Γιώργος Μποροβήλος: "Δεν φταίω εγώ για τη Ριζούπολη"

Η ημέρα της συνάντησης μας, ήταν αυτή που ανακοίνωσε στο ΔΣ της Super League πως στο τέλος της θητείας του, τον Ιούλιο, θα αποχωρήσει από τον προεδρικό θώκο. Δηλαδή, επισκεφτήκαμε τα γραφεία της διοργανώτριας αρχής της ελίτ των πρωταθλημάτων μας, μια ημέρα πριν το ντέρμπι της Λεωφόρου, που δεν έγινε ποτέ. Τώρα, πώς κατάφερε ο Γιώργος Μποροβήλος να δει το όνομα του σε ανακοίνωση που εκδόθηκε -μετά το αναβληθέν ματς- είναι άλλου... παπά ευαγγέλιο.

Όπως μπορείτε να καταλάβετε, αυτό το "ευαγγέλιο" δεν έλειψε από τη συζήτηση μας. Τουναντίον, αναλύθηκε εκτενώς. Θα διαβάσετε πολλά -και ενδεχομένως με αρκετά να μη συμφωνήσετε. Σίγουρα ωστόσο, θα διαπιστώσετε τον τρόπο που σκέφτεται ο άνθρωπος που επί 20 χρόνια υπήρξε διαιτητής (και διεθνής), πριν περάσει σε διοικητικό πόστο όχι μόνο στον Αστέρα Τρίπολης, αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα -ως αντιπρόεδρος στην ΕΠΟ και πρόεδρος στη Super League.

Αλλά γιατί δεν διατίθεται να συνεχίσει; " Δεν έχω καμία άλλη φιλοδοξία για να συνεχίσω να είμαι στην καρέκλα αυτή. Υπάρχουν και άλλα πράγματα με τα οποία θέλω να ασχοληθώ. Ναι, στο ποδόσφαιρο γιατί είμαι άνθρωπος του ποδοσφαίρου τα τελευταία 30 συναπτά έτη, από διάφορες θέσεις. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι υπάρχουν και άλλοι ικανοί να προσφέρουν. Μια χαρά ήταν. Ήμουν 7 χρόνια αντιπρόεδρος. Έκανα και τη θητεία μου ως πρόεδρος και ένας κύκλος κλείνει".

Ακούγεται γραφικό, αλλά στόχος του Αστέρα είναι το πρωτάθλημα

Τι είναι αυτό που θα κάνει μετά; " Έχω μια ομάδα που είναι ο Αστέρας Τρίπολης και έχει τεράστιες φιλοδοξίες. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια μετέχει στην Ευρώπη, έχει έναν τελικό Κυπέλλου, έχει δυο συμμετοχές στους ομίλους του Europa League. Είναι ομάδα που σας διαβεβαιώ ότι έχει ακόμα μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Τα επόμενα χρόνια, οι φιλοδοξίες μας είναι προς το ταβάνι". Όπου "ταβάνι" η κορυφή της βαθμολογίας; " Θα με πείτε γραφικό, αλλά ναι. Στο εγγύς μέλλον, έχουμε ως στόχο να πάρουμε το πρωτάθλημα. Ακούγεται γραφικό, αλλά... υπομονή".

Ιδανικά στο μυαλό του, τη θέση του στο επόμενο ΔΣ θα έπρεπε να πάρει ένας τεχνοκράτης. " Είναι μια πρόταση που βλέπω πως έχει πολλά υπέρ. Γιατί; Επειδή ένας πρόεδρος που μένει δυο χρόνια, μέχρι να καταλάβει πώς λειτουργεί η Super League, τι προβλήματα έχει, τι απαιτείται για να τα ξεπεράσει, τι εισηγήσεις πρέπει να γίνουν για την τροποποίηση των κανονισμών και η γενικότερη καθημερινότητα απαιτούν ένα άνθρωπο που πρέπει να είναι εδώ, σε καθημερινή βάση και για πολλές ώρες.

Αυτό επειδή είναι λίγο δύσκολο να το κάνει κάποιος -παρ' ότι εγώ το έκανα σε αρκετό βαθμό και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς- και αμισθί, θα ήταν χρήσιμο να επιλεγεί ένας τεχνοκράτης. Κάποιος που πρωτίστως θα πρέπει να γνωρίζει από ποδόσφαιρο -καλό είναι να γνωρίζει και τις γλώσσες του και να είναι μορφωμένος, αλλά πρωτίστως πρέπει να έχει βαθιά γνώση του αντικειμένου.

Δηλαδή, να ξέρεις τι μπορείς να βελτιώσεις, ποιες προτάσεις θα ήταν χρήσιμο να καταθέσεις, σε τροποποίηση κανονισμών ή λειτουργίας του ποδοσφαίρου για να το κάνεις πιο ελκυστικό για τον Έλληνα φίλαθλο που λατρεύει το ποδόσφαιρο. Αν του δοθούν τα απλά ερείσματα, αυτά που αντιλαμβάνεται ο κοινός νους, θα επιστρέψει στα γήπεδα και τάχιστα. Δεν νοείται το 2015 να έχει η Ελλάδα αυτά τα γήπεδα που υπάρχουν στη Super League. Χώρες που ήταν πολύ πιο πίσω από εμάς, μας έχουν περάσει κατά πολύ".

Δεν πετάω το μπαλάκι στην αστυνομία, το πετώ και στις ομάδες

Τι συμβουλή θα του δώσει, ως απελθών; Ποιες είναι οι κύριες ανάγκες της ελληνικής λίγκας; " Οι προτεραιότητες αφορούν τις βελτιώσεις σε κανονισμούς, σε επίπεδο ΚΑΠ. Δεν είναι μόνο η αυστηροποίηση των ποινών. Πρέπει να είναι ανάλογες των προβλημάτων που υπάρχουν στο χώρο. Δηλαδή, να σταματήσουν τα βεγγαλικά, να μη τα βλέπουμε. Χρειάζεται λοιπόν, να γίνουν πιο αυστηροί οι κανονισμοί, αλλά και να εφαρμόζονται.

Περισσότερο θα έλεγα να εφαρμόζονται οι κανονισμοί που υπάρχουν -γιατί έχουμε αυστηρό πλαίσιο. Επίσης, πρέπει να κινηθούμε στην τιμωρία φυσικών προσώπων. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, παρ' ότι υπάρχουν κάμερες και συστήματα ασφαλείας, οι συλλήψεις είναι ελάχιστες. Δεν πετάω το μπαλάκι στην αστυνομία. Το πάω και στις ομάδες.

"Είναι διαφορετικό την επομένη της παραβατικής συμπεριφοράς να βρίσκεσαι στον Κορυδαλλό από το να επαίρεσαι στους φίλους σου που τα έσπασες όλα".

Είμαι από εκείνους που λένε να βγει η αστυνομία από τα γήπεδα. Για αυτό μιλώ για τη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου που θα δίνει στην ομάδα το δικαίωμα να φυλάσσει το γήπεδο, να είναι υπεύθυνη για όσα γίνονται εντός των γηπέδων. Να δοθούν αρμοδιότητες στα σεκιούριτι να κάνουν ελέγχους και συλλήψεις, κάτι που γίνεται στο εξωτερικό. Εκεί δεν διανοείσαι πως μπορείς να πας στο γήπεδο με βεγγαλικά. Και ξέρεις πως αν πας με βεγγαλικά ή θα συλληφθείς ή δεν θα ξαναμπείς ποτέ στο γήπεδο.

Όταν ξέρεις πως αν κάνεις παραβατική συμπεριφορά το Σάββατο, την Κυριακή θα είσαι στον Κορυδαλλό όπου θα πρέπει να έλθουν οι φίλοι σου αν θέλουν να σε δουν, είναι λίγο διαφορετικό από το να σπας τα πάντα και να επαίρεσαι την επομένη στους φίλους σου πως τα έκανες όλα Γης μαδιάμ. Λερώνεται το ποινικό μητρώο, μετά δεν μπορείς να βρεις εύκολα δουλειά και εν συντομία, υπάρχουν συνέπειες. Όχι μόνο για εκείνους που κάνουν την παράβαση, αλλά και για τους υπολοίπους. Η ατιμωρησία και η μη εφαρμογή νόμων είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Εξυπακούεται πως την ίδια ώρα, θα πρέπει να βελτιωθούν στην ελληνική λίγκα το θέαμα, η αξιοπιστία και όταν τα εισπράξει αυτά ο φίλαθλος, να είστε σίγουροι πως τα γήπεδα μας θα γεμίσουν γρήγορα".

Η αξιοπιστία πώς ακριβώς μπορεί να διαφυλαχθεί, σε μια χώρα που ό,τι αρχίζει από αξία... έχει προβλήματα; "Η Super League έχει σταθεί στο πλευρό του Υφυπουργού Αθλητισμού, στο νέο αθλητικό νόμο, όταν τον συνέταξε και όταν το ψήφισε και κυρίως για το θέμα που συζητήσαμε. Στο θέμα των δικαστών από την τακτική δικαιοσύνη. Βλέπουμε αυτήν τη στιγμή πως και στον πρώτο βαθμό και στο δεύτερο και στο διαιτητικό δικαστήριο, υπάρχουν τακτικοί δικαστές και μάλιστα ανώτεροι. Είναι ένα βήμα, προκειμένου ο φίλαθλος να πειστεί πως κάνουμε ό,τι μπορούμε. Έχουμε ένα αυστηρό πλαίσιο, το οποίο δικάζουν δικαστές της τακτικής δικαιοσύνης και νομίζω πως αυτό το κομμάτι πλέον αποδίδει. Σας θυμίζω πράγματα που είναι αυταπόδεικτα. Η Super League ήταν δίπλα στον κ. Κοντονή και επ ουδενί έδειξε δυσαρέσκεια ".

Δεν έγινα δικτατορικά πρόεδρος, κάποιοι -πολλοί- με ψήφισαν

Από την εκλογή του έως σήμερα, μια είναι η ΠΑΕ που έχει αναφερθεί στο πρόσωπο του με όχι και τόσο θετικά σχόλια: αυτή του Παναθηναϊκού, με τον Γιάννη Αλαφούζο να τον έχει χαρακτηρίσει -πολλάκις- "υπόδικο". Νιώθει πως πρόκειται περί στοχοποίησης; " Δεν νιώθω στοχοποιημένος από καμία ομάδα. Ο Παναθηναϊκός είναι μια τεράστια ομάδα. Δεν μπορεί κανείς να μειώσει το μέγεθος της. Ο καθένας έχει τις απόψεις του και είναι σεβαστές. Θα ξαναπώ ωστόσο, πως η Super League είναι ένας συνεταιρισμός 16 ομάδων, που ο πρόεδρος δεν καταλαμβάνει την καρέκλα δικτατορικά. Το κάνει μόνο εφόσον είναι κάτι που επιθυμεί το σύνολο του σώματος. Έλαβα ένα υψηλότατο ποσοστό και ευχαριστώ τους προέδρους που απολαμβάνω της εμπιστοσύνης τους".

Έχει παρατηρήσει αλλαγή αντιμετώπισης από τον Παναθηναϊκό, μετά την εκλογή του; " Έχω εξαιρετική συνεργασία, με πολλά στελέχη του Παναθηναϊκού. Αυτό που έχω να σας πω και αποδεικνύεται και με πράξεις είναι πως στο χρόνο που είμαι πρόεδρος της Super League δεν θα βρείτε ούτε μία απόφαση μου, που να είναι μεροληπτική. Ούτε μία. Όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό. Για καμία ομάδα. Προσπαθώ να διοικώ ανεξάρτητα και να είμαι δίκαιος προς κάθε κατεύθυνση. Είναι κάτι που κάθε αντικειμενικός κριτής οφείλει να αναγνωρίσει".

Το Κoriopolis και ο "χάρτινος πύργος"

Επί του "υπόδικου", το όνομα του υπήρχε μεταξύ πολλών άλλων, στο Koriopolis, με τον ποδοσφαιρικό και αθλητικό εισαγγελέα, Κωνσταντίνο Σιμιτζόγλου να ζητά από το Εφετείο Αθηνών το βούλευμα, λέγοντας πως θέλει να ερευνήσει κατά πόσο συντρέχουν λόγοι άσκησης πειθαρχικών διώξεων σε κατηγορούμενους παράγοντες . Μεταξύ αυτών είναι και ο Μποροβήλος. " Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Για το θέμα του 2011, από κάποιους διαφεύγει -ίσως εσκεμμένα- ότι εμείς έχουμε δικαστεί από την αθλητική δικαιοσύνη. Μάλιστα, πρόεδρος ήταν ο κύριος Λεοντής, σημερινός αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου. Τον δεύτερο στην ιεραρχία της δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Ομόφωνα αθωωθήκαμε. Αθλητικά, έχει δικαστεί η υπόθεση. Επομένως, έχει τελειώσει το θέμα. Για την ίδια υπόθεση, υπάρχει ένα πλημμέλημα στην ποινική δικαιοσύνη. Σας λέω ρητά και κατηγορηματικά πως έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη. Ήμουν εκείνος που ως πρόεδρος της λίγκας και ως φυσικό πρόσωπο επισκέφτηκα τον Υπουργό Δικαιοσύνης, κ. Αθανασίου, από τον οποίον ζήτησα ταχεία διαλεύκανση, ώστε να μην πλανώνται σκιές.

Θα περάσω και σε δεύτερο σκέλος. Όταν λέω πως έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, δεν σημαίνει ότι ο καθένας βλέπει το θέμα υπό την οπτική γωνία που τον εξυπηρετεί. Η δικαιοσύνη λέει πως δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα ως προς το να εξασκώ τα καθήκοντα μου, από αυτήν την εξεταζόμενη υπόθεση. Πρέπει να αφήσουμε τη δικαιοσύνη να μιλήσει έως το τέλος. Δεν πρέπει να βιαζόμαστε".

Τα ίδια θα έλεγε αν στη θέση του ήταν κάποιος άλλος; "Ναι, γιατί το αυτό θα ίσχυε και αν περνούσε άλλος, ό,τι περνώ εγώ γιατί πάνω από όλα είναι το τεκμήριο της αθωότητας. Για όλους. Να σας θυμίσω εδώ, πως όταν έγιναν οι εκλογές οι ομόλογοι πρόεδροι των ομάδων γνώριζαν το θέμα. Τους έγινε σαφές, πριν την εκλογική διαδικασία και μάλιστα από πρόεδρο που δεν είπε ακριβώς ό,τι συνέβαινε.

Είχε κάνει λόγο και για κακουργήματα, που προφανώς δεν υπάρχουν. Από εκεί και πέρα, οι πρόεδροι έκριναν ότι έπρεπε να είμαι πρόεδρος. Δεν πήρα τη θέση δικτατορικά. Με ψήφισαν και πήρα και υψηλότατο ποσοστό. Όταν μιλάμε για δικαιοσύνη, δεν γίνεται να μιλάμε επιλεκτικά και αν θέλετε και να μιλήσουμε επί προσωπικού, η δική μου υπόθεση είναι για γέλια.

Ήταν δυο τηλεφωνικές κλήσεις, καφενείου. Στη μία κάποιος μου απευθύνθηκε για έναν αγώνα που έχασε η ομάδα μου και να σας θυμίσω ότι το 2011 ο Αστέρας είχε υποβιβαστεί. Η άλλη κλήση αφορούσε δυο άλλα πρόσωπα, τα οποία αναφέρθηκαν στην ομάδα μου και η συζήτηση τους είναι τελείως καφενειακού χαρακτήρα. Για αυτό και όταν εξετάστηκαν στην αθλητική δικαιοσύνη, κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος".

Η άρνηση του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ και... η επανάσταση

Ως πρόεδρος, τώρα και σε ό,τι αφορά το έργο που έχει παράξει, υπάρχουν κάποια ζητήματα που είναι προβληματικά. Για παράδειγμα, οι γενικότερες καθυστερήσεις που διαπιστώθηκαν φέτος και αφορούσαν τη Super League, σε επίπεδο οργάνωσης, ήταν και το χορηγικό. Αδυναμία που καταλογίζεται στον ίδιο.

" Όλη η πορεία φέτος, σε ό,τι αφορά το κομμάτι της χορηγίας, μέχρι το τελευταίο συμβούλιο, όλες οι ενέργειες ήταν ομόφωνες. Έγιναν έγκαιρα προσπάθειες, οι οποίες είχαν ξεκινήσει από πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Από τότε είχε διαφανεί πως θα υπάρχει πρόβλημα. Και ο λόγος ήταν πολύ συγκεκριμένος: ο ΟΠΑΠ επέμενε στη χορηγία της φανέλας και των 16 ομάδων. Ήθελε αποκλειστική χορηγία. Ήταν όρος που δεν διαπραγματευόταν. Επ' αυτού, υπάρχει αλληλογραφία που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Πρόκειται για μακρά αλληλογραφία, όχι ενός, δύο εγγράφων, ώστε να μπορείς να πεις πως ενδεχομένως ήταν ένας ελιγμός διαπραγμάτευσης. Σε όλα τα στάδια διαπραγμάτευσης, ο ΟΠΑΠ επέμενε ότι προκειμένου να προχωρήσει το θέμα της χορηγίας, απαράβατος όρος -πέραν άλλων όρων- ήταν ότι έπρεπε να πάρει τις φανέλες. Μάλιστα, διευκρινιζόταν πως δεν ικανοποιούνταν αυτός ο όρος, δεν διατίθετο καν να μπει στη διαδικασία συζήτησης. Δεν τον ενδιέφερε η λίγκα. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να προσπεράσω, γιατί αρχικά ο Ολυμπιακός και μετά ο ΠΑΟΚ δεν ήταν διατεθειμένοι να δώσουν αυτό το δικαίωμα που ήταν δικό τους -δεν ήταν δικαίωμα της λίγκας-, ανεξάρτητα από το ποσό. Είναι σαν να ζητώ να μου δώσετε κάτι που δεν είναι δικό σας".

Η άρνηση των δύο είχε -και εξακολουθεί να έχει- συνέπειες σε όλες τις άλλες ομάδες. " Προφανώς. Δεν λέω ότι είμαστε ευτυχέστεροι όλων, από την εξέλιξη. Από την άλλη, θα πρέπει να ξέρετε πως όλες οι επαναστάσεις δεν ήταν βελούδινες. Έτσι και φέτος που η λίγκα άνοιξε το κομμάτι χορηγίας, έστω σε επίπεδο ομάδων, και με άλλες εταιρίες πέραν του ΟΠΑΠ, θα λέγαμε πως είναι το μπουσούλημα στη νέα τάξη πραγμάτων. Αυτή θέλει το ποδόσφαιρο να μην μπορεί να στηρίζεται σε έναν μόνο χορηγό. Σε μια ανοιχτή κοινωνία, θα πρέπει να είναι και άλλες εταιρίες σε θέση να γίνουν χορηγοί στο ποδόσφαιρο. Θα μου πείτε πως αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι δύσκολα. Το γνωρίζουμε. Είχαμε και την ατυχή συγκυρία να "πέσουμε" σε μια βαθιά οικονομική κρίση, όπου οι τράπεζες όχι μόνο δεν έχουν τη δυνατότητα να μετέχουν σε ένα τέτοιο project, αλλά αιμορραγούν οικονομικά και δεν μπορούν ούτε να διασφαλίσουν τα του οίκου τους".

Η φετινή απόπειρα για να "ανοίξει" η αγορά, δεν είναι "αναίμακτη", αλλά από την άλλη "έχουμε όλο το χρόνο να διαχειριστούμε τα νέα δεδομένα, κατά τρόπο που να είναι καλύτερα τα αποτελέσματα στο εξής, γιατί φέτος είχαμε πραγματικά ένα μεγάλο πρόβλημα. Θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, ώστε να έχουμε χορηγούς από εδώ και πέρα. Για να μπορέσει να πάει καλύτερα το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, πρέπει να λύσει βασικά ζητήματα, τα οποία άπτονται του οικονομικού".

Ενόσω λοιπόν, η Super League βρίσκεται στην αναζήτηση... ευρώ, δεν θα βοηθούσε η δημιουργία ενός εμπορικού τμήματος -πολυτέλεια που στερείται η λίγκα; " Είναι αλήθεια ότι η λίγκα δεν διαθέτει ένα εξειδικευμένο τμήμα που θα ασχοληθεί με το εμπορικό. Υπήρχε παλαιότερα και εκρίθη από την προηγούμενη διοίκηση πως δεν είχε τα προσδόκιμα αποτελέσματα. Πιστεύουμε, δε ότι στην εποχή που ζούμε και δεδομένου ότι μιλάμε για μια ελεύθερη αγορά το προτιμότερο είναι να συμβληθούμε με ένα γραφείο που να εξειδικεύεται σε τέτοιες διαπραγματεύσεις, για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτή τουλάχιστον, θα είναι η εισήγηση μου. Να παίρνει δηλαδή, ποσοστό από τις συμφωνίες που θα μας φέρνει και θα "κλείνουμε"".

Ένας τομέας που αφορά το οικονομικό, είναι η διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Σε ποιες χώρες μεταδίδονται τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα; " Στην Ελλάδα και στην Κύπρο και ταυτόχρονα με ξεχωριστή σύμβαση τα δίνουμε και στο εξωτερικό. Αυτές τις συμφωνίες τις διαχειρίζεται εταιρία, στην οποία έχουμε εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα. Πάντως, πρόσφατα ήμουν στην Αμερική και το πρωτάθλημα μεταδίδεται. Ήμουν στη Νέα Υόρκη και είδα τα παιχνίδια που με ενδιέφεραν, συμπεριλαμβανομένου αυτού της ομάδας μου, του Αστέρα".

Διαπιστώθηκε η ύπαρξη προβλήματος που αφορά τον τρόπο που διανέμονται τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και την ΠΑΕ ΑΕΚ. Τι ακριβώς έχει συμβεί; " Ως ομάδα που υποβιβάστηκε και επέστρεψε φέτος, έχει χάσει την εμπορική της αξία, την οποία καρπώθηκε ο ΠΑΟΚ εν τη απουσία της. Φέτος, με την άνοδο της εξέφρασε ένσταση, επιμένοντας ότι δεν έχει αλλάξει η εμπορική δυναμική. Είναι ένα ζήτημα που το Συμβούλιο αποδέχθηκε πως υπάρχει. Ομόφωνα έγινε αυτό. Είμαστε σε διαδικασία να δούμε πώς αυτό θα γίνει, ώστε να αποδοθούν τα δίκια".

Τι μπορεί να γίνει; "Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε μελέτη, με ανεξάρτητη αρχή, γιατί πέραν της ΑΕΚ είναι και άλλες οι ομάδες που έχουν δει την εμπορική τους αξία να αλλάζει. Η ζωή προχωρά, έχουμε νέα δεδομένα, νέες δυνάμεις στο ποδόσφαιρο. Θέλουμε να επικαιροποιήσουμε την αξία των ομάδων, σε ό,τι αφορά το εμπορικό τους κομμάτι, με ανεξάρτητη μελέτη που θα γίνει στο αμέσως προσεχές διάστημα. Θα την αναθέσουμε σε συγκεκριμένη εταιρία, για να την περάσουμε μετά από Συμβούλιο και να αποτυπωθούν οι νέες εμπορικές αξίες". Το βέβαιο είναι πως όταν ξεκίνησε η κεντρική διαχείριση, το 2009, άλλη ήταν η δυναμική του Αστέρα Τρίπολης και του Ατρόμητου -δυο ομάδες που έκτοτε έχουν σταθερή παρουσία στην πεντάδα, στην Ευρώπη- από ό,τι είναι σήμερα. Και άρα, με την επικαιροποίηση θα αλλάξουν και τα ποσοστά επί των εσόδων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Μετά τον τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό φτάσαμε ως τον Πρωθυπουργό

Το 2013, στον τελικό Κυπέλλου μεταξύ του Αστέρα και του Ολυμπιακού, η ομάδα του έχασε τον τίτλο, καθώς δεν καταλογίστηκε πέναλτι, εις βάρος των Πειραιωτών, στο χέρι του Μανιάτη στο 68ο λεπτό -που θα οδηγούσε και στην αποβολή του διεθνούς μεσοαμυντικού. Το σκορ, σε εκείνο το σημείο ήταν 1-1. Διαιτητής ήταν ο Αθανάσιος Γιάχος. Εν τω μεταξύ, στο τέλος του παιχνιδιού έγινε αυτό.

" Είναι πολιτική της ομάδας μας και νομίζω και δικαίωμα μας, στα 9 χρόνια που είναι στη Super League να μην ασχολούμαστε με διαιτησίες. Σε αυτό το διάστημα, θα μετρήσετε δυο ή τρεις σχετικές ανακοινώσεις. Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο αγώνα, πέραν των δηλώσεων που κάναμε και ήταν καυστικότατες θα σας πω κάτι πολύ σοβαρό που διαφεύγει εσκεμμένα από τους "εχθρούς" μας. Εμείς για τον αγώνα αυτόν, επισκεφτήκαμε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό (ανεβάζει την ένταση της φωνής του), όχι τη γραμματέα του, όχι το γραφείο του, όχι φίλο του. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας. Γιάννης Καϋμενάκης και εγώ επισκεφτήκαμε τον κ. Σαμαρά, στον οποίον και καταθέσαμε τη διαμαρτυρία μας και καταθέσαμε τις προτάσεις μας. Νομίζω ότι δεν υπήρχε μεγαλύτερη αντίδραση, πολλώ δε από το να κάνουμε ένα φέιγ βολάν".

Επί της ουσίας, τι έγινε; "Μας υποσχέθηκε ότι θα γίνουν κάποια πράγματα. Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα θέμα. Εμείς ωστόσο, ως ομάδα αντιδράσαμε στο μέγιστο βαθμό. Γιατί κάποιοι επιμένουν να λένε πως ο Αστέρας δεν αντέδρασε. Φτάσαμε μέχρι τον Πρωθυπουργό. Πού αλλού να πηγαίναμε;". Το "μετά τι έγινε" θα είχε εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον, αν όντως γινόταν κάτι. " Θα πρέπει μάλλον να ρωτήσετε τον Πρωθυπουργό για αυτό". Δεδομένης της πλούσιας προϋπηρεσίας του, ως διαιτητή, τι πιστεύει ότι έγινε εκείνη την ημέρα, στο ΟΑΚΑ; " Σίγουρα έγινε ένα μεγάλο λάθος. Αν υπήρχε δόλος; Δεν μπορώ να απαντήσω, όπως καταλαβαίνετε. Είμαι της άποψης πως όταν λέγεται κάτι, πρέπει και να αποδεικνύεται. Όταν κάτι δεν μπορείς να το αποδείξεις, δεν μπορείς και να το πεις. Χωρίς αμφιβολία, θα επαναλάβω ότι ήταν τεράστιο και σοβαρό λάθος".

Δεν πρέπει να δεις πού έπεσες, αλλά πού γλίστρησες

Η επιστροφή στο παρελθόν και στα χρόνια που διεύθυνε αγώνες, ξεκίνησε κάπως... ανορθόδοξα. Με την ερώτηση πότε θα πληρωθούν οι διαιτητές, φέτος. " Κατ' αρχάς, να θυμίσω πως τα ίδια είχαμε και τις προηγούμενες χρονιές και καμία χρονιά δεν έχασαν οι διαιτητές τα χρήματα τους. Η λίγκα ήταν πάντα συνεπής. Υπάρχει αυτή τη στιγμή, ένα πρόβλημα με το χορηγό, αλλά είμαστε προς τακτοποίηση των οικονομικών μας. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει θέμα στο να μείνουν οι διαιτητές απλήρωτοι", οι οποίοι έχουν λαμβάνειν 2000 ευρώ, ενώ οι βοηθοί αμείβονται με 800 ευρώ έκαστος -εξυπακούεται σε κάθε παιχνίδι.

Ομολόγησε πως τη σήμερον ημέρα, το επίπεδο των διαιτητών είναι καλύτερο εν συγκρίσει με την εποχή του " και είναι λογικό γιατί μιλάμε για νέους ανθρώπους, περισσότερο μορφωμένους, που γυμνάζονται πολύ καλύτερα από ό,τι γυμναζόμασταν εμείς. Πάντα όμως, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Θα θέλαμε μια καλύτερη διαιτησία". Εκείνος έκανε κάθε μέρα προπόνηση " πλην της παραμονής του όποιου αγώνα, που δεν έκανα τίποτα. Επιλογή που ακόμα και σήμερα πιστεύω ότι ήταν σωστή".

Πέραν αυτού, υπάρχει και η εξέλιξη της τεχνολογίας που βοηθά την κατάσταση. " Δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στην εποχή. Η τεχνολογία έχει μπει στη ζωή μας και όσοι λένε το αντίθετο, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Έχει μπει σε τέτοιο βαθμό, που είναι μη αναστρέψιμος. Η τεχνολογία είναι απαραίτητη. Βοηθάει. Κάνει ένα διαιτητή να είναι καλύτερος. Ένας σωστός διαιτητής, πρέπει να βλέπει το παιχνίδι που έπαιξε, όχι μία, όχι δύο, ούτε καν τρεις φορές. Αν το δει μόνο τρεις, είναι διαιτητής που δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον του. Πρέπει να το δει τουλάχιστον πέντε φορές. Μόνο μέσω των πολλών επαναλήψεων μπορείς να διαπιστώσεις λάθη. Δεν πρέπει να δεις πού έπεσες, αλλά που γλίστρησες. Δηλαδή, ποια είναι η αιτία που έκανες το λάθος. Για αυτό και λέω πως η τεχνολογία είναι υπέρ. Έχει και κάποια κατά, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα και η ζωή".

Η κάμερα πάνω στον διαιτητή δεν θα βοηθούσε "θα βοηθούσε όμως, να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία σε πολύ μεγάλες φάσεις. Αν χαθεί το όριο, το ποδόσφαιρο θα χάσει τη μαγεία του. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι των λαθών. Αν του στερήσεις τα λάθη, αν το κονσερβοποιήσεις, αν το σταματάς συνέχεια τη "σπας". Γιατί φανταστείτε να βλέπετε μια ωραία ταινία και να σταματά κάθε λίγο και λιγάκι. Έπειτα, το λάθος δίνει μεγάλη ομορφιά. Επειδή όμως, όλοι οι κανόνες έχουν εξαίρεση, εν προκειμένω η εξαίρεση είναι ένα σοβαρό λάθος, σε ματς που δίνει τίτλο ή που θα χαράξει την ιστορία ενός αγώνα. Θα μπορούσαμε λοιπόν, να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να διευκρινίσουμε το "γκολ ή μη γκολ".

Το μεγαλύτερο λάθος που έχει κάνει

Το μεγαλύτερο λάθος που έχει κάνει ποιο είναι; " Σε ένα παιχνίδι ΑΕΚ-Άρη στη Νέα Φιλαδέλφεια, κατακύρωσα μαζί με το βοηθό μου ένα γκολ της ΑΕΚ, ενώ η μπάλα δεν είχε περάσει τη γραμμή. Αυτό θεωρώ ως το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει". Σε παλαιότερη συνέντευξη του, είχε δώσει το Νο1 αυτής της λίστας σε αγώνα του Πανιωνίου με τον ΠΑΟΚ, που όποιος κέρδιζε να εξασφάλιζε την πρόκριση σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. " Πραγματικά, ήταν εξίσου σοβαρό λάθος. Ο Πανιώνιος είχε σκοράρει ένα γκολ στο τέλος, ήμουν εκτός περιοχής, η μπάλα είχε χτυπήσει στο οριζόντιο δοκάρι και είχε περάσει τη γραμμή, αλλά είχε φάλτσο και βγήκε έξω. Κάτι που δεν είδαμε ούτε εγώ, ούτε ο βοηθός μου. Ήταν επίσης, ένα σοβαρό λάθος που στέρησε από τον Πανιώνιο τη συμμετοχή στην Ευρώπη. Κάθε απόφαση που δεν ήταν σωστή, την πλήρωνα. Με απασχολούσε για πολλές ημέρες".

Και πού ένιωσε υπερήφανος; " Σε ένα ντέρμπι, με μεγάλη βαθμολογική σημασία, μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή. Στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, έδωσα ένα πέναλτι για την κάθε ομάδα και ήταν και τα δύο σωστά, παρ' ότι ήταν πολύ δύσκολες αποφάσεις, ήταν πολύ δυσδιάκριτα πέναλτι".

Εξυπακούεται πως οι ατάκες που έχει ακούσει (από παίκτες που απευθύνονταν σε εκείνον ή παίκτες που απευθύνονταν σε συμπαίκτες ή αντιπάλους) είναι αναρίθμητες. " Γενικά, στην καριέρα μου είχα την πολιτική να έχω φίλους τους ποδοσφαιριστές. Επειδή έπαιξα 20 χρόνια στην Α' Εθνική, οι σχέσεις μου από ένα σημείο και έπειτα ήταν άκρως φιλικές, στο βαθμό πάντα που δεν επηρέαζαν τις αποφάσεις μου. Μέσα στο γήπεδο, αντάλλασσα πληροφορίες και απόψεις με τους ποδοσφαιριστές, έχοντας όμως, την προσωπικότητα να καταλαβαίνουν μέχρι πού φτάνουν τα όρια τους. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να 'χεις κάποιες σχέσεις, αλλά όλοι οι κανόνες έχουν και εξαιρέσεις. Είχα τον τρόπο να 'χω καλή επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές. Έκανα και πολιτική. Χωρίς αυτή, δεν μπορείς να πατήσεις στο γήπεδο".

Θυμάμαι σε ένα παιχνίδι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, με 72.000 φιλάθλους στο Ολυμπιακό Στάδιο -για την ιστορία, έχω πέντε "αιώνια" ντέρμπι και είχα την ευτυχία να μην έχουν το παραμικρό και τα πέντε, εκτός πια και αν κρίνει κάποιος που είναι κακοπροαίρετος-, που ο Αλεξούδης έβαλε ένα γκολ με το χέρι. Ήταν πάρα πολύ δύσκολη η απόφαση να το δω, γιατί έγινε χαμηλά και σε όχλο παικτών. Ο κόσμος σηκώθηκε να πανηγυρίσει το γκολ, εγώ το ακύρωσα και ο σπίκερ, ο συγχωρεμένος Κώστας Τσόγκας -ένας από τους εξαιρετικούς συναδέλφους σας- για τρία, τέσσερα λεπτά απορούσε γιατί είχε ακυρωθεί το γκολ, λέγοντας ότι δεν υπήρχε φάουλ ή οφσάιντ. Για καλή μου τύχη, υπήρχε μια κάμερα από πίσω που έδειξε πεντακάθαρα τι είχε συμβεί. Μέχρι όμως, να έλθει αυτό το replay όλοι έλεγαν γιατί ακυρώθηκε το τέρμα. Ο Αλεξούδης πανηγύριζε, μέχρι που πήρε την κίτρινη κάρτα. Διαμαρτυρήθηκε λίγο, αλλά... παγωμένα".

Από το Camp Nou στο... α' τοπικό -σε διάστημα τριών ημερών

Το ωραιότερο πείραγμα που έχει δεχθεί από παίκτη "ήταν όταν διαμαρτυρόμενος κάποιος, γιατί δεν έδωσα κάποια απόφαση εις βάρους της αντίπαλης ομάδας -δεν είχα δώσει μια κόκκινη κάρτα- ήλθε και μου είπε "ξέρω γιατί το έκανες: γιατί τα έχεις με την αδελφή του. Ολοκλήρωσε με το "εντάξει, το καταλαβαίνω".

Σαφέστατα άκουγε και τα εξ αμάξης (μέχρι ενός επιτρεπτού ορίου), με μια ατάκα που θυμάται ακόμα και σήμερα, να είναι η εξής: "Είχα επιστρέψει από ένα παιχνίδι Barcelona-Liverpool για το Champions League, όπου πραγματικά μπροστά σε 120.000 κόσμου ήταν κάτι το μοναδικό, μια άλλη μαγεία και πήγα και έπαιξα ένα ματς τοπικού πρωταθλήματος, στην Αρκαδία, το Λεωνίδιο-Ελαιοχώρι. Μεταξύ των παικτών, ήταν ένας προσωπικός μου φίλος. Σε κάποια φάση, θεώρησε ότι αδικήθηκε και βριστήκαμε. Ήλθε στο τέλος και μου είπε " εντάξει, φταίω εγώ και σου ζητώ συγγνώμη γιατί είμαι μαλάκας, αλλά φταις και εσύ που μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι, ήλθες να παίξεις εμένα". Είχα πάει να ξεκουραστώ και να φάω ένα ψάρι στο Λεωνίδιο και... πλακώθηκα με το φίλο μου".

Τελικά, για να θέλει κάποιος να γίνει διαιτητής σημαίνει ότι έχει κάποιου είδους διαστροφή; Δηλαδή, όταν στη γειτονιά τα άλλα παιδάκια ήθελαν να σκοράρουν, εκείνος ήθελε να σφυρίζει; " Όχι. ως παιδί έπαιζα ποδόσφαιρο. Ήταν κάτι που αγαπούσα πάρα πολύ. Ήμουν σέντερ φορ. Μου άρεσε να είμαι επιθετικός, αλλά δεν ήμουν καλός. Ανέκαθεν εν τω μεταξύ, στη ζωή μου ήθελα με ό,τι ασχολούμαι να είμαι καλός, διαφορετικά άλλαζα προσανατολισμό. Δεν θέλω να το "φτιάξω" κάπως, να πω περιττά λόγια. Δεν ήμουν καλός παίκτης. Αυτή ήταν η αλήθεια. Και επειδή αγαπούσα το άθλημα, ήθελα να είμαι μέσα στο γήπεδο. Εφόσον στα 18 μου έκρινα ότι δεν έχω την ικανότητα να συμμετέχω στο παιχνίδι, ως ποδοσφαιριστής, έπρεπε να βρω έναν άλλον τρόπο".

Γιατί δεν επέλεξε να γίνει προπονητής; " Στη διαιτησία, είναι καλό να έχεις παίξει, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Για να γίνεις προπονητής, είναι απαραίτητο να είσαι προηγουμένως ποδοσφαιριστής, γιατί έτσι μαθαίνεις πάρα πολλά. Και από τους προπονητές που σε διδάσκουν, αλλά και εσύ μαθαίνεις πολλά ως αυτοδίδακτος στο γήπεδο. Ο Μουρίνιο είναι μια εξαίρεση, αλλά αν δείτε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο το 95% των προπονητών, υπήρξαν παίκτες".

Βρέθηκε στην Αθήνα για σπουδές (Μηχανολόγου Μηχανικού) και " είχα έναν εξάδελφο, τον Γιώργο Μπαλή στον οποίον χρωστώ την καριέρα μου. Ήταν διεθνής διαιτητής και με πήγε στη σχολή των Αθηνών, την οποία και τελείωσα ως πρώτος. Δεν είναι ότι αυτό λέει τα πάντα, αλλά δείχνει πως από την πρώτη στιγμή η διαιτησία ήταν κάτι που με ενδιέφερε πάρα πολύ. Μετά την Αθήνα, επειδή διορίστηκα στον τόπο μου στη ΔΕΗ Μεγαλόπολης, στα εργοστάσια, πήρα μετάθεση και η κύρια καριέρα μου έγινε εκεί".

Πώς υποδέχθηκαν οι γονείς του τα μαντάτα, ότι τελικά ο γιος τους δεν θα κάνει χρήση του πανεπιστημιακού πτυχίου, σε μια εποχή που οι σπουδές ήταν πάνω από όλα; " Ο πατέρας μου (Χρήστος) και η μητέρα μου (Ελένη) με στήριξαν σε κάθε μου απόφαση. Σέβονταν κάθε μου επιλογή. Το μόνο που έκαναν κατά καιρούς, είναι να μου λένε τις όποιες ενστάσεις είχαν. Άφηναν όμως, την τελική επιλογή σε εμένα. Οι παρεμβάσεις τους είχαν συμβουλευτικό χαρακτήρα. Σε ό,τι αφορά τη διαιτησία, το μόνο που μου είπε ο πατέρας μου ήταν να προσέχω ώστε να μην υπάρξει μορφή βίας πάνω μου. Ήταν το μόνο που τους ανησυχούσε". Δεν του είχε ζητήσει να... προφυλάξει τη μητέρα του από το στόμα των οπαδών; " Όχι, γιατί όπως μου είπε "από τη στιγμή που θα ασχοληθείς με αυτόν το χώρο, είναι κάτι το αναπόφευκτο" να βρίζουν τη γυναίκα του"!

Η δική του σύζυγος, Νατάσα τι έχει να πει; " Είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Γνωριστήκαμε όταν ήταν 15 χρόνων και αθλήτρια στίβου, στην Τρίπολη όπου έκανα προπονήσεις. Ήξερε πού έμπλεκε". Δεν συνηθίζει να πηγαίνει στα παιχνίδια του άνδρα της. Το έκανε μια φορά ("στον τελικό Κυπέλλου, μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Πανιωνίου στο Καραϊσκάκη") και αρκούσε. Τι θα έκανε αν μια από τις κόρες του (Ελένη, Παναγιώτα, Χριστίνα, Δήμητρα, φοιτήτριες στη νομική -οι δύο-, το ΑΣΟΕ και το φυσικό) του έλεγε πως θέλει να γίνει διαιτητής; " Ούτε συζήτηση. Πέρασα ό,τι πέρασα εγώ. Δεν θέλω να τα περάσει άλλος".

Να ψάξει η παγκόσμια κοινότητα αν ο Μέσι είναι άνθρωπος

Δεν θέλησε να θυμίσει τι ομάδα είναι στην Ελλάδα (γιατί όπως είπε στο παρελθόν δεν είχε θέμα να λέει τι ομάδα είναι, αλλά απ' όταν έγινε πρόεδρος στον Αστέρα Τρίπολης σεβάστηκε τα όσα προέκυπταν από αυτή τη θέση), αλλά εξήγησε πως από όσες αγωνίζονται στην αλλοδαπή, υποστηρίζει την Μπαρτσελόνα " γιατί έχει έναν παίκτη που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν, στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Όποιος τολμά να κάνει τέτοιου είδους σύγκριση, κατ' εμέ δεν ξέρει ποδόσφαιρο. Το μόνο που πρέπει να ψάξει η παγκόσμια κοινότητα στο ποδόσφαιρο είναι αν αυτός ο άνθρωπος είναι φυσιολογικός ή είναι κάποιο μηχάνημα που το έχουν ντύσει με κρέας". Και ναι, αναφέρεται στον Μέσι.

Μεταξύ των μεγαλύτερων παικτών που έχει σφυρίξει, βάζει τον Ριβάλντο, τον Μπέκαμ, τον Ζιντάν -όταν η Γαλλία ήταν Παγκόσμια και ευρωπαϊκή πρωταθλήτρια- και κατόπιν όλων αυτών, κρίναμε απαραίτητο να ρωτήσουμε... αν υπάρχει ζήτημα πολιτισμικού σοκ όταν από ένα ματς στο εξωτερικό, επέστρεφε στην ημεδαπή για να διευθύνει ελληνική λίγκα. " Θα πω ό,τι όταν κρέμασα τη σφυρίχτρα μου, με δική μου απόφαση, ένα χρόνο πριν με "πιάσει" το όριο της ηλικίας (αυτό θα γινόταν τη σεζόν 2004-05). Γιατί; Επειδή ήθελα να φύγω εγώ. Μολονότι επελέγην για το σεμινάριο, δεν είχα πάει. Τότε λοιπόν, η κλασική ερώτηση που μου έκαναν ήταν αν μου είχε λείψει το ποδόσφαιρο. Η απάντηση και τότε και τώρα είναι η ίδια: μου έλειψε το ποδόσφαιρο του εξωτερικού. Εκεί είναι οι συνθήκες που πραγματικά σε γοητεύουν. Εκεί δεν ασχολείται κανείς μαζί σου. Εκεί είναι πολύ εύκολο, δεν είναι διαστροφή, να πει κάποιος πως θέλω να γίνω διαιτητής".

Διέφερε σε κάτι ο τρόπος που προσέγγιζε τα μεγάλα ματς από τα άλλα; "Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως όλα τα παιχνίδια είναι ίδια. Κάθε αγώνας έχει ιδιαιτερότητα και ο διαιτητής οφείλει σε όλα να έχει και τις 5 αισθήσεις να δουλεύουν στα "κόκκινα", όμως σε αυτά τα συγκεκριμένα παιχνίδια πρέπει να υπερβαίνουν και τα "κόκκινα". Δεν έχεις το περιθώριο να "αφαιρεθείς" ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Εάν το κάνεις, μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες".

Το πρώτο ντέρμπι που έπαιξε "ήταν το 1993 και ήταν το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στο Καραϊσκάκη, που τελείωσε 1-1, με γκολ του Βαζέχα και του Αλεξανδρή". Ήταν ήδη 7 χρόνια διαιτητής. " Άργησα να γίνω και διεθνής διαιτητής και ο λόγος δεν ήταν πως δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις, αλλά ήμουν ένα παιδί από την επαρχία που δεν είχα τις κατάλληλες άκρες. Σήμερα είναι διαφορετικά τα πράγματα, γιατί υπάρχει επικοινωνία σε όλα τα επίπεδα, υπάρχουν πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης, οπότε το κάθε παιδί από την επαρχία μπορεί να 'χει πρόσβαση σε ΜΜΕ ή έντυπα ή ηλεκτρονικά, είτε στη διοίκηση της διαιτησίας και του ποδοσφαίρου. Πράγμα που τότε δεν ήταν απλά".

Όταν πλένεις πιάτα, θα σπάσεις και κάποιο

Πόσο... όμορφη είναι η συνειδητοποίηση ότι έπειτα από ένα ντέρμπι (και δη "αιωνίων") ουδείς ασχολείται με το παιχνίδι, γιατί έχουν φροντίσει να μεταθέσουν την προσοχή σε πράγματα που αφορούν με το σπορ, αλλά δεν είναι οι πρωταγωνιστές -άσχετα από το αν τελικά γίνονται; " Θα συμφωνήσω πως αυτό συμβαίνει ως γενικός κανόνας, αλλά θα διαφωνήσω ως προς το πρόσωπο μου. Είχα ως τακτική, ως μέλημα και πιστεύω ότι το κατόρθωσα σε μεγάλο βαθμό, να περνώ απαρατήρητος. Προφανώς και όταν είσαι 20 χρόνια διαιτητής, θα υπάρξουν και ματς που θα απασχολήσεις, Όταν πλένεις πιάτα, θα σπάσεις και κάποιο. Ήταν βασική μου πίστη, πως ο διαιτητής δεν έχει καμία δουλειά, κανέναν αγωνιστικό ρόλο. Η δουλειά του είναι να γίνει ένα καλό παιχνίδι, του οποίου οι πρωταγωνιστές είναι οι ποδοσφαιριστές".

"Οφείλουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πειστεί ο μέσος Έλληνας φίλαθλος πως τα λάθη που κάνει ο διαιτητής είναι αυτά που βρίσκονται στη ροή του αγώνα".

Επειδή όμως, είναι στη νοοτροπία του Έλληνα να μη φταίει για τίποτα και πάντα να φταίει άλλος, για ό,τι του συμβαίνει " προφανώς και υπήρξαν φορές που με εξέλιξαν σε πρωταγωνιστή, όπως έχει συμβεί και σε άλλους. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να βελτιώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δηλαδή, κάποια στιγμή να αρχίσουμε να βλέπουμε τα δικά μας λάθη και όταν έχει πρόβλημα ο θεσμός, να το δούμε ως θεσμό. Το να ασχολούμαστε καθημερινά με άλλα πράγματα, αντί του ματς, κάνει τεράστια ζημιά στο ίδιο το άθλημα. Πρέπει λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Πολλές φορές κάποιος θεωρεί πως κάνει καλό στην ομάδα του, όταν μεταθέτει τις ευθύνες, αλλά δεν είναι αυτή η αλήθεια.

Δεν θα πω ότι δεν υπάρχουν διαιτησίες που είναι κάκιστες -με οποιαδήποτε αιτία πίσω από το "κάκιστες"-, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να φτιάξουμε αυτό το κομμάτι. Να ασχοληθούμε να το φτιάξουμε μεν, αλλά να μην ασχολούμαστε κάθε μέρα". Πόσο κακό κάνουν ο Έλληνας παράγοντας, ο Έλληνας δημοσιογράφος και ο Έλληνας οπαδός; " Είμαι της άποψης ότι πρέπει να φτιάξουμε το θεσμό. Όταν φτιαχτεί ο θεσμός, θα φτιάξει και το πρόσωπο κατ' ανάγκη. Όταν μεριμνήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με το κομμάτι της διαιτησίας και ο θεσμός λειτουργήσει σωστά, δεν θα έχουμε μετά να ασχοληθούμε με κάτι άλλο. Σωστά σημαίνει να πειστεί ο μέσος Έλληνας φίλαθλος πως τα λάθη που κάνει ο διαιτητής είναι αυτά που βρίσκονται στη ροή του αγώνα".

Αυτήν την περίοδο, υπεύθυνος σε αυτό το κομμάτι είναι ο Κύρος Βασάρας, ο οποίος είναι μέλος και της επιτροπής διαιτησίας στην UEFA. " Υπήρξε εκ των κορυφαίων διαιτητών στη χώρα μας, με πολλές διακρίσεις και δουλεύει πολύ σκληρά, προκειμένου ο Έλληνας διαιτητής να μπορεί να 'χει την καλύτερη εκπαίδευση, αλλά και να είναι σε θέση να αποδώσει τα μέγιστα στον αγωνιστικό χώρο. Πιστεύω ότι πρέπει να περιμένουμε και θα φανούν τα αποτελέσματα. Έχει τεράστιες παραστάσεις, από αγώνες και σε ό,τι αφορά τα διοικητικά".

Οι Μποροβήλος, Κασναφέρης, Αγγελάκης και Κάκος είναι πρώην διαιτητές που ενδιαφέρθηκαν (και οι περισσότεροι είχαν την ευκαιρία) να συνεχίσουν να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, από άλλο πόστο. Τι χρειάζεται ώστε ένας ρεφ να κάνει επιτυχημένη μετάβαση; "Το μόνο που θα σας πω ξεκάθαρα, είναι ότι πρόκειται για άλλη δραστηριότητα και απαιτεί άλλα προσόντα. Δεν είναι νόμος πως ένας καλός διαιτητής μπορεί να γίνει καλός παράγοντας και φυσικά ούτε το αντίθετο ισχύει -ότι ένας καλός διαιτητής δεν μπορεί να γίνει καλός παράγοντας. Δεν είναι όμως, ίδια τα προσόντα που απαιτούνται στη διεύθυνση αγώνα και στη διεύθυνση ομάδας. Υπάρχουν ωστόσο, πολλά κοινά. Ένας διαιτητής έχει παραστάσεις από τοπικό, σε επίπεδο ποδοσφαιριστών, παραγόντων και φιλάθλων. Πρέπει να "επικοινωνήσει" με όλους αυτούς. Μια απόφαση διαιτητή, φιλτράρεται από τον παράγοντα, τον ποδοσφαιριστή, τον δημοσιογράφο και τον φίλαθλο.

Πρέπει λοιπόν, να βρει έναν τρόπο ώστε να μη δημιουργήσει θέμα στο επίπεδο του αθλήματος. Μη σκοτωθεί ο κόσμος στις κερκίδες, οι φίλαθλοι ή οι ποδοσφαιριστές. Για αυτό χρειάζεται σωστή διαιτησία και σωστό "σβήσιμο" προβλημάτων, πάσης φύσεως. Πέραν των αποφάσεων του, υπάρχουν οι αντιδράσεις στα αποδυτήρια, σε μια συμπεριφορά ποδοσφαιριστή, σε μια διαμαρτυρία παράγοντα. Μπορεί να "ανάψει" τα πνεύματα και στα αποδυτήρια να 'χουμε χίλια, μύρια προβλήματα. Με όλα αυτά, αποκτά τεράστιες εμπειρίες στη διαδρομή του χρόνου από το Γ' τοπικό έως την Α' Εθνική και το να γίνει διεθνής. Αυτή είναι μια σκάλα που όταν ο διαιτητής την ανέβει και αποκτήσει εμπειρίες, στο τέλος έχει συμπυκνωμένη εμπειρία την οποία, εφ όσον έχει και άλλα προσόντα, μπορεί να ασχοληθεί με τη διοίκηση".

Η μεγαλύτερη ανάλυση που 'χει κάνει ποτέ για τη Ριζούπολη

Είχε πει πως το γήπεδο είναι θέατρο και όποιος βλέπει μπορεί να κρίνει. Αν έβλεπε, ως παρατηρητής, το θέατρο του παραλόγου στη Ριζούπολη, τι θα έλεγε τώρα που έχουν περάσει και 12 χρόνια -και έχει αποστασιοποιηθεί από την τότε επίθεση που του "χρέωσε" μεταξύ άλλων και το παρατσούκλι "Μποροθρύλος" -το οποίο δεν θέλει ούτε να θυμάται, ούτε να σχολιάσει γιατί όπως λέει του έχει κάνει πολύ κακό; " Ήμουν ο διαιτητής του συγκεκριμένου αγώνα, οπότε θα σας απαντήσω με αυτήν την ιδιότητα και όχι πώς είδα ό,τι είδα από την απόσταση των χρόνων. Να θυμίσω κατ' αρχάς πως στο συγκεκριμένο ματς κρινόταν πρωτάθλημα. Η αστυνομία λοιπόν, με είχε πάρει από την Τρίπολη, με εντολή του τότε αρχηγού της και για λόγους ασφαλείας με πήγε συνοδεία έως το γήπεδο. Μπήκα στα αποδυτήρια μου, δυόμιση ώρες πριν την έναρξη. Άκουσα ότι και στο σταθμό του τρένου και έξω από τα αποδυτήρια, όταν αφίχθη η αποστολή του Παναθηναϊκού και στα αποδυτήρια ότι έγιναν κάποια πράγματα. Σας ρωτώ ειλικρινά και απαντήστε μου: εγώ μπορούσα να λειτουργήσω με το "άκουσα"; Μπορούσα να πάρω αποφάσεις με το "άκουσα";

Δεν μπορούσα να ξέρω τι ακριβώς είχε γίνει. Όταν βγήκα στον αγωνιστικό χώρο, 45' πριν την έναρξη για την προθέρμανση, πράγματι υπήρχε ένταση. Καθ' οδόν όντως υπήρχε στη φυσούνα κόσμος, ο οποίος δημιουργούσε ατμόσφαιρα, αλλά δεν μου έδινε το δικαίωμα ως διαιτητή να πω ότι "δεν κάνω το ματς γιατί υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, εδώ. Για να μην παίζουμε με τις λέξεις, θα σας πω ότι από κανέναν κανονισμό δεν νομιμοποιούμουν να πω ότι δεν κάνω το παιχνίδι. Όποιος λέει το αντίθετο, το λέει για κατανάλωση. Θα τονίσω πως δεν υπήρχε κάτι στο οποίο μπορούσα να βασιστώ, για να μην κάνω το παιχνίδι, βάσει των κανονισμών. Επιπρόσθετα, όταν ξεκίνησε ο αγώνας μέχρι τη λήξη του, όποιος πει πως έγινε κάτι για το οποίο δεν επενέβην, δεν τιμώρησα, δεν απέβαλα, δεν έλαβα πειθαρχικές αποφάσεις, είναι μεγάλος ψεύτης. Προκαλώ τον οποιονδήποτε, στα θέματα ενάσκησης των καθηκόντων μου, εάν υπήρξα επιλήσμων ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΣΗ, όχι σε πολλές, να μου αναφερθεί. Δεν έχει κανείς να πει τίποτα. Όλοι μιλούν για το οργανωτικό, επί του οποίου ο διαιτητής δεν έχει κανένα ρόλο".

Επιμείναμε λίγο περισσότερο στο ανθρωπιστικό του πράγματος, όπως προσπαθούσαμε να καταλάβουμε σε ποιον άνηκε η απόφαση να γίνει ή να μη γίνει αυτό το ματς, δεδομένων των συνθηκών. Πού να ξέραμε πως λίγες ημέρες αργότερα θα ζούσαμε ανάλογη κατάσταση στη Λεωφόρο, όπου ο διαιτητής Ανδρέας Παππάς αρνήθηκε να αρχίσει το παιχνίδι, γιατί όπως έγραψε στο φύλλο αγώνα " ο διευθυντής των μέτρων της αστυνομίας του είπε ότι στη Θύρα 12 ένας αστυνομικός τραυματίστηκε από οπαδούς, πως έσπασε το λουκέτο στη Θύρα 13 και είχε γίνει εισβολή οπαδών, ότι οι οπαδοί είχαν ξηλώσει προστατευτικά κιγκλιδώματα". Άρα, νομιμοποιήθηκε να πάρει απόφαση. Γιατί; Το ζήτημα είναι απλό, αλλά το κάναμε σύνθετο.

Η ειδοποιός διαφορά -που πέρασε στα "ψιλά"

Το 2003 ο πειθαρχικός κανονισμός και ο ΚΑΠ (ο Κανονισμός Αγώνα Ποδοσφαίρου) ήταν "δύο σε ένα". Χαρακτηριστικά, μπορείτε να δείτε τι ίσχυε τότε και για την οικονομία του χρόνου, αναζητήστε το Άρθρο 29, σχετικό με τις ποινές σε βάρος των ομάδων για επεισόδια κατά τους αγώνες . Αν έχετε χρόνο, διαβάστε και το Άρθρο 30, με ποινές "σε βάρος φυσικών ή νομικών προσώπων, για παραπτώματα που συνιστούν δυσφήμιση του ποδοσφαίρου". Στο θέμα μας, δεν υπάρχει πουθενά οτιδήποτε αφορά το διαιτητή και τη δυνατότητα να μην τελέσει αγώνα -με δική του απόφαση. Κάτι που προστέθηκε φέτος στον Πειθαρχικό Κώδικα της ΕΠΟ, κατόπιν εισήγησης της λίγκας και του προέδρου της, Γιώργου Μποροβήλου. Την ίδια ημέρα, πέρασε και πως "το ίδιο συμβαίνει όταν εισέλθουν στον αγωνιστικό χώρο θεατές, για οποιαδήποτε αιτία", συν του ότι " σε περίπτωση εισόδου θεατών στον αγωνιστικό χώρο, έστω και μια ώρα πριν τον αγώνα, αυτός δεν θα αρχίζει. Θα ματαιώνεται και θα κατακυρώνεται υπέρ της ανυπαίτιας ομάδας". Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται πως η υποτροπή για εκτεταμένα επεισόδια εκτείνεται πλέον στην τριετία -και δεν αφορά μόνο την ίδια αγωνιστική περίοδο. Στη σελίδα 19, στο ε) θα διαβάσετε το εξής:

Ας επιστρέψουμε όμως, στο 2003. " Το συγκεκριμένο γήπεδο, δεν μπορούσε να φιλοξενήσει ένα τόσο μεγάλης βαθμολογικής σημασίας παιχνίδι, για το οποίο σας θυμίζω ότι έπαιζε ρόλο και το αποτέλεσμα. Προφανώς λοιπόν, ένα γήπεδο σαν και αυτό της Ριζούπολης εξ ορισμού δεν μπορούσε να φιλοξενήσει ένα τέτοιο παιχνίδι. Παρουσιάστηκα ως το εξιλαστήριο θύμα, αλλά δεν ήμουν υπεύθυνος να πάρω αποφάσεις επί οργανωτικών θεμάτων. Για αυτό και σας είπα ότι δεν υπήρχε κανονισμός που να μου επιτρέπει να πω ότι φεύγω από το γήπεδο". Σε ποιον άνηκε αυτή η αρμοδιότητα; Το να πει πως δεν γίνεται το ματς; Στη λίγκα; Στον Υφυπουργό Αθλητισμού; Στην αστυνομία; " Θα σας ξαναπώ ότι το γήπεδο εκείνο, για το συγκεκριμένο ματς και με δεδομένη τη βαθμολογική σημασία, δεν μπορούσε να φιλοξενήσει τη διαδικασία. Από τη στιγμή που το γήπεδο είχε λάβει τις απαραίτητες άδειες, είχε εγκριθεί ως έδρα του Ολυμπιακού...

Σας θυμίζω δε, γιατί κάποιοι το ξεπερνούν εσκεμμένα: στο συγκεκριμένο παιχνίδι παρά τη χωρητικότητα του γηπέδου, παρά τα προβλήματα που είχε ως γήπεδο, δεδομένης της τεράστιας βαθμολογικής σημασίας του εν λόγω ματς, μέσα στο γήπεδο υπήρχαν και 5000 φίλαθλοι του Παναθηναϊκού. Έπαιξα λοιπόν, ένα τέτοιο παιχνίδι σε αυτό το γήπεδο, παρουσία φιλάθλων και των δυο ομάδων. Να το πούμε αυτό. Γιατί παίζει ρόλο πώς ήταν η διαιτησία του ματς, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Κανείς δεν είχε να πει τίποτα. Θεσμικά ωστόσο, ο πρόεδρος της λίγκας δεν έχει τη δυνατότητα να σηκώσει το τηλέφωνο και να πει "γίνεται ή δεν γίνεται το ματς". Τη στιγμή που το γήπεδο αυτό χρησιμοποιείτο με όλες τις νόμιμες άδειες, ως έδρα του Ολυμπιακού το μόνο που ενδεχομένως θα μπορούσε να βοηθήσει για να μη γίνουν τα όποια έκτροπα έγιναν εκτός αγωνιστικού χώρου, ήταν να έχει καλύτερη οργανωτική δομή, σε ό,τι αφορά τους εμπλεκόμενους για τη διοργάνωση του αγώνα. Υ πάρχουν κάποια γήπεδα που αυτή τη στιγμή που μιλάμε, το 2015, δεν πληρούν τους όρους για ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι.

Και σας ρωτώ: θα δεχθεί ομάδα που παίζει τα υπόλοιπα 14 παιχνίδια στο γήπεδο που έχει ορίσει ως έδρα της να της πεις "δεν θα κάνεις το 15ο ματς που κρίνει τον τίτλο, στο γήπεδο σου;". Για να μην πηγαίνουμε λοιπόν, στις θεωρίες, τι μας μένει; Οι εμπλεκόμενοι με τα οργανωτικά θέματα θα έπρεπε να διαχειριστούν καλύτερα την κατάσταση. Ο διαιτητής δεν είχε δουλειά να διατάξει να μη γίνει το ματς. Αυτή η απόφαση ανήκει στους εμπλεκόμενους που είναι η λίγκα, η αστυνομία, ο Υφυπουργός, οι παρατηρητές".

Την επόμενη χρονιά (2004), το παιχνίδι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός που διεξήχθη στη Λεωφόρο ήταν επίσης, κομβικής σημασίας για την ανάδειξη του πρωταθλητή, με τον Γιώργο Δούρο να ορίζεται ως διαιτητής και τον Μποροβήλο να είναι τέταρτος διαιτητής. " Λάθη έγιναν και δεν θα ήθελα να αρχίσω να κάνω τον παρατηρητή σε έναν εξαιρετικό διαιτητή για εμένα, και φίλο. Ο Γιώργος είχε την ατυχία, στη μεγάλη φάση να μη δει ότι υπήρξε ανταλλαγή χτυπημάτων και από τους δυο ποδοσφαιριστές (σ.σ. έπειτα από εκτέλεση στατικής φάσης, ο Κυργιάκος είχε χτυπήσει με τον αγκώνα του τον Ζιοβάνι, εκείνος τον κλώτσησε στο πόδι και ο Δούρος είδε μόνο το... τελείωμα της φάσης και απέβαλε μόνο τον Βραζιλιάνο).

Είμαι πεπεισμένος ότι έτσι όπως έγινε η φάση, για αυτό μιλάω για μεγάλη άτυχη στιγμή, ο Γιώργος δεν είχε τη δυνατότητα να δει τι έγινε. Αυτή η μεγάλη φάση αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία "χτίστηκε" το θέμα Δούρου στη διαιτησία. Δεν θα ήθελα να κάνω επί μέρους κριτική σε όλο το παιχνίδι. Θα σας πω ότι ήταν ένας έμπειρος διαιτητής, ο οποίος ανέλαβε ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι με τεράστια βαθμολογική σημασία και είχε μια ατυχία. Πιστεύω ότι αν έβγαζε και τους δυο ποδοσφαιριστές, δεν ξέρω σε τι βαθμό θα συζητείτο η διαιτησία στη συνέχεια. Σίγουρα δεν θα είχε αυτήν την έκταση. Δεν θέλω να πω ότι μόνο αυτή ήταν η φάση του αγώνα. Ενδεχομένως να έπρεπε να κάνει πολλά άλλα, που δεν έγιναν. Σας λέω πως είχε την ατυχία να μη δει. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, παίρνοντας θέση. Θα ομολογήσω ότι έγιναν φάσεις ένθεν κι ένθεν. Δεν θα σας πω ότι στην αποβολή του Ζιοβάνι έχασε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Θα σας πω ότι υπήρξαν και άλλες φάσεις, για τις οποίες και οι δυο ομάδες είχαν παράπονα".

Ή θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι οι μεγάλοι ή θα έχουμε πάντα τα ίδια

Το ελληνικό πρωτάθλημα είχε τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που ζούμε, την περίοδο 2006-07 της προεδρίας των Σωκράτη Κόκκαλη, Γιάννη Βαρδινογιάννη, Ντέμη Νικολαϊδη, Γιώργο Σπανουδάκη κλπ. Αλλά αυτή η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε. Γιατί; " Το ξεκίνημα της λίγκας, εκείνη τη χρονιά που είχα την τιμή να επιλεγώ ως υπεύθυνος για τον ορισμό των διαιτητών -πολύ σημαντική ευκαιρία που μου δόθηκε, αμέσως μετά το τέλος της καριέρας μου ως διαιτητή- έδωσε πάρα πολλές υποσχέσεις στο φίλαθλο κόσμο. Μολονότι οι προθέσεις ήταν εξαιρετικές, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα από όλον τον κόσμο: από τους ίδιους και από το φίλαθλο κόσμο. Επειδή δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν στα μνημόσυνα και τα μοιρολόγια, θα πω ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. Το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε, είναι το μέλλον. Πρέπει λοιπόν, να σας πω ότι εάν δεν καθίσουν στο ίδιο τραπέζι κυρίως οι μεγάλοι, αλλά και όλοι γενικότερα, για να δουν πως έξω από τις γραμμές του αγωνιστικού χώρου πρέπει να είναι μαζί και άρα να αντιμετωπίσουν μαζί τα προβλήματα που έχει το ποδόσφαιρο, δεν μπορούμε να περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο. Αυτό είναι ξεκάθαρο".

Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν το "διαίρει και βασίλευε"

Όπως ξεκάθαρο είναι πως αυτό είναι κάτι που λέγεται επί δεκαετίες, χωρίς όμως ποτέ τα λόγια να συνδυάζονται και με πράξεις. " Ένα δέντρο μπορεί να πέσει στις 150 τσεκουριές, αυτό δεν σημαίνει ότι οι προηγούμενες 149 ήταν άχρηστες. Δηλαδή, τι να λέμε; Να συνεχίσουμε όπως είμαστε; Συμφωνώ μαζί σας ότι δεν έχει γίνει κάτι, παρ' ότι το λέμε. Πρέπει όμως, κάποια στιγμή να γίνει. Εάν δεν γίνει, θα συζητάμε τα ίδια και για τις δεκαετίες που έρχονται. Αν υπάρξει πρόθεση και υπάρξει συνεννόηση, τότε μόνο μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι. Χωρίς συνεννόηση, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε έναν Ρομπέν των Δασών να δώσει λύσεις. Σίγουρα η περίοδος 2006-07 ήταν μια που ξεκίνησε με πολύ καλές προθέσεις. Για πολλούς λόγους, δεν καταλήξαμε κάπου. Ίσως και γιατί είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν το "διαίρει και βασίλευε". Αυτό, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει.

Υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις, άλλες σεζόν, κατά τις οποίες είχε εκδηλωθεί η διάθεση από πολλούς για ομοψυχία. Προηγήθηκαν συναντήσεις στο Πεντελικόν (το 1999), στις οποίες ήταν ξεκάθαρη η πρόθεση να αλλάξει κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όλα γκρεμίστηκαν, έπειτα από ένα πέναλτι. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις και με αφορμή κάποιες αποφάσεις διαιτητών, παρατηρητών, δικαστών, αθλητικών οργάνων, της ΕΠΟ, της Λίγκας κλπ, εκλαμβάνονται ως αφορμή, προκειμένου να μην υπάρξει αυτή η συνεννόηση που πρέπει να υπάρξει, κυρίως μεταξύ των μεγάλων. Στο διάστημα που είμαι πρόεδρος της λίγκας, στο βαθμό που μπορώ προσπαθώ και θα προσπαθήσω περισσότερο, να οδηγηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Βλέπω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά για αυτό είμαστε εδώ. Δεν ξέρω αν τα πράγματα είναι καλύτερα ή χειρότερα από πέρυσι, ξέρω πως δεν είναι όπως πρέπει".

Και ναι, αυτός είναι ένας από τους λόγους που αποφάσισε ότι δεν ενδιαφέρεται να διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία της Super League. " Όλα παίζουν το ρόλο τους. Για να λύσεις προβλήματα, πρέπει να ξέρεις το αντικείμενο. Μόνο που και να ξέρεις το αντικείμενο, δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα λύσεις τα προβλήματα, γιατί δεν δρας μόνο σου. Δεν εξαρτώνται όλα από εσένα. Πρέπει να υπάρξει και συνεργασία, καλή θέληση από τις άλλες εμπλεκόμενες πλευρές. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει συνεννόηση, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στη διοίκηση του ποδοσφαίρου και γενικότερα στο ίδιο το ποδόσφαιρο. Δεν είναι κρυφό αυτό. Δεν ανακαλύπτω την Αμερική".

Από τη στιγμή που το πρωτάθλημα μας, δεν είναι ακριβώς μεταξύ των μεγαλύτερων της Ευρώπης (υπό την όποια έννοια και δη αυτή των εσόδων) μήπως τα πράγματα θα έπρεπε να ήταν πιο απλά; " Ο καθένας ερμηνεύει τη λέξη "συμφέρον" με το δικό του τρόπο. Μπορεί να είναι η προσωπική προβολή. Παλαιότερα έλεγαν πως κάποιοι είχαν το ποδόσφαιρο ως δεύτερη δουλειά, προκειμένου να κάνουν άλλα πράγματα, εκτός ποδοσφαίρου. Διάφορα είναι αυτά που ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει, ώστε να πείσει τους φιλάθλους πως είναι επιτυχημένος. Υπάρχουν και εκείνοι που ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους "εγώ". Είναι θέματα που έχουν δημιουργήσει προβλήματα στο ποδόσφαιρο. Είναι και αυτό ένα από τα σοβαρά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν".

Μια από τις προτάσεις που είχε καταθέσει, ως πρόεδρος της Super League ήταν να μειωθούν οι ομάδες του πρωταθλήματος σε 14, αρχής γενομένης από την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Δεν ψηφίστηκε όμως, από τους μετόχους. " Ήταν λίγο δύσκολο να περάσει, λόγω του ότι χρειαζόταν ομοφωνία. Το πρότεινα δυο φορές στην ΕΠΟ, όπου κατέχω τη θέση του α' αντιπροέδρου και θα μπορούσε να το περάσει από το δικό της Διοικητικό Συμβούλιο, ώστε μετά εμείς να είμαστε αναγκασμένοι να υπακούσουμε.

Η ΕΠΟ, που είναι η προϊσταμένη αρχή, μπορούσε να προβεί σε αναδιάρθρωση κατηγοριών και να πει "το πρωτάθλημα της Super League θα γίνει με τόσες ομάδες, της Football League με τόσες και ούτω καθ εξής, διότι το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτές αντέχει". Τελικά, εκρίθη πως το ζήτημα αυτό πρέπει να μελετηθεί ενδελεχώς τα επόμενα χρόνια". Θα επιμείνει; " Πιστεύω ότι το ελληνικό πρωτάθλημα πρέπει να διεξάγεται με λιγότερες ομάδες".

Είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο να δούμε τις ομάδες να μειώνονται; " Πολλές φορές ένα θέμα χρειάζεται να ωριμάσει και μετά να γίνει πραγματικότητα. Μιλάμε για ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, με άλλο τρόπο διεξαγωγής. Θα έχουμε περισσότερα ντέρμπι και το αποτέλεσμα θα είναι πιο εμπορικό. Όλα αυτά σημαίνουν ότι τα οφέλη δεν θα αφορούν μόνο τη Super League, αλλά και την ΕΠΟ, καθώς ένα μεγάλο μέρος των εσόδων της είναι μέσω του κορυφαίου πρωταθλήματος. Αν λοιπόν, αυτό δεν έχει έσοδα, δεν θα έχει και η ΕΠΟ. Βρισκόμαστε στο στάδιο που οι ομάδες αντιλαμβάνονται πως θα είναι για το καλό όλων, η μείωση του αριθμού των μετεχόντων. Είναι κάτι που θέλουν οι "μεγάλοι", αλλά όχι και όσοι αισθάνονται πως θα κινδυνέψει σε ένα μεγάλο βαθμό η παρουσία τους στην ελίτ των λιγκών".

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson