Μπούρμπου: "Κάθε μετάλλιο μας δίνει ώθηση για τη συνέχεια"

Το να τραβάει κουπί είναι η δεύτερή της φύση. Μπορεί το βλέμμα της να είναι στραμμένο σε αντίθετο σημείο από την πορεία της, όμως συνηθίζει στο τέλος να ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών. Η Χριστίνα Μπούρμπου έχει καταφέρει ήδη να γράψει τη δική της ιστορία στην κωπηλασία και αναμένεται στο μέλλον να χαρίσει κι άλλες επιτυχίες στη χώρα μας.

Γεννημένη μέσα σε μία οικογένεια που τραβά κουπί δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και εκείνη από αυτόν τον δρόμο. Ξεκίνησε με την αδερφή της και από το 2018 και μέχρι σήμερα είναι μαζί με την Μαρία Κυρίδου. Οι δυο τους με όπλο την τεχνική, την ταχύτητα και το πείσμα τους έχουν καταφέρει να τα σαρώσουν όλα στο πέρασμά τους.

Για την ακρίβεια έχουν κατακτήσει όλους τους τίτλους σε παγκόσμιο επίπεδο από το 2018 μέχρι και σήμερα στις ηλικιακές κατηγορίες. Μάλιστα, είναι και το μοναδικό πλήρωμα το οποίο έχει κατακτήσει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο!

Η 19χρονη από τη Θεσσαλονίκη μίλησε στο Sport24.gr για τη σχέση της με την κωπηλασία, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην αρχή μέχρι να δέσει το δίδυμο με την Μαρία Κυρίδου, το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, την υποτροφία στο Yale, αλλά και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα.

Η συζήτησή μας ξεκίνησε με την αναπόφευκτη σχέση της με την κωπηλασία. «Ο πατέρας μου είναι πανελληνιονίκης στην κωπηλασία και συνεχίζει μέχρι και σήμερα αλλά γενικά είχε τρέλα με τον αθλητισμό, γι’ αυτό από μικρή ηλικία αποφάσισαν με την μητέρα μου να προσπάθησαν να τον εντάξουν και στην δική μας καθημερινότητα.

Δοκίμασα πολλά αθλήματα αλλά κανένα δεν με ξετρέλανε. Αποφάσισε ο πατέρας μου λοιπόν να δοκιμάσουμε κωπηλασία. Από τότε κολλήσαμε κι εγώ και η αδελφή μου η οποία έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ασχολία μου με το άθλημα αλλά παίζει ακόμα μεγαλύτερο ρόλο σήμερα».

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να φανούν εντυπωσιακά στα μάτια ενός μικρού παιδιού. Έτσι και η Χριστίνα Μπούρμπου εντυπωσιάστηκε από το πείσμα και την αποφασιστικότητα που έδειχναν οι μεγαλύτεροί της.

«Μπορώ να πω ότι θυμάμαι παρά πολλά πράγματα από τις πρώτες προπονήσεις, αλλά χαρακτηριστικά θυμάμαι την πρώτη μέρα που μπήκα στο γυμναστήριο του Ναυτικού ομίλου Θεσσαλονίκης και είδα τους αθλητές να κάνουν προπόνηση. Όλοι είχαν τόσο πείσμα και αποφασιστικότητα στα μάτια τους γι αυτό που κάνουν που δεν τους ένοιαζε ούτε ο πόνος ούτε τίποτα . Μου φαινόταν εξωπραγματικό».

Μίλησε κι εκείνη για πόνο. Όσοι την ακολουθούν εκείνη ή κάποιους άλλους αθλητές της κωπηλασίας θα έχουν δει σίγουρα φωτογραφίες από τα χέρια τους. Για εκείνη δεν υπήρξε ποτέ σκέψη να τα παρατήσει. «Η κωπηλασία μπορεί να είναι ένα από τα πιο σκληρά αγωνίσματα αλλά δεν παύει να είναι και από τα πιο όμορφα και ονειρικά πράγματα στη ζωή, με απίστευτη αίσθηση. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και αφοσίωση για βελτιώσεις την τεχνική σου αλλά και την δύναμη σου για να πάει ακόμα πιο γρήγορα η βάρκα. Κάθε τι που αλλάζεις ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια βλέπεις κατευθείαν τη διαφορά, τη βελτίωση στην βάρκα κι αυτό είναι που μ’ αρέσει πιο πολύ από όλα».

Στις πρώτες της κουπιές είχε δίπλα της την αδερφή της, Ελίζα. Κι αν νομίζεται ότι επειδή ήταν δύο αδερφές στην ίδια βάρκα τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα γελιέστε. «Με την αδελφή μου μπήκα στην ίδια βάρκα σε πολύ μικρή ηλικία. Ήταν η πρώτη φορά που μπαίναμε δίκωπο και οι δυο μας, σε ένα αγώνισμα που είναι πολύ δύσκολο. Γι αυτό υπήρχαν και πολλοί καυγάδες, κλάματα αλλά και γέλια. Τελικά πηγαίναμε πολύ καλά. Μαζί καταφέραμε να μπούμε στην εθνική ομάδα για πρώτη φορά».

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ 2018

Μπορεί να άρχισε την κωπηλασία το 2012, όμως οι επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν. Το 2017 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην αντίστοιχη διοργάνωση στο Τρακάι της Λιθουανίας αγωνιζόμενη μαζί με την Μαργαρίτα Γεωργούδη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η επόμενη χρονιά την βρήκε να κωπηλατεί μαζί με την Μαρία Κυρίδου. Μια συνεργασία η οποία είχε τις δυσκολίες της.

«Με την Μαρία στην αρχή αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα . Τους πρώτους μήνες δεν υπήρχε χημεία μεταξύ μας. Δουλέψαμε παρά πολύ σκληρά και πολλές φορά φτάναμε σε αδιέξοδα, καβγάδες και κλάματα. Όμως και οι δυο προσπαθήσαμε πολύ γιατί θέλαμε παρά πολύ να πάμε καλά και να δουλέψει αυτό το πλήρωμα. Με την στήριξη και βοήθεια των προπονητών και τις αμέτρητες ώρες προπόνησης φτάσαμε μετά από περίπου ένα χρόνο να πηγαίνουμε πολύ γρήγορα με καθημερινή πλέον βελτίωση».

Αυτά έγιναν στην αρχή. Το τι ακολούθησε θα σας το περιγράψουμε με τη βοήθεια και της Χριστίνας στις επόμενες λέξεις. Τον Μάιο του 2018 πήραν μέρος στον πρώτο τους διεθνή αγώνα, ο οποίος δεν ήταν άλλος από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Εφήβων-Νεανίδων που διεξήχθη στην γαλλική πόλη Γκραβελέν. Εκεί το μεγάλο φαβορί για το χρυσό ήταν το πλήρωμα από την Ρουμανία το οποίο ένα χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο.

Η πρόκριση στον τελικό ήταν εύκολη υπόθεση, όπως αποδείχτηκε και το χρυσό. Τα δυο κορίτσια του ΝΟΘ μπήκαν από το ξεκίνημα μπροστά και οδήγησαν την κούρσα ως τον τερματισμό. Η Χριστίνα Μπούρμπου και Μαρία Κυρίδου τερμάτισαν στην πρώτη θέση με χρόνο 7:54.08 αφήνοντας στη δεύτερη θέση τη βάρκα της Ρουμανίας που σημείωσε χρόνο 7:57.09 και στην τρίτη της Λιθουανίας που τερμάτισε σε 8:05.90.

Επόμενος στόχος του ήταν το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Εφήβων-Νεανίδων στο Ρατσίτσε της Τσεχίας. Εκεί ο μεγάλος αντίπαλος φάνταζε το δίδυμο από τις ΗΠΑ, ωστόσο αυτό δεν αποδείχτηκε στην πράξη. Το ελληνικό δίδυμο από τον ημιτελικό κιόλας φρόντισε να στείλει το μήνυμα του στις αντιπάλους του.

Οι Μπούρμπου-Κυρίδου ολοκλήρωσαν την προσπάθεια τους σε 7:15.53 βελτίωσαν το προηγούμενο καλύτερο ρεκόρ που είχε γίνει πριν από δυο χρόνια στο Ρότερντάμ από Ιταλικό πλήρωμα κατά 0.32 δευτερόλεπτα. Στον τελικό οι δύο αθλήτριες μπορεί να μην επανέλαβαν τον ίδιο χρόνο όμως το 7:17.10 ήταν αρκετό. Στη δεύτερη θέση ήταν το πλήρωμα των ΗΠΑ με 7:23.61 και τρίτο εκείνο της Τσεχίας με 7:26.71.

Πριν καλά καλά περάσει ένα μήνας ήρθε κι άλλο μετάλλιο για το ελληνικό πλήρωμα. Αυτή τη φορά στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα U23 στο Μπρέστ της Λευκορωσίας. Η Μαρία Κυρίδου και η Χριστίνα Μπούρμπου μετά τη νίκη τους στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Εφήβων-Νεανίδων στο Ρατσίτσε της Τσεχίας στις 12 Αυγούστου κατέκτησαν και την πρώτη θέση στο μεγάλο τελικό του στο Μπρέστ. Η μάχη ήταν σκληρή με τη βάρκα της Λευκορωσίας που πέρασε μπροστά στα 1500 αλλά οι δυο Ελληνίδες επανέκτησαν τα πρωτεία και τερμάτισαν πρώτες με 7:13.23. Οι Λευκορωσίδες πήραν το ασημένιο με 7:14.06 και τρίτες ήταν οι Ρωσίδες με 7:16.87.

«Το 2018 ήταν μια απίστευτη χρόνια για εμένα και την Μαρία. Ήταν η πρώτη μας χρόνια μαζί σαν πλήρωμα γι αυτό και είχαμε αρκετές δυσκολίες. Πήραμε πολλά χρυσά μετάλλια σε διεθνής αγώνες στην κατηγορία μας αλλά και σε μεγαλύτερες. Κάθε χρυσό μετάλλιο που παίρναμε ήταν η γλύκα αλλά και η ώθηση που μας έκανε να θέλουμε να κατακτήσουμε την πρώτη θέση και στον επόμενο αγώνα, κλείνοντας με το χρυσό μετάλλιο στην Αργεντινή που ήταν το πιο σημαντικό μετάλλιο και ένας αξέχαστος αγώνας».

Το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του Μπουένος Άιρες ήταν το κερασάκι στην τούρτα ενός πενταμήνου στο οποίο κατέκτησαν τέσσερα χρυσά μετάλλια σε όλες τις διοργανώσεις. Ήταν όμως και το πιο δύσκολο αφού είχε τις ιδιαιτερότητές του σε ό,τι αφορά τη διαδρομή.

«Η αλήθεια είναι ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες Νέων πραγματικά ήταν πολύ δύσκολοι επειδή υπήρχαν ειδικές συνθήκες. Η απόσταση ήταν πολύ πιο μικρή από αυτήν που αγωνιζόμαστε συνήθως με αποτέλεσμα να μην προλάβουμε να αναπτύξουμε την τακτική και στρατηγική που έχουμε στον κανονικά αγώνα. Καταφέραμε όμως να εξοικειωθούμε γρήγορα στα καινούργια δεδομένα με το επιθυμητό αποτέλεσμα».

Το 2019 είχε λιγότερους αγώνες και μετάλλια, αλλά μια μεγάλη πρόκριση. Η Χριστίνα Μπούρμπου με την Μαρία Κυρίδου είναι το μοναδικό πλήρωμα της κωπηλασίας με εξασφαλισμένη πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο.

«Η πρόκριση μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο ήταν ένα μεγάλο όνειρο για εμάς που τελικά πραγματοποιήθηκε με πάρα πολύ σκληρή δουλειά θυσίες πείσμα και τεράστια θέληση. Είμαστε και οι δύο μικρές σε ηλικία για τα δεδομένα του αθλήματος σε αυτούς τους αγώνες, αλλά αποδείξαμε ότι όταν θέλεις κάτι πολύ και δουλέψεις σκληρά μπορείς να το καταφέρεις».

Πάντως η εκπλήρωση του ονείρου τους θα αργήσει λιγάκι αφού οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβλήθηκαν. «Η αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων πιο πολύ μας στεναχώρησε παρά μας δημιούργησε πρόβλημα στον προγραμματισμό. Ευτυχώς αυτή η αναβολή δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα στην υποτροφία μου η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική για εμένα. Βλέπω πλέον αυτή την αναβολή μόνο θετικά γιατί είναι μια ευκαιρία για να μπορέσουμε με την Μαρία να βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο μέχρι την επόμενη χρονιά».

Μπορεί το ραντεβού με το όνειρό της να αργήσει, το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα πραγματοποιηθεί. Για να καταφέρει να φτάσει στο Τόκιο μαζί με την Μαρία είχε πολύτιμη βοήθεια από εκείνους που τις στηρίζουν. «Πάντοτε οι χορηγοί που έχουμε δίπλα μας μας λύνουν πολλά προβλήματα, γιατί όπως είναι γνωστό ειδικά τα αθλήματα που είναι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας δεν έχουν τόσα έσοδα για τους αθλητές. Εγώ είμαι τυχερή που έχω για βασικό χορηγό μου τη Stoiximan, την υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη, αλλά και την Progame η οποία διαχειρίζεται αποκλειστικά τα πνευματικά μου δικαιώματα αποτελωντας βασικο πυλωνα βοήθειας στην προσπαθειά μου».

Μου φαινόταν άπιαστο όνειρο οι Ολυμπιακοί

Με μία αθλήτρια 19 ετών η κουβέντα δεν θα μπορούσε να μην πάει και στο κομμάτι της εκπαίδευσης σε συνδυασμό με τον αθλητισμό στο κορυφαίο επίπεδο. Εκείνη θα κωπηλατεί πλέον για το Yale, ωστόσο εύχεται κάτι που θα ήθελαν όλοι οι Έλληνες αθλητές. Να αναβαθμιζόταν τόσο το επίπεδο εκπαίδευσης στη χώρα μας που να επέτρεπε και στους αθλητές να συνδυάσουν τις σπουδές τους με τον πρωταθλητισμό.

«Όντως, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πολλά παιδιά να φεύγουν για το εξωτερικό. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει γιατί αυτός ο συνδυασμός σπουδών - αθλητισμού για κάποιον που κάνει πρωταθλητισμό είναι ιδανικός. Πραγματικά θα ήταν πολύ θετικό να υπάρξει κάποια στιγμή κάτι ανάλογο στην Ελλάδα και σίγουρα θα έκανε τους νέους να σκεφτούν ξανά πριν πάρουν την απόφαση να φύγουν στο εξωτερικό».

Η άποψη της Χριστίνας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού και η ίδια ανήκει στη χρυσή γενιά της κωπηλασίας που είναι έτοιμη να βγει στο προσκήνιο και σε επίπεδο ανδρών – γυναικών. «Αυτό συμβαίνει γιατί γίνεται πολύ καλή και οργανωμένη δουλειά. Αυτή η παράδοση σίγουρα δεν είναι τυχαία και πιστεύω ότι θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια γιατί η Ελλάδα έχει ταλέντα και έχει και τους ανθρώπους που ξέρουν πώς να τα αξιοποιήσουν».

Για το τέλος δεν θα μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε μία κοπέλα 19 χρονών για τα αθλητικά της όνειρα κι εκείνη αποδείχτηκε ότι πατάει γερά στη γη. «Από τότε που ξεκίνησα την κωπηλασία το όνειρο μου ήταν να πάω στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μου φαινόταν άπιαστο και ονειρικό τότε. Τώρα πλέον, κάθε χρόνο οι βλέψεις και τα όνειρα μου αλλάζουν. Φέτος έβλεπα σαν όνειρο να είμαστε στην εξάδα των ολυμπιακών αγώνων στο Τόκιο».