Το απόγευμα του Σαββάτου (14/5, 18:00), Μπαρτσελόνα και Ρεάλ θα διεκδικήσουν την 85η Λίγκα της Πριμέρα Ντιβισιόν. Οι "μπλαουγκράνα" θα ταξιδέψουν στη Γρανάδα για να αντιμετωπίσουν την τοπική ομάδα που εξασφάλισε και μαθηματικά την παραμονή της από την προηγούμενη αγωνιστική, ενώ οι "μερένγκες" θα φτάσουν μέχρι την Κορούνια για να παίξουν με την επίσης αδιάφορη Ντεπορτίβο. Οι Καταλανοί έχουν προβάδισμα ενός βαθμού, αλλά και την ισοβαθμία υπέρ τους, κάτι που σημαίνει ότι η Ρεάλ χρειάζεται μόνο νίκη και παράλληλα στραβοπάτημα της Μπάρτσα. Τα περίφημα "maletines", τα βαλιτσάκια δηλαδή με τα πριμ νίκης προς τρίτους, είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν να παίξουν τον ρόλο τους, αν και το κίνητρο των δυο "αιωνίων" του ισπανικού ποδοσφαίρου θα είναι τεράστιο, όπως τεράστια είναι και η διαφορά δυναμικότητας αμφότερων από τους αντιπάλους τους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι σε όλο αυτό δεν υπάρχει χώρος για εκπλήξεις. Κάθε άλλο. Άλλωστε το ίδιο το παρελθόν και η ιστορία της Πριμέρα, μας έχουν χαρίσει απίστευτα φινάλε και ανατροπές σε τελευταίες αγωνιστικές όπου έχουν κριθεί τα πάντα με πραγματικά θρίλερ.

Αν θέλουμε να περιοριστούμε στις αντιπάλους του Σαββάτου, ψάχνοντας προς τα πίσω, βρήκαμε άλλες έξι περιπτώσεις όπου αμφότερες έφτασαν μέχρι την πηγή, διεκδικώντας τον τίτλο στην τελευταία αγωνιστική. Από την παρθενική Πριμέρα που διοργανώθηκε το 1929 μέχρι και το πιο πρόσφατο 2010, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ μονομάχησαν 6 φορές σε φινάλε του πρωταθλήματος, με τους "μπλαουγκράνα" να κατακτούν τη Λίγκα στις πέντε από αυτές, χάνοντας μόνο εκείνη του 2007 με το περίφημο Tamudazo! Σε καμία από τις έξι αυτές περιπτώσεις δεν είχαμε clásico, οι αντίπαλοι ήταν πάντοτε άλλες ομάδες. Περιμένοντας λοιπόν να δούμε ποια από τις δυο, Μπάρτσα ή Ρεάλ, θα κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα, θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, για να δούμε πώς ολοκληρώθηκαν οι προηγούμενες "μάχες" των blancos και των culés που κρίθηκαν στο παρά πέντε.

1. ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΑΓΩΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (1928/29)

Η ομάδα της Μπαρτσελόνα που κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της Πριμέρα Ντιβισιόν (1929)

Η πρώτη Πριμέρα Ντιβισιόν διοργανώθηκε το 1929. Και μπορεί στον μεσότιτλο να γράφουμε 1928/29, αλλά στην πραγματικότητα εκείνο το παρθενικό ισπανικό πρωτάθλημα αφορά μόνο το 1929, αφού ξεκίνησε στις 10 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς και ολοκληρώθηκε στις 23 Ιουνίου. Δέκα ήταν οι ομάδες που συμμετείχαν: η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Αθλέτικ, η Ρεάλ Σοθιεδάδ, η Ατλέτικο, η Αρένας Κλουμπ, η Εσπανιόλ, η Εουρόπα, η Ράθινγκ και η Ρεάλ Ουνιόν του Ιρούν. Η Λίγκα είχε συνολικά 18 αγωνιστικές και σύστημα βαθμολόγησης 2-1-0. Η Μπαρτσελόνα κατέβηκε με παίκτες όπως ο Τζουσέπ Σαμιτιέρ, ο Βιδάλ, ο Μαρτί, ο Γκουθμάν, ο Αρότσα και ο Πιέρα. Η Ρεάλ είχε σαν μεγάλες φιγούρες τους Κεσάδα, Μορέρα, Ρούβιο, Μονχαρδίν, Λαθκάνο και Χοσέ Μαρία Πένια. Στην 16η αγωνιστική, η Μπάρτσα ήταν μπροστά με 22 βαθμούς, έναντι 21 της Ρεάλ. Στην προτελευταία αγωνιστική, οι "μερένγκες" κέρδισαν 2-0 την Αρένας και οι "μπλαουγκράνα" έφεραν 1-1 με την "συμπολίτισσα" Εσπανιόλ. Έτσι, μια στροφή πριν το τέλος, οι "αιώνιοι" ισοβάθμησαν στην κορυφή του πίνακα με 23 βαθμούς. Ο πρώτος τίτλος στην ιστορία της Πριμέρα Ντιβισιόν ταξίδεψε τελικά στην Καταλονία, αφού η Ρεάλ έχασε 2-0 στο Μπιλμπάο από την Αθλέτικ και η Μπάρτσα νίκησε 4-1 την Ρεάλ Ουνιόν στο "Λες Κορτς", φτάνοντας τους 25 βαθμούς.

2. ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ GOAL AVERAGE (1959/60)

Εδώ είχαμε μια πραγματική μονομαχία γιγάντων με συνεχείς ανατροπές και αγωνία μέχρι το τελευταίο λεπτό της τελευταίας αγωνιστικής. Από τη μια, η Μπαρτσελόνα του Ελένιο Ερέρα, με τους Ραμαγέτς, Κουμπάλα, Εβαρίστο, Εουλόχιο Μαρτίνεθ, Λουίς Σουάρεθ, Κόσιτς, Τσίμπορ, Βιγιαβέρδε και Σεγάρα και από την άλλη, η Ρεάλ Μαδρίτης των Ντι Στέφανο, Πούσκας, Ντιντί, Χέντο, Ερέρα, Μαρκίτος, Σανταμαρία, Βιδάλ και Θάραγα! Εύκολα η μισή μικτή Κόσμου της εποχής. Η Μπαρτσελόνα ήθελε να διατηρήσει τον τίτλο που είχε κατακτήσει την προηγούμενη σεζόν απέναντι στην τέσσερις σερί φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ. Η Λίγκα (16 ομάδες, 30 αγωνιστικές, σύστημα βαθμολογίας 2-1-0) ξεκίνησε με συνεχείς εναλλαγές των δυο ομάδων, πότε στην πρώτη και πότε στη δεύτερη θέση του πίνακα. Από την 13η αγωνιστική και μετά, η Ρεάλ σταθεροποιήθηκε στην κορυφή, με πολύ μικρές διαφορές όμως, που ποτέ δεν ξεπέρασαν τους 3 βαθμούς. Στην 26η αγωνιστική είχαμε το clásico του δεύτερο γύρου και η Μπαρτσελόνα που νίκησε 3-1, έπιασε τη Ρεάλ στην κορυφή (από 38 βαθμούς η καθεμιά), με μόλις τέσσερις αγώνες να απομένουν.

Η ομάδα της Μπαρτσελόνα που κατέκτησε το πρωτάθλημα της σεζόν 1959/60

Χωρίς να κάνουν καμία γκέλα στις επόμενες τρεις αγωνιστικές, οι δυο διεκδικήτριες έφτασαν στο τελευταίο τους ματς με 44 βαθμούς. Όμως η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν εκείνη που είχε το προβάδισμα. Στα δυο clásicos υπήρχε "ισοπαλία", αφού η Ρεάλ είχε κερδίσει 2-0 στη Μαδρίτη και η Μπάρτσα 3-1 στη Βαρκελώνη. Οπότε, το κριτήριο ήταν η συνολική διαφορά των γκολ, το goal average. Όχι όμως όπως το ξέρουμε σήμερα, αλλά σαφώς πιο μπερδεμένο, γιατί μέχρι το 1987, στην Ισπανία δεν μετρούσε καθαρά και μόνο η συνολική διαφορά τερμάτων, αλλά υπήρχε ειδικός συντελεστής για να προκύψει αυτός ο αριθμός. Οι "μερένγκες" είχαν πάντως 91-36, δηλαδή +55, ενώ οι "μπλαουγκράνα" 81-28, δηλαδή +53. Όλα λοιπόν θα κρίνονταν στην τελευταία αγωνιστική. Η Ρεάλ θα ταξίδευε στα Κανάρια για να αντιμετωπίσει την Λας Πάλμας, ενώ η Μπαρτσελόνα θα υποδεχόταν την Σαραγόσα στο "Καμπ Νόου". Οι "μπλάνκος" νίκησαν τελικά 0-1, οι "μπλαουγκράνα" 5-0 και για πρώτη φορά στην ιστορία της Πριμέρα, ο τίτλος κρίθηκε στο goal average, αφού είχε προηγηθεί ισοβαθμία στη βαθμολογία και ισοπαλία στα σκορ των μεταξύ τους παιχνιδιών.

3. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΤΕΝΕΡΙΦΗΣ - ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ (1991/92)

Η Μπαρτσελόνα άρχισε το πρωτάθλημα έχοντας σπάσει από την προηγούμενη χρονιά την εξάχρονη ηγεμονία της μεγάλης Ρεάλ του Μπουΐτρε, του Μίτσελ και της παρέας τους. Ο Κρόιφ είχε φτιάξει μια καινούργια ομάδα με παίκτες από τα φυτώρια (Αμόρ, Γουαρδιόλα, Φερέρ), παλιοσειρές όπως οι Χούλιο Σαλίνας, Αλεσάνκο, Μπακέρο, Μπεκιριστάιν, Γκοικοετσέα και Ναδάλ και τους τρεις μεγάλους ξένους στον άξονα, Κούμαν, Λάουντρουπ και Στόιτσκοφ. Από την άλλη μεριά η Ρεάλ, στηριζόμενη ακόμα στη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’80, προσπαθούσε να επανέλθει στο θρόνο του πρωταθλητή με πρωταγωνιστές τους Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Τσέντο, Γκορδίγιο, Σαντσίς, Ιέρο, Μακέδα, Πάκο Γιορέντε, Λουίς Ενρίκε και τους ξένους Χάτζι, Προσινέτσκι και Ούγκο Σάντσες. Με προπονητή τον επίσης Ολλανδό Λίο Μπεενάκερ. Παρ’όλα τα χρόνια που βάραιναν τις πλάτες των βετεράνων παικτών της, η Ρεάλ κατάφερε να φτάσει στην τελευταία αγωνιστική με 54 βαθμούς έναντι 53 της Μπάρτσα (σύστημα βαθμολογίας 2-1-0). Απέμενε ένα παιχνίδι στην έδρα της αδιάφορης Τενερίφε, της οποίας προπονητής ήταν ο παλιός παίκτης των "μερένγκες", Χόρχε Βαλντάνο. Όλα φάνταζαν ιδανικά και οι οπαδοί της Ρεάλ, θεωρώντας το τελευταίο ματς διαδικαστικό, είχαν ετοιμάσει τη μεγάλη γιορτή στο συντριβάνι της Κυβέλης, παραδοσιακό τόπο εορτασμού των "μαδριδίστας" στο κέντρο της ισπανικής πρωτεύουσας.

Ο Ρικάρδο Ρότσα στέλνει τη μπάλα στην εστία του και η Τενερίφη ισοφαρίζει τη Ρεάλ (7/6/1992)

Την Κυριακή 7 Ιουνίου 1992 το κατάμεστο από κόσμο "Ελιοδόρο Ροντρίγκεθ Λόπεθ", γήπεδο της Τενερίφε, υποδέχτηκε την επίδοξη πρωταθλήτρια, ενώ την ίδια στιγμή στο "Καμπ Νόου" της Βαρκελώνης, η Αθλέτικ του Μπιλμπάο παρατάχθηκε απέναντι στους "μπλαουγκράνα". Η Μπαρτσελόνα με συνοπτικές διαδικασίες καθάρισε τους Βάσκους (2-0 με ισάριθμα τέρματα του Στόιτσκοφ) και πλέον όλο το γήπεδο, ή μάλλον όλη η Καταλονία, περίμενε να δει την εξέλιξη στα Κανάρια. Τα νέα όμως που έφταναν δεν ήταν ευχάριστα. Ο Φερνάντο Ιέρο, πρώτο "κανόνι" της Ρεάλ εκείνη τη σεζόν με 21 γκολ, άνοιξε το σκορ μόλις στο 8’ και είκοσι λεπτά αργότερα ο Χάτζι διπλασίασε τα τέρματα των "μπλάνκος", σκορπίζοντας τον απόλυτο ενθουσιασμό στους οπαδούς, οι οποίοι άρχισαν να συρρέουν στην Plaza de Cibeles, θεωρώντας την υπόθεση τίτλος τελειωμένη. Την ίδια στιγμή στο "Καμπ Νόου" επικρατούσε η απόλυτη παγωμάρα. Στο προεδρικό πάλκο πάντως, ο πρόεδρος Τζουσέπ Γιουίς Νούνιεθ φαινόταν αρκετά ήρεμος και απαντούσε στα ανήσυχα βλέμματα των παριστάμενων με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Σε αυτό το περίεργο χαμόγελο είναι που στηρίχτηκε αργότερα ο Χοσέ Ραμόν δε λα Μορένα (δημοσιογράφος τότε της Cadena SER), στηλιτεύοντας την Μπαρτσελόνα και το σίγουρο (κατ’αυτόν) βαλιτσάκι που είχε ταξιδέψει από την Καταλονία στα Κανάρια νησιά.

Ας γυρίσουμε όμως στο γήπεδο. Στο μισάωρο λοιπόν η Ρεάλ, προηγούμενη 0-2, φαινόταν να καθαρίζει εύκολα ματς και τίτλο. Στο 36’ ο Κίκε Εστεμπαράντς μείωσε σε 1-2, ξαναφέρνοντας την αβεβαιότητα στο παιχνίδι. Με αυτό το σκορ οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε αλλά στο πρώτο ημίωρο δεν άλλαξε τίποτα. Όμως στο 77’ όλα ήρθαν τούμπα. Ο Ρικάρδο Ρότσα της Ρεάλ, στην προσπάθειά του να αποκρούσει μια σέντρα, άθελά του έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα του Μπούγιο και έφερε το παιχνίδι στα ίσα. Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσουν οι "μερένγκες" αυτό που συνέβαινε, έκαναν σέντρα, η Τενερίφε έκλεψε τη μπάλα, αντεπίθεση και ο Πιέρ υπέγραψε την ολική ανατροπή. Μέσα σε δύο λεπτά το 1-2 είχε μετατραπεί σε 3-2. Την ίδια ώρα, τα μάτριξ του "Καμπ Νόου" πήραν φωτιά και μαζί τους οι εξέδρες, ο πάγκος, το πάλκο, η πόλη ολόκληρη. Απέμεναν δέκα λεπτά για τη λήξη που έμοιαζαν με αιωνιότητα. Το παιχνίδι στη Βαρκελώνη έληξε, αλλά κανείς δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Ο Κρόιφ έγλειφε το ένα Chupa Chups (ισπανικά γλειφιτζούρια) πίσω από το άλλο και μάταια έψαχνε για ένα τσιγάρο. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος στην Καταλονία που θα πρόσφερε τσιγάρο στον Ολλανδό, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα είχε πάθει οξύ έμφραγμα που παρά λίγο να τον στείλει στον άλλο κόσμο.

Βίντεο: Τελευταία αγωνιστική, Πριμέρα 1991/92

Στις οκτώ παρά δέκα λεπτά ο διαιτητής Γκαρθία δε Λόθα σφύριξε τη λήξη στο "Ελιοδόρο Ροντρίγκεθ Λόπεθ", σηματοδοτώντας μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία της Πριμέρα Ντιβισιόν. Ο Μπεενάκερ και οι παίκτες του κοιτούσαν σαν χαμένοι τους αντιπάλους τους της Τενερίφε, οι οποίοι αποθεώθηκαν από τους φιλάθλους τους. Ο Βαλντάνο, ξέροντας πως είχε δώσει τη "χαριστική βολή" στην πρώην ομάδα του, ήταν σαφώς πιο συγκρατημένος. Όμως εκεί που πραγματικά όλοι είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ήταν στη Βαρκελώνη. Όλοι μαζί αγκαλιασμένοι πανηγύριζαν το δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της "dream team". Ο Στόιτσκοφ έκανε πέντε φορές το γύρο του θριάμβου τρέχοντας μόνος του και εκστασιασμένος, ενώ Νούνιεθ και Γκασπάρ (πρόεδρος και αντιπρόεδρος) μοίραζαν φιλιά και έστελναν ειρωνικά μηνύματα προς την πρωτεύουσα. Η πλατεία της Θιβέλες είχε πλέον αδειάσει. Η επόμενη ημέρα βρήκε τους παίκτες της Τενερίφε αντιμέτωπους με τον Τύπο και τις επίμονες ερωτήσεις για πιθανό πριμ που τους είχε υποσχεθεί η Μπαρτσελόνα και που τους έκανε να διεκδικήσουν, να γυρίσουν και να κερδίσουν το ματς με τη Ρεάλ. Όλοι το αρνήθηκαν. Ο Βαλντάνο μίλησε για την υπερηφάνεια των παικτών του και την υποχρέωση που είχαν απέναντι στην ιστορία της ομάδας τους, αλλά κανείς δεν φάνηκε να τον πολυπιστεύει. Ο Ρεδόντο δήλωσε ειρωνευόμενος, πως "ναι, πήραμε τα λεφτά της Μπάρτσα γιατί ήταν περισσότερα από αυτά που πρόσφερε η Ρεάλ"!

4. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΤΕΝΕΡΙΦΗΣ - ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ (1992/93)

Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για την ομάδα της Βαρκελώνης, η οποία τρεις μήνες πριν είχε κατακτήσει τα πρωταθλήματα Ισπανίας και Ευρώπης (αυτό το τελευταίο με το αξέχαστο φάουλ – κεραυνό του Ρόναλντ Κούμαν στην παράταση του τελικού με τη Σαμπντόρια). Ο Κρόιφ στηρίχτηκε και πάλι στον γνωστό κορμό των Θούμπι, Κούμαν, Λάουντρουπ και Στόιτσκοφ. Δίπλα τους οι γνωστοί πιτσιρικάδες και οι παλιοσειρές. Και απέναντί τους όπως πάντα η Ρεάλ Μαδρίτης. Με καινούργιο τεχνικό τον Μπενίτο Φλόρο και ενισχυμένη με τις προσθήκες του Ιβάν Σαμοράνο και του Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ, που μόλις είχε επιστρέψει από την ιταλική περιπέτεια. Στόχος; Ένας και μοναδικός. "Φέρτε την κούπα πίσω στη Μαδρίτη κι εγώ θα σας στείλω διακοπές στην Κόστα Μπράβα (σ.σ. η τουριστική ακτή της Καταλονίας)", δήλωνε ο πρόεδρος της Ρεάλ, Ραμόν Μεντόθα, στην προετοιμασία των "μερένγκες". Οι μνήμες από το κάζο της Τενερίφης ήταν ακόμα πολύ νωπές, αλλά ελάχιστοι έδωσαν σημασία σε μια λεπτομέρεια την ημέρα της κλήρωσης των αγώνων του πρωταθλήματος. Η Ρεάλ Μαδρίτης θα ολοκλήρωνε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις αντιμετωπίζοντας την Τενερίφε στο "Ελιοδόρο Ροντρίγκεθ Λόπεθ"...

Ο Χοσέ Μανουέλ Οτσοτορένα, αναπληρωματικός τερματοφύλακας της Τενερίφε, προσπαθεί να παρηγορήσει τον Μίτσελ που κλαίει για την απώλεια του πρωταθλήματος. Οι δυο τους είχαν υπάρξει συμπαίκτες στη Ρεάλ Μαδρίτης (20/6/1993)

Το πρωτάθλημα ξεκίνησε με τις δυο πρωταγωνίστριες, Μπάρτσα και Ρεάλ, να προχωρούν μαζί και να καταπίνουν αγωνιστικές και αντιπάλους χέρι χέρι στην κορυφή της βαθμολογίας. Ο Σαμοράνο με τα λευκά (26 γκολ) και ο Στόιτσκοφ με τα μπλαουγκράνα (20 γκολ) πυροβολούσαν τις αντίπαλες εστίες, οδηγώντας τις ομάδες τους στην τελική ευθεία. Απέμεναν τέσσερις αγωνιστικές. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ισοβαθμούσαν στην κορυφή με 52 βαθμούς. Όμως "σκόνταψαν" και οι δυο. Η Ρεάλ έμεινε στο 0-0 με την Οσασούνα και η Μπάρτσα ηττήθηκε 3-2 από την Θέλτα. Όπως και την προηγούμενη χρονιά, η Ρεάλ πήρε προβάδισμα ενός πόντου και το κράτησε μέχρι λίγο πριν το νήμα. Στην τελευταία αγωνιστική οι Καταλανοί είχαν να αντιμετωπίσουν την Ρεάλ Σοθιεδάδ στην έδρα τους. Και οι "μερένγκες" έπρεπε να ταξιδέψουν και πάλι στα Κανάρια, με μια μεγάλη διαφορά αυτή τη φορά. Η Τενερίφε και ο Βαλντάνο δεν ήταν αδιάφοροι, αντίθετα χρειάζονταν οπωσδήποτε τη νίκη για να βγουν στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή τα πρωτοσέλιδα της Marca και της As "έψαχναν" να βρουν τον τρόπο, με τον οποίο θα ταξίδευε το καταλανικό "βαλιτσάκι" που θα φρόντιζε να γιγαντώσει το κίνητρο των παικτών της Τενερίφε.

Την Κυριακή 20 Ιουνίου 1993 το κατάμεστο από κόσμο "Ελιοδόρο Ροντρίγκεθ Λόπεθ", υποδέχτηκε ξανά την επίδοξη πρωταθλήτρια, ενώ την ίδια στιγμή στη Βαρκελώνη, οι Βάσκοι του Σαν Σεμπαστιάν παρατάχθηκαν απέναντι στους "μπλαουγκράνα". Στο 11' του πρώτου ημιχρόνου το "Καμπ Νόου" σηκώθηκε στο πόδι. Όλοι πανηγύριζαν σαν τρελοί, όμως δεν ήταν η ομάδα τους που είχε σκοράρει. Στα Κανάρια, ο Ντερτίθια, ο Αργεντίνος φορ των γηπεδούχων είχε σημειώσει το 1-0 και το νησί φλεγόταν. Ο Βαλντάνο, που αυτή τη φορά είχε το άλλοθι του UEFA, έγινε ένα κουβάρι με τους παίκτες του. Δυο λεπτά αργότερα, στο 13’, ο Χρίστο Στόιτσκοφ έδωσε προβάδισμα στη Μπαρτσελόνα και βύθισε ακόμα περισσότερο στην απελπισία τους παίκτες της Ρεάλ, που άκουσαν τα καθέκαστα από τα μεγάφωνα του γηπέδου. Μέσα σε ένα δίλεπτο, όπως ακριβώς και ένα χρόνο πριν, τα όνειρα των "μερένγκες" για τίτλο έμοιαζαν να χάνονται στο αρχιπέλαγος. Και όταν στο 42’ ο Τσάνο πέτυχε το 2-0, όλα στην ουσία είχαν τελειώσει. Τα πρόσωπα του Μπουίτρε και των υπόλοιπων, καθώς κατευθύνονταν στα αποδυτήρια για το ημίχρονο, έδειχναν πως σε εκείνο το δράμα δεν υπήρχε γυρισμός.

Βίντεο: Τελευταία αγωνιστική, Πριμέρα 1992/93

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπενίτο Φλόρο έπαιξε το τελευταίο του χαρτί, ρίχνοντας στο παιχνίδι Προσινέτσκι και Αλφόνσο, για να αγωνιστεί για μισή ώρα με τέσσερις καθαρόαιμους επιθετικούς. Το μάτι όμως των γηπεδούχων γυάλιζε. Ήθελαν να προκριθούν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Και ήξεραν πως αν το κατάφερναν, οι τσέπες τους θα γέμιζαν πεσέτες από όλες τις πάντες. Ο Βαλντάνο που περίμενε την απέλπιδα προσπάθεια της Ρεάλ, οχύρωσε αριστοτεχνικά την ομάδα πίσω, χτυπώντας στις αντεπιθέσεις στην γεμάτη κενά άμυνα των "μπλάνκος". Όταν στο 79’ ο Σαμοράνο κλώτσησε εκτός φάσης αντίπαλο και αποβλήθηκε με απ’ ευθείας κόκκινη κάρτα, όλα μετατράπηκαν σε τυπική διαδικασία. Δέκα λεπτά αργότερα ο διαιτητής Γκράθια Ρεδόντο σφύριξε τη λήξη του αγώνα στέλνοντας την Τενερίφε στο κύπελλο UEFA και τη Ρεάλ σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Η ήττα και η δεύτερη συνεχόμενη απώλεια του τίτλου σήμανε την αρχή του τέλους για τη χρυσή γενιά της "σειράς του Γύπα" και το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα για την ομάδα του Γιόχαν Κρόιφ.

5. ΤΟ TAMUDAZO ΤΩΝ 18 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΩΝ (2006/07)

Το πρωτάθλημα της σεζόν 2006/07 ξεκίνησε με την Μπαρτσελόνα να θέλει να υπερασπιστεί τον τίτλο που είχε κερδίσει τις δυο προηγούμενες χρονιές. Από την άλλη μεριά, η Ρεάλ που είχε μείνει χωρίς λίγκα επί μια τριετία και με τον Φάμπιο Καπέλο στον πάγκο της, είχε ως στόχο την επιστροφή της στην κορυφή της Πριμέρα. Οι "μπλαουγκράνα" του Φρανκ Ράικαρντ, με τους Βαλντές, Πουγιόλ, Τσάβι, Ινιέστα, Ροναλντίνιο, Ετό, Τουράμ, Ζουλί και Γκούντιονσεν, απέναντι στους "μερένγκες" των Κασίγιας, Ρομπέρτο Κάρλος, Καναβάρο, Ραούλ, Ρονάλντο, Ρομπίνιο, Γκούτι, Ιγουαΐν, Μπέκαμ και Φαν Νίστελρόι. Μεγάλες ομάδες με ισορροπημένα ρόστερ, κάτι που αποτυπώθηκε και στην πορεία τους στην Πριμέρα Ντιβισιόν εκείνης της σεζόν. Όταν ολοκληρώθηκε η 36η αγωνιστική, τρεις ήταν οι διεκδικητές του τίτλου: Ρεάλ Μαδρίτης (72 β.), Μπαρτσελόνα (72 β.) και Σεβίγια (70 β.). Οι "αιώνιοι" ισοβαθμούσαν στην κορυφή, όμως οι "μπλάνκος" είχαν υπέρ τους την ισοβαθμία, αφού στα μεταξύ τους παιχνίδια η Ρεάλ είχε νικήσει 2-0 στο "Μπερναμπέου" και είχε αποσπάσει ισοπαλία 3-3 στο "Καμπ Νόου". Στην προτελευταία αγωνιστική, οι "μπλαουγκράνα" θα υποδέχονταν στο "Καμπ Νόου" την Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε στο ντέρμπι της Βαρκελώνης, ενώ οι "μερένγκες" θα ταξίδευαν στη Σαραγόσα για να αντιμετωπίσουν την τοπική ομάδα.

Ο Ραούλ Ταμούδο πλασάρει τον Βαλντές και ολοκληρώνει το Tamudazo (9/6/2007)

Όπως είναι προφανές, οι Καταλανοί χρειάζονταν τη νίκη και παράλληλα στραβοπάτημα της Ρεάλ για να πάρουν το πάνω χέρι στη βαθμολογία. Οι αγώνες ξεκίνησαν την ίδια ώρα και ο Ραούλ Ταμούδο των "περίκος" ήταν αυτός που έβαλε μπροστά στο σκορ την Εσπανιόλ, παγώνοντας το "Καμπ Νόου" στο 28' του πρώτου ημιχρόνου. Τρία λεπτά αργότερα, στο 31', ήταν ο Ντιέγο Μιλίτο εκείνος που ευστόχησε σε πέναλτι, ανοίγοντας το σκορ στην "Ρομαρέδα" υπέρ της Σαραγόσα. Στο 42' ο Λέο Μέσι ισοφάρισε για την Μπαρτσελόνα και οι δυο διεκδικήτριες του τίτλου πήγαν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα του ημιχρόνου με τα εξής αποτελέσματα: στο ισόπαλο 1-1 οι culés και στο 1-0 πίσω στο σκορ οι blancos, κάτι που σήμαινε ότι η Μπάρτσα εκείνη τη στιγμή είχε πλεονέκτημα έναντι της Ρεάλ. Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τις δυο ομάδες να πετυχαίνουν γκολ στο ίδιο λεπτό! Ήταν το 56' της επανάληψης, όταν ο Φαν Νίστελροϊ ισοφάρισε για τους "μερένγκες" στην "Ρομαρέδα" και ο Μέσι σκόραρε για δεύτερη φορά στο "Καμπ Νόου", ολοκληρώνοντας την ανατροπή των "μπλαουγκράνα" που πλέον κέρδιζαν 2-1! Η κατάσταση δεν άλλαζε με τα δυο τέρματα, αφού και με αυτά τα σκορ, η Μπαρτσελόνα έπαιρνε το προβάδισμα στη βαθμολογία, μία μόλις αγωνιστική πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος.

Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο ευνοϊκά για την ομάδα του Ράικαρντ, όταν στο 63' ο Ντιέγο Μιλίτο πέτυχε ένα ακόμα γκολ, βάζοντας και πάλι μπροστά στο σκορ την Σαραγόσα. Τα ματς συνέχισαν χωρίς να αλλάξει κάτι, έφτασαν στο 88' με τους δυο γηπεδούχους να προηγούνται 2-1 και ενώ όλοι περίμεναν τη λήξη για να επισημοποιηθεί η "αυτοκτονία" της Ρεάλ, έφτασε το 89' και τα περίφημα 18 εκείνα δευτερόλεπτα που έφεραν κυριολεκτικά τα πάνω-κάτω. Στο προτελευταίο λεπτό του αγώνα, ο Φαν Νίστελροϊ πέτυχε το δεύτερο προσωπικό του τέρμα, ισοφαρίζοντας σε 2-2. Αυτό από μόνο του δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει την βαθμολογία που είχε διαμορφωθεί υπέρ της Μπάρτσα, όμως... Όμως, 18 δευτερόλεπτα μετά τον Ολλανδό, ήταν η σειρά του Ταμούδο να "χτυπήσει". Ο αρχηγός της Εσπανιόλ νίκησε στο τετ α τετ τον Βαλντές, έφερε το ντέρμπι στα ίσα και ολοκλήρωσε μια από τις επικότερες "κηδείες" στην ιστορία των "μπλαουγκράνα". Τα παιχνίδια έληξαν αμφότερα 2-2 (με τέσσερις σκόρερ, από δυο γκολ έκαστος), Ρεάλ και Μπάρτσα έμειναν ισόβαθμες (με την ομάδα της Μαδρίτης να έχει όμως υπέρ της την ισοβαθμία) και στην τελευταία αγωνιστική, παρά το γεγονός ότι η Μαγιόρκα προηγήθηκε μέσα στο "Μπερναμπέου", οι "μερένγκες" με τρία γκολ στην επανάληψη, νίκησαν 3-1 και πήραν το πρωτάθλημα. Αυτό το κάζο που έπαθε η Μπαρτσελόνα, μέσα στην έδρα της και μάλιστα στο ντέρμπι της πόλης, έμεινε στην ιστορία ως το "Ταμουδάθο" (Tamudazo), λόγω φυσικά του διπλού σκόρερ των "περίκος", Ραούλ Ταμούδο.

Βίντεο: Προτελευταία αγωνιστική, Πριμέρα 2006/07

6. ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΥ (2009/10)

Και περνάμε στην τελευταία και πιο πρόσφατη περίπτωση όπου το πρωτάθλημα μεταξύ Ρεάλ και Μπαρτσελόνα κρίθηκε στην τελευταία αγωνιστική, αν και εδώ δεν υπήρξε ούτε το δράμα ούτε η αγωνία που συναντήσαμε σε προηγούμενες φορές. Η σεζόν 2009/10 ξεκίνησε με την ομάδα του Πεπ Γουαρδιόλα να έχει σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της, κατακτώντας την προηγούμενη χρονιά το τρεμπλ και τα δυο Σούπερ Καπ, ισπανικό και ευρωπαϊκό (τον Δεκέμβριο θα κατακτούσε και το Μουντιάλ συλλόγων, συμπληρώνοντας μια απίστευτη συλλογή τίτλων). Η Pep Team με την φοβερή παρέα της Μασία και τους Ανρί, Ιμπραχίμοβιτς, Αμπιντάλ, Τουρέ και Ντάνι Άλβες, απέναντι στην Ρεάλ του Μανουέλ Πελεγκρίνι και των δυο σούπερ μεταγραφών. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ θέλοντας να δημιουργήσει τους δεύτερους galácticos, ξόδεψε μερικά καράβια λεφτά για να φέρει στη Μαδρίτη τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Κακά. Μαζί τους φυσικά οι Κασίγιας, Ραούλ, Σέρχιο Ράμος, Πέπε, Μπενζεμά, Μαρσέλο, Γκούτι, Ιγουαΐν και Τσάμπι Αλόνσο! Το πρωτάθλημα ξεκίνησε και συνεχίστηκε με ελάχιστες απώλειες για τους δυο μονομάχους. Φτάνοντας στην 33η αγωνιστική, η Μπαρτσελόνα είχε 83 βαθμούς, έναντι 80 της Ρεάλ και την ισοβαθμία υπέρ της, αφού είχε κερδίσει και τα δυο clásicos (1-0 στο "Καμπ Νόου" και 0-2 στο "Μπερναμπέου").

Σε εκείνη την αγωνιστική όμως, η Εσπανιόλ έκανε για μια ακόμα φορά τη ζημιά στους "μπλαουγκράνα", αφού τους υποχρέωσε στο ισόπαλο 0-0 μέσα στο γήπεδό της. Παράλληλα, η Ρεάλ που κέρδισε 2-0 την Βαλένθια στη Μαδρίτη, πλησίασε στον ένα βαθμό (84-83), με πέντε αγωνιστικές να απομένουν μέχρι το τέλος. Οι δυο διεκδικήτριες δεν λάθεψαν στους επόμενους τέσσερις αγώνες τους, σημειώνοντας μόνο νίκες και έτσι φτάσαμε στην τελευταία αγωνιστική (με 96 βαθμούς για την Μπάρτσα και 95 για τη Ρεάλ), όπου οι μεν Καταλανοί θα αντιμετώπιζαν εντός έδρας την Βαγιαδολίδ, ενώ οι Μαδριλένοι την Μάλαγα εκτός. Οι αντίπαλοι μπορεί να ήταν πολύ μικρότερης δυναμικής, όμως πάλευαν αμφότεροι για τη σωτηρία τους, ισοβαθμώντας με 36 βαθμούς στην προτελευταία θέση του πίνακα! Οι "μπλαουγκράνα" ήθελαν νίκη για να είναι τελείως αδιάφοροι για το τί θα συνέβαινε στην "Ροσαλέδα" και γρήγορα ξεμπέρδεψαν με την "υποχρέωση", αφού στο μισάωρο το σκορ ήταν ήδη 2-0 υπέρ τους. Στη Μάλαγα, ο Ντούντα είχε πετύχει στο 9' το 1-0 για τους γηπεδούχους και με αυτά τα σκορ φτάσαμε στο ημίχρονο. Στην επανάληψη ο Φαν ντερ Φάαρτ ισοφάρισε γρήγορα (48') για τους "μερένγκες", όμως το "πανηγύρι" τελείωσε οριστικά όταν οι "μπλαουγκράνα" έφτασαν εύκολα στο 4-0, είκοσι λεπτά πριν να ολοκληρωθούν οι αγώνες. Τελικά η Μάλαγα κράτησε την ισοπαλία και σώθηκε, η Βαγιαδολίδ έπεσε και η Μπαρτσελόνα πήρε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα με τον Γουαρδιόλα στον πάγκο της.

Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα έχουν κερδίσει 4-0 την Βαγιαδολίδ και πανηγυρίζουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος της σεζόν 2009/10

Πηγές: As, Marca, Mundo Deportivo, lfp.es