Η Inika McPherson άφησε τις δικαιολογίες στην άκρη

Είναι η μόνη αθλήτρια ύψους 1.68 που έχει ξεπεράσει τα 2 μέτρα στο άλμα εις ύψος. Αγώνισμα που θα έλεγες ότι απευθύνεται σε ψηλές κοπέλες. Kαι όμορφες. Ε, η Inika McPherson ήλθε να γκρεμίσει πολλά στερεότυπα. Για να κάνω μια περίληψη του τι ακολουθεί, ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής της έδωσε πλήρη υποτροφία, για να της την πάρει πίσω, χωρίς ποτέ να εξηγήσει το γιατί. Ένιωσε ως δεν είχε λόγο να ζει, παρ' όλα αυτά "σκότωσε" τους δαίμονες της, ώστε να μπορεί να διεκδικήσει τα όνειρα της. Συνελήφθη για κάτι που δεν έφταιγε, αποκλείστηκε 21 μήνες από τους στίβους για κάτι που έφταιγε, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα δεν έπαψε ποτέ να προχωρά. Και να διεκδικεί. Μέχρι τη δικαίωση.

Η ζωή της έχει γίνει ντοκιμαντέρ δύο επεισοδίων, με τίτλο "Inika McPherson: It's not over". Το παρακολουθήσαμε, διαβάσαμε και κάποιες από τις συνεντεύξεις που 'χει δώσει (μη φανταστείς, δεν ήταν αναρίθμητες), ώστε αυτό που θα βρεις να μην είναι αγιογραφία, αλλά η πραγματικότητα μιας γυναίκας που είχε πολλούς λόγους να τα παρατήσει, αλλά υπερίσχυσε ο ένας που ήταν στη λίστα των "θέλω".

Στην τελευταία (κάτω δεξιά) είναι οι γονείς της (από το προσωπικό της αρχείο).

"Η οικογένεια μου είναι τεράστια. Η γιαγιά μου έκανε 12 παιδιά. Η άλλη, από τη μεριά του πατέρα μου, στο Ντιτρόιτ είχε 11. Μεγάλωσα στο Port Arthur του Texas, με τη μητέρα μου, τρεις αδελφούς και μια αδελφή. Ήμουν η μικρή της οικογένειας" εξηγεί και εδώ θα κάνω μια στάση να σου πω λίγα πράγματα για αυτήν την περιοχή της Αμερικής. Βρίσκεται 146 χιλιόμετρα ανατολικά του Houston, έχει λιμάνι και πληθυσμό 53.818 κατοίκων. Ο μέσος όρος ετησίου εισοδήματος, κατά κεφαλή, είναι 12.000 ευρώ και το 25.2% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 35.2% εξ αυτού, είναι άνθρωποι κάτω των 18 χρόνων. Υπάρχει έντονη εγκληματικότητα και οι συμπλοκές των συμμοριών είναι καθημερινό φαινόμενο.

"Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις εκεί. Υπάρχουν πολλοί καβγάδες, πολλές εγκληματικές δραστηριότητες από συμμορίες. Πρέπει ωστόσο, να ομολογήσω ότι έμαθα πάρα πολλά πράγματα από ανθρώπους της περιοχής. Είχαμε μεγάλο σύστημα υποστήριξης στη γειτονιά, εξαιτίας όσων αρνητικών συνέβαιναν".

Στα 13 αποφάσισα ότι θα φύγω από τη γειτονιά

Έδωσε και ένα παράδειγμα του τι εννοεί. "Ήμουν 13 χρόνων και επέστρεφα από τον κινηματογράφο, όταν είδα δίπλα στο αυτοκίνητο μας μια ομάδα συμμοριτών που ετοίμαζαν τα όπλα τους. Στο τετράγωνο που έμενα, σταμάτησαν, βγήκαν από το όχημα και άρχισαν να πυροβολούν προς το μέρος μας. Το αυτοκίνητο μας γέμισε σφαίρες και ήταν θαύμα ότι κανείς μας δεν έπαθε τίποτα. Μπήκα στο σπίτι, άρχισα να περπατώ νευρικά ώσπου κάποια στιγμή έβαλα τις φωνές. Ούρλιαζα "τι συμβαίνει;", η μητέρα μου βγήκε από το σπίτι, είδε τι είχε γίνει και κάλεσε την αστυνομία. Εκείνη την ημέρα αποφάσισα πως θα κάνω ό,τι μπορώ για να φύγω από αυτό το μέρος και κατέληξα στο ότι ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρω ήταν να γίνω αθλήτρια. Ήθελα να τους δείξω πως υπάρχει τρόπος".

Ακολούθως, μίλησε για τη γυναίκα που τη μεγάλωσε και ζει ακόμα μαζί της, όπως και πολλοί άλλοι συγγενείς της. Γιατί όταν έφυγε η Inika από τη γειτονιά, πήρε μαζί της και τους δικούς της. "Η μητέρα μου δούλευε όλη μέρα, 2-3 δουλειές. Την ακολουθούσα παντού, κυρίως όταν φρόντιζε ηλικιωμένους. Με έβαζε μπροστά στην τηλεόραση και συνήθως έβλεπα Betty Boop. Βασικά, με μεγάλωσαν τα αδέλφια μου. Μπορώ να πω ότι... μεγάλωσα μόνη μου (γελάει)".

Η μητέρα της δούλευε όλη μέρα "γιατί ο πατέρας μου συνήθως δεν ήταν στην εικόνα. Πιστεύω ότι η νοοτροπία της, στο θέμα της δουλειάς πέρασε και σε εμένα. Εκτιμώ δηλαδή, το πού μπορείς να φτάσεις όταν δουλεύεις σκληρά. Περίμενε από όλους μας να στρώνουμε τα κρεβάτια μας, πριν φύγουμε από το σπίτι, να είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας". Ο πατέρας της μπαινοέβγαινε στη φυλακή "και δεν μπορούσα να σκεφτώ ποτέ πως θα τον επισκεφτώ εκεί. Έκανε πολλά διαφορετικά πράγματα. Αυτό ήταν το στιλ της ζωής του, ο τρόπος που διάλεξε να ζει. Ως παιδί τον έβλεπα μια στο τόσο, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν στις σταθερές μου. Θυμάμαι να προσπαθώ σκληρά, γιατί σκεφτόμουν πως αν τα πάω καλά στο αγώνισμα μου, ίσως να ερχόταν να δει κάποιον αγώνα μου. Έπειτα από κάποιο διάστημα, απομάκρυνα αυτήν τη σκέψη και κράτησα το ότι θέλω να τα καταφέρω για εμένα και για την οικογένεια μου. Μέχρι και σήμερα, δεν μπορώ να πω ότι δεν τον αγαπώ. Απλά, δεν ήταν εκεί".

Πώς γνώρισε όμως, το άλμα εις ύψος

Με τέσσερα μεγαλύτερα αδέλφια στο σπίτι, από πολύ μικρή είχε βρεθεί εν μέσω μαχών στο μπάσκετ. Το κύριο πλεονέκτημα της μικροσκοπικής Inika ήταν το άλμα της. Αυτό είδε ένας γυμναστής στο high school και της πρότεινε το άλμα εις ύψος. "Η πρώτη φορά που ήλθα σε επαφή με αυτό το αγώνισμα, ήταν όταν πήγαινα στην 4th grade. Ήμουν 9-10 χρόνων. Μπήκα στο γυμναστήριο και σε μια άκρη ήταν το στρώμα. Είδα και κάτι που δεν ήξερα τι ήταν (τον πήχη), αλλά μου κίνησε την περιέργεια και ρώτησα. Ήθελα να δοκιμάσω. Η γυμνάστρια μας μας δίδαξε τη scissors technique, όχι τη flop technique. Ξετρελάθηκα. Στο σχολείο μας δίδαξαν ενόργανη γυμναστική, γκολφ, πολλά σπορ. Σκέφτηκα πως "μπορώ να τρέχω και να κάνω άλματα, στο ίδιο σπορ; Αυτό είναι διασκέδαση!" και έτσι ερωτεύτηκα το άλμα εις ύψος". Μια στιγμή να σου δείξω τις τεχνικές, σε περίπτωση που δεν τις έχεις πρόχειρες.

Πάνω τα "ψαλίδια", κάτω το flop

"Τότε δεν είχαμε πολλούς κοντά, που να ξέρουν τις λεπτομέρειες του σπορ. Θυμάμαι πως ο γυμναστής μου, μου έλεγε "μπες και κάνε αυτό που πρέπει" χωρίς να μου λέει... τι πρέπει να κάνω. Μάλλον, πίστευε ότι δεν έχω πάρει σοβαρά το θέμα, πως παίζω. Για να βοηθηθώ, έψαξα ό,τι μπορούσα να βρω στο διαδίκτυο. Εκεί έμαθα πώς να εκτελώ τις προσπάθειες μου και κάθε στοιχείο της όποιας τεχνικής. Ήθελα να τις ξέρω όλες, ώστε να καταλήξω στο τι μπορώ να κάνω καλύτερα. Τι πρέπει να κάνω. Ειλικρινά αγάπησα αυτό το αγώνισμα". Και αυτό που βλέπεις είναι μια σύνθεση στοιχείων "που πήρα από τον κάθε αθλητή που μελέτησα. Διάλεξα κομμάτια που μου άρεσαν και που μπορούσα να εκτελέσω καλύτερα και έφτιαξα το στιλ μου".

Ξεκίνησε με τα ψαλίδια "όπου έπρεπε να σηκώσω όλο μου το σώμα" και όταν ασχολήθηκε με το flop που πρωτοχρησιμοποίησε ο Dick Fosbury, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 (παρεμπιπτόντως, πήρε το χρυσό) διαπίστωσε ότι "κάνει πολλή δουλειά η βαρύτητα, ενώ πιο σημαντικό από όλα είναι πώς τρέχεις έως τον πήχη. η γωνία που πρέπει να έχεις ώστε να είναι το άλμα σου αποτελεσματικό. Από το δευτερόλεπτο που ξεκινώ την προσπάθεια μου, ξέρω πως αν η καμπύλη μου δεν είναι σωστή, δεν πρόκειται να περάσω τον πήχη ".

Στην αρχή δεν ήταν καλή. "Αυτό όμως, που απολάμβανα ήταν πως επρόκειτο για πρόκληση. Ψυχική, σωματική και πνευματική. Έπρεπε να είμαι αθλήτρια, μπαλαρίνα και γυμνάστρια... την ίδια στιγμή. Έπρεπε να μάθω πώς να μην έχω βαριά πόδια και κάθε φορά που δοκίμασα κάτι, ένιωθα πως έδινα μια διαφορετική παράσταση". Προφανώς και κάτι έκανε καλά, εξ ου και πήρε το χρυσό στους Junior Olympics, στα 11 και στα 12.

Εφόσον πίστευε κάποιος σε εμένα, όφειλα στον εαυτό μου να τον πιστέψω και εγώ

Η πρώτη φορά που κατάλαβε πως αυτό που κάνει είναι ο προορισμός της "ήταν όταν πέρασα το 1.82. Πριν ένα meeting στο San Antonio (Texas state meet), είχαμε σταματήσει σε ένα κατάστημα με είδη δώρων και μια από τις προπονήτριες μου, μου είπε "Inika είσαι παγκόσμιας κλάσης αθλήτρια". Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι εννοούσε, μόνο ότι μου είχε πει κάτι πολύ όμορφο. Σκέφτηκα πως εφόσον υπάρχει κάποιος που πιστεύει τόσο πολύ σε εμένα, χρωστούσα στον εαυτό μου να πιστέψω και εγώ στις ικανότητες μου.

Όταν λοιπόν, ήλθε η ώρα του αγώνα έδωσα ό,τι είχα και το άφησα στο ταρτάν. Ήταν η ημέρα που πέρασα το 1.82. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι έχω καταφέρει (γελάει)". Η μόνη άλλη πρωτοετής σε -ας πούμε- λύκειο που είχε περάσει αυτό το όριο ήταν η Vashti Cunningham, επίσης μέλος της Ολυμπιακής ομάδας. Κάπου εδώ σημείωσε ότι το ύψος της είναι 1.63, τη στιγμή που ο μέσος όρος των αντιπάλων της ήταν, είναι και θα είναι +1.70.

AP Photo/Eric Gay

Προς το τέλος της διαδρομής της ως μαθήτριας high school (Memorial High School), όπου έπαιζε μπάσκετ, βόλεϊ και έτρεχε μεγάλες αποστάσεις, ούσα άριστη μαθήτρια, ήταν εκ των καλύτερων αθλητριών του αγωνίσματος της, σε όλη την Αμερική. Είχε περάσει το 1.88 και είχε θέσει ως επόμενο στόχο το 1.93. "Με είχαν προσεγγίσει από πολλά κολέγια, μπορούσα να πάω όπου ήθελα στη χώρα. Είχα εκπλαγεί από το ενδιαφέρον, στο βαθμό που έλεγα στους δικούς μου "τι είναι αυτό που συμβαίνει; Το 'χω δει μόνο στον κινηματογράφο". Τα καλύτερα πανεπιστήμια ζητούσαν ραντεβού μαζί της "και κάποια στιγμή η μητέρα μου είπε "φτάνει. Πρέπει να αποφασίσεις". Διάλεξα το Berkeley, το οποίο ερωτεύτηκα από την πρώτη μου επίσκεψη εκεί. Λάτρεψα την αύρα, το πνεύμα, την ενέργεια της California".

Ξεχώρισε τον coach Miller από όλο το σύστημα που είχε το University of California για το στίβο. "Έμαθα πάρα πολλά από εκείνον" εξηγεί. Θυμίζει πως από την αρχή της κολεγιακής της καριέρας είχε τραυματισμούς. Ταλαιπωρήθηκε από πελματιαία απονευρωσίτιδα, ενώ μετά προέκυψε και θέμα στον αστράγαλο. "Χρειαζόταν να κάνω ενέσεις κορτιζόνης, διαφορετικά την επομένη των προπονήσεων δεν μπορούσα να περπατήσω". Κάποια στιγμή, το Μάρτιο του 2008 ο πόνος ήταν τόσο αφόρητος που οι ειδικοί αποφάσισαν να μπει στο χειρουργείο. "Μετά την εγχείρηση είχα το χρόνο που χρειαζόμουν για να διεκδικήσω τη θέση μου στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες".

Στις αρχές του 2009 είχε πάρει το πρωτάθλημα της περιφέρειας Pac 10 και είχε αναδειχθεί "αθλήτρια της χρονιάς" στο University of California. Το προπονητικό τιμ της είχε υποσχεθεί πως το χαμένο 2008 θα το κέρδιζε με την παρουσία της σε διοργανώσεις κλειστού στίβου, το 2010.

Τέσσερα μαθήματα πριν πάρει το πτυχίο της, συμφώνησε να συναντηθεί με τον κόουτς Tony Sandoval. Ήταν φθινόπωρο του 2009 και ήταν στην τελευταία της χρονιά, στο πανεπιστήμιο. Μίλησαν για βιβλία που έπρεπε να πάρει, για μαθήματα που έπρεπε να κάνει και το πλάνο που έπρεπε να καταρτίσει για την καριέρα της, μετά το κολέγιο -εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Λίγες ημέρες μετά το πρώτο εξάμηνο, ο Sandoval την κάλεσε ξανά στο γραφείο του. Αυτή τη φορά δεν ήταν μόνος. Είχε δίπλα του δυο ακόμα κόουτς.

"Μου είπαν πως δεν ανήκω πια στο πρόγραμμα τους. Ότι μου είχαν αφαιρέσει την υποτροφία, γιατί είχαν πληρώσει για δυο θερινές περιόδους στο κολέγιο. Τις είχα παρακολουθήσει ώστε να είμαι συνεπής, δεδομένης της απαίτησης τους να κάνω προπονήσεις με την αμερικανική ομάδα. Μόνο που οι προπονητές που είχαν τη συγκεκριμένη απαίτηση είχαν φύγει από το πρόγραμμα. Τους ρώτησα αν μπορώ να πιάσω δουλειά και να τους ξεπληρώσω, θεωρώντας σίγουρη την παραμονή μου στην ομάδα στίβου. Μου είπαν πως δεν ανήκω πια εκεί. Και ότι δεν είχα καν το δικαίωμα να προπονούμαι. Ξέσπασα σε κλάματα. Στην ουσία μου είχαν πει πως επειδή δεν έχω υποτροφία, δεν μπορώ να γίνω επαγγελματίας και ως εκ τούτου να βρω χορηγό. Ένιωσα πως τελείωσε η ζωή μου".

Είχε προλάβει να θέσει ρεκόρ Πανεπιστημίου, να γίνει 3 φορές NCAA All American, αλλά δεν ξεπέρασε ποτέ το 1.88 που είχε ως ρεκόρ από το high school. Χρησιμοποίησε τη νομική οδό για να μάθει το λόγο που την έδιωξαν. Ακόμα και σήμερα αυτό παραμένει μυστήριο. Είχε ήδη κάνει τα πρώτα βήματα για το πιο σκοτεινό σημείο του μυαλού της.

Από το προσωπικό της αρχείο

"Ήταν σαν να ξερίζωσαν την καρδιά από το στήθος μου. Έκλαιγα κάθε μέρα. Δεν με ένοιαζε τίποτα, πια. Δεν ενδιαφερόμουν για τίποτα. Δεν ήθελα να είμαι εδώ. Βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό μέρος, είχα φτάσει στον πάτο των πάτων. Δεν ήθελα να ζω άλλο. Ήταν σαν να ήξερα πως η Inika McPherson είναι νεκρή. Μισούσα τη ζωή μου. Ο μόνος τρόπος που ήξερα ότι είμαι εδώ, ανάμεσα σας, ήταν το άλμα εις ύψος".

Δεν ήξερε τη ζωή χωρίς να είναι αθλήτρια. Δεν ήξερε τι να κάνει με το χρόνο της. Απλά πενθούσε. Είχε κατάθλιψη και όλα αυτά έγιναν στο χειρότερο δυνατό περιβάλλον "εκεί όπου περνούσα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου. Έζησα πολλές ημέρες, για τις οποίες δεν είμαι υπερήφανη. Άρχισα να βγαίνω με μια stripper και πλέον ζούσα μόνο τις νύχτες έως το ξημέρωμα, στα strip clubs. Έως τότε, δεν επέτρεπα καν να καπνίζουν δίπλα μου. Αλλά πλέον ζούσα μια άρδην διαφορετική ζωή. Σας είπα και πριν: όταν ήμουν μικρή έκανα ό,τι μπορούσα να ζήσω μακριά από όσα έβλεπα κάθε βράδυ, στα strip clubs".

H MHTEΡΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ

Δεν την ένοιαζε πια τίποτα. "Γνώρισα τα σκληρά ναρκωτικά και μέσω αυτών περνούσα ημέρες που... ήμουν αλλού. Δεν ήθελα να ζω την πραγματικότητα και έκανα ό,τι μπορούσα για αυτό. Δεν ήθελα να ζω. Όταν έβλεπα τη μάνα μου, ήταν η στιγμή που συνειδητοποιούσα πως είμαι ακόμα ζωντανή". Ξεσπάει σε κλάματα, στις μνήμες εκείνης της περιόδου και στην εικόνα της ανήσυχης μητέρας της. "Μου είπε να γυρίσω στο σπίτι. Δεν ήθελα. Πήγα να ζήσω με μια ξαδέλφη μου, σε ένα όμορφο διαμέρισμα. Κάναμε μαζί βόλτες στη λίμνη και μέρα με την ημέρα, ένιωθα να επιστρέφω στη ζωή. Είχα αποφασίσει να αφήσω πίσω ό,τι συνέβη στην California".

Της πήρε ένα χρόνο για να συνειδητοποιήσει πως "τελικά, ήθελα να ακολουθήσω τα όνειρα μου". Στη συμπλήρωση δυο χρόνων ήταν 100% βέβαιη πως "θα επιστρέψω". Ξεκίνησε ατομικές προπονήσεις, χρησιμοποιώντας ό,τι είχε στη διάθεση της. "Έτρεχα γύρω από το τετράγωνο, πηδούσα πάνω από τους κάδους σκουπιδιών, έκανα πλειομετρικές ασκήσεις (σ.σ. χρησιμοποιούν την επιτάχυνση και την επιβράδυνση της μάζας του σώματος και της βαρύτητας, για την υπερφόρτωση των μυών) στη βεράντα, πολλές επαναλήψεις με μπάρα και έπαιζα μπάσκετ, ένα σπορ που σε βοηθά να αποκτήσεις καλή φυσική κατάσταση". Είχε θέσει ως στόχο την ημέρα που θα κάρφωνε. "Αν δεν έφτανα στη στεφάνη, σήμαινε πως ακόμα δεν ήμουν έτοιμη να επιστρέψω στο άλμα εις μήκος".

Είχε γυρίσει στο Texas, όπου ζούσε σε -ας πούμε- κάμπινγκ (trailer park) στο Nederland, πόλη κοντά στη γενέτειρα της και "έπιασε" δουλειά, ως οδηγός ταξί. "Έκανα 12ωρες βάρδιες, μετά πήγαινα για προπόνηση. Η μητέρα μου με βοήθησε πολύ. Τον Μάιο του 2011 μου ενοικίασε ένα αυτοκίνητο, οδήγησα 12 ώρες για ένα μίτινγκ στο El Paso, έκανα ατομικό ρεκόρ (1.93), προκρίθηκα στο Παγκόσμιο και επέστρεψα στο Nederland". Επειδή στα είπε γρήγορα, να... ρίξω λίγο ταχύτητα για να υπογραμμίσω ότι δεν είχε προπονητή, συναθλητή, χορηγό ή έστω πρόσβαση σε εγκαταστάσεις για να κάνει μια φυσιολογική προπόνηση και παρ' όλα αυτά, είχε προκριθεί στο Παγκόσμιο, βάσει ορίου. Γιατί για να πάει εκεί, έπρεπε να τερματίσει στην πρώτη τριάδα του Παναμερικανικού ανοιχτού στίβου.

AP Photo/Martin Meissner

Και αυτός ο στόχος επετεύχθη ("είχαν έλθει και κόουτς από το University of California. Τους χαιρέτησα, με χαμόγελο. Δεν με ένοιαζε πια αυτό που είχε γίνει. Κάποιοι από αυτούς, ανταπέδωσαν") και ταξίδεψε για Daegu της Νότιας Κορέας, τον Σεπτέμβριο του 2011. Σε αυτό το ταξίδι είχε την οικονομική βοήθεια της ομοσπονδίας. Παραιτήθηκε από οδηγός ταξί. Αφοσιώθηκε στο άλμα εις ύψος, όπως έμπαινε σε Ολυμπιακή χρονιά. Ήλθε δεύτερη στο Παναμερικανικό πρωτάθλημα κλειστού στίβου, το 2012 και μετείχε στο Παγκόσμιο της Κωνσταντινούπολης. Ένα μήνα μετά, πέρασε το 1.95. Πλησίασαν τα Olympic Trials και ήταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. "Μια εβδομάδα πριν το μεγάλο γεγονός, έπαθα τράβηγμα στο δεξί τετρακέφαλο. Δεν μπορούσα καν να περπατήσω. Κάθε μέρα πήγαινα σε χειροπράκτη, έκανα μαγνητική και βρήκα πως υπάρχει πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά, πήγα στα Τrials".

Δεν έπιασε το όριο και της είπαν ότι έπρεπε να μείνει εκτός, το υπόλοιπο του 2012 για να γιατρευτεί. Με τη βοήθεια της οικογένειας της και των φίλων της κατάφερε να κάνει μία ακόμα επιστροφή, η οποία και πάλι στηρίχτηκε σε ό,τι είχε μάθει έως τότε, αλλά και σε online videos. Το Μάρτιο του 2013 φόρεσε το χρυσό στο Παναμερικανικό κλειστού στίβου. Είχε περάσει ένας μήνας από τη σύλληψη της σε καβγά που είχε ξεσπάσει σε μπαρ. "Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς έμπλεξα. Αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να ηρεμήσω την κατάσταση".

Οι δικάσιμες επηρέασαν το πρόγραμμα των προπονήσεων της και όταν τον Οκτώβριο του 2013 παραβίασε όρο της αναστολής, συνελήφθη εκ νέου. Αφέθηκε ξανά, μεν ελεύθερη αλλά η ιστορία αυτή τελείωσε τον Ιούνιο του 2014, με συμβιβασμό και η ποινή της ήταν 30 μέρες στη φυλακή. Είχε ήδη εκτίσει τις 13 ("δεν έβγαινα από το κελί μου, γιατί όλες ήθελαν να τα βάλουν μαζί μου. Συνοδεία αστυνομικών, έκανα δυο προπονήσεις κάθε μέρα. Άντεξα γιατί δεν ήθελα να αφήσω το όνειρο μου: να φορέσω το χρυσό σε Αγώνες"), πλήρωσε 1.300 ευρώ (δηλαδή, τα πλήρωσε η αδελφή της) και έβαλε τελεία.

Mε τον Pyle ( Τwitter: @HighJumpQueen)

Τον Μάιο του 2013 είχε συνάντησε τον Patrick Pyle, πρώην δεκαθλητή και προπονητή στα άλματα, στο στίβο του Rice University. "Με ρώτησε αν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις μας και για πλάκα της είπα "όχι". Ήξερα ποια ήταν, πιάσαμε συζήτηση και τη ρώτησα με ποιον προπονείται. Μου απάντησε "μόνη μου". Ήξερα ότι είχε τη συνήθεια να παρτάρει. Επίσης, ήξερα ότι είναι πιο χαρισματική άλτρια στον πλανήτη. Ήταν 26 χρόνων και ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνεις, όταν γίνεσαι προπονητής, είναι να δίνεις στους αθλητές ελευθερίες. Αν φερόμουν ως δικτάτορας, θα την έχανα και ποιος ξέρει τι θα της συνέβαινε".

Η Inika συνέχισε τις καλές επιδόσεις "οπότε δεν με ένοιαζε τι έκανε, όταν δεν ήταν στο στίβο. Σκεφτόμουν ωστόσο, ότι αν κατάφερνα να τη βάλω στη διαδικασία δομημένων προπονήσεων, αν εξελισσόταν, όλα θα ήταν υπέροχα. Οπότε πήρα το ρίσκο". Για πρώτη φορά, έπειτα από πολλά χρόνια, η Inika είχε ξανά προπονητή. Την είδε να φορά το ασημένιο στο Παναμερικανικό ανοιχτού στίβου, το 2013, με επίδοση που την έστελνε στο Παγκόσμιο της Μόσχας, όπου δεν έφτασε στους τελικούς. Τον Μάρτιο του 2014 κέρδισε το δεύτερο σερί χρυσό στο Παναμερικανικό κλειστού στίβου και ένα μήνα μετά, ανανέωσε το ατομικό της ρεκόρ σε 1.96. "Της είπα πως σύντομα θα ξεπεράσει τα 2 μέτρα", είχε πει ο Pyle στο deadspin.com.

Οι διαδοχικές επιτυχίες της πρόσφεραν ένα αρκούντως ικανοποιητικό εισόδημα. Δεν έγινε πλούσια, αλλά είχε πια πολλά περισσότερα από όσα είχε ποτέ στο παρελθόν. Μια εβδομάδα πριν το Παναμερικανικό ανοιχτού στίβου, στο Σακραμέντο πήγε σε ένα πάρτι. "Ήξερα πως θα με εξετάσουν και θα έπρεπε να προσέξω, ώστε να ρισκάρω την επιστροφή στη φυλακή. Είχα μόλις αποφυλακιστεί, είχα προλάβει να κάνω κάποιες, λίγες προπονήσεις πριν το Παναμερικανικό. Δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία".

Μπορείς να 'χεις δικαιολογίες ή αποτελέσματα. Δεν μπορείς να 'χεις και τα δυο

Αυτή ήταν η διοργάνωση στην οποία πέρασε τα 2 μέτρα, για πρώτη φορά. Μετά το άλμα της, έδωσε δείγμα για dopping control. Ήταν 27 Ιουνίου του 2014. Βρέθηκε θετική σε βενζοϋλεκγονίνη, βλ. ο κύριος μεταβολίτης της κοκαΐνης. Η ποινή της ήταν αποκλεισμός για 21 μήνες. "Δεν θέλω να πω ότι η παρέα μου αποτελείτο από κακούς ανθρώπους, αλλά από διαφορετικούς ανθρώπους που ζουν όπως θέλουν να ζήσουν. Τους αγαπώ αυτούς τους τύπους, αλλά έπρεπε να μάθω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω ως αθλήτρια. Να μη βάζω κανέναν και τίποτα πριν τον εαυτό μου", λέει τώρα, μαζί και ότι "μπορείς να 'χεις δικαιολογίες και μπορείς να 'χεις αποτελέσματα. Δεν μπορείς να 'χεις και τα δυο".

Η USADA (η WADA των ΗΠΑ) είχε καταλήξει στο ότι η ουσία αυτή δεν βοηθά στη βελτίωση της επίδοσης. Τουναντίον, οι ειδικοί ενημέρωσαν και πως η επίδραση της στο σύστημα της Inika θα ήταν επιβλαβής. Άλλοι είπαν ότι η τιμωρία της ήταν πολύ αυστηρή και πως περισσότερο από την τιμωρία, θα τη βοηθούσε η θεραπεία. Παρ' όλα αυτά, οι 21 μήνες έμειναν και κάπως έτσι χάθηκε η χορηγία που είχε εξασφαλίσει, ως συνέπεια της επιτυχίας της να περάσει τα 2 μέτρα.

"Για μια εβδομάδα δεν πίστευα τι έχει γίνει. Σκεφτόμουν "δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό". Δεν ήμουν εθισμένη και η ποσότητα που βρέθηκε στο δείγμα μου ήταν πολύ μικρή. Τίποτα δεν θα μπορούσε να με βοηθήσει να κάνω καλύτερο άλμα. Δεν χρειάζομαι κάποια ουσία, για να γίνω καλύτερη. Μόνο σκληρή δουλειά. Η όλη ιστορία ήταν σαν κακό όνειρο. Τη μια στιγμή ήμουν με το χρυσό στο στήθος και την επόμενη όλα είχαν χαθεί". Τα χρήματα, γιατί εκείνη συνέχισε τις προπονήσεις και έπιασε διάφορες δουλειές "αυτές που μπορούσα να βρω, γιατί πολλοί μου αρνούνταν την ευκαιρία ελέω των tattoos μου". Έφυγε από το διαμέρισμα που είχε ενοικιάσει για 500 ευρώ το μήνα και μοιράστηκε κάποιο άλλο με φίλο της, για 150 ευρώ.

Ο Pyle είχε λόγο για να αφήσει... τα σκατά στην άκρη

Ο Pyle δεν την εγκατέλειψε. "Αν ήταν ιδανική η κατάσταση που ζούσαμε; Προφανώς και όχι. Και κάποιες φορές αναρωτήθηκα αν αξίζει. Μόνο που η Inika διαθέτει σπάνιες ποιότητες μιας πραγματικά κορυφαίας αθλήτριας. Όταν το αναγνωρίζεις αυτό, διαπιστώνεις πως μπορείς να βάλεις όλα τα σκατά στην άκρη. Ναι, επαναπροσδιορίσαμε τη δουλειά μας πολλές φορές, αλλά είχαμε μάτια μόνο για το στόχο της" που είναι το χρυσό σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τον Οκτώβριο του 2015 επέστρεψε στις σοβαρές προπονήσεις. Και πάλι είχε πρόβλημα με το να βρει εγκαταστάσεις να τη δεχθούν, με τον προπονητή της να γίνεται δημιουργικός. Χρησιμοποίησε την αίθουσα με τα βάρη και το γήπεδο μπάσκετ, ενός γυμναστηρίου. "Το lay up είναι πολύ σχετική κίνηση με το άλμα για να περάσεις τον πήχη" εξήγησε ο Pyle, "αν ήταν το ιδανικό; Και πάλι όχι. Αλλά το κάναμε να λειτουργεί".

Στις 26 Απριλίου του 2016 η τιμωρία της εξέπνευσε. Είχε στη διάθεση της δυο μήνες για να πιάσει το όριο για τους Αγώνες 91.93). Τα ταξίδια για να τις διοργανώσεις που θα τη βοηθούσαν να προετοιμαστεί κατάλληλα, κόστιζαν μια περιουσία. Τον Μάιο όμως, εμφανίστηκε ένας ατζέντης, ο Karen Locke και της είπε πως μπορούσε να τις καλύψει διαμονή σε ξενοδοχεία και πτήσεις. Πήρε την προσφορά και μαζί το συμβόλαιο για την εκπροσώπηση της.

Στο πρώτο μίτινγκ πέρασε το 1.95 "αλλά ο ανταγωνισμός ήταν μικρός. Ήμασταν μόλις 4 αθλήτριες". Το αυτό συνέβη και στο επόμενο event και "κατευθυνόμενη για τα Olympic Trials σκεφτόμουν μόνο πως έπρεπε να μπω στην πρώτη τριάδα". Πέρασε το 1.93 και αυτό ήταν το όριο για το Ρίο. Είχε μόλις γίνει μέλος της αμερικανικής Ολυμπιακής ομάδας, για πρώτη φορά.

AP Photo/Morry Gash

"Ήταν το καλύτερο συναίσθημα που υπάρχει. Ήταν απίστευτο. Όπως έχει πει ο Les Brown (Αμερικανός motivational speaker -ομιλητής που δημιουργεί κίνητρα σε πολύ ελεύθερη μετάφραση) "πήγαινε να πάρεις, κάτι που αξίζει να κατακτήσεις. Κάτι καλό συμβαίνει, όταν αφήνεις πίσω σου κάτι κακό που έχεις ζήσει. Η ζωή δεν έχει τελειώσει (βουρκώνει). Δεν έχει τελειώσει". Ξεκαθάρισε πως αυτό το χρωστούσε στον προπονητή της "και δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάποιον καλύτερο άνθρωπο για κόουτς και φίλο". Στο Ρίο κατετάγη 10η, με 1.93 (πρώτη ήταν η Ruth Beita). Συνέχισε τη δουλειά της και πήγε και στο Παγκόσμιο του Λονδίνου, όπου πέρασε το 1.92 και τερμάτισε 9η. Ξεκάθαρα δεν θα σταματήσει εδώ. Γενικά, δεν θα σταματήσει πριν υλοποιήσει το στόχο.

ΥΓ: Δεν έγραψα κουβέντα για το πώς εμφανιζόταν στους αγώνες (με μοϊκάνα, με μπλε μαλλιά, με βαμμένα μάτια, έως το μάγουλο) γιατί αυτά τα ήξερες. Όπως ξέρεις και για τη σχέση της. Μόνο που όπως θα διαπίστωσες, η Inika είναι πολλά περισσότερα από την εκκεντρικότητα της εμφάνισης της.

Βασική φωτογραφία: AP Photo/Matthias Schrader