Λίνος Χρυσικόπουλος: "Ημουν 5 χρόνια τραυματίας, αλλά δεν τα παράτησα ποτέ"

Κέρκυρα, μέσα της δεκαετίας του 2000. Ένα ψηλόλιγνο μελαχρινό παιδί, με σγουρά μαλλιά διασχίζει κάθετα το δρόμο που χωρίζει το αεροδρόμιο "Ιωάννης Καποδίστριας" με το Εθνικό Στάδιο του νησιού. Περίπου μισή ώρα νωρίτερα, είχε ξεκινήσει να κατηφορίζει από το πατρικό σπίτι του, το οποίο βρισκόταν τρία χιλιόμετρα από τον τελικό προορισμό του. Κάθε βράδυ, μετά τα φροντιστήρια, η ίδια πορεία για έναν 14χρονο μαθητή Αθλητικού Γυμνασίου που έκανε προπόνηση με το ανδρικό του Φαίακα Κέρκυρας.

Με βροχή, με λιακάδα, με αέρα, με κρύο, με ζέστη ο Λίνος Χρυσικόπουλος (2.06μ.) ήταν εκεί. Παρών. Στο Κλειστό Γυμναστήριο Κέρκυρας. Για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να γίνει επαγγελματίας αθλητής μπάσκετ. Η μοίρα τον προίκισε με ένα σπουδαίο ταλέντο, το οποίο, ωστόσο, δεν ήταν ικανό να τον φτάσει μακριά αν δεν υπήρχε και η σκληρή δουλειά από πίσω. Παιδί χωρισμένων γονέων, με μία μικρότερη αδερφή, έδινε μάχη κάθε μέρα πρώτα και πάνω απ' όλα με τον εαυτό του. Σε πολύ μικρή ηλικία ο Λίνος έπρεπε να ωριμάσει απότομα, να βάλει ξεκάθαρους στόχους στη ζωή του και να παλέψει γι' αυτούς.

Δώδεκα χρόνια αργότερα, νιώθει δικαιωμένος και χαρούμενος. Μπορεί οι τραυματισμοί να του στέρησαν τη δυνατότητα να φτάσει ψηλότερα, αλλά ο ίδιος είναι ικανοποιημένος απ' όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα και διψασμένος να δώσει απαντήσεις στον εαυτό του, αλλά και σε όσους τον πίστεψαν από τα μικράτα του, μέχρι και σήμερα. Στα 26 του, έκανε το επόμενο βήμα στην καριέρα του, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο με την ΑΕΚ. Η τριετία στον ΠΑΟΚ τον ωρίμασε, τον βελτίωσε και του έδωσε ξανά τη χαμένη αυτοπεποίθηση. Πλέον, ήρθε η ώρα για αποδείξεις.

Ο Λίνος Χρυσικόπουλος με τον δημοσιογράφο του Sport24.gr, Ηλία Καλλονά

Η ΠΙΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΕΚ, ΤΟ ΜΕΤΡΙΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ & Ο ΚΟΟΥΤΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Το περασμένο καλοκαίρι αποφάσισε να αφήσει την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη και να συνεχίσει την καριέρα του στην ΑΕΚ, ακολουθώντας τον μέντορά του, Ηλία Παπαθεοδώρου. Ο ΠΑΟΚ τον βοήθησε να γίνει πρωταγωνιστής στο ελληνικό μπάσκετ, αλλά πλέον με την Ένωση η πίεση είναι μεγαλύτερη και οι στόχοι ακόμα υψηλότεροι, όπως παραδέχεται κι ο ίδιος.

"Σίγουρα στην Ελλάδα υπάρχει πίεση όταν αγωνίζεσαι σε μία ομάδα όπως η ΑΕΚ που κάνει πρωταθλητισμό. Ωστόσο, θεωρώ πως όλοι οι παίκτες που ήρθαν στην ομάδα γνώριζαν πώς έχει η κατάσταση και ήταν συνειδητοποιημένοι για το τι θα συναντήσουν. Από εκεί και πέρα, επειδή έχω συνεργαστεί ξανά με τον κόουτς Παπαθεοδώρου, δεν νομίζω πως είναι τυχαίο ότι όλες οι ομάδες του στην αρχή της χρονιάς δεν ξεκινούν καλά και στην πορεία δείχνουν μία πολύ βελτιωμένη εικόνα. Απλά είναι πολλές οι πληροφορίες, πολλά τα πράγματα που καλούμαστε να αφομοιώσουμε και το βέβαιο είναι πως χρειαζόμαστε χρόνο".

Πολλά έχουν ακουστεί για τις προπονητικές μεθόδους του Ηλία Παπαθεοδώρου. Κάποιοι τις θεωρούν απαρχαιωμένες, ενώ άλλοι κάνουν λόγο για έναν παρεξηγημένο προπονητή. Ο Χρυσικόπουλος έχει ξεκάθαρη άποψη για τον άνθρωπο που τον εμπιστεύτηκε όσο κανείς -μέχρι στιγμής- στην καριέρα του.

"Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο σκεπτικό πάνω στη δουλειά του. Ο Ηλίας (σ.σ. Παπαθεοδώρου) πιστεύει πως ο μόνος τρόπος για να επιτύχεις τους στόχους σου είναι μέσω της πίεσης και της σκληρής δουλειάς. Για να αποδώσει ένας άνθρωπος το 100% των δυνατοτήτων του, θα πρέπει να πιεστεί. Γι' αυτό το λόγο, κι ο ίδιος ασκεί τέτοια πίεση και έχει τέτοιες αντιδράσεις κατά τη διάρκεια των αγώνων. Το σέβομαι. Όπως σέβομαι κι άλλους προπονητές που λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο.

Για να πετύχεις, πρέπει να σκέφτεσαι το μπάσκετ 24/7

Από εκεί και πέρα, εμένα με βοήθησε η πίεση του κόουτς, όπως φαίνεται κι από τα αποτελέσματα. Ουσιαστικά, μου έδειξε ότι δεν ήταν αρκετά αυτά που έκανα. Πως έπρεπε να κάνω περισσότερα πράγματα μέσα στο παρκέ, αλλά και στις προπονήσεις, αν ήθελα πραγματικά ανέβω επίπεδο ως παίκτης. Με έκανε να καταλάβω πως για να πετύχεις τους στόχους σου πρέπει να σκέφτεσαι το μπάσκετ 24/7. Προσωπικά, θεωρούσα πως το έκανα ούτως ή άλλως, αλλά στην πραγματικότητα φάνηκε πως δεν το σκεφτόμουν 24 ώρες το 24ωρο, ούτε επτά ημέρες την εβδομάδα".

Ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού στα προημιτελικά του Κυπέλλου από τον Προμηθέα αυξάνει τις ελπίδες της ΑΕΚ να κατακτήσει το τρόπαιο για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια. Το έργο των παικτών του Παπαθεοδώρου, προφανώς, δεν είναι εύκολο, αφού το Περιστέρι, ο Προμηθέας, αλλά κι η έκπληξη του θεσμού, Διαγόρας Δρυοπιδέων θα είναι δυνατοί αντίπαλοι. Ωστόσο, η Ένωση έχει την ποιότητα για να φτάσει μέχρι τον τίτλο. Μάλιστα, υπάρχουν σκέψεις να διεξαχθεί Final Four, για να αναβαθμιστεί και ο θεσμός. Μία πρόταση που βρίσκει σύμφωνο τον διεθνή φόργουορντ.

"Μ' αρέσει πολύ ως ιδέα. Μόνο θετικά θα είχε η συγκεκριμένη εξέλιξη. Άλλωστε, τι περισσότερο έχουν οι Τούρκοι ή οι Σέρβοι από εμάς; Καλά, δεν μιλάω για τους Ισπανούς που έχουν μετατρέψει το Copa del Rey σε μία πραγματική γιορτή του αθλήματος, με οχτώ ομάδες να αγωνίζονται στην τελική φάση. Θα μπορούσε να είναι μία καλή αρχή".

"Σίγουρα, λόγω της απουσίας του Παναθηναϊκού, το βάρος είναι λίγο μεγαλύτερο για την ΑΕΚ. Όμως, επειδή τα ημιτελικά θα γίνουν σε τρεις μήνες από τώρα, δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση. Προέχουν σημαντικά παιχνίδια σε Ελλάδα και Basketball Champions League και πρέπει να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι στον στόχο μας. Πρέπει να καλύψουμε το χαμένο έδαφος στην ΕΚΟ Basket League και στην Ευρώπη να συνεχίσουμε με τον ίδιο πρόσωπο".

ΤΟ FINAL FOUR ΤΟΥ BCL, ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ & Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ

Kι αφού έπεσε στο τραπέζι της συζήτησης η Ευρώπη, δεν γινόταν να μην τον ρωτήσουμε αν μεγάλος στόχος της ομάδας του είναι η παρουσία στο Final Four του Basketball Champions League, το οποίο, άλλωστε, κατέκτησε το 2018 στο κατάμεστο κλειστό του ΟΑΚΑ απέναντι στη Μονακό.

"Σίγουρα ο στόχος είναι το Final Four του Champions League, αλλά, όπως σου προείπα, οι παίκτες έχουν έρθει συνειδητοποιημένοι στην ομάδα. Θεωρώ πως το μεγαλύτερο στοίχημα για κάθε παίκτη είναι να καταφέρει να διαχειριστεί το βάρος της φανέλας της ΑΕΚ. Αν τα καταφέρουμε, θα πάμε καλά".

Από μικρή ηλικία, ο Χρυσικόπουλος μπορούσε να αγωνιστεί με την ίδια ευχέρεια από το "1" μέχρι το "5". Μεγαλώνοντας, καθιερώθηκε στο "4", αλλά έχει την ικανότητα να βοηθάει και στο "3", αλλά και σε χαμηλότερο σχήμα και στο "5". Όμως, η δυνατότητα να παίζεις παραπάνω από μία θέσεις είναι ευχή ή κατάρα;

"Δεν υπάρχει κάτι αρνητικό σ' αυτό. Απλά νομίζω πως με τους πολλούς τραυματισμούς που είχα στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου, σίγουρα έχω χάσει ένα κομμάτι της αθλητικότητας και της ταχύτητάς μου. Οπότε, θεωρώ πως αντικειμενικά η θέση που μου ταιριάζει πιο πολύ είναι εκείνη του πάουερ φόργουορντ".

Δεν πέρασε από το μυαλό μου να σταματήσω το μπάσκετ

Οι τραυματισμοί είναι μία πονεμένη κυριολεκτικά, αλλά και μεταφορικά, ιστορία. Στα 18 του, ο Λίνος είχε όλα τα εχέγγυα να πραγματοποιήσει μία σπουδαία καριέρα που θα έφτανε, δίχως καμία υπερβολή, μέχρι τον μαγικό κόσμο του NBA. Στην Εθνική Εφήβων αντιμετώπιζε στα ίσα παίκτες όπως ο Γιόνας Βαλαντσιούνας (που πλέον αγωνίζεται στους Μέμφις Γκρίζλις, ύστερα από μία απόλυτα επιτυχημένη επταετία στους Τορόντο Ράπτορς) και τους κέρδιζε κατά κράτος, κάνοντας σε πολλά ματς νταμπλ-νταμπλ. Όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για την ποιότητα και το ταλέντο του.

Όμως, οι συνεχόμενοι τραυματισμοί, αλλά και κάποιες λάθος αποφάσεις, όπως για παράδειγμα η μεταγραφή στην Μπιέλα στα 19, έβαλαν φρένο σε μία πολλά υποσχόμενη καριέρα. Παρ' όλα αυτά, όπως υποστηρίζει ο ίδιος "δεν πέρασε στιγμή από το μυαλό μου να σταματήσω το μπάσκετ. Το αγαπώ πολύ, όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται. Ίσα-ίσα, που ήθελα να επιστρέψω για να αποδείξω πράγματα".

"Η αλήθεια είναι πως ήμουν πέντε χρόνια τραυματίας. Έκανα δύο χειρουργεία και άλλα δύο που τα γλίτωσα στο τσακ. Δεν είναι εύκολο. Παρ' όλα αυτά, δεν το σκέφτομαι καθόλου πλέον. Από την στιγμή που επέστρεψα στο γήπεδο η πορεία μου είναι ανοδική, εξελίσσομαι ως παίκτης και χαίρομαι ιδιαίτερα".

Προφανώς τα προβλήματα τραυματισμών έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία της καριέρας του και στα αρκετά σκαμπανεβάσματα στο πέρασμα των ετών. Μήπως, όμως, υπήρξε κάποια στιγμή που απέκτησε έπαρση και υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του;

"Είχα ανθρώπους γύρω μου που δεν μου επέτρεψαν να ξεφύγω ποτέ. Θεωρώ, ούτως ή άλλως, πως είμαι ένας ταπεινός άνθρωπος. Οπότε, δεν πιστεύω να την 'είδα' ποτέ. Ήταν ξεκάθαρα θέμα τραυματισμών και ατυχίας η μέτρια πορεία μου τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου. Ήταν να συμβεί και συνέβη".

Αν παρατηρήσει κάποιος το στυλ παιχνιδιού του, βλέπει μία έλλειψη αυτοπεποίθησης στις κινήσεις του, απόρροια των τραυματισμών, αλλά και του χαρακτήρα του. Ο Λίνος, βέβαια, θεωρεί πως "η αυτοπεποίθηση χτίζεται μέσα στο γήπεδο. Κι επειδή περνάω πάρα πολλές ώρες μέσα στο γήπεδο, μέρα με τη μέρα νιώθω όλο και καλύτερα. Το γεγονός πως βρίσκομαι σε ένα νέο περιβάλλον, με νέους συμπαίκτες, το κάνει πιο δύσκολο, αλλά νομίζω πως ο χρόνος είναι αυτή την στιγμή ο μεγαλύτερος σύμμαχός τόσο της ομάδας όσο και δικός μου".

Τα τελευταία χρόνια η ΚΑΕ ΑΕΚ, με τον Μάκη Αγγελόπουλο στο διοικητικό τιμόνι, αποπνέει υγεία και έχει αφήσει πίσω τις άσχημες νοοτροπίες του παρελθόντος, αποτελώντας μία πολύ καλή επιλογή τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους παίκτες. Το παραδέχεται, άλλωστε, κι ο Χρυσικόπουλος που δηλώνει ενθουσιασμένος από τη νέα ομάδα του.

"Εξωαγωνιστικά, αυτό που έχω συναντήσει στην ΑΕΚ είναι πολύ καλύτερο απ' ό,τι το περίμενα. Προφανώς, δεν περίμενα να συναντήσω κάτι άσχημο, αλλά είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Οι άνθρωποι της ομάδας κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να σκεφτόμαστε μόνο το μπάσκετ. Όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, δεν είμαι ευχαριστημένος ακόμα, γιατί θεωρώ πως η συγκεκριμένη ομάδα έχει τεράστιες δυνατότητες. Βέβαια, το τελευταίο διάστημα υπάρχουν βήματα προόδου και επόμενος στόχος είναι να κερδίζουμε τους αγώνες ακόμα κι αν δεν είμαστε στην καλύτερη αγωνιστική ημέρα".

O ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ, Ο ΡΙΚ ΠΙΤΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΝΔΑΛΜΑ

Όσον αφορά στους προσωπικούς στόχους του ήταν ξεκάθαρος, καθώς τόνισε πως "θα είμαι ευχαριστημένος αν καταφέρω να γίνω αναπόσπαστο κομμάτι της ΑΕΚ και την βοηθήσω να επιτύχει τους στόχους της. Θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν δεν σκοράρω και παίζω μόνο άμυνα. Δεν με πειράζει καθόλου, αρκεί η ομάδα να φτάσει εκεί που θέλει".

Μεγάλωσε σε μία εποχή που η Εθνική μπάσκετ πρωταγωνιστούσε, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ της Σερβίας, αλλά και τη δεύτερη θέση στο Μουντομπάσκετ της Κίνας. Επομένως, είναι απόλυτα λογικό να έχει ως ινδάλματα παίκτες όπως οι Δημήτρης Διαμαντίδης, Θοδωρής Παπαλουκάς και Βασίλης Σαπνούλης. Τους ήρωες, δηλαδή, εκείνης της περιόδου, που ήταν πρωταγωνιστές σε Ελλάδα και Ευρώπη.

"Ανέκαθεν, θαύμαζα τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Έτυχε όλα μου τα χρόνια ως έφηβος, ο Διαμαντίδης να βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του. Γι' αυτό το λόγο, είναι κι ο αγαπημένος μου παίκτης. Επίσης, τρέφω τεράστιο σεβασμό και για τον Γιώργο Πρίντεζη επειδή αγωνιζόμαστε και στην ίδια θέση.

Δεν ξέρω αν γεννήθηκα για να παίξω μπάσκετ. Το βέβαιο είναι πως το αγαπάω και με κάνει ευτυχισμένο

Προσωπικά, θεωρώ πως Ελλάδα έχει ταλέντο. Από τις μικρές κατηγορίες μέχρι την Basket League, υπάρχουν ταλαντούχοι παίκτες που είναι ικανοί να κάνουν σπουδαία καριέρα. Προσωπικά, βέβαια, θεωρώ πως η σκληρή δουλειά είναι σημαντικότερη και μπορεί να υπερκεράσει το ταλέντο. Πιστεύω πως ένας ταλαντούχος παίκτης αν δεν δουλεύει σκληρά, δεν θα καταφέρει τίποτα. Αντίθετα, ένας αθλητής με λιγότερο ταλέντο, αν δουλεύει σκληρά, μπορεί να επιτύχει τους στόχους του".

Την περσινή σεζόν, κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ανδρών στα "παράθυρα" της FIBA και πλέον αυτό που επιζητεί είναι η... μονιμότητα στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μέσω των εμφανίσεών του με την ΑΕΚ. Η παρουσία του Ρικ Πιτίνο είναι ένα έξτρα κίνητρο.

"Αδιαμφισβήτητα, το επόμενο βήμα για εμένα είναι η παρουσία στην Εθνική ομάδα. Θέλω να πάρω μέρος σε ένα μεγάλο τουρνουά με την Εθνική. Από εκεί και πέρα, εύχομαι ο Ρικ Πιτίνο να αποτελέσει ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Εθνική και πιστεύω πως η παρουσία του θα 'αναγκάσει' αρκετούς παίκτες που ίσως το σκέφτονταν, να έρθουν στην αποστολή. Μακάρι να πάνε όλα καλά και θα είναι ευχής έργων για εμένα να είμαι μέλος σε μία επιτυχία της Εθνικής".

Κλείνοντας, αναρωτήθηκα αν αισθάνεται δικαιωμένος για τους κόπους του. Για το γεγονός πως "χαράμισε" τα παιδικά του χρόνια για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

"Είμαι ευτυχισμένος και χαρούμενος. Κάθε μέρα που περνάει, αισθάνομαι όλο και πιο δικαιωμένος για τους κόπους μου. Κάτι έχω κάνει σωστά. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω αν γεννήθηκα για να παίξω μπάσκετ. Σίγουρα το μπάσκετ είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για εμένα, αλλά παράλληλα είναι ένα πολύ μικρό κεφάλαιο της ζωής μου, αν σκεφτείς πως θα παίζω μέχρι τα 34-35. Το βέβαιο είναι πως το αγαπάω και με κάνει ευτυχισμένο. Όταν σταματήσω, θα ήθελα να παραμείνω στο χώρο, αλλά νομίζω πως είναι νωρίς για να το σκέφτομαι. Άσε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση σε δέκα χρόνια (σ.σ. γέλια)".

Photo Credits: Tourette Photography / Andreas Papakonstantinou & Eurokinissi