Τον Αύγουστο ο Δημήτρης Νικολάου θα συμπληρώσει τα 23 του χρόνια. Όντας σε συνθήκες επαγγελματισμού, πρωταγωνιστικού επαγγελματισμού, τα πέντε τελευταία. Μπόι που αγγίζει το 1.90, αριστεροπόδαρος κεντρικός αμυντικός, με μπάλα που σπανίζει για τη θέση του.

Χαρακτηριστικά και συνδυασμός που φτιάχνουν ένα πακέτο που αν μία σχολή στον πλανήτη μπορούσε να εκτιμήσει – και να επενδύσει στην ανάδειξή του – είναι αυτή του κάλτσιο. Αισίως, συμπλήρωσε μια διετία στην Ιταλία. Πρόλαβε, ήδη, να ζήσει αρκετά. Μια πρώτη, αλλά γεμάτη ποιότητα, τζούρα καμπιονάτο στο διάστημα του δανεισμού του στην Εμπολι στο δεύτερο μισό της σεζόν 2018-19.

Συνέντευξη στον Αντώνη Οικονομίδη

Μια δεύτερη, μετά την αγορά του από τους "ατζούρι" - παρά τον υποβιβασμό τους -, προσαρμογής, εντατικής εκμάθησης και επένδυσης στα άγονα και πολύ απαιτητικά ποδοσφαιρικά λημέρια της Serie B. Και μια τρίτη, η φετινή, της καθιέρωσης, της συγκομιδής της πρότερης σποράς και όπως όλα δείχνουν της προετοιμασίας – αντίστροφα μετράει τόσο η Εμπολι όσο και ο ίδιος - για την άνοδο και επιστροφή στα σαλόνια του καμπιονάτο.

Δεν τα λες και λίγα. Κάθε άλλο. Το σημαντικότερο βέβαια είναι πως η προοπτική του Δημήτρη Νικολάου, του αδιαμφισβήτητου ηγέτη της άμυνας της επίδοξης πρωταθλήτριας της Serie B, αυτονόητα είναι ακόμη πιο ελπιδοφόρα και ευοίωνη. Και ο ίδιος, στην πρώτη μεγάλη συνέντευξη της ζωής του στο SPORT 24, μοιράζεται εντυπώσεις, μνήμες και ελπίδες.

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Είναι η Έμπολι τόσο καλή ομάδα για να μετράει πλέον αντίστροφα για την επιστροφή της στο καμπιονάτο;

"Έχουμε μια πάρα πολύ καλή ομάδα, έναν πάρα πολύ καλό προπονητή και ειδικά αυτή τη σεζόν είμαστε πρώτοι γιατί έχουμε εξαιρετικό κλίμα, καλό μείγμα νέων και έμπειρων ποδοσφαιριστών. Το μυστικό είναι πως παίζουμε χωρίς άγχος, χωρίς πίεση από το ξεκίνημα της σεζόν. Το ευχαριστιόμαστε και το νιώθουμε όλοι πως αξίζουμε την πορεία που κάνουμε και αυτό που τελικά βλέπουμε πως έρχεται".

Δεν ήταν δηλαδή στόχος η άνοδος;

"Όχι δεν ήταν. Το ζητούμενο ήταν η δημιουργία μιας ομάδας που θα πρωταγωνιστούσε και θα διεκδικούσε άνοδο τα επόμενα χρόνια. Παιχνίδι το παιχνίδι όμως είδαμε πρακτικά πως μπορούμε να το επισπεύσουμε".

Πόσο δύσκολη είναι η Serie B;

"Πριν έρθω στην Ιταλία θεωρούσα πως είναι ένα πρωτάθλημα νορμάλ, στο οποίο μπορείς να ανταπεξέλθεις σχετικά εύκολα. Στα δύο χρόνια που βρίσκομαι εδώ έχω συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για μια πολύ δύσκολη λίγκα. Απόλυτα ανταγωνιστικές όλες οι ομάδες, ομάδες χτισμένες σε καλές άμυνες και σε πολλή, πάρα πολλή τακτική, χωρίς τίποτα να είναι δεδομένο. Ένα πραγματικά πολύ σκληρό πρωτάθλημα, όπου είναι πολύ δύσκολο να σκοράρεις και κατά συνέπεια να κερδίζεις, πόσο μάλλον να το κάνεις συνέχεια".

Όταν ήρθα στην Έμπολι δούλευα έξτρα ώρες στην αμυντική τακτική

Παρότι ο στόχος της ανόδου προέκυψε στην πορεία, πίεση είτε εξ αρχής είτε κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, υπήρχε; Πίεση από media, από οπαδούς;

"Εννοείται πως υπάρχει και την αισθάνεσαι. Είναι όμως θετική πίεση, καλοδεχούμενη, όχι κάποια που επιβαρύνει. Το να είσαι στην κορυφή και να κάνεις πρωταθλητισμό, αυτόματα συνεπάγεται πίεση. Το θέμα είναι η διαχείρισή της. Και στο γήπεδο και στην καθημερινότητα. Μέχρι στιγμής εμείς δεν έχουμε επηρεαστεί ούτε από την όποια εξωτερική ούτε και από την αυτήν που δημιουργείται από την πορεία μας".

Για έναν αμυντικό, ισχύει αυτό που λένε πως η Ιταλία είναι σχολείο;

"Είμαι ευλογημένος που έχω έρθει στην Ιταλία και όλα αυτά που άκουγα πριν έρθω, πως δηλαδή εδώ είναι όντως σχολείο για έναν αμυντικό, πως εδώ μαθαίνεις πραγματικά άμυνα και πως αν περάσεις από τα εδώ πρωταθλήματα με τα εφόδια που θα πάρεις, θα μπορείς να σταθείς οπουδήποτε, όλα πραγματικά είναι αλήθεια. Έχω μάθει παρά πολλά, κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση, στο κάθε τι. Μικρές λεπτομέρειες που σε βοηθάνε, σε βελτιώνουν, σε κάνουν να νιώθεις ολοένα και πιο σίγουρος στο παιχνίδι".

Εσύ τη βελτίωση την βλέπεις, την αισθάνεσαι; Αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά;

"Όταν ήρθα στην Εμπολι, προπονητής ήταν ο Τζιουζέπε Ιακίνι. Αυτός ο άνθρωπος μου έδωσε τη δυνατότητα να καταλάβω την άμυνα με τον τρόπο που την αντιλαμβάνονται εδώ. Στους πρώτους μήνες στην Έμπολι καθόμουν με τον αρμόδιο προπονητή για την αμυντική λειτουργία για ώρες επιπλέον ώστε να δουλέψω στην τακτική, να προσαρμοστώ, να μάθω τις κινήσεις της ομάδας, των αμυντικών και να αφομοιώσω τον τρόπο που αμυνόμαστε. Οπότε δεν γίνεται, εφόσον θα δουλέψεις τόσο πολύ να μην βελτιωθείς".

Είναι τιμωρητικοί ως προς την προσέγγισή τους; Αν δεν αντιλαμβάνεσαι ό,τι ζητάνε, αν δεν μπορείς να το εφαρμόσεις, πως το αντιμετωπίζουν; Ειδικά όταν το λάθος είναι επαναλαμβανόμενο;

"Η νοοτροπία τους είναι δεκτική στο λάθος. Όχι όμως και στην επανάληψή του ίδιου. Δεν ξέρω αν το να βρεθείς στον πάγκο συνιστά τιμωρία στο ποδόσφαιρο, αλλά εκεί καταλήγεις αν δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου ζητείται. Και νομίζω λογικά".

Θέλω να ζήσω το καμπιονάτο ξανά με την Έμπολι

Πως προέκυψε το ενδιαφέρον της Έμπολι; Τότε, Ιανουάριος του 2019, ήταν μια ομάδα της Serie A, η οποία πάλευε να αποφύγει τον υποβιβασμό.

"Δύο μέρες πριν το τέλος της τότε μεταγραφικής περιόδου δέχτηκα ένα τηλέφωνο και ρωτήθηκα αν ενδιαφέρομαι να πάω στην Εμπολι. Εντελώς απροσδόκητα. Δεν είχα να σκεφτώ τίποτα και έκανα ό,τι μπορούσα για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή (σ.σ. δανεισμός με option αγοράς)".

Παρά τον υποβιβασμό της, η Εμπολι σε αγόρασε. Έχοντας παίξει λίγο ως τότε και προφανώς συνυπολογίζοντας τον υποβιβασμό, εσύ ήθελες να παραμείνεις και να παίξεις στη Serie B;

"Σαφώς και το ήθελα. Δεν με ενδιέφερε ο υποβιβασμός, γιατί γνώριζα πως το πρότζεκτ ήταν δυναμικής επιστροφής. Αλλά έτσι κι αλλιώς, το σημαντικότερο για μένα ήταν να μάθω, κάτι που θα συνέβαινε είτε η Εμπολι αγωνίζονταν στη Serie A είτε στη Serie B. Εμενα με ενδιέφερε λοιπόν να μείνω εδώ και να μάθω. Και ειδικά από την στιγμή που παρότι η ομάδα υποβιβάστηκε με αγόρασε, για μένα ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη εμπιστοσύνης".

Εχεις συμβόλαιο ως το ’23. Το ευκταίο για σένα είναι να ζήσεις ξανά, πλήρως, την εμπειρία του καμπιονάτο με την Εμπολι ή με κάποια άλλη ομάδα;

"Είμαι πολύ χαρούμενος εδώ. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να ανέβουμε και από εκεί και πέρα, εφόσον το πετύχουμε, να ζήσω το καμπιονάτο, ξανά, με την Εμπολι. Τώρα για το τι μπορεί να έρθει, πως και πότε, είναι κάτι που δεν μπορώ να γνωρίζω και τη δεδομένη στιγμή δεν με απασχολεί. Ως τότε, παραμένω απόλυτα προσηλωμένος στους στόχους της ομάδας μου".

ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ

Πως ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;

"Ο πατέρας μου με παρακίνησε. Είχε έναν φίλο στον ΠΑΟ Ρουφ, πήγα εκεί για προπονήσεις και έτσι ξεκίνησα".

Πάντα παίζοντας στόπερ;

"Ξεκίνησα ως αριστερός μπακ. Έτσι και πήγα στον Ολυμπιακό. Και στα 15-16, επειδή πήρα απότομα ύψος και δεν βόλευε άλλο να παίζω στα άκρα, με υπόδειξη του Γεωργάτου, μετατέθηκα στο κέντρο της άμυνας".

Στον Ολυμπιακό πώς πήγες;

"Από έναν αγώνα που έδωσε ο ΠΑΟ Ρουφ με τον Ολυμπιακό. Έτυχε να είναι στο γήπεδο ένας άνθρωπος του Ολυμπιακού, ο Βασίλης Νάνος. Εισηγήθηκε να κάνω ένα δοκιμαστικό, το έκανα και μετά από 3-4 προπονήσεις με ενημέρωσαν πως θα με πάρουν".

Συνολικά αξιολογώντας όλη τη θητεία σου στον Ολυμπιακό, τι θα έλεγες;

"Πως ήταν ένα ταξίδι που δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα".

Πολύ ικανοποιημένος από όσα πήρα στον Ολυμπιακό

Όσα μπορούσες να πάρεις από τη θητεία σου στον Ολυμπιακό, θεωρείς πως τα πήρες; Ειδικά βάσει των όσων συνηθίζουμε στην Ελλάδα για τον τρόπο που αξιοποιούνται και προωθούνται οι νεαροί ποδοσφαιριστές.

"Είμαι πολύ ικανοποιημένος από όσα πήρα στον Ολυμπιακό. Είναι γνωστό το τι πίεση έχουν όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτή την ομάδα. Θεωρώ πως ό,τι μου δόθηκε το αξιοποίησα, πήρα τις ευκαιρίες μου, δεν μπορώ να έχω κανένα απολύτως παράπονο. Σίγουρα θα μπορούσα να κάνω περισσότερα, αλλά από την στιγμή που εμφανίστηκε η προοπτική του καμπιονάτο ήθελα να την κυνηγήσω".

Εσύ προωθήθηκες στην πρώτη ομάδα επί Πάουλο Μπέντο, μαζί με Ρέτσο, Ανδρούτσο και Μανθάτη.

"Ναι, τα παιδιά είχαν πάει και στην καλοκαιρινή προετοιμασία εκείνης της σεζόν (2016-17), εγώ ακολούθησα τον Δεκέμβριο".

Πόσο εύκολο είναι ποδοσφαιριστές που προέρχονται από ακαδημίες μεγάλου club, να "ανεβαίνουν" όλοι μαζί στην πρώτη ομάδα και να σηκώνουν την πίεση της προσδοκίας σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, που δεν συνηθίζει τέτοιες κινήσεις. Πόσο διαχειρίσιμη είναι από την πλευρά του ποδοσφαιριστή όλη αυτή η διαδικασία;

"Η αλήθεια είναι πως περισσότερο αντιλαμβάνομαι το πόσο δύσκολο ήταν τώρα που έχουν περάσει τέσσερα χρόνια. Τότε, στα 18 μου, με τη θέληση να βγω, να παίξω, να δείξω πράγματα, δεν το σκεφτόμουν. Ήταν κάτι που ζούσαμε όλοι μας σαν όνειρο, γιατί για όλους μας ήταν όνειρο να παίξουμε στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού πόσο μάλλον εφόσον συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα για όλους μας. Δεν ανεβήκαμε στην πρώτη ομάδα απλώς για να συμπληρώσουμε στις προπονήσεις ή στις αποστολές. Ανεβήκαμε και παίξαμε. Και οι τέσσερις. Ήταν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. Μακάρι να ξαναγίνει, από καρδιάς το εύχομαι, αλλά νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο.

Ήμασταν και παραμένουμε κολλητοί και αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα αφού ο ένας βοηθούσε τον άλλον, τον εμψύχωνε, στέκονταν δίπλα του, μοιράζονταν σκέψεις, συναισθήματα. Συμπερασματικά, ήταν όντως δύσκολο, αλλά για εμάς ήταν τόσο όμορφο και τόσο ευχάριστο που ειδικά εκείνη την στιγμή που συνέβαινε, ποτέ δεν μας έκανε να σκεφτούμε πίεση, δυσκολία ή οτιδήποτε σχετικό. Ήταν πραγματικά ευλογία".

Θεωρείς πως ο Ολυμπιακός και οικονομικά και αγωνιστικά πήρε το μάξιμουμ που μπορούσε από εσάς;

"Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά γιατί δεν μπορεί να ξέρει πως θα είχε εξελιχτεί, σε διαφορετικές συνθήκες και αποφάσεις, η πορεία μας. Δεδομένα όμως, αυτό που εισέπραξε ο σύλλογος από όποια πλευρά και αν εξεταστεί, ήταν κάτι πραγματικά πολύ καλό".

Μάθημα πήρε ως προς τον τρόπο που θα πρέπει να αξιοποιεί τα παιδιά από τις ακαδημίες του;

"Δεν μπορώ να μιλήσω για μάθημα, αλλά σίγουρα άρχισε να βλέπει και να αντιμετωπίζει διαφορετικά τα παιδιά που προέρχονται από τις ακαδημίες μετά από εμάς. Και είμαι σίγουρος πως πλέον αυτή η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι ακαδημίες δεν πρόκειται να αλλάξει".

Πόσο εύκολο είναι για πρωτόπειρους να μπαίνουν σε μια ομάδα με απαιτήσεις νικών, τίτλων και να χρεώνονται το μερίδιο που μοιραία τους αναλογεί σε ήττες και αποτυχίες; Ειδικά εφόσον και ο σύλλογος είναι αυτής της λογικής, πως ανεξαρτήτως δηλαδή ηλικίας, πρέπει να κερδίζεις, διαφορετικά, αν δεν μπορείς, θα έρθει κάποιος άλλος στη θέση σου που θα μπορεί.

"Όλα τα χρόνια στην ακαδημία του Ολυμπιακού μαθαίναμε στον πρωταθλητισμό. Οπότε, έτσι μεγαλώσαμε, με αυτή τη νοοτροπία και συνεπώς προετοιμαζόμασταν ακριβώς για τις απαιτήσεις της πρώτης ομάδας. Από την στιγμή που θα φτάσεις εκεί, προφανώς και επιμερίζεσαι την ευθύνη, στο βαθμό που σου αναλογεί, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά σε μια επαγγελματική ομάδα. Δεν μπορείς να φτάσεις σε τέτοιο επίπεδο, δεν μπορείς να φορέσεις τη φανέλα του Ολυμπιακού και να θέλεις να σταδιοδρομήσεις και να μην αντέχεις την ευθύνη και τις συνέπειες της. Είναι αυτονόητο πως πρέπει να είσαι δυνατός".

ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΚΟΛ, ΜΕΣΙ ΚΑΙ ΣΟΥΑΡΕΣ

Πως είναι να σκοράρεις στο Καμπ Νόου; Και στις δυο εστίες μάλιστα (σ.σ. στο παιχνίδι της φάσης των ομίλων του Champions League το 2017, κόντρα στην Μπαρτσελόνα οπότε και έγινε ο μόλις δεύτερος Έλληνας που σκοράρει στο γήπεδο της Μπαρτσελόνα μετά τον Αγγελο Αναστασιάδη το 1975 με τον ΠΑΟΚ).

"Το ματς εκείνο είναι αξέχαστο για μένα. Ακόμη και τώρα, πολλές φορές δυσκολεύομαι να πιστέψω πως έχω αγωνιστεί εκεί και έχω σκοράρει. Και δύο φορές όπως λες. Πρώτα το αυτογκόλ, κάτι πολύ δύσκολο τότε για να το διαχειριστώ ειδικά στο χρονικό σημείο που συνέβη (6’) και ειδικά αναλογιζόμενος και τις εμπειρίες μου, αλλά και το που και με ποιον αντίπαλο έπαιζα. Στο τέλος όμως ήρθε και το γκολ. Ήταν ένα συναίσθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Τεράστιο επίτευγμα για μένα".

Είναι το συγκεκριμένο το πιο προβεβλημένο παιχνίδι που έχεις παίξει ποτέ; Το πιο "φωτεινό" σε επίπεδο περιβάλλοντος, αντιπάλων κτλ;

"Ναι, είναι σίγουρα. Από την προηγούμενη μέρα το ένιωθα, μπαίνοντας στο γήπεδο στην προπόνηση, σκεπτόμενος ότι την επόμενη θα έπαιζα με την Μπαρτσελόνα, κόντρα στον Μέσι, στον Σουάρες. Νιώθεις κάπως…"

Ποιος είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;

"Ο Μέσι αναμφίβολα".

Εσύ τουλάχιστον μπορείς να πεις πως όντως τον έχεις ζήσει ως αντίπαλο στο γήπεδο, αυτή είναι η διαφορά.

"Ναι, αλλά δεν γίνεται να τον αντιμετωπίσεις. Δεν κόβεται. Αλλά επίσης, μαζί με τον Μέσι, ήταν και ο Σουάρες. Ο πιο απαιτητικός σέντερ φορ με τον οποίο έχω συνυπάρξει σε γήπεδο. Μονίμως σε κίνηση, σου βάζει συνέχεια προβλήματα, απαιτεί μόνιμη εγρήγορση".

Ο Καμπιάσο ήταν δάσκαλος για όλους μας

Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες. Εκτός από τους τρεις κολλητούς σου.

"Πέραν αυτών, ο Καμπιάσο. Φοβερός τακτικά, φοβερό πάθος κάθε μέρα, σε κάθε παιχνίδι. Δάσκαλος για όλους μας στο γήπεδο, στην προπόνηση, στα αποδυτήρια. Τυχερός που τον συνάντησα, τυχερός που ήμουν συμπαίκτης του".

Από προπονητές ποιον ξεχωρίζεις; Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο.

"Από όλους έχω πάρει κάτι ώστε να βρίσκομαι εδώ που βρίσκομαι. Δεν μπορώ να ονοματίσω κάποιον συγκεκριμένα, δεν γίνεται να ξεχωρίσω, όλοι συνέβαλλαν στην πρόοδό μου".

Ποιον θεωρείς αυτήν την στιγμή τον καλύτερο στόπερ του πλανήτη;

"Τον Σέρχιο Ράμος".

Και ο καλύτερος αριστεροπόδαρος;

"Ο Λαπόρτ της Σίτι".

Εσύ, μεγαλώνοντας και ονειροπολώντας, τον εαυτό σου τον έβλεπες στη Serie A, στην Premier League, στην La Liga; Που ιδανικά τον τοποθετούσες;

"Στα όνειρα δεν βάζεις όρια και ταβάνι. Αλλά, και στην πραγματικότητα που βιώνω, αυτό που πάντα μου άρεσε και αυτό που θα ήθελα να ζήσω είναι να παίξω στην Αγγλία".

Αγαπημένη ομάδα;

"Λίβερπουλ. Και όχι επειδή έγινε της… μόδας".

Κεφάλαιο Εθνική. Είναι κάτι που περιμένεις;

"Εννοείται πως είναι στόχος να παίξω, εννοείται πως το θέλω, εννοείται πως το περιμένω και ελπίζω να συμβεί".

Πόσο εύκολη είναι η φετινή σεζόν με όλες αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες ελέω πανδημίας από πέρυσι;

"Είναι πρωτόγνωρο και περίπλοκο ως προς τη διαχείρισή του. Πολλή κούραση, αφού ουσιαστικά μιλάμε για δύο διαδοχικές σεζόν με ελάχιστη ξεκούραση και μόνο διάλλειμα 10 μέρες. Πάρα πολύ απαιτητικό, περισσότερο ψυχολογικά παρά σωματικά και ίσως αυτό να είναι το πιο δύσκολο κομμάτι".

Πως περνάει η ώρα χωρίς ποδόσφαιρο;

"Διάβασμα, Playstation (σ.σ. και online Call of Duty με Ρέτσο και Ανδρούτσο). Απλά, βασικά πράγματα".

Απλά και βασικά. Ο,τι δηλαδή καθιστά έναν στόπερ ικανό να σταθεί, να ξεχωρίσει και να σταδιοδρομήσει σε επίπεδο καμπιονάτο. Η άριστη δηλαδή, αέναη επανάληψη των απλών και βασικών της θέσης. Του χρόνου, ο Δημήτρης Νικολάου, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα στο να το πετύχει στην καλύτερη πασαρέλα κεντρικών αμυντικών του πλανήτη…

Photo Credits: Eurokiniss, ZUMA PRESS/VISUALHELLAS.GR, 24MEDIA Creative Team