάνιας που έκανε στα social media με hashtagh #JogaGabriel. O λαός απαιτούσε, μέσω αυτής, να παίξει ο μικρός στην πρώτη ομάδα "γιατί είναι σκόρερ και τον χρειαζόμασταν". Το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό.

Ο προπονητής του Jesus στην U17, Bruno Petri είχε κληθεί να απαντήσει στο "γιατί δεν παίζει το παιδί στην πρώτη ομάδα;" και ενημέρωσε ότι "πρέπει να καταλάβει πως είναι καλός παίκτης, αλλά χρειάζεται να έχει υπομονή. Όταν έκανε προπονήσεις με τους μεγάλους και γύρισε σε εμάς, ήταν λίγο χαμένος. Πρέπει να τον προστατεύσουμε. Να του λέμε πως είναι ίδιος με όλους τους άλλους", για να μη το... χάσει. Πήγε λοιπόν, στην U20 και έκανε τη δουλειά για το São Paulo Junior Football Cup.

Είμαι ήσυχος τύπος, δεν μου αρέσουν οι εντάσεις

Αλλά ξέρεις τι έγινε; Ο Oswaldo de Oliveira τον κάλεσε (ξανά) στους άνδρες, όταν εκείνος είχε μπει στα μπλοκάκια όλων των "κατασκόπων" που παραβρέθηκαν στο 2015 Copinha (βλ. τουρνουά για νέους παίκτες). Αυτή τη φορά πάτησε και το πόδι του στο γήπεδο, για να παίξει. Ως ημερομηνία της πρώτης εμφάνισης έχει καταγραφεί η 7η Μαρτίου του 2015. Έως τον τελικό με τη Santos (πήρε το ματς στα πέναλτι) είχε οκτώ συμμετοχές με τους Verdão. Στον έλεγχο... προόδου που έγραψε η Estadão, αναφερόταν πως ο 18χρονος πάλευε -ακόμα- να ξεπεράσει τη συστολή του και να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή.

Εκείνος επέμενε πως "είμαι ήσυχος τύπος. Δεν μου αρέσουν οι εντάσεις. Προτιμώ να διατηρώ τη ψυχραιμία μου", με τα βραζιλιάνικα ΜΜΕ να αποκαλύπτουν ότι το μόνο που άλλαξε ήταν το ταπεινό σπίτι που ζούσε με τη μητέρα του στο Peri Garden. Έμεινε στη γειτονιά, αλλά ενοικίασε ένα διαμέρισμα σε μια πιο μοντέρνα πολυκατοικία. Επίσης, πάλευε να βρει χρόνο να βγάλει το δίπλωμα οδήγησης -γεγονός που σήμαινε ότι μέχρι νεοτέρας, ο αδελφός του θα συνέχιζε να είναι εκείνος που τον πηγαινοέφερνε στις προπονήσεις.

Για πρώτη φορά έγινε βασικός στις 29/4, στο δεύτερο γύρο του κυπέλλου (1-1 με τη Sampaio Corrêa Futebol Clube). Το πρώτο επαγγελματικό γκολ το σκόραρε στο γ' γύρο της ίδιας διοργάνωσης, στο εκτός έδρας ματς με την Agremiação Sportiva Arapiraquense, στις 15/7. Ήταν το μόνο τέρμα των δυο ματς. Συνέχισε να παίζει και να διεκδικεί το όνειρο του και στο τέλος της σεζόν είχε 4 γκολ, σε 20 ματς. Η ομάδα του πήρε και το Copa do Brazil, με τον Jesus να ξεκινά και τους δυο τελικούς με τη Santos, αλλά αποχώρησε στο ημίχρονο του δεύτερου με τραύμα στον ώμο. Παρ' όλα αυτά, προτιμήθηκε για το βραβείο του "καλύτερου ρούκι" της Campeonato Brasileiro Série A. Μετά, πήγε στην U20 της Βραζιλίας που βρέθηκε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξήχθη στη Νέα Ζηλανδία. Όχι. Κούπα δεν σήκωσε. Αυτό το έκανε η Σερβία.

Δεν σου είπα όμως, ως τι έπαιζε. Ή γενικότερα, τι έκανε καλά -και τι όχι.

Πήρα τη βοήθεια του κοινού και για την ακρίβεια, αναφορών σε αγγλικές ιστοσελίδες για να... μεταδώσω ότι "όπως οι συμπαίκτες του στην επίθεση της Ολυμπιακής ομάδας που είχε η Βραζιλία στους δικούς της Αγώνες (Neymar, Gabriel Barbosa, Luan), ο Gabriel Jesus είναι πολυτάλαντος επιθετικός, ικανός να παίξει σε όλες τις θέσεις, μπροστά. Στην αρχή, η Palmeiras τον χρησιμοποιούσε από αριστερά, ώστε να ανοίξει το παιχνίδι πριν μπει στο κέντρο και συνδεθεί με τους συμπαίκτες του. Μετά την άφιξη του κόουτς Cuca, ο 19χρονος έπαιζε περισσότερο στο κέντρο, με τις κινήσεις και τα πόδια του να τον βοηθούν να δημιουργήσει χώρο στους συμπαίκτες του και να εμπλέξει άλλους στο παιχνίδι".

Στα "συν" ήταν ότι "είναι εξαιρετικός αθλητής που μπορεί με άνεση να νικήσει τους περισσότερους αμυντικούς. Είναι εκρηκτικός, δεν είναι γεροδεμένος και αυτό τον βοηθά να "γλυστρά" στις περιοχές που θέλει με άνεση. Έχει πλήρη επίγνωση του πού βρίσκεται μέσα στο γήπεδο και του τι πρέπει να κάνει. Τα τελειώματα του δεν είναι τέλεια, αλλά είναι αξιόπιστα. Όταν έχει την μπάλα, έχει αυτοπεποίθηση, είναι εφευρετικός στις ντρίμπλες και μπορεί να κερδίσει τους αντιπάλους του από την όποια πλευρά. Δείχνει πως του αρέσει να λειτουργεί σε "κλειστούς" χώρους. Δεν κάνει επίδειξη τεχνικής, δεν "κουράζει" την μπάλα πριν την περάσει αλλού. Είναι ομαδικός παίκτης και χρησιμοποιεί τις ικανότητες του για το κοινό καλό. Είναι ο παίκτης που διαθέτει το περίτεχνο βραζιλιάνικο ιδεώδες ενός ποδοσφαιριστή του δρόμου, που αναζητά λύσεις και έχει διάθεση να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό".

Για τον τρόπο που προσεγγίζει αμυντικά το παιχνίδι, φρόντισε η μητέρα του, καθώς όπως έχει πει ο ίδιος "μου κάνει τη ζωή δύσκολη κάθε φορά που δεν γυρίζω στην άμυνα. Έχουμε εξαιρετική σχέση και περιμένει πολλά από εμένα. Κάτι που μου αρέσει πολύ. Λέει καλές κουβέντες, μόνο όταν τις αξίζω. Νοιάζεται για εμένα και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Μπορώ πάντα να υπολογίζω στην ειλικρίνεια της".

Είχε και αδυναμίες (δεν είναι δα, και τέλειος). Κατ' αρχάς, δεν είχε εμπειρίες από υψηλό επίπεδο. Έπειτα, κάποιες φορές είχε δείξει να έχει απορροφηθεί από όσα γίνονται στο γήπεδο και να ξεσπά σε κλάματα όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ήθελε. Ο Zé Roberto, συμπαίκτης του στην Palmeiras, είχε πει πως "είναι ένα νέο παιδί με πολύ ταλέντο, αλλά αυτό που τον κάνει ξεχωριστό είναι η αυτοσυγκέντρωση του. Δεν τον νοιάζει η Real Madrid ή η Barcelona. Έχει μια έγνοια: να βελτιώνει κάθε μέρα το παιχνίδι του. Και δεν βλέπεις συχνά σήμερα παιδιά με αυτήν την προτεραιότητα". Όχι δες.

Πολλές ήταν οι ομάδες που έτρεξαν να δουν το νέο φαινόμενο της Βραζιλίας, όταν πια εκείνος είχε βρει θέση στη βασική ενδεκάδα της Palmeiras (από τον Φλεβάρη του 2016 και έπειτα) και άρχισε να σκοράρει το ένα γκολ μετά το άλλο, σε όλες τις διοργανώσεις. Εκείνη την περίοδο είχε και το πρώτο... τζαρτζάρισμα με αντίπαλο, εντός αγωνιστικού χώρου. Για την ακρίβεια, είχε τσακωθεί με τον Damián Musto της Rosario Central, στις 6/5 και αποβλήθηκε για πρώτη φορά. Μετά το τέλος του αγώνα, ζήτησε συγγνώμη, προσθέτοντας "ναι σήκωσα αντικανονικά το πόδι μου, το ίδιο όμως έκανε και ο αντίπαλος, ο οποίος δεν αποβλήθηκε". Η... καταγγελία είχε γίνει και η ζωή συνεχίστηκε, με τη Manchester City να κινείται πια πιο έντονα για την απόκτηση του -από τη στιγμή που είχε αυξηθεί κατακόρυφα ο ανταγωνισμός. Ο σύλλογος παρακολουθούσε επί δυο χρόνια τον Gabriel και σε αυτό το διάστημα είχαν ταξιδέψει "κατάσκοποι" για τη Βραζιλία, περισσότερες από 50 φορές. Όταν λοιπόν, ήλθε η ώρα της απόφασης οι "Πολίτες" είχαν ξεκάθαρο προβάδισμα. -και οι Barcelona, Manchester United, Real Madrid, Bayern Munich και Paris Saint-Germain έμειναν με την όρεξη.

Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι "δεν ήταν εύκολη η απόφαση, αλλά στο τέλος κέρδισε η διάθεση μου να μάθω. Η παρουσία του Guardiola στη City και το γεγονός ότι πρόκειται για μεγάλο σύλλογο, ήταν οι βασικοί λόγοι που επέλεξα τους "Πολίτες". Το τηλέφωνο που μου έκανε ο προπονητής έκανε την ειδοποιό διαφορά. Διαπίστωσα πως θέλω πολύ να παίξω υπό τις οδηγίες του. Με έκανε να αισθανθώ ασφαλής".

Δεν είχε να ζητήσει πολλά. Άλλωστε του τα έδωσαν όλα (συμπεριλαμβανομένων 32.730.000 ευρώ έως το 2021). Το μόνο που ήθελε ήταν να τελειώσει τη σεζόν με την Palmeiras. Αυτό και έγινε, με τον ίδιο να είναι ο ηγέτης (ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης της σεζόν) της διαδρομής προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος, για πρώτη φορά μετά 22 χρόνια. Είχε επιλεγεί από τον Dunga, τον Μάιο, μεταξύ των 40 για το Copa América Centenario. Προοριζόταν για αντικαταστάτης του τραυματία Douglas Costa. Τελικά, δεν μπήκε στην πτήση για τις ΗΠΑ, γιατί δεν είχε visa. Ο Dunga δήλωσε πως "αυτό είναι ανεπίτρεπτο, πολλώ δε από τη στιγμή που είπαμε στους παίκτες να τακτοποιήσουν το θέμα, ώστε να είναι εγκαίρως έτοιμοι".

Μάλλον είναι από τους ανθρώπους που δεν κρατούν κακίες, αν σκεφτείς ότι λίγους μήνες αργότερα έβαλε και πάλι το όνομα του Jesus σε ρόστερ: αυτό που προοριζόταν για το Ολυμπιακό τουρνουά, το οποίο -όπως πιθανόν θυμάσαι- κατέληξε στα χέρια των "γηπεδούχων" μετά τον τελικό με τη Γερμανία, που κρίθηκε στα πέναλτι. Ο άνθρωπος μας έκανε το χρέος του και σκόραρε το δικό του.

Η χρονιά αυτή (2016) του άνηκε στο εκατό τοις εκατό, αν σκεφτείς πως μεταξύ πολλών άλλων είχε κάνει και το ντεμπούτο του στην εθνική ανδρών. Αυτό συνέβη την 1η Σεπτεμβρίου, σε ματς για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018, εναντίον του Ecuador. Ήταν βασικός και έβαλε δυο γκολ, στο τελευταίο τρίλεπτο. Η Βραζιλία νίκησε 3-0.

Το χουνέρι του Guardiola από το... καλημέρα

Το παιδί που λες, είχε υπογράψει από το καλοκαίρι του 2016, αλλά με την προϋπόθεση να τελειώσει ό,τι είχε να κάνει με την Palmeiras και μετά να μετακομίσει -τον Γενάρη του 2017. Όταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο Manchester, ο Pep Guardiola φρόντισε να κανονίσει ένα δείπνο, για να γνωριστούν και να... σπάσει ο πάγος. Κάλεσε και τους -επίσης Βραζιλιάνοι- Fernando και Fernandinho, ώστε να βάλουν πλάτη στην ενσωμάτωση του 19χρονου. Όπως ομολόγησε,... κατόπιν εορτής, ο Jesus προσπάθησε να εντυπωσιάσει τον Pep και όταν τον ρώτησαν με τι ποτό θα συνοδεύσει το φαγητό του (στη λίστα του εστιατορίου υπήρχαν κάποια από τα πιο vintage ποτά), ζήτησε Cola. Πού να περίμενε ο άνθρωπος πως ο Καταλανός θα αντιδρούσε, λέγοντας του "δεν μπορείς να πιεις Cola".

ΟΚ, ήξερε πως ο νέος του προπονητής έχει μια τάση -θα λέγαμε- να επιτηρεί -αν όχι ορίζει- τις διατροφικές συνήθειες των παικτών του (στο προπονητικό κέντρο δεν θα βρεις πίτσα, πρωινό, φρουτοχυμούς -μηδέ wifi), αλλά στο μυαλό του Jesus το αναψυκτικό ήταν η πιο ασφαλής επιλογή. Η πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ διαφορετική! Γύρισε σπίτι να μαζέψει τα πράγματα του, έκανε ένα πάρτι για τη γειτονιά -χωρίς να μάθουν το παραμικρό τα ΜΜΕ-, γιόρτασε με τους δικούς του ανθρώπους το νέο κεφάλαιο της ζωής του, έγινε ξανά παιδί και έπειτα ξεκίνησε το ταξίδι προς την καταξίωση. Όταν επέστρεψε στο Manchester, αυτή τη φορά για εγκατάσταση, τον συνόδευαν διάφορα μέλη της οικογένειας του. Είχε πει στο ESPN ότι "αν μπορούσα, θα έφερνα μαζί μου όλους όσοι ήταν δίπλα μου, από παιδί. Είμαι πολύ δεμένος με τη γειτονιά μου, τo Jardim Peri και πάντα επέστρεφα εκεί στα ρεπό μου". Αναγνώρισε πως αυτό λίγο δύσκολα θα γινόταν τώρα που άλλαξε ήπειρο και για αυτό είχε ως στόχο να δέχεται επισκέψεις. "Για αρχή, με ακολούθησαν η μητέρα μου, ο αδελφός μου και οι δυο "κολλητοί" μου, με τους οποίους μεγαλώσαμε μαζί, παίξαμε ποδόσφαιρο μαζί, τότε που ήμουν πολύ μικρός και δεν με έπαιζε κανείς".

"Οι κορυφαίοι, είναι κορυφαίοι σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται"

Στη συνέντευξη με την οποία συστήθηκε στους Βρετανούς (την έδωσε στην Guardian), είπε πως "μου αρέσουν οι προκλήσεις. Οι μεγαλύτερες μάχες είναι προορισμένες για τους μεγαλύτερους πολεμιστές". Χρειάστηκε να φανεί συνεπής στη δήλωση του, πολύ σύντομα. Αφότου έγινε ο πρώτος παίκτης της Manchester City που είχε ένα γκολ και μια ασίστ, στην πρώτη του εμφάνιση στην Premier League ως βασικός και ενώ ήταν ο τρίτος "Πολίτης" που ενεπλάκη σε περισσότερα από ένα γκολ, στο ντεμπούτο του στη λίγκα, έπαθε κάταγμα στο μετατάρσιο του δεξιού ποδιού. Οι αρχικές εκτιμήσεις τον ήθελαν να μένει εκτός για το υπόλοιπο της σεζόν. Οι αρχικές εκτιμήσεις ήταν λανθασμένες.

Σε δυο μήνες ήταν πίσω στα γήπεδα και στην επανεμφάνιση του (εναντίον της Middlesbrough), σκόραρε. Στις 5 του Μάη ο Guardiola ομολόγησε πως "πριν καν τον αποκτήσουμε, περιμέναμε πολλά πράγματα. Όχι όμως, να έχει τέτοια επιρροή, τόσο σύντομα. Θα είναι ο βασικός επιθετικός της ομάδας, για τα χρόνια που έρχονται". Ο Καταλανός ξέρει καλύτερα από το να συγκρίνει τον Jesus με οποιονδήποτε άλλον. Η αλήθεια όμως, είναι πως σε μια συνέντευξη Τύπου (πριν τον αγώνα με την Crystal Palace, από το οποίο θα έλειπε ο τραυματίας Aguero -πρώτος σκόρερ της Premier League) έβαλε το όνομα του παίκτη του στην ίδια πρόταση με αυτό του Messi. Τι ήθελε να πει; "Οι καλοί παίκτες, πάντα επιδρούν στο σύνολο. Ο Μessi για παράδειγμα, στα 18 είχε σκοράρει 40 γκολ σε μια σεζόν. Οι κορυφαίοι παίκτες, είναι κορυφαίοι παίκτες σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται".

Σε ποιον... τηλεφωνεί μετά τα γκολ

Ξεκάθαρα είχε ως στόχο να πετύχει. Και δούλεψε προς αυτήν την κατεύθυνση. Είχε και ένα ακόμα "θέλω": να φροντίζει τη μητέρα του, η οποία είχε στηρίξει με ό,τι μέσο διέθετε, τα όνειρα του. Από την πρώτη στιγμή που απέκτησε σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, "ανέβαζε" φωτογραφίες της Vera Lucia Diniz de Jesus με σχόλια που θα ήθελαν να διαβάζουν -γραμμένα από τα παιδιά τους- οι μάνες όλου του κόσμου. Όταν πια, άρχισε να γίνεται γνωστός ως σκόρερ, πέρασε το θέμα στο επόμενο επίπεδο: τον πανηγυρισμό με το χέρι δίπλα στο αυτί, σαν να μιλά στο τηλέφωνο. Πριν τον ρωτήσουν επ' αυτού, είχε διαρρεύσει πως το... τηλεφώνημα το κάνει σε μια κοπέλα που είχε σταματήσει να απαντά στις κλήσεις του και ότι τον θυμήθηκε όταν πια είχε υπογράψει στη Manchester City.

Όταν πια βρέθηκε δημοσιογράφος να κάνει τη σχετική ερώτηση στον Jesus, εκείνος εξήγησε ότι τηλεφωνούσε στη μητέρα του. Σημειωτέον, η πρώτη φορά που πανηγύρισε κατ' αυτόν τον τρόπο ήταν μετά το πρώτο γκολ που σκόραρε ως μέλος της Βραζιλίας, στα δίχτυα της Βενεζουέλας, στο 4ο λεπτό του προκριματικού αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο -στις 11 Οκτωβρίου του 2016 "κρέμασε" τον τερματοφύλακα. Έγινε ο πρώτος σκόρερ της seleção -στα προκριματικά- με τέσσερα "τεμάχια" και 1 ασίστ, σε 4 ματς. Ήταν η τέταρτη συμμετοχή του με την εθνική ανδρών και η παρέα του βρέθηκε στην κορυφή της βαθμολογίας. Αλλά δεν σου είπα... για το τηλεφώνημα. Πριν το παιχνίδι με τη Βενεζουέλα, ο Jesus είχε μάθει πως θα μείνει εκτός ο Neymar.

"Αγχώθηκα ότι θα πιεστεί πολύ με αυτήν την εξέλιξη που έκανε τον ίδιο ηγέτη της ομάδας και του τηλεφώνησα για να τον χαλαρώσω. Του είπα πως είναι ικανός να κάνει ένα πολύ καλό παιχνίδι". Και το έκανε. Δεδομένου λοιπόν, του ότι είχε αποτέλεσμα το τηλέφωνο, είπε να το κρατήσει και στην πορεία της καριέρας του. "Έκανα την ίδια κίνηση και μετά το δεύτερο γκολ και το όλο θέμα έγινε το αστείο της παρέας. Οι φίλοι μου ήξεραν από την αρχή πού απευθύνομαι. Όπως και η μητέρα μου. Ήταν ένας πανηγυρισμός για εκείνους", ενημέρωσε μέσω της manchestereveningnews.co.uk.

Η Vera Lucia ένιωσε υπερήφανη και ό,τι άλλο θα μπορούσε να νιώσει οποιαδήποτε μητέρα ήταν στη θέση της. Τα συναισθήματα της ωστόσο, άλλαξαν άρδην όταν ο γιος της αποφάσισε να κάνει ένα ακόμα tattoo. Και όχι, δεν την ένοιαζε που ήταν ένας ακόμα ύμνος προς εκείνη (Alô Mãe). "Μετά το πρώτο (σ.σ. αυτό αφορούσε τη γειτονιά και το δέσιμο του με τις ρίζες του) μου είπε ξεκάθαρα και πολύ αυστηρά "να μην ξαναγίνει αυτό". Το πρώτο απεικονίζει ένα παιδί να κρατά μια ποδοσφαιρική μπάλα και να κοιτά προς τη φαβέλα που μεγάλωσε (εξ ου και το Jo Peri). Ναι, είναι σχεδόν το ίδιο με αυτό που έχει ο φίλος του, ο Neymar.

Τον περασμένο Δεκέμβριο έγραψε στο Instagram πως η αστυνομία τον σταμάτησε, ενώ ήταν καθ' οδόν για την παλιά γειτονιά, το Jardim Peri, την οποία επισκέφτεται κάθε φορά που είναι στη Βραζιλία. Φροντίζει να προσφέρει στην κοινότητα που μεγάλωσε, να βοηθά τις ομάδες που του έδωσαν τις πρώτες ευκαιρίες και να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τα παιδιά... που θέλουν να γίνουν σαν και αυτόν. Εν πάση περιπτώσει, στα τελευταία ταξίδια είχε κάτι θέματα με την αστυνομία, όπως οδηγούσε προς την περιοχή στην οποία μένουν οι φίλοι του. Σχολίασε λοιπόν, στο Instagram ότι "ξέρω πως στην κοινωνία που ζω ένα παιδί με σκουρόχρωμο δέρμα δεν μπορεί να οδηγεί πολυτελές αυτοκίνητο στη γειτονιά, στην οποία μεγάλωσε, χωρίς να τον σταματήσουν οι αρχές για έλεγχο. Όλοι ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να είσαι μαύρος στις κοινότητες μας". Επανέλαβε πως δεν τον φοβίζουν οι προκλήσεις. Αντιθέτως, τον "φτιάχνουν". "Η ζωή μου ήταν γεμάτη προκλήσεις. Προφανώς, με περιμένουν στο εξής ακόμα μεγαλύτερες. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Δεν επαναπαύομαι. Και να ήθελα, δεν θα με άφηναν οι δικοί μου (γελάει). Κάποιοι παίρνουν ένα τρόπαιο και πιστεύουν ότι είναι στην κορυφή του κόσμου. Εγώ προτιμώ να μη το σκέφτομαι. Εννοώ πως λέω ότι "οκ, πήρα ένα τρόπαιο ή ένα μετάλλιο". Δεν αφήνω τον εαυτό μου να μείνει περισσότερο στο τι έχει γίνει. Θέλω να επικεντρώνω σε αυτό που έχω μπροστά μου. Την επόμενη πρόκληση".