Ο Έρικ Τοχίρ δεν ξέρει τη λέξη "όριο"

Ο Erick Thohir είναι από τους ανθρώπους που δεν κάνει τίποτα, αν δεν έχει εξετάσει πρώτα όλες τις πτυχές. Αν δεν έχει δομήσει ένα πλάνο που θα οδηγήσει στην επιτυχία. Στο μυαλό του, ο αθλητισμός είναι ένα πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας. Εκτός και αν αφορά το μπάσκετ. Το σπορ αυτό " είναι μέρος των δραστηριοτήτων κοινωνικής ευθύνης και όχι των επιχειρήσεων μου". Ο 45χρονος επιχειρηματίας από την Ινδονησία, γόνος πλούσιας οικογένειας, αποφάσισε από πολύ νωρίς να χαράξει το δικό του δρόμο.

Ασχολήθηκε με τα media, πριν τα συνδυάσει με τη λατρεία του για τον αθλητισμό και αρχίσει τις... επεκτάσεις σε Αμερική και Ευρώπη. Ξεκίνησε με την αγορά μετοχών στους Philadephia 76ers, γιατί του είπαν πως... δεν μπορεί να το κάνει. Συνέχισε με μια ποδοσφαιρική ομάδα της Αμερικής, πριν διαπιστώσει πως υπάρχει χώρος και στη "γηραιά ήπειρο" και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία. Έτσι, απέκτησε την Inter. Αλλά δεν θα σταματήσει εκεί. Επόμενος στόχος είναι η εμπλοκή του με το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ποιος όμως, είναι ο Erick Thohir.

Γεννήθηκε στις 30/5 του 1970. Όταν τον είδε ο πατέρας του, έκρινε πως το όνομα που του ταιριάζει είναι Erick (από το γνωστό Βίκινγκ, τον Κόκκινο Έρικ). Έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Garibaldi (εκ του Ιταλού στρατηγού και πολιτικού, που έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ιστορία της χώρας του -ήρωας του ιταλικού πολέμου της ανεξαρτησίας και εθνικός ήρωας των γειτόνων), γνωστό "εστεμμένο πρίγκιπα" των οικογενειακών επιχειρήσεων και εκ των δισεκατομμυριούχων αυτού του κόσμου. Για αυτό και ο βενιαμίν της οικογένειας, είπε να τραβήξει το δικό του δρόμο.

Πήρε Bachelor στις τέχνες, από το British American College, στο Λονδίνο (1991) και δυο χρόνια μετά πήρε masters στη διοίκηση επιχειρήσεων, από το University of California. Μετά, επέστρεψε στην Ινδονησία (όπου ζούσε τη νέα εμπειρία της δημοκρατίας) και στην αρχή δούλεψε στις αλυσίδες εστιατορίων της οικογενείας. Κάπου στο 1998, οπότε προέκυψε η οικονομική κρίση στην Ασία, αποφάσισε να αλλάξει ρότα και να αυτονομηθεί. Μαζί με τρεις φίλους του, δημιούργησε το Mahaka Group (στα ελληνικά, το Mahaka σημαίνει αριστούργημα) που δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της εξόρυξης και της εμπορίας ασβέστου. Ακολούθησε εισβολή στο χώρο των media, το 2000 και το 2001 εξαγόρασε τη -μεγαλύτερη μουσουλμανική- εφημερίδα της χώρας του, Republika που ήταν προ του αφανισμού. Τοποθέτησε τον εαυτό του στη θέση του εκδότη. Αν έκανε καλή δουλειά;

" Ο κόσμος με αμφισβήτησε. Κυρίως οι άνθρωποι ήταν αρνητικοί μαζί μου. Όταν λένε κακά πράγματα για σένα, δεν χρειάζεται να απαντάς με λόγια. Αρκεί να τους δείχνεις τι αξίζεις με τη δουλειά σου". Τρία χρόνια αργότερα, η εφημερίδα είχε κέρδη. Επίσης χρήσιμο είναι να ξέρετε ότι δεν δίστασε ποτέ να ζητήσει τη βοήθεια του πατέρα του, Teddy (ένας εκ των δυο ιδιοκτητών εταιρίας στην Ινδονησία που... διαθέτει τα πάντα. Από διανομή αυτοκινήτων, έως παρασκευή με συνεργασίες με τους Toyota, Daihatsy και Isuzu, από οικονομικά, από βαρύ εξοπλισμό, από τεχνολογία πληροφοριών και υποδομές). Θεωρεί εν τω μεταξύ, μέντορες τους δυο παλαιούς δημοσιογράφους της πατρίδας του, στους οποίους επίσης αποτάθηκε. Μολονότι εν τω μεταξύ, ήταν ιδιοκτήτης εφημερίδας... κατήγγειλε την αδυναμία της κυβέρνησης να δημιουργήσει νόμους που θα προασπίζονται την ουσιαστική ενημέρωση!

Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Πριν προχωρήσουμε σε όλα τα άλλα που απέκτησε στα χρόνια που ακολούθησαν, οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι ευθύς εξ αρχής, είχε επικεντρώσει στα ΜΜΕ και τα σπορ. Μετά, τα ένωσε " όπως έδειχνα σεβασμό στο Internet και την αγορά της διασκέδασης". Είναι λοιπόν, ιδιοκτήτης ραδιοφωνικών σταθμών (GEN 98.7 FM, Prambors FM, Delta FM και FeMale Radio), εφημερίδων (Harian Sin Chew Indonesia, Republika), τριών τηλεοπτικών δικτύων (Jak-TV, tvOne and ANTV), περιοδικών (A+, Parents Indonesia, Gold Digest), ειδησεογραφικών σελίδων και διαφημιστικών εταιριών. Στις τελευταίες του εμπνεύσεις, ήταν το καλωδιακό PT Visi Media Asia (ευρύτερα γνωστό ως Viva) και προέκυψε από έναν παραπαίοντα τηλεοπτικό σταθμό που αγόρασε. Εκεί τελεί χρέη προέδρου και ήταν αυτός που αποφάσισε -και προχώρησε- στη δημιουργία αθλητικού τηλεοπτικού καναλιού Sports One. Πώς γίνεται όλα αυτά να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους; Το καθένα εξυπηρετεί διαφορετική ανάγκη. Στο πρώτο εξάμηνο του 2002 τα έσοδα έφτασαν τα 10 εκατομμύρια ευρώ -αύξηση της τάξεως των 2 εκατομμυρίων εν συγκρίσει με το πρώτο εξάμηνο του 2001.

Δεν σκέφτηκε δεύτερη φορά, πριν δώσει 61 εκατομμύρια δολάρια, για να αποκτήσει τα δικαιώματα (σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο και έντυπο τύπο) του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ ηγήθηκε της αποστολής της χώρας του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Μετά, αποχώρησε γιατί δεν του άρεσε ότι οι μετέχοντες δεν πήραν ούτε ένα χρυσό μετάλλιο -κάτι που συνέβη για πρώτη φορά έπειτα από δυο δεκαετίες. Μολονότι δεν θα λέγατε ότι έχει πολύ χρόνο διαθέσιμο, διεκδίκησε και πήρε την προεδρία στην μπασκετική λίγκα της χώρας του, σε αυτήν της βορειοανατολικής Ασίας και έγινε συνιδιοκτήτης δυο τοπικών ομάδων (Satria Muda, Indonesia Warriors). Παρεμπιπτόντως, πήρε και τους Persib Bandung στο ποδόσφαιρο -που είναι η πρώτη δύναμη. Όλα αυτά, πριν δημιουργήσει (και φυσικά μπει στους ιδιοκτήτες) την AirAsia Asean Basketball League, με τον Tony Fernandes, επιχειρηματία από τη Μαλαισία, ιδιοκτήτη αεροπορικών εταιριών. Και για να καλύψει και το θέμα με τη ζήτηση εισιτηρίων, απέκτησε στο 100% online εταιρία αγορών (Rajakarcis.com). Όλα αυτά, τον κάνουν έναν από τους πιο πλούσιους επιχειρηματίες στην Jakarta. Και ως τέτοιος μίλησε στο Forbes, το 2012.

Το πρώτο πράγμα που διευκρίνισε ήταν ότι λατρεύει τα ανταγωνιστικά σπορ "όπως είναι το badminton" (!), αλλά ουδόλως τον ενδιαφέρουν αθλήματα όπως η κολύμβηση ή το γκολφ " γιατί δεν ανταγωνίζεσαι απευθείας με άλλους ανθρώπους. Μου αρέσει να ασχολούμαι με ό,τι αφορά και άλλους ανθρώπους, τους οποίους έχεις απέναντι σου. Μου αρέσουν οι προκλήσεις και ο ανταγωνισμός". Η φιλοσοφία του έχει εφαρμογή και στη δουλειά του. " Όταν ασχολούμαι με κάτι, σημαίνει πως έχω το πάθος να ασχοληθώ. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως δεν θα έχω χρόνο να κοιμηθώ".

Βέβαια, είχε ενημερώσει ότι στόχος του είναι να επικεντρωθεί στα ΜΜΕ έως τα 45 του. Μετά, ήθελε να δει τις εταιρίες του να διοικούνται από επαγγελματίες και να συνεχίσουν την ανάπτυξη, ακόμα και όταν εκείνος δεν ήταν κάπου εκεί κοντά. " Έτσι, θα μπορέσω να ασχοληθώ με άλλα ζητήματα, πιο στρατηγικά, που θα αφορούν το όραμα της επιχείρησης". Οι συνεργάτες του συνήθιζαν να μιλούν για το ανοιχτό του πνεύμα, επισημαίνοντας ότι δεν συνήθιζε να επιβάλει το "εγώ" του στους υπαλλήλους. " Για αυτό κατάφερε να επιβιώσει του ανταγωνισμού", πρόσθεταν. Αυτό ήταν επίσης κάτι που έμαθε από τον πατέρα του.

Ο νεποτισμός ήταν πάντα... εχθρός, με τον πατήρ φαμίλια να διασφαλίζει κατ' αρχάς τις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και το σεβασμό στον άνθρωπο. Όπως λοιπόν, ο Teddy δεν έδωσε τις επιχειρήσεις του στα παιδιά του, έτσι και ο Erick αρνήθηκε να βαδίσει σε αυτήν την οδό " γιατί θα ήταν άδικο για όσους εργάζονται επί σειρά ετών, κοντά μας. Ο κόσμος αυτός χρειάζεται να ξέρει πως υπάρχει η προοπτική να αναλάβουν μεγαλύτερα πόστα. Ο μόνος τρόπος να δουλέψουν στις επιχειρήσεις μου τα παιδιά μου, είναι να τα αποδεχθεί η ομάδα μου. Όχι γιατί θα τα επιβάλω. Πάλεψα για να "χτίσω" ό,τι "έχτισα' και θέλω να παλέψουν και εκείνα. Εγώ μπορεί να έχω το όραμα, το όνειρο, αλλά χρειάζομαι τους πάντες για να τα κάνω πραγματικότητα. Μόνος μου δεν θα καταφέρω το παραμικρό".

Προς τα τέλη του 2011, έδωσε 21 εκατομμύρια δολάρια και πήρε το 15% στους Philadelphia Sixers. Έγινε ο πρώτος Ασιάτης που βρέθηκε μεταξύ των ιδιοκτητών οργανισμών του ΝΒΑ. Λίγους μήνες μετά, πήρε στα χέρια του το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών στην DC United, ομάδα ποδοσφαίρου. Πόσο του στοίχισε; Περί τα 50 εκατ. δολ. Και έτσι έγινε ο πρώτος Ινδονήσιος που αγόρασε δυο αμερικανικούς αθλητικούς οργανισμούς. Όλα ξεκίνησαν από ένα αστείο με ένα φίλο του, τον συνεργάτη του στη Visi Media, Anindya Bakrie. Του είπε "μια μέρα θα αγοράσω ομάδα στο ΝΒΑ", ο Bakrie έβαλε τα γέλια, του είπε πως είναι τρελός. Λίγους μήνες αργότερα, ήλθε σε επαφή με τον Jason Levien, πρώην ατζέντη παικτών, ο οποίος συγκρότησε το γκρουπ των επιχειρηματιών που διεκδίκησαν τους Philadelphia 76ers (στην ομάδα ήταν και ο Will Smith, με τη σύζυγο του Jada Pinkett) και εν τέλει τους πήραν.

Οι ειδικοί έκριναν πως ήταν μια εξαιρετική κίνηση. Έδωσαν 275 εκατ. δολάρια, τη στιγμή που το Forbes είχε εκτιμήσει την αγοραστική αξία σε 314 εκατ. δολ. Η δική του δουλειά ήταν να βελτιώσει τα οικονομικά του οργανισμού. Το 2011 είχε κλείσει με λειτουργικές απώλειες 10 εκατ. δολ., σε έσοδα 116 εκατ. δολ. Οι περιπέτειες του στον αθλητικό χώρο, συνεχίστηκαν λίγους μήνες μετά, όταν τον Ιανουάριο του 2012 πήρε την DC United (με έδρα στην Washington DC) για 100 εκατ. δολ. Εκείνος είχε βάλει τα μισά και τα άλλα μισά ο Levien.

Δεν ήταν συμπτωματικό το γεγονός ότι δεν πήγαινε για το πλήρες πακέτο μετοχών. "Ο πατέρας μου μας είχε περάσει την πεποίθηση πως όταν ασχολείσαι με μια επιχείρηση, είναι πάντα χρήσιμο να 'χεις συνεργάτες που μπορούν να τσεκάρουν όλες τις διαδικασίες και διασφαλίζουν τις ισορροπίες". Κάποια στιγμή, πούλησε το 10% της Mahaka media στο Independent News & Media Group (από την Ιρλανδία) και το 6.7% της Viva, στον Rupert Murdoch. Εκ του παραλλήλου, από το 2009 έχει και το ίδρυμα "Darma Bakti Mahaka Foundation" που ασχολείται με την εκπαίδευση, αλλά και το φιλανθρωπικό "Dompet Dhuafa Republika". " Αν σκεφτείτε τον ανταγωνισμό που υπάρχει εκεί έξω, δεν αρκεί να λες "έχω μια καλή ιδέα, ας την κάνουμε". Πρέπει να είσαι εκατό τοις εκατό έτοιμος για να κάνεις τη δουλειά σωστά". Μια στιγμή όμως, γιατί δεν ολοκληρώσαμε. Δεν σας είπαμε για την Inter.

Η πρώτη μου αγάπη είναι το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο είναι business

Πριν το καλοκαίρι του 2013, ο Thohir προσέγγισε τον Massimo Moratti, για να τον ενημερώσει πως αν πουλά την Inter Milan, εκείνος ενδιαφέρεται να αγοράσει. Φυσικά και ο τελευταίος (μεγιστάνας, εν μέσω κρίσης, με την εταιρία του -SARAS- να μην έχει τα κέρδη παλαιότερων εποχών και ως εκ τούτου κάλυπτε τις ανάγκες, αλλά δεν μπορούσε να πάει πιο μπροστά την ομάδα) ενδιαφερόταν και φυσικά ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις που ολοκληρώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2013. Μεσολάβησε και συνάντηση όλων των πρωταγωνιστών της ιστορίας "ώστε να γνωριστούμε λίγο και να δούμε πού βρισκόμαστε" είχε πει ο επί 15ετίας ιδιοκτήτης της ομάδας. Διάστημα στο οποίο είχε πανηγυρίσει ων ουκ έστιν αριθμό διακρίσεων. Μόνο που μετά το Champions League του 2010, είχαν μόνο ένα εγχώριο κύπελλο. Ουδείς εκ των άμεσα εμπλεκόμενων είπε κουβέντα για χρήματα. Η Corriere della Sera ήταν αυτή που αποκάλυψε πως για το 70% των μετοχών, είχε δώσει 250 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτά, πήρε τον έλεγχο του 35% των μετοχών, με τον Moratti, έως τότε αφεντικό να κρατά το 30% (συν μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο) και τους επιχειρηματικούς συνεργάτες του Thohir να αναλαμβάνουν το υπόλοιπο ποσοστό.

Είχε γίνει ο πρώτος μιας αναπτυσσόμενης γενιάς Ινδονήσιων "αρχόντων" που εξαγόρασε κορυφαίο ευρωπαϊκό σύλλογο ποδοσφαίρου. Εκείνος βέβαια, επέμεινε πως ό,τι κάνει (και δεν αφορά το μπάσκετ, για το οποίο πιστεύει ότι "όσα κάνω είναι μέρος των δραστηριοτήτων κοινωνικής ευθύνης και όχι των επιχειρήσεων"), το βλέπει ως επιχείρηση. Η Corriere έγραψε λοιπόν, και ότι " στο εξής τα χρήματα δεν θα είναι πρόβλημα, αλλά μένει να δούμε πώς θα τα ξοδέψει. Μένει να δούμε πως όντως το εννοεί, όταν λέει ότι έχει το πάθος να ηγηθεί της προσπάθειας". Αυτό που δεν είχε ήταν... παρέα ανθρώπων που να σέρνονται από πίσω του, όπου εμφανιζόταν. Ενόσω οι περισσότεροι του οικονομικού του επιπέδου περιστοιχίζονται από σωματοφύλακες, εκείνος κυκλοφορεί μόνος. " Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν μπορώ να αλλάξω, μόνο και μόνο επειδή με ξέρουν κάποιοι άνθρωποι παραπάνω".

Του είχαν ζητήσει να εξηγήσει τι είχε πάθει η Inter. Διαβεβαίωσε ότι "συμβαίνει με πολλές εταιρίες. Όταν είσαι στην κορυφή, αισθάνεσαι άνετα, παίρνεις κιλά, γίνεσαι τεμπέλης και ξαφνικά... έρχεται άλλος και σου παίρνει την πρωτιά. Στη δική μας περίπτωση, είναι η Premier League της Αγγλίας και η γερμανική Bundesliga". Στα της ίδιας της ομάδας, είχε εξηγήσει πως " το ποδόσφαιρο αλλάζει. Θέλω να χρησιμοποιήσω το αμερικανικό μοντέλο, όπου τα σπορ είναι σαν τις όποιες άλλες επιχειρήσεις, με έσοδα από διαφημίσεις, από πληθώρα προϊόντων για το αγοραστικό κοινό". Διαβεβαίωσε ότι γνώριζε πως αυτό δεν θα είναι απλή διαδικασία και πρόσθεσε ότι το financial fair play, είναι υπέρ των πλάνων που είχε. Είχε εστιάσει εν τω μεταξύ, στην ανάγκη να φτιάξει πρώτα την οργανωτική δομή, πριν προχωρήσει στη διόρθωση των οικονομικών. Για να μπορεί να αφοσιωθεί στο νέο project, πούλησε τις μετοχές που είχε στους 76ers. Το αντιμετώπισε ως τη μεγαλύτερη πρόκληση που είχε, τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Δεν πήγε μόνος του στο Μιλάνο. Μαζί του ταξίδεψαν ένας marketing director από το iTunes της Apple, ένας εκ των ιθυνόντων της AEG (αμερικανική εταιρία που ασχολείται με τα σπορ και τη διασκέδαση και μεταξύ άλλων έχει την Ο2 του Λονδίνου) και τον υπεύθυνο των οικονομικών της DC United. " Υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι στο σύλλογο, αλλά χρειάζονται ένα καλό παράδειγμα να ακολουθήσουν", είχε σχολιάσει, " πολλοί Ινδονήσιοι, οι οποίοι αγοράζουν ξένες επιχειρήσεις, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να προσλαμβάνουν Ινδονήσιους. Εγώ έχω καταλάβει ότι χρειάζομαι καλούς ανθρώπους, με καλή προϋπηρεσία σε διάφορες επιχειρήσεις". Είχε κάνει ήδη την έρευνα του και ήξερε ότι εκ των 280 εκατομμυρίων φιλάθλων της Inter, στον κόσμο, το 60% ήταν στην Ασία. Οπότε αποφάσισε να επικεντρώσει τις ενέργειες του και εκεί. Αντικειμενικός στόχος ήταν να εντάξει την ιταλική ομάδα στις δέκα που έχουν τα μεγαλύτερα έσοδα και να προσελκύσει τις επενδύσεις που χρειάζονταν, για να μπορεί να διεκδικήσει ξανά το Champions League.

Εξυπακούεται πως δεν ήταν όλα πρίμα. Δέχθηκε μεγάλη επίθεση από τα ιταλικά ΜΜΕ και τεράστιες προσβολές, ρατσιστικού περιεχομένου από τους ultras που είναι γνωστοί για τη... ξενοφοβία τους. " Υπάρχει τεράστια πίεση. Όταν κάθεσαι στην κορυφή του λόφου, ο αέρας σε "χτυπά" με δύναμη", είχε σχολιάσει. Γιατί είναι ξεκάθαρο πως όταν απολαμβάνει κάτι που αναλαμβάνει να κάνει, δεν ακούει τίποτα και κανέναν.

Δυο χρόνια μετά, ο ιταλικός Τύπος διέρρευσε την πληροφορία ότι η Inter έχει 90 εκατομμύρια ευρώ "ζημιά", με την ολοκλήρωση του 2015. Εκείνος το διέψευσε και εμφάνισε τα σχέδια για τον εκσυγχρονισμό του San Siro, μαζί και το στόχο του να το κάνει την έδρα των Nerazzurri... και μόνο -δηλαδή, να πάρει την ιδιοκτησία-, γιατί όπως είπε " είμαστε ερωτευμένοι με αυτό το γήπεδο. Δεν με νοιάζει τι γράφουν οι εφημερίδες για τα ενδιαφέροντα της Milan (παρεμπιπτόντως, έγραφαν πως το αντίπαλον δέος θα κάνει επένδυση στο San Siro). Η διοίκηση μας θα συναντηθεί μαζί τους και θα δούμε τι θα γίνει. Σέβομαι τους ιθύνοντες της Milan και θέλουμε να ακούσουμε με προσοχή όσα έχουν να πουν. Εμάς μας ενδιαφέρει να έχουμε το δικό μας γήπεδο. Είναι κάτι που θέλουν οι φίλαθλοι μας και άρα είναι κάτι που σκεφτόμαστε σοβαρά τον τελευταίο χρόνο. Πολύ σοβαρά".

Επί των αριθμών, είπε ότι " είδα το ρεπορτάζ του Sky που έλεγε ότι έχουμε μεγάλες απώλειες. Δεν καταλαβαίνω από πού προέκυψαν. Θα έχει λοιπόν, ενδιαφέρον να προκύψουν τα πραγματικά νούμερα, μετά το ΔΣ του επόμενου μήνα. Η κίνηση των εισιτηρίων ήταν εντυπωσιακή, τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 10 εκατ. ευρώ, υπήρξε αύξηση και στα τηλεοπτικά δικαιώματα, αλλά χρειαζόμαστε να κάνουμε περισσότερα για να φτάσουμε στο επίπεδο που είναι η Αγγλία. Πρέπει να βάλουμε τη Serie A στην Ασία και τις ΗΠΑ".

Ειρήσθω εν παρόδω, μετά το ΔΣ ανακοινώθηκε πως η ομάδα είχε απώλειες 74 εκατομμυρίων ευρώ. Τα 45.3 εκατ. ευρώ ήταν ο πραγματικός αριθμός, στον οποίον προστέθηκαν συμβιβασμοί συμβολαίων, τακτοποίηση του οικονομικού fair play και αλλαγές στο τεχνικό τιμ. Το σχόλιο του Thohir ήταν " τα αποτελέσματα για το 2015 μας δείχνουν ότι κινούμαστε ως σύλλογος και ως επιχείρηση, προς τη σωστή κατεύθυνση. Τα χρήματα που συγκεντρώσαμε, πριν πληρώσουμε φόρους, τόκους και αποσβέσεις ήταν πολύ ικανοποιητικά. Συνεχίζουμε με τη στρατηγική μας, να "χτίσουμε" μια επιτυχημένη ομάδα στα γήπεδα και μια δυνατή επιχείρηση, ενόσω σεβόμαστε τους κανονισμούς του financial fair play". Για την ιστορία, η Ιnter είχε φέτος τη μεγαλύτερη προσέλευση φιλάθλων, κατά μ.ο. (54.437), νέο ρεκόρ από έσοδα εισιτηρίων (μόνο στο ματς με τη Milan, πήραν 3.671.078 ευρώ και εναντίον της Juventus, "έβγαλαν" 3.740.051 ευρώ). Το αφεντικό θύμισε ότι " είμαστε σε καλή κατάσταση, είμαστε στις κορυφαίες θέσεις, στην κατάταξη της Ιταλίας και τον Ιανουάριο θα κάνουμε προσθήκες. Θα υπογράψουμε μόνο παίκτες που θα μπορούν να μας κάνουν καλύτερους, ώστε να βρεθούμε στο Champions League. Για αυτό θέλουμε ποιοτικούς παίκτες".

Αυτός είναι ο επενδυτής του Basketball Champions League

Έως ότου υλοποιήσει και αυτόν τον στόχο, αποφάσισε να εμπλακεί με κάτι ακόμα (φευ): το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ως ο go to guy για ό,τι συμβαίνει στην Ασία, σαφέστατα και είχε οικοδομήσει σχέσεις με τον γενικό γραμματέα της FIBA, Patrick Baumann και στις τελευταίες εκλογές της παγκόσμιας ομοσπονδίας, ο Thohir πήρε μια θέση στην επιτροπή που κυβερνά τη FIBA. Όπως ο Baumann αναζητούσε πόρους για να δομήσει μια νέα κατάσταση, σε συλλογικό επίπεδο, αυτό που ονομάστηκε Basketball Champions League, στην ουσία βρήκε τη λύση μπροστά του. Και ναι, ένας εκ των επενδυτών της νέας προσπάθειας που επιχειρεί η FIBA και στην οποία θέλει τη συνεργασία της Euroleague (θα είναι μια νέα εταιρία, της οποίας το μάνατζμεντ θα έχει η Εuroleague, που στην ανακοίνωση διευκρίνισε ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν) είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας. Δεν θα είναι όμως, μόνο αυτό. Η τεχνογνωσία του και ο τρόπος που έχει προσεγγίσει μέχρι τώρα, όλες τις επιχειρήσεις του, κάνουν την παρουσία του απαραίτητη και εγγυώνται πως αυτό που θα προκύψει είναι για το καλό όλων. Τι εννοούμε; Μια στιγμή γιατί μπορούμε να απλοποιήσουμε εξόχως την τεκμηρίωση.

Στο φάκελο που πήραν οι ομάδες, οι οποίες παρέστησαν στη σύσκεψη της Τρίτης (4/11), στα αρχηγεία της FIBA, υπήρχαν όλες οι πληροφορίες της νέας κίνησης. Με πρώτη το πώς θα μοιραστούν τα 30 εκατομμύρια ευρώ που είχε ενημερώσει η παγκόσμια ομοσπονδία ότι έχει στη διάθεση της.

Υπήρχαν ωστόσο, και πολλές άλλες πληροφορίες, επί της οργανωτικής δομής της ιστορίας, που εν πολλοίς ενδιαφέρει τους συλλόγους, αν σκεφτείτε πως ευθύς εξ αρχής έφυγαν από τη σκέπη της FIBA γιατί είχαν κάποια (πολλά) προβλήματα και έτσι προέκυψε η Euroleague. Προκειμένου να διαφυλαχτεί το εύρυθμο της λειτουργίας, στην πρόταση που είναι πια στα χέρια των οργανισμών της Euroleague Basketball για μελέτη, πριν καταλήξουν στην όποια απόφαση, υπάρχουν και τα εξής δεδομένα:

*Η ιδιοκτησία θα χωριστεί ως εξής: το 50% θα ανήκει στις ομάδες. Δεν θα χρειάζονται τραπεζικές εγγυήσεις ή χρηματικά ποσά για την άδεια συμμετοχής και οι ομάδες θα υπογράψουν συμβόλαιο με τη Basketball Champions League, διάρκειας 10 χρόνων. Η FIBA θα πάρει το 17% των μετοχών και οι επενδυτές το 33%. Όλα θα γίνουν υπό τον ελβετικό νόμο και οι βασικές αρχές θα αφορούν "την από κοινού ανάπτυξη του παιχνιδιού, αφού δεν θα υπάρχει πλειοψηφικό πακέτο, την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης, καθώς οι ομάδες θα 'χουν το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο στην όποια απόφαση, θα υπάρχει προστασία των επενδυτών και των επενδύσεων της FIBA και θα δημιουργηθεί στέρεο επενδυτικό περιβάλλον".

*Οι κορυφαίες οκτώ ομάδες θα 'χουν το δικαίωμα 2 ψήφων, οι άλλες από 1, μία θα είναι και η ψήφος της FIBA. Το 51% θα είναι το ποσοστό που θα χρειάζεται για κάθε απόφαση -συμπεριλαμβανομένων των κανονισμών της διοργάνωσης-, οι ομάδες θα διαλέξουν τους εκπροσώπους τους στο Συμβούλιο και όλοι μαζί θα διορίζουν ανθρώπους στην επιτροπή διαιτησίας, στις ανεξάρτητες αρχές που επιβάλουν ποινές κλπ.

*Στο διοικητικό συμβούλιο θα έχουν 4 θέσεις οι ομάδες, 2 οι επενδυτές και 2 η FIBA. Για να καταλήξουν σε μια απόφαση, θα πρέπει να υπάρχει ομοφωνία, με το ΔΣ να είναι υπεύθυνο για ό,τι δεν αποφασίζει η Γενική συνέλευση (και σε αυτές τις αποφάσεις θα πρέπει να υπάρχει ομοφωνία) και η Διοικούσα επιτροπή (ΔΣ), συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών ζητημάτων.

*Σε επίπεδο επενδυτών, θα πρέπει να έχουν αποδεδειγμένη εμπειρία και στην οικοδόμηση κορυφαίων αθλητικών περιεχομένων, όπως και σε επιχειρήσεις εκδηλώσεων -που εξειδικεύονται στα σπορ. Οι ενέργειες που έχουν προηγηθεί θα πρέπει να έχουν υποστηριχτεί από παθιασμένη διοίκηση ομάδων, αξιοποιώντας μοναδικές ευκαιρίες ανάπτυξης. Στόχος είναι η οικοδόμηση ενός project που με μακροπρόθεσμη προοπτική, ως ευκαιρία για εξαιρετική δυνατότητα ανάπτυξης. Ο κάθε επενδυτής θα βοηθά στην προσέγγιση κορυφαίων στο μάνατζμεντ, τη δημιουργία σημαντικής στρατηγικής και την επέκταση επί των αρχών της λειτουργίας, προσφέροντας καθοδήγηση για επενδύσεις και προσθήκες, μέσω της χρησιμοποίησης των σχέσεων που ήδη υπάρχουν, για να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες εσόδων και αύξησης του κεφαλαίου.

*Στα κλειδιά της επιτυχίας, αναφέρεται πως η νέα διοργάνωση θα είναι πιο εύκολη για να την παρακολουθεί ένα ευρύτερο κοινό. Οι μέτοχοι θα είναι οι σύλλογοι, με τη στήριξη ενός επενδυτή και τη δέσμευση της FIBA. Θα υπάρχουν μακροπρόθεσμες συνεργασίες με media, με τις ισχύουσες τιμές της αγοράς στις ισότιμες αθλητικές πλατφόρμες. Το μακροπρόθεσμο όραμα και η καλύτερη δυνατότητα πώλησης θα επιτευχθούν μέσω αυτής της οδού. Ζητούμενο είναι η επαφή με την μπασκετική κοινότητα, η εξέλιξη μέσω της βελτιστοποίησης σε επίπεδο λειτουργίας, του πώς προσφέρεται η διοργάνωση, πώς αναπτύσσεται το σπορ και αυξάνεται η αναλογία με το entertainement.

*Σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα σε επίπεδο media και χορηγών, σημειώθηκε πως ενόσω το μπάσκετ είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές σπορ στον κόσμο, τα τηλεοπτικά δικαιώματα δεν ανταποκρίνονται σε αυτό το δεδομένο, την ώρα που το MotoGP παίρνει 80 εκατ. δολ. το χρόνο, το ευρωπαϊκό rugby 55 εκατ. ευρώ και το Six Nations του ίδιου σπορ 86 εκατ. ευρώ, τη σεζόν. Για αυτό το λόγο, ένα από τα ζητούμενα είναι η κεντρική διαχείριση και των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, αλλά και αυτών με σπόνσορες που αφορούν την εμπορική διαχείριση των ομάδων. Η Basketball Champions League δεσμεύεται ότι θα μπει επιθετικά στην αγορά, για εξασφαλίσει την πραγματική αξία των συλλόγων σε ό,τι αφορά τα ΜΜΕ -και παράλληλα τις σχετικές πληρωμές-, που δεν θα εξαρτηθούν από τις επιδόσεις στην εμπορευματοποίηση.

*Υπάρχει χρονοδιάγραμμα, το οποίο προβλέπει πως έως το τέλος του προσεχούς Ιανουαρίου θα πρέπει να έχει οριστικοποιηθεί το πλήρες πλάνο, θα έχει επιθεωρηθεί και θα έχει αρχίσει η εκτέλεση του. Αυτό σημαίνει πως θα υπάρχει συμφωνία των μετόχων, συμβόλαια εμπορικής φύσεως με τις ομάδες και οι κανονισμοί με τους νόμους που θα "διοικούν" τη νέα διοργάνωση. Τον Φεβρουάριο του 2016 οι ομάδες θα έχουν στα χέρια όλα τα στοιχεία που αφορούν τη λειτουργία και το εμπορικό κομμάτι, για επιθεώρηση και συμφωνία και τον Μάριο θα παρουσιαστεί το Basketball Champions League.

*Στην καρτέλα με τον τίτλο "συμπεράσματα" διαβάζουμε πως η νέα διοργάνωση θα είναι μια ευκαιρία για τους συλλόγους, θα είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός που θα οδηγήσει το τουρνουά σε επιτυχία, πάντα σε συνάρτηση με τα ενδιαφέροντα των μετόχων και την εξέλιξη του αθλήματος. Οι σύλλογοι θα διοικούν τη νέα διοργάνωση, θα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε επίπεδο ιδιοκτησίας και διακυβέρνησης. Θα έχει την πλήρη (και μακροπρόθεσμη) στήριξη της FIBA και των στρατηγικών χορηγών της, σταδιακά θα αυξάνονται τα έσοδα του τουρνουά και τις ομάδες, ενώ τονίζεται πως υπάρχει τεράστιος χώρος για βελτίωση και ανάπτυξη σε επίπεδο διαχείρισης δικαιωμάτων και επιρροής στους φαν και τα media, όπως και η "εισβολή" σε νέες, δυνατές αγορές.

Υπήρχαν και πολλές άλλες λεπτομέρειες (που συνήθως κάνουν τη διαφορά). Εμείς, θα ολοκληρώσουμε με τα οικονομικά, με τους καθ' ύλην αρμόδιους να προβλέπουν ότι η αξία μπορεί να φτάσει σε μια τριετία στα 300 εκατ. ευρώ και σε δέκα χρόνια το 1.000.000.000 ευρώ, μέσω της μέγιστης δυνατής ετήσιας ανάπτυξης (που θα φτάσει στο πικ σε μια πενταετία). Δεσμεύονται πως σε τρία χρόνια η διοργάνωση θα είναι επικερδής, ενώ η FIBA και οι επενδυτές θα αναλάβουν τον κύριο όγκο των εξόδων την πρώτη διετία -μέχρι δηλαδή, να αρχίσει να λειτουργεί το θέμα με τα τηλεοπτικά δικαιώματα και την παρουσίαση νέων εμπορικών προγραμμάτων. Επισημαίνεται πως όσο αυξηθούν τα έσοδα από την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, τόσο θα αυξηθούν και τα έσοδα της κάθε ομάδας.