Η ζωή στη Βουλγαρία είναι ωραία. Έτσι τουλάχιστον λένε οι Έλληνες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στη Σόφια. Το Sport24.gr ταξίδεψε στην πρωτεύουσα της γείτονας χώρας και συζήτησε με το μεγάλο ταλέντο της Σλάβια, Αντώνη Στεργιάκη, αλλά και το δίδυμο Χατζηλιάδη - Μπουζούκη της Λοκομοτίβ. Οι τρεις ποδοσφαιριστές περιγράφουν πώς περνούν την καθημερινότητά τους στη Σόφια. Μιλούν για τις συνήθειες των Βούλγαρων πολιτών, για το ποδόσφαιρο, για τις εμπειρίες που βιώνουν και συγκρίνουν τα δεδομένα που έχουν συναντήσει σε σχέση με την Ελλάδα.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΜΟΛΗΣ

Ο Αντώνης Στεργιάκης υπέγραψε το καλοκαίρι του 2015 πενταετές επαγγελματικό συμβόλαιο στη Σλάβια Σόφιας, κατόπιν πρωτοβουλιών του εκπροσώπου του, Γιώργου Κολοβού, προερχόμενος από τη Θύελλα Φιλώτα, στη Γ' Εθνική. Πήγε για δοκιμή στον σύλλογο της Βουλγαρίας και πολύ γρήγορα οι άνθρωποι της ομάδας εισηγήθηκαν την απόκτησή του, εκτιμώντας ότι έχουν στα χέρια τους έναν νεαρό τερματοφύλακα που μπορεί στο μέλλον να εξελιχθεί σε κάτι πολύ καλό. Πέρυσι κατέκτησε με την ομάδα Νέων το πρωτάθλημα. Εφέτος κατάφερε να κάνει τα πρώτα του παιχνίδια με την πρώτη ομάδα, σε ηλικία 17 ετών!

Μία συμμετοχή στο πρωτάθλημα, στην αναμέτρηση με τη Λέφσκι Σόφιας, και μία στο Κύπελλο με τη Λίτεξ. Ταξιδέψαμε έως το Λόβετς των 36.000 κατοίκων με το εξαιρετικό γήπεδο και είδαμε από κοντά την αναμέτρηση της τοπικής ομάδας με τη Σλάβια. Ο Στεργιάκης χρησιμοποιήθηκε στο αρχικό σχήμα, αλλά η πολύ άσχημη βραδιά της ομάδας του, είχε ως συνέπεια να επέλθει ο αποκλεισμός, με δύο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο.

Την επομένη της αναμέτρησης, που έγινε στις 21 Σεπτεμβρίου, η συνάντηση με τον Στεργιάκη έγινε στις Sofia Ring Mall. Ένα από τα πολλά εμπορικά καταστήματα της πρωτεύουσας της Βουλγαρίας, όπου συχνάζει ο ίδιος, αλλά και οι άλλοι δύο Έλληνες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην πόλη, οι Ανέστης Χατζηλιάδης και Γιώργος Μπουζούκης, με τους οποίους επίσης είχαμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο και τη ζωή στη Βουλγαρία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Στεργιάκης, που επελέγη από το Sport24.gr ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του κόσμου γεννημένα το 1999 , μας μίλησε για τη μεταγραφή του στη Σλάβια, για την καθημερινότητά του στη Σόφια, για την επταήμερη παραμονή του στην Τριγκόρια, όπου δοκιμάστηκε στη Ρόμα, αλλά και για τα όνειρά του για το μέλλον. Δεν αναφέρεται μόνο στο ποδόσφαιρο της χώρας των Βαλκανίων, αλλά και για το βουλγάρικο σχολείο που παρακολουθεί, για το σύστημα διδασκαλίας στη χώρα, για την απόφασή του να φύγει από το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 16 ετών, με σκοπό να εκπληρώσει το όνειρό του και να χτίσει τις βάσεις για μια σημαντική καριέρα. Επιβεβαίωσε ότι οι Βούλγαροι τον προσέγγισαν για να αποκτήσει την υπηκοότητα της χώρας και απαντά στο πώς σκέφτεται στο ενδεχόμενο αυτό.

Ο Αντώνης Στεργιάκης (δεξιά) με τον συντάκτη του Sport24.gr, Δημήτρη Σαμόλη, έξω από τα αποδυτήρια του γηπέδου της Σλάβια Σόφιας.

Με ελάχιστα χρήματα περνάς το μήνα σου

-Πώς είναι η ζωή στη Σόφια;

"Είναι ήσυχη πόλη. Ο κόσμος δεν βγαίνει τόσο πολύ έξω. Όταν το αποφασίζουν οι οικογένειες, προτιμούν να πηγαίνουν με τα παιδιά τους σε εμπορικά καταστήματα, σε Mall, όπου περνούν αρκετές ώρες. Πολλά από αυτά τα Mall έχουν παιδότοπους και λούνα παρκ".

- Τι σου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση αυτό το διάστημα που είσαι στη Βουλγαρία;

"Στη Σόφια θα δεις πολλούς ποδηλατόδρομους, πολύ πράσινο, δεν θα δεις διπλοπαρκάρισμα πουθενά".

- Τα οικονομικά δεδομένα πώς είναι;

"Είναι φθηνή η ζωή; Μπορείς να ζήσεις με ελάχιστα χρήματα, τουλάχιστον αν το συγκρίνω με την Ελλάδα. Για παράδειγμα, εδώ ο μέσος όρος μισθού είναι 400-500 λέβα. Τα 500 λέβα είναι περίπου 250 ευρώ. Ένα ενοίκιο μπορεί να κοστίζει 200 λέβα. Με τα υπόλοιπα 300 μπορείς να περάσεις τον μήνα".

- Οι Βούλγαροι πώς είναι ως άνθρωποι;

"Δεν είναι τόσο ανοιχτοί ως χαρακτήρες, όπως είναι οι Έλληνες. Αυτό που μου έχει κάνει αρνητική εντύπωση είναι ο τρόπος που οδηγούν. Θυμάμαι όταν πήγαινα στην προπόνηση με έναν συμπαίκτη μου Βούλγαρο, ο οποίος προσπέρασε 14 αυτοκίνητα από την αντίθετη λωρίδα".

- Ποιες είναι οι καθημερινές συνήθειες των Βούλγαρων εδώ στη Σόφια;

"Συνηθίζουν να τρέχουν, πηγαίνουν στο γυμναστήριο... Η αγαπημένη τους συνήθεια είναι να πλένουν τα αυτοκίνητά τους. Κοντά στο σπίτι μου υπάρχουν 3 πλυντήρια αυτοκινήτων".

- Ελληνικά μαγαζιά υπάρχουν στη Σόφια;

"Έχει αρκετά, ναι. Υπάρχουν ελληνικά μαγαζιά που δεν ανήκουν μόνο σε Έλληνες, αλλά και Βούλγαρους. Υπάρχει και κλαμπ ελληνικό, αλλά και ελληνική ταβέρνα, που λέγεται «Συρτάκι»".

- Ο καιρός στη Σόφια πώς είναι;

"Αρκετό το κρύο θα έλεγα, αλλά δεν υπάρχει υγρασία. Το χειμώνα, βέβαια, το χιόνι φτάνει το ένα μέτρο. Θυμάμαι πέρυσι που πήγαμε για προπόνηση και οι μικρές εστίες δεν φαίνονταν από το χιόνι".

Πέρυσι αγγλικά στο σχολείο, τώρα μόνο βουλγάρικα

- Πώς συνδυάζεις το ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο με το σχολείο;

"Η ομάδα μου συνεργάζεται με το σχολείο που πηγαίνω. Εννοώ ότι αν έχω πρωινή προπόνηση, το σχολείο θα ενημερωθεί πως δεν μπορώ να παρακολουθήσω το μάθημα. Προγραμματίζουν όμως να αναπληρώσω τα μαθήματα που χάνω. Μάλιστα η ομάδα δίνει χρήματα για να αναπληρωθούν τα μαθήματα αυτά. Δεν είναι δύσκολο να συνδυάσεις μπάλα και σχολείο. Οι τρόποι διδασκαλίας είναι τέτοιοι εδώ που βοηθούν πολύ. Δεν χρειάζεται να κάνεις φροντιστήριο μετά το σχολείο".

- Το σύστημα διδασκαλίας πώς είναι;

"Όταν τελειώσεις το Λύκειο, με βάση τον βαθμό που βγάζεις δεν σημαίνει ότι μπαίνεις στο Πανεπιστήμιο. Αν θες να περάσεις σε κάποια σχολή, τότε δίνεις εξετάσεις. Διαλέγεις τέσσερα μαθήματα επιλογής και εκεί ανάλογα με το πώς θα πας, περνάς στη σχολή που ήθελες, ή οχι. Πέρυσι, το σχολείο μου ήταν στην αγγλική και στη βουλγαρική γλώσσα. Εφέτος είναι μόνο στα βουλγάρικα. Καθημερινά γίνονται τέσσερις ώρες μαθήματος. Η μία είναι διδασκαλία και οι άλλες για να εξεταστούν τα μαθήματα της προηγούμενης μέρας".

- Πόσο δύσκολο είναι για εσένα να είσαι σε ένα τμήμα που ακούς και γράφεις μόνο στα βουλγάρικα;

"Στην αρχή μού ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Βέβαια υπάρχουν κοινές λέξεις με τα ελληνικά. Είναι εύκολο να γράψεις, αλλά δύσκολο να μιλήσεις".

- Στο σχολικό σου τμήμα ανήκουν πολλά παιδιά;

"Πέρυσι στο αγγλικό τμήμα ήμασταν 20. Εφέτος στο βουλγαρικό 20".

- Σκέφτεσαι να δώσεις εξετάσεις για Πανεπιστήμιο;

" Θέλω να τελειώσω με καλό βαθμό το Λύκειο και μετά να δώσω εξετάσεις για να μπω σε πανεπιστημιακή σχολή. Θέλω να σπουδάσω είτε φυσικοθεραπεία είτε διοίκηση επιχειρήσεων".

- Έφυγες από το σπίτι του σε ηλικία 16 ετών για μια χώρα του εξωτερικού. Πώς το αντιμετώπισαν οι γονείς σου;

" Είχαν τις επιφυλάξεις τους στην αρχή για το γεγονός ότι θα μείνω μόνος, αλλά είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μου που με εμπιστεύονται. Και φυσικά ένιωσαν ότι πάω κάπου με σκοπό να εκπληρώσω τα όνειρά μου".

Το Sofia Ring Mall.

-Περιέγραψέ μου μια καθημερινή σου μέρα στη Σόφια...

"Το πρωί πηγαίνω στο σχολείο με τα πόδια, είναι κοντά. Το μεσημέρι πηγαίνω για γεύμα σε ένα από τα εστιατόρια που συνεργάζεται η ομάδα μου. Για κάθε γεύμα μου δίνουν 25 λέβα, τα οποία είναι πιστεύω πολλά. Το απόγευμα είναι η προπόνηση. Προτιμώ να πηγαίνω 2 ώρες πριν, για να κάνω γυμναστήριο και να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Μετά το πρόγραμμα κάθομαι λίγο παραπάνω. Ο συμπαίκτης μου, ο Ομάρ, μου εκτελεί φάουλ. Μετά την προπόνηση πηγαίνω ξανά στο εστιατόριο για φαγητό και στη συνέχεια ή στο σπίτι ή με φίλους και συμπαίκτες έξω για ένα καφέ".

- Συναντάς Έλληνες στους δρόμους;

"Υπάρχουν αρκετοί φοιτητές, μερικοί εκ των οποίων μάλιστα μένουν δίπλα στο σπίτι μου. Εδώ αν ξέρεις υπάρχει η καλύτερη σχολή οδοντιατρικής στην Ευρώπη.

Πληρώνουν στην ώρα τους, δεν καθυστερούν

- Το επίπεδο του ποδοσφαίρου στη Βουλγαρία το περίμενες έτσι όπως το ζεις;

"Δεν το περίμενα καλύτερο. Αν εξαιρέσεις την Λουντογκόρετς και τη Λέφσκι Σόφιας, οι υπόλοιπες ομάδες θα τερμάτιζαν από την 7η θέση και κάτω στη Super League. Είναι όμως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Το σημαντικό εδώ είναι ότι οι ομάδες ποντάρουν στο ντόπιο στοιχείο. Προτιμούν να χρησιμοποιούν Βούλγαρους και όχι παίκτες εκτός των συνόρων. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει οργάνωση. Μπορώ να σου πω ομάδες στη Βουλγαρία που λειτουργούν όπως ο Ολυμπιακός. Η Μπότεβ Πλόβντιβ, η Λίτεξ Λόβετς και η Λοκομοτίβ Σόφιας έχουν εξαιρετικά γήπεδα".

- Οι ομάδες στη Βουλγαρία είναι τυπικές στις πληρωμές τους;

"Ναι, δεν υπάρχει η παραμικρή καθυστέρηση. Τουλάχιστον εγώ πληρώνομαι πάντα στην ώρα μου, αλλά δεν έχω ακούσει και από άλλους να παραπονεθούν".

- Είναι υψηλοί οι μισθοί των παικτών στη Βουλγαρία;

"Στη δική μου ομάδα ένας ποδοσφαιριστής παίρνει 6.000 ευρώ το μήνα. Είναι ο μεγαλύτερος μισθός στη Σλάβια Σόφιας".

- Έχεις καταφέρει να παίξεις εφέτος σε 2 παιχνίδια με την πρώτη ομάδα. Θεωρείς ότι άξιζες να έχεις δώσει περισσότερα παιχνίδια ή πιστεύεις ότι και μόνο η παρουσία σου σε αυτές τις δύο αναμετρήσεις είναι επιτυχία;

"Όπως σου είπα και πριν, εδώ προτιμούν να χρησιμοποιούν περισσότερο τους ντόπιους. Πιστεύω, ακόμα, ότι δεν μπορείς να ακυρώσεις έναν τερματοφύλακα - θρύλο της Βουλγαρίας. Ο Πέτκοφ παρότι είναι 40 ετών, έχει την καθολική εκτίμηση όλων στη χώρα. Όπως επίσης ο άλλος τερματοφύλακας, ο Μάριο Κίρεφ, έκανε στο παρελθόν μεταγραφή 2 εκατ. ευρώ στη Γιουβέντους. Μετράει πολύ η ιεραρχία εδώ. Με πιστεύουν στην ομάδα, αλλά είναι δύσκολο να εμπιστευτούν έναν 17χρονο. Φυσικά και θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό ότι έχω δώσει δύο ματς της πρώτης ομάδας".

Στο γήπεδο της Σλάβια Σόφιας, εν ώρα προπόνησης.

- Θυμάσαι κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό από αγώνα σου με τη Σλάβια, είτε με την πρώτη είτε με τη δεύτερη ομάδα;

"Στο ντεμπούτο μου με τη Σλάβια Σόφιας στο πρωτάθλημα, στον αγώνα με τη Λέφσκι, παρότι χάσαμε, πήγα στο τέλος και έδωσα συγχαρητήρια στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Την είδαν αυτή την κίνηση οι οπαδοί της Λέφσκι και με χειροκρότησαν. Αισθάνθηκα πάρα πολύ όμορφα. Θυμάμαι και ένα ματς με την ομάδα Νέων. Δίναμε ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι με τη Μπότεβ Πλόβντιβ. Ορισμένοι γονείς της αντίπαλης ομάδας έβριζαν ένα συμπαίκτη μου. Τότε δεν άντεξα και τους φώναξα: «Θα θέλατε να έβριζαν το δικό σας παιδί;». Μετά από αυτό μερικοί με χειροκρότησαν".

- Τον περασμένο Αύγουστο έζησες την εμπειρία της δοκιμής στη Ρόμα. Μίλησέ μου για την εμπειρία σου στην ιταλική ομάδα.

"Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οι εγκαταστάσεις. Στο προπονητικό υπάρχουν δέκα γήπεδα, γήπεδα τένις, μπιτς βόλεϊ, πισίνες, αλλά και κλειστό γυμναστήριο, όσο ένα κλειστό μπάσκετ. Τα αποδυτήρια της Ρόμα έμοιαζαν με μεζονέτα. Ένα δωμάτιο αποκλειστικά για παπούτσια".

- Είδες διαφορές στην προπόνηση σε σχέση με αυτή που κάνεις στη Σλάβια;

"Είχε διαφορά όσον αφορά την ταχύτητα. Πολύ πιο γρήγορη στην Ιταλία. Η κάθε προπόνηση, επίσης, είχε διάρκεια τριών ωρών".

Για αυτό δεν έμεινα στη Ρόμα

- Εντέλει γιατί δεν έμεινες εκεί;

"Άφησα καλές εντυπώσεις. Μου εξήγησαν ότι μπορώ να υπογράψω στην Primavera, στην ομάδα Νέων. Με την οικογένειά μου και τον εκπρόσωπό μου πήραμε την απόφαση να συνεχίσουμε στη Σλάβια Σόφιας. Πιστεύω ότι μετά τα 15, δεν υπάρχει λόγος να είσαι σε μια ακόμα Κ17. Όποιος φιλοδοξεί να ανέβει νωρίς επίπεδο, είναι καλύτερο να κοντράρεται με άνδρες. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι προπονούμαι καθημερινά με την πρώτη ομάδα της Σλάβια. Με έχουν βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό οι εξαιρετικοί τερματοφύλακες που υπάρχουν εδώ".

-Ποια είναι τα όνειρά σου στο ποδόσφαιρο; Ονειρεύεσαι να πας σε μια μεγάλη ομάδα της Ευρώπης;

"Το όνειρό μου είναι να παίξω ποδόσφαιρο. Θέλω μέσα από τη δουλειά να βελτιωθώ και να γίνω ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας".

- Είχαν γράψει στη Βουλγαρία ότι σε προσέγγισαν για να αποκτήσεις τη βουλγαρική υπηκοότητα. Αληθεύει;

"Μου το είχαν πει τις πρώτες μέρες που είχα ενσωματωθεί στη Σλάβια. Ύστερα από 1,5 χρόνο που είμαι εδώ, μπορώ ακόμα και τώρα να αποκτήσω την υπηκοότητα, όμως δεν το σκέφτομαι προς το παρόν".

- Αν σε ρωτούσε ένας Έλληνας παίκτης για την προοπτική να παίξει στη Βουλγαρία, τι θα τον συμβούλευες;

"Αν ήταν μικρός σε ηλικία, θα του έλεγα να έρθει. Είναι πρωτάθλημα το οποίο παρακολουθείται από αρκετούς σκάουτ. Αυτή η χώρα έχει βγάλει σπουδαίους ποδοσφαιριστές".

Το ελληνικό δίδυμο της Λοκομοτίβ Σόφιας

Στη Σόφια ζουν και αγωνίζονται, όμως, άλλοι δύο Έλληνες. Ο 25χρονος δεξιός μπακ Ανέστης Χατζηλιάδης, ο οποίος έχει περάσει από Ηρακλή, Δόξα Κρανούλας, Τηλυκράτη Λευκάδας, Αγροτικό Αστέρα, Απόλλωνα Καλαμαριάς και ΑΟ Χανιά, αλλά και ο Γιώργος Μπουζούκης, 23χρονος αμυντικός μέσος, με θητεία σε Βατανιακό, Αιγινιακό, Πιερικό και ΑΟ Χανιά. Το Sport24.gr έκανε "αυτοψία" στο... άνδρο της Λοκομοτίβ Σόφιας, της οποίας τα νήματα κινεί ο Βαλεντίν Γιόρνταν Νικόλοφ. Ο 41 ετών παράγοντας είχε παίξει κατά το παρελθόν στην Ελλάδα. Το 2002-2003 στον Ατρόμητο, στη Β' Εθνική, και το 2003-2004 στον Ατσαλένιο, στη Γ' Εθνική. Προπονητής της Λοκομοτίβ είναι ο Άνγκελ Κόλεφ, ο οποίος το 1982-1983 έπαιξε στην ΑΕΚ των Μαύρου, Αρδίζογλου και Μανωλά.

Ανέστης Χατζηλιάδης (αριστερά) και Γιώργος Μπουζούκης (δεξιά) στο γήπεδο της Λοκομοτίβ με τον εκπρόσωπό τους, Γιώργο Κολοβό.

Η Λοκομοτίβ αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία της Βουλγαρίας. Υποβιβάστηκε λόγω χρεών, ωστόσο με βάση τη δυναμική της είναι δεδομένο ότι θα ανέβει ξανά στην πρώτη κατηγορία. Μέσω της τρέχουσας σεζόν δεν έχει το δικαίωμα να εξασφαλίσει την επάνοδο στη μεγάλη κατηγορία, αλλά ο στόχος είναι να επιτευχθεί αυτό τη σεζόν 2017-2018. Την ημέρα που βρεθήκαμε στο γήπεδο της Λοκομοτίβ, η ομάδα των δύο Ελλήνων κλήθηκε να δώσει παιχνίδι για το Κύπελλο απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας, η οποία είναι 4η στην πρώτη κατηγορία! Και όμως, η Λοκομοτίβ, με Χατζηλιάδη και Μπουζούκη βασικούς, πήρε πανηγυρική πρόκριση με 2-1. Μια επικράτηση που έδωσε το έναυσμα για έξαλλους πανηγυρισμούς. Οι Μακεδόνες μιλούν για όσα βιώνουν στη Σόφια και περιγράφουν την εμπειρία τους...

Με τον αντιπρόεδρο της Λοκομοτίβ, Βαλεντίν Γιόρνταν Νικόλοφ.

-Πώς είναι η νέα σας ζωή στη Βουλγαρία;

Ανέστης Χατζηλιάδης: "Η ζωή είναι ωραία στη Σόφια. Μιλάμε για μια μεγάλη πόλη, την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, και δεν καθυστέρησα να προσαρμοστώ. Είναι κοντά στο σπίτι μας, στη Θεσσαλονίκη. Έχει αρκετές ομάδες, οι οπαδοί των οποίων ζουν και αναπνέουν για τις ομάδες τους".

Γιώργος Μπουζούκης: "Η ζωή μας εδώ κυλάει πολύ ωραία. Η κουλτούρα δεν διαφέρει σημαντικά από τη δική μας".

-Νιώθετε δικαιωμένοι για την απόφασή σας να παίξετε στη Λοκομοτίβ;

Ανέστης Χατζηλιάδης: "Η Λοκομοτίβ είναι ιστορική ομάδα και προφανώς είναι τιμή μας που παίζουμε σε αυτή. Έχει τρομερές εγκαταστάσεις, αλλά και πλάνο να επιστρέψει εκεί που ήταν τα προηγούμενα χρόνια".

Γιώργος Μπουζούκης: " Φυσικά και νιώθω δικαιωμένος. Η Λοκομοτίβ είναι μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Βουλγαρίας και οποιοσδήποτε παίκτης θα ήθελε να αποτελέσει κομμάτι αυτής της ομάδας".

-Ποιες είναι οι διαφορές στο ποδόσφαιρο με την Ελλάδα;

Ανέστης Χατζηλιάδης: " Στην Ελλάδα πάντα υπάρχουν αξιόλογοι παίκτες και ταλέντα. Πιστεύω πως υστερούμε σε οργάνωση και ο αθλητισμός μας περνάει μια δύσκολη περίοδο"

Γιώργος Μπουζούκης: "Η ποιότητα και το ταλέντο των ποδοσφαιριστών στην Ελλάδα είναι αρκετά υψηλό, αλλά κάποια πράγματα τα τελευταία χρόνια δεν αφήνουν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα να εξελιχθεί. Αντίθετα, στη Βουλγαρία οι προϋποθέσεις είναι καλύτερες όσον αφορά την οργάνωση και τις εγκαταστάσεις".

Το γήπεδο της Λοκομοτίβ Σόφιας

Ο υπουργός Οικονομικών στα αποδυτήρια

- Ποια στιγμή από τη σύντομη θητεία σας στη Λοκομοτίβ σας έκανε εντύπωση, θετική ή αρνητική;

Ανέστης Χατζηλιάδης: "Προς το παρόν οι εντυπώσεις είναι μόνο θετικές. Το φιλικό κλίμα, αλλά και ο κόσμος στο γήπεδο που μας αναγνώρισε παίζοντας μόλις ένα παιχνίδι".

Γιώργος Μπουζούκης: "Τόσο το κλίμα στο γήπεδο από τον κόσμο, όσο και αυτό που υπάρχει με τους συμπαίκτες μου στα αποδυτήρια με έχουν ενθουσιάσει. Όπως και τα πριμ μετά από κάθε νίκη!".

-Περιγράψτε μου τι συνέβη μετά τη σημαντική νίκη με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας...

Ανέστης Χατζηλιάδης: " Μόλις ολοκληρώθηκε το ματς, έγινε χαμός. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική και ιστορική νίκη πετύχαμε. Μπήκε στα αποδυτήρια ο Υπουργός Οικονομικών, που είναι υποστηρικτής της ομάδας, και πανηγύριζε μαζί μας. Μας ευχαρίστησε για αυτή τη σπουδαία νίκη".

Γιώργος Μπουζούκης: "Επικράτησε πανδαιμόνιο, εντός και εκτός γηπέδου. Μόνο μετά τους πανηγυρισμούς αντιληφθήκαμε πόσο σημαντική ήταν αυτή η νίκη".

Η νίκη της Λοκομοτίβ έγινε πρωτοσέλιδο την επομένη σε αθλητική εφημερίδα στη Σόφια.

Follow me on twitter: Dimitris Samolis