Ο δεκάλογος της κρίσης

Αν και ήταν κάθετα αντίθετος στη διενέργεια προεδρικών εκλογών ένα χρόνο πριν τη συμπλήρωση της κανονικής θητείας του, ο νυν πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζουζέπ Μπαρτομέου, ανακοίνωσε τελικά ότι αυτές θα διεξαχθούν το επόμενο καλοκαίρι. Ο ισχυρός άνδρας του συλλόγου θέλησε να εκτονώσει με αυτή του την απόφαση την δυσάρεστη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες ημέρες τόσο σε διοικητικό όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο. Όμως η κρίση που ταλανίζει την Μπαρτσελόνα ξεκινάει από πολύ πιο πριν και αναδεικνύει την πλήρη ανικανότητα τόσο της διοίκησης Ροσέλ όσο και της διάδοχης κατάστασης υπό τον Μπαρτομέου να διαχειριστούν από τα πιο απλά μέχρι και τα πιο σοβαρά ζητήματα του καταλανικού συλλόγου.

Θα προσπαθήσουμε μέσα από αυτό το κείμενο να παρουσιάσουμε επιγραμματικά τις σημαντικότερες πτυχές αυτής της πορείας που ξεκίνησε από την 1η Ιουλίου του 2010, όταν ο Σάντρο Ροσέλ ανέλαβε την προεδρία έχοντας θριαμβεύσει στις εκλογές με το εντυπωσιακό ποσοστό του 61.5%, το υψηλότερο που πήρε ποτέ υποψήφιος στην ιστορία του συλλόγου. Θα ξεκινήσουμε με τις σχέσεις Ροσέλ-Γουαρδιόλα και τους προπονητές της ομάδας τα τελευταία χρόνια, θα συνεχίσουμε με την επιλογή του χορηγού, τα προβλήματα με την εφορία του Μέσι, το οικονομικό σκάνδαλο του Νεϊμάρ, την τιμωρία από την FIFA, την παραίτηση του Ροσέλ, τις δικαστικές διαμάχες με τον Λαπόρτα και θα καταλήξουμε στα πρόσφατα γεγονότα με την τελεσίδικη απόφαση του CAS, την απόλυση του Θουμπιθαρέτα και τη σύγκρουση του Λουίς Ενρίκε με τον Μέσι.

1. ΡΟΣΕΛ ΚΑΙ ΓΟΥΑΡΔΙΟΛΑ

Ο Ροσέλ εμφάνισε από την αρχή της θητείας του (2010) πολλαπλά συμπλέγματα απέναντι στα επιτεύγματα του προκατόχου του, Τζουάν Λαπόρτα. Η μαγική χρονιά των 6 τίτλων ήταν ένα "βαρίδι" στις φιλοδοξίες του πρώην οικονομικού διευθυντή της NIKE και ιδρυτή της Bonus Sports Marketing SL, επίσης εταιρείας αθλητικού μάρκετινγκ. Ο Ροσέλ είχε οργανώσει το 2003 την υποψηφιότητα του Τζουάν Λαπόρτα και αμέσως μετά τη νίκη του δεύτερου σε εκείνες τις εκλογές, έγινε αντιπρόεδρος της Μπαρτσελόνα, ενώ καταλυτικός ήταν ο ρόλος του στην μεταγραφή του Ροναλντίνιο. Δυο χρόνια αργότερα παραιτήθηκε λόγω διαφορών με τον Λαπόρτα και το 2008 υποστήριξε την πρόταση μομφής εναντίον του παλιού του συνεργάτη, δηλώνοντας ότι πρόθεσή του ήταν να διεκδικήσει την προεδρία στις εκλογές του 2010, τις οποίες όπως είπαμε κέρδισε πανηγυρικά έχοντας ως "σημαία" την οικονομική εξυγίανση του συλλόγου.

Ροσέλ και Γουαρδιόλα. Οι σχέσεις τους υπήρξαν τυπικές έως ψυχρές

Τα "πλην" του Ροσέλ ξεκίνησαν αμέσως με την χωρίς τακτ αφαίρεση από τον Κρόιφ του τίτλου του επίτιμου προέδρου. Οι σχέσεις του με τον Γουαρδιόλα υπήρξαν από τυπικές έως ψυχρές, είναι γνωστό ότι στις μεταξύ τους συζητήσεις ο πρόεδρος τον αποκαλούσε συχνά - με μάλλον ειρωνική διάθεση - "Δαλάι Λάμα". Οι άψογες σχέσεις - από την άλλη - του Πεπ με τον Λαπόρτα, δεν βοήθησαν ποτέ στην προσέγγιση του προπονητή με τον καινούργιο πρόεδρο. Ο Γουαρδιόλα είχε μαζί με όλα τα υπόλοιπα και το εξής πρόβλημα: δεν ήθελε να είναι συνέχεια εκείνος που έπρεπε να ορθώνει το ανάστημά του και να βγαίνει μπροστά, όποτε βαλλόταν η ομάδα ή ο σύλλογος από τρίτους. Ο Ροσέλ, ένας τεχνοκράτης χαμηλών τόνων και πάντοτε διπλωματικός σε τέτοιες καταστάσεις, ήταν το τελείως αντίθετο από τον επικοινωνιακό Λαπόρτα, που δεν δίσταζε να τα βάλει με όλους και με όλα όποτε χρειαζόταν, αφήνοντας τον Γουαρδιόλα να ασχολείται απερίσπαστος μόνο με τα αγωνιστικά ζητήματα.

2. ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΠ ΣΤΟΝ ΤΙΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΡΕΧΑ ΓΥΡΕΥΕ

Ο Γουαρδιόλα έφυγε το καλοκαίρι του 2012 από την Μπαρτσελόνα και για να μην αδικήσουμε τον Ροσέλ, θα το είχε κάνει με οποιαδήποτε διοίκηση. Ο Πεπ θεωρούσε ότι ο κύκλος του είχε τελειώσει και χρειαζόταν πρώτα ξεκούραση και κατόπιν καινούργιες επαγγελματικές προκλήσεις. Η επιλογή του Βιλανόβα αποδείχτηκε στην ουσία της σωστή, άσχετα από την υποτροπή της ασθένειας του Τίτο και την αποχώρησή του τελικά από τον πάγκο των "μπλαουγκράνα". Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Βιλανόβα υπήρξε ο μοναδικός προπονητής τον οποίο εμπιστεύθηκε απόλυτα ο Λέο Μέσι, κάτι που δεν συνέβη ούτε με τον Πεπ, ούτε με τον Τάτα και φυσικά ούτε με τον Λουίς Ενρίκε. Όμως, αν δεχτούμε ότι η επιλογή του Τίτο υπήρξε σωστή, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.

Ο Τίτο Βιλανόβα υπήρξε ο αγαπημένος προπονητής του Μέσι

Η επιλογή του Τάτα Μαρτίνο αποδείχτηκε ατυχής και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ήταν λάθος της διοίκησης και του Θούμπι, παρά το γεγονός ότι αρκετά δημοσιεύματα θέλησαν να μας πείσουν τότε ότι επρόκειτο για επιθυμία του Μέσι. Η Μπαρτσελόνα είναι γνωστό πως είναι μια ομάδα με μεγάλη εσωστρέφεια. Μπορεί η περίοδος από το 2005 μέχρι το 2012 να μας έδωσε μια διαφορετική εικόνα, όμως στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια "παρά φύσει" κατάσταση, αφού ξαφνικά οι "μπλαουγκράνα" κατέκτησαν τα πάντα "καταπίνοντας" όποιον αντίπαλο βρήκαν μπροστά τους. Τρία Τσάμπιονς Λιγκ μαζί με ένα κάρο τίτλους, εγχώριους, ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους, εξαφάνισαν για κάποια χρόνια το πραγματικό DNA ενός συλλόγου που είχε συνηθίσει διαχρονικά τα εσωτερικά προβλήματα, τόσο διοικητικά όσο και αγωνιστικά.

3. Ο ΧΟΡΗΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡ

Όσο τα Κύπελλα διαδέχονταν το ένα το άλλο, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Όταν όμως πέρυσι στέρεψε ξαφνικά η "πηγή", τότε όλα τα συσσωρευμένα αρνητικά άρχισαν σιγά-σιγά να βγαίνουν στην επιφάνεια, χωρίς καμία ασπίδα προστασίας, χωρίς κανένα άλλοθι, χωρίς τη γυαλάδα από κάποια κούπα που θα μπορούσε να στρέψει αλλού τα βλέμματα και να ελέγξει την κατηφόρα. Και είναι αλήθεια ότι η κατηφόρα σε αυτόν τον τελευταίο χρόνο δεν είχε τελειωμό. Πριν φτάσουμε όμως στα πρόσφατα, ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στα παλαιότερα. Μια από τις πρώτες αποφάσεις του προέδρου Ροσέλ, ήταν η συμφωνία με το Κατάρ για την πλουσιοπάροχη χορηγία στον καταλανικό σύλλογο, κάτι που θα συνέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία των "μπλαουγκράνα".

Παρουσίαση της Qatar Airways στην φανέλα της Μπαρτσελόνα

Μπορεί οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα στην Καταλονία και τον υπόλοιπο κόσμο να ένιωθαν περήφανοι για το γεγονός ότι η ομάδα τους δεν είχε βάλει ποτέ χορηγό στη φανέλα της, αλλά και ξεχωριστοί για την επιλογή της διαφήμισης της UNICEF σε αυτήν, όμως ο ρομαντισμός κάποιων άλλων εποχών, δεν συνάδει με τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα του σήμερα. Τα έσοδα είναι απαραίτητα, πρώτα για να μείνεις στο ίδιο επίπεδο με τους υπόλοιπους "μεγάλους" και μετά για να μπορέσεις να τους ξεπεράσεις. Έτσι λοιπόν, η απόφαση αυτή του Ροσέλ μπορεί να "σόκαρε", ήταν όμως απόλυτα επιβεβλημένη για το μέλλον του συλλόγου. Το πρόβλημα ήταν στην επιλογή του σούπερ-χορηγού. Το Κατάρ, ένα κράτος με σχεδόν μηδενική ανοχή στη διαφορετικότητα και ελάχιστο σεβασμό στις ατομικές ελευθερίες, δεν ήταν ότι καλύτερο για την "εικόνα" της Μπαρτσελόνα σε παγκόσμια κλίμακα. Μπορεί τα 170 εκατομμύρια ευρώ της συνολικής συμφωνίας να ήταν πράγματι ένα απίστευτο ποσό, αλλά είναι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που δικαίως ισχυρίζονται ότι η επιλογή του χορηγού θα έπρεπε να γίνει με πιο αυστηρά κριτήρια και ας ήταν μικρότερο το ποσό που θα έμπαινε στα ταμεία του συλλόγου.

4. Ο ΜΕΣΙ, Η ΕΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

Αν υπάρχει κάτι κάθετα μη διαπραγματεύσιμο στη Μπαρτσελόνα, αυτό είναι ο Λέο Μέσι. Ο Αργεντίνος είναι κάτι τελείως ξεχωριστό μέσα στον σύλλογο και ως τέτοιος έχει συνηθίσει να του συμπεριφέρονται. Λογικό, αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για τον κορυφαίο παίκτη στον κόσμο, αλλά και έναν ποδοσφαιριστή που έχει προσφέρει τα πάντα στην ομάδα του και λατρεύεται από τον κόσμο της. Η πρώτη φορά που αυτή η σχέση Μέσι και διοίκησης φάνηκε να διαταράσσεται, ήταν στην περίφημη υπόθεση της φοροδιαφυγής με βασικούς κατηγορούμενους τον ίδιο και τον πατέρα του. Γιατί μπορεί ο Χόρχε Μέσι να τα έκανε πραγματική σαλάτα με την παράλογη απληστία του, βάζοντας σε μεγάλους μπελάδες τον γιό του, όμως ο Λέο θεώρησε ότι η Μπαρτσελόνα δεν στάθηκε δίπλα του με την "ενέργεια" που θα επιθυμούσε και θα περίμενε ο ίδιος. Και αν αυτή η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στα άκρα, μια άλλη, εκείνη της αναπροσαρμογής του συμβολαίου του Λέο, υπήρξε μια πραγματική βραδυφλεγής βόμβα, που λίγο έλειψε να εκραγεί στην Can Barca και όχι απλά να ραγίσει το γυαλί, αλλά να το θρυμματίσει ανεπανόρθωτα.

Ο Χαβιέρ Φάους άναψε φωτιές με τις δηλώσεις του για τον Μέσι

Αφού ο Ροσέλ είχε κάνει τις "αμαρτίες" του στα της μεταγραφής του Νεϊμάρ (θέμα με το ποίο θα ασχοληθούμε στην επόμενη ενότητα), όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, έγινε φανερό ότι ο Βραζιλιάνος αμειβόταν πλέον με περισσότερα χρήματα από τον Μέσι, κάτι που διέλυε κάθε ισορροπία μέσα στην ομάδα. Ο μάνατζερ του Λέο ζήτησε αναπροσαρμογή, η διοίκηση διαχειρίστηκε τελείως λανθασμένα την κατάσταση και στην πορεία δημιουργήθηκε το γνωστό επεισόδιο με τον Χαβιέρ Φάους, οικονομικό αντιπρόεδρο του συλλόγου, ο οποίος δήλωσε πως "δεν μπορούμε να κάνουμε αναπροσαρμογή συμβολαίου σε έναν κύριο, του οποίου το συμβόλαιο αναπροσαρμόστηκε πριν 6 μήνες". Ο Μέσι απάντησε ότι "ο κύριος Φάους δεν ξέρει από μπάλα, οπότε καλύτερα να μη μιλάει" και εκεί που άρχισε να μυρίζει "μπαρούτι", ο Μπαρτομέου (αφού ο Ροσέλ είχε ήδη παραιτηθεί), έπραξε το αυτονόητο, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του Λέο.

5. ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΪΜΑΡ

Ο Ροσέλ ήθελε ως πρόεδρος να αφήσει τη "σφραγίδα" του, αποκτώντας κάποιον πολύ μεγάλο παίκτη για την ομάδα του. Ο Νεϊμάρ ήταν το πιο "καυτό" όνομα, όχι μόνο για την αξία του, αλλά και για το γεγονός ότι τον ήθελε η Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ροσέλ, με τις πολλές γνωριμίες που είχε στη Βραζιλία, προσπέρασε το εμπόδιο των "μερένγκες" και στις 26 Μαΐου του 2013 έγινε η επίσημη ανακοίνωση της μεταγραφής του ποδοσφαιριστή στους "μπλαουγκράνα", η οποία σύμφωνα με τη διοίκηση του καταλανικού συλλόγου κόστισε 57 εκατομμύρια ευρώ. Όμως στις 20 Ιανουαρίου του 2014, η ισπανική εφημερίδα "El Mundo" δημοσίευσε όλες τις λεπτομέρειες από το συμβόλαιο του Νεϊμάρ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η μεταγραφή κόστισε όχι 57, αλλά 95 εκατομμύρια ευρώ, 38 εκατομμύρια περισσότερα δηλαδή από αυτά που υποστήριξε ο Ροσέλ. Η διαρροή προήλθε απευθείας από το εισαγγελικό γραφείο το οποίο εξέταζε την υπόθεση και αποκάλυπτε ότι υπήρχαν συνολικά επτά ξεχωριστά συμβόλαια, κάποια από τα οποία είχαν υπογραφεί μετά την τελική συμφωνία για την απόκτηση του Νεϊμάρ!

Όταν όλα ήταν ακόμα ρόδινα...

Ήδη στις 9 Δεκεμβρίου του 2013, ο Τζόρντι Κάσες, μέλος της Μπαρτσελόνα και ενεργά αντιπολιτευόμενος τη διοίκηση των "μπλαουγκράνα", είχε καταθέσει αγωγή στα ισπανικά δικαστήρια με την οποία κατηγορούσε τον Ροσέλ για "απόκρυψη συγκεκριμένων στοιχείων σχετικά με τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την αγορά του Νεϊμάρ, από τα οποία είναι πιθανό να προκύπτει είτε υπεξαίρεση είτε φοροδιαφυγή". Οι αποκαλύψεις ήταν πραγματικά απίστευτες και ο αρμόδιος δικαστής Πάμπλο Ρουθ, αφού προηγουμένως εξέτασε την υπόθεση, έκανε δεκτή την αγωγή του Κάσες, θεωρώντας πως υπήρχαν ενδείξεις "εικονικών συμβολαίων". Την ίδια μέρα το απόγευμα, στη διάρκεια μιας προγραμματισμένης συνέντευξης Τύπου για την ανακατασκευή του "Καμπ Νόου", ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα επανέλαβε για μια ακόμη φορά ότι η μεταγραφή του Νεϊμάρ είχε κοστίσει 57 εκατομμύρια ευρώ και ζήτησε από τον δικαστή να τον καλέσει για να καταθέσει και να δώσει διευκρινίσεις για όλες τις πτυχές του θέματος. Όμως τρία 24ωρα αργότερα, ο Σάντρο Ροσέλ υπέκυψε στην αφόρητη πίεση που δέχτηκε από τον Τύπο και παραιτήθηκε.

6. ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΤΟΜΕΟΥ

Η μεγαλύτερη ειρωνεία στην όλη υπόθεση, ήταν πως αιτία της παραίτησης του Ροσέλ αποτελούσε η μεγαλύτερη "νίκη" του, όχι μόνο στο μεταγραφικό πεδίο, αλλά και στο επικοινωνιακό της προαιώνιας κόντρας των "μπλαουγκράνα" με τους "μερένγκες". Ο Νεϊμάρ και τα χρήματα που τελικά ξοδεύτηκαν για την απόκτησή του ήταν το μεγάλο ερώτημα που απασχολούσε πλέον τους πάντες: φίλαθλους και δικαιοσύνη. Και εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ένα ακόμα λάθος ήρθε να προστεθεί στην αλυσίδα. Πριν παραιτηθεί ο Ροσέλ, συναντήθηκε στο σπίτι του με τον "σκληρό πυρήνα" της διοίκησης και όρισε ως διάδοχό του τον αθλητικό του αντιπρόεδρο, Τζουζέπ Μαρία Μπαρτομέου, του οποίου όμως η υπογραφή φιγουράριζε σε όλα σχεδόν τα προαναφερθέντα "αμαρτωλά" συμβόλαια, δίπλα σε εκείνη του πρώην προέδρου!

Μπαρτομέου και Ροσέλ την ημέρα της παραίτησης του δεύτερου

Αντί να αρνηθεί την πρόταση του Ροσέλ, ο Μπαρτομέου την αποδέχτηκε, χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι ο προεδρικός του θώκος χαρακτηριζόταν πλέον από πλήρη αναξιοπιστία και ανυποληψία. Τα γεγονότα που ακολούθησαν τους τελευταίους 12 μήνες, από τον Ιανουάριο του 2014 μέχρι και την ανακοίνωση για τις εκλογές πριν από λίγες μέρες, απλά επιβεβαίωσαν το λάθος του Μπαρτομέου. Ολόκληρη η διοίκηση του Σάντρο Ροσέλ θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί σύσσωμη, στέλνοντας από τότε τα μέλη του συλλόγου στις κάλπες. Αυτή θα ήταν μια τίμια στάση, που πιθανότατα να είχε σταματήσει το ντόμινο των διαδοχικών γεγονότων που έφτασαν την κρίση των "μπλαουγκράνα" στο απόγειό της.

7. Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ FIFA

Και το ντόμινο δεν άργησε να ξεκινήσει. Στις 2 Απριλίου του 2014, μόλις δυο μήνες μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Μπαρτομέου, η πειθαρχική επιτροπή της FIFA ανακοίνωσε την τιμωρία της Μπαρτσελόνα με χρηματικό πρόστιμο (370.000 ευρώ) και απαγόρευση μεταγραφών μέχρι το καλοκαίρι του 2015 λόγω παραβίασης σε 10 διαφορετικές περιπτώσεις του άρθρου 19 του "κανονισμού για το καταστατικό και τις μεταγραφές των παικτών" που σχετίζεται με τους ανήλικους, κάτω των 18 ετών, παίκτες. Η FIFA αποφάσισε να τιμωρήσει τους "μπλαουγκράνα" βασιζόμενη στα αποτελέσματα της έρευνας της θυγατρικής της, Transfer Matching System και αφού η διοίκηση της Μπάρτσα είχε αδιαφορήσει απέναντι στις επανειλημμένες προειδοποιήσεις της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Η TMS είχε ξεκινήσει την έρευνά της ύστερα από δυο ανώνυμες καταγγελίες-επιστολές που είχαν φτάσει το 2013 στα γραφεία της FIFA και που πολλοί υποστήριξαν ότι πιθανότατα προέρχονταν από τον Φλορεντίνο Πέρεθ, χωρίς όμως αυτό να αποδειχτεί ποτέ.

Ροσέλ και Μπαρτομέου έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις προειδοποιήσεις της FIFA και η Μπαρτσελόνα το πλήρωσε ακριβά

Ο Μπαρτομέου, αντί να κινηθεί διπλωματικά, θεώρησε ως ιδανική λύση την ολομέτωπη επίθεση στη FIFA. Δημοσίευσε μια σκληρή ανακοίνωση και υιοθέτησε συνθήματα όπως "κανείς δεν αγγίζει τη Μασία", τα οποία όμως δεν έπιασαν τόπο. Οι συνεχείς επιστολές του καταλανικού συλλόγου προς τον Μπλάτερ δεν άλλαξαν την απόφαση, ενώ δεν είχε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα και η έφεση των "μπλαουγκράνα". Ο Μπαρτομέου δεν απολογήθηκε τότε για την μη συμμόρφωση του ίδιου και του προκατόχου του στις προειδοποιήσεις της FIFA και η μοναδική παραχώρηση που ήρθε από την Ελβετία, ήταν η αναβολή και μεταφορά της απόφασης, που επέτρεπε στη Μπαρτσελόνα να πραγματοποιήσει μεταγραφές το καλοκαίρι του 2014, όχι όμως και στις μεταγραφικές περιόδους του 2015, δηλαδή τον Ιανουάριο και το ερχόμενο καλοκαίρι. Οι Καταλανοί κατέφυγαν στο CAS και στη συνέχεια του κειμένου θα δούμε τί (δεν) κατάφεραν.

8. ΡΟΣΕΛ VS ΛΑΠΟΡΤΑ

Πλησιάζοντας τα πιο πρόσφατα γεγονότα, να ανοίξουμε μια παρένθεση για να αναφερθούμε και στον "εμφύλιο" που προσπάθησε να προκαλέσει ο Ροσέλ στη διάρκεια της προεδρίας του. Τον Ιούλιο του 2011, ο τότε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα κατήγγειλε τον Λαπόρτα ότι στη διάρκεια της προεδρίας του ο σύλλογος είχε απωλέσει 48 εκατομμύρια ευρώ λόγω κακοδιαχείρισης. Χωρίς να τον ενδιαφέρει η ζημιά που προκαλούσε με αυτή του την κατηγορία στην εικόνα του συλλόγου, ο Ροσέλ ζήτησε από τα μέλη να αποφασίσουν με την ψήφο τους αν η καταγγελία θα έπρεπε να ακολουθήσει την δικαστική οδό. Τα μέλη ψήφισαν υπέρ και έτσι ο Λαπόρτα οδηγήθηκε στα δικαστήρια. Η όλη ιστορία διήρκεσε πάνω από τρία χρόνια, χωρίζοντας ουσιαστικά σε δυο στρατόπεδα την "οικογένεια" της Μπαρτσελόνα και έληξε τον περασμένο Οκτώβριο με την αθώωση του Λαπόρτα από το δικαστήριο και την απαλλαγή του από τις κατηγορίες.

Λαπόρτα και Ροσέλ στις εκλογές του 2010. Λυκοφιλίες...

Βέβαια εδώ να προσθέσουμε ότι ο "κατήγορος" τότε Ροσέλ, δεν έχει ξεμπερδέψει με τη δικαιοσύνη, αφού ο δικαστής Πάμπλο Ρουθ, αρμόδιος για την υπόθεση Νεϊμάρ, έχει δηλώσει πως αν το κρίνει σκόπιμο μετά την ολοκλήρωση της μελέτης της δικογραφίας, θα παραπέμψει τον πρώην πρόεδρο της Μπαρτσελόνα με αρκετά σημαντικές κατηγορίες, οι οποίες μπορεί να επιφέρουν ακόμα και την ποινή της φυλάκισης. Έτσι λοιπόν, βλέπουμε μια πιθανή αντιστροφή στα δεδομένα, σε ότι αφορά τον Ροσέλ, ο οποίος τελικά αποδείχτηκε πως υιοθέτησε την έλλειψη διαφάνειας στις συμφωνίες του συλλόγου, πράγμα για το οποίο είχε κατηγορήσει ανοιχτά τον Λαπόρτα όταν είχε αποχωρήσει το 2005 από την τότε διοίκηση. Και μην ξεχνάμε - όπως αναφέραμε και στην αρχή του κειμένου - ότι το 2008 είχε υποστηρίξει την πρόταση μομφής εναντίον του παλιού του συνεργάτη, δηλώνοντας τότε ότι θα διεκδικούσε την προεδρία το 2010 με βασικό του στόχο να εξυγιάνει οικονομικά τον σύλλογο. Για να μην είμαστε άδικοι, η διοίκηση Ροσέλ μείωσε κατά πολύ το χρέος της Μπαρτσελόνα, όμως αποδείχθηκε και αυτή "ελαστική" όποτε τη συνέφερε σε ηθικά και όχι μόνο ζητήματα.

9. ΑΠΟ ΤΟ CAS ΣΤΟΝ ΘΟΥΜΠΙΘΑΡΕΤΑ

Στις 30 Δεκεμβρίου του 2014, το CAS ανακοίνωσε την απόφασή του, απορρίπτοντας την προσφυγή της Μπαρτσελόνα για την τιμωρία της FIFA. Έγινε λοιπόν τελεσίδικο ότι οι "μπλαουγκράνα" θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν ξανά μεταγραφές τον Ιανουάριο του 2016. Η δυσαρέσκεια του Μπαρτομέου, ο οποίος να θυμίσουμε ότι τον Απρίλιο του 2014 είχε απολύσει τους Αλμπέρτο Πουτζ και Γκιγέρμο Αμόρ, ήταν πολύ μεγάλη και εκφράστηκε μέσα από ένα σκληρό δελτίο Τύπου. Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε και η αντίστροφη μέτρηση για την προκήρυξη των εκλογών, αφού πλέον ο Μπαρτομέου άρχισε να χάνει όλα του τα επιχειρήματα. Λίγα 24ωρα αργότερα, μετά την ήττα της Μπαρτσελόνα από τη Ρεάλ Σοθιεδάδ, ο Θουμπιθαρέτα ανέλαβε τις δικές του ευθύνες για την υπόθεση της FIFA, αφήνοντας όμως παράλληλα σαφέστατες αιχμές κατά των Μπαρτομέου και Ροσέλ.

Θουμπιθαρέτα και Πουγιόλ δεν βρίσκονται πλέον στο δυναμικό της Μπαρτσελόνα. Ο πρώτος απολύθηκε, ο δεύτερος παραιτήθηκε

Ο Μπαρτομέου βρήκε την αφορμή που ζητούσε και την επόμενη μέρα απέλυσε τον αθλητικό του διευθυντή, παίρνοντας ο ίδιος την πρωτοβουλία και χωρίς να συμβουλευτεί τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Αυτή του η πράξη ενόχλησε ακόμα περισσότερο το ευρύτερο περιβάλλον της Μπαρτσελόνα και το πράγμα απλά χειροτέρεψε με την παραίτηση του Κάρλες Πουγιόλ, άμεσου συνεργάτη του Θούμπι. Ο Μπαρτομέου συνέχισε να βρίσκεται στον κόσμο του, επιμένοντας ότι θα εξαντλήσει ολόκληρη τη θητεία του, όμως οι γενικευμένες αντιδράσεις από τον κόσμο της Μπάρτσα και τον Τύπο της Καταλονίας, τον υποχρέωσαν να αλλάξει τελείως πλεύση και να ανακοινώσει τελικά σε συνέντευξη Τύπου την διενέργεια πρόωρων εκλογών το καλοκαίρι του 2015. Ακόμα όμως και σε αυτή του την δημόσια παρουσία, έδειξε ότι έχει χάσει τον μπούσουλα, αφού επέμεινε για την ύπαρξη μιας "σκοτεινής δύναμης", μίλησε για την αποστολή στη FIFA μιας πολύ "σκληρής" επιστολής, αλλά και την απόφαση να μην εκπροσωπηθεί ο σύλλογος στο γκαλά της Χρυσής Μπάλας καθώς και σε όλες τις εκδηλώσεις της παγκόσμιας Ομοσπονδίας για όσο θα διαρκέσει η τιμωρία.

10. ΛΟΥΙΣ ΕΝΡΙΚΕ VS ΜΕΣΙ

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά στη Μπαρτσελόνα, προέκυψε και θέμα ανάμεσα στον Λουίς Ενρίκε και τον Μέσι. Η διοίκηση έψαχνε το περασμένο καλοκαίρι έναν προπονητή που θα έφερνε ξανά την πειθαρχία στην ομάδα, μια πειθαρχία που είχε χαθεί με τον Τάτα στον πάγκο, ειδικά από τότε που ο Αργεντινός κόουτς συνειδητοποίησε ότι δεν θα συνέχιζε και την επόμενη χρονιά. Ο Θούμπι είχε υπόψη του την ιδανική επιλογή, όμως ο Ερνέστο Βαλβέρδε αρνήθηκε, θέλοντας να τιμήσει την υπογραφή που είχε βάλει στο διετές συμβόλαιό του με την Αθλέτικ. Η εναλλακτική δεν φαινόταν καθόλου κακή περίπτωση, κάθε άλλο, όμως ο Λουίς Ενρίκε κινήθηκε στο εντελώς αντίθετο άκρο. Ο ουρανός συννέφιασε από την αρχή, όταν σε μια συνέντευξη Τύπου ο Λούτσο ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους ποιος παίκτης θα είναι ο ηγέτης φέτος και εκείνος απάντησε "ο μόνος αρχηγός είμαι εγώ", κάτι που δεν πρέπει να ικανοποίησε στο ελάχιστο τον Λέο.

Λουίς Ενρίκε και Μέσι. Μια ανύπαρκτη σχέση

Οι τριβές συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν στο ματς του "Ανοέτα", όπου ο Λουίς Ενρίκε άφησε στον πάγκο τον Μέσι και τον Νεϊμάρ, επειδή είχαν πάρει δυο μέρες παραπάνω άδεια, μια άδεια που τους την έδωσε ο ίδιος! Μέσι και πάγκος δεν συμβιβάζονται και μέσα σε λίγες ώρες ξέσπασε η καταιγίδα. Φήμες για μετακίνηση του Λέο στην Τσέλσι, φήμες για απόλυση του Λούτσο, φήμες για προβληματισμό και άλλων παικτών σχετικά με τη συμπεριφορά και τις τακτικές του προπονητή, φήμες για προσπάθεια εκτόνωσης της κρίσης από τους αρχηγούς, φήμες για "ραγισμένα γυαλιά" που δεν ξανακολλάνε, φήμες για υποσχέσεις στον Μέσι από τον Μπαρτομέου πως αν χρειαστεί, θα φύγει ο Λουίς Ενρίκε, φήμες γενικώς. Και βέβαια ο καθένας καταλαβαίνει ποιο θα είναι το αποτέλεσμα στην περίπτωση που προκύψει δίλημμα "ο ένας ή ο άλλος". Ήδη του καταλογίζουν διάφορα του Λούτσο, από την άρνησή του για τη μεταγραφή του Τόνι Κρόος μέχρι την αδυναμία του να διατηρήσει ένα σωστό κλίμα στην ομάδα. Φανταστείτε τώρα που απέναντί του βρίσκεται το μοναδικό αδιαπραγμάτευτο χαρτί ολόκληρου του συλλόγου...

Όχι απλά κρίση, αλλά πόλεμος. Προς το παρόν αναζητείται εκεχειρία. Η ομάδα βρίσκεται μέσα σε όλους τους στόχους, αλλά βάλλεται πολλαπλά εκ των έσω. Ο Μπαρτομέου έχει μια τελευταία ευκαιρία να επαναφέρει την ηρεμία στην ομάδα, έτσι ώστε να αποχωρήσει το καλοκαίρι από τον σύλλογο με ψηλά το κεφάλι. Σε αντίθετη περίπτωση, θα φύγει παίρνοντας τη θέση του Τζουάν Γκασπάρ ως ο χειρότερος μεταπολεμικός πρόεδρος της Μπαρτσελόνα.