Να πως γκένεν αυτό

Ο Πάτρικ Ογκουνσότο ήρθε στην Ελλάδα αμούστακο παιδί. Ήταν 17 όταν άφησε τη μητέρα του και τις πέντε αδελφές του (ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή), για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Να παίξει μπάλα στην Ευρώπη και να ζήσει την οικογένειά του στο Λάγος, στη Νιγηρία. 17 χρόνια μετά δεν μετανιώνει για τίποτα, για καμία από τις επιλογές που πήρε στη ζωή του.

Ο 34χρονος -πλέον- Αφρικανός μιλάει σε μια Unique συνέντευξη στο Sport24.gr, διαφορετική από τις υπόλοιπες. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, όταν έπαιρνε το λεωφορείο για να πάει στην προπόνηση με τα λιγοστά χρήματα που έπαιρνε η μητέρα του. Οι φωτογραφίες του πατέρα του που τον ενέπνευσαν να παίξει μπάλα και η θέλησή του να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Άλλωστε αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου, όπως επισημαίνει.

Μιλάει για το μέσο που δεν είχε για να παίξει στην Εθνική του ομάδα, για τις πράξεις που έχει κάνει και για τις οποίες αισθάνεται υπερήφανος, ενώ αναφέρεται στις περιβόητες δηλώσεις μετά το ΟΦΗ - Εργοτέλης, που μέχρι και σήμερα παίζονται στην τηλεόραση και στα ΜΜΕ. "Δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Υπάρχουν όμως ορισμένοι Έλληνες που δεν μιλούν καλά τα ελληνικά. Θα πουν σε εμένα γιατί δεν τα είπα σωστά;" λέει με παράπονο ο Ογκουνσότο.

Αναφέρεται στον ρατσισμό και στέλνει το μήνυμα ότι "όλοι είμαστε παιδιά του Θεού". Σημειώνει ότι ουδέποτε έβαλε τα χρήματα ως πρώτη προτεραιότητα στη ζωή του και ότι δεν είναι λίγες οι φορές που βοήθησε κόσμο που το είχε ανάγκη. "Δεν έχω τα εκατομμύρια, αλλά τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Ο χαρακτήρας μου έμεινε ο ίδιος, δεν άλλαξε ποτέ" λέει με υπερηφάνεια ο ποδοσφαιριστής που α αγωνίζεται στο β' τοπικό της Μακεδονίας, στη Δόξα Τριλόφου. Πώς σκέφτεται το μέλλον του; Θα επιστρέψει στη χώρα του ή θα μείνει στην Ελλάδα; Ο Πάτρικ μιλάει μέσα από την καρδιά του.

Μου έδινε λεφτά η μάνα μου για να πάω στην προπόνηση

- Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;

"Από μικρό θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζω μπάλα. Ήμουν σε μια ακαδημία και μου δόθηκε η δυνατότητα να πάω σε μια ομάδα στην πρώτη κατηγορία, η οποία με έστειλε δανεικό στη δεύτερη κατηγορία. Πίστευα ότι θα μπορούσα να κάνω καριέρα. Ο πατέρας μου έπαιζε και αυτός μπάλα στο σχολείο του. Τον έβλεπα σε φωτογραφίες και πίστευα ότι και εγώ μπορώ να παίξω μπάλα".

-Ήταν δύσκολα τα παιδικά σου χρόνια στη Νιγηρία;

"Σε όλη την Αφρική είναι δύσκολα τα πράγματα. Και στη χώρα και στην οικογένειά μου υπήρχαν δυσκολίες. Εγώ είμαι το μοναδικό αγόρι και έχω πέντε αδελφές. Έτσι μεγαλώσαμε. Εγώ ήθελα να παίξω μπάλα και είμαι ευχαριστημένος με τη ζωή μου. Η μάνα μου είναι στο πλευρό μου, οι αδερφές μου το ίδιο. Πίστευα ότι μέσω του ποδοσφαίρου θα μπορούσα να βοηθήσω την οικογένειά μου. Ο πατέρας μου δεν ζει, πέθανε όταν ήμουν μικρός. Έτσι είναι η ζωή. Στη Νιγηρία είναι διαφορετικά τα πράγματα. Δεν σε πάει ο μπαμπάς και η μαμά στην προπόνηση. Πας μόνος. Χρωστάω πολλά στη μάνα μου, γιατί αυτή μου έδινε λεφτά για εισιτήριο, για να πάρω το λεωφορείο και να πάω στην προπόνηση. Δεν είναι εύκολο για μια οικογένεια στη Νιγηρία να έχει αμάξι. Η μάνα μου δούλευε στο δημαρχείο και πάντα μου έδινε λεφτά για να μπορώ να πηγαίνω στις προπονήσεις. Δεν έπαιρνε πολλά χρήματα, αλλά ήταν αυτή που μας στήριζε όλους".

- Οι αδερφές σου δουλεύουν στη Νιγηρία;

"Ναι όλες. Η πρώτη είναι γιατρός, έχει πάει στην Αμερική με τον άνδρα της. Θα μείνουν εκεί τρία χρόνια και μετά θα γυρίσουν στη Νιγηρία. Η δεύτερη αδερφή μου είναι μηχανικός αυτοκινήτων. Είναι η μοναδική γυναίκα στην πόλη μου, το Λάγος, που είναι μηχανικός. Έχει βγει πολλές φορές στην τηλεόρααση να μιλήσει για αυτό. Έχει δικό της μηχανουργείο. Δόξα τω Θεώ. Η τρίτη αδερφή μου έχει δικό της μαγαζί, στο χωριό του άνδρα της, και πουλάνε ποτά. Η τέταρτη και αυτή δουλεύει και η πέμπτη είναι στο Πανεπιστήμιο. Σπούδασε υπολογιστές και όταν τέλειωσε την κράτησαν εκεί να εργάζεται στο γραφείο. Όλοι είμαστε καλά. Εγώ ήμουν το μοναδικό αγόρι και ήξερα ότι πρέπει να βοηθήσω την οικογένειά μου. Και όχι μόνο τη μάνα μου και τις αδερφές μου, αλλά και τον αδερφό του πατέρα μου και την αδερφή του. Έτσι μεγαλώνουμε εμείς στην Αφρική. Δεν ξεχνάμε κανένα στην οικογένεια".

Θέλω να παντρευτώ και να κάνω τη δική μου οικογένεια

-Έχεις στηρίξει την οικογένειά σου με χρήματα;

"Αν δεν τη βοηθούσα εγώ, ποιος θα το έκανε; Δόξα τω Θεώ, όμως, νομίζω κάτι καλό έκανα στο ποδόσφαιρο και τους στήριξα...".

-Σκέφτεσαι να επιστρέψεις κάποια στιγμή στη Νιγηρία ή όχι;

"Όπως τα βλέπω τώρα, νομίζω θα μείνω στην Ελλάδα. Ο κόσμος εδώ με αγαπάει, είμαι ευχαριστημένος. Θέλω να κάνω εδώ οικογένεια".

- Έχεις παντρευτεί, έχεις κάποια σχέση;

"Έχω μια κοπέλα. Παλαιότερα είχα παντρευτεί, αλλά χώρισα. Τώρα είμαι με μια καλή κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη και αν όλα πάνε καλά θα κάνουμε οικογένεια. Μένουμε μαζί. Θέλω να κάνω παιδιά. Όποιος ζει, θέλει να κάνει παιδιά και να παντρευτεί. Όλα θα πάνε καλά".

- Όταν ήσουν ακόμα μικρός, στη Νιγηρία, είχατε μπάλες για να παίξετε ποδόσφαιρο;

"Είχαμε κάτι... αερόμπαλες. Δεν μπορούσαμε να παίξουμε φυσιολογικά. Και φυσικά δεν υπήρχαν γήπεδα. Στο τσιμέντο παίζαμε. Βάζαμε κάτω πέτρες, μια αριστερά και μια δεξιά, και λέγαμε ότι αυτό είναι το τέρμα. Για αυτό βλέπεις ότι οι παίκτες από την Αφρική λειτουργούν διαφορετικά. Εκεί δεν μας μαθαίνει κανείς μπάλα, μόνοι μας μαθαίνουμε. Παίζαμε από έξι χρονών, αλλά δεν μας λέει κανείς πώς να σουτάρουμε, πώς να δώσουμε πάσα. Όταν λέω καμιά φορά ότι τη μπάλα την έμαθα από την... κοιλιά της μάνας μου, δεν είναι αστείο. Δεν μου έμαθε κανείς ποδόσφαιρο".

- Από τη γειτονιά σου στη Νιγηρία υπάρχει κάποιος άλλος ποδοσφαιριστής που έκανε καριέρα στο ποδόσφαιρο;

"Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει στη ζωή του πώς θα πάει μπροστά. Για αυτό λέω στον κόσμο, όταν ήμουν στην ακαδημία, ήταν άλλα 30 παιδιά. Μόνο εγώ έπαιξα μπάλα και πήγα στην Ευρώπη. Πάντα στη ζωή μου δεν έβαζα τα χρήματα μπροστά, αλλά τη δουλειά μου. Αυτό με έχει βοηθήσει μέχρι σήμερα. Αν δουλεύεις σωστά, θα έρθουν και τα χρήματα. Μπορεί να μην έχω παίξει στην Εθνική Νιγηρίας, αλλά με ξέρουν όλοι στη χώρα μου".

Αν είσαι σωστός άνθρωπος, ο Θεός δεν σε εγκαταλείπει

- Γιατί πιστεύεις ότι δεν έπαιξες ποτέ στην Εθνική ομάδα της Νιγηρίας;

"Πιστεύουν ότι στην Ελλάδα δεν είναι τόσο υψηλό το επίπεδο. Για αυτό ήταν δύσκολο να με πάρουν. Όπως θα βλέπεις, καλούν ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ιταλία, Αγγλία και Γαλλία. Αλλά ούτε αυτό αρκεί. Αν δεν έχεις κάποιον μέσα από την ομοσπονδία, ένα γνωστό, δύσκολα θα εκπροσωπήσεις τη χώρα. Δυστυχώς έτσι είναι στην Αφρική. Αν δεν έχεις κάποιον... δυνατό από πίσω, δεν παίζεις στην Εθνική. Τότε που έπαιζα στον Εργοτέλη, ήμουν μέσα στους τρεις πρώτους Νιγηριανούς σκόρερ στην Ευρώπη, αλλά ποτέ δεν με κάλεσαν. Γιατί δεν είχα γνωστό στην ομοσπονδία. Δεν προέρχομαι από πλούσια οικογένεια. Όλοι δούλευαν. Ο πατέρας μου, η μάνα μου και εγώ έκανα ό,τι μπορώ μέσω του ποδοσφαίρου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τη ζωή μου και με τον τρόπο που με μεγάλωσαν. Ευχαριστώ τον Θεό για αυτό, που με έκαναν σωστό. Γιατί αν είμαι και εγώ σωστός, ο Θεός το βλέπει και δεν με εγκαταλείπει".

- Πώς σκέφτεσαι τη ζωή σου σε λίγα χρόνια;

"Τώρα είμαι στο β' τοπικό, στη Δόξα Τριλόφου. Θα πάμε στα μπαράζ για να ανέβουμε στο α' τοπικό. Η Δόξα δεν έχει ακαδημία και θέλουμε από εφέτος να κάνουμε. Θέλω να βοηθήσω τα παιδιά γιατί τα αγαπάω. Υπάρχουν πολλά ταλέντα στην Ελλάδα και θέλω να τα μάθω να παίζουν ποδόσφαιρο. Για να τα καταφέρουν, όμως, θα πρέπει από μικρά να ξέρουν τα βασικά πράγματα. Όχι να πάνε 16-17 χρονών. Σε αυτή την ηλικία τι μπορεί να μάθουν; Πώς μπορούν να παίξουν μπάλα; Στο εξωτερικό από 12 ετών ξέρουν τακτική".

- Ποιος σε είχε φέρει στην Ελλάδα;

"Ο μάνατζέρ μου στη Νιγηρία συνεργάστηκε με έναν Έλληνα. Στην αρχή ήταν να έρθω στον Παναθηναϊκό, σε 17 ετών. Μετά από δύο μέρες μου είπαν ότι δεν θα πάω στον Παναθηναϊκό, γιατί δεν έχω παίξει στην Εθνική Νέων της Νιγηρίας. Δεν έκανα ούτε προπόνηση. Ήμουν σίγουρος ότι θα υπέγραφα αν με άφηναν να κάνω προπόνηση, αν με άφηναν να με δουν. Τελικά πήγα στον Πανηλειακό, ήταν προπονητής ο Άρι Χάαν. Τότε ήταν Μάιος και τέλειωνε το πρωτάθλημα. Ο Χάαν είπε του προέδρου ότι με θέλει και έκανα ένα μήνα προπονήσεις. Ήμουν εκεί με τον Βύντρα, τον Ταραλίδη. Εκείνη τη χρονιά έφυγαν οι Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλος για τον Ολυμπιακό...".

- Μετά το καλοκαίρι τι έγινε;

"Επέστρεψα στη Νιγηρία για διακοπές και επέστρεψα μετά από ένα μήνα στον Πανηλειακό για προετοιμασία. Ο Άρι Χάαν όμως αποχώρησε και ήρθε άλλος προπονητής, ο οποίος δεν με ήθελε. Όμως δεν ήταν αυτό το μοναδικό πρόβλημα. Η ομάδα μου στη Νιγηρία ήθελε πολλά λεφτά και ο Πανηλειακός δεν μπορούσε να δώσει τα λεφτά αυτά. Έτσι έπαιζα μόνο στα φιλικά και τον Δεκέμβριο γύρισα στη Νιγηρία. Βρήκα ξανά τρόπο να επιστρέψω στην Ελλάδα. Ο μάνατζερ Βασίλης Μπανιώρας με έφερε στον Άρη. Έκανα προπονήσεις με τη δεύτερη ομάδα, στο Χαριλάου. Ο Άρης είχε τότε οικονομικά προβλήματα, ώσπου ένα βράδυ αποφασίσαμε να πάμε στην Κρήτη, για δοκιμή στον Εργοτέλη. Με είδε ο πρόεδρος Νίκος Τζώρτζογλου και τρελάθηκε. Μου είπε ότι με θέλει. Εκείνη την πρώτη προπόνηση παρακολούθησε ο Γκέραρντ. Εγώ φυσικά δεν ήξερα ποιος είναι ο Γκέραρντ. Μετά από δύο μέρες μου έκανε πρόταση να πάω στην Κύπρο, στο ΑΠΟΕΛ. Πήγα λοιπόν εκεί και κάναμε προετοιμασία στην Αυστρία. Τότε το ΑΠΟΕΛ θα έπαιζε προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ. Ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ όμως δεν με ήθελε. Έλεγε ότι είμαι μικρός για να παίξω σε τέτοιο επίπεδο".

-Τι συνέβη τελικά;

"Μου είπαν να πάω δανεικός στην ΑΕΚ Λάρνακας. Πήγα εκεί για 1-2 μέρες, αλλά δεν είχαν χρήματα. Γύρισα πίσω στο ΑΠΟΕΛ και ήρθαν στην Κύπρο να με βρουν οι Τζώρτζογλου και Σουλτάτος (σ. είχαν τον Εργοτέλη). Μου είπαν ότι με θέλουν. Δεν μου άρεσε τόσο πολύ η Κύπρος να σου πω την αλήθεια. Η Ελλάδα όμως μου άρεσε. Έτσι αποφάσισα να πάω στον Εργοτέλη και ας ήταν Γ' Εθνική. Σκέφτηκα ότι τουλάχιστον θα άρχιζα την καριέρα μου στην Ευρώπη. Δεν κοιτάζω πρώτα τα λεφτά, αλλά πώς θα είμαι καλά, όπου και αν είμαι. Υπέγραψα στον Εργοτέλη και μετά από δύο μήνες με ξαναπήραν από το ΑΠΟΕΛ, να γυρίσω. Τους είπα ότι θα μείνω στη Γ' Εθνική με τον Εργοτέλη. Εδώ με πίστεψαν. Άσε που σε ένα μήνα είχα βάλει 7 γκολ".

- Τι θυμάσαι περισσότερο από το πέρασμά σου από τον Εργοτέλη;

"Είχα πει στον Σουλτάτο ότι θα βάλω πάνω από 15 γκολ τον πρώτο χρόνο. Ήμασταν όλοι μαζί για καφέ, ήταν εκεί και ο Γκέραρντ, ο Στεφανουδάκης (γιατρός του ΟΦΗ), περίπου δέκα άτομα. Ο Σουλτάτος μου είπε ότι δεν θα βάλω πάνω από 15 γκολ. Ο Γκέραρντ είπε να βάλω στοίχημα με τον Σουλτάτο στοίχημα. Ότι για κάθε γκολ μετά τα 15 θα μου έδινε ο Σουλτάτος από ένα μπουκάλι ουίσκι. Κατάφερα να βάλω 30 γκολ και έτσι μου έδωσε 15 μπουκάλια. Ήταν ωραία πλάκα αυτή. Φαντάσου ότι μέχρι και πριν από το τελευταίο ματς είχα 27 γκολ. Έκανα χατ τρικ με τον Αγροτικό Αστέρα εκτός έδρας, έφτασα τα 30, τερματίσαμε δεύτεροι και ανεβήκαμε στη Β' Εθνική".

-Μετά τον Εργοτέλη πήγες στο Βέλγιο...

"Ναι. Και θυμάμαι ότι οι εφημερίδες δεν έγραφαν καλά πράγματα για εμένα. Ότι πήρα λάθος απόφαση να φύγω, ότι δεν θα παίξω καλά εκεί και ότι θα μετανιώσω. Όταν όμως τα άκουγα αυτά, πείσμωνα. Πήγα στο Βέλγιο και έβαλα 20 γκολ με τη Βέστερλο. Ήμουν πάλι πρώτος σκόρερ. Αν πας στο σπίτι μου στη Νιγηρία, η μάνα μου έχει μαζέψει τις φανέλες των ομάδων που έπαιξα και με διαφημίζει. Είμαι υπερήφανος για τη δουλειά μου και για αυτά που πέτυχα. Και στο Βέλγιο όλοι με ξέρουν. Αυτό έχει σημασία για εμένα. Και πιο πολύ χαίρομαι που με αγαπάνε για τον χαρακτήρα μου".

- Έχεις κάνει κάποια πράξη για την οποία νιώθεις υπερήφανος;

"Έχω βοηθήσει πολύ κόσμο στην Ελλάδα. Όταν έχω λεφτά και μπορώ να βοηθήσω, θα το κάνω. Δεν κοιτάζω μόνο τον εαυτό μου. Αλλιώς είναι αν δεν έχεις. Έτσι το βλέπω εγώ. Είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου και ο κόσμος ξέρει ποιος είμαι. Σίγουρα δεν γίνεται να σε αγαπάνε όλοι, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει κάτι κακό για εμένα. Θέλω ο άλλος να ειλικρινής απέναντί μου. Και εγώ θα είμαι το ίδιο. Στη δουλειά μου είμαι τρελός. Αλλά είναι δουλειά μου. Ο Παπουτσάκης έλεγε ότι είμαι γιος του. Και ο Τζώρτζογλου αυτό λέει. Πάντα δούλευα για την ομάδα μου και όχι για τον εαυτό μου".

Δεν έχω εκατομμύρια, αλλά τα έχω καλά με τον εαυτό μου

- Σε είχε πειράξει που ο κόσμος ασχολήθηκε και ακόμα ασχολείται με τις δηλώσεις που έκανες μετά το ματς του ΟΦΗ με τον Εργοτέλη; Ένιωσες ότι σε κοροϊδεύουν ή δεν έδωσες σημασία;

"Σε εκείνο το παιχνίδι ο Εργοτέλης προσπαθούσε να μείνει στην κατηγορία και ο διαιτητής έκανε συνεχώς λάθη κατά του Εργοτέλη. Δεν ήθελα η ομάδα να πέσει στη Β' Εθνική. Για αυτό νεύριασα πάρα πολύ. Έβραζε το αίμα μου. Άλλο να είσαι ήρεμος με τους ανθρώπους σου. Δεν με είχε πειράξει που το έπαιζαν συνέχεια το βίντεο. Όντως δεν μιλούσα καλά ελληνικά, αλλά ήταν πάνω στα νεύρα μου. Ήταν όμως και τα πρώτα μου χρόνια στην Ελλάδα. Μου αρέσουν τα ελληνικά και πάντα προσπαθώ να τα μιλάω. Καμιά φορά πάνε να μου μιλήσουν αγγλικά και τους σταματάω. Τους λέω να μου μιλήσουν ελληνικά. Δεν υπάρχει κάτι στα ελληνικά που να μην το καταλάβω. Υπάρχουν όμως ορισμένοι Έλληνες που δεν τα μιλούν καλά. Θα μου πουν εμένα γιατί δεν τα είπα σωστά; Που πάντα προσπαθώ να τα γράφω και να τα μιλάω; Πάντως δεν κρατάω κακία σε κανέναν".

- Την αγάπησες την Κρήτη;

"Όταν με ρωτάνε από που είμαι τους απαντάω ότι ο πατέρας μου είναι από τη Νιγηρία και η μάνα μου από τα Ανώγεια (σ. κωμόπολη του νομού Ρεθύμνου). Όπου πάω τους λέω ότι είμαι Κρητικός. Μια φορά, όταν ήμουν στο Βέλγιο, μια γιαγιά και ένας παπούς προσπαθούσαν να πληρώσουν το εισιτήριο στο αεροδρόμιο, για να πάρουν το αυτοκίνητο και να φύγουν. Δεν ήξεραν πώς να βάλουν τα λεφτά στο μηχάνημα. Όταν τους είπα να τους βοηθήσω, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι μιλούσα τόσο καλά ελληνικά. Ήταν Έλληνες. Με ρώτησαν από που είμαι και τους είπα ότι είμαι Κρητικός".

- Έχεις βιώσει τον ρατσισμό στην Ελλάδα;

"Στην Ελλάδα ποτέ για εμένα. Ο κόσμος με αγαπάει. Όμως θέλω να πω ότι όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού. Ο Θεός μας κάνει όλους μας. Δεν είναι ωραίο να λες «να, αυτός είναι μαύρος». Όταν έρθει ένας ξένος στην Αφρική, εμείς του συμπεριφερόμαστε με τον καλύτερο τρόπο. Τον πάμε βόλτα, δεν θα πληρώσει τίποτα όπου πάμε. Είμαστε φιλόξενοι και χαρούμενοι όταν έρχονται. Θα πάμε στη λαϊκή, στην αγορά για του κάνουμε ένα δώρο. Έχουμε αγάπη προς τον ξένο. Για αυτό και ο κόσμος πρέπει να αγαπάει και τον μαύρο και τον λευκό. Εγώ πιστεύω στον Θεό και κάθε Κυριακή πάω στην εκκλησία. Και στην Ελλάδα και στο Βέλγιο πήγαινα. Ο παππάς στο Βέλγιο στην καθολική εκκλησία με ξέρει. Πάντα στη ζωή μου πίστευα στον Θεό και κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τον χαρακτήρα μου. Μπορεί να μην έχω τα εκατομμύρια, αλλά τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Δεν χρειάζονται εκατομμύρια για να περνάς καλά. Αν είσαι καλός στη ζωή και στη δουλειά σου ο Θεός θα σε βοηθήσει".