Λάζαρος Παπαδόπουλος: "Είμαι για τα... βουνά"

Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος είναι τύπος που θα ήθελες να έχεις στην παρέα του. Να τον έχεις φίλο. Πέραν του ότι είναι πρέσβης θετικής ενέργειας, έχει εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, όπως και ξέρει να αλλάζει σε μηδενικό χρόνο ύφος, όταν τίθεται ένα σοβαρό θέμα. Για παράδειγμα, αυτό των προσφύγων. Το Unique του Sport24.gr τον κάλεσε να τεθεί υπό μια διαφορετική δοκιμασία: να κάνει ένα "ταξίδι" στη ζωή του, μέσω των φωτογραφιών που έχει ποστάρει στα social media. Αυτό που έγινε ήταν να προκύψει αποτέλεσμα, ενδεικτικό του ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ξεκινάμε;

Δεν είναι συχνό το φαινόμενο να σου παρουσιάζει μια νέα υπηρεσία, μια startup κάποιος εκ των ιδρυτών της. Σαφέστατα λοιπόν, και δεν επρόκειτο να χαθεί η ευκαιρία της παρουσίασης του "Athlenda" από τον "Λάζο" -εκ των ιδρυτών της startup που έχει βραβευτεί στο εξωτερικό. Eσύ δεν είχες την ευκαιρία, αλλά ο εκείνος και η παρέα του προνόησαν.

Ουσιαστικά, πρόκειται για εργαλείο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει ο κάθε αθλητής για να προβληθεί, να αναπτύξει δίκτυο ειδικών που θα τον βοηθήσουν να γίνει καλύτερος και ενδεχομένως να του δώσουν μια ευκαιρία. Μέσω της αθλητικής ατζέντας (από το οποίο προέκυψε το athlenda) ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να έλθει σε επαφή με scouts, εκπροσώπους και προπονητές και να ζήσει στην πράξη το ότι ο αθλητισμός είναι για όλους. Ουσιαστικά, πρόκειται για το... Linkedin των αθλητών, με τον Παπαδόπουλο να εξηγεί ότι "έχω ζήσει την αγωνία νεαρών παικτών και την ανάγκη για καθοδήγηση. Έχω καταλάβει πως παιδιά από μικρές πόλεις μπορούν να αισθανθούν αποκομμένοι. Το ότι δεν έχουν όμως, πρόσβαση στους σωστούς ανθρώπους, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ταλέντο και αυτή είναι η ουσία της προσπάθειας μας".

Έντεκα άνθρωποι συνεργάστηκαν για να κάνουν πραγματικότητα την ιδέα, μεταξύ των οποίων είναι και οι Θοδωρής Παπαλουκάς και Κώστας Παπανικολάου. Εν τω μεταξύ, μολονότι το εγχείρημα δεν έχει συμπληρώσει έναν χρόνο ζωής, έχουν υπογραφεί τα πρώτα συμβόλαια, ενώ επελέγη για να παρουσιάσει το επιχειρηματικό πλάνο που έχει στο Pirate Summit της Κολωνίας, το διεθνές σεμινάριο για startups. Μάλιστα, πήρε τη δεύτερη θέση. Ήταν η μόνη ελληνική αποστολή που εμφανίστηκε εκεί.

"Ο Διαμαντίδης δεν έπαιξε σε μικρές εθνικές, γιατί ήταν στην Καστοριά, ενώ τον Αντετοκούνμπο τον είδαν από ένα video στο YouTube"

"Αυτό είναι το νέο παιδί, μια νέα δραστηριότητα σε έναν άλλο χώρο, τον επιχειρηματικό" εξηγεί ο "Λάζος" στο Unique του Sport24.gr, "στηριζόμαστε στην καινοτομία, στους υπολογιστές, στον προγραμματισμό και χαίρομαι πολύ γιατί μεγαλώνει και πάει πάρα πολύ καλά. Είμαι ενθουσιασμένος, οι προσδοκίες και οι φιλοδοξίες μου γι' αυτό το πρότζεκτ είναι μεγαλύτερες ίσως κι από αυτές που είχα στο μπάσκετ. Με κρατά σε εγρήγορση και μου δίνει ενέργεια. Έχουμε δημιουργήσει κάτι μεγάλο, κάτι δυνατό που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στο χώρο. Βοηθάμε τους παίκτες να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους. Οι προπονητές ψάχνουν συνέχεια ταλέντα, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Ο Διαμαντίδης, για παράδειγμα, δεν έπαιξε ποτέ στις μικρές εθνικές ομάδες γιατί ήταν στην Καστοριά. Ο Παπαλουκάς έζησε κάτι αντίστοιχο, γιατί άνηκε σε μια ομάδα της γειτονιάς. Ο Χατζηβρέττας ήταν στον Εύοσμο και επίσης δεν τον εντόπισαν, κάτι που ίσχυσε και για τον Κώστα Χαραλαμπίδη, γιατί ήταν στον Μακεδονικό. Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο τον είδαν από ένα video στο YouTube. Εκεί επάνω θέλει να "πατήσει" το "Athlenda". Δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να προβάλουν τα VIDEOS τους, τα δυνατά τους σημεία και το ταλέντο τους. Είμαι μέσα στο μπάσκετ, μιλάω συνέχεια με παίκτες, με ρωτάνε πώς θα φτιάξουν το προφίλ τους, πότε πρέπει να μιλήσουν με προπονητές και μάνατζερ. Τους δίνω μια κατεύθυνση, πώς να κινηθούν, τι να κάνουν. Φτιάξαμε ένα εργαλείο, όπου οι νέοι παίκτες που δυσκολεύονται να προβάλουν τους εαυτούς τους, μπορούν να φτιάξουν το προφίλ τους" και να πάρουν στα χέρια τους την τύχη τους.

"Πιστεύω σε μια κοινωνία χωρίς σύνορα"

Αποφάσισε να εγκαταλείψει τα γήπεδα και να κρεμάσει φανέλα και σορτσάκι όταν ήταν 34 χρόνων. Με την απόσταση που υπάρχει πια, ομολογεί ότι ίσως θα ήθελε να 'χει μείνει λίγο παραπάνω στη... δουλειά. Αεικίνητος γαρ, δεν σταμάτησε ποτέ να ασχολείται με αυτό που αγαπά, γιατί το μπάσκετ υπήρξε για εκείνον πολλά περισσότερα πράγματα από δουλειά. Κατ' αρχάς, ήταν μέσο ένταξης στην ελληνική κοινωνία. Αν τυχόν σου διαφεύγει, γεννήθηκε στο Κρασνοντάρ, αλλά από παιδική ηλικία μετακόμισε με την οικογένεια του στην πατρίδα, την Ελλάδα.

Είχες πει κάποτε ότι όταν ήσουν στη Ρωσία σε αντιμετώπιζαν σαν ξένο κι όταν ήρθες στην Ελλάδα σε αντιμετώπιζαν κι εδώ σαν ξένο. Πώς βλέπεις όσα γίνονται με τους πρόσφυγες;

"Δεν δίνω σημασία στα φυλετικά, ούτε στα θρησκευτικά. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια κοινωνία, ένας κόσμος χωρίς σύνορα. Δεν καταλαβαίνω αυτό το "γεννήθηκες τρία εκατοστά πιο πέρα". Η άποψη μου είναι ότι δεν έπρεπε να υπάρχουν διαχωρισμοί, τουλάχιστον φυλετικοί και θρησκευτικοί. Θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο στις πολιτικές απόψεις".

Βλέπεις να μπαίνει ένα τέλος σε όλο αυτό;

"Γίνονται πού και πού κάποιες προσπάθειες πολιτικά στο θέμα της θρησκείας, αλλά είναι μικρές. Για παράδειγμα να μην καταγράφεται η θρησκεία στην ταυτότητά σου. Πάντα όμως, οι συντηρητικοί και οι άνθρωποι της παλιάς σχολής στηρίζουν τέτοιους διαχωρισμούς. Ο δικός μου θεός, ο δικός σου θεός. Όσο υπάρχει αυτό, δεν βλέπω να υπάρχει πρόοδος".

Στην Ελλάδα πότε αισθάνθηκες άνετα;

"Με βοήθησε το μπάσκετ. Από 16 χρονών πήγα στον Ηρακλή και άρχισα να ξεχωρίζω. Αισθάνθηκα ότι είμαι καλύτερος στο μπάσκετ απ' ό,τι στο σχολείο. Στα μαθήματα δεν τα πήγαινα πολύ καλά, γεγονός που είχε να κάνει και με τη γλώσσα. Όταν πρωτοάνοιξαν τα σύνορα δεν υπήρχε πρόγραμμα ένταξης. Απλά πήγαινες στο σχολείο, σε έβαζαν στο τελευταίο θρανίο και περνούσες την ώρα σου. Δεν ήσουν υποχρεωμένος να παρακολουθείς τα μαθήματα. Κανείς από αυτή τη γενιά δεν πήρε κάτι από το σχολείο, γιατί κανείς δεν εντάχθηκε ομαλά. Αντίθετα, στο μπάσκετ βρήκα τον εαυτό μου".

"Δεν θέλουμε να φτιάξουμε πρωταθλητές, αλλά αθλητές"

Εκεί έφτιαξε τη ζωή του (εντός και εκτός εισαγωγικών), εκεί έκανε φίλους που έγιναν οικογένεια. Με κάποιους από αυτούς, ίδρυσε την ακαδημία GBA στη Θεσσαλονίκη. Στην ιστοσελίδα της ακαδημίας, θα τον βρείτε στα επίτιμα μέλη , μαζί με τους Διαμαντίδη, Χαραλαμπίδη, Κώστα Πιλαφίδη, Βαγγέλη Αγγέλου, Ντούσαν Ίβκοβιτς και Βύρωνα Αλεξιάδη. "Ήταν η πρώτη επιχειρηματική προσπάθεια. Το έκανα παράλληλα με το μπάσκετ, στο τέλος της καριέρας μου. Ήθελα να οργανώσω κάτι διαφορετικό και να μεταδώσω τις γνώσεις μου. Έχουν περάσει πάνω από 20, 30 παιδιά-ταλέντα που έπαιξαν και θα παίξουν μπάσκετ. Εμείς δεν θέλουμε να φτιάξουμε πρωταθλητές, αλλά αθλητές. Να φέρουμε παιδιά μέσα στο γήπεδο. Να έχουν μια διαφορετική νοοτροπία και να αγαπούν αυτό που κάνουν. Ο πρωταθλητισμός έρχεται δεύτερος, είναι το επόμενο σκαλοπάτι. Εμείς απλά τους δίνουμε αυτό το πάτημα".

Είχατε βάλει ένα πανό που έγραφε "πρώτα διαβάζουμε μετά παίζουμε μπάσκετ". Ό,τι δεν έκανες όταν ήσουν μικρός.

"Δεν διάβαζα καθόλου και μάλιστα ο Δημήτρης και ο Νίκος με κορόιδευαν γι' αυτό. Θέλω τα παιδιά να γίνουν καλύτερα και να επωφεληθούν από το σχολείο και το διάβασμα. Εγώ σήμερα έχω θέματα στη ζωή και την καθημερινότητα. Το να μην έχεις πάρει τις βάσεις του σχολείου σού δημιουργεί προβλήματα. Προσπάθησα, αλλά δεν κάλυψα όλα τα κενά. Θα μπορούσα να ήμουν πολύ πιο μπροστά σε αυτή τη φάση της ζωής μου, αν πήγαινα κανονικά στο σχολείο". Κάτι για το οποίο μετανιώνει, αλλά φρόντισε με προσωπική μελέτη να καλύψει τα κενά. Αν και εκείνος επέμεινε πως ό,τι και αν έκανε, δεν μπόρεσε να ισοφαρίσει όσα χάθηκαν σε εκείνη την ηλικία. Διαφωνήσαμε, αλλά... προχωρήσαμε παρακάτω.

Η συνηθέστερη επιλογή παικτών για επόμενο βήμα, μετά την ολοκλήρωση της αγωνιστικής καριέρας, είναι να ασχοληθούν με την προπονητική. Αυτό το έκανε, μέσω της σχολής, στο επίπεδο και με τον τρόπο που τον ενδιέφερε περισσότερο. Μια άλλη επιλογή βετεράνων είναι να γίνουν εκπρόσωποι αθλητών. Το σκέφτηκε; "Πρέπει να εκπαιδευτείς, να το σπουδάσεις. Δεν το σπούδασα. Ξέρω όμως τις παγίδες που μπορεί να "κρύψει" κάθε κίνηση, τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει μια λάθος επιλογή. Γι' αυτό το λόγο προσπαθώ να προστατεύσω τα παιδιά μέσω της επικοινωνίας που έχω αποκτήσει μαζί τους. Σ' αυτό βοηθάει και ο Διαμαντίδης", ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω όχι μόνο έχει σελίδα στο "Αthlenda", αλλά από εκεί προμηθεύτηκαν οι περισσότερες ιστοσελίδες τα videos από την εφηβική του ηλικία στην Καστοριά.

Ο Παπαδόπουλος είναι ένας τύπος που μπορεί να συζητήσει για πολλά θέματα. Όχι να πει, για να πει, αλλά να τοποθετηθεί επί της ουσίας. Ό,τι τον απασχολεί φροντίζει να το μαθαίνει από την καλή και την ανάποδη και ευτυχώς για εκείνον, αυτά που τον απασχολούν είναι πολλά. Επειδή όμως, θέλαμε να παρουσιάσουμε μια άλλη πλευρά του, σκεφτήκαμε ότι θα είχε ενδιαφέρον να βρούμε κάποιες από τις πιο... ενδιαφέρουσες φωτογραφίες που έχει αναρτήσει στο λογαριασμό του στο Twitter και να του ζητήσουμε να τις σχολιάσει. Προέκυψαν λοιπόν, αυτές που ακολουθούν. Θα διαβάσεις πολύ συχνά το όνομα του Φώτση. Τις περισσότερες φορές, όχι για καλό λόγο. Αλλά τα αδέλφια μπορούν να λένε ό,τι θέλουν το ένα για το άλλο, σωστά; Καλή απόλαυση.

"Μου το έστειλαν, μου άρεσε και το ανέβασα. Μ' αρέσει να αυτοσαρκάζομαι και να κάνω πλάκα. Πολλοί αθλητές θέλουν να περάσουν ένα διαφορετικό προφίλ και καλά κάνουν, ο αθλητής πρέπει να περνάει ένα διαφορετικό προφίλ, καθώς υπάρχουν και όρια. Μην ξεχνάμε ότι ο αθλητής είναι παράδειγμα προς τους άλλους.Αλλά αυτό ήταν αστείο. Γενικά είμαι προσιτός, τώρα στο "Athlenda" δέχομαι σχεδόν καθημερινά μηνύματα και προσπαθώ να απαντάω σε όλους. Φροντίζω κάθε μέρα να βρίσκω χρόνο να απαντώ στα παιδιά που έχουν ερωτήσεις και απορίες".

"Είχα τρέλα να αφήσω μαλλί. Ήθελα να κάνω μαγκιές (γελάει). Έκανα και κοτσιδάκια μέχρι που βαρέθηκα και μετά τα έκοψα. Ένας από τους λόγους που πειραματίστηκα, στη φάση της συγκεκριμένης φωτογραφίας, ήταν γιατί η κόρη μου ήταν τότε μικρή και της άρεσε να παίζει με τα μαλλιά μου. Για να μην της χαλάσω χατήρι, τα άφησα".

"Με τον Φώτση είμαστε φίλοι και κάνουμε γενικά πλάκες και χαβαλέ. Είμαστε πολλά χρόνια φίλοι. Κάθε καλοκαίρι πάμε μαζί διακοπές. Ποιος διάλεξε τα μπλουζάκια της φωτογράφισης; Εγώ, αλλά ο Αντώνης δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να ακολουθήσει. Όντως, μετά την Αμερική, όπου πήγε το 2001 ήταν άλλος άνθρωπος. Σαν να "λύθηκε". Όταν ωστόσο, ήμασταν στις ίδιες ομάδες ήταν ο καλύτερος Φώτσης. Τότε έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ. Είμαστε καλοί φίλοι και αυτό βγαίνει μέσα στο γήπεδο, η χημεία που έχουμε ως άνθρωποι. Γι' αυτό με ήθελε πάντα μαζί. Και ακόμα με θέλει".

"Είμαστε μαζί από 18 χρονών, όταν και πρωτοήρθε από την Καστοριά. Στην Εθνική ήμασταν πάντα μαζί. Όλοι οι φίλοι μου είναι από το μπάσκετ. Από τα παιδικά και εφηβικά τμήματα που ξεκίνησα μέχρι και σήμερα. Δεν έχω φίλους ούτε από τα κοινωνικά δίκτυα, ούτε από τις καφετέριες, ούτε από τα παγκάκια της γειτονιάς. Μόνο από το μπάσκετ. "Δένεσαι" με μια ομάδα, με τους παίκτες τους οποίους μοιράζεσαι τα αποδυτήρια. Είναι δύσκολο να το βρεις αυτό αλλού. Χάνεις, κερδίζεις, χαίρεσαι, λυπάσαι, το κάνεις με παρέα. Δεν είσαι ποτέ μόνος".

"Την αγωνιστική περίοδο που... προέκυψε αυτό το ντοκουμέντο, έπαιζα στη Ρωσία. Επειδή είμαι Έλληνας, ήθελαν να κάνουν κάτι που να 'χει ελληνικό θέμα. Διάλεξαν κάτι από Αρχαία Ελλάδα. Καλά, μη φανταστείς ότι με αυτήν την αμφίεση σηκώθηκα και κάρφωσα. Η μπασκέτα... μπήκε μετά. Στη Ρωσία ήταν πολύ ωραία. Στη Μόσχα πέρασα τα καλύτερα μπασκετικά χρόνια. Έκανα το καλύτερο πρωτάθλημα και αγωνιστικά ήμουν στην καλύτερη φάση όταν ήμουν στην Ντιναμό".

Το χαμόγελο δεν είναι μόνο για τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Για την ακρίβεια, δεν βρήκαμε φωτογραφία στην οποία δεν χαμογελάς.

"Πάντα είμαι με το χαμόγελο. Πάντα, γιατί στη ζωή υπάρχουν και καλά και κακά, αλλά τα καλά είναι αυτά που κρατάμε".

"Την πρώτη φορά είχα πολύ άγχος, όχι για να μη χάσω κάποια φάση, αλλά να μην ξεχάσω κάποιο όνομα. Νομίζω πήγε καλά. Προσπαθώ να εξηγήσω με κατανοητό τρόπο τι γίνεται για να καταλάβει και ο απλός φίλαθλος. Πολλές φορές ακούω αναλύσεις που δεν μ' αρέσουν καθόλου. Δεν υπάρχει μπασκετικό υπόβαθρο και δεν γίνεται σωστή ανάλυση. Εγώ έχω το πλεονέκτημα πως έχω παίξει μπάσκετ και μπορώ να εξηγήσω σωστά αυτό που συμβαίνει μέσα στο γήπεδο. Το να σχολιάζω σε ματς είναι κάτι που μου ταιριάζει και μου αρέσει κιόλας. Περνάω καλά. Πριν κάθε παιχνίδι, κοιτάζω στατιστικά, διαβάζω αναλύσεις και μπασκετικά blogs, πολλές φορές μιλάω με παίκτες για το παρασκήνιο. Έπαιρνα για παράδειγμα τον Δημήτρη (Διαμαντίδη) και τον ρωτούσα τι άμυνα θα παίξει ο Παναθηναϊκός. Τώρα, θα πάρω τον Βασίλη (Σπανούλη) και θα τον ρωτήσω πώς θα αντιμετωπίσουν το pick n roll, άρα είμαι προετοιμασμένος και από εκεί και πέρα όλα βγαίνουν αυθόρμητα. Μπορώ να καταλάβω αν κάποιος παίζει man to man ή ζώνη. Όμως, το θέμα δεν είναι μόνο να το καταλάβεις, αλλά και να το εξηγήσεις. Δηλαδή, αυτό που μένει είναι να τα μεταφέρεις όλα αυτά με κατανοητό τρόπο. Θα μου άρεσε να το κάνω επί μονίμου βάσεως, γιατί περνάω καλά".

"Ναι, είναι αλήθεια πως οι ψαράδες είμαστε και λίγο ψεύτες ως προς το τι "βγάζουμε". Εδώ ομολογώ πως έχω βάλει το ψάρι μπροστά στην κάμερα για να φαίνεται πιο μεγάλο. Μπορεί και να έχει... διπλασιαστεί. Το ψαροντούφεκο είναι το αγαπημένο μου χόμπι. Και όταν έπαιζα μπάσκετ πήγαινα και έκανε τη... βουτιά μου. Όπου κι αν έπαιζα. Ακόμη και στη Μόσχα βουτούσα στις λίμνες και στα ποτάμια. Είναι η τρέλα μου. Πηγαίνω και με τον Φώτση, αλλά δεν "πιάνει" τίποτα. Καταρχάς, δεν ξέρει μπάνιο (γέλια). Κάνει όμως, καλά τη σημαδούρα. Βάζει ένα πορτοκαλί σωσίβιο και με βοηθάει. Ο Νίκος (Χατζηβρέττας) δεν έρχεται. Φοβάται τη θάλασσα, γιατί κουνάει".

"Αυτό δεν είναι μπουζούκι αλλά μπαλαλάικα. Τρίχορδο όργανο, ρώσικο, παραδοσιακό. Ξέρω να παίζω. Είχα μάθει από μικρός. Και το σκάκι μ' αρέσει πολύ, είναι ακόμα ένα χόμπι μου. Παρακολουθούσα και παρακολουθώ ωραία παιχνίδια. Παίζω και στο internet και εκ του σύνεγγυς, αλλά κυρίως μ' αρέσει να... διαβάζω άλλες παρτίδες Να βλέπω παιχνίδια των καλύτερων και να παρακολουθώ τις κινήσεις τους. Επίσης, παίζω κι ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως Civilization παρέα με τον Φώτση, τον οποίο κερδίζω συνέχεια, αλλά παρ' όλα αυτά ξαναπαίζουμε. Μ' αρέσει να κερδίζω και βρήκα τον Φώτση που του αρέσει να χάνει (γέλια). Αν περάσει ένας μήνας και δεν έχει χάσει, με παίρνει τηλέφωνο να βρεθούμε. Βρήκαμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε το συν και το πλην. Εμένα μ' αρέσει να κερδίζω κι σε εκείνον να χάνει".

"Αθλούμαι κάθε μέρα. Τρέχω, κάνω ποδήλατο, τέτοια πράγματα καθημερινά. Αυτή την περίοδο κάνω crossfit. Δεν φαίνεται;" και κάνει μια... διάταση!

"Πηγαίνω στα βουνά και κάνω διαδρομές με ποδήλατο πέντε ώρες. Μ' αρέσει το ποδήλατο. Άσε που είμαι... για τα βουνά".

Και προς τι η... φουλ εξάρτηση;

"Δεν κοροϊδεύουμε! Κάνουμε αποστάσεις που είναι και δύσκολες. Χρειάζεται ο εξοπλισμός. Δεν μπορώ να πάω με το τζιν...". Άσε που ό,τι κάνει, θέλει να το κάνει καλά.

"Μπάνιο στο Δήλεσι. Πηγαίνω συχνά Αθήνα - Θεσσαλονίκη με το αυτοκίνητο. Οι Θερμοπύλες είναι κάπου στη μέση. Με βολεύει δηλαδή, για να κάνω μια στάση... και καμια βουτιά".

"Αυτή η βουτιά είναι στο σπίτι μου, στο Χορτιάτη, είχε χιόνια και έβαλα μαγιό. Κάποιο στοίχημα πρέπει να είχα χάσει. Δεν στοιχηματίζω συχνά λεφτά, αλλά κάνω πλάκες. Δεν θυμάμαι το τελευταίο στοίχημα που έχασα, αλλά θυμάμαι ότι το τελευταίο που κέρδισα ήταν με τον Φώτση".

"Εδώ είμαστε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και κάναμε... ελληνορωμαϊκή πάλη με τον Φώτση στα αποδυτήρια. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος. Μας ήλθε και το κάναμε, με τον Δημήτρη να μας βλέπει. Όχι, δεν βαθμολογούσε. Μάλλον γιατί δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί από τα γέλια".

Σαν να λείπει η γενιά σας από το ελληνικό μπάσκετ

"Δεν ξέρω αν ήταν τέτοια η γενιά ή αν έτυχε όλο αυτό που καταφέραμε. Πάντα, όταν βγαίνει μια καλή φουρνιά και γίνεται μια επιτυχία, προσπαθούμε να βρούμε τα θετικά. Υπήρχαν σίγουρα και αρνητικά. Όταν γίνεται το ανάποδο, αρχίζουν και βγαίνουν στην επιφάνεια τα αρνητικά".

Μόνο που εσείς δεν φάνηκε να "ψηλώνετε" ποτέ, παρά τις επιτυχίες

"Αν σε ένα παιδί κάνεις όλα τα χατίρια υπάρχει πιθανότητα να γίνει κακομαθημένο. Αν το προφυλάξεις και μάθει τι σημαίνει 'όχι' και το αποδεχθεί θα είναι καλύτερα. Έτσι σχηματίζονται οι χαρακτήρες".

Έπιασες τον εαυτό σου να "ξεφεύγει"; Για παράδειγμα το 2002, στην Μπολόνια μετά τη δήλωση του Ομπράντοβιτς, κατά την οποία ήσουν η έκπληξη στην Κίντερ;

"Δεν αισθάνθηκα πως ξεχώριζα σε κάτι. Σε ποιον να πω τι; Στον Μποντιρόγκα; Στον Ρότζερς ή στον Φώτση; Ήμασταν όλοι μαζί, μια ομάδα. Δεν μπορώ να σου πω αν ξέφυγα. Αυτό μπορεί να το πει μόνο κάποιος τρίτος" που δεν βρέθηκε. Όπως δεν έχουν βρεθεί και παίκτες να δημιουργήσουν ομάδα σαν και αυτή που εκπροσωπούσε τη χώρα μας για χρόνια και φαινόταν ότι περνούσε καλά.

"Ο βασικός λόγος που είχαμε επιτυχίες ήταν ότι ήμασταν δεμένοι. Ακόμα βρισκόμαστε. Ακόμα και τώρα κάνουμε παρέα. Τα προβλήματα στην Εθνική τώρα είναι πολλά. Δεν είναι εκεί το θέμα. Είναι άλλη ιστορία, είναι αλλού το πρόβλημα, δεν μπορώ να το περιγράψω σε δύο παραγράφους. Έφυγα για συγκεκριμένους λόγους. Είχα διαφορετική άποψη στην πολιτική της ομοσπονδίας. Την είχα εκφράσει δημόσια. Η Εθνική ομάδα δεν πρέπει να είναι ο καθρέφτης, ο οποίος καλύπτει τα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ, αλλά αυτή που θα λύσει τα προβλήματα. Είχα ασκήσει ένα μέτρο πίεσης ώστε να λυθούν αυτά τα ζητήματα. Τα προβλήματα είναι πολλά. Όλη η προσέγγιση της Ομοσπονδίας. Το να μη δίνει έμφαση στη βάση και να επικεντρώνεται μόνο στην κορυφή του παγόβουνου, στη βιτρίνα".

"Είναι ευχή να συνεργάζεσαι με καλούς προπονητές μικρός, δέχεσαι πιο εύκολα ό,τι σου λένε"

Το να συνεργάζεσαι με τον "Ζοτς" σε νεαρή ηλικία είναι ευχή ή κατάρα;

"Ευχή είναι. Γενικά είναι ευχή να έχεις τέτοιου είδους προπονητές. Όσο πιο νέος τόσο το καλύτερο γιατί μαθαίνεις πράγματα, μπαίνεις από νωρίς σε πειθαρχία. Είναι καλό να έχεις καλούς προπονητές σε νεαρό στάδιο. Αν μπεις νωρίς σε τάξη και σε κάποια πλαίσια, τα δέχεσαι όλα πιο εύκολα και κάνεις ό,τι σου λέει ο προπονητής. Είναι πιο εύκολο όταν είσαι μικρός απ' όταν είσαι μεγάλος. Πρέπει ένας μικρός να μαθαίνει τους βασικούς κανόνες. Να σέβεται, να ακούει, να μαθαίνει. Και ο Ομπράντοβιτς και ο Ίβκοβιτς σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκαν".

Μαζί με τα... γαλλικά

"Μαζί με τα γαλλικά. Πάντα, οι πιο μεγάλοι και έμπειροι προπονητές έχουν αυτόν τον τρόπο".

Αισθάνθηκες ποτέ καλός;

"Δεν είπα ποτέ ότι "το έχω". Και το 'χω και δεν το 'χω. Έχω αυτοπεποίθηση, αλλά μ' άρεσε και εξακολουθεί να μ' αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα και να βελτιώνομαι. Δεν σταματάει αυτό".

"Θυμάμαι λίγα πράγματα. Οι άλλοι έκαναν τα πάντα για μένα. Ωραία χρόνια, τα καλύτερα. Με την αδερφή μου μαλώναμε συνέχεια όταν ήμασταν μικροί, πλακωνόμασταν, αλλά τις περισσότερες φορές τις "έτρωγε". Είχα το πάνω χέρι".

"Μ' αρέσουν τα ζώα και ειδικά οι γάτες, καθώς έχω πέντε στο σπίτι μου. Επίσης, μ' αρέσουν και τα σκυλιά, όμως δεν τρελαίνομαι να τα φροντίζω. Μ' αρέσει να τα χαϊδεύω και να παίζω μαζί τους. Άλλωστε, ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου".

"Χαβαλές, αυτοσαρκασμός (γελάει). Τι άλλο να πω; Όλα γίνονται για να γελάμε, να περνάμε καλά".

"Η πρώτη αρχαία selfie (γέλια)".

"Στη μία είμαι 16, στην άλλη 36. Στο μεσοδιάστημα υπήρξε η καριέρα. Ζωή, επιτυχίες, χαρές, λύπες. Πολλά, αλλά κυρίως στο μπάσκετ. Αυτό που μένει είναι τα αποδυτήρια, οι αποστολές, τα εκτός έδρας παιχνίδια, τα ξενοδοχεία, τα πειράγματα στα φαγητά. Κάναμε το χαβαλέ μας, υπήρχε πολύ ωραίο κλίμα, πολύ ωραία ατμόσφαιρα στην ομάδα".

Τι έχει αλλάξει από τότε;

"Πέρασαν 10 χρόνια. Άλλαξε... η χρονολογία (γελάει)".

Το μετάνιωσες;

"Όχι. Γενικά όμως, σταμάτησα νωρίς το μπάσκετ και μου λείπει. Θα μπορούσα να παίξω λίγο ακόμα".