Ο φόβος του παράγοντα πριν από τη Basket League

Μοιάζει κάπως εκτός πραγματικότητας να ψάχνεις και να βρίσκεις ωραίες ιστορίες στο μπάσκετμπολ, σε μια εποχή που το άθλημα διασύρεται καθημερινά σε παραγοντικό επίπεδο. Κι όμως, τη φετινή σεζόν υπάρχουν πολλές όμορφες ιστορίες με χρώμα πορτοκαλί και στην Basket League και στις υπόλοιπες κατηγορίες. Γι αυτό και το Sport24.gr ανοίγει την πόρτα του σε πραγματικά πετυχημένους παράγοντες, ανθρώπους με προσφορά στο μπάσκετ και τους δίνει το λόγο.

Συνέντευξη στους Δημήτρη Κωνσταντινίδη και Σπύρο Καβαλιεράτο

Ο Βαγγέλης Τσάπας είναι ένας απ' αυτούς. Οχι ουρανοκατέβατος, αφού έχει περάσει κυριολεκτικά απ' όλες τις βαθμίδες του μπάσκετ στην Ελλάδα. Από την Δ' μέχρι την Α' ΕΣΚΑΝΑ, από τη Γ' μέχρι την Α2 Εθνική κατηγορία, ακόμα και την Α2 και την Α1 κατηγορία γυναικών. Είτε με τον Θεμιστοκλή και τον Φάρο στο Κερατσίνι, είτε πλέον με τον Ιωνικό Νικαίας. Μετράει 8 ανόδους, έναν τελικό Κυπέλλου με τον Φάρο, επιτυχίες ακόμα και στο γυναικείο και φύσικά δύο ονειρεμένες σεζόν στον Πλάτωνα.

Συνεπώς είναι ένας από τους πλέον κατάλληλους για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, να εξηγήσει το πρόβλημα, αλλά και αναλύσει γιατί κάποιος... τρελός πρέπει να ασχοληθεί με το μπάσκετ στην Ελλάδα.

Η συζήτηση εννοείται πως άρχισε και κατέληξε σε όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στον ΕΣΑΚΕ κι εκεί δεν κρύφτηκε: "Είναι αλήθεια. Μπαίνω φοβισμένος στον κόσμο της Basket League", παραδέχθηκε, αλλά δεν κάνει πίσω διότι βρίσκεται στον Ιωνικό Νικαίας και όχι κάπου αλλού.

Η συζήτηση δεν έμεινε εκεί, πήγε και στο περιβόητο ρεκόρ με τον Εθνικό, το στοίχημα, τους Ελληνες μπασκετμπολίστες, την καλή και την κακή πλευρά του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

Πάμε, λοιπόν.

- Μπαίνεις σε έναν άλλον κόσμο, είπες ότι ελπίζεις να ήταν η τελευταία άνοδος της ζωής σου. Αυτό σημαίνει ότι μετακομίζεις μία και καλή στην A1; Τέλος οι μικρότερες κατηγορίες;

"Όχι, αυτό θα το δείξει το αποτέλεσμα, δεν μπορώ να το προδικάσω, αλλά άμα δεν τα καταφέρω στην Α1, τελειώνει ο κύκλος μου, δεν έχω καμία διάθεση να ξανακάνω αυτό που έγινε. Έγινε, το ξανακάναμε, έγινε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως, αλλά εντάξει νομίζω τα μάθαμε όλα".

-Mιλάς, σαν να είσαι 80 χρονών, αλλά εσύ είσαι 40.

"Μπασκετικά, στις μικρές κατηγορίες είμαι 80. Δεν έχω να αποδείξω τίποτε άλλο και ίσως το παρατραβήξαμε με αυτό το θέμα με τα ρεκόρ και όλα αυτά, ήταν γι’ αυτό το λόγο, επειδή δεν είχαμε να αποδείξουμε τίποτε άλλο, κρατούσαμε μία ομάδα σε εγρήγορση".

Αν ξαναπαίζαμε σήμερα το ματς με τον Εθνικό, θα ήθελα να βάλουμε πάνω από 197

-Οι 197 πόντοι συζητήθηκαν τελικά περισσότερο αρνητικά παρά θετικά. Είμαστε και μία κοινωνία που δεν βρίσκει εύκολα θετικά πράγματα, μετάνιωσες γι΄αυτό;

"Όχι, αν ξαναπαίζαμε σήμερα, θα ήθελα να βάλουμε πάνω από 197. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα περάσουμε το ρεκόρ 164 του Φάρου και με τα παιδιά λέγαμε πώς μπορεί να γίνει".

- Είχε γίνει από πριν κουβέντα;

"Tα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα και δεν κρύβεται ποτέ τίποτα. Όταν παίξαμε το πρώτο παιχνίδι και βάλαμε 137 πόντους εκτός έδρας, είπαμε ως στόχος μας είναι με αυτή την ομάδα να σπάσουμε το ρεκόρ του Φάρου. Εγώ γενικά έχω αυτή την ιδιαιτερότητα στο μυαλό μου με τα ρεκόρ και κυνηγάω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι για να έχουμε ένα κίνητρο να παιζουμε, αν με αυτό κάποιος διαφωνεί, είναι δικαιωμά του αλλά δεν με ενδαιφέρει. Ήταν αυτός ο στόχος μας, γιατί και τότε είχαμε κάνει μαγική εμφάνιση, τα βάζαμε από παντού, είναι δύσκολο να πεις ότι θα το κάνεις. Σε αντίθεση με το παιχνίδι με Παγκράτι, που είχαμε μπει μήπως κάνουμε το 143, εδώ μπήκαμε στοχευμένα, το γήπεδο είχε και κόσμο, υπήρχε πανζουρλισμός και το χάρηκε αυτό. Αν με ρωτάς, αν θα το ξανάκανα, ναι θα το έκανα για μένα, για τον εαυτό μου. Σέβομαι τις αντιδράσεις, αλλά ο καθένας μας είναι αυτό που είναι. Το μόνο που δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα και το επαναλαμβάνω τώρα είναι ότι όλα τα άλλα σενάρια είναι αστεία, στην Ελλάδα ούτως η άλλως όταν κάνεις κάτι ακούς πολλά. Αν γινόταν στην Αμερική, θα γινόταν σποτάκι, θα έπαιζε παντού".

Και εδώ έγινε αλλά βγήκαν κάποιοι και είπαν ότι έγινε για το στοίχημα...

"Nα παίξεις στοίχημα να βάλεις 200 πόντους; Όποιος έχει ασχοληθεί… Δεν το πίστευα ποτέ, δηλαδή και γω είχα εκπλαγεί. Κάποια στιγμή έχουμε κωλώσει και έχει βάλει ο Καράμπουλας 40 πόντους στο 35 του αγώνα. Το ρεκόρ του στην Α2 ήταν 41. Λέω βάλε τον μέσα να βάλει ένα καλάθι και βάζει επτά τρίποντα σε 5 λεπτά από τα 8 μέτρα. Αυτό δεν γίνεται στο στοίχημα. Τη διαφορά μπορούσαμε να την πάμε στο 200, μπορούσαν να μην βάλουν καλάθι, αλλά δεν κυνηγήσαμε. Ρωτάνε τον Ομπράντοβιτς ότι παίρνεις το ευρωπαϊκό, επειδή έχεις το ρόστερ και τα λοιπά και απαντάει γιατί να απολογηθώ επειδή είμαι σε αυτή τη θέση, ξέρεις πόσοι προπονητές θα ήθελαν να είναι στη θέση μου; Είναι λογικό να λένε τέτοια πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να λένε κάτι κακό γι΄όλους. Δεν με απασχολεί τίποτα, εφόσον δεν έγινε κάτι. Σέβομαι όσους λένε «βρήκες τον πεθαμένο να το κάνεις». Αυτό που έκανε ο Ηρακλής που ήταν μέχρι το 30 χ με τον Εθνικό είναι πιο λογικό; Αν ήταν εφηβικό και εσύ να κάνεις το μάγκα άλλο αυτό. Αρχικά δεν πιέζαμε, κοιτούσαμε να βάλουμε πόντους και τους αφήναμε μόνους και φάγαμε 116 και τους φώναζε ο προπονητής να μην κάνουν επίθεση".

-Σε πείραξε;

"Πολύ, αλλά είμαι έντιμος. Θα έπαιζα στοίχημα στην Α2 να βάλω 200 πόντους, αυτό είναι ρίσκο και δεύτερον με προσβάλλει να λένε για στοίχημα σε έναν άνθρωπο που έχει βάλει χρήματα στο μπάσκετ και όποιος έχει χρειαστεί βοήθεια τον έχω βοηθήσει. Για να βγάλω 500 και 1000 ευρώ;".

- Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι και ποιος ήταν ο στόχος σου;

"Το 2005. Ήμασταν Δ’ ΕΣΚΑΝΑ και ήμουν παίκτης στον Θεμιστοκλή. Είχαμε προπονητή τον Χρήστο Τραντάλη και δεν υπήρχαν χρήματα, ήμουν επαγγελματικά καλά και πήγαινα για την πλάκα μου, οι προπονήσεις ήταν 10.30 με 12 το βράδυ. Δεν μας έδινε κανείς σημασία και είχα πει να τους φτιάξω εγώ τις φανέλες. Eπειδή αυτός δεν πληρώθηκε δύο φορές, μου είπε ότι δεν μπορεί άλλο και ότι πρότεινε να κάνω εγώ τον προπονητή. Έτσι ξεκίνησα να είμαι παίκτης προπονητής στη Δ’ ΕΣΚΑΝΑ. Ο στόχος τότε ήταν να κάνουμε την πλάκα μας".

- Αυτή η πλάκα έγινε σοβαρή ή το βλέπεις ακόμη σαν πλάκα;

"Εγώ προσπαθώ να το βλέπω σαν πλάκα, αλλά δεν με αφήνουν οι καταστάσεις, γιατί νομίζω ότι έκανα παραπάνω πλάκα απ’ όσο επιβάλλει το political correct και πρέπει πια να αλλάξω και γω. Μέσα μου βλέπω πολλά πράγματα σαν πλάκα, γιατί αν δεν το έκανα, δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι, γιατί ο αθλητισμός είναι έτσι".

- Πώς ορίζεις την πλάκα και το political correct;

"Δεν το έχω στο μυαλό μου, δεν με ενδιαφέρει γιατί το μπασκετ είναι τρόπο ζωής, όχι προβολής, άσχετα αν πήρα, αλλά δεν το ξεκίνησα γι΄αυτό. Θεωρώ ότι το political correct είναι γι’ άλλους ανθρώπους όχι για μένα. Όμως πρέπει να αλλάξω, γιατί εκπροσωπώ μία ομάδα μία ολόκληρη πόλη, πρέπει να αναθεωρήσω κάποια πράγματα και να συμβιβαστώ".

-Πρέπει να έχει πλάκα, όχι όμως προσβολή προς άλλους, να το χαίρεσαι, γιατί μπορεί και να το αφήσεις μετά από 2 χρόνια.

"Μου αρέσει να κάνω πλάκα, δεν έχω προσβάλλει ποτέ κανέναν. Σίγουρα θα το αφήσεις, ειδικά όταν βλέπεις τι σου κοστίζει όλο αυτό. Είχα πει να παίξω στη φιέστα, τελευταία μέρα αποφάσισα να μην το κάνω, αν και ήθελα, γιατί αντιλαμβανόμουν γύρω μου ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βλέπουν αυτό που βλέπω εγώ σαν χαβαλέ εντελώς διαφορετικά. Ξαναλέω δεν εκπροσωπώ τον εαυτό μου, όπως στο Φάρο, αλλά μία ολόκληρη πόλη και μία ιστορική ομάδα, πρέπει να κάνεις πάσο. Δεν με ενοχλεί, αλλά αν δεν κάνει πλέον και την πλάκα σου, θα φύγεις".

-Άρχισες να επηρεάζεσαι από το αρνητικό;

"Δεν μπορείς να μην το κάνεις, όταν είσαι σε μία ομάδα που έχει κόσμο, δεν είσαι μόνος, οφείλεις να σέβεσαι, μπορείς να είσαι έρμαιο του κόσμου, να τους δίνεις πράγματα και νέες ιδέες, αλλά πρέπει να κάνεις και πίσω. Π.χ. με τον Γιαννάκη και τον Οικονόμου δεν τους ήθελαν στη Νίκαια, εγώ όμως τους σεβόμουν. Γκρίνιαξαν και μετά έκαναν πίσω. Τώρα σε άλλα κάνεις εσύ, έτσι είναι η λογική".

- Έχεις μάθει να ακούς περισσότερο στον χώρο;

"Πρέπει να ακούς, δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα, απλά κι όταν ακούς λάθος και τελικά τρως τα μούτρα σου, πρέπει να πάρεις εσύ την ευθύνη και όχι να τα βάλεις με τον άλλον. Είναι το πώς διαχειρίζεται τις καταστάσεις, η τελική απόφαση ήταν πάντα δική μου, αν κάνω όμως λάθος δεν το ρίχνω σε άλλους".

-Τι διαφορά έχει το επαγγελματικό από το παραγοντικό κομμάτι; Πολλοί τα πάνε καλά στο αθλητικό κομμάτι και όχι στο επιχειρηματικό, άλλοι το αντίθετο.

"Το επαγγελματικό κομμάτι δεν έχει τόση διαχείριση συναισθήματος, ο αθλητισμός είναι 90% συναίσθημα και 10 επαγγελματισμός, ακόμη και στα πολύ μεγάλα πορτοφόλια είτε στο μπάσκετ είτε στο ποδόσφαιρο. Ακόμη και στις δουλειές χρειάζεται το συναίσθημα και θα δεις πολλοί επιτυχημένοι επιχειρηματίες πήραν κάποτε συναισθηματικές αποφάσεις".

- Πόσο ρίσκο έχει το συναίσθημα;

"Πολύ, γιατί έχει αστάθεια, οπότε δημιουργείται ρίσκο. Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να παίρνουν ρίσκο, όλο αυτό τους τρελαίνει. Γιατί κάπου πρέπει να κάνεις το κορόιδο και τα στραβά μάτια, όλο είναι μία διαχείριση και για ανθρώπους που είναι πετυχημένοι επαγγελματικά, δεν ξέρουν να πηγαίνουν πάσο".

-Αυτή η κουβέντα με το πάσο πάει κατευθείαν στο μπάσκετ στην Ελλάδα ε;

"Στη πόκα λένε ότι κερδίζει όποιος ξέρει πότε να πάει πάσο. Δεν μπορεί όλα σου τα φύλλα να είναι καλά, κρατάς μέχρι όταν πρέπει και μετά χτυπάς".

Είναι εγωισμός, δεν πιστεύω ότι δεν βλέπουν ότι γίνεται αστείο ένα πρωτάθλημα που μηδενίζεται ο ένας και ο άλλος

- Πιστεύεις ότι το πρόβλημα του μπάσκετ στην Ελλάδα είναι το πάσο;

"Ξεκάθαρα απ’ όλες τις πλευρές. Κανείς δεν πάει πάσο και βαράει πάνω σε πράγματα που ξέρει ότι κάνει λάθος. Γιατί το ξέρει. Οι οικογένειες του ελληνικού μπάσκετ είναι επιτυχημένες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στις δουλειές τους. Έχουν πετύχει ήδη στο μπάσκετ και οι Γιαννακόπουλοι και οι Αγγελόπουλοι, δεν κρίνονται τώρα. Είναι πλέον θέμα εγωισμού. Είναι εγωισμός, δεν πιστεύω ότι δεν βλέπουν ότι γίνεται αστείο ένα πρωτάθλημα που μηδενίζεται ο ένας και ο άλλος. Κάποιος πέφτει, κάποιος όχι και όσοι κοιτάζουν απ’ έξω αλλάζουν κανάλι. Δεν τους ενδιαφέρει στην παρούσα φάση. Δεν πιστεύω ότι ο Γιαννακόπουλος πήρε με χαρά την απόφαση να ρίξει το Λαύριο. Αντιλαμβανόταν το λάθος της κίνησής του, αλλά το έκανε για τον εαυτό του και την ομάδα του".

- Πώς μπαίνεις σε ένα περιβάλλον που μπορεί εσύ να είσαι το Λαύριο του χρόνου;

"Φοβισμένος, ξεκάθαρα. Έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι γι’ αυτό δεν ήθελα ποτέ να συμμετέχω στην Α1, αλλά πλέον εκπροσωπώ ένα σωματείο που δεν γίνεται αυτό. Είναι ένα πολιτισμικό σοκ από ‘κει που είσαι αφεντικό του χωριού και μπαίνεις στο καφενείο και σε χαιρετάνε και λένε προεδράρα μου και πας ξαφνικά την επόμενη μέρα σε ένα συμβούλιο που σου λένε τι μιλάς εσύ. Πρέπει να το διαχειριστείς. Το χω ζήσει δύο φορές με τον Φάρο και το μεγαλύτερο μου προσόν είναι ότι μπορώ να προσαρμόζομαι και δεν έχω τέτοια κολλήματα".

- Υπάρχει θέμα εγωισμού και προς τα κάτω, πέρα από τους 3 μεγάλους

"Τώρα πια η Α1 έχει όλους τους επιτυχημένους επιχειρηματίες. Το πρόβλημα είναι ο ειλικρινής διάλογος, να καθίσουν κάτω όλοι οι φορείς και να γίνει διάλογος. Δεν μπορεί να μην υπάρχει διέξοδος, αρκεί να ρίξει κάποιος νερό στο κρασί του.

-Έχεις να καταθέσεις ένα προσχέδιο;

"Ιδέες υπάρχουν άπειρες, απ’όλους τους ανθρώπους. Το θέμα είναι αν πρέπει στο τέλος να εξυπηρετήσουν κάποια συμφέροντα. Για παράδειγμα κάτι είπε ο Τσάπας, αλλά θέλω να το πω εγώ. Αν δεν το πω εγώ είναι λάθος, αν το είχα πει εγώ, θα ήταν το σωστό".

- Εσένα δεν σε ενδιαφέρει αυτό;

" Εγώ έχω την επίγνωση πού παω, είμαι ο αδύναμος κάποιος άλλος θα βάλει τους κανόνες και εγώ θα τους ακολουθήσω. Αυτό που θα πρέπει να κάνω είναι να προσπαθήσω να επηρεάσω να μην είναι οι κανόνες άδικοι για τον αντίπαλο".

- Ποιο κομμάτι θεωρείς ότι πρέπει να μπουν κανόνες. Όλοι μιλάνε για τη διαιτησία;

"Γίνεται να αδικούνται όλοι; Υπάρχει θέμα, το οποίο είναι δηλητηριώδες και ξεκινάει από μυαλό ίδιων των παραγόντων. Θεωρώ ότι λύνεται με ξεκάθαρη κουβέντα. Τώρα πρόβλημα είναι για μένα οι πολλοί ξένοι παίκτες αμφιβόλλου αξίας, που κατακλύζουν τις ομάδες, οπότε ο κόσμος δεν δένεται. Η, η χαμηλή προσέλευση του κόσμου ειδικά στα μεσαία ματς και πώς αναβαθμίζεται το προϊόν τώρα ειδικά που το δείχνει και η ΕΡΤ, ώστε να γίνει κάτι πιο ποιοτικό.

Ο κόσμος που απευθύνεσαι δεν είναι μπασκετικός είναι ο απλός κόσμος. Αυτός σου φέρνει έσοδα. Αν δει ο πατέρας μου που είναι 80 χρονών 9 ξένους, θα αλλάξει κανάλι

Αλλαγές και ξένοι παίκτες λοιπόν, υπάρχουν όμως Ελληνες παίκτες;

"Ένα πρόβλημα δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις και να λυθεί αμέσως, χρειάζεσαι πλάνο. Ξέρεις τι πρέπει να δουν οι ομάδες εκτός από τους δύο της Ευρωλίγκας και την ΑΕΚ που έχει ευρωπαΪκή πορεία, ότι όταν ο κόσμος ανοίξει για να παρακολουθήσει για παράδειγμα Χολαργός-Κολοσσός και δει από τους 10- 9 ξένους θα αλλάξει κανάλι. Δεν το λέω ρατσιστικά, αλλά πώς ένα προϊόν που πουλάς θα γίνει αρεστό σε αυτόν που το βλέπει. Ο κόσμος που απευθύνεσαι δεν είναι μπασκετικός είναι ο απλός κόσμος. Αυτός σου φέρνει έσοδα. Αν δει ο πατέρας μου που είναι 80 χρονών 9 ξένους, θα αλλάξει κανάλι. Είναι πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν Έλληνες παίκτες, αλλά αν πάρουν ευκαιρίες θα υπάρξουν. Το 80 και το 90’ που ήταν δυο ξένοι, έπαιζαν Έλληνες χαμηλότερης ποιότητας από αυτούς που παίζουν τώρα Α’ Εθνική, αλλά το σύστημα τους δέχθηκε σαν ισότιμα μέλη. Η νέα παραγωγή θέλει πλάνο.

- Είσαι υπερ της μείωσης ή να μπουν κανόνες όπως στην Τουρκία;

"Μείωση ξένων σε πρώτη φάση. Στην Τουρκία και τη Ρωσία δεν υπάρχουν παίκτες. Μονοπωλούν στην EuroLeague χωρίς Τούρκους παίκτες. Με παίρνουν τηλέφωνο για Τούρκο παίκτη που δεν θα μπορεί να παίξει στην Α1, αλλά για να παίξει 3 λεπτά να τον δει μία τούρκικη ομάδα και να μου δώσει 100.000, επειδή δεν έχει Τούρκο. Εμείς πάμε εκεί; Αυτοί έχουν τα λεφτά, εμείς όμως είμαστε άφραγκοι".

- Θέλω να γυρίσουμε λίγο πίσω. Τι ακριβώς είχε γίνει με τον Γιαννάκη και τον Οικονόμου. Κάποια στιγμή είχε ακουστεί ότι είχες κάνει πρόταση στον Γιαννάκη να γίνει προπονητής;

"Πιστεύω ότι ο Γιαννάκης είναι τεράστιο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ και τεράστιο asset που πέρασε από Ιωνικό. Έχει μία μεγάλη ιστορία ο Ιωνικός, αλλά μην ξεχνάμε ότι δεν έχει περάσει ποτέ από την Α1. Η Α’ Εθνική που έπαιξε ο Ιωνικός πριν από 32 χρόνια δεν είχε σχέση με αυτό. Θεωρώ ότι είναι ένα πράγμα που ο κόσμος του Ιωνικού δεν είναι ώριμος να αντιληφθεί, θα το δει στη πορεία. Είναι κάτι που ήθελε, όμως η Α1 είναι επαγγελματική και το μάρκετινγκ παίζει μεγάλο ρόλο. Είναι διαφορετικό να έχεις στον πάγκο τον Γιαννάκη ή γενικά σε κάποιο πόστο στην ομάδα σου. Σου δίνει κύρος και το εξαργυρώνεις είτε σε σεβασμό, σε σεβασμό αντιπάλων, ακόμη και διαιτητών. Όλοι πρέπει να κάνουν πίσω, για να πετύχουν το στόχο τους. Το λέω ευθαρσώς ότι έχω καταφέρει τα 2 χρόνια αυτά στον Ιωνικό να είμαι αφεντικό, αν ερχόταν ο Γιαννάκης το όνομα του Τσάπα θα πήγαινε αρκετά πίσω αυτοδικαίως. Κάνω πίσω για το καλό του πρότζεκτ, αυτό πρέπει να κάνουν και άλλοι. Δυστυχώς εκείνη την περίοδο ο Γιαννάκης είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του για τον εαυτό του, πολύ φυσιολογικά γιατί είναι υψηλού επιπέδου άνθρωπος του μπάσκετ, που μπορεί να έχει καλύτερες προτάσεις από ένα σωματείο που ανέβηκε τώρα στην Α1. Από κει και πέρα κοιτάμε την ομάδα μας".

-Έχει κλείσει δηλαδή αυτό το κεφάλαιο ή παραμένει ανοιχτό;

"Δεν είναι ανοιχτό, έχεις να διαχειριστείς μία ομάδα πρέπει να πάρεις αποφάσεις, εφόσον ήρθαν κάποιοι άνθρωποι και έδωσαν τη ψυχή του έχουν προτεραιότητα"

-Να υποθέσουμε άρα ότι συνεχίζεις με Βετούλα;

"Ο Ιωνικός μέσα στις επόμενες 15-20 μέρες θα παρουσιάσει το νέο του πλάνο, όπου εκεί θα πούμε τις λεπτομέρειες για όλα αυτά. Θεωρητικά έχει προβάδισμα, αλλά έχουμε να συζητήσουμε πολλά. Ο Ιωνικός που τελείωσε στις 12 Μαΐου το πρωτάθλημα δεν θα έχει καμία σχέση με αυτόν της νέας σεζόν.

Άρα αποχαιρετάς μία μεγάλη παρέα, έχει κλείσει ο κύκλος;

"Σίγουρα δεν μπορούμε να είμαστε όλοι μαζί, δεν μπορούμε να ‘μαστε 8 άτομα, που θα είναι ο κορμός στην Α1, και να είναι από 38 έως 40 χρονών. Εγώ όταν τα πράγματα δυσκολέψανε μέσα στη χρονιά, τους μάζεψα όλους και τους είπα ότι επειδή είμαστε 15 παίκτες και είναι θέμα εγωισμού, τα δικά μου τα παιδιά που έχουν βοηθήσει μέχρι τώρα και εγώ να ανέβω και αυτοί επαγγελματικά, θα κάνουν ένα βήμα πίσω.Μπορεί να θεωρούν ότι δικαιούνται να παίξουν τώρα αλλά θα κάνουν πίσω, για να ανέβει η ομάδα. Εκτός από το συμβόλαιό τους, το οποίο είχαν, θα έκαναν μία μεγάλη γιορτή και θα είναι εκεί με τα παιδιά τους και θα ζήσουν μία μοναδική στιγμή στον αθλητισμό. Και αυτοί ήταν εντάξει, αλλά και εγώ ήμουν εντάξει απέναντι τους. Αυτό είναι το πιο ωραίο πράγμα, να τελειώνει ένα πράγμα στο πικ του. Μπαίνει όμως και ο ρεαλισμός, όταν ανεβαίνεις".

-Μιλάμε για παρουσίαση ενός σοβαρού και ολόπλευρου πλάνου δηλαδή...

"Τα πάντα, μέχρι τέλους του μήνα θα παρουσιάσουμε ένα πλήρες πλάνο στο κόσμο τι ζητάμε και από αυτόν, γιατί πρέπει να είναι συμμέτοχος. Για να γίνει αυτό πρέπει να του αναλύσουμε τι έχουμε στο μυαλό μας. Χωρίς την παρουσία του κόσμου δεν έχει κανένα νόημα να παίξει αυτή η ομάδα στην Α1".

-Βλέπεις προδιάθεση, θα ψηφίζουν δηλαδή κατά κάποιο τρόπο;

"Το βλέπω, κάπως έτσι θα μπορούσε να εξελιχθεί, αλλά βλέπεις έχεις να κάνεις με μία φτωχική συνοικία, ανθρώπους ταλαιπωρημένους από την καθημερινότητα και τους δίνεις τη χαρά να ξεφεύγουν. Όμως δεν μπορείς να τους παίρνεις και χρήματα, γιατί δεν τα έχουν, θα τους διώξεις έτσι. Να αισθάνονται ότι είναι μέλη, όσα δώσουν, να τα δίνουν με χαρά και να έρχονται στο γήπεδο".

-Εσύ θα έκανες μία πρόταση στο μπάσκετ;

-"Αυτό εξηγώ, γι΄αυτό το λόγο δεν πήγα με το Φάρο τις δύο προηγούμενες φορές, γιατί δεν μπορούσε να το σηκώσει, θα ‘ταν μία αστεία κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ. Θα ήταν 200 άτομα σε μία κερκίδα και θα περιμέναμε μόνο Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ για να έρθουν φίλαθλοι από τις άλλες ομάδες για να δουν το παιχνίδι. Ο Φάρος που πήγε στη Λήμνο και έγινε Ηφαιστος έδωσε κάτι, έδωσε 14 sold-out, από κόσμο που δεν το είχε το μπάσκετ, είναι κέρδος.

- Αυτό έψαχνες;

"Όταν πήγαμε με το Φαρο τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, ένα θαύμα θαυμάτων, είναι το μεγαλύτερο μου επίτευγμα όλα αυτά τα χρόνια, σαν παράγοντας, δεν ξεπερνιέται με τίποτα, ακόμα και πρωτάθλημα να πάρουμε. Ήταν ο τρόπος που έγινε, οι συνθήκες που έγινε, αποκλείοντας 5 ομάδες Α1, δεν μπορεί να επαναληφθεί. Όταν έφτασα εκεί και είδα κλειστές πόρτες και μπήκαμε μέσα από τα εισιτήρια, είπα κάνε αυτό που σου αρέσει, ακόμη και αν οι άλλοι δεν συμφωνούνε".

- Στον Ιωνικό έχετε τον κόσμο, στην Ελλάδα είναι δίκοπο μαχαίρι, μπορεί να είναι βοηθός ή απέναντι και μάλιστα άδικα

"Έχω εξηγήσει στον κόσμο ότι θα έρθουν και δύσκολες στιγμές, αν σταθεί ο κόσμος απέναντι, δεν στέκεται απέναντι σε μένα, αλλά σε αυτό που αγαπάει, γιατί υπηρετώ αυτό που αγαπάει".

-Το θέμα είναι να αγαπάει την ομάδα και όχι μόνο τη νίκη...

"Σωστά, ο κόσμος του Ιωνικού επειδή είναι ποδοσφαιρικός κυρίως, ουσιαστικά αποδεικνύει ότι είναι δίπλα και αυτό φάνηκε στο ποδόσφαιρο που ανέβηκε στο τέλος, αλλά στην αρχή δεν ήξερε καν αν θα κατέβει να αγωνιστεί. Βρέθηκε ένας άνθρωπος και απογέιωσε την ομάδα. Ακόμη και όταν δεν είχε έρθει, ο κόσμος ήταν εκεί και στήριζε την προσπάθεια. Μερικές φορές δεν ερχόταν στο μπάσκετ γιατί έλεγαν πως εκεί τα πράγματα είναι καλά, πάμε να στηρίξουμε το τμήμα που έχει πρόβλημα. Αυτή η νοοτροπία του κόσμου του Ιωνικού με παρηγορεί".

-Επειδή στο μπάσκετ είναι ένας άνθρωπος μία τσέπη…

"Δεν είναι μόνο μία τσέπη, είναι μία επιτροπή που βάζει χρήματα και εκτός από αυτά που βάζουν από την τσέπη τους προσελκύουν και χρήματα. Έχουμε ραντεβού για το πώς θα έχουμε κάποια έσοδα".

- Ποσο βιώσιμες είναι οι ομάδες;

"Μα αυτό σου λέω, δεν είναι. Πρέπει να βάλουμε τον κόσμο στο παιχνίδι σε κάτι που να συνεισφέρει χωρίς να τον κουράζει οικονομικά και να αισθάνεται μέλος, δηλαδή να δίνω τα100 ευρώ για το διαρκείας, και έχω μία ευρωπαϊκή κουλτούρα. Μπορεί να μην το καταφέρουμε, αλλά αν δεν τα καταφέρουμε δεν θα μείνουμε για πολλά χρόνια εδώ. Ο Τσάπας και ο κάθε Τσάπας δεν θα αντέξει, πολλοί λίγοι στην Ελλάδα έχουν αντέξει πάνω από μία 10ετία στο παραγοντιλίκι.

-Επειδή είσαι λάτρης των στατιστικών, οι ομάδες που ανεβαίνουν στην Α1 και δεν είναι μεγάλες έχουν μέσο όρο ζωής 3-4 χρόνια, το έχεις υπολογίσει;

"Τα τελευταία χρόνια ανέβηκαν στην Α1 ο Ιωνικός και θεωρώ και ο Ηρακλής και το Περιστέρι. Είναι 3 ομάδες δεν είναι μικρές σαν σωματεία, αν και έχουν κάποια θέματα να λύσουν. Αν είναι αρωγός ο κόσμος στην προσπάθεια είναι τελειώς διαφορετικά από Φάρο ή Κηφισιά. Ο Ιωνικός δεν είναι από τα σωματεία που εγώ πρέπει να πηγαίνω και το τελευταίο νερό. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν με διαφορετικό τρόπο. Κάποιοι έχουν ανθρώπους γύρω που μπορεί να φέρουν τα νερά ή τις φανέλες. Μπορεί να μην δώσουν ρευστό, αλλά να βάλουν π.χ. τα πούλμαν. Οι 3 ομάδες που ήρθαν στη Basket League ήρθαν για να φέρουν κάτι το διαφορετικό, το αν θα τα καταφέρουν ή όχι θα το δείξει. Το Περιστέρι τα ‘χει καταφέρει, αλλά θα κριθεί και στη διάρκεια.

Το μπάσκετ πρέπει να πάρει περισσότερα χρήματα από την τηλεόραση, το άθλημα αδικείται και φταίμε και εμείς που δεν έχουμε γίνει μία γροθιά

- Σε ενοχλεί που δεν υπάρχουν λεφτά από την τηλεόραση, θα πήγαινες με όλες τις ομάδες να διεκδικήσεις κάτι καλύτερο;

"Το αξίζει το μπάσκετ, το άθλημα αδικείται και φταίμε και εμείς που δεν έχουμε γίνει μία γροθιά".

-Μήπως πιστεύετε όλα αυτά που συμβαίνουν στην Basket League συμβαίνουν επειδή υπάρχει η έλλειψη συναισθήματος, αγάπης για το άθλημα και υπεριχύει ο επαγγελματισμός, το να βλάψω τον άλλον, προκειμένου να ανέβω εγώ, αλλά μακροπρόθεσμα θα βλάψω και τον ίδιο μου τον εαυτό;

"Κοίταξε, το 50% των ομάδων που υπάρχουν στη Basket league είναι ομάδες που έχουν φτάσει από τα κάτω, αν βγάλουμε τους 5 μεγάλους όλοι άλλοι έχουν έρθει. Άρα μέσα τους έχουν το συναίσθημα, πώς είναι να κάνεις φιέστες, να ανεβαίνεις. Το τελευταίο καιρό έχει αλλοιωθεί επειδή έχει πάει εντελώς στον επαγγελματισμό, στο πώς θα γλιτώσω κλπ. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό, οι άνθρωποι το αγαπάνε, ακόμη και οι μεγάλοι γιατί αλλιώς δεν θα είχαν κάνει όλα αυτά. Ναι μεν κατηγορούμε τις οικογένειες Αγγελόπουλων, Γιαννακόπουλων για την διαμαχή, αλλά χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε μπάσκετ, το τράβηξαν για πολλά χρόνια μόνοι και ενώ τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα κάτω, αυτοί έφερναν ευρωπαϊκές διακρίσεις, γιατί οι διακρίσεις φέρνουν τον κόσμο. Μπορεί να είμαστε σε σταυροδρόμι λόγω εγωισμού, αλλά δεν υπήρχε μπάσκετ χωρίς αυτούς".

- Όταν λέμε ότι πας να πάρεις χρήματα από την τηλεόραση, χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πάρεις

"Δεν είναι μόνο αυτό. Αν παίξει Ιωνικός- Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός αύριο, το γήπεδο θα είναι γεμάτο. Επίσης θα μπορώ να χτυπήσω την πόρτα σε κάποιον που θέλει να διαφημιστεί , ειδικά όταν τα δείχνει ΕΡΤ, και επειδή θα το δούν 10.000 άτομα παραπάνω μπορώ να πάρω 100 ευρώ παραπάνω για την ταμπέλα ξέρω 'γω".

Το εισιτήριο θα το έβαζες πιο ακριβό σε αυτά τα ματς;

"Δεν είμαι αυτής της λογικής, γιατί δεν είμαι της λογικής της αρπαχτής, σέβομαι αυτόν που δεν έχει χρήματα να αγοράσει διαρκείας, αλλά δίνει 10 ευρώ κάθε Κυριακή, θα τον σεβαστώ γιατί έχει δικαίωμα να έρθει και με τον Ολυμπιακό. Θα ήθελα η Νίκαια να έχει μόνο διαρκείας, έχει τη δυναμική.

-Το γήπεδο θα είναι το ίδιο;

"Το ίδιο, αλλά θα αλλάξει γιατί ανακατασκευάζεται από την 1η Ιουνίου".

-Για τους ξένους που είπες, όσο ήσουν στον Φαρο το από κάτω κομμάτι δεν το ακούμπησες; Τις υποδομές εννοώ...

"Ο Φάρος είχε τις διπλάσιες υποδομές από τον Ιωνικό, είχε 400 παιδιά, εγώ δεν ασχολήθηκα. Πέρα ατο brandname που φτιάξαμε, δεν τους πήρα ένα σεντ, παρά μόνο βοήθησα. Το μεγαλύτερο δώρο που έκανα στον Φάρο ήταν αυτό, το ότι δεν το κατάφεραν να το εκμεταλλευτούν είναι δικό τους θεμα, αλλά το μεγαλύτερο δώρο είναι ότι μόνο συνεισέφερα. Συνήθως οι ανδρικές ομάδες παίρνουν τα χρήματα από τις Ακαδημίες για να συντηρηθούν. Ε, εγώ αυτό ποτέ δεν το έκαναν σε ομάδα μου. Και στον Ιωνικό το ίδιο γινόταν, τώρα πλέον όχι. Οι Ακαδημίες λειτουργούν αυτόνομα".

- Σκέφτομαι αν σε φτιάχνει να βγάλει 3 παικτες, να δοκιμαστούν κάπου.

"Αυτό το μοντέλο έχει αποτύχει, γιατί υπάρχουν τόσες δικλείδες που απλά φέυγουν τα παιδιά. Το μοντέλο είναι να βγάλεις παιδιά που να παίξουν μπάσκετ, είτε αν παίξουν στη Γ ΕΣΚΑΝΑ είτε Ευρωλίγκα δεν έχει διαφορά. Μπορείς αντί 150, να έχει 1000 παιδάκια της Νίκαιας, της περιοχής σου και ουσιαστικά να παίζουνε; Γιατί και γω μπάσκετ έπαιξα σε χαμηλό επίπεδο, αλλά έμεινα στο μπάσκετ. Δεν μπορείς να ελέχξεις τα παιδιά, φεύγουν, αλλά γίνεται να τους δώσεις την παιδεία του μπάσκετ; Σημαίνει έκανες κοινωνικό έργο. Γι’ αυτό για μένα τα εφηβικά και τα παιδικά πρωταθλήματα είναι δεύτερα σε προτεραιότητα".

-Έχεις εισπράξει αναγνώριση ή αχαριστία;

"Αλίμονο να είχα και παράπονο. Έχω εισπράξει και αχαριστία, αλλά είναι λογικό σε τέτοιες σχέσεις. Δεν υπάρχει όμως ζυγαριά, είμαι από τους πολύ τυχερούς.

-Αδικία από παίχτες ή το σύστημα;

"Το σύστημα, όσοι είναι κοντά μου ξέρουν και δεν έχουν παράπονο. Ξέρω βέβαια ότι έχω πάρει και αποφάσεις οι οποίες δεν είναι political correct. Ας πούμε το να ανεβάζεις μία ομάδα, να μην την κατεβάζεις και να ξανανεβαίνεις στην Α2, ο άλλος θα σου πει τι κάνεις. Σέβομαι την άποψη, αλλά… Μην νομίζεις και εγώ ότι ήμουν 100% σίγουρος. Τη 2η χρονιά όταν δεν πηγαίναμε καλά, όπου πηγαίναμε ένιωθα ένα σύννεφο από πάνω μου και αυτό μεγάλωνε όσο δεν παίζαμε καλά. Ακόμη όταν τα καταφέραμε το σύννεφο με ακολούθησε, συμβαίνει και τώρα. Διότι το ίδιο λέγανε ότι θα κάνω και με τον Ιωνικό, ότι δεν θα κατέβει η ομάδα στην Α1. Όμως έπρεπε να τους αποδείξω ότι είναι κάτι ξεχωριστό, διαφορετικό ο Φάρος από τον Ιωνικό".

-Τώρα ποιος είναι επόμενος στόχος, πρωτάθλημα δεν μπορείς να πάρεις προφανώς άλλο στη ζωή σου.

"Τώρα έχει να κάνει με την ομάδα, να υπάρχει ένα υγιές σωματείο που να αποκτήσει πόρους και να μην χρειάζεται τον Τσάπα, αυτό θα είναι επιτυχία και είναι πιο δύσκολο από κάθε άνοδο. Αν δεν γίνει, χάσαμε".

-Μετάνιωσες για το ελληνικό μπάσκετ, δηλαδή έχεις πει ποτέ τι κάνω σε αυτό το άθλημα;

"Είναι πολύ υποκριτικό να το λέμε αυτό, γιατί είμαστε μέρος του ελληνικού μπάσκετ. Το θέλουμε. Η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή για όποιον δεν θέλει. Να φύγει".

-Δεν λες μέσα στην μέρα πού έχω μπλέξει με το μπάσκετ;

"Πολλές φορές, είναι σαν να λες ότι γκρινιάζεις με τη γυναίκα σου, αλλά στο τέλος αγαπίεστε, είναι τρόπος ζωής το μπάσκετ".

- Βλέπω αρκετά success stories, ομάδες από τα κάτω να πηγαίνουν στα πάνω. Στο ποδόσφαιρο αυτό γίνεται σπάνια, γιατί συμβαίνει στο μπάσκετ;

"Στο μπάσκετ μπορείς να το κάνεις, το στοίχημα είναι όταν θα φτάσεις πάνω. Είναι μία σκάλα εύκολη να την ανέβεις, αλλά δύσκολη να την σταθείς πάνω, δηλαδή σχηματικά έχει εύκολα σκαλία, αλλά στην κορυφή το σκαλί είναι στενό και πρέπει να κρατήσεις ισορροπία. Είναι έτσι η δομή του μπάσκετ και οι άνθρωποι του μπάσκετ τις νέες προσπάθειες τους προωθούν".

- Μήπως είναι κακό το επαγγελματικό μπάσκετ, δηλαδή να μην είναι εταιρίες;

"Και αυτό είναι υποκριτικό, δηλαδή αν θες να κάνεις κάτι καλύτερο πρέπει να το κάνεις σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Ίσως έπρεπε να γίνει ακόμη πιο strict και υπάρχουν οι παράγοντες που θα μπορούσαν να το κάνουν. Το θέμα είναι τα παραθυράκια στο νόμο, αυτό είναι το πρόβλημα. Ένα από αυτά τα παραθυράκια τα εκμεταλλεύτηκα εγώ, δεν έπαιξα στην Α2 και ξαναέπαιξα την επόμενη χρονιά. Αυτό δεν θα έπρεπε να επιτρεπόταν και το λέω εγώ που το έκανα. Δεν φταίει ο Ολυμπιακός που το έκανε, αλλά βρήκε παράθυρο στο νόμο. Αν είναι πιο επαγγελματικό, δεν θα γίνεται. Όταν είναι 60.000 η εγγυητική, πιέζεσαι, αλλά τα βρίσκεις, όταν όμως σου λένε ότι δεν είναι απαραίτητη και μπορείς να βάλεις ένα χαρτί και να γράψεις πάνω 60.000, όλοι αυτό θα κάνουν. Υπάρχει θέμα στο επαγγελματικό νομικό πλαίσιο. Οταν φτιάξει αυτό, θα φτιάξουν όλα".

Επιμέλεια συνέντευξης: Κώστας Αυγουστάκης

Photo Credits: Sport24.gr/ Tourette Photography / ΑνδρέαςΠαπακωνσταντίνου