Μαρίνος Ουζουνίδης: Ένας χρόνος στον πάγκο του Παναθηναϊκού

Από προπονητής, έγινε Άτλαντας; Ναι, γιατί όχι. Ίσως υπερβολικό, αλλά όχι αναληθές, όχι εκτός πραγματικότητας. Η συμπλήρωση ενός χρόνου από τότε που ο Ουζουνίδης ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού βρίσκει τον Έλληνα τεχνικό να είναι εμφανώς "περισσότερο από ένας προπονητής". Δεν ζήτησε τον ρόλο, αλλά ούτε και τον αρνήθηκε.

Ο Άτλαντας της μυθολογίας έμεινε να στέκει και να κρατάει στα χέρια του τον ουρανό επειδή έτσι αποφάσισε ο Δίας. Ούτε να αρνηθεί μπορούσε στην αρχή, ούτε να τα παρατήσει στη συνέχεια. Πώς να το κάνεις όταν έχεις στα χέρια σου τον ουράνιο θόλο;

Με παρόμοιο τρόπο, ο Αλαφούζος ήταν αυτός που αποφάσισε να εγκαταλείψει τον Παναθηναϊκό, να τον αφήσει στο "κι ο,τι γίνει". Η διαφορά είναι πως ο Ουζουνίδης δεν ήταν υποχρεωμένος να αναλάβει να τον κρατήσει ο ίδιος. Δεν είναι καν υποχρεωμένος να παραμείνει στο πόστο του στο διάστημα που έχει περάσει από το "αντίο και καλή τύχη" του Αλαφούζου.

Ο Ουζουνίδης όμως και ανέλαβε τον ρόλο του Άτλαντα και δεν έχει αποφασίσει να τον αποποιηθεί, όσες φορές κι αν βρέθηκε να το σκέφτεται σοβαρά.

Η σοβαρότητα της κατάστασης στον Παναθηναϊκό είναι μεγάλη και μέσα σ' αυτό το περιβάλλον ο Ουζουνίδης κλείνει έναν χρόνο στην πρώτη μεγάλη δουλειά της καριέρας του. Δεν του σβήνουμε κεράκια, αλλά καλύπτουμε τη διαδρομή στον πάγκο του Παναθηναϊκού.

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την πορεία που έφερε τον Ουζουνίδη να είναι "more than a coach" κι ο Θέμης Καίσαρης για την παρουσία που παραπέμπει στην ορχήστρα του Τιτανικού. Ο Κώστας Γουλής αποκαλύπτει έξι μικρές ανέκδοτες ιστορίες και περιγράφει το δύσκολο διάστημα του καλοκαιριού.

Ο Άρης Λαούδης σχολιάζει πως ο Ουζουνίδης είναι ο μόνος με "παναθηναϊκή" προσωπικότητα στο club και ο Τσάρλυ αναλύει τους τέσσερις κύκλους της θητείας του. Ο Μπάμπης Τσιμπίδας μίλησε με τους Νίκο Μαρινάκη, Λουκ Στιλ και Ιβάν Ιβανόφ που σχολιάζουν με τα καλύτερα λόγια τον προπονητή που τους έκοψε, ενώ ο Πέτρος Παπαμακάριος παρουσιάζει τις καλύτερες και τις χειρότερες βραδιές του Ουζουνίδη.

"Άτλας" στα αρχαία ελληνικά είναι "αυτός που υπομένει τα πάντα". Κάποια στιγμή, ο Ουζουνίδης θα σταματήσει να υπηρετεί αυτόν τον ρόλο, θα αφήσει τον Παναθηναϊκό απ'τα χέρια του. Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, αυτό είναι το αφιέρωμα στον έναν χρόνο του στον Παναθηναϊκό, απ'τους συντάκτες/παραγωγούς του Sport24.gr, του Contra.gr, του Έθνους και του Sport24 Radio 103.3.

Ο "Εβρίτης τεχνικός" που έγινε "more than a coach"

Γράφει ο Γιάννης Σερέτης

Αν ο Γιάννης Αλαφούζος είχε υλοποιήσει την αρχική εισήγηση του Τάκη Φύσσα και του Λεωνίδα Βόκολου τον Νοέμβριο του 2015, ο Μαρίνος Ουζουνίδης σήμερα θα είχε συμπληρώσει ήδη δύο και όχι έναν χρόνο στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Και πιθανότατα το club να είχε γλιτώσει από τα δεινά που βιώνει εδώ και τέσσερις μήνες.

«Ο Μαρίνος Ουζουνίδης ήταν ένας άνθρωπος που εμείς σκεφτόμασταν εδώ και καιρό και που θα θέλαμε να έχουμε στον Παναθηναϊκό. Πέρσι ήταν στον Πανιώνιο όταν εμείς χρειάστηκε να αναζητήσουμε προπονητή. Κάτω από δύσκολες συνθήκες μας δόθηκε η ευκαιρία να έρθει τώρα σε εμάς. Αισθάνεται Παναθηναϊκός και είναι ένας εξαιρετικός Παναθηναϊκός. Περιμένουμε να δούμε την δουλειά του στο γήπεδο και να γίνει ο Παναθηναϊκός αυτό που πρέπει να γίνει»: αυτά ήταν τα λιγοστά λόγια του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ εκείνο το σαββατιάτικο πρωινό της 3ης Δεκεμβρίου 2016 στο Κορωπί δίπλα στον Μαρίνο Ουζουνίδη και τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, στην επίσημη παρουσίαση του νέου κόουτς.

Ναι, θα μπορούσε να τον είχε προσλάβει έναν χρόνο πριν, αντί του Αντρέα Στραματσόνι. Στη θέση του Γιάννη Αναστασίου. Ναι, ακόμη κι αν χρειαζόταν να κάνει «μεταγραφή» κόουτς από τον Πανιώνιο. Δεν το τόλμησε. Ζήτησε άλλες προτάσεις. Μια απ΄αυτές ήταν και ο Ιταλός, που τον σαγήνευσε και τελικά αποδείχθηκε καταστροφικός για το μέλλον του Παναθηναϊκού. Ο Ουζουνίδης άργησε έναν χρόνο. Τον πιο καθοριστικό για τη βύθιση του καραβιού. Κι έναν ολόκληρο χρόνο παλεύει με τα κύματα του μνημονίου, εδώ και πέντε μήνες μαζεύει από παντού τα νερά για να μην πλημμυρίσει και το «Γ. Καλαφάτης»…

Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΙ ΟΙ 4 ΜΕΓΑΛΟΙ

Μέσα σε έναν χρόνο, ήταν ο μοναδικός Έλληνας προπονητής στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που τον ήθελαν όλοι οι μεγάλοι! Συμφώνησε με τον Ολυμπιακό και έφυγε από τον Πανιώνιο για να κάτσει στον πάγκο του πρωταθλητή αμέσως μετά το «αντίο» του Βικτορ Σάντσεθ το καλοκαίρι του 2016. Οι αντιδράσεις οπαδών των ερυθρόλευκων ακύρωσαν το deal και ο Ουζουνίδης έμεινε… μπουκάλα! Τρεις μήνες αργότερα, η φθορά έχει αρχίσει για τον Τιμούρ Κετσπάγια στην ΑΕΚ. Ο Ουζουνίδης είναι ο μοναδικός με ισχυρές πιθανότητες Έλληνας τεχνικός στη λίστα της Ένωσης.

Και όταν ο τότε τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ, Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς ανακοινώνει στον Τιμούρ το διαζύγιο, η επιλογή είναι ένας Πορτογάλος του οποίου το όνομα αναζητούμε στο google για να τον θυμηθούμε. Ο Ζοζέ Μοράις ανακοινώνεται στις 18 Οκτωβρίου και έρχεται με παράσημο τη θέση του βοηθού του Ζοσέ Μουρίνιο στους κολοσσούς της Ίντερ, της Τσέλσι και της Ρεάλ Μαδρίτης. Έμεινε μόλις τρεις μήνες, καθώς αποχώρησε στις 19 Ιανουαρίου και αντικαταστάθηκε από τον Μανόλο Χιμένεθ. Εναντίον τίνος έκανε ντεμπούτο ο Ισπανός; Στη Λεωφόρο, με αντίπαλο τον Ουζουνίδη (0-0), ο οποίος είχε ήδη αναλάβει στον Παναθηναϊκό από την 1η Δεκεμβρίου.

Τον Ουζουνίδη, ο οποίος το καλοκαίρι του 2017, όταν ο ΠΑΟΚ ψαχνόταν μετά το «αντίο» του Βλάνταν Ίβιτς, είχε και ένα ραντεβού με τον Λούμπος Μίχελ στην Αθήνα. Και η αλήθεια είναι πως το σκέφτηκε σοβαρά για τον Δικέφαλο του Βορρά! Όμως κάτι ο δεσμός του με τον Παναθηναϊκό, από τον οποίο ακόμη δεν είχε αποχωρήσει ο Νίκος Λυμπερόπουλος, κάτι η καθυστέρηση από την πλευρά του ΠΑΟΚ, ο γάμος αυτός ματαιώθηκε. Ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον περάσουν τις βέρες στην Τούμπα… Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Ουζουνίδης εξαργυρώνοντας την πείρα του στο ελληνικό πρωτάθλημα και την πορεία του στον Πανιώνιο κατέστη σε έναν χρόνο ο μοναδικός επιθυμητός και από τους τέσσερις μεγάλους!

ΜΕΤΑΛΛΟ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΑΝΙΟ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Όσοι έχουν συναναστραφεί μαζί του έχουν να λένε για τρία βασικά πλεονεκτήματά του: α) την αυτοπεποίθησή του που δεν αγγίζει καν το όριο της αλαζονίας β) τη θετική διάθεσή του απέναντι στην ίδια τη ζωή (σπανίως χάνει το χιούμορ του, μέγας ατακαδόρος ακόμη και στα πολύ δύσκολα), η οποία τον βοηθά να ξεπερνά τις δυσκολίες της κάθε μέρας γ) τις ξεκάθαρες σκέψεις, την αποφασιστικότητα και τη σωστή χρήση του «μαστίγιο και καρότο» προς τους παίκτες.

Χρειάστηκε δύο μήνες για να χτίσει σχεδόν από την αρχή τον προηγούμενο χειμώνα μια νέα ομάδα μετά από πολλές αποχωρήσεις και δύο προσθήκες: Κουρμπέλη – Κλωναρίδη. Έφτιαξε την καλύτερη ομάδα του περυσινού δεύτερου γύρου, η οποία κατάφερε να σταθεί όρθια ακόμη και μετά το χαστούκι στον ημιτελικό της Τούμπας. Κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό που ακόμη δεν έχει χάσει επί των ημερών του σε ντέρμπι από Ολυμπιακό και ΑΕΚ, παρά την πώληση των Μπεργκ-Ζέκα και την κατάσταση διοικητικής διάλυσης μετά την αποχώρηση του Γιάννη Αλαφούζου και τα σοβαρά προβλήματα που προκάλεσε στην καθημερινή δουλειά η αποχώρηση του τιμ του Χρήστου Καρβουνίδη, στην Ένωση. Το μέταλλό του είναι αναμφισβήτητο, αυτό τον κάνει πραγματικά ξεχωριστό! Μα πολλοί αναρωτιούνται: «Μήπως τελικά είναι απλώς ένας ιδανικός προπονητής για ομάδες που βιώνουν δύσκολες συνθήκες;»

Απάντηση τεκμηριωμένη δεν μπορεί να δοθεί, διότι σε υψηλό επίπεδο και με στόχο τον πρωταθλητισμό ο Ουζουνίδης έχει εργαστεί μόνο για έξι μήνες, πέρυσι στον Παναθηναϊκό. Η δική του άποψη είναι πως ένας Έλληνας κόουτς έχει περιθώριο να δείξει τη δουλειά και την αξία του μόνο σε δύο από τους τέσσερις μεγάλους κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Το εξωτερικό δεν το αποκλείει από την ατζέντα του κι αν δεχθεί κάποια αξιοπρόσεκτη πρόταση, δεν θα «κωλώσει».

Την ευκαιρία του στον Παναθηναϊκό την αξιοποίησε και όταν αποχωρήσει θα έχει επιπλέον ένα «κανονάκι»: ουδείς γνωρίζει ποια εκ των τριών θα τον εμπιστευτεί. Πόντους, άλλωστε, έχει κερδίσει σε όλους. Και στην κοινή γνώμη και στους αντιπάλους. Με τις νίκες του απέναντί τους (Λεωφόρο, ΟΑΚΑ, Τούμπα), με την προσπάθειά του στον Παναθηναϊκό (μαχητικότητα, επιμονή, υπομονή, σχετικά καλές ισορροπίες με τους παίκτες και δυνατό σύνολο μέχρι τον προηγούμενο Μάιο), αλλά και με τον δημόσιο λόγο του!

Πάντα προσεκτικός, πάντα με αίσθηση αυτοκριτικής και γνώση του τι εστί «μεγάλος σύλλογος», πάντα με σεβασμό στον αντίπαλο, ποτέ με προκλητικές ή υπερβολικές ατάκες για διαιτητές και ομάδες. Όχι ακριβώς «καθώς πρέπει», αλλά αρκούντως αντιπροσωπευτικός για το club στο οποίο εργάζεται και αρκούντως «Ευρωπαίος» στις τοποθετήσεις του. Όσο για τον «εσωτερικό» λόγο του; Αφανές, αλλά εξόχως σημαντικό για έναν μοντέρνο προπονητή πλεονέκτημα: η πειθώ του! Έχει τον τρόπο του και με τους παίκτες και με τον πρόεδρο και με τον τεχνικό διευθυντή και με τους δημοσιογράφους. Και είναι δεκτικός στην κριτική, διότι εκείνος είναι ο αυστηρότερος κριτής του εαυτού του και της ομάδας του.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ Ο «ΕΒΡΙΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΟΣ»

Τυχερός ο Παναθηναϊκός που έχει τον Ουζουνίδη αυτή την περίοδο στον πάγκο του. Είναι more than a coach. Και ο Ουζουνίδης, όμως, παρά το περί του αντιθέτου κοινό αίσθημα, είναι τυχερός και όχι άτυχος που συνεργάστηκε με τον Παναθηναϊκό σ’ αυτό το timing. Η υστεροφημία του γι’ αυτή ακριβώς τη θητεία του είναι δεδομένη, μολονότι έχει καθίσει μόλις έναν χρόνο στον πάγκο του Παναθηναϊκού, δεν έχει κατακτήσει τίποτα και δεν έκανε δα και κάποια υπέρβαση στην Ευρώπη.

Την άξιζε αυτή τη θέση. Την υπηρετεί με πολλές ώρες δουλειάς, αντίξοες εργασιακές συνθήκες και αξιοπρέπεια, λειτουργώντας ως προπονητής, τεχνικός διευθυντής, σκάουτ, ορισμένες φορές και ως πρόεδρος και ως εκπρόσωπος Τύπου. Όταν βρεθεί, στον Παναθηναϊκό ή σε άλλη ομάδα με ισχυρές φιλοδοξίες, μόνο με την ιδιότητα του προπονητή και τη σταθερή/θερμή βοήθεια από οργανωμένο εργασιακό περιβάλλον που θα υποστηρίζει το έργο του, θα είναι πιο αξιόπιστη και η αξιολόγησή του μόνο με αυτή την ιδιότητα.

Η μετοχή του έκανε limit up, ταυτόχρονα με το limit down και την πιθανή έξοδο του Παναθηναϊκού από το ταμπλό του ποδοσφαιρικού χρηματιστηρίου. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης στα 48 του ήταν ο «Εβρίτης τεχνικός» της Λάρισας, της Ξάνθης, του Εργοτέλη και του Πανιωνίου. Στα 49 του, μέσα σε έναν χρόνο, είναι μαζί με τον Γιώργο Δώνη στην ανώτερη ελληνική προπονητική κλίμακα που ακόμη υπομονετικά, αλλά ίσως μάταια, περιμένει κάτι πολύ καλό από τη γενιά του 2004…

Στο πόστο του, σαν την ορχήστρα του Τιτανικού

Γράφει ο Θέμης Καίσαρης

Η ορχήστρα του Τιτανικού πήγε στο σαλόνι της πρώτης θέσης και έπαιζε για να κρατήσει ήρεμο τον κόσμο. Αργότερα βγήκαν έξω, στο κατάστρωμα και συνέχισαν να παίζουν, ακόμα κι όταν ήταν σε όλους προφανές πως η μοίρα τους τους περιμένει στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού.

Δεν είναι μύθος, είναι πραγματικότητα. Πάμπολλες μαρτυρίες συνηγορούν πως το περιστατικό δεν είναι θρύλος των διηγήσεων, δεν είναι υπερβολή της κινηματογραφικής απεικόνισης, αλλά συνέβη στ'αλήθεια. Οι ιστορίες μάλιστα είναι τόσο ακριβείς, που γίνεται λόγος ακόμα και για το το τελευταίο τραγούδι που ακούστηκε, με τις απόψεις να διίστανται για το ποιο ήταν αυτό.

Ξέρουμε τα πρόσωπα της ορχήστρας, ποιος ήταν ο αρχηγός, που έπαιξαν πάνω στο πλοίο, ποιες ήταν οι μελωδίες τους. Ένα μόνο δεν ξέρουμε. Αν έπαιξαν καλά. Δεν το ξέρουμε, γιατί είναι το τελευταίο που θα πρόσεχε κανείς πάνω σε ένα πλοίο που βυθίζεται. Δεν το ξέρουμε, γιατί δεν παίζει ρόλο το πως τα πήγαν: σημασία έχει πως ήταν εκεί και έπαιξαν μέχρι το τέλος.

Πέρασαν πάνω από πέντε μήνες από τότε που χρησιμοποιήθηκε σε τίτλο κειμένου το λογοπαίγνιο "ΠαναΤιτανικός". Σε κάποιους τότε ίσως να είχε φανεί υπερβολικό και δυσοίωνο, αλλά μάλλον δεν θα έχουν την ίδια άποψη τώρα.

Ο Παναθηναϊκός βυθίζεται. Αλαφούζο λένε τον καπετάνιο του πλοίου, Αλαφούζο λένε και το παγόβουνο. Εκείνος άνοιξε την τρύπα, εκείνος την αφήνει ανοιχτή, αφήνοντας το πλοίο στην τύχη του. Οι ομάδες βλέπετε βυθίζονται μόνες τους, οι καπετάνιοι αποχωρούν πολύ νωρίτερα.

Αυτοί που έμειναν πίσω τρέχουν πανικόβλητοι: έχουν γίνει καπετάνιοι στη θέση του, αναγκαστικά. Κι όταν το πλοίο βυθίζεται, δεν λέγεσαι κυβερνήτης, είσαι απλώς διασώστης. Το αν θα καταφέρουν κάτι ή όχι, θα το δείξει το μέλλον. Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ τους.

Ανάμεσα σε όλους, ο Ουζουνίδης. Η ορχήστρα που παίζει ενώ το πλοίο βυθίζεται. Όχι, δεν τον υποβιβάζω όταν τον παρομοιάζω με την ορχήστρα. Προφανώς και δεν είναι διακοσμητικός, δεν είναι ασήμαντος. Όμως, όσο κομβικός κι αν είναι ο ρόλος του προπονητή, πως μπορεί να αξιολογηθεί σε ένα πλοίο που έχει πάρει κλίση;

Η ορχήστρα που παίζει ενώ το πλοίο βυθίζεται. Δεν παίζει ρόλο αν το κάνει καλά, σημασία έχει πως είναι εκεί

Δεν είναι λίγα ή αμελητέα αυτά που έχει προσφέρει ο Ουζουνίδης. Αλλά, αν ανοίξουμε λίγο τον φακό, αν απομακρυνθούμε και δούμε τη μεγάλη εικόνα, θα συνειδητοποιήσουμε πως η παρουσία του μοιάζει με εκείνη της ορχήστρας του Τιτανικού: είναι εκεί για να κρατάει τον κόσμο ήρεμο.

Δεν ήταν έτσι απ'την αρχή. Πέρσι είχε κανονικούς στόχους, έκανε μια κανονική δουλειά, σε μια κανονική ομάδα. Πέτυχε αγωνιστικά, είχε μια μεγάλη βελτίωση στην εικόνα στο χορτάρι: η δουλειά του, με τα σωστά και τα λάθη της, είχε αντίκτυπο αγωνιστικό, αποτέλεσμα που ήταν χειροπιαστό και αντικείμενο συζήτησης.

Μέχρι τη στιγμή που το πλοίο πήρε κλίση. Εκεί άρχισε το περιβάλλον να παίζει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο. Κι όσο ανέβαιναν τα νερά, ο Ουζουνίδης και οι δικές του προσπάθειες και τα δικά του λάθη έγιναν σταδιακά λιγότερο σημαντικά. Νίκη, ισοπαλία, ήττα. Μετράνε, αξιολογούνται, συζητιούνται, αλλά για πόση ώρα και πόσο έντονα; Τι ρόλο παίζουν πια;

Δεν είναι λοιπόν υπερβολή: απ'το καλοκαίρι και μετά, ο Ουζουνίδης μοιάζει με την ορχήστρα του Τιτανικού. Κάνει ο,τι μπορεί, δεν εγκαταλείπει, μένει στο πόστο, διευθύνει, κρατάει τον κόσμο ήρεμο, την ώρα που οι διασώστες που άφησε ο Αλαφούζος παλεύουν για να σώσουν οτιδήποτε, αν σώζεται.

Κανείς δεν γνωρίζει αν είμαστε κοντά στο τέλος της ιστορίας και ποιο θα είναι αυτό. Μέχρι να το μάθουμε, ο ένας χρόνος Ουζουνίδη έχει τα πάντα: καλά διαστήματα και άσχημα σερί, καλές επιλογές και μεγάλα λάθη, ψυχραιμία και βιασύνη, αποφάσεις που βγήκαν και άλλες που απέτυχαν.

Η μεγαλύτερη προσφορά του αυτή τη στιγμή; Η εικόνα μιας ομάδας που προσπαθεί όσο κι ο σύλλογος. Ο κόσμος απ'έξω αγωνιά. Διαβάζει για χρέη, ανοίγματα, προσφυγές, συμβόλαια, δόσεις, διακανονισμούς, μηδενισμούς, δικαστήρια, οφειλόμενα.

Την ίδια ώρα που ο σύλλογος παλεύει να σωθεί απ'όλα αυτά, ο Ουζουνίδης παρουσιάζει στο γήπεδο μια ομάδα που κάνει το ίδιο: παλεύει αγωνιστικά, δεν τα παρατάει, κάνει ο,τι μπορεί, δεμένη ως σύνολο, ενωμένη, έστω κι αν ξέρει πως οι μέρες του συγκεκριμένου γκρουπ ποδοσφαιριστών είναι μετρημένες, γιατί έρχονται τα "αντίο".

Μ'αυτόν τον τρόπο, στο χορτάρι κάθε εβδομάδα δεν καθρεφτίζονται μόνο τα τεράστια προβλήματα που έχει ο Παναθηναϊκός, αλλά και η διάθεση για να σωθεί, να παλέψει, να βρει μια άκρη.

Γι'αυτό εκτιμώ πως τελικά αυτό θα μείνει απ'την εποχή Ουζουνίδη στον Παναθηναϊκό, όταν αυτή θα ολοκληρωθεί. Δεν θα ξεχάσουμε τα σωστά και τα λάθη, αλλά θα τα βάλουμε όλα κάτω απ'το γεγονός της ίδιας της παρουσίας. Αυτό θα μείνει, η παρουσία, η συνέπεια, ο δύσκολος δρόμος. Θα μείνει πως ήταν εκεί και παρέμεινε εκεί, στο πόστο του.

Όπως συνέβη και με την ορχήστρα του Τιτανικού. Πέρασε στην ιστορία επειδή ήταν εκεί και έπαιξε. Κανείς δεν ρώτησε πόσο καλά το έκαναν, κανείς δεν το θεωρεί σημαντικό. Υιοθέτησαν έναν ρόλο και τον υπηρέτησαν μέχρι το τέλος, όσο καλύτερα μπορούσαν. Οι φάλτσες νότες δεν ενδιαφέρουν τελικά κανέναν.

Όσα δεν φέρνει ένας χρόνος

Γράφει ο Κώστας Γουλής

Η απόλυτη ειρωνεία της τύχης και των στιγμών! Την ημέρα που ο Μαρίνος Ουζουνίδης σβήνει το κεράκι του ενός χρόνου στον πάγκο του Παναθηναϊκού, το ρόστερ του βρίσκεται (κι επισήμως) εκτεθειμένο στην ορθάνοικτη «Κερκόπορτα» των προσφυγών, απ’ τη στιγμή που δεν εξοφλήθηκε πλήρως κατά τη χθεσινή ημέρα η δόση του Οκτώβρη. Κι όσο κι αν η γενικότερη τάση εντός των αποδυτηρίων είναι «θα βάλουμε πλάτη», είναι δεδομένο πως θα υπάρξουν έστω και μικρές «αιμορραγίες».

Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια θα πει κανείς για έναν προπονητή που έμαθε απ’ την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τις τύχες του Παναθηναϊκού, να «κολυμπάει» καθημερινά ανάμεσα σε δεκάδες προβλήματα, απόρροια του οικονομικού χάους που προϋπήρχε στην πράσινη ΠΑΕ και γιγαντώθηκε απ’ τα τέλη Σεπτέμβρη, έπειτα απ’ το «φεύγω» του Γιάννη Αλαφούζου.

Κι ο ίδιος ο Ουζουνίδης το έχει παραδεχθεί αρκετές φορές σε δημόσιες τοποθετήσεις ή και σε «πηγαδάκια» με τους εκπροσώπους του Τύπου. «Δεν περίμενα κι εγώ πως θα ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα στην ομάδα. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, απ’ το να προσπαθείς και να παλεύεις καθημερινά. Είναι τέτοιο το μέγεθος του συλλόγου, που πρέπει να φανείς αντάξιός των ευθυνών σου και να μάθεις να ζεις με τα προβλήματα…».

Δεν περίμενα κι εγώ πως θα ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα στην ομάδα, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, απ’ το να προσπαθείς και να παλεύεις καθημερινά

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις πράξη καθημερινά, όταν από ένα σημείο και μετά κυριολεκτικά δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει και τι άλλο θα «σκάσει», απ’ το βάθος της σπηλιάς που κρύβεται η Λερναία Ύδρα του «πράσινου» χρέους.

Ο Ουζουνίδης παρέλαβε την 1η Δεκεμβρίου 2016 έναν Παναθηναϊκό, που αγωνιστικά ήταν ημι-διαλυμένος μετά απ’ το «κολασμένο» δίμηνο Οκτώβρη-Νοέμβρη:

-Αποκλεισμένος με κάτω τα χέρια απ’ την Ευρώπη, έχοντας μόλις έναν βαθμό στο «σακούλι» και με «κληρονομιά» βαριά κι ασήκωτα αποτελέσματα στον όμιλο του Europa League.

-Στο -7 απ’ την κορυφή και με μία ντροπιαστική «τριάρα» στην πλάτη απ’ τον Ολυμπιακό (εκεί όπου ουσιαστικά «τελείωσε» στο μυαλό του Αλαφούζου η «σχέση» του με τον Παναθηναϊκό).

-Με το ενάμισι πόδι «off» κι απ’ τους «16» του Κυπέλλου Ελλάδος, έπειτα απ’ την ήττα απ’ τον ΟΦΗ στο «Γεντί Κουλέ» (στο κύκνειο άσμα του Στραματσόνι στον πράσινο πάγκο) και με αμυδρές ελπίδες πρόκρισης μόνο μέσα από συνδυασμό αποτελεσμάτων.

Στα χέρια του δε, είχε ένα γκρουπ παικτών που βρίσκονταν σε κάκιστη φυσική κατάσταση, με δεκάδες θλάσεις ως αποτέλεσμα της «μίας χρήσης» καλοκαιρινής προετοιμασίας (ίσα-ίσα για να μπει η ομάδα στους ομίλους του Europa). Οι εσωτερικοί κανόνες είχαν χαθεί προ πολλού, τα οικονομικά προβλήματα και οι καθυστερήσεις στις πληρωμές είχαν πολλαπλασιάσει τα ντεσιμπέλ της γκρίνιας στα αποδυτήρια και η λέξη «συσπείρωση» είχε ξεχαστεί στην… Κοπεγχάγη, όταν κι εμφανίστηκε για τελευταία φορά μετά την πρόκριση επί της Μπρόντμπι.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟ… MARINOS WAY

Ζώντας απ’ την πρώτη κιόλας μέρα του σ’ ένα αρρωστημένο περιβάλλον, το πρώτο που επιχείρησε να διορθώσει ήταν η αγωνιστική/φυσική κατάσταση της ομάδας του και να ξεχωρίσει αυτούς που είχαν διάθεση να συνεχίσουν (παρά τα όποια προβλήματα) από εκείνους που ήταν πλέον «αδιάφοροι». Του πήρε λίγο χρόνο στο ξεκίνημα, διότι έπρεπε να δει τους πάντες και τα πάντα. Όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και στην καθημερινότητά τους, στο πώς λειτουργούσαν πέριξ του οργανισμού που λέγεται «Παναθηναϊκός», στο πώς συμπεριφέρονταν. Και βεβαίως να καταλήξει στο που χρειαζόταν να υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις στο ρόστερ και το κατά πόσο μπορούσε αυτό το… συνονθύλευμα να ξαναγίνει ομάδα. Απ’ τις 23 Δεκέμβρη και μετά είχε μαζί του πλέον και τον Νίκο Λυμπερόπουλο, με τον οποίο μοιράστηκαν ξεκάθαροι ρόλοι για να υπάρξει όσο το δυνατόν πιο αρμονική λειτουργία.

Ακολούθησε το πρώτο ξεσκαρτάρισμα, με σημείο αναφοράς το κυπελλικό παιχνίδι με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Εκεί όπου μπορεί ο Παναθηναϊκός να έκανε την απόλυτη ανατροπή (επιστρέφοντας απ’ το 0-2 στο τελικό 4-3) και να πήρε την πρόκριση στους «16», αφού ο ΟΦΗ νίκησε τον Ηρακλή, όμως όσα ακολούθησαν απ’ τον Ουζουνίδη στη συνέντευξη Τύπου, κάθε άλλο παρά πανηγυρικά δεν ήταν.

Ήταν το πρώτο «σκληρό» μήνυμα πως από εδώ και πέρα “θα πάμε με τον δικό μου τρόπo”. Ιβανόφ (τι… γκέλες Θεέ μου) και Λεντέσμα «ευχαριστούμε πολύ καi γεια σας». Το ίδιο και οι Γουακάσο, Ιμπάρμπο που επικαλέστηκαν… ενοχλήσεις μία μέρα πριν το κρίσιμο ματς με την ΑΕΛ στη Λάρισα (τον Κολομβιανό τον έψαχναν κιόλας για κάνα μήνα οι «πράσινοι», μετά την άδεια των Χριστουγέννων), από κοντά και ο Σαμπά κι ο Ρινάλντι, που όσες ευκαιρίες κι αν πήρε δίκτυα δεν… μάτωσε ούτε σε κενή εστία.

Το πρώτο «ρεκτιφιέ» στο ρόστερ είχε μόλις ξεκινήσει κι ολοκληρώθηκε με την επένδυση στον Κουρμπέλη, την 6μηνη επιστροφή του Κλωναρίδη και την «κάλυψη» του Μπεργκ με τον Μολίνς (επιλογή Λυμπερόπουλου), μολονότι ο Ουζουνίδης ήθελε ακόμη δύο κινήσεις σε άκρα και μεσαία γραμμή, αλλά δεν υπήρχαν χρήματα για να υλοποιηθούν.

ΣΟΥΠΕΡ ΤΡΙΜΗΝΟ ΚΑΙ ΦΙΝΑΛΕ… ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

Αγωνιστικά το «συμμάζεμα» άργησε να φανεί. Διότι ο Γενάρης ήταν non-stop από πλευράς αγώνων και δεν υπήρχε χρόνος να αφομοιωθούν τα καινούργια προπονητικά «θέλω» με μία-δυο «καθαρές» προπονήσεις την εβδομάδα, διότι παίκτες - κλειδιά όπως ο Κουλιμπαλί κι ο Εμποκού ήταν εκτός, έχοντας «φάει» όλο το μήνα στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής, διότι υπήρχαν ακόμη μικροτραυματισμοί, οι οποίοι πήγαιναν πίσω κάποιους άλλους ποδοσφαιριστές. Όταν ωστόσο, μαζεύτηκε όλο το γκρουπ και ξεκαθαρίστηκαν οι ρόλοι, ο Παναθηναϊκός άρχισε να γίνεται πολύ πιο ελκυστικός ως ομάδα. Κι αποτελεσματικός.

Η άμυνα «έσφιξε» κι άρχισε να φτιάχνει σερί με μηδέν παθητικό εντός, τα φτωχά 1-0, άρχισαν να γίνονται «τεσσάρες» και τα ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΑΕΚ είχαν σφραγίδα πράσινης κυριαρχίας. Ένα πράγμα μόνο δεν μπόρεσε να «θεραπεύσει». Την εκτός έδρας αδυναμία χαρακτήρα. Αυτό που εντέλει του κόστισε και την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου, μαζί βεβαίως με τα σφυρίγματα του Κύζα στον ημιτελικό της Τούμπας.

Παρά το μεγάλο σοκ του αποκλεισμού (και δη του τρόπου με τον οποίο αυτός ήρθε), ο Ουζουνίδης κατάφερε να δώσει ξανά κίνητρα στους παίκτες του για να διεκδικήσουν τον τελευταίο στόχο, την πρωτιά στα πλέι-οφ. Κι ακόμη όταν ήρθε το τελειωτικό «χτύπημα» με την ηλιθιότητα του οπαδού που πέταξε το κουτάκι της μπύρας στον Ιβιτς, αφαιρώντας ένα 6ποντο από τον Παναθηναϊκό, ο 49χρονος τεχνικός ήταν ξανά εκεί για να σηκώσει το ηθικό όλου του γκρουπ. Δύο σερί νίκες με ΑΕΚ, Πανιώνιο, εκτός έδρας θρίαμβος στην Τούμπα με μισή ομάδα και με Ευαγγέλου, Πίσπα στο γήπεδο και απόδειξη προς κάθε δύσπιστο, πως ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος που θα έπρεπε να έχει κόψει πρώτος το νήμα στα πλέι-οφ.

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Όσο καλά έκλεισε η περσινή σεζόν, τόσο ανάποδα ξεκίνησε ο σχεδιασμός της επόμενης. Η πρώτη «ψυχρολουσία» ήρθε στην πρώτη σύσκεψη με τον Αλαφούζο, όπου ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ενημέρωσε πως δεν προτίθεται να βάζει πλέον όσα έβαζε. Προβληματισμός, αλλά και κοινή στάση από Ουζουνίδη-Λυμπερόπουλο για να μειωθεί το μπάτζετ στο μισό. Το δεύτερο ισχυρότατο σοκ ήρθε με την υπόθεση του Μπεργκ, η οποία εντέλει οδήγησε και στην παραίτηση τον «Λύμπε». Διότι εκεί διαφάνηκε για πρώτη φορά πως το αρχικό πλάνο περί διατήρησης του κορμού (της «έτοιμης» ομάδας που χρειαζόταν απλά 2-3 «πινελιές» ενίσχυσης) είχε πάει περίπατο, ότι άλλα λέγονταν κι άλλα εντέλει γίνονταν.

Ο Ουζουνίδης το «ζύγισε» πολύ καλά μέσα του κι αποφάσισε να μείνει και να το παλέψει, με όσα είχε κι όσους είχε στο πλευρό του. Θα μπορούσε να έχει φύγει χωρίς να του πει κανείς τίποτα απ’ τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ τον περίμενε με ανοικτές αγκάλες, μετά το διαζύγιο με τον Ίβιτς. Έμεινε όμως, διότι κι ο Αλαφούζος που έψαχνε “αλεξικέραυνο” στην καταιγίδα που ακολούθησε μετά τον χωρισμό με τον Λυμπερόπουλο, δεσμεύτηκε πως όλα όσα είπαν θα γίνονταν και ότι ο Ουζουνίδης θα είχε οτιδήποτε χρειαζόταν αρκεί να πέσει ο προϋπολογισμός στο μισό.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά ο Ουζουνίδης, μαζί με τον επιστήθιο φίλο κι ατζέντη του Κωνσταντίνο Διαμαντόπουλο μπήκαν σε μία τρομερά δύσκολη διαδικασία. Απ’ τη μία το τσεκάρισμα της αγοράς για παίκτες χαμηλότερου κόστους, αλλά με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που ήθελε ο προπονητής κι απ’ την άλλη το… κομπιουτεράκι. Αυτό το διαολεμένο κομπιουτεράκι, διότι στο τέλος της ημέρας έπρεπε πάντοτε να βγαίνουν οι πράξεις και οι αριθμοί.

Κι αφού ξεπεράστηκε με ηρεμία και προσεκτική διαχείριση ακόμη ένα αναπάντεχο βάσανο με την πρώτη προσφυγή του Χουλτ, με τον Παναθηναϊκό να ντριμπλάρει τον εκβιασμό του Μάρτιν Νταλίν με νέο συμβόλαιο, άρχισαν να μπαίνουν σιγά-σιγά τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους. Με αργούς ρυθμούς όμως, διότι έπρεπε να μπει πρώτα η προκαταβολή της πώλησης του Μπεργκ στην Αλ Αΐν για να υπάρξει ρευστό και να τσουλήσει η αγορά. Κι αυτό εντέλει κόστισε πολύ στον σχεδιασμό, αφού με άλλη ομάδα ξεκίνησαν οι «πράσινοι» την προετοιμασία φτάνοντας στα παιχνίδια με την Γκαμπάλα, με άλλη πήγαν στα ματς της “μιας ζαριάς” με την Αθλέτικ Μπιλμπάο και με άλλη μπήκαν στο πρωτάθλημα.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Άλτμαν και Κολοβέτσιος, Καμπέσας και Λουτσιάνο ήταν οι πρώτες κινήσεις (μαζί με την επιστροφή του Δώνη), με τον Βραζιλιάνο να έρχεται με την «ταμπέλα» του παίκτη που θα μπορούσε να ανεβάσει επίπεδο μεσοεπιθετικά τον Παναθηναϊκό. Λίγες εβδομάδες αργότερα ακολούθησαν ο Γιόχανσον, με τον Διούδη και το έτερο μεγάλο, θερινό απόκτημα, τον σενιόρ «Κομαντάντε» Αντρές Τσάβες. Ενθουσιασμός, ντελίριο, προσδοκίες για έναν επιθετικό κλάσης, αλλά διαφορετικού στυλ απ’ τον Μπεργκ κι ένα deal που έδειχνε καλό για τα δεδομένα του μνημονιακού Παναθηναϊκού, αλλά θα ήταν ασήκωτο, εάν δεν το υπηρετούσε στην πορεία (και) η διοίκηση Αλαφούζου.

Το φίνις των καλοκαιρινών μεταγραφών άρχισε να κλείνει με Ινσούα και Τζανδάρη (με συμβόλαιο 50.000 ευρώ), λίγο πριν ξημερώσει ακόμη ένα… βάσανο. Και τι βάσανο! Πρόταση ενός εκατομμυρίου το χρόνο στον αρχηγό και υπερπολύτιμο Ζέκα απ’ την Κοπεγχάγη, λίγο πάνω από 2 εκατ. ευρώ στον Παναθηναϊκό και εκ νέου ανατροπή του σχεδιασμού. Ο Ουζουνίδης ενημερώνεται απ’ τον Αλαφούζο πως για να αντέξει η ομάδα οικονομικά, πρέπει να γίνει δεκτή η προσφορά των Δανών. Ξανά νέο πλάνο και «άλλη» ομάδα, με «πράσινο φως» (και νέες υποσχέσεις/δεσμεύσεις απ’ τον Mr. ΣΚΑΪ) για να γίνουν τρεις ποιοτικές κινήσεις στα “χασομέρια” του μεταγραφικού «παραθύρου» με τους Σιλά, Χίλιεμαρκ και Μουνιέ. Και τελευταία «πινελιά» την απόκτηση του Αυλωνίτη τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη, ως επιλογή χαμηλότατου κόστους (20 χιλιάρικα συμβόλαιο τον πρώτο χρόνο) που θα μπορούσε να… βγει.

Διάολε δεν γίνεται, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Για τον Παναθηναϊκό. Δεν γίνεται να μην βρεθεί κάποια λύση…

Και ύστερα; Ύστερα δεν ήρθαν οι... μέλισσες που λέει και το καταπληκτικό μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη, αλλά το «σηκώνομαι και φεύγω» του Γιάννη Αλαφούζου, με ταυτόχρονο τράβηγμα της (οικονομικής) πρίζας απ’ τη… γεννήτρια της ΠΑΕ. Το τελικό «χτύπημα» και το απόλυτο unfair προς τον Ουζουνίδη και το επιτελείο του, μετά από ένα καλοκαίρι που θα μπορούσε να γεμίσει έναν τόμο σε ιστορίες, ξενύχτια και ώρες δουλειάς για να παρουσιαστεί ένας ανταγωνιστικός Παναθηναϊκός στο γήπεδο. Και πάλι όμως, έμεινε εκεί να παλεύει με τα… θηρία. Όχι για να τον γράψει η… ιστορία ή για να ακούει το όνομά του απ’ την κερκίδα. Αλλά γιατί εν αντιθέσει με τον Αλαφούζο, ο ίδιος δεν ήθελε να «προδώσει» αυτό που είχε ξεκινήσει.

Έκτοτε ο Ουζουνίδης (χωρίς να το επιδιώκει) έγινε τα... πάντα στον Παναθηναϊκό. Και προπονητής, και ψυχολόγος, και «απορροφητήρας» παραπόνων, και spokesman, κι εμψυχωτής, και η μοναδική ελπίδα για εκατομμύρια φίλων του Παναθηναϊκού, στο… νησί του Survivor που εγκλώβισε ο Αλαφούζος τον σύλλογο μετά το ναυάγιο της χρεοκοπίας.

Πόσο θα αντέξουν ακόμη τα… κουράγια του; Μόνο ο ίδιος το γνωρίζει, έχοντας ήδη δοκιμάσει 2-3 φορές τα όρια της υγείας του. Όσο μπορεί, ελπίζει. Κι όπως λέει κι ο ίδιος “Διάολε δεν γίνεται, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Για τον Παναθηναϊκό. Δεν γίνεται να μην βρεθεί εντέλει κάποια λύση…».

Οι τέσσερις κύκλοι

Γράφει ο Τσάρλυ

Στο ποδόσφαιρο ο χρόνος μετράει διαφορετικά. Ειδικά για έναν προπονητή ένα έτος παρουσίας σε μία ομάδα είναι μεγάλο διάστημα, αν υπάρχουν και οικονομικά προβλήματα, ο χρόνος κυλάει πολύ πιο αργά.

Γυρνώντας ένα χρόνο πίσω, με το καλημέρα ο Μαρίνος Ουζουνίδης, κατάλαβε πως αυτό που ανέλαβε στον Παναθηναϊκό δεν είναι απλό, δεν επέστρεψε στην ομάδα που ήξερε σαν ποδοσφαιριστής. Δεν βγήκε ποτέ να το πει δημόσια, αλλά η απογοήτευσή του ήταν μεγάλη όταν στην πρώτη του προπόνηση είδε τους οργανωμένους οπαδούς να εισβάλουν στο προπονητικό κέντρο και να κυνηγάνε τους ποδοσφαιριστές.

Σε όλες τις ομάδες του κόσμου η αλλαγή προπονητή μέσα στην σεζόν γίνεται για να υπάρξει μία νέα αρχή, ένα restart το οποίο πρέπει να στηρίζεται. Όταν στην πρώτη προπόνηση του νέου προπονητή, οι οργανωμένοι εισβάλουν στο γήπεδο σημαίνει είτε πως για κάποιο λόγο η διοίκηση δεν έχει κανέναν σκοπό να τον προστατέψει, είτε η συγκεκριμένη ομάδα είναι πλέον ξέφραγο αμπέλι και δεν έχει την δυνατότητα να παρέχει φυσιολογικές συνθήκες δουλειάς.

ΠΡΩΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ: ΞΕΣΚΑΡΤΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ο ίδιος ξεπέρασε το πρώτο σοκ, έδειξε διάθεση να κρατήσει τα αποδυτήρια και να δημιουργήσει ένα γκρουπ παικτών το οποίο να το πιστεύει ο ίδιος. Ανέλαβε την 1η Δεκέμβρη μία ομάδα που δεν είχε φυσική κατάσταση, που υπήρχε και παραδοχή με δηλώσεις του προηγούμενου προπονητή πως σκάει στο β' ημίχρονο και πάνω από όλα δεν δούλευε καλά στην καθημερινότητά της. Ο περσινός Παναθηναϊκός είχε πολύ ατομικό ταλέντο, δεν είχε έναν προπονητή από το ξεκίνημα να βάλει σοβαρές βάσεις, να αξιολογήσει το υλικό και το κυριότερο να δουλέψει σωστά καθημερινά στις προπονήσεις.

Ο Παναθηναϊκός που βρήκε ο Ουζουνίδης ήταν μία ομάδα που δεν έκανε συχνές προπονήσεις, που οι ποδοσφαιριστές έπαιρναν άδειες με εξαιρετική ευκολία και υπήρχαν συγκεκριμένοι εξ αυτών από αποθεραπεία έμπαιναν κατευθείαν στα παιχνίδια και αυτό συνεχιζόταν από εβδομάδα σε εβδομάδα.

Στον πρώτο κύκλο δουλειάς ο Ουζουνίδης, έπρεπε να φέρει κάποια αποτελέσματα και μπορούσε να το κάνει μόνο στο 1-0, κάτι που πέτυχε με ΠΑΟΚ στην Λεωφόρο και στο Περιστέρι, να μάθει το ρόστερ του και να βρει το γκρουπ ποδοσφαιριστών που μπορεί να δουλέψει μαζί τους, κάνοντας το αναγκαίο ξεσκαρτάρισμα και να φροντίσει να ξανακάνει τον Παναθηναϊκό ομάδα που να λειτουργεί επαγγελματικά στην καθημερινότητα του.

Εδώ θέλω να κάνω μία παρένθεση, τότε όλο το βάρος των ευθυνών έπεφτε στον Αντρέα Στραματσόνι. Σίγουρα ο Ιταλός είχε μεγάλες ευθύνες, αλλά αν σκεφτούμε πως σήμερα στο αγωνιστικό τμήμα του Παναθηναϊκού υπάρχουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα, μπορούμε να βάλουμε πιο σωστά συμπεράσματα. Όσο και αν πάλεψε ο Ουζουνίδης με το προπονητικό του τιμ να αλλάξουν τον τρόπο δουλειάς του Παναθηναϊκού, ήρθαν έτσι τα πράγματα και μετά από ένα χρόνο ο Ουζουνίδης την ίδια περίοδο θα ψάξει ξανά για να βρει ένα γκρουπ παικτών που να θέλει να μάχεται, να πολεμά και να προπονείται σωστά. Ερχόμαστε λοιπόν ένα χρόνο μετά να κάνουμε την παραδοχή, πως ο Στραματσόνι ήταν ένας κακός προπονητής, ποτέ όμως δεν υπήρξε το πραγματικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού.

Ένα από τα θετικά του Ουζουνίδη είναι πως δεν κρύβεται, σε όλες τις τοποθετήσεις του φροντίζει είτε να προλαμβάνει το τι θα δούμε από εδώ και μπρος, είτε να βάζει αυτά που έχουμε παρακολουθήσει στην σωστή τους διάσταση. Βάζω σε αυτό το σημείο το συγκεκριμένο στοιχείο καθώς στην δύσκολη απόφαση που είχε πάρει, να κάνει ένα γενναίο, αλλά αναγκαστικό για όποιον καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο, ξεσκαρτάρισμα, είχε φροντίσει να τονίσει τις πιθανές συνέπειες.

Ο Ουζουνίδης αποφάσισε να κόψει ποδοσφαιριστές που είχε φορτώσει ο Στραματσόνι στον σύλλογο, τους Ιβανόφ, Σαμπά, Λεντέσμα, Μπουμάλ, για αγωνιστικούς λόγους και τον Γουακάσο, Ιμπάρμπο για λόγους συμπεριφοράς. Στην λίστα υπήρχαν και οι Ρέις, Ρινάλντι πιθανότατα και 2-3 ακόμα που παρέμειναν αναγκαστικά και δίχως να είναι σε θέση να βοηθήσουν.

Ο Παναθηναϊκός είχε κάνει ένα καλό ξεκίνημα σε αποτελέσματα με Ουζουνίδη, κερδίζοντας 1-0 τον ΠΑΟΚ εντός, τον Ατρόμητο εκτός και φέρνοντας 0-0 στην Λάρισα. Εκεί είδε και ένα μέρος όσων θα συναντούσε στο μέλλον με τους Ιμπάρμπο, Γουακάσο να μην θέλουν να αγωνιστούν, γιατί η διοίκηση δεν ήταν συνεπής στις πληρωμές και ο Ουζουνίδης αποφάσισε να τελειώσει και αυτούς, παρότι ειδικά τον Γουακάσο αγωνιστικά τον υπολόγιζε.

Κάνοντας μία τόσο ριζική αλλαγή ρόστερ μέσα στην χρονιά, υπήρξε ρίσκο και δημιουργήθηκε μία δύσκολη περίοδος. Όπως φρόντισε να δηλώσει ο ίδιος ο Ιανουάριος δεν έβγαινε. Από το ρόστερ που βρήκε τελείωσε πολλούς ποδοσφαιριστές, ήρθαν και τραυματισμοί και το Κόπα Άφρικα που του στέρησε τους Κουλιμπαλί, Εμποκού.

Ο Παναθηναϊκός είχε τον Ιανουάριο να δώσει μόνο για το πρωτάθλημα πέντε παιχνίδια. Ήταν ένας άθλιος μήνας, με τον Ουζουνίδη να διαβάζει πως έπραξε λάθος που έκοψε υψηλά αμειβόμενους ποδοσφαιριστές, που ήταν επιρρεπείς σε τραυματισμούς, δεν είχαν διάθεση να δουλέψουν και με εξαίρεση τον προβληματικό μόνο από άποψη χαρακτήρα Γουακάσο, οι υπόλοιποι ήταν παλαίμαχοι.

Σε αυτόν τον πρώτο κύκλο δουλειάς εκτίμησα πολύ τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Συνήθως οι προπονητές όταν αναλαμβάνουν μέσα στην χρονιά, πάνε στην εύκολη λύση να κερδίσουν τους ποδοσφαιριστές που βρήκαν στην ομάδα, να τους τονώσουν την ψυχολογία και να βοηθήσουν με μία διαφορετική τακτική διαχείριση. Με αυτήν την λογική, συνήθως παίρνεις στην αρχή κάποια αποτελέσματα, στην συνέχεια έρχεται η σκληρή πραγματικότητα, αλλά ο προπονητής έχει το άλλοθι έτοιμο, "την ομάδα δεν την δημιούργησε ο ίδιος".

Ο Ουζουνίδης, μπήκε στο Κορωπί για να παλέψει και να λύσει το πρόβλημα όσο γίνεται πιο γρήγορα παίρνοντας γενναίες αποφάσεις. Ο πρώτος κύκλος έκλεισε με την αποχώρηση αρκετών "παλτών" και πέντε παιχνίδια πρωταθλήματος που ο Παναθηναϊκός δεν βλεπόταν και ο Ουζουνίδης δέχτηκε έντονη κριτική. Ήττα στον Πλατανιά 1-0, νίκη εντός με Κέρκυρα 1-0, νίκη εντός με Πλατανιά 2-1, 1-1 στην Κέρκυρα και το 0-0 μέσα με τον Λεβαδιακό.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ: ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Ο δεύτερος κύκλος άνοιξε στους Ζωσιμάδες στις 4 Φεβρουαρίου. Το Κόπα Άφρικα είχε τελειώσει, επέστρεψαν οι Κουλιμπαλί, Εμποκού, ενώ είχαν επιστρέψει και όσοι είχαν προβλήματα τραυματισμών. Εδώ θέλω να σημειώσω πως ο Ουζουνίδης με το επιτελείο του, είχαν μείνει πολύ ικανοποιημένοι από την συμπεριφορά του Εμποκού στο πρώτο διάστημα δουλειάς του, έκατσαν και παρακολούθησαν παιχνίδια του στην Σταντάρ και παρατήρησαν πως πρόκειται για έναν πολύ ποιοτικό ποδοσφαιριστή που ο Στραματσόνι που τον έφερε δεν τον είχε αξιοποιήσει. Τον περίμεναν πως και πως να επιστρέψει από το Κόπα Άφρικα και του είχαν έτοιμο αναβαθμισμένο ρόλο.

Στις Ζωσιμάδες έδειξε για πρώτη φορά το στίγμα του, έμεινε με αυτούς που πίστευε, δεν πήρε τον ποδοσφαιριστή πού ήθελε πίσω από τον Μπεργκ για να μπορέσει να έχει και plan b, έφτιαξε μία ομάδα όμως που έπαιζε ένα όμορφο δημιουργικό ποδόσφαιρο, ενώ ο ίδιος πίστευε πολύ στην μεταγραφή του Κουρμπελη που επέβαλε στη διοίκηση.

Καθιέρωσε δίδυμα. Με το δίδυμο Κουρμπέλης, Ζέκα στον άξονα κατάφερε να πάρει ανασταλτική ασφάλεια, να μην δίνει το δικαίωμα στους αντιπάλους να χτυπάνε κάθετα και να επιτρέψει στους δύο ακραίους μπακ να παίρνουν ολόκληρη την πλευρά. Ο Παναθηναϊκός που δημιούργησε ήταν πολύ εξαρτώμενος από τα δύο του μπακ, εκμεταλλεύτηκε σε μεγάλο βαθμό ότι μπορούσαν να πάρουν μόνοι τους οι Χουλτ, Κουλιμπαλί τις πλευρές και επέτρεπαν στους Βιγιαφάνες, Εμποκού να μπαίνουν πιο μέσα και να λειτουργούν σαν δημιουργοί.

Κατάφερε να γίνει ο πρώτος προπονητής που βρήκε το κουμπί του Κλωναρίδη. Ο ομογενής επιθετικός που είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας φέτος στην ΆΕΚ του Χιμένεθ, είχε βρει ρόλο που του ταίριαζε απόλυτα και τον έκανε πολύτιμο. Έριξε ο Ουζουνίδης την ταχύτητα του πάνω στα αντίπαλα στόπερ. Όταν όλοι οι προπονητές έκαναν πλάνα για να μαρκάρουν τον Μπεργκ, σε μία ομάδα που έχει δύο φουλ μπακ που πάνε πολλές φορές μέχρι βαθιά στην αντίπαλη άμυνα, δύο ποιοτικούς δημιουργούς να ξεκινάνε από τα άκρα και να μπαίνουν πιο μέσα και στην επίθεση τον παικταρά Μπεργκ, ήταν εύκολο για έναν γρήγορο ποδοσφαιριστή να ελευθερωθεί με απλά μικρά σπριντ. Ο Ουζουνίδης πήρε τον Κλωναρίδη από τα άκρα, τον έφερε πάνω στους στόπερ, έκανε τον Μπεργκ να λειτουργεί σαν μαξιλάρι στην ανάπτυξη, φρόντισε η μπάλα να ακουμπά μόνιμα σε αυτόν και έφτιαξε μία επιθετική φιλοσοφία που κέρδισε τον κόσμο του Παναθηναϊκού.

Μετά τις 4 Φεβρουαρίου, που παρουσίασε για πρώτη φορά ο Ουζουνίδης τον Παναθηναϊκό με το δικό του σχέδιο, στο πρωτάθλημα σε 12 αγώνες πήρε 26 βαθμούς με ρεκόρ 8-2-2 με τέρματα 24-8.

Είναι άδικο για τον ίδιο πως η διοίκηση δεν του έδωσε το δικαίωμα να έχει συνέχεια η δουλειά του και την φετινή σεζόν. Στο πρωτάθλημα που βλέπουμε με τα νούμερα που έπιασε η δική του ομάδα και το ποδόσφαιρο που έπαιξε θα ήταν πολύ δύσκολο να χαθεί το φετινό πρωτάθλημα, αν έμεναν τα βασικά του εργαλεία και φυσικά είχε μία διοίκηση που έκανε τις πληρωμές κανονικά.

ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ: ΑΠΕΤΥΧΕ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ, ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΟΝΟΣ

Ο τρίτος κύκλος ξεκίνησε πριν τελειώσει η περσινή σεζόν. Όταν ενημερώθηκαν πως ο Μπεργκ θα πουληθεί και έπρεπε να βρουν στην ελεύθερη αγορά ποδοσφαιριστή να πάρει το συμβόλαιο του. Φυσικά τα πράγματα στην συνέχεια εξελίχθησαν πολύ διαφορετικά.

Η αποτυχία του Ουζουνίδη είναι στις μεταγραφές, δεν του έχουν βγει οι επιλογές του. Σίγουρα δεν έγιναν με νορμάλ συνθήκες, η παραίτηση του Λυμπερόπουλου μετέφερε στον ίδιο μεγάλο βάρος, που για να είμαστε ειλικρινείς το επιζητούσε. Ήθελε να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγω στις μεταγραφές, δεν ήθελε όμως να αλλάξει τόσο πολύ το ρόστερ του και να είναι αναγκασμένος να κάνει τόσο βιαστικά και βίαια σημαντικές αλλαγές.

Στο ποδόσφαιρο συνηθίζεται αυτόν που βλέπουμε να τον απαξιώνουμε εύκολα και να μειώνουμε την αξία του. Στην πράξη όταν ένας ποδοσφαιριστής δένει με μία ομάδα και αποκτά ρόλο που μπορεί με συνέπεια να τον υπηρετήσει δεν είναι απλό πράγμα η αντικατάσταση του, πόσο μάλλον που στον Παναθηναϊκό έφυγαν στυλοβάτες. Είναι πολύ δύσκολο να ψάξεις για αντί-Μπεργκ και να τον βρεις, πολύ απλά γιατί αυτοί οι ποδοσφαιριστές είναι λαχεία και όταν τους αποκτάς δεν μπορείς να φανταστείς πως θα έχουν αυτή την επιρροή.

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν ο Τσάβες θα έβγαζε το ίδιο πρόσωπο σε μία ομάδα που θα πλήρωνε στην ώρα της, όμως σήμερα και ο ίδιος ο Ουζουνίδης έχει μετανιώσει για την συγκεκριμένη επιλογή. Τόσο για τον χαρακτήρα που βγάζει ο παίκτης και την έλλειψη επαγγελματισμού, όσο γιατί σαν αγωνιστικό στιλ, δεν μπορεί να υπηρετήσει το ποδόσφαιρο που θέλει ο Παναθηναϊκός, είναι επιθετικός που χρειάζεται χώρο. Το κακό είναι πως ο Τσάβες στοίχισε λεφτά που δεν υπάρχουν και με τον τρόπο που φέρεται δεν δείχνει να μπορεί να φέρει πίσω τίποτα.

Δεν του βγήκαν όμως ούτε οι υπόλοιπες μεταγραφές, οι θεωρητικά πιο εύκολες, όπως του αντί-Εμποκού, των αναπληρωματικών μπακ που στο πλάνο του καλοκαιριού ήταν σημαντικό να μην υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά η εικόνα του Παναθηναϊκού όταν θα χάνουν παιχνίδια οι Χουλτ, Κουλιμπαλί, του ποδοσφαιριστή που θα κάνει δίδυμο με τον βασικό φορ και επιλογών που έγιναν για να μεγαλώσει το ρόστερ.

Αν στον Παναθηναϊκό δεν υπήρχε το διοικητικό κενό, που δημιουργεί πραγματικό άλλοθι στον προπονητή και το επίσης πραγματικό επιχείρημα "πως είναι ήρωας που παραμένει" το οποίο ακυρώνει κάθε σκέψη κριτικής του, ο Ουζουνίδης θα ήταν πολύ εκτεθειμένος από το μεταγραφικό καλοκαίρι. Στην πραγματικότητα δεν του έχει βγει ούτε ένας. Τσάβες, Λουτσιάνο, Χίλιεμαρκ, Μουνιέ, Ινσούα, Γιόχανσον, 'Αλτμαν, Καμπέσας όλοι τους, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, είναι κατώτεροι των προσδοκιών.

Από πλευρά τακτικής, ο Ουζουνίδης είχε σαν σχέδιο να ακολουθήσει την πετυχημένη συνταγή που εφάρμοσε από το Φεβρουάριο. Ήθελε λίγες αλλαγές ενίσχυσης αυτού που είχε δημιουργηθεί, τελικά κατέληξε να έχει στα χέρια του μία εντελώς καινούρια ομάδα, με ποδοσφαιριστές που ούτε ο ίδιος τους ήξερε πραγματικά.

Έφαγε τα μούτρα του και είχε σκληρά αποτελέσματα, στην προσπάθεια του να βάλει τους ποδοσφαιριστές του στο περσινό πλάνο. Ο Παναθηναϊκός είχε πέντε βαθμούς σε πέντε παιχνίδια βατά με Πλατανιά, Λεβαδιακό, Απόλλωνα, Κέρκυρα, Παναιτωλικό. Με τον Ουζουνίδη να κάνει το λάθος -όπως και ο ίδιος προς τιμήν του παραδέχτηκε- να χρησιμοποιήσει βίαια και άμεσα τους καινούργιους ποδοσφαιριστές, δίχως να τους έχει ενσωματώσει στην ομάδα και κρατώντας ένα σχέδιο που αφορούσε ποδοσφαιριστές με διαφορετικά προσόντα.

Μετά την σκληρή ήττα από τον Παναιτωλικό, αποφάσισε να αλλάξει λογική. Πήγε σε ένα ποδόσφαιρο που δεδομένα δεν αρέσει στον ίδιο, καθώς θέλει οι ομάδες του να απειλούν. Σαν προπονητής άλλωστε δουλεύει στις προπονήσεις περισσότερο το επιθετικό σκέλος από ότι το αμυντικό. Προκειμένου όμως να υπάρχει ισορροπία και να μην χάνει τον έλεγχο των παιχνιδιών ο Παναθηναϊκός, καθιέρωσε δίδυμο των Κουρμπέλη, Σιλά πίσω από τον Χίλιεμαρκ, κράτησε τον δημιουργό Βιγιαφάνες στα δεξιά και τον εργάτη Λουντ αριστερά. Με αυτήν την λογική ο Παναθηναϊκός είχε τον έλεγχο των παιχνιδιών. Στην πράξη έχει λίγους τρόπους να επιτεθεί, πέρα από ανεβάσματα των μπακ, συνεργασίες με τον Βιγιαφάνες και στημένα, αφού κίνηση στην πλάτη της άμυνας δεν μπορεί να πάρει από κανέναν.

Με αυτήν την λογική πάντως ήρθαν και κάποια καλά αποτελέσματα στην Λεωφόρο. Σε έξι παιχνίδια με ΠΑΣ εντός, ΑΕΛ εντός, Λαμία εκτός, Ολυμπιακό εντός, Αστέρα εκτός, ΆΕΚ εντός μάζεψε 11 βαθμούς.

Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΑΝΟΙΞΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Πιστεύω πως το παιχνίδι στο Περιστέρι άνοιξε τον 4ο κύκλο. Στην πράξη επιστρέψαμε και αυτήν την φορά σε σαφώς χειρότερες συνθήκες, εκεί που βρισκόμασταν πέρυσι τέτοια ημέρα. Στο αγωνιστικό σκέλος, υπάρχει ένα γκρουπ ξένων ποδοσφαιριστών που δεν δουλεύει στο επίπεδο που πρέπει, που δεν κάνει την ζωή που πρέπει και δεν βρίσκεται και στον βαθμό ετοιμότητας που θα έπρεπε. Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει μία εικόνα με τους ποδοσφαιριστές να παθαίνουν εύκολα θλάσεις και να μην συνεργάζονται όπως θα πρέπει μέσα στο γήπεδο.

Μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να δεχτεί ο Ουζουνίδης πως υπάρχει και όσο παραμείνει θα δώσει μάχη να την αλλάξει. Προσωπικά δεν αποκλείω να πορευτεί να κερδίσει και να χάσει μάχες με τις φθηνές μεταγραφές αυτές του "50άρικου" που έγιναν με τους Διούδη, Τζανδάρη, Αυλωνίτη. Το μήνυμα το έδωσε ο ίδιος και με τις αντιδράσεις του κατά την διάρκεια του αγώνα και με τις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι. Στόχος μπαίνει ξανά αυτός που τέθηκε και πέρυσι. Δημιουργία μέσα στην σεζόν ενός γκρουπ ποδοσφαιριστών που θα παλεύει σε κάθε παιχνίδι. Το κακό είναι πως πέρυσι μπορούσε αυτό το γκρουπ να συνδυαστεί και με ποιότητα, φέτος ο Ουζουνίδης θα ψάξει μόνο καρδιά και ψυχή, όσο θα αντέξει και η δική του.

Έξι μικρές ιστορίες

Του Κώστα Γουλή

Υπάρχουν εκατοντάδες ιστορίες που θα μπορούσαν να γραφτούν σ’ αυτό τον «ένα χρόνο Ουζουνίδη». Αλλες χιουμοριστικές (διότι όσοι δεν το γνωρίζουν, παρά το «σκληρό» του προφίλ, έχει καταπληκτική αίσθηση του χιούμορ), άλλες ευχάριστες, άλλες «δύσκολες» και γεμάτες… αγανάκτηση. Υπάρχουν ωστόσο, κι ορισμένες άκρως χαρακτηριστικές. Που μολονότι δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, «σημάδεψαν» την έως τώρα πορεία του στον Παναθηναϊκό και δείχνουν τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας του ως άνθρωπος κι ως προπονητής…

1. «ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ»

Κάθε αρχή και (πολύ) δύσκολη… Απ’ την πρώτη μέρα που πήρε το τιμόνι του Παναθηναϊκού, ο Ουζουνίδης έπεσε στα (πολύ) βαθιά. Στην πρώτη κιόλας προπόνησή του, οι συνθήκες ήταν… οριακές. Ο κόσμος ήταν στα «κόκκινα» μετά το κάκιστο ξεκίνημα σε Ελλάδα και Ευρώπη και μετά τον Στραματσόνι που είχε αποχωρήσει «ατσαλάκωτος», είχε έρθει η ώρα να τα… ακούσουν και οι παίκτες. Η προπόνηση στο «Γ. Καλαφάτης» διεκόπη από την παρουσία οπαδών, που πήγαν στο προπονητικό κέντρο με άγριες διαθέσεις για να την «πουν» στους ποδοσφαιριστές.

Στον γενικότερο χαμό τα «άκουσε» κι ο ίδιος ο Ουζουνίδης με την ατάκα «…να πας στον Ολυμπιακό, σ’αυτούς που συζητούσες το καλοκαίρι». Ο ίδιος παρέμεινε απόλυτα ψύχραιμος και ήταν καταλυτικός στην «πυρόσβεση» της όλης δυσάρεστης κατάστασης. Όταν δε, λίγες ώρες μετά συνεργάτες του συζητούσαν με έντονο προβληματισμό όλα όσα έγιναν με το… καλημέρα, ο ίδιος ήταν ξεκάθαρος: «Το ξεχνάμε και προχωράμε. Συμβαίνουν αυτά στις μεγάλες ομάδες, όταν υπάρχει κρίση. Εμείς θα το γυρίσουμε με τη δουλειά μας…». Και το γύρισε.

2. ΤΑ ΔΥΟ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ

Για αρκετό καιρό κυκλοφορούσε ως «φήμη» και «σενάριο». Μόνο που δεν ήταν… φήμη, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Ο Ουζουνίδης δέχθηκε δύο φορές το τελευταίο εξάμηνο προσεγγίσεις από υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΟΚ για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του δικεφάλου του Βορρά. Η πρώτη ήταν δύο 24ωρα μετά το θριαμβευτικό για τον Παναθηναϊκό και… καταστροφικό για τον ΠΑΟΚ, 3-2 των «πράσινων» στην Τούμπα, στην τελευταία αγωνιστική των πλέι-οφ.

Οι Θεσσαλονικείς είχαν αποφασίσει το «διαζύγιο» με τον Ιβιτς και ο Λούμπος Μίχελ πήρε τηλέφωνο με συγκεκριμένη πρόταση. «Κλειστό τριετές με 1,5 εκατ. ευρώ στο σύνολο». Ποιος θα μπορούσε να τον… κατηγορήσει εάν άφηνε το οικονομικό «χάος» του Παναθηναϊκού για την «ασφάλεια» που θα μπορούσε να του προσφέρει ο ΠΑΟΚ; Ο Ουζουνίδης είπε όχι. Όπως αντίστοιχα αρνητική ήταν η απάντησή του, σε νέα προσέγγιση που του έγινε απ’ τον δικέφαλο του Βορρά, όταν αποφασίστηκε η απομάκρυνση του Στανόγιεβιτς. Παρά το διπλό «όχι» πάντως, το όνομά του ουδέποτε βγήκε απ’ την ατζέντα των ανθρώπων του ΠΑΟΚ…

3. Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΚΙ Ο ΜΑΞΙ ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΣ

Καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, όταν υπήρχε ανοικτή γραμμή με κάποιον μεταγραφικό στόχο, μετά την οικονομική διαπραγμάτευση του Διαμαντόπουλου με τους ατζέντηδες, έμπαινε στην όλη… κουβέντα και ο Ουζουνίδης, που ήθελε να κάνει απευθείας επαφές με τους υποψήφιους παίκτες. Όχι για να μιλήσουν για αριθμούς και ποσά, αλλά για να συζητήσουν όλα τα υπόλοιπα. Ποδοσφαιρικά και μη… Ποιο ήταν το πλάνο του για τον κάθε ένα και το συνολικό πρότζεκτ της ομάδας, πως θα μπορούσε να τον βοηθήσει συνολικά ο σύλλογος, ακόμη και πράγματα που αφορούσαν την οικογενειακή κατάσταση του καθενός.

Ο Ουζουνίδης δεν πήγαινε μόνο στην ψυχρή λογική των χρημάτων, αλλά προσέγγιζε κι απ’ την ανθρώπινη πλευρά τον κάθε ποδοσφαιριστή, για να τον «ζεστάνει», να του δείξει το πόσο σημαντικός θα ήταν και να «κόψει» και χαρακτήρες. Αφιέρωσε βράδια… αξημέρωτα (λόγω και της διαφοράς της ώρας) μαζί με τον μεταφραστή της ομάδας Μιγκέλ Καπουάνο, να μιλάει με τον Λουτσιάνο και τον Τσάβες μέχρι να πουν το «ναι».

Κι εδώ υπάρχει κι άλλη μία ιστορία, για το πόσο κοντά βρέθηκε στο «τριφύλλι» ο σπουδαίος Μάξι Ροντρίγκες, τον οποίο προόριζε για αντικαταστάτη του Λέτο. Μίλησαν πολλές φορές στο τηλέφωνο, προσπάθησε πολλάκις να τον πείσει για το πλάνο του κι αν δεν έμπαινε… σφήνα η Πενιαρόλ και τα πολύ περισσότερα χρήματά της, δεν ήθελε και πολύ για να μετακομίσει ο Αργεντινός το περασμένο καλοκαίρι στα μέρη μας…

4. ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Υπήρξαν πολλές στιγμές που ο Ουζουνίδης βρέθηκε στα… όριά του. Μία φορά όμως έφτασε πραγματικά, πολύ κοντά στην παραίτηση: Το δεύτερο βράδυ μετά την ήττα απ’ τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, μόλις δύο 24ωρα μετά το «γεια σας» του Αλαφούζου. Με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται στον αέρα χωρίς ελπίδα και προοπτική, ο 49χρονος τεχνικός άκουσε απ’ τα χείλη των συνεργατών του Mr. ΣΚΑΪ να του λένε πως «λεφτά γιοκ».

Ξενύχτησε βυθισμένος στις σκέψεις του όλο το βράδυ μετά τη συγκεκριμένη συνάντηση ενημέρωσης, τα ζύγισε και τα ξαναζύγισε μέσα του. Και το πρωί αφού πήρε τις αποφάσεις του, κάλεσε τους συνεργάτες του σε μίτινγκ, με πρώτη ατάκα «…λοιπόν, πρέπει να βρούμε άμεσα λεφτά για να αντέξει η ομάδα. Τι μπορούμε να κάνουμε με τη Μπενφίκα και τον Βλαχοδήμο;».

5. ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΗΣ «ΦΩΤΙΑΣ»

Οσοι είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Ουζουνίδη παραδέχονταν πως είναι «σκληρός», αλλά απόλυτα δίκαιος ως προπονητής. Και πως δεν… μασάει τα λόγια του, ούτε προσπαθεί να «ωραιοποιεί» καταστάσεις. Ετσι έπραττε πάντοτε και μέσα στα αποδυτήρια. Οι δε ομιλίες του, ειδικά πριν απ’ τα «μεγάλα» παιχνίδια, θύμιζαν προετοιμασία… μονομάχων πριν μπουν στην αρένα. Όπως έλεγε πέρσι, ποδοσφαιριστής που έχει αποχωρήσει πλέον απ’ τον Παναθηναϊκό «…όταν μας μιλούσε πριν τα ντέρμπι ο κόουτς, πριν βγούμε στο γήπεδο νιώθαμε έτοιμοι να περάσουμε ακόμη και μέσα από… τοίχο».

Πώρωση, αλλά και… μαστίγιο, χωρίς «φτιασίδια» και «γλυκόλογα», όπου έβλεπε πως χανόταν το… μέτρο. Το έκανε και την επομένη του αγώνα με τον Αστέρα στην Τρίπολη, όπου είχε ανεβάσει… πίεση με τη χαλαρότητα των παικτών του. «Μπα, τώρα γιατί δεν μου βγάζατε… selfies μετά το ματς, όπως κάνατε μετά τη νίκη στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό;». Ιστορική ατάκα, που θα 100% θα μπει μια μέρα στο βιβλίο που θα γραφτεί γι’ αυτόν…

Ο μόνος με προσωπικότητα

Γράφει ο Άρης Λαούδης

Σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο που βιώνει ο Παναθηναϊκός ο Ουζουνίδης δεν κρίνεται για τις προπονητικές του ικανότητες. Άλλωστε αυτό είναι το τελευταίο ζητούμενο στη φάση εγκατάλειψης που βρίσκεται ο σύλλογος. Ο Ουζουνίδης, όπως και όλοι που παραμένουν στην ομάδα, κρίνονται κατά βάση για το μέγεθος της προσωπικότητάς τους, κρίνονται κυρίως για το κατά πόσο μπορούν να εμπνεύσουν τον χιλιοταλαιπωρημένο κόσμο και τους «φευγάτους» παίκτες που περιμένουν, χωρίς να ξέρουν τι περιμένουν.

Ο Ουζουνίδης δεν είναι ένας προπονητής που θα συγκριθεί με τον Λουτσέσκου, τον Λεμονή, τον Χιμένεθ, ακόμη-ακόμη και με τους τεχνικούς των μικρομεσαίων ομάδων που έχουν τα εξωαγωνιστικά προβλήματα λυμένα.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, το προπονητικό κομμάτι είναι το τελευταίο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή ο σύλλογος και μοιραία όσοι έχουν απομείνει το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα κρατήσουν ενωμένη την ομάδα για να «βγάλει» τη χρονιά, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τον αγωνιστικό στόχο.

Τα τελευταία χρόνια έχει περάσει κόσμος και κοσμάκης από επιτελικές θέσεις στον Παναθηναϊκό. Οι περισσότεροι, ανάμεσά τους και ο Γιάννης Αλαφούζος, αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και των προσδοκιών.

Άλλοι δεν αντιλήφθηκαν ποτέ το μέγεθος του συλλόγου, άλλοι είχαν προσωπικές φιλοδοξίες και μόνο, άλλοι μπήκαν στον Παναθηναϊκό σε νευραλγικά με την ΠΑΕ πόστα και δεν ήξεραν αν η μπάλα είναι στρογγυλή ή τετράγωνη και άκουγαν για πρώτη φορά στη ζωή τους το όνομα του Βασίλη Κωνσταντίνου.

Τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός στερείται ανθρώπων που είναι στο μέγεθος του συλλόγου

Τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός στερείται βασικών χαρακτηριστικών που έκαναν το σύλλογο μεγάλο. Δεν στερείται πρωτίστως τίτλους, ούτε χρημάτων. Στερείται ανθρώπων που είναι στο μέγεθος του συλλόγου, προσωπικότητες ικανές να διαχειριστούν μια κρίση, ανθρώπους που μπορούν να κατανοήσουν τα βασικά. Οι παραδοσιακοί Παναθηναϊκοί δεν μεγάλωσαν για να νικούν, δεν μεγάλωσαν με τη ψύχωση των τίλων. Μεγάλωσαν με το καλό ποδόσφαιρο, τα ηχηρά ονόματα, την αίσθηση υπεροχής, το ευρωπαϊκό όνειρο, την απέχθεια στην ίντριγκα και τη διαιτησία. Ίσως αυτό να συνέβαινε επειδή ήταν ισχυροί σε όλα τα επίπεδα...

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι ίσως ο μόνος άνθρωπος τον τελευταίο ένα χρόνο που έχει το ειδικό βάρος, την προσωπικότητα για να βρίσκεται στον Παναθηναϊκό. Αναλαμβάνει ευθύνες, αναγνωρίζει λάθη, δεν ξεκατινιάζεται για το ανάποδο πλάγιο που έδωσε ο διαιτητής, δεν γκρινιάζει κάθε λίγο και λιγάκι γι αυτά που συμβαίνουν, προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα σε έναν σύλλογο που παραπαίει και ταυτόχρονα δίνει μάχη για να κρατήσει ενωμένους τους παίκτες τους που σκέφτονται ήδη το επόμενο καλοκαίρι. Ο Ουζουνίδης δεν είναι αλάνθαστος, άλλωστε οι άνθρωποι που δουλεύουν κάνουν λάθη.

Ωστόσο, είναι ο μόνος άνθρωπος που αυτή τη στιγμή χαρίζει ελπίδα στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Είναι ο μοναδικός για τον οποίο η εξέδρα λέει «πάλι καλά που είναι ο Μαρίνος» και μπορεί άπαντες να γνωρίζουν πως αυτό δεν είναι αρκετό για να λυθούν τα προβλήματα, αλλά είναι αρκετό να νιώθουν πως υπάρχει ένας, έστω ένας, που έχει την προσωπικότητα να διαχειριστεί το μέγεθος του Παναθηναϊκού. Μέχρι να φύγει και αυτός...

Τα λόγια των παικτών, η πιο σημαντική αναγνώριση

Του Μπάμπη Τσιμπίδα

Η αποδοχή ενός επαγγελματία αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν τη λαμβάνει από ανθρώπους που λογικά, δεν είχαν κανένα λόγο να μιλήσουν με εγκώμια... Αυτό ισχύει για έναν προπονητή, ο οποίος αναγνωρίζεται από ποδοσφαιριστές τους οποίους δεν κράτησε στο ρόστερ της ομάδας του. Για τον Μαρίνο Ουζουνίδη εκφράστηκαν κολακευτικά στο Sport24.gr τρεις παίκτες που με απόφαση του, δεν συνέχισαν στον Παναθηναϊκό: οι Νίκος Μαρινάκης, Λουκ Στιλ και Ιβάν Ιβανόφ.

Κοινή συνισταμένη των δηλώσεων τους είναι η ειλικρίνεια με την οποία τους εξήγησε ο Ουζουνίδης την απόφαση που έλαβε. Ο 48χρονος κόουτς ήταν ξεκάθαρος και ως αποτέλεσμα κανένας από τους τρεις προαναφερόμενους δεν θεωρεί ότι αδικήθηκε. Επίσης, όλοι ευχήθηκαν ο Παναθηναϊκός να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα και να τα πάει καλά με τον Ουζουνίδη στην τεχνική ηγεσία.

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: "ΠΑΘΙΑΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ"

Ο Νίκος Μαρινάκης είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος πήρε ευκαιρίες από τον Ουζουνίδη και είχε καλές στιγμές, αλλά τον προηγούμενο Ιούνιο ο ίδιος προπονητής έλαβε την απόφαση να μην τον κρατήσει στο ρόστερ. Παρόλα αυτά, ο Κρητικός αμυντικός είχε μόνο καλά λόγια να πει για τον 48χρονο τεχνικό και ευχήθηκε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στις επιτυχίες, αρκεί να επιλυθούν τα υπόλοιπα προβλήματα...

Αρχικά, ο Μαρινάκης σχολίασε: " Από τη μέρα που ήρθε, βελτιωθήκαμε πολύ αγωνιστικά. Μας βοήθησε το πάθος που μας μετέφερε, γνωρίζοντας τις απαιτήσεις του Παναθηναϊκού και του πρωταθλήματος. Συνέφερε την ομάδα σε μικρό χρονικό διάστημα και θα τερματίζαμε δεύτεροι, εάν δεν είχαμε την τιμωρία. Αυτό αποδεικνύει αν είναι καλός προπονητής. Ανέλαβε σε μία δύσκολη συγκυρία. Μας οδήγησε στην πρόκριση στο Κύπελλο, ενώ ήμασταν σχεδόν αποκλεισμένοι και μας τόνωσε την ψυχολογία. Δουλέψαμε πολύ στην τακτική, βελτιώσαμε το αμυντικό και το επιθετικό κομμάτι. Είχαμε καλύτερη ανάπτυξη και μας συνέφερε σε πολλά κομμάτια. Μας έκανε να νιώθουμε τι πρέπει να κάνουμε και μας έδωσε να καταλάβουμε που παίζουμε".

Ο Μαρινάκης ρωτήθηκε πως θα περιέγραφε τον άνθρωπο Ουζουνίδη: " Παθιάζεται πολύ. Δεν ξέρω αν ήταν έτσι ή αν έγινε στον Παναθηναϊκό. Αγαπά πολύ τη δουλειά του, δεν δέχεται την ήττα και είναι μαχητής. Μιλούσε σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά, ακόμα και αν δεν μας έβαζε να παίξουμε. Μας έλεγε τι πίστευε και τι έπρεπε να βελτιώσουμε. Μιλούσε στην ομάδα και μας παρακινούσε".

Μιλούσε σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά, ακόμα και αν δεν μας έβαζε να παίξουμε

Όμως, πως είναι ο προπονητής Ουζουνίδης; Ο Μαρινάκης τόνισε: "Ο κάθε προπονητής στον Παναθηναϊκό, έχει ως πρώτο μέλημα να επιτεθεί. Είναι το μέγεθος της ομάδας. Ο Ουζουνίδης ήθελε να παίζουμε επιθετικά και δούλεψε πολύ στο πως να αντιδρούμε όταν χάναμε τη μπάλα. Μόνο πριν τα ντέρμπι δουλεύαμε πιο πολύ στην αμυντική τακτική. Στα άλλα παιχνίδια έδινε έμφαση στην επίθεση. Απαιτούσε να έχουμε γρήγορη μετάβαση στην άμυνα όταν χάναμε τη μπάλα. Κρατάω τη θέληση που υπάρχει για νίκη σε όλα τα παιχνίδια και τον χαρακτήρα του. Το δείχνει η σημερινή κατάσταση, που παρόλες τις δυσκολίες, έμεινε να παλέψει. Αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθεια τους να κρατήσουν τον Παναθηναϊκό. Είναι σημαντικό, γιατί όταν οι παίκτες βλέπουμε αποδοχή στον προπονητή, που στην πρώτη δύσκολη στιγμή ο προπονητής μας προστατεύει. Όταν οι παίκτες βλέπουν ότι ο προπονητής στηρίζεται, τότε δεν μπορούν να κρυφτούν και προσπαθούν να βελτιωθούν. Με τον Ουζουνίδη συνέβαινε αυτό".

Ο Μαρινάκης εξήγησε γιατί εγκωμιάζει τον Ουζουνίδη, παρότι εκείνος δεν τον διατήρησε στον Παναθηναϊκό: " Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Το σημαντικό είναι να μιλάμε αντικειμενικά. Κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά και πρέπει να τα λέμε όπως έχουν".

Όλα μοιάζουν μαύρα στο Τριφύλλι, όμως ο Μαρινάκης δείχνει αισιόδοξος: "Κανείς στον Παναθηναϊκό δεν ξέρει αυτή τη στιγμή τι θα γίνει. Εγώ είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρει, ότι θα βρεθεί η λύση. Ο Ουζουνίδης είναι ένας από αυτούς που παλεύουν και ο Παναθηναϊκός δεν θα πέσει. Το εύχομαι πραγματικά".

ΛΟΥΚ ΣΤΙΛ: "Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΗ ΛΥΣΗ"

Μετά από τρία χρόνια παραμονής στην Ελλάδα, το προηγούμενο καλοκαίρι ο Λουκ Στιλ επέστρεψε στην Αγγλία. Υπαίτιος για την αποδέσμευση του Άγγλου γκολκίπερ από τον Παναθηναϊκό ήταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο οποίος προτίμησε τον Σωκράτη Διούδη ως μία λύση με μακροχρόνια προοπτική, στη θέση του 32χρονου τερματοφύλακα. Ωστόσο, ο Στιλ δεν θύμωσε με την απόφαση του Ουζουνίδη, αλλά εξηγεί ότι τη σέβεται και μένει ικανοποιημένος από την ειλικρίνεια του προπονητή του Τριφυλλιού.

Σε πρώτη φάση, ο Στιλ ανέλυσε τη θεωρία του για το ποδόσφαιρο: "Είμαι επαγγελματίας και αποδέχομαι ότι στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν τα πάντα και όλα είναι ρευστά. Ένας παίκτης σε καμία ομάδα δεν νιώθει σίγουρος και μπορεί να πάρει μεταγραφή σε μία άλλη, όπως συνέβη με μένα το προηγούμενο καλοκαίρι. Αυτό που θέλω είναι οι άνθρωποι που συνεργάζομαι να μου μιλούν ειλικρινά και να μου εξηγούν τι δεν λειτουργεί ή τι θέλουν να αλλάξουν. Είναι βασικός παράγοντας σε μία ανθρώπινη σχέση".

Έπειτα, εστίασε στον Ουζουνίδη: " Το προηγούμενο καλοκαίρι, ο Ουζουνίδης έκανε μία στρατηγική επιλογή. Έφερε στην ομάδα έναν νεαρό Έλληνα τερματοφύλακα για αναπληρωματικό, τον Βλαχοδήμο, εκτιμώντας ότι έχει τα προσόντα να εξελιχθεί και να φέρει κέρδος. Σε μένα εξήγησε ότι η επιλογή του δεν βασίζεται σε αγωνιστικά κριτήρια, αφού με θεωρεί καλό γκολκίπερ και δεν έχει παράπονα από τη συμπεριφορά ή τη νοοτροπία μου. Αλλά, αποφάσισε με γνώμονα το σχέδιο που έχει και το σέβομαι".

Είναι γεγονός ότι με τον Ουζουνίδη, ο Στιλ έπαιξε ελάχιστα, αλλά αυτό δεν τον ενόχλησε: "Όταν ήρθε ο Ουζουνίδης, βρήκε βασικό τον Βλαχοδήμο και τον διατήρησε. Ήταν μία δίκαιη επιλογή, αφού ο Βλαχοδήμος βελτιωνόταν σε κάθε παιχνίδι, έδινε βαθμούς στον Παναθηναϊκό και αποδείχτηκαν οι δυνατότητες του. Εγώ είχα κάνει κάποια λάθη, δεν ήμουν σε καλή κατάσταση και σωστά ήμουν ο νούμερο δύο".

Δεν πέτυχε τους στόχους της ομάδας για λόγους που δεν σχετίζονται με το ποδόσφαιρο

Η άποψη του Στιλ για τον προπονητή Ουζουνίδη είναι εξίσου καλή: "Είδατε όλοι πόσο καλός ήταν ο Παναθηναϊκός από τον Φεβρουάριο και μετά και δεν πέτυχε τους στόχους για λόγους που δεν σχετίζονται με το ποδόσφαιρο. Η ομάδα απέδιδε καλά, σκόραρε και είχε πολλές δυνατότητες. Δυστυχώς, λόγω των οικονομικών προβλημάτων, το ρόστερ άλλαξε σε μεγάλο βαθμό και τώρα χρειάζεται και πάλι χρόνο. Αλλά ο Ουζουνίδης θα βρει τη λύση. Το παλεύει και δεν τα παρατάει".

Τέλος, ο Άγγλος εξέφρασε την πίστη του ότι θα βρεθεί ένας επιχειρηματίας να μπει στην ΠΑΕ: " Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν άνθρωπο που πρωτίστως θα έχει όραμα. Επίσης, να έχει τα λεφτά, αλλά στο ποδόσφαιρο το σχέδιο και το όραμα κάνουν τη διαφορά. Εύχομαι να βρεθεί αυτός ο άνθρωπος".

ΙΒΑΝ ΙΒΑΝΟΦ: "ΕΧΕΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΕΓΩΙΣΜΟ, ΜΕ ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ"

Φαινομενικά, ο Ιβάν Ιβανόφ δεν έχει λόγο να μιλήσει κολακευτικά για τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Συνεργάστηκαν για δύο περίπου μήνες, αλλά η συνεργασία τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετική για τον Βούλγαρο στόπερ. Ο Ιβανόφ αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό τον Ιούνιο του 2016 επί Αντρέα Στραματσόνι, ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Όμως, ο Ουζουνίδης τον έθεσε στο περιθώριο, τον χρησιμοποίησε μόνο δύο φορές και εισηγήθηκε την αποδέσμευση του, κάτι που συνέβη στα τέλη του Ιανουαρίου του 2017.

Ωστόσο, ο Ιβανόφ έκανε την έκπληξη... Ο Βούλγαρος στόπερ δέχτηκε να μιλήσει για τον Ουζουνίδη και μάλιστα τον χαρακτήρισε καλό προπονητή: " Δούλεψα για λίγο μαζί του, αλλά έχει καλές ιδέες για το ποδόσφαιρο. Είδα μερικά ματς του Παναθηναϊκού στο δεύτερο γύρο του περσινού πρωταθλήματος και μου άρεσε, απέδιδε καλό ποδόσφαιρο και νίκησε στα περισσότερα ντέρμπι. Αυτό ήταν έργο του κυρίου Ουζουνίδη, ο οποίος από την πρώτη μέρα δούλεψε πολύ και προσπάθησε να εφαρμόσει τη φιλοσοφία του".

Δεν με κορόιδεψε, ούτε μου είπε κάτι διαφορετικό

Ο Ιβανόφ εξήγησε τι συνέβη μεταξύ τους και εκείνος αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό: " Δεν υπήρξε κάτι το ιδιαίτερο. Ο κύριος Ουζουνίδης ήταν ειλικρινής μαζί μου από την αρχή. Μου εξήγησε ότι η ομάδα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και ότι ήθελε να δώσει χρόνο σε παίκτες με μικρότερα συμβόλαια και με νεαρούς από την ακαδημία. Δεν με κορόιδεψε, ούτε μου είπε κάτι διαφορετικό. Σέβομαι όταν ο άλλος μου λέει την αλήθεια και μου εξηγεί γιατί πιστεύει κάτι. Οπότε, δεν έχει νόημα να το αναλύσουμε, ούτε κρύβεται κάτι περισσότερο".

Όταν ρωτήθηκε για τη σύγκριση του Στραματσόνι με τον Ουζουνίδη, ο Ιβανόφ απάντησε: "Δεν έχουν κοινές αντιλήψεις για το ποδόσφαιρο. Ο Στραματσόνι ήθελε να κάνουμε επίθεση και να παίζουμε ψηλά συνέχεια. Μας πίεζε να επιτεθούμε και ζήταγε την κατοχή της μπάλας. Με τον Ουζουνίδη αρχίσαμε να δουλεύουμε περισσότερο στην ανασταλτική λειτουργία, αλλά όχι για να κλειστούμε πίσω. Ψάχναμε την επίθεση με διαφορετικό τρόπο".

Για τον χαρακτήρα του Ουζουνίδη, ο Ιβανόφ εξήγησε: "Δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω καλά, γιατί δεν ξέρω το ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν είχε άποψη από πριν. Συνεργαστήκαμε για λίγο, οπότε δεν μπορώ να τον κρίνω. Ωστόσο, μου φάνηκε ένας άνθρωπος με ποδοσφαιρικό εγωισμό, με πάθος και με μεθοδικότητα. Επέμενε πολύ σε αυτό που ήθελε και ελπίζω να τα καταφέρει στον Παναθηναϊκό".

Ο Ιβανόφ αναφέρθηκε και στην κατάσταση στον Παναθηναϊκό: "Αγωνίστηκα λίγους μήνες στον Παναθηναϊκό, αλλά στεναχωριέμαι με όσα μαθαίνω. Η ασυνέπεια στις πληρωμές είχε αρχίσει από πέρυσι και ήταν ενοχλητική για πολλούς. Ελπίζω να λυθεί η κατάσταση γιατί ο Παναθηναϊκός αξίζει τα καλύτερα. Εγώ δεν μπόρεσα να πετύχω πολλά με την ομάδα, αφού με εξαίρεση τα προκριματικά του καλοκαιριού δεν είχαμε καλά αποτελέσματα. Ωστόσο, ειδικά στο Europa League ήμασταν άτυχοι".

Οι καλύτερες και οι χειρότερες βραδιές

Γράφει ο Πέτρος Παπαμακάριος

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης βρίσκεται ένα χρόνο στον πάγκο του Παναθηναϊκού και σε αυτές τις 365 μέρες έχει καθοδηγήσει τους πράσινους σε 54 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εξ αυτών έχει οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στη νίκη σε 29 αναμετρήσεις, έχει δει την ομάδα του να χάνει 12 φορές και 13 ματς έχουν λήξει ισόπαλα.

Στη πρώτη του σεζόν στον πάγκο του τριφυλλιού, την περίοδο 2016-17, κάθισε στον πάγκο σε 35 παιχνίδια και είχε 21 νίκες, επτά ήττες και επτά ισοπαλίες,. Φέτος μέχρι στιγμής ο Παναθηναϊκός έχει δώσει 19 ματς, έχει κερδίσει τα οκτώ, έχει γνωρίσει την ήττα σε πέντε αναμετρήσεις και έξι ματς έχουν έρθει ισόπαλα.

ΣΕΖΟΝ	ΜΑΤΣ	ΝΙΚΕΣ	ΗΤΤΕΣ	ΙΣΟΠΑΛΙΕΣ
2016-17	35	21	7	7
2017-18	19	8	5	6
ΣΥΝΟΛΟ	54	29	12	13

Φυσικά σε αυτές τις 365 μέρες υπήρξαν αρκετές καλές βραδιές που είχε ο Μαρίνος Ουζουνίδης στον πάγκο του Παναθηναϊκού και κακές, όπως άλλωστε έχουν όλοι οι προπονητές. Ξεχωρίσαμε τις πέντε καλύτερες και τις πέντε χειρότερες.

1. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΙΚΗ: ΑΣΤΕΡΑΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 0-5

Η μεγαλύτερη νίκη του Παναθηναϊκού επί ημερών Ουζουνίδη. Στο παιχνίδι με τον Αστέρα στην Τρίπολη ο Παναθηναϊκός είχε παίξει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο στο πρώτο 45λεπτο του αγώνα και βρέθηκε να προηγείται με 4-0 στο σκορ πριν τη συμπλήρωση 40 λεπτών. Οι πράσινοι ολοκλήρωσαν το παιχνίδι κερδίζοντας με 5-0 και μάλιστα είχαν πέντε διαφορετικούς σκόρερ.

2. Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΣΕ ΝΤΕΡΜΠΙ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0

Στο πρώτο του "αιώνιο" ντέρμπι ο Μαρίνος Ουζουνίδης βγήκε νικητής με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί 1-0 του Ολυμπιακού και τον Έλληνα τεχνικό να νικά κατά κράτος του Βασίλη Βούζα. Οι πράσινοι στο ματς της Λεωφόρου είχαν τον απόλυτο έλεγχο, νίκησε μόνο με 1-0 τον Ολυμπιακό, θα μπορούσαν να είχαν βάλει κι άλλα γκολ κόντρα σε μια ομάδα που σε εκείνο το παιχνίδι είχε για καλύτερο της παίκτη τον Στέφανο Καπίνο.

3. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ, ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΤΕΛΕΙΩΜΑ: ΑΕΚ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-3

Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε την ΑΕΚ στις 2 Απριλίου στο ΟΑΚΑ σε ένα παιχνίδι όπου είχε κάνει ένα εκπληκτικό πρώτο 45λεπτο. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε στήσει εξαιρετικά την ομάδα του και οι πράσινοι είχαν σημειώσει δυο γκολ και είχαν χάσει ευκαιρίες για τουλάχιστον δυο ακόμα τέρματα στη διάρκεια του πρώτου μέρους. Στο δεύτερο ημίχρονο η ΑΕΚ είχε φτάσει στην ισοφάριση στο σκορ σε 2-2, αλλά ο Ουζουνίδης μέχρι το τέλος του αγώνα πίστευε στη νίκη και στο τέλος δικαιώθηκε με το γκολ του Μπεργκ στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης και το τελικό 3-2.

4. ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΝΙΚΗ ΜΕ ΜΙΣΗ ΟΜΑΔΑ: ΠΑΟΚ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-3

Ο Παναθηναϊκός πήγε να αγωνιστεί στην Τούμπα στο φινάλε της περσινής περιόδου πληγωμένος, καθώς είχε πολλές απουσίες να αντιμετωπίσει, αφού δεν είχαν ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη οι Μολέντο, Μπεργκ, Ζέκα, Λέτο και ο τραυματίας Εμποκού. Επίσης, στη διάρκεια της αναμέτρησης προέκυψαν δυο ακόμα τραυματισμοί για την ομάδα του Ουζουνίδη. Παρόλα αυτά ο Έλληνας τεχνικός, ακόμα και με την ενδεκάδα ανάγκης που παρέταξε μπόρεσε να δώσει τη νίκη στην ομάδα του και μάλιστα μετά από ανατροπή στο σκορ και γκολ του Μολίνς στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Ένα τέρμα το οποίο είχε πανηγυρίσει σαν τρελός ο Ουζουνίδης μέσα στην Τούμπα.

5. ΝΙΚΗΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0

Ο Παναθηναϊκός πήγε στο "αιώνιο" ντέρμπι της φετινής σεζόν γεμάτος από προβλήματα που είχαν κυρίως να κάνουν με το μέλλον του συλλόγου, καθώς κανείς δεν ήξερε πως θα παρατάσσονταν οι απλήρωτοι παίκτες του τριφυλλιού κόντρα στους αντιπάλους τους στον Ολυμπιακό που τα έχουν όλα λυμένα.

Οι πράσινοι όμως που είχαν να αντιμετωπίσουν και την απουσία του Μολέντο, του καλύτερου στόπερ στο πρωτάθλημα, αλλά και του Τσάβες στήθηκαν εξαιρετικά και μέχρι το 75' ήταν απόλυτα κυρίαρχοι στον αγώνα. Στο τέλος είχαν και τη τύχη με το μέρος τους και πήραν τη νίκη χάρις στο στο γκολ του Βιγιαφάνιες, με τον Μαρίνο Ουζουνίδη να κάνει το δυο στα δυο στα "αιώνια" ντέρμπι με τον Ολυμπιακό εντός έδρας.

1. ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ: ΠΑΟΚ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 3-0

Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ λίγες μέρες πριν το πρώτο ματς Κυπέλλου των δυο ομάδων στη Λεωφόρο και ο Μαρίνος Ουζουνίδης παίρνει την απόφαση να παρατάξει μια ενδεκάδα με αρκετούς αναπληρωματικούς, που όλοι μαζί δεν είχαν παίξει ξανά. Το σκορ είναι 3-0 στο 35' και ευτυχώς για τους πράσινους ο Στιλ ήταν σε αρκετά καλή μέρα στην Τούμπα και έσωσε το τριφύλλι από τα χειρότερα. Το κοντέρ θα μπορούσε να γράψει πολλά περισσότερα τέρματα εις βάρος του Παναθηναϊκού και πάλι καλά που το σκορ έμεινε μόνο στο 3-0 και δεν ξέφυγε.

2. Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΗΤΤΑ: ΠΑΟΚ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 4-0

Όσα χρόνια και αν μείνει στον Παναθηναϊκό ο Μαρίνος Ουζουνίδη ή ακόμα και αν φύγει ποτέ δεν θα ξεχάσει την ήττα από τον ΠΑΟΚ στον επαναληπτικό ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας με 4-0.

Οι πράσινοι πήγαν στη Τούμπα για να υπερασπιστούν το 2-0 του πρώτου αγώνα αλλά σε ένα ματς όπου έπαιξε ρόλο και η διαιτησία του Κύζα έχασε με 4-0 και τελικά αποκλείστηκε από τον τελικό της διοργάνωσης. Βέβαια και σε εκείνο το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός είχε ευκαιρίες για να σκοράρει στο πρώτο μέρος και να πάει το παιχνίδι προς την πλευρά του, αλλά αυτό δεν έγινε και το τριφύλλι γνώρισε έναν οδυνηρό αποκλεισμό.

3. ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ ΣΕ ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΑΘΛΕΤΙΚ 2-3

Στο δεύτερο μέρος του Europa League στις αρχές του καλοκαιριού ο Παναθηναϊκός βρήκε μπροστά του μια πολύ καλή ομάδα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Όλοι γνώριζαν από πριν πως η πρόκριση θα ήταν δύσκολη για το τριφύλλι, αλλά στο ματς της Λεωφόρο οι πράσινοι μπήκαν πολύ καλά στο παιχνίδι.

Κατάφεραν μάλιστα να προηγηθούν με 2-0 στο 55', αλλά εν συνεχεία ο Παναθηναϊκός δέχτηκε τρία γκολ μέσα σε έξι λεπτά και γκρέμισε ότι είχε χτίσει μέχρι εκείνο το σημείο. Μάλιστα μετά το τέλος εκείνης της αναμέτρησης ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε πει πως τα γκολ μπήκαν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβε να έρθει αντίδραση από τον πάγκο.

4. ΚΑΚΙΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: ΚΕΡΚΥΡΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 1-0

Για τη 3η αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός έπαιζε στη Κέρκυρα και γνώρισε την ήττα με 1-0 δημιουργώντας ελάχιστες φάσεις. Με το που έληξε η αναμέτρηση στην Κέρκυρα με τον Παναθηναϊκό να χάνει με 1-0 ο Μαρίνος Ουζουνίδης αμέσως ανέλαβε την ευθύνη της ήττας λέγοντας "Φταίω εγώ, είναι απλό".

Οι πράσινοι κόντρα στους "Φαίακες" ήταν κάκιστοι και ηττήθηκαν δίκαια με 1-0 από την Κέρκυρα. Η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη σε εκείνο το ματς ήταν άνευρη, χωρίς δημιουργία και δεν έβγαλε θέληση ή πάθος για να διεκδικήσει κάτι περισσότερο.

5. ΠΕΛΑΓΟΔΡΟΜΟΥΣΕ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του επί των ημερών του Μαρίνου Ουζουνίδη στον πάγκο του στην ήττα με τον Παναιτωλικό με 2-0 στο Αγρίνιο. Ένα παιχνίδι που είχε γίνει λίγες μόνο μέρες μετά την ανακοίνωση του Γιάννη Αλαφούζου ότι αποχωρεί από τον Παναθηναϊκό.

Ίσως έπαιξε και αυτό το ρόλο του στην εικόνα που παρουσίασαν οι πράσινοι σε εκείνο το παιχνίδι και γνώρισαν τη ήττα με 2-0 με κάτω τα χέρια στη χειρότερη φετινή έκδοση του "τριφυλλιού" έως τώρα.

Τρεις προπονητές μιλούν για τον Ουζουνίδη

Του Δημήτρη Σαμόλη

Τρεις προπονητές που έχουν τεθεί αντιμέτωποι με τον Μαρίνο Ουζουνίδη, Παράσχος, Αναστασιάδης και Βλάχος, μιλούν στο Sport24.gr για τις ικανότητες του 48χρονου τεχνικού και αναφέρονται στον τρόπο που διαχειρίζεται τη δύσκολη κατάσταση στον Παναθηναϊκό.

Ο ένας ο Βαγγέλης Βλάχος, ο οποίος παλαιότερα (2012-2013) κλήθηκε κι αυτός να κοουτσάρει μια μεγάλη ομάδα, την ΑΕΚ, η οποία ωστόσο απαρτιζόταν από νεαρούς ποδοσφαιριστές και με περιορισμό στις μεταγραφές. Ο δεύτερος ο Γιώργος Παράσχος. Ο 65χρονος τέως προπονητής του Πλατανιά με τη μεγάλη εμπειρία σε πάγκους ομάδων, εκτιμά ότι ο Ουζουνίδης έχει μπροστά του "απεριόριστο μέλλον" και στέκεται στο γεγονός ότι "μπορεί και επιβάλλεται και στα παιδιά και κρατά σε εξαιρετικό επίπεδο τα αποδυτήρια". Ο τρίτος ο Άγγελος Αναστασιάδης. Ο 64χρονος έχει βιώσει ανάλογες δύσκολες καταστάσεις σε ομάδες που κλήθηκε να κοουτσάρει, έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια τον Ουζουνίδη και υποστηρίζει: "Χρόνο θα γίνεται καλύτερος. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι έχει φτάσει στο τέλειο, αλλά είναι καλός προπονητής".

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΛΑΧΟΣ: "ΈΧΕΙ ΠΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ"

"Η δική μου, η τότε, κατάσταση με την ΑΕΚ δεν μοιάζει και τόσο πολύ με αυτή στην οποία είναι τώρα ο Μαρίνος Ουζουνίδης στον Παναθηναϊκό. Εμείς είχαμε μόνο πιτσιρίκια, δεν είχαμε την επιλογή μεταγραφών, τώρα υπάρχουν παίκτες με εμπειρία. Έχω εκφραστεί και στο παρελθόν γι' αυτόν, για τον άθλο που κάνει αυτό το παιδί με όλη την ομάδα και με όσους έχουν μείνει από το διοικητικό συμβούλιο. Επειδή το μέγεθος του Παναθηναϊκού, η ταυτότητα και η δυναμική του είναι τεράστια, όπως της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Μπάγερν στις αντίστοιχες χώρες, το να διαχειρίζεσαι μια τέτοια κατάσταση, που οι απαιτήσεις είναι τόσο μεγάλες, είναι κάτι υπερβολικά δύσκολο. Ο Μαρίνος έχει πάει καλύτερα από όσο περιμέναμε όλοι μας. Έχει μια ομάδα, η οποία παρά τα προβλήματα, μπορεί και ανταγωνίζεται τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ που κάνουν πρωταθλητισμό".

"Αυτό οφείλεται στον προπονητή. Έχει φτιάξει μια ομάδα άριστα δομημένη, που ξέρει τι ζητάει σε άμυνα και επίθεση. Υπάρχει αρχή και τέλος. Αυτό είναι έργο προπονητή. Τακτικά η ομάδα είναι στημένη με τον καλύτερο τρόπο. Έχει κατορθώσει να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις με κυριότερη από τις οποίες φυσικά το οικονομικό. Καταφέρνει να κάνει τους παίκτες να ξεχνούν το οικονομικό την ώρα που αγωνίζονται. Βάζουν τα πόδια τους, το κεφάλι τους και αυτό οφείλεται στον προπονητή. Τους έχει πείσει ότι «εδώ κάνουμε μια δουλειά, παρά τα προβλήματα. Είμαστε υπεύθυνοι άνθρωποι και όταν μπαίνουμε στο γήπεδο τα ξεχνάμε όλα». Αυτό είναι το μεγαλύτερο μπράβο που μπορούμε να του πούμε. Αντέχει όλη αυτή την κατάσταση και παραμένει στις επάλξεις. Αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο που τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο. Και δεν καταλαβαίνει κανείς ότι ότι ο Παναθηναϊκός έχει τόσα προβλήματα".

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ: "ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ"

"Η άποψή μου είναι θετική για τον Μαρίνο. Είναι ίσως από τους νέους προπονητές που έχει μπροστά του απεριόριστο μέλλον. Σε αυτά τα ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει εδώ και ένα χρόνο στον Παναθηναϊκό, πιστεύω ότι άλλοι προπονητές στη θέση του, το πρώτο πράγμα που θα έκαναν είναι να αποχωρήσουν. Αυτός έμεινε και όχι μόνο αυτό, αλλά η ομάδα του βγάζει μια εικόνα στην οποία γίνεται σαφές ότι ο προπονητής έχει βάλει το χεράκι του και κρατιέται σε αυτό το υψηλό επίπεδο ο Παναθηναϊκός.

"Το κυριότερο από όλα είναι ότι κρατά τα αποδυτήρια σε εξαιρετικό επίπεδο. Οι παίκτες είναι πειθαρχημένοι μέσα σε αυτά τα οικονομικά προβλήματα και ο Μαρίνος μπορεί και επιβάλλεται και στα παιδιά, αλλά και στα παιχνίδια με τις αντίπαλες ομάδες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό".

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: "ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ"

"Πιστεύω ότι είναι ένα παιδί που έχει δείξει τις ικανότητές του σε όλες τις ομάδες που δούλεψε. Πρόσφερε έργο, συνεχίζει να το κάνει και έχει να προσφέρει πολλά ακόμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι καλός προπονητής, αλλά έχει βέβαια την ατυχία να βρίσκεται σε έναν Παναθηναϊκό με πάρα πολλά προβλήματα. Είναι επόμενο να περνά δύσκολα και να δέχεται και την κριτική που δέχονται όλοι οι προπονητές σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία για τον ίδιο είναι ότι συμμετέχει στο παιχνίδι ενεργά και χρόνο με το χρόνο θα γίνεται καλύτερος. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι έχει φτάσει στο τέλειο ή ότι έχει κάνει αυτό που είναι το καλύτερο".

"Κατά τη γνώμη μου, μέσα από τις αποτυχίες γίνεσαι πιο δυνατός. Αυτή τη στιγμή ο Μαρίνος περνά μια πρωτόγνωρη εμπειρία, εγώ τα πέρασα αρκετές φορές σε πάγκους. Γνωρίζω τι γίνεται όταν περνάς τέτοια προβλήματα, τα οποία αρχίζουν ξανά όταν τελειώνει ένα ματς. Δεν μπορείς να ασχοληθείς 100% μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι, γιατί έχεις κι άλλα πράγματα στο μυαλό σου, πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τη δουλειά προπονητή. Είναι για να τα λύσουν άλλοι και επειδή δεν λύνονται, έρχονται αυτομάτως στο μυαλό του προπονητή".