Η ΔΟΕ αλλάζει τους κανόνες για τους transgenders

Ο Bruce Jenner έγινε Caitlyn Jenner και κάπως έτσι οι απανταχού διεμφυλικοί αθλητές είδαν τον αγώνα τους (για συμμετοχή σε αθλητικές διοργανώσεις) να αποκτά έναν frontman. Ενδεχομένως να σας φαίνεται υπερβολή που ένας χρυσός Ολυμπιονίκης (στο δέκαθλο) στους Αγώνες του 1976 ήταν εκείνος που εν έτη 2015 αφύπνισε πνεύματα στη ΔΟΕ. Η πραγματικότητα όμως, είναι αυτή. Για την ακρίβεια, αυτή είναι η αφορμή. Γιατί η αιτία που οδήγησε τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να επιτρέψει στους μη εγχειρισμένους transgenders να μετάσχουν σε ΟΑ, αρχής γενομένης από το Ρίο, ήταν άλλη.

Αφορούσε την αλλαγή των κανονισμών, το 2004, οπότε για πρώτη φορά επετράπη η παρουσία διεμφυλικών αθλητών σε Αγώνες, υπό κάποιες προϋποθέσεις που δεν αγκαλιάστηκαν ακριβώς, από τη διεθνή κοινότητα. Όπως δεν αγκαλιάστηκε αυτή καθαυτή η συμμετοχή transgenders. Για να βοηθήσει την κατάσταση (με επιστημονικά ευρήματα) η British Journal of Sports Medicine δημοσίευσε έρευνα με τίτλο "Φυλετική ταυτότητα και αθλητισμός: είναι ισότιμο το παιχνίδι;" τον Μάιο του 2005. Σε αυτή, μεταξύ άλλων σημειώνεται πως " μολονότι το doping είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπιστεί, για να διαφυλαχτεί η αξιοπιστία του αθλητισμού, υπάρχουν και άλλες απειλές ως προς το θεμιτό ανταγωνισμό, τις οποίες οι διεθνής αθλητικές ομοσπονδίες έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν: τη φυλετική απάτη και το το διεμφυλικό".

Η ιστορία ξεκινά από την Αθήνα (φευ)

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας υποτίθεται πως ήταν οι πρώτοι στην ιστορία, που οι διεμφυλικοί απέκτησαν δικαίωμα συμμετοχής, με τη ΔΟΕ να λαμβάνει τη συγκεκριμένη απόφαση τη Δευτέρα 17 Μαϊου 2004 και να ενημερώνει πως θα έχει άμεση ισχύ. Υπήρχαν δυο βασικές προϋποθέσεις: έπρεπε να έχουν αλλάξει φύλο νομικά και ανατομικά, με τις γυναίκες να έχουν και ένα επιπλέον "πρέπει" (της διετούς ορμονοθεραπείας). Και φυσικά, είχαν κριθεί οι προκρίσεις -και άρα ήταν αδύνατο να εμφανιστεί έστω ένας διεμφυλικός στην Αθήνα.

Ο Arne Ljungqvist, πρόεδρος της Ιατρικής Επιτροπής στη ΔΟΕ και αντιπρόεδρος στην WADA (World Anti-Doping Agency) είχε εξηγήσει -σε επιστολή- πως έως τότε οι περιπτώσεις αλλαγής φύλου σε Ολυμπιακά αθλήματα ήταν σπάνιες και είχαν αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από την αρμόδια αρχή. Πρόσθεσε ότι ο αριθμός των αθλητών που υποβάλλονταν σε επέμβαση αλλαγής φύλου είχε αυξηθεί, μαζί και " η πιθανή επιρροή των ασθενών στον αθλητισμό. Μολονότι τα άτομα που υποβάλλονται σε επαναπροσδιορισμό του φύλου τους συνήθως έχουν προσωπικά προβλήματα που κάνουν τις αθλητικές διοργανώσεις μια απίθανη δραστηριότητα για αυτούς, υπάρχουν κάποιοι των οποίων η συμμετοχή στα σπορ είναι σημαντική".

Σε σεμινάριο που είχε συγκαλέσει η IAAF το 1990, είχε επισημανθεί ότι όποιος υποβάλλεται σε επέμβαση αλλαγής φύλου, πριν την εφηβεία θα μπορεί να γίνεται αποδεκτός να συμμετάσχει με το νέο του φύλο. Είχε διευκρινιστεί πως " όσοι κάνουν τη σχετική επέμβαση μετά την εφηβεία, ανήκουν σε μια περισσότερο προβληματική περίπτωση, από τη στιγμή που κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους έχουν επηρεαστεί από ορμόνες του προηγούμενου φύλου τους. Πιο συγκεκριμένα, η ανδρική εφηβεία επηρεάζει το επίπεδο της τεστοστερόνης, πράγμα που θεωρητικά επηρεάζει τις επιδόσεις και μετά τη μετάβαση από το αρσενικό στο θηλυκό φύλο. Η ομάδα συμβούλων της ΔΟΕ συνέστησε οι άνθρωποι που υποβάλλονται σε εγχειρήσεις αλλαγής φύλου, μετά την εφηβεία, να μπορούν να διαγωνιστούν, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ποιες ήταν αυτές;

1) Οι χειρουργικές επεμβάσεις της αλλαγής θα έπρεπε να 'χουν ολοκληρωθεί -συμπεριλαμβανομένων των εξωτερικών γεννητικών οργάνων και της αφαίρεσης των σπερματικών αδένων.

2) Η νομική αναγνώριση του νέου σεξουαλικού φύλου να έχει γίνει από τις αρμόδιες επίσημες αρχές.

3) Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης να έχει ακολουθηθεί για χρονικό διάστημα, ικανό να μειώσει τα όποια πλεονεκτήματα σχετίζονται με το κάθε φύλο και αφορούν τις αθλητικές διοργανώσεις. Αυτή η περίοδος έπρεπε να είναι τουλάχιστον δυο χρόνων, μετά τη γοναδεκτομή.

Η αξιολόγηση της ΔΟΕ είχε ξεκινήσει, αφότου έγινε ξεκάθαρο πως οι κατά περίπτωση εκτιμήσεις ήταν ανεπαρκείς, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Ljungqvist. Κοντολογίς, το 2004 η ΔΟΕ είχε αποφασίσει να περιλάβει στα καταστατικά της όσους είχαν ολοκληρώσει την αλλαγή φύλου, με σχετικές επεμβάσεις. Αυτό άλλαξε τον περασμένο Νοέμβριο, οπότε τονίστηκε πως η αλλαγή στα γεννητικά όργανα δεν είναι πια προϋπόθεση. Ο καθηγητής Ugur Erdener, πρόεδρος στην ιατρική επιτροπή της ΔΟΕ (πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής στην Τουρκία, μέλος της ΔΟΕ από το 2008 και μέλος στο ΔΣ της WADA) ομολόγησε πως " οι έρευνες μας έχουν δείξει πως είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί όσο περισσότερο γίνεται πως οι trans αθλητές δεν θα αποκλειστούν από την ευκαιρία να λάβουν μέρος σε μια αθλητική διοργάνωση. Την ίδια ώρα, πρέπει να διασφαλίσουμε το θεμιτό ανταγωνισμό".

Συστάσεις για τη δημιουργία νομικού πλαισίου

Ο αντίλογος ανέφερε πως δεν έχουν όλοι οι transgenders την ανάγκη να αλλάξουν το σώμα τους. Αν τώρα, είναι κάτι που θέλουν, για να μπορεί κάποιος να μπει στο χειρουργείο, πρέπει να εξεταστεί από ψυχίατρο, να διαγνωστεί με διαταραχή ταυτότητας φύλου, να παρακολουθηθεί από ομάδα γιατρών (ενδοκρινολόγο, γυναικολόγο και πλαστικό χειρουργό) που να δώσει το ΟΚ και μετά ξεκινά η διαδικασία που είναι πανάκριβη, χρονοβόρα και επώδυνη -έως και επικίνδυνη για τη ζωή. Επιπροσθέτως, έως σήμερα δεν έχουν προκύψει πειστικές αποδείξεις ως προς την επιρροή των γεννητικών οργάνων στις επιδόσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι προσθέτουν ότι την ίδια ώρα, υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία για την επιρροή ουσιών στα επίπεδα της τεστοστερόνης. Όλα αυτά ελήφθησαν υπ' όψιν και για αυτό η ΔΟΕ προχώρησε σε αλλαγές, στη σύσκεψη που συγκάλεσε τον περασμένο Νοέμβριο.

Όπως είχε αποκαλύψει η ιστοσελίδα Outsports.com, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή κατέληξε μια προτεινόμενη κατεύθυνση στην "Συναινετική Συνάντηση για τον Επαναπροσδιορισμό του Φύλου και του Υπερανδρογονισμού". Επισήμως, δεν υπάρχει σχετική απόφαση, γιατί τεχνικά αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει η ΔΟΕ. Εξ ου και αρκείται σε προτάσεις/συστάσεις. Η νέα πολιτική ωστόσο, υπάρχει στην ιστοσελίδα της ΔΟΕ, με τον Dr. Richard Budgett, ιατρικό και επιστημονικό διευθυντή στη ΔΟΕ να εξηγεί ότι " ελπίζουμε οι συστάσεις μας να οδηγήσουν τις αθλητικές ομοσπονδίες να τις κάνουν νομικό πλαίσιο. Αυτό που παρουσιάσαμε είναι μια επιστημονική συναίνεση. Όχι κανονισμός. Είναι η συμβουλή της ιατρικής και επιστημονικής επιτροπής και αυτό που εμείς θεωρούμε ως καλύτερη συμβουλή. Δεν πιστεύω πως είναι πολλές οι ομοσπονδίες που έχουν κανονισμούς που να διευκρινίζουν το δικαίωμα συμμετοχής των διεμφυλικοί. Το έγγραφο μας, θα τους δώσει την αυτοπεποίθηση και το κίνητρο να προχωρήσουν στην εφαρμογή των κανόνων".

Το NCAA ενέταξε πρώτο στον κανονισμό τη συμμετοχή διεμφυλικών

Για την ιστορία, υπάρχει αθλητική ένωση που πρόλαβε τις εξελίξεις: πρόκειται για το NCAA (βλ. κολεγιακό μπάσκετ στις ΗΠΑ) που από το 2011 έχει επιτρέψει τη συμμετοχή στους διεμφυλικούς, χωρίς να είναι απαραίτητη προϋπόθεση η εγχείρηση αλλαγής φύλου. Στα δικά τους κιτάπια, είχε προσδιοριστεί ως απαραίτητη περίοδος ορμονοθεραπείας (για να επιτραπεί η συμμετοχή), ο ένας χρόνος. Για να είναι ξεκάθαρες όλες οι παράμετροι, το NCAA εξέδωσε και βιβλίο 38 σελίδων, με τίτλο "Η ένταξη των διεμφυλικοί/μαθητών/αθλητών στο NCAA". Ξεκινά με το "τι σημαίνει διεμφυλικός". Δηλαδή, το βασικό. Το 2010 ο Kye Allums έγινε ο πρώτος δηλωμένος transgender αθλητής του NCAA που έπαιξε ποτέ σε άθλημα της Division 1. Είχε αλλάξει την ταυτότητα του, όταν έπαιζε στη γυναικεία ομάδα του George Washington University.

Πίσω στη "Συναινετική Συνάντηση για τον Επαναπροσδιορισμό του Φύλου και του Υπερανδρογονισμού", για να προχωρήσουμε και να είμαστε σίγουροι πως συνεννοούμαστε, θα χρειαστεί να σας πούμε τι είναι ο υπερανδρογισμός (αναφέρεται και ως η κλινική υπερανδρογοναιμία): αφορά τα υψηλά επίπεδα ανδρογόνων ορμονών και ιδιαίτερα της τεστοστερόνης, στο σώμα. Πρόκειται για κατάσταση που επηρεάζει και τα δυο φύλα, αλλά είναι αισθητή στις γυναίκες, καθώς μπορεί να προκαλέσει σειρά από σωματικά συμπτώματα (υπερβολική ανάπτυξη τριχών, εμβάθυνση της φωνής και ακμή -επιπροσθέτως, οι γυναίκες έχουν συχνά ακανόνιστο έμμηνο κύκλο και ενδέχεται να μην μπορούν να συλλάβουν). Aς επιστρέψουμε τώρα, στη συνάντηση της ΔΟΕ, τον περασμένο Νοέμβριο, στη Λοζάνη, όπου οι μετέχοντες κατέληξαν στα εξής :

" 1) Κατευθυντήριες γραμμές για διεμφυλικούς

α. Από τη "Συναίνεση της Στοκχόλμης" το 2003, για την "αλλαγή φύλου στον αθλητισμό", υπήρξε μια ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση της σημασίας επί της αυτονομίας στον προσδιορισμό του φύλου, στην κοινωνία, όπως αντανακλάται στους νόμους των πολλών χωρών ανά τον κόσμο.

β. Υπάρχουν ωστόσο, και χώρες στις οποίες η αυτονομία της φυλετικής ταυτότητας δεν έχει αναγνωριστεί, ούτε στο ελάχιστο, από νόμο.

γ. Είναι απαραίτητο να διασφαλίσουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό ότι οι διεμφυλικοί αθλητές δεν είναι αποκλεισμένοι από την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια αθλητική διοργάνωση.

δ. Ο επιτακτικός αθλητικός στόχος είναι και παραμένει η εγγύηση του θεμιτού ανταγωνισμού. Οι περιορισμοί επί της συμμετοχές είναι απαραίτητοι έως το σημείο που κρίνονται ως απαραίτητοι και ανάλογοι για την υλοποίηση αυτού του στόχου.

ε. Το να απαιτούνται χειρουργικές ανατομικές αλλαγές, ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή δεν είναι απαραίτητο ώστε να προστατεύσεις το θεμιτό ανταγωνισμό και ίσως να συνάδει με την αναπτυσσόμενη νομοθεσία και την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

στ. Τίποτα σε αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές έχει ως στόχο να υποσκελίσει -με τον όποιον τρόπο- τις απαιτήσεις για τη συμμόρφωση με τον Παγκόσμιο Κώδικα κατά του ντόπινγκ (World Anti-Doping Code)και τα διεθνή στάνταρ της WADA.

ζ. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές είναι ένα "ζωντανό" ντοκουμέντο και θα τεθεί υπό επανεξέταση υπό το πρίσμα κάθε νέας επιστημονικής ή ιατρικής εξέλιξης.

Στο συγκεκριμένο πνεύμα, η IOC Consensus Meeting συμφώνησε να ληφθούν υπ' όψιν οι ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές, από τους αθλητικούς οργανισμούς, όταν αποφασίζουν για το ποιος πληροί τις προϋποθέσεις να αγωνιστεί σε ανδρική ή γυναικεία διοργάνωση.

1. Εκείνοι που κάνουν τη μετάβαση από το θηλυκό στο αρσενικό, έχουν το δικαίωμα να διαγωνιστούν στην ανδρική κατηγορία

2. Εκείνοι που κάνουν τη μετάβαση από το αρσενικό στο θηλυκό, έχουν το δικαίωμα να διαγωνιστούν στη γυναικεία κατηγορία, εφόσον πληρούν τις κάτωθι προϋποθέσεις:

2.1 Η αθλήτρια πρέπει να έχει δηλώσει πως η φυλετική ταυτότητα είναι θηλυκή. Η δήλωση δεν μπορεί να αλλάξει, για αθλητικούς σκοπούς, για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.

2.2 Η αθλήτρια πρέπει να παρουσιάσει ότι το συνολικό επίπεδο της τεστοστερόνης, στον ορό ήταν κάτω από τα 10 nmol/L για τουλάχιστον 12 μήνες, πριν τη διοργάνωση (με την απαίτηση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, να στηρίζεται σε εμπιστευτική αξιολόγηση περίπτωσης, ανά περίπτωσης, που θα αφορά το αν οι 12 μήνες είναι ένα επαρκές χρονικό διάστημα, για να μειωθεί στο ελάχιστο κάθε πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό γυναικών).

2.3 Το συνολικό επίπεδο τεστοστερόνης στον ορό, πρέπει να παραμένει κάτω από 10 nmol/L καθ' όλη τη διάρκεια της επιθυμητής περιόδου που έχει το δικαίωμα συμμετοχής σε γυναικεία κατηγορία.

2.4 Η συμμόρφωση με αυτούς τους όρους ενδεχομένως να ελέγχονται με τεστ. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, το δικαίωμα της αθλήτριας να πάρει μέρος σε γυναικεία κατηγορία θα αναστέλλεται για 12 μήνες".

Διαβάστε επίσης: Ο προπονητής του Lennox Lewis έγινε γυναίκα.

Διαβάστε επίσης: Ο Μπρους που έγινε Κέιτλιν. Ο πατριός της Kim Kardashian έγινε γυναίκα.

Μια στάση εδώ, για να εξηγήσουμε τι σημαίνει πρακτικά για κάθε σώμα, η ορμονική θεραπεία. Οι γυναίκες που μεταβαίνουν στο ανδρικό φύλο λαμβάνουν ανδρογόνα (βλ. τεστοστερόνη), τα οποία κάνουν την εμφάνιση πιο αρρενωπή. Η φωνή γίνεται πιο βαθιά, αυξάνεται η μυϊκή μάζα και η σωματική δύναμη (στο πάνω μέρος του σώματος), ενισχύεται η ανάπτυξη της τριχοφυϊας στο πρόσωπο και το σώμα, αυξάνεται το μέγεθος της κλειτορίδας και μικραίνει το στήθος.

Η πρόσληψη γυναικείων ορμονών (βλ. οιστρογόνα) από τους άνδρες μειώνει τη μυϊκή μάζα και τη δύναμη, προάγει την αναδιανομή του σωματικού λίπους, αυξάνει το μαζικό ιστό, καθυστερεί την ανάπτυξη της τριχοφυΐας στο σώμα και το πρόσωπο και μειώνει τα επίπεδα τεστοστερόνης. Χορηγούνται οιστρογόνα και ουσίες που εμποδίζουν την παραγωγή τεστοστερόνης που ναι μεν, υπάρχει και στις γυναίκες, αλλά σε μικρότερες ποσότητες. Για αυτό και οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη μυϊκή μάζα και λιγότερη τριχοφυΐα, εν συγκρίσει με τις γυναίκες.

Ορισμένες αλλαγές ξεκινούν να φαίνονται από τον πρώτο μήνα, αλλά για το αποτέλεσμα χρειάζονται έως και 5 χρόνια. Από τη στιγμή που εμφανίζονται οι αλλαγές, μειώνεται η ένταση και η δυσφορία του ατόμου (οι έρευνες δείχνουν πως το μεγαλύτερο ποσοστό των εγχειρισμένων έχουν δηλώσει "φυσιολογικοί και ισορροπημένοι"), αλλά υπάρχουν και κίνδυνοι. Μέσω της ορμονοθεραπείας, μπορεί να αυξηθεί ο κίνδυνος υπέρτασης, να παρουσιαστεί πρόσληψη βάρους, υπνική άπνοια, καρδιαγγειακή νόσος, όγκοι στην υπόφυση, θρομβώσεις, εγκεφαλικό, κατάθλιψη και άλλες σοβαρές καταστάσεις.

Από τη γυμνή παρέλαση, στους εργαστηριακούς ελέγχους

Η δεύτερη απόφαση της Συνάντησης, αφορούσε την Dutee Chand, Ινδή σπρίντερ που πήγε την ομοσπονδία της χώρας της και την IAAF στα αθλητικά δικαστήρια, μετά την απόφαση της Athletic Federation of India να την αποκλείσει από τους Αγώνες Κοινοπολιτείας, λόγω υπερανδρογοναιμίας (είχε υψηλά νούμερα τεστοστερόνης), χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις ή αποδείξεις πως είχε πάρει απαγορευμένη ουσία ή "έκλεψε" με όποιον άλλον τρόπο. H AFI είχε εξηγήσει πως έπραξε βάσει των κανονισμών της ΔΟΕ για τη "γυναικεία υπερανδρογοναιμία", που σχεδιάστηκε ώστε να αντιμετωπίσει τα πλεονεκτήματα των γυναικών αθλητριών με υψηλά επίπεδα ανδρογόνων.

Κάπου εδώ, θα χρειαστεί να κάνουμε ένα ταξίδι στην ιστορία: οι γυναίκες αθλήτριες έχουν ζήσει, μέσα στα χρόνια, σειρά πρακτικών που αφορούν τη διάκριση και ήταν επιζήμιες. Στην αρχή, δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή τους -υπάρχουν αναφορές που επισημαίνουν ότι αυτή η παράλειψη ήταν στο πλαίσιο της προσπάθειας που έκανε ο Pierre de Coubertin να αποκλείσει τις αθλήτριες από το Ολυμπιακό κίνημα. Η ένταξη τους έγινε το 1900, στους Αγώνες του Παρισιού και τότε ήταν που είχαμε για πρώτη φορά δυο κατηγορίες (ανδρών και γυναικών), αλλά και κάποιες μεικτές (στην ιστιοπλοΐα και τους ιππικούς αγώνες). Στο πλαίσιο του θεμιτού ανταγωνισμού, οι περισσότερες διεθνείς ομοσπονδίες άρχισαν να διοργανώνουν τις δικές τους μεγάλες διοργανώσεις, εντός των φυλετικών γραμμών. Και τότε ήταν που άρχισαν κάποιοι να σκέφτονται πώς μπορούν να εκμεταλλευτούν ένα αθέμιτο αγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους, ώστε να φτάσουν στη δόξα.

Τα πρώτα περιστατικά ανδρών που μεταμφιέζονταν γυναίκες, για να ανέβουν στο βάθρο εντοπίζονται στα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, μια εποχή στην οποία η αθλητική επιτυχία ήταν πηγή προσωπικής και εθνικής υπερηφάνειας, γοήτρου και επιβράβευσης. Παρ' ότι τα περισσότερα από τα στοιχεία που τότε είχαν χαρακτηριστεί ως "αποδεικτικά", σήμερα θεωρούνται αστεία και επουσιώδη, υπάρχει λόγος που κάποιοι υποπτεύονται ότι υπάρχει συστηματική φυλετική απάτη, από το Βερολίνο και τους Αγώνες του 1936.

Η αύξηση του αριθμού των γυναικών στα events ώθησε την IAAF να προχωρήσει σε έναν νέο κανονισμό, αρχής γενομένης από το Πανευρωπαϊκό του 1966: οι μετέχουσες έπρεπε να παρελαύνουν γυμνές, μπροστά από ένα πάνελ (γυναικών) γιατρών και να υποβάλλονται σε γυναικολογική εξέταση, ώστε να επιβεβαιωθεί το φύλο τους. Και οι 243 αθλήτριες που έζησαν αυτόν τον εξευτελισμό, πέρασαν την εξέταση, μόνο που από την αρχική λίστα έλειπαν έξι από συγκεκριμένη αποστολή χώρας της ανατολικής Ευρώπης. Αυτές αποσύρθηκαν από τη διοργάνωση και έτσι άρχισαν οι φήμες. Στη διετία που ακολούθησε, η επαλήθευση του φύλου έγινε μέρος του πρωτοκόλλου που ακολουθείτο πριν κάθε μεγάλη διοργάνωση και το 1968 αυτή η σεξιστική παρέλαση μπήκε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες (του Μεξικού). Η μεθοδολογία άλλαξε μέσα στα χρόνια.

Όταν άνοιξε το κουτί της Πανδώρας

Χρησιμοποιήθηκε δείγμα από τη στοματική βλεννογόνο για ιστολογικό έλεγχο, η "αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης" (πίστευαν πως έδειχνε αν υπάρχει ή όχι μια αλληλουχία DNA από τους όρχεις, αυτή που προσδιορίζει το γονίδιο που βρίσκεται στο χρωμόσωμα Υ, για να αποδειχθεί πως αυτό που τσέκαραν δεν ήταν κύριο χαρακτηριστικό των ανδρών και άρα σειρά τεστ είχαν βγει λανθασμένα θετικά) και διάφορα άλλα, ώσπου έγινε ξεκάθαρο πως οι εργαστηριακές μέθοδοι δεν επαρκούσαν, για να προσδιορίσουν το φύλο ενός αθλητή. Είχε όμως, ήδη ανοίξει το κουτί της Πανδώρας με προβλήματα για τους αθλητές και τους επισήμους. Γιατί είχαν διαπιστωθεί ερμαφρόδιτες συνθήκες ή γενετικές δυσλειτουργίες (για παράδειγμα, γυναίκες με υψηλό επίπεδο τεστοστερόνης, άτομα με μορφές αρρενοποίησης, συγγενείς στην υπερπλασία των επινεφριδίων) και άρα έγινε πολύ πιο σύνθετη η διαδικασία απόδειξης του φύλου -έως αδύνατη. Παρ' όλα αυτά, οι έλεγχοι γίνονταν έως τους Αγώνες του Σίδνεϊ.

Έως το 2000, οι 29 από τις 34 διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες είχαν εγκαταλείψει τα τεστ προσδιορισμού φύλου. Κάποιες επινόησαν εναλλακτικές στρατηγικές (η IAAF καθιέρωσε από το 1990 με υποχρεωτικό υπεραναλυτικό τσεκ απ), με την Fédération Internationale de Volleyball να είναι μεταξύ των πέντε που δεν είχαν κάνει κάτι. Για την ακρίβεια, είχαν "κόψει" μεν τους ελέγχους γενικά, αλλά είχαν διατηρήσει το δικαίωμα εκτάκτου τεστ "εφόσον υπάρχουν ακραίες υποψίες" -όπως μπορεί να μεταφραστεί αυτό. Η ΔΟΕ πάτησε το delete το 2000. Έκτοτε δεν υπάρχει αναφορά απάτης, με την ειρωνεία της τύχης να θέλει το τεστ ούρων για doping control να... εξυπηρετεί και ως προς την κατεύθυνση προσδιορισμού φύλου.

Σε ό,τι αφορά τη Chand, η παγκόσμια κοινότητα κατέκρινε τις πρακτικές της AFI και της IAAF, κάνοντας λόγο για καταπάτηση της ιδιωτικής ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Chand. Στις 24 Ιουλίου του 2015, το CAS αποφάσισε να προχωρήσει στην αναστολή των κανονισμών που αφορούν την υπερανδρογοναιμία στις γυναίκες αθλήτριες του στίβου, για δυο χρόνια, εξηγώντας πως δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις που να δείχνουν ότι τα επίπεδα ανδρογόνων βοηθούν τις επιδόσεις. Κάλεσε την IAAF να παρουσιάσει πειστικές αποδείξεις, διαφορετικά θα προχωρούσε στην ανάκληση των κανονισμών. Αυτές δεν παρουσιάστηκαν και η Chand επανέκτησε το δικαίωμα συμμετοχής σε αγώνες.

" Ως προς αυτήν την υπόθεση λοιπόν, η "Συναινετική συνάντηση της ΔΟΕ" πρότεινε

*Οι κανόνες να μείνουν ως έχουν, για την προστασία των γυναικών στον αθλητισμό και την προώθηση των αρχών για δίκαιο ανταγωνισμό.

*Η IAAF, με τη στήριξη άλλων διεθνών ομοσπονδιών, των εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών και άλλων αθλητικών οργανισμών, ενθαρρύνονται να στραφούν ξανά στο CAS, με επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία για να στηρίξει την επανένταξη των κανονισμών που αφορούν την υπερανδρογοναιμία.

*Για να αποφύγουμε τις διακρίσεις, εφόσον η όποια αθλήτρια δεν έχει το δικαίωμα να μετάσχει σε γυναικεία κατηγορία, θα αποκτήσει το δικαίωμα να διαγωνιστεί σε ανδρική κατηγορία".

Αν δεν είχα δίπλα την οικογένεια μου, δεν ξέρω αν θα είχα επιβιώσει

Μια άλλη υπόθεση που ήταν ανάλογη της Chand, ήταν αυτή της Caster Semenya, αθλήτριας από τη Νότια Αφρική στα 800 μέτρα, η οποία είχε κληθεί από την IAAF σε έλεγχο... φύλου, μετά τη νίκη στους Παναφρικανικούς εφήβων, στον Άγιο Μαυρίκιο (είχε βελτιώσει την προσωπική της επίδοση, κατά 4''). Όταν πήρε τα αποτελέσματα, ζήτησε από την Athletics South Africa να αποσύρει τη συμμετοχή της από το Παγκόσμιο του Βερολίνου (τον Αύγουστο του 2009). Η ομοσπονδία δεν έκανε δεκτό το αίτημα και η 18χρονη -τότε- τερμάτισε σε 55.45'', δηλαδή 2.45'' λιγότερα από την έως τότε κάτοχο του τίτλου, Janeth Jepkosgei. Η IAAF διέταξε νέες εξετάσεις, εξηγώντας πως είχαν εκφραστεί ερωτηματικά (από την ομοσπονδία του Ηνωμένου Βασιλείου) ως προς τη μυική δομή της αθλήτριας, το στιλ που έτρεχε και τις πρόσφατες επιδόσεις. Εν ολίγοις, αμφισβητούσαν πως ήταν γυναίκα και έως ότου καταλήξουν κάπου οι ειδικοί, την απέκλεισαν από τις διοργανώσεις.

Ο δικηγόρος της Greg Nott είχε εξηγήσει πως οι διαπραγματεύσεις με την παγκόσμια ομοσπονδία ήταν χρονοβόρες, διήρκεσαν 11 μήνες "με τις συναντήσεις μας να γίνονται στο Μονακό, την Κωνσταντινούπολη και το Παρίσι, χωρίς ωστόσο να υπάρχει σχετική ενημέρωση, γιατί ήταν πολύ λεπτό το ζήτημα". Τον Ιανουάριο του 2010 η IAAF εξέδωσε ανακοίνωση Τύπου, με την οποία ενημέρωσε πως "δεχόμαστε το συμπέρασμα ενός πάνελ ιατρών που τη θέλει να μπορεί να διαγωνιστεί, με άμεση εφαρμογή. Σας παρακαλούμε να έχετε υπ' όψιν σας πως οι λεπτομέρειες των ιατρικών εξετάσεων παραμένουν εμπιστευτικές".

Το 2012 είχε πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έγινε αργυρή Ολυμπιονίκης, για να εξηγήσει πως " αν δεν είχα δίπλα μου την οικογένεια μου, δεν ξέρω αν θα είχα επιβιώσει. Ήμουν παγκόσμια πρωταθλήτρια και δεν με άφησαν να το πανηγυρίσω. Μεγάλωσα όπως μεγάλωσα, με αγόρια, δίπλα σε αγόρια και έγινα όπως είμαι. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να αλλάξω. Ήταν εκνευριστική η συμπεριφορά της οποίας έτυχα. Ένιωσα να με εξευτελίζουν. Δεν μπορείς να ελέγξεις τι σκέφτεται ο κόσμος. Όλα αφορούν το να ελέγχεις τον εαυτό σου, αυτά που 'χεις μέσα σου. Τώρα, θέλω να αφοσιωθώ στο μέλλον. Δεν θέλω ποτέ να επιστρέψω εκεί. Ό,τι έγινε, έγινε". Ακολούθησαν τραυματισμοί που την κράτησαν μακριά από το στίβο για δυο χρόνια, αλλά πάλι δεν το έβαλε κάτω." Ξεκούρασα το σώμα και το μυαλό και κατάλαβα ότι πρέπει να κάνω κάτι καλύτερο με τη ζωή μου. Το τρέξιμο είναι η ζωή μου, ακόμα και αν με απέκλειαν δια παντός, θα έτρεχα στα χωράφια. Όταν τρέχω, το μυαλό μου είναι ελεύθερο. Στόχος μου είναι το χρυσό στους Ολυμπιακούς".

Η Joanna Harper, επικεφαλής στην ογκολογική μονάδα του Providence Portland Medican Center ήταν στο Consencus Meeting on Sex Reassignment and Hyperandrogenism, με την άποψη της να λαμβάνεται ως η πλέον σημαντική στον προσδιορισμό της νέας πολιτικής, διότι είναι διαφυλική. Μετά το τέλος της διαδικασίας, έστειλε email στην ιστοσελίδα OutSports.com, στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε ότι "η νέα κατευθυντήρια οδηγία της ΔΟΕ για τους διεμφυλικούς τακτοποιεί περίπου όλες τις ελλείψεις των παλαιότερων κανονισμών.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, οργανισμοί όπως η ΙΤΑ (International Triathlon Union) θα υιοθετήσουν τους νέους κανονισμούς και οι παλαιές πολιτικές θα αντικατασταθούν σύντομα. Η περίοδος που χρειάζεται να περιμένει η διαφυλική γυναίκα γίνεται από δυο χρόνια μετά την επέμβαση, ένας χρόνος μετά την εκκίνηση ορμονοθεραπείας. Αυτό αντιστοιχεί και στο σχετικό κανονισμό του NCAA και είναι η πιο σωστή εξέλιξη. Η περίοδος αναμονής ήταν πιθανόν, το πιο αμφισβητήσιμο στοιχείο μεταξύ της ομάδας μας και ο ένας χρόνος είναι λογικός συμβιβασμός".

Ο πρώτος -δηλωμένος- διεθνής Αμερικανός trans

Υπό τους νέους κανονισμούς, ο Chris Mosier θα μπορέσει να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Sprint Duathlon (βλ. 10 χλμ. τρέξιμο, 20 χλμ ποδήλατο και άλλα πέντε χιλιόμετρα τρέξιμο για το φινάλε) που θα διεξαχθεί στην Ισπανία τον Ιούνιο και μετά στους Ολυμπιακούς του Ρίο, στο Τρίαθλο. Το θέμα είναι αν η ομοσπονδία του (ΙΤΑ) θα φιλοτιμηθεί να ενταχθεί στη νέα πραγματικότητα, έως τότε; Διαφορετικά, αντί να δώσει τη μάχη του στις διοργανώσεις, θα τη δώσει στα δικαστήρια. Δεδομένου ότι πρόκειται για έναν τύπο που -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- θα μας απασχολήσει το προσεχές καλοκαίρι, θα ήταν χρήσιμο να σας πούμε και ποιος είναι: ο πρώτος, δηλωμένος, διεθνής Αμερικανός transgender. Ο 35χρονος κέρδισε τη θέση του, με τις επιδόσεις του και δεν σκοπεύει να την αφήσει.

Όπως αναφέρει το video που του ετοίμασε το EPSN "από τα πρώτα στάδια της όποιας ενασχόλησης παιδιού με άθλημα, γίνεται διαχωρισμός, βάσει τριών κατηγοριών: της ηλικίας, των κιλών και του φύλου". Εκείνος θυμάται έναν αγώνα του στη Νέα Υόρκη, όπου ένας αστυνομικός φώναζε "τι είναι αυτό; Άνδρας ή γυναίκα;". Προσθέτει ότι οι ταμπέλες είναι κάτι που μας βάζει η κοινωνία "οπότε από νωρίς είχα μια πρόκληση να αντιμετωπίσω: αυτή του να συμπεριφέρομαι ως γυναίκα, τη στιγμή που δεν ένιωθα γυναίκα. Στα σπορ, στον τρίαθλο και το μαραθώνιο που έκανα τότε, ανταγωνιζόμουν γυναίκες". Εκείνος ένιωθε πάντα "αθλητής, ανταγωνιστικός άνθρωπος" και προσδιοριζόταν -μόνο- ως τέτοιος, για χρόνια.

Πάντα με ακολουθούσε η απορία "είναι αγόρι ή κορίτσι;

Στο Chicago, όπου μεγάλωσε, από τα 8 άρχισε μαθήματα karate για ενήλικες. Στα 10 πήρε τη μαύρη ζώνη και άρχισε να διδάσκει. Πάντα οι γύρω είχαν την ίδια απορία: "είναι αγόρι ή κορίτσι;". Εκείνος δεν αισθανόταν άσχημα για τον εαυτό του ("ουδέποτε φαντάστηκα τον εαυτό μου με γυναικεία ρούχα ή να παντρεύομαι ή να κάνω παιδί. Μόνο να έχω επίπεδο στήθος και σμιλεμένους κοιλιακούς"), αλλά για τη μητέρα του που "ένιωθε άβολα". Στο κολέγιο Northern Michigan University ασχολήθηκε με τα πάντα. Από την έκδοση της εφημερίδας, την παραγωγή ραδιοφωνικής εκπομπής, τα σπορ έως το θέατρο. "Πήγαινα από ομάδα σε ομάδα. Δεν έμενα καιρό πουθενά, γιατί δεν ήθελα να "δεθώ". Δεν ένιωθα καλά με τον εαυτό μου". Η απορία ήταν πάντα η ίδια: "είναι αγόρι ή κορίτσι;".

Έβγαινε με άνδρες, μέχρι που ως τελειόφοιτος γνώρισε τη Zhen Heinemann, τωρινή σύζυγο του. Μετά την αποφοίτηση, μετακόμισε στο Los Angeles, γύρισε για λίγο στο Chicago και στα 25 πήγε στη New York, πριν επιστρέψει ξανά στη γενέτειρα του για τον πρώτο του μαραθώνιο. Όταν τερμάτισε, έβαλε τον επόμενο στόχο: πήρε ένα ποδήλατο, έμαθε να κολυμπά από videos και βιβλία και ένα χρόνο μετά πήρε μέρος σε τρίαθλο. Παράλληλα, άρχισε να μεγαλώνει η ανάγκη που ένιωθε να προσδιοριστεί κάπως. Η Heinemann τον έπεισε να ζητήσει βοήθεια ειδικού. Εκεί εξέφρασε όλες τις ανησυχίες του. Μια από αυτές ήταν "πού θα διαγωνιστώ; Στην ανδρική ή τη γυναικεία κατηγορία;".

Η απόφαση που πήρε ήταν εκείνη που θα τον έκανε να αισθάνεται άνετα με την πάρτη του, για το υπόλοιπο της ζωής του, ανεξάρτητα από το τι θα συνέβαινε με τα σπορ. Πήγε στο NYU (για μάστερ) την εποχή που ξεκίνησε τη μετάβαση. Άλλαξε έγγραφα και "μπήκε" στην ομάδα ποδηλασίας. Στα μέσα του 2010 άρχισε την τεστοστερόνη και στο τέλος της χρονιάς αγωνιζόταν ως άνδρας. Πριν το πρώτο αγώνα, έστειλε ένα email σε όλους και έτσι τους ανακοίνωσε τη μετάβαση. Τώρα "θέλω να γίνω ο άνθρωπος που χρειαζόμουν πριν 15 χρόνια", για όσους ζουν ό,τι και εκείνος. Το 2014 ένιωσε έτοιμος να διεκδικήσει μια θέση στην εθνική των ΗΠΑ, στον τρίαθλο.

"Ουδείς περίμενε πως θα καταφέρω να είμαι ανταγωνιστικός, στην κατηγορία των ανδρών. Ένιωθα πως ο κόσμος, οι αντίπαλοι μου και τα ΜΜΕ με βλέπουν ως έναν από το σωρό. Δεν μου άρεσε αυτό. Αυτό έγινε το κίνητρο μου να δουλέψω πιο σκληρά". Όπου "πιο σκληρά", κάθε μέρα τρέχει για 20 μίλια, επιστρέφει για ένα μπάνιο σε παγάκια -ώστε να χαλαρώσουν οι μυες-, μετά ακολουθεί η επικοινωνία με κόουτς και αθλητές που βοηθά online, τρώει κάτι και πηγαίνει για μια δυο ώρες ποδηλασίας. Αλλά που ήμασταν; Α ναι. Στην απόφαση του να γίνει διεθνής.

Είχε ήδη επικοινωνήσει με την US Anti-Doping Agency για να είσαι σίγουρος πως θα πληροί τις προϋποθέσεις που αφορούν τους διεμφυλικούς. Άρχισε να ελέγχει τις ορμόνες του και όταν έφτασε τα επιθυμητά επίπεδα δήλωσε (τον Ιούλιο) συμμετοχή στο εθνικό πρωτάθλημα που έδινε θέσεις στην εθνική. Η μόνη κατηγορία που υπήρχε εκεί ήταν η ηλικιακή. "Ήθελα όμως, να είμαι τυπικός στο 100%, ώστε να μην αμφισβητηθεί τυχόν νίκη μου, για κανένα λόγο. Η διαδικασία των ιατρικών ραντεβού και της έκδοσης των αποτελεσμάτων από τα τεστ μου -για να πάρω την εξαίρεση για την τεστοστερόνη- καθυστέρησαν και δεν πρόλαβα το event".

Απογοητεύτηκε, αλλά την επομένη σημείωσε ως... περίοδο κρίσης, αυτήν του Ιουνίου του 2015 και των προκριματικών για την εθνική τριάθλου. Μόλις δυο μήνες νωρίτερα, έμαθε πως είχαν τα στάνταρ και πως μόνο οι οκτώ πρώτοι στο γκρουπ 35-39 χρόνων, θα γίνονταν διεθνής. Το έβαλε πείσμα και έφτασε στο σημείο "να έχω τρέξει την κούρσα 400 φορές, πριν την κάνω για τα προκριματικά". Τον Ιούνιο πήγε στη Minnesota και από εκεί... στην εθνική. Αμέσως επικοινώνησε με την ομοσπονδία του, για να ρωτήσει τι χρειαζόταν ώστε να πάει στο Παγκόσμιο "αλλά ξεκάθαρη απάντηση δεν πήρα". Γιατί; Η ITU επιμένει στην προτέρα κατάσταση. Αυτή που θέλει να περάσουν δυο χρόνια, μετά την εγχείρηση αλλαγής φύλου. Ο Mosier δεν θέλει να μπει στο χειρουργείο "γιατί νιώθω μια χαρά στο σώμα μου. Η δυνατότητα σου να διαγωνιστείς ως αθλητής δεν πρέπει να αφορά την προσθήκη ή την αφαίρεση κομματιών του σώματος σου".

Γιατί δεν εναρμονίζεται με τα τωρινά δεδομένα η ομοσπονδία; Γιατί όπως λέει, σαν τη ΔΟΕ, δεν μπορεί να επιβάλει μόνη της τα νέα δεδομένα. Χρειάζεται η σχετική απόφαση της USA Triathlon -στην οποία υπάγεται. Οι εκπρόσωποι της τελευταίας ενημέρωσαν πως ακολουθούν τις οδηγίες της ΔΟΕ, πράγμα που στη θεωρία σημαίνει πως ο Mosier θα πάει στην Ισπανία και το Ρίο. Σωστά; Λάθος! Γιατί όπως είπε εκπρόσωπος της USAT στο ESPN "επιτρέπουμε στους αθλητές μας να διαγωνίζονται στην κατηγορία του φύλου που αναφέρεται στο δίπλωμα οδήγησης που έχουν" και που σε κάποιες πολιτείες αλλάζει, χωρίς να απαιτείται επέμβαση. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει η ITU που ωστόσο, ξεκαθάρισε στο ίδιο μέσο ότι αν η USAT χρησιμοποιεί τα διπλώματα οδήγησης ως ένδειξη νομικής αναγνώρισης του φύλου ενός αθλητή, τότε το αποδεχόμαστε και εμείς". Αν θα πάει τελικά ο Mosier στην Ισπανία; Έλα ντε.

Το... αντιστασιακό βόλεϊ και τα ερωτηματικά

Η ανανεωμένη πρόταση της ΔΟΕ δεν είχε μόνο θετική ανταπόκριση. Το cnsnews.com ανάρτησε άρθρο του πρόεδρος του Chuck Colson Center for Christian Worldview, ονόματι John Stonestreet, ο οποίος έγραψε πως "στο όνομα του θεμιτού ανταγωνισμού, ο θεμιτός ανταγωνισμός είναι αυτός που απειλείται", για να εξηγήσει ότι "ακόμα και μετά την επέμβαση αλλαγής φύλου και τη θεραπεία ορμονών κάποια χαρακτηριστικά των φύλων παραμένουν, συμπεριλαμβανομένης της μυικής μάζας. Ενόσω οι άνδρες που κάνουν μετάβαση σε γυναίκες δεν θα είναι όσο μυώδεις θα ήταν αν δεν έκαναν ορμονοθεραπεία, υπάρχει μια πολύ μεγάλη περίπτωση να γίνουν περισσότερο μυώδεις από τις αντιπάλους τους που έχουν γεννηθεί γυναίκες. Και αν δεν υποβάλλονται σε επέμβαση (αν αρκούνται στη λήψη ορμονών), η μυϊκή μάζα κατά πάσα πιθανότητα διατηρείται κοντά στα ανδρικά επίπεδα.

Η έρευνα του British Journal of Sports Medicine παρουσίασε ένα σενάριο. " Ένας άνθρωπος που κάνει τη μετάβαση από άνδρας σε γυναίκα -δηλαδή ένας άνδρας υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση και θεραπεία με ορμόνες για να γίνει γυναίκα- κυριαρχεί σε ένα παιχνίδι βόλεϊ, σε τέτοια έκταση που οι άλλες αθλήτριες πιστεύουν πως είναι unfair να που είχε το δικαίωμα συμμετοχής. Η εν λόγω αθλήτρια παρουσιάζει έγγραφα που αποδεικνύουν πως νομικά είναι γυναίκα (δεν αρκείται στον τρόπο που ντύνεται ή τη γενικότερη εμφάνιση της). Η ερώτηση που προκύπτει είναι αν είναι σκόπιμο ή δίκαιο να επιτραπεί σε μια transsexual να μετάσχει σε κατηγορία φύλου, που σύμφωνα με την κοινωνία και το νόμο είναι αποδεκτή, ως ανθρώπινο ον".

Τι ισχύει για την FIVB

Ο κανονισμός που έχει η FIVB, ακόμα και σήμερα, αναφέρει ότι "το φύλλο κάθε αθλητή προσδιορίζεται από το πιστοποιητικό γέννησης του. Οι γυναίκες πρέπει να παρουσιάζουν πιστοποιητικό φύλου και/ή να περνούν από ιατρικές εξετάσεις, σε περίπτωση που υπάρχουν αμφιβολία, η οποία στηρίζεται σε ιατρικές αποδείξεις". Και ουδέποτε απεδέχθη αυτό που ασπάστηκε η ΔΟΕ από το 2004 έως και φέτος. Αυτό που ακολούθησαν όλοι , πέραν της ομοσπονδίας του βόλεϊ και της αμερικανικής ομοσπονδίας ξιφασκίας, όπου το γένος προσδιορίζεται από την ταυτότητα αθλητή που εκδίδει η US Rowing. Το ΝΒΑ και το WNBA δεν έχουν τοποθετηθεί επισήμως, μηδέ η αμερικανική ομοσπονδία μπάσκετ ή η παγκόσμια ομοσπονδία μπάσκετ. Δεν είναι οι μόνοι. Για αυτό και ο ο Dr. Richard Budgett (ιατρικός διευθυντής στη ΔΟΕ) εξήγησε πρόσφατα πως " η σύσταση της ΔΟΕ θα δώσει σε όσες ομοσπονδίες σε έχουν κανονισμούς που να αφορούν τη δυνατότητα των transgender να μετάσχουν στις διοργανώσεις τους, την αυτοπεποίθηση και το κίνητρο να προχωρήσουν στη σχετική προσθήκη".

Πολλοί εξ όσων δεν έχουν τοποθετηθεί επίσημα, περιμένουν να μάθουν αν και κατά πόσο η ορμονική θεραπεία επηρεάζει (ή όχι) την επίδοση των αθλητών. Οι θετικές συνέπειες των συμπληρωμάτων τεστοστερόνης έχουν καταγραφεί, αλλά δεν υπάρχει κάποιο δεδομένο που να αφορά τυχόν επιρροή στις επιδόσεις από τη στέρηση ανδρογόνου και τα συμπληρώματα οιστρογόνου. Σε έρευνα που είχε κάνει ο JM Elbers (και έγραψε στην έκθεση του με τίτλο "Effects of sex steroid hormones on regional fat depots as assessed by magnetic resonance imaging in transsexuals", το 1999), σε δείγμα 20 ανθρώπων που είχαν κάνει και τις δυο μεταβάσεις, διαπιστώθηκε πως μετά από δυο χρόνια ορμονικής θεραπείας, οι γεννημένοι ως άνδρες είχαν καλύτερη μυική δομή από τις γεννημένες ως γυναίκες. Τα ίδια έδειξαν και οι μετρήσεις που έγιναν τρία χρόνια αργότερα και κάπως έτσι προέκυψε το ερωτηματικό για το κατά πόσο διαφυλάττει το θεμιτό ανταγωνισμό η συμμετοχή αθλητών που έχουν κάνει τη μετάβαση από άνδρες σε γυναίκες, στα γυναικεία σπορ.

Η Gabrielle Ludwig επέστρεψε στα 52, στο κολέγιο όπου είχε φοιτήσει ως Robert Ludwig, πριν παρουσιαστεί στο ναυτικό και πάει στον πόλεμο του Ιράκ.

Οι περισσότεροι εξ όσων εκτίθενται σε τεστοστερόνη από την εφηβεία και μετά, αναπτύσσουν φυσικές και/ή φυσιολογικές ιδιότητες που συμβάλλουν σε ευδιάκριτο πλεονέκτημα επίδοσης, επί των περισσοτέρων γυναικών. Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι αυτές οι ιδιότητες μπορούν να αντέξουν όλο τον ορμονικό χειρισμό της αλλαγής φύλου και άρα οι άνδρες που κάνουν τη μετάβαση σε γυναίκες, διατηρούν ούτως ή άλλως ένα αθέμιτο αβαντάζ. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες επιδράσεις της τεστοστερόνης που δεν μπορούν να αντιστραφούν. Συμπεριλαμβανομένου του μετεφηβικού ύψους στους άνδρες, οι οποίοι είναι πιο ψηλοί σε σύγκριση με τις γυναίκες, με την εφηβική ανάπτυξη να αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των δυο φύλων. Είναι και το κατ' εξοχήν πλεονέκτημα, σε σπορ όπως το βόλεϊ και το μπάσκετ. Οι καθ' ύλην αρμόδιοι έχουν εξηγήσει πως εάν η επέμβαση αλλαγής φύλου έχει γίνει μετά την εφηβεία, ενδέχεται η εναπομείνουσα τεστοστερόνη να 'χει προκαλέσει χαρακτηριστικά που να μπορούν να επηρεάσουν την απόδοση. Άρα, προκύπτει θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού.

Πού όμως, καταλήγει η έρευνα του JC Reeser; " Όσο απλά είναι τα επιχειρήματα που αφορούν τη ψυχολογική και την κοινωνική πλευρά της συμμετοχής των διεμφυλικών στις μεγάλες διοργανώσεις, τόσο σύνθετα είναι τα στοιχεία και δεν επιτρέπουν την ανάδειξη μιας ξεκάθαρης θέσης. Είναι ωστόσο, ξεκάθαρο ότι οι αθλητικές αρχές ή τα διοικητικά όργανα και σίγουρα κάθε αθλητής πρέπει να δώσουν απαντήσεις στα ερωτηματικά που προκύπτουν. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η ΔΟΕ πήρε μια θαρραλέα απόφαση, όταν αποφάσισε τη συμμετοχή των transgender στους Ολυμπιακούς Αγώνες, του 2004. Η εμπειρία θα δείξει εάν αυτή ήταν η σωστή απόφαση ή όχι και αν το σύγχρονο αθλητικό πεδίο δράσης των γυναικών, θα διατηρήσει το θεμιτό ανταγωνισμό. Έως τότε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παίρνουμε τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις, βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών. Παρ' όλα αυτά, οτιδήποτε και αν αποφασιστεί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι δικές μας ενέργειες θα επηρεάσουν τις ζωές όλων των αθλητών που εμπλέκονται, διεμφυλικών και όχι, για πάντα".

Πηγές: breitbart.com, British Journal of medicine, cnsnews.com, dailymail.co.uk, espn.go.com, thinkprogress.org, edition.cnn.com, olympic.org, andrologia.gr