Πάντα έκανε την καλύτερη επιλογή. Αυτή που εκείνος θεωρούσε ιδανική, για τη χρονική φάση που βρισκόταν και τις ανάγκες που είχε. Όταν ήταν στην Αυστραλία, έψαχνε χρόνο. Ήλθε λοιπόν, στην Ελλάδα που αναζήτησε και ρόλο, όπως άλλαζε και θέση και πλέον ένιωσε έτοιμος να διεκδικήσει και το δικαίωμα του σε ένα εξαιρετικό συμβόλαιο. Όχι, διαβάστε την ιστορία του Απόστολου Γιάννου, όσα μας είπαν οι Στάικος Βεργέτης και Craig Moore... και τα ξαναλέμε.

Το αυστραλιανό Fox Sports είχε την αμεσότερη αντίδραση, στις εξελίξεις, με τον συνεργάτη του στο Λονδίνο, Daniel Garb, ο οποίος ήλθε στην Αθήνα, συνάντησε τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, στους στύλους του Ολυμπίου Διός και "έβγαλε" τρία θέματα, σε video διάρκειας 3.20''. Το πρώτο αφορούσε την απόφαση του παίκτη να παίξει στους Socceroos, αντί της Εθνικής Ελλάδος ("Δεν ήταν εύκολο να αποφασίσω για ποια χώρα θα παίξω. Νιώθω το ίδιο και για τις δύο. Η Αυστραλία βρίσκεται σε ανοδική πορεία από τη στιγμή που ανέλαβε ο Άγγελος Ποστέκογλου. Έκρινα πως η εθνική Αυστραλίας θα ήταν καλύτερη επιλογή για εμένα, ως ποδοσφαιριστή. Ταιριάζω καλύτερα εκεί. Θα δώσω τα πάντα, τον καλύτερό μου εαυτό").

Ο δημοσιογράφος του θύμισε πως τον προσεχή Ιούνιο οι δυο χώρες του θα συναντηθούν σε φιλικά και υπάρχει το ενδεχόμενο να σκοράρει στα δίχτυα της ομάδας που του έδωσε την ποδοσφαιρική οντότητα. Εκείνος εξήγησε: "είναι τρελό. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Δεν νομίζω ότι έχει συμβεί ποτέ άλλοτε σε κάποιον, αυτό. Θα το αντιμετωπίσω, όπως θα το ζήσω. Έχω καλή σχέση με όλους τους παίκτες και πιστεύω ότι δεν θα έχω πρόβλημα, εντός αγωνιστικού χώρου". Στην απόφαση του έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι των Socceroos ηγείται ο Ποστέκογλου, προπονητής του στην U17. Επιπροσθέτως, ο " καλύτερος προπονητής της Ασίας " για τον τελευταίο χρόνο, είχε έλθει στην Ελλάδα για να δει τον Γιάννου "και αυτό το γεγονός τα λέει όλα. Το θέμα με τον Άγγελο, τον οποίον εκτιμώ, είναι πως δεν με πίεσε να αποφασίσω. Ήλθε για να συζητήσουμε τι σκέφτομαι και πώς βλέπω εγώ το όλο θέμα". Κάπως έτσι, τα αυστραλιανά μέσα ανέδειξαν αυτήν την ιστορία, με τον τίτλο "Η απίστευτη ελληνική "κλοπή" του Ange Postecoglou".

Το τρίτο θέμα ήταν το συμβόλαιο του με την κινεζική Guangzhou R&F , έναντι του ποσού των 2.500.000 ευρώ, που τον κάνει την ακριβότερη πώληση του Αστέρα Τρίπολης . Αν τυχόν έχετε χάσει τις εξελίξεις με το κινεζικό πρωτάθλημα, εδώ είμαστε να καλύψουμε το κενό ... για την έκρηξη καπιταλισμού των Κινέζων (τους λόγους και πού προσβλέπει). Πίσω στον Γιάννου, ο λόγος που είπε το "ναι" ήταν ο εξής: "Ανυπομονούσα να έλθει η ώρα να φύγω από την Ελλάδα και να ξεκινήσω τη διεθνή μου καριέρα. Δεν συνέβη στην Ευρώπη. Η Κίνα είναι η επόμενη καλύτερη κατάσταση, για εμένα". Ας δούμε ποιες ήταν οι προηγούμενες καλύτερες καταστάσεις, όπως τις διηγήθηκε εκείνος μέσα στα χρόνια.

Η -τετραμελής- οικογένεια του έμενε στη Νάουσα, όπου γεννήθηκε στις 25/1 του 1990. Δέκα χρόνια μετά, όλοι μαζί μετακόμισαν στην Αυστραλία και πιο συγκεκριμένα στη Μελβούρνη, της τεράστιας ελληνικής κοινότητας, προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Ο μικρός, που πλέον άκουγε στο όνομα "Paul", έπαιξε για πρώτη φορά οργανωμένο ποδόσφαιρο στα 11, στους Oakleigh Cannons (ήταν κοντά στο σπίτι του, στο προάστιο Oakleigh, νοτιανατολικά της Μελβούρνης -είχε δημιουργηθεί από Ελληνοαυστραλούς, το 1972). Ένα χρόνο μετά, πήγε στη South Melbourne FC, του επίσης έντονου ελληνικού στοιχείου. Αν δεν γνωρίζετε, πρόκειται για την ομάδα που δημιουργήθηκε το 1959, με τη συγχώνευση τριών συλλόγων της πόλης που δεν μπορούσαν να επιβιώσουν μεμονωμένα. Ο Θοδωρής Μαρμαράς ήταν εκείνος που πρότεινε την επιλογή της ένωσης και έγινε ο πρώτος πρόεδρος του νέου σωματείου που λεγόταν South Melbourne Hellas.

Ούτε εκεί έμεινε για πολύ ο Γιάννου, γιατί για δεύτερη διαδοχική σεζόν είχε κατακτήσει ό,τι ατομική διάκριση υπήρχε, τον εντόπισε ο Erni Merrick (ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην A-League) και το 2005 του πρόσφερε πλήρη υποτροφία για το Victorian Institute of Sport -αθλητικό ινστιτούτο με έδρα στη Μελβούρνη, που συντηρεί η κυβέρνηση της χώρας, με προγράμματα όλων των αθλημάτων και παιδιά που ξεχωρίζουν ή έχουν τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν. Ήταν μάλιστα, μια από τις τελευταίες προσθήκες του Merrick στο πρόγραμμα, πριν φύγει για να καθίσει στον πάγκο της Melbourne Victory.

Ο Γιάννου εντυπωσίασε υπό τις οδηγίες του Ian Greener, τόσο που κέρδισε μια κλήση για την εθνική U17 που επρόκειτο να παίξει το 2006 στα προκριματικά για το Asian Football Confederation Championship. Προπονητής της ομάδας, ήταν ο Άγγελος Ποστέκογλου. Ο Greener δήλωσε τον περασμένο Δεκέμβριο στην ιστοσελίδα cornerflag.com.au πως "ο Paul πως ήταν ένας φανταστικός παίκτης, με πληθώρα ποιότητας, ένας εκπληκτικός επιθετικός με πολύ καλή τεχνική και πλήρη συναίσθηση του τι γίνεται γύρω του. Έχει τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται, ανεξάρτητα από τη θέση που του ζητάς να παίξει. Είναι η χαρά κάθε προπονητή, γιατί ακούει τις οδηγίες και πάντα επιδιώκει να βελτιώνεται. Από μικρός ήταν αποφασισμένος να επιτύχει και νιώθω χαρούμενος για εκείνον, γιατί πάντα ήθελε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής".

Προφανώς, η έλλειψη εμπειριών ήταν και ο λόγος που α) δεν κλήθηκε στα προκριματικά για το World Cup U20 του 2007 και β) έλαβε μεν, την πρόσκληση της PSV Eindhoven για δοκιμαστικά διάρκειας δύο εβδομάδων, αλλά τελικά δεν βρήκε θέση. Ή τουλάχιστον αυτό κυκλοφόρησε ευρέως, γιατί κατά του ιδίου το ρηθέν, ο λόγος που δεν έμεινε στην Ολλανδία ήταν "γιατί δεν είχα "κλείσει" τα 18 και σύμφωνα με έναν κανονισμό της αυστραλιανής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, δεν είχα αυτό το δικαίωμα". Ο Merrick τον είχε βάλει σε μια διαδικασία που θα κατέληγε στην πρόσληψή του από τη Melbourne Victory (πήρε μέρος στην προετοιμασία της σεζόν 2006-07 και έπαιξε στα φιλικά). Ή τουλάχιστον αυτό του είχαν τάξει. Δεν ήταν και αυτό που συνέβη με την επιστροφή του από την Ολλανδία.

Για να καταφέρει να μπει στο ρόστερ της αγωνιστικής περιόδου 2007-08, έπρεπε να διατηρηθεί σε καλή κατάσταση και για αυτό υπέγραψε συμβόλαιο έξι μηνών με τους Oakleigh Cannons, όπου έπαιξε υπό τις οδηγίες του Stuart Munro. Υπέγραψε και ένα ακόμα έγγραφο: αυτό της συνεργασίας με τον John Grimaud, ατζέντη του ProActive Player Agency που διαχειρίζεται πολλούς πελάτες στην Αγγλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία. Ο Grimaud είχε πει πως ο Γιάννου θα επωφελείτο από τη συστηματική συμμετοχή του σε ομάδα που αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο της Ευρώπης. Είχε προσθέσει και ότι μπορούσε να περπατήσει στο δρόμο του Josh Kennedy, ο οποίος στα 17 του είχε αφήσει το Carlton για ομάδα της Bundesliga 2, πριν γίνει διεθνής στην ανδρών, σε ηλικία 23 χρόνων.

Ενόσω αναζητούσε μια ευκαιρία στην Αυστραλία (με τους Cannons μέτρησε επτά συμμετοχές και ένα γκολ), είχαν προκύψει διάφορες από την Ελλάδα. "Ο πατέρας του, Γιώργος, επέμενε πως θα ήταν χρήσιμο να παίξει εκτός συνόρων, από τη στιγμή που η Victory τον ήθελε μόνο για τις προπονήσεις, δεδομένου του νεαρού της ηλικίας του και του γεγονότος ότι έπρεπε να εξελίξει το παιχνίδι του σε συγκεκριμένους τομείς", είχε προσθέσει ο Greener, πριν καταλήξει στο "πρέπει να θυμάστε πως εκείνη την περίοδο δεν εμπιστευόμασταν ιδιαίτερα τους νέους, εξαιτίας του μικρού αριθμού των ομάδων που είχαμε στη λίγκα".

"Για εκείνον ήταν πολύ σημαντικό, πολύ ουσιαστικό να παίξει στην Ελλάδα, με την οποία είχε δεσμούς. Σήμαινε πολλά για εκείνον" αποκάλυψε ο Craig Moore, πρώην αρχηγός των Socceroos και συμπαίκτης του Γιάννου στην Καβάλα, το 2010, "θυμάμαι του είχα πει πως αν είχε πρόταση από την Αυστραλία, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν πολύ κοντά και θα ταίριαζε μια χαρά. Μίλησα με τους υπεύθυνους. Δεν είναι δηλαδή, ότι δεν είχαμε ενδιαφερθεί ποτέ για εκείνον, πως δεν τον ξέραμε. Η παρουσία του στο Victorian Institute of Sport τον είχε κάνει γνωστό σε όλους. Σε εκείνη τη φάση όμως, όλοι ενδιαφέρονταν σε επίπεδο παρακολούθησης. Δεν μπορούσαν να πουν με σιγουριά πώς θα εξελιχθεί ως ποδοσφαιριστής". Αυτό το άγνωστο ήταν που φόβισε -και δεν φοβίζει πια "γιατί πλέον όλοι ξέρουμε πως είναι σκόρερ. Είναι ώριμος, έχει αυτοπεποίθηση και κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλούσε το γεγονός ότι βλέπαμε διαρκώς το όνομα του στους πίνακες των σκόρερ".

Τότε ειδοποιήθηκε πως είναι μεταξύ των εκλεκτών για την U19 της Ελλάδας, μαζί με τον επίσης Ελληνοαυστραλό, Dean Μπουζάνη, τερματοφύλακα του Άρη, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2008. Η εθνική προκρίθηκε και στο... κυρίως πιάτο έπαιξε δυο φορές υπό τις οδηγίες του Αλέξη Αλεξίου (εναντίον της Ιταλίας και της Αγγλίας). Πριν όμως, συμβεί αυτό είχε προκύψει η πρόταση για πενταετές συμβόλαιο που του έκανε η Καβάλα, στη χρονιά που είχε κερδίσει την άνοδο της στη Super League. Τον είχε ειδοποιήσει και ο Ποστέκογλου πως τον θέλει στην U20. Του απάντησε πως προσπαθεί να τακτοποιήσει τη ζωή του στην Ελλάδα και αρνήθηκε και έτσι το 2008 έβαλε τη γαλανόλευκη στα προκριματικά του European Championship Under 19.

Τον είχαν ρωτήσει ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των δυο χωρών. Είχε εξηγήσει: "Είναι διαφορετική η ζωή. Αν δεν έχεις πάει ποτέ και έχεις μεγαλώσει στην Ελλάδα και φύγεις θα νομίζεις πως πήγες στο φεγγάρι. Εκεί υπάρχει δουλειά και σπίτι. Ίσως το σαββατοκύριακο καταφέρεις να πας μία βόλτα". Σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο, τι είχε εντοπίσει; "Στην Αυστραλία μπορεί να μην έχουν το ταλέντο, έχουν όμως σωστή νοοτροπία. Και στο παιχνίδι και στον τρόπο δουλειάς και έχουν καταλάβει πως από την στιγμή που δεν έχουν και τις μεγαλύτερες δυνατότητες, δηλαδή το ταλέντο, έχουν ρίξει το βάρος στην οργάνωση και σε όσα χρειάζεται για να γαλουχηθεί ένας ποδοσφαιριστής. Ξέρουν πώς να το κάνουν, πώς να σε βελτιώσουν, είναι ίσως οι καλύτεροι. Εμένα με πήραν στα 14 σε ινστιτούτο, κάθε μέρα δουλεύαμε επαγγελματικά και μετά από δύο χρόνια διάλεξαν τους καλύτερους για την επόμενη ομάδα των 16 ετών. Μετά από δύο χρόνια! Και όσο για τις εγκαταστάσεις, είναι εκπληκτικές".

Πίσω στην Ελλάδα και στην Καβάλα που το καλοκαίρι του 2009 είχε αναπτύξει... σχέση με παίκτες που έχουν περάσει από την Αυστραλία, εξασφαλίζοντας συνεργασίες με τους Robert Stambolziev, Zeljko Kalac, Andreas Govas και
Craig Moore, πέραν του ιδίου. Στις 21/11 του 2009 έκανε την πρώτη εμφάνιση με τη νέα του παρέα και λανσάρισε για πρώτη φορά το Νο99 που έχει μέχρι σήμερα (στον Απόλλωνα είχε τη μια χρονιά το 23 και τη δεύτερη το 14). Μπήκε ως αλλαγή (79', αντί του Ηλία Ιωάννου που είχε αντικαταστήσει τέσσερα λεπτά νωρίτερα τον Wilson Oruma) στο ματς με την ΑΕΚ και σκόραρε στο 88ο λεπτό, για να διαμορφώσει αποτέλεσμα (2-1). Όπως είπε χρόνια μετά "στην Καβάλα ο Μος με βοήθησε πάρα πολύ" ως προς την εξέλιξη του. Παρεμπιπτόντως, μετά το γκολ που θα δείτε στο video που ακολουθεί, αναδείχθηκε MVP της αγωνιστικής.

Στις δηλώσεις της βράβευσης, είχε πει "ευχαριστώ τον πρόεδρο της ΠΑΕ Καβάλα, Σταύρο Ψωμιάδη, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε όταν με έφερε στην Καβάλα από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Ευχαριστώ τον προπονητή, κ. Γούτη και τους συνεργάτες του, όλους τους συμπαίκτες μου αλλά και τον φίλαθλο κόσμο της Καβάλας. Είμαι πανευτυχής, γιατί είναι η μεγαλύτερη διάκριση που γνωρίζω στην ποδοσφαιρική μου καριέρα και αφιερώνω το γκολ που πέτυχα με την ΑΕΚ στους γονείς μου, που βρίσκονται στην Αυστραλία. Το μέλλον ανήκει σε αυτή την ομάδα και δεσμεύομαι για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Είμαι υπερήφανος που αγωνίζομαι με την φανέλα με το καραβάκι στο στήθος". Προφανώς και δεν ήξερε τι θα ξημέρωνε -διότι... ποιος ήξερε.

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2010 ήταν μεταξύ εκείνων που επελέγησαν για την Εθνική U21, εν όψει των προκριματικών του Ευρωπαϊκού. Στις 17/11 ίδρωσε για πρώτη φορά τη φανέλα, στο φιλικό με τη Νορβηγία και μάλιστα σκόραρε το μόνο γκολ της συνάντησης. Σημειωτέον, ήταν και στο σημειωματάριο του Pim Verbeek για το Παγκόσμιο του 2010. Παρ' ότι οι Αυστραλοί δεν ξεχείλιζαν από επιθετικούς, ο διάδοχος του Verbeek, Holger Osieck τον προσπέρασε και έτσι φόρεσε και πάλι τη φανέλα με το ελληνικό εθνόσημο. Στους "αργοναύτες" όχι μόνο δεν εξάντλησε το συμβόλαιο, αλλά μετά την αποβολή της ομάδας από όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες (το 2011, για το Koriopolis), βρέθηκε ελεύθερος, να αναζητά το νέο του προορισμό. Έως ότου συμβεί αυτό, μετρούσε 16 συμμετοχές, 1 γκολ, 1 ασίστ και 374 λεπτά συμμετοχής. Όταν άρχισε να ψάχνει τον επόμενο εργοδότη (με την επιστροφή του από την Αυστραλία, όπου εξέτασε και το ενδεχόμενο... να μείνει), διαπίστωσε πως ήταν πολλοί εκείνοι που παρακολουθούσαν την εξέλιξη του.

Τελικά, στα 21 πήγε στον ΠΑΟΚ. Το συμβόλαιο που υπέγραψε έληγε στις 30/6 του 2014, μολονότι οι Θεσσαλονικείς του 'χαν προτείνει συνεργασία έως το 2015. "Δεν ήθελα όμως, να πάθω ό,τι έπαθα και στην Καβάλα, που δεν έπαιζε και είχα ελάχιστες και τραγικές συμμετοχές. Στον ΠΑΟΚ ήθελα να αποδείξω αν μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο". Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που υποστήριζε όλη η οικογένεια του (μάλιστα, ως παιδί... προειδοποιούσε πως μια μέρα θα παίξει εκεί). Μετά τη συμφωνία, είχε ξεκαθαρίσει πως "την ομάδα τη σέβομαι, είμαι ΠΑΟΚ, αλλά δεν θέλω να πουλήσω ΠΑΟΚτσηλίκι. Μέχρι τα 10 ήμουν φανατικός, αλλά μετά πήγαμε στην Αυστραλία και ηρέμησα!". Και δεν το πούλησε. Ένα από τα πράγματα που απήλαυσε, ήταν πως ο προπονητής του, László Bölöni (ο τύπος που έχει μείνει στην ιστορία -μεταξύ άλλων και- ως εκείνος που έβαλε τον Cristiano Ronaldo στο πρώτο επαγγελματικό παιχνίδι -με την Sporting CP- όταν ήταν 16 χρόνων) συμπεριφερόταν σε όλους τους παίκτες ισότιμα. Όποιο και αν ήταν το όνομα τους -ή ο βαθμός εμπειρίας τους. "Μου αρέσει και ο τρόπος του, το πώς περνάει το μήνυμα του". Δίπλα στον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, τον Vieirinha και τον Pablo Contreras αν μη τι άλλο είχε να δει και να μάθει πολλά.

Ο άνθρωπος που μεσολάβησε για να πάει στην Τούμπα ήταν ο Ζήσης Βρύζας -και τον κέρδισε από την Portsmouth FC. Είχε μιλήσει και με άλλες ελληνικές, ολλανδικές και βελγικές ομάδες. Έως τότε έπαιζε αποκλειστικά ως φορ. Στο "Δικέφαλο του Βορρά" έμελλε να μετακινηθεί και πιο πίσω. Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Γιάννου, μετά τη μεταγραφή του, σε περιοδικό της Mελβούρνης (Vanilla Magazine) είχε ομολογήσει πως νιώθει μεγάλο άγχος "γιατί ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ περιμένουν πάρα πολλά. Επιπροσθέτως, η φανέλα της ομάδας είναι πάρα πολύ βαριά. Είναι εκπληκτικό το συναίσθημα να ανήκεις σε μια τόσο ιστορική ομάδα και την ίδια ώρα νιώθω τεράστια ευθύνη. Υπέγραψα τριετές και νιώθω έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Ο προπονητής μας είναι πολύ καλός, κάτι που σημαίνει πολλά για εμένα, αφού μαθαίνω πράγματα. Έχει τεράστια εμπειρία και δουλεύει με τρόπο που ταιριάζει στο προφίλ του ΠΑΟΚ".

Η οικονομική κρίση είχε ξεκινήσει και σε σχετική ερώτηση που του έγινε, είχε πει πως "αν υπήρχε πιο δίκαιο πολιτικό σύστημα, η Ελλάδα θα ήταν η καλύτερη χώρα για να ζεις". Παρεμπιπτόντως, του είχαν θέσει και τότε την ερώτηση "αν πρέπει να αποφασίσεις σε ποια εθνική θα παίξεις, ποια θα διαλέξεις;" για να πει πως "πρόκειται για τεράστιο δίλημμα. Οπότε θα δεχθώ την πρώτη προσφορά που θα μου γίνει. Το βέβαιο είναι ότι θα είμαι χαρούμενος και θα νιώσω μεγάλη τιμή, σε όποια ομάδα και αν παίξω".

Η πρώτη του εμφάνιση να είναι αυτή της 16ης Οκτωβρίου του 2011, όταν αντικατέστησε τον Vladimir Ivic στο 78ο λεπτό, στο 0-0 με τον ΟΦΗ. Υπό τις οδηγίες του Bölöni είχε 17 συμμετοχές, δυο γκολ και μια ασίστ. Ο... σεφτές έγινε πάλι με τον ΟΦΗ, αυτή τη φορά στο εκτός έδρας παιχνίδι (0-2), στις 11/2 του 2012 -όταν και τα δυο γκολ ήταν δικά του. Το καλοκαίρι του 2012 εμφανίστηκε στην Τούμπα ο Γιώργος Δώνης, ο οποίος τον εμπιστεύτηκε σε 17 αγώνες (σκόραρε τρεις φορές), πριν καταλήξει στο ότι θα ήταν καλύτερο για όλους να δοθεί δανεικός. Βλέπεις, οι καθ' ύλην αρμόδιοι είχαν ξεκαθαρίσει πως περίμεναν πολλά περισσότερα που ωστόσο, δεν τα είδαν στον αγωνιστικό χώρο. Το κύριο πρόβλημα που είχε εντοπιστεί, είχε να κάνει με τα τελειώματα των φάσεων -δεν ήταν αποτελεσματικά. Ως επόμενος προορισμός επελέγη -τον Γενάρη του 2013- ο Πλατανιάς, του Άγγελου Αναστασιάδη.

Ο λόγος που προτίμησε αυτήν την ομάδα της Κρήτης -αντί του ΟΦΗ- ήταν γιατί του είχαν υποσχεθεί θέση βασικού, την οποία στο Ηράκλειο "κρατούσε" ο Παπάζογλου. Με τους "ερυθρόλευκους" έπαιξε σε 9 ματς και σκόραρε μια φορά, με τον δανεισμό του να ολοκληρώνεται τον Μάιο του 2013. Οι του Πλατανιά είχαν ενημερώσει πως θέλουν... νέο δανεισμό, ο παίκτης είχε πει ότι θέλει να γυρίσει στην Κρήτη, αλλά ο νέος προπονητής του ΠΑΟΚ, Huub Stevens δεν έκρινε πως υπάρχει κάποιος λόγος να ανήκει στην ομάδα αυτός ο παίκτης και πρότεινε τη λύση του συμβολαίου, μετά την 1η Σεπτεμβρίου του 2013.

Διάφοροι έτρεξαν να προλάβουν, ένας τα κατάφερε και ήταν ο Πανιώνιος, ομάδα που είχε μεν, προβλήματα (οικονομικής φύσεως), αλλά είχε και ως πλάνο τη δημιουργία project που θα στηρίζεται σε νέα παιδιά. Άρα ταίριαζε σε αυτό που ήθελε και είχε ανάγκη ο Γιάννου. Η έλλειψη άλλου επιθετικού περιοχής ήταν που οδήγησε τον τότε προπονητή, Δημήτρη Τερεζόπουλο να του προτείνει να μετακινηθεί κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Η αρχική του απάντηση ήταν "δεν θέλω να παίζω στην κορυφή. Προτιμώ να είμαι ή στα πλάγια ή πίσω από τον επιθετικό". Πες, πες όμως τον έπεισαν και η συνέχεια τον ήθελε να σκοράρει δυο γκολ, στην πρεμιέρα με τον Εργοτέλη. Τότε πείστηκε πως μια χαρά ήταν και η θέση του κεντρικού επιθετικού.

Στην πρώτη του χρονιά στην Πλατεία, είχε 29 συμμετοχές, 3 γκολ (το πρώτο ήταν στις 11/3 του 2013, στο 3-2 επί της Καλλονής) και 4 ασίστ στη Super League. Έπαιξε και σε πέντε ματς κυπέλλου και έβαλε ένα γκολ. Στη δεύτερη χρονιά στους "κυανέρυθρους", είχε 32 παρουσίες στη Super League, 10 γκολ και 1 ασίστ και 6 ματς στο Κύπελλο, με 2 γκολ και μια ασίστ. Από τον Δεκέμβριο του 2014 είχε προπονητή τον Μαρίνο Ουζουνίδη, για τον οποίον επίσης έχει πει πως βοήθησε πολύ στην εξέλιξη της καριέρας του. Άλλος όμως, ήταν εκείνος που του έδωσε τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής και υπό τις οδηγίες του οποίου μεγαλούργησε. Ο Στάικος Βεργέτης. Αλλά μια στιγμή, γιατί δεν έχουμε ολοκληρώσει με τα του Πανιωνίου, όπου έγινε starter και κινητήριος μοχλός της μηχανής. Το καλοκαίρι του 2015 έληγε το συμβόλαιο του και σε ερώτηση που του είχε γίνει, την άνοιξη είχε εξηγήσει πως "δεν το σκέφτομαι καθόλου. Αυτή τη στιγμή δεν με αγχώνει καθόλου. Προτεραιότητά μου είναι να μείνει ο Πανιώνιος στην κατηγορία και στο τέλος, αν μείνει η ομάδα, να δούμε τι είναι καλύτερο και τι μπορεί να γίνει. Έχουμε πολύ καλή σχέση με τη διοίκηση και τους ανθρώπους της ομάδας, δεν υπάρχει κάποιο θέμα μεταξύ μας. Έχουμε κάνει μια πρώτη επαφή. Τώρα νομίζω ότι και η δική τους προτεραιότητα είναι άλλη, δεν είναι να με ανανεώσουν, αλλά να μείνει η ομάδα".

Τον είχαν ρωτήσει αν παραμένει ως προτεραιότητα η συμφωνία με ομάδα του εξωτερικού. Είχε διευκρινίσει ότι "εννοείται" και πρόσθεσε πως "δεν αισθάνομαι ότι για μένα είναι ρίσκο να περιμένω μέχρι το τέλος της σεζόν για να αποφασίσω. Αν δεν έρθει κάποια πρόταση από το εξωτερικό, τότε θα κάτσω να σκεφτώ τι είναι καλύτερο για την καριέρα μου". Είχαν ακουστεί διάφορα, για μετακίνηση του στον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ και τον Αστέρα. Εύλογα του ζήτησαν να πει αν υπήρχε βάση σε κάτι. "Γράφονται πολλά που δεν ισχύουν. Με παίρνουν φίλοι μου και μου λένε τη μια μέρα πως πάω στον ΠΑΟΚ, την άλλη στην ΑΕΚ και τώρα στον Αστέρα. Εγώ δεν ξέρω κάτι. Δεν λέω ότι δεν έχει γίνει καμία επαφή με άλλη ομάδα, όμως αυτό είναι διαφορετικό από αυτό που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ". Ποιο στοιχείο μπορούσε να κάνει την ειδοποιό διαφορά; "Το πού θα έχω μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Επιπλέον, το θέμα είναι να πάω κάπου που θα μπορώ να βοηθήσω την ομάδα και να βοηθηθώ από αυτή. Να με βοηθάει να παίξω και να δείξω αυτό που μπορώ, όπως έχει κάνει ο Πανιώνιος αυτά τα δύο χρόνια. Μιλάμε με την ομάδα, αλλά προς το παρόν έχουμε επικεντρώσει όλη στη "σωτηρία" της".

Ο Ιστορικός έμεινε στην κατηγορία και τον Μάρτιο του 2015 κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική ανδρών, από τον Sergio Markarián, πριν το εκτός έδρας παιχνίδι με την Ουγγαρία, για τα προκριματικά του Euro 2016. Δεν έπαιξε. Αγωνίστηκε όμως, στις 17/11 του 2015, με τον Michael Skibbe στον πάγκο, στο φιλικό με την Τουρκία, όταν στο 70ο λεπτό αντικατέστησε τον Κώστα Μήτρογλου. Είχε δηλώσει ευτυχισμένος. Για την ακρίβεια, είχε πει ότι "ένα από τα όνειρα μου έγιναν πραγματικότητα. Κατ' αρχάς, είμαι πανευτυχής που με κάλεσαν στην εθνική ανδρών. Είναι μοναδικό συναίσθημα να φοράς αυτήν τη φανέλα. Ευχαριστώ τον Πανιώνιο που μου έδωσε την ευκαιρία να φτάσω στο επίπεδο που χρειαζόταν για να γίνω διεθνής της Ελλάδας. Είναι πράγματι ξεχωριστές στιγμές, αλλά είναι απλώς η εξέλιξη για την οποία δουλεύω όλα αυτά τα χρόνια. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω".

Ως προς τη μετακόμιση που του είχε κακοφανεί αρχικά, έλεγε πια πως "η θέση μου είναι πιο πολύ στην κορυφή της επίθεσης ή δεύτερος επιθετικός. Όπου όμως με χρειαστεί η ομάδα θα παίξω. Για μένα είναι πιο εύκολο, μου ταιριάζει περισσότερο να είμαι στην που παίζω τώρα". Διαβεβαίωνε ότι "υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Στόχος μου είναι να βελτιώνομαι συνεχώς. Να παίζω καλά, να βάζω γκολ και να βοηθάω την ομάδα μου".

Ο Ποστέκογλου είχε αναλάβει ήδη τους Socceroos και είχε ήδη κοουτσάρει την ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, πριν πάρει το Πανασιατικό τον Ιανουάριο του 2015... εντός έδρας. Αυτό που έκανε άπαξ και ανέλαβε ήταν να κοιτάξει όσους είχαν προσπεράσει οι προκάτοχοι του. Να ανοίξει την πόρτα σε όλους. Φυσικά και εντόπισε τον Γιάννου και ξεκίνησε να τον διεκδικεί από τους πρώτους μήνες του 2015. Όταν είδε πως είναι στις προσκλήσεις για το ματς της Ελλάδας με την Ουγγαρία, αποθαρρύνθηκε. Μόλις διαπίστωσε πως δεν σηκώθηκε από τον πάγκο, αναθάρρησε. Βλέπεις, αν έκανε επίσημη εμφάνιση δεν θα μπορούσε πια να τον υπολογίζει.

Τι είχε όμως, να πει ο ίδιος ο Γιάννου για το συγκεκριμένο θέμα, τη δεδομένη χρονική στιγμή; "Δεν έχω μπει σε διαδικασία να το σκεφτώ. Αυτή είναι η αλήθεια. Επίσης, μέχρι στιγμής δεν έχω καμία ενόχληση από την Αυστραλία, ενώ με την Εθνική Ελλάδας έχω ήδη αγωνιστεί. Αυτός ήταν και ο στόχος μου. Θα δούμε. Θα ήθελα να γίνω σημαντικό μέλος της Εθνικής Ελλάδας. Αυτό θέλω και αυτό επιδιώκω. Να νιώσω ότι με θέλει. Οτι είμαι σημαντικός για εκείνη. Αν συμβεί αυτό, θα ήθελα να παίξω με την Εθνική Ελλάδας". Η σεζόν 2014-15 ολοκληρώθηκε και εκείνος ήλθε αντιμέτωπος με τη νέα πραγματικότητα και τις προτάσεις που έπρεπε να μελετήσει, πριν αποφασίσει τι ήθελε να κάνει με την καριέρα του. Διάλεξε αυτήν του Αστέρα Τρίπολης "γιατί ήθελα να κάνω το κάτι παραπάνω. Είναι λογικό να θες να παίξεις σε ομάδα που παίζει Ευρώπη, τερματίζει ψηλά και είναι οργανωμένη. Ομολογώ πως ήμουν ανάμεσα στον Αστέρα και εξωτερικό και αποφάσισα πως η ομάδα της Τρίπολης είναι η καλύτερη επιλογή για εμένα, στην δεδομένη χρονική στιγμή".

Στον πάγκο του Αστέρα, τον Μάιο του 2015 καθόταν ο Στάικος Βεργέτης, με τον οποίον επικοινωνήσαμε για να μας εξηγήσει... τι εστί Γιάννου. Κρίναμε ότι είναι ο κατ' εξοχήν άνθρωπος που μπορούσε να μιλήσει για αυτόν τον παίκτη, δεδομένου ότι στα χέρια του είχε 2.089 λεπτά συμμετοχές, σε 26 ματς (τα περισσότερα που του έδωσε προπονητής της καριέρας του), σκοράροντας 14 γκολ (τα περισσότερα που τον είδε να σκοράρει κάθε άλλος προπονητής).

"Δεν είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικό παιδί, θα έλεγα πως είναι "κλειστός" και επικεντρωμένο στη δουλειά του. Δουλεύει πάρα πολύ κάθε μέρα και κάνει ό,τι του ζητήσεις, στο 100%. Μπορείς να τον χρησιμοποιείς σε ό,τι θέση τον έχεις ανάγκη -βάσει του τι συμβαίνει σε κάθε ματς- και να τον βλέπεις να δίνε και τη ψυχή του. Δέχεται ό,τι θέλουν οι προπονητές του αδιαμαρτύρητα. Είναι πολύ χαμηλών τόνων παιδί, γενικά. Όχι μόνο στους αγωνιστικούς χώρους. Όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από το ποδόσφαιρο. Δεν θα τον δεις ποτέ έξω, αργά το βράδυ, προσέχει τη διατροφή του, τα νούμερα του είναι πάντα στα καλύτερα επίπεδα. Θα έλεγα ότι είναι 100% επαγγελματίας".

Ποια είναι η θέση του; "Είναι κεντρικός αμυντικός, είτε σε σύστημα που είναι μόνος, είτε σε άλλο με δύο επιθετικούς. Κατ' ανάγκη, μπορεί να αγωνιστεί και ως ακραίος επιθετικός". Αυτό που τον κάνει επικίνδυνο, όπως και να 'χει είναι ότι "διαβάζει πολύ καλά το παιχνίδι και στον καλύτερο δυνατό χρόνο. Κάνει τις σωστές κινήσεις, στο σωστό timing. Πάντα κινείται πολύ έξυπνα. Έχει εξαιρετικό ένστικτο σκόρερ. Μπορεί να βρει το τέρμα με το αριστερό, με το δεξί, με τεχνικό σουτ, με δυνατό σουτ. Με όποιον τρόπο θέλει. Την ίδια ώρα, βοηθά και στην άμυνα, απ' όπου αρχίζει η επίθεση". Και γιατί πήγε στην Κίνα; Μια στιγμή, γιατί πρέπει να σας πούμε και κάτι ακόμα, πριν φτάσουμε εκεί.

Ξεκίνησε που λες, η φετινή σεζόν και είχε 7 γκολ στις οκτώ πρώτες αγωνιστικές, για να βρεθεί στην κορυφή του πίνακα με τους σκόρερ. Ενημέρωσε ότι "με βοηθά η ομάδα" και μετά αποκάλυψε πως "στόχος μου είναι να ξεπεράσω τα περυσινά γκολ με τον Πανιώνιο (ήταν δέκα σε 32 ματς) και θα έχω ισορροπία και διάρκεια στην απόδοση μου". Έως την ημέρα που αποφάσισε να φύγει για την Κίνα, είχε 13 γκολ σε 21 ματς της Super League και 1 στο Europa League (εναντίον του ΑΠΟΕΛ). Ο Βεργέτης είχε προβλέψει πως θα είναι ο πρώτος σκόρερ και εκείνος είχε σχολιάσει "όταν σου δείχνει τέτοια εμπιστοσύνη ένας προπονητής και η ομάδα σου, η ψυχολογία του παίκτη είναι πολύ σημαντικό. Όταν σου δίνεται τέτοια ώθηση, μετά σου βγαίνουν όλα".

Έχει το ταλέντο και τις ικανότητες να τα καταφέρει

Τότε δεν είχε σκέψεις που να αφορούν την Κίνα. Είχε κάποιες που είχαν να κάνουν με τη Γερμανία, όπου παίζουν στο στιλ που του αρέσει. Στην Ελλάδα "είναι κλειστές οι άμυνες και είναι πιο δύσκολο να βάλεις γκολ. Στη Γερμανία ή την Αγγλία δεν ισχύει αυτό". Το τι ισχύει στην Κίνα, θα το δει όταν πάει. Ο Βεργέτης σχολίασε επ' αυτού πως "είναι και απόφαση συμβολαίου, γιατί μη ξεχνάτε πως ένας ποδοσφαιριστής δεν αγωνίζεται μέχρι να πεθάνει. Σίγουρα υπάρχουν καλύτερα πρωταθλήματα, στα οποία θα μπορούσε να διεκδικήσει μια θέση, αλλά όταν τα λεφτά είναι τόσα πολλά, κοιτάς και άλλα πράγματα".

Για την επιλογή του μίλησε και ο Craig Moore, για να σταθεί και αυτός στα χρήματα του συμβολαίου, πριν πει ότι "αυτό που κάνει τώρα η Κίνα είναι να δίνει τρελά λεφτά και να εξασφαλίζει παίκτες που είναι υψηλού επιπέδου. Μέχρι πρότινος, ουδείς είχε τη διάθεση να πάει στην Ασία, αν δεν πήγαινε στην Ιαπωνία. Πλέον, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Υπογράφουν τους καλύτερους από όλον τον κόσμο. Δοκιμάζονται και δοκιμάζουν. Θα είναι καλή κίνηση για εκείνον. Δεν ξέρω τους όρους υπό τους οποίους λειτουργούν οι κινεζικές ομάδες, αλλά βλέπω πως προσπαθούν να προχωρήσουν προς τα εμπρός, μέσω του τρόπου που παίζουν το παιχνίδι. Εκείνος είναι σκόρερ και τα έχει πάει καλά μέχρι τώρα. Άρπαξε την ευκαιρία να κάνει και ένα καλό συμβόλαιο, παίζοντας σε λίγκα που δεν έχει μετρίου επιπέδου παίκτες. Σίγουρα θα είναι περιπέτεια και πρόκληση αυτό που τον περιμένει. Έχει το ταλέντο και τις ικανότητες να τα καταφέρει".