Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος στο SPORT 24: "Όταν κατάλαβα ότι είμαι μόνος"

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος συγκρίνει την αποστασία του μπάσκετ με το σχίσμα που κόντεψε να συμβεί στο ποδόσφαιρο. Με το που μπήκα στο γραφείο του χθες (21/4) το πρωί, για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια, συνειδητοποίησα πόσο δίκιο είχε αυτός που πρωτόπε πως του ανθρώπου πρώτα του βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι...

Είχα δει την κορνίζα για τελευταία φορά το 2015 και την ξαναείδα τώρα...

Στον τοίχο, φάτσα κάρτα, μόλις μπήκα είδα ξανά την αφίσα του Ανδρέα Παπανδρέου και από κάτω ένα από τα διασημότερα τσιτάτα του...

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Δεν εκχωρείται!

Για την Ελλάδα συμφωνώ και επαυξάνω, όπως όλοι μας. Για το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο και γενικώς και αδιακρίτως για όλα τα σπορ, δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά...

Ούτε και ο Γιώργος Βασιλακόπουλος το βάζει, γι’ αυτό δυο τρεις φορές στη διάρκεια της κουβέντας μας που αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τα τεκταινόμενα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και τη σύνδεση τους με το μπάσκετ, κοίταζε προς τον τοίχο και μονολογούσε...

«Α ρε Αντρέα, α ρε Αντρέα»!

Συνέντευξη στον Βασίλη Σκουντή

Εδώ και καιρό ο «ισχυρός ανήρ» (έκφραση που υποψιάζομαι πως επινοήθηκε και λανσαρίστηκε για χάρη του) του ελληνικού μπάσκετ βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα.

«Δεν παραπονιέμαι, να σου πω την αλήθεια. Η ζωή μου είναι γεμάτη από μπάσκετ, αλλά με ενοχλεί ότι κατά τρόπο ολοκληρωτικό μου απαγόρευσαν να συνεχίσω να ασχολούμαι. Τι να κάνουμε όμως... Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος, όπως έλεγε και το επίγραμμα του Σιμωνίδη του Κείου πάνω στον τάφο των 300 του Λεωνίδα»!

Παρά την τσατίλα που τον πιάνει, ο «παππούς» έχει τα κέφια του και σε κάθε περίπτωση δέχεται πρόθυμα να ανέβει στη μηχανή του χρόνου και να αναστορηθεί τα διατρέξαντα στο μπάσκετ το 2000, τα οποία κόντεψαν να επαναληφθούν τώρα στο ποδόσφαιρο.

TO ΕΡΓΟ ΠΗΡΕ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

«Δεν ματαιώθηκε η δημιουργία της European Super League, απλώς πήρε παράταση και είμαι βέβαιος ότι αυτό το έργο θα το δούμε ολοκληρωμένο στο μέλλον» τονίζει ρητά και κατηγορηματικά...

Τι εννοεί; Ιδού το σκεπτικό του:

«Δεν ξέρω εάν επρόκειτο για πυροτέχνημα, φούσκα η κάτι άλλο. Με βάζει σε σκέψεις όμως ο λόγος για τον οποίο προκλήθηκε όλη αυτή η αναταραχή. Ο Πέρεθ, τον οποίο γνωρίζω προσωπικά και ο Ανιέλι δεν είναι τίποτε παιδάκια ή επιπόλαιοι άνθρωποι που θα αναλάμβαναν και θα έμπαιναν μπροστάρηδες σε ένα τέτοιο εγχείρημα, εάν δεν ήταν σίγουροι για την επιτυχία του. Η αίσθηση μου είναι ότι η υλοποίηση του αναβλήθηκε για λίγο καιρό και θα ξαναβρεθεί στο προσκήνιο μελλοντικά. Θα αλλάξουν κιόλας κάποιες τακτικές και συμπεριφορές ένθεν και ένθεν, διότι ό,τι συνέβη τις τελευταίες τρεις ημέρες μοιάζει με ένα γερό ταρακούνημα».

-Υπήρξαν ωστόσο πολλές και πάνδημες αντιδράσεις από τον κόσμο, από τους φιλάθλους...

«Δεν νομίζω ότι αυτό το γεγονός έπαιξε πρωτεύοντα ρόλος την υπαναχώρηση τους. Οι μαικήνες, όπου κι αν δραστηριοποιούνται, δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες και ο κόσμος δεν μπορεί να παίξει ρόλο. Υπάρχουν διαμορφωτές της κοινής γνώμης που επηρεάζουν και επηρεάζονται από οικονομικά και όχι από αθλητικά ή κοινωνικά συμφέροντα».

-Εσείς λοιπόν πιστεύετε ότι πρόκειται απλώς για μια αναβολή, μια προσωρινή αναστολή;

«Είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Απλά δεν ήθελαν να αρχίσει τώρα η καινούργια λίγκα. Έστειλαν ένα μήνυμα, προκάλεσαν μια πρώτη ενόχληση και αναταραχή και περιμένουν τις αντιδράσεις και τις τυχόν διαφοροποιήσεις στο σκηνικό. Κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους, κάτι άλλο διεκδικούν σε αυτή τη φάση και θα φανεί σύντομα. Δεν τον κυρίευσε ξαφνικά η τρέλα τον Πέρεθ. Πρόκειται για έναν σοβαρό επιχειρηματία και άνθρωπο, ο οποίος διοικεί τον μεγαλύτερο σύλλογο του πλανήτη και δεν έχει ανάγκη προβολής, ούτε θα έμπλεκε σε μια ιστορία χωρίς προοπτική».

ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ... SKATEBOARDS

-Το αθλητικό πλαίσιο αλλάζει δραματικά όμως σε όλα τα επίπεδα. Δεν ξέρω εάν υφίσταται κιόλας ακόμα το αθλητικό κίνημα που για πολλά χρόνια σηκώνατε ως λάβαρο;

«Αλλάζει δυστυχώς το έργο, σε όλα τα επίπεδα. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι η ΔΟΕ βάζει στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων τα skateboards και τα... video games φτάνει και περισσεύει για να αποδειχθεί η παρακμή. Αυτό είναι κακό, αλλά υπάρχει και κάτι χειρότερο: ουδείς αντιδρά, όλα γίνονται δεκτά ή ανεκτά...»

-Σύμφωνοι, κυριαρχεί ο οικονομικός παράγων, αλλά πάντοτε υπήρχε αυτή η τάση...

«Ναι, αλλά κάποτε το χρήμα ήταν το μέσον, τώρα έγινε ο σκοπός και είναι το παν. Η οικονομική εξουσία μηδενίζει πλέον την αληθινή υπόταση των σπορ ως κοινωνικού αγαθού».

-Υπάρχουν κοινά σημεία σε αυτό που συμβαίνει τώρα στο ποδόσφαιρο με τα όσα βίωσε και βιώνει ακόμη το μπάσκετ με την αποστασία των ομάδων το 2000, το σχίσμα και τη θέσπιση της Ευρωλίγκας;

«Ασφαλώς, tale e quale είναι αυτές οι καταστάσεις, με τη διαφορά ότι η FIFA και η UEFA είναι πολύ πιο οργανωμένοι και ισχυροί φορείς σε σχέση με τη FIBA. Οι τωρινές εξελίξεις στο ποδόσφαιρο είναι déjà vu από τη δική μας περιπέτεια. Από το 1988 στη γενική συνέλευση της ευρωπαϊκής ζώνης της FIBA είχα προειδοποιήσει τους εκπροσώπους των ομοσπονδιών ότι υφείρπε μια τάση αυτονόμησης των ομάδων και δημιουργίας μιας κλειστής λίγκας.

Δυστυχώς κανείς δεν μου έδωσε σημασία και μάλιστα αρκετοί με ειρωνεύθηκαν και προσπάθησαν να με απομονώσουν. Θυμάμαι ότι στο δείπνο μετά την ομιλία μου, κανείς δεν ήρθε να καθίσει μαζί μου! Σερβιριστήκαμε σαν σε συσσίτιο από τον μπουφέ και ήμουν σαν την καλαμιά στον κάμπο».

-Σε τι είχατε εστιάσει τότε, που ακόμη δεν είχε εκδηλωθεί η τάση του αντάρτικου;

«Ένιωθα τα υπόγεια ρεύματα και διαισθανόμουν τι θα ακολουθήσει. Μετά από τέσσερα χρόνια, το 1992, ήμουν σφόδρα αντίθετος στην απόφαση του αείμνηστου Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς να συμπεριλάβει τον Ισπανό Πορτέλα, τον Ιταλό Πορέλι και τον Γάλλο Μπαίλ-Λεσπιτό στην Επιτροπή των διοργανώσεων σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Ένιωθα σαν να αφήνουμε να δράσει μια... πέμπτη φάλαγγα μέσα στο κορμί της FIBA».

ΠΑΛΙ ΕΦΑΓΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ

-Πότε συνειδητοποιήσατε ότι θα έβγαινε αληθινή η διαίσθηση και θα επιβεβαιώνονταν οι φόβοι σας;

«Το 1999 στη γενική συνέλευση των εθνικών ομοσπονδιών κατάλαβα ότι είχαμε φτάσει στο σημείο μηδέν. Τότε ζήτησα απ’ όλους να ανοίξουν τα χαρτιά τους και κάποιοι παρεξηγήθηκαν. Το αποτέλεσμα; Πάλι μόνος μου έφαγα το βράδυ στο επίσημο δείπνο»!!!

-Και μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε στο σχίσμα του 2000; Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα;

«Πρώτα απ’ όλα είχαμε το Final Four του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (ΣΣ: τέτοιες μέρες,18 -20 Απριλίου) στην Πυλαία. Εκεί λοιπόν εμφανίσθηκε ένας περίεργος τύπος, ένας καλλιτέχνης, επικοινωνιολόγος, που τον κουβάλησε ο Βέλγος Λεόν Βαντέλ και πρότεινε την αλλαγή του ονόματος της διοργάνωσης σε Σουπρολίγκα. Άκου εκεί Σουπρολίγκα! Τον είχα ρωτήσει τότε αυτόν τον καλλιτέχνη τι δουλειά κάνει; Και μου απάντησε ότι είναι επικοινωνιολόγος. Δηλαδή, του είπα, είσαστε επί της κοινωνίας! Στενοχωρήθηκα πολύ όταν είδα τον Στάνκοβιτς να φοράει το καπελάκι με αυτό το όνομα, ντράπηκα! Αντιδράσαμε μόνο ο Σίμον Μισράχι, ο Ρώσος. Πάλι καλά γιατί δεν θα άντεχα να τριτώσει το κακό και να φάω πάλι μόνος μου»!

-Ύστερα φάγατε πολλοί περισσότεροι μαζί στη Χαλκίδα, εάν θυμάμαι καλά;

«Καλά το θυμάσαι. Συγκάλεσα τότε τη διάσκεψη της Χαλκίδας στην οποία συμμετείχαν το Ισραήλ, η Λιθουανία, η Σερβία, η Τουρκία, η Ρωσία, η Κροατία, η Λετονία και η Γερμανία. Αυτές οι ομοσπονδίες όπως επίσης ο Παναθηναϊκός και ο Ηρακλής συντάχθηκαν με τη FIBA και δεν άλλαξαν στρατόπεδο. Τότε παραιτήθηκε ο Ιβάν Μαϊνινί που ήταν πρόεδρος της ευρωπαϊκής ζώνης και βγήκε προσωρινός πρόεδρος με 29 ψήφους επί συνόλου 50. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε η FIBA Europe ξαναβγήκα πρόεδρος με 34-15 και ύστερα επανεκλέχθηκα για τρίτη φορά».

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ISL ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ TELEFONICA

-Ναι, αλλά σε πείσμα της εξουσίας που είχατε και των επαπειλούμενων τιμωριών δεν μπορέσατε να αντιμετωπίσετε την παγίωση της Ευρωλίγκας;

«Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι εκείνη την εποχή κατέρρευσε η ISL που διαχειριζόταν όλα τα χορηγικά και τηλεοπτικά δικαιώματα της FIBA και όχι μόνο. Θυμάμαι ότι συναντηθήκαμε στη Νίκαια της Γαλλίας, ο Στάνκοβιτς, ο Μπάουμαν, ο Μαινινί κι εγώ για να βρούμε μια λύση, αλλά ενώ συμφωνήσαμε στη στάση που θα κρατήσουμε, στη συνέχεια ο καθένας είχε δική του ατζέντα! Η FIBA World κρατούσε μια μεσοβέζικη στάση και αυτό εκμεταλλεύθηκαν ο Πορτέλα και ο Μπερτομέου για να δημιουργήσουν την Ευρωλίγκα».

-Τότε εμφανίσθηκε στο τραπέζι η πρόταση της Τelefonica που ήταν γιγαντιαία για τα δεδομένα της εποχής, σωστά;

«Ναι αλλά ο Πορτέλα είπε ψέματα! Μιλούσε για μια χορηγία ύψους 70.000.000 ευρώ τα οποία μέσα σε μια νύχτα και ως δια μαγείας μειώθηκαν στα μισά. Φώναζα πάλι, αλλά έλεγαν ότι είμαι αρτηριοσκληρωτικός και αισθάνθηκα ότι γίνομαι κιόλας γραφικός. Τότε μάλιστα η FIBA διέπραξε ένα ολέθριο σφάλμα, ζητώντας ποσοστό από τη χορηγία της Telefonica. Απέδειξε δηλαδή ότι το ζήτημα της δεν ήταν ηθικό, αθλητικό και θεσμικό, αλλά ταμειακό και κατόπιν όλων αυτών το μπάσκετ παραδόθηκε άνευ όρων στην ECA».

-Τι διαφορετικό θα μπορούσε να πράξει η FIBA για να μη συμβεί αυτό;

«Εγώ επέμενα ότι θα έπρεπε να τηρήσουμε μια ενιαία σκληρή στάση. Το αθλητικό κίνημα έπρεπε να έχει συνοχή και να είναι θεματοφύλακας των αρχών και των αξιών του αθλητισμού, αλλά δυστυχώς είχαμε ήδη περάσει σε μια άλλη εποχή, αυτήν που περιέγραψα νωρίτερα».

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

-Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο τότε του μπάσκετ και στο τώρα του ποδοσφαίρου;

«Κακά τα ψέματα, το ποδόσφαιρο έχει πιο βαθιές ρίζες μεγαλύτερη ιστορία και είναι λαϊκότερο άθλημα. Επίσης υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά στο υπόβαθρο των δυο σπορ, υπό την έννοια ότι το ποδόσφαιρο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ευρώπη όπου οι αρχές, οι παραδόσεις και οι αξίες είναι ισχυρές και διαχρονικές. Στον αντίποδα το μπάσκετ είναι ένα αμερικάνικο σπορ και ως εκ τούτου στηρίζεται στο θέαμα και στο χρήμα. Είναι αποκλειστικά μια μορφή show business».

-Κατά την άποψη σας, σε τέτοιες περιπτώσεις τι πρέπει να μένει αδιαπραγμάτευτο;

«Πρώτα και πάνω απ’ όλα η σχέση των σπορ με την κοινωνία. Δεν πρέπει να σπάει ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την ομάδα με τον κόσμο και το περιβάλλον της. Προφανώς ο οικονομικός παράγων παίζει σπουδαίο ρόλο, αλλά δεν μπορεί το χρήμα να καθορίζει τα πάντα. Εάν όντως η Ευρωλίγκα μετεξελιχθεί σε δυο χρόνια σε μια κλειστή λίγκα που θα προϋποθέτει την αποχώρηση των ομάδων από τα εθνικά πρωταθλήματα, αυτό θα σημάνει την πλήρη αποξένωση με τον κοινωνικό ιστό. Τότε θα έχουμε ένα εμπορικό προϊόν, που θα έχει ονομασία έδρας και όχι προέλευσης».

H FIBA ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ

-Εκτιμάτε ότι στο μέλλον η FIBA θα θελήσει και θα επιδιώξει να ξαναπάρει υπό τη στέγη της την Ευρωλίγκα;

«Όχι, δεν νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι θλιβερό και κυρίως απογοητευτικό το γεγονός ότι η FIBA δεν συζητεί καν αυτό το ενδεχόμενο, νομίζω ότι δεν το έχει καν στην ατζέντα της, απλώς βάζει μπροστά τις εθνικές ομάδες μέσω των παραθύρων για να ευαισθητοποιήσει τις μάζες, χωρία να διαθέτει ένα όραμα. Η μόνη πιθανότατα να ασχοληθεί με τη διοργάνωση είναι εάν τυχόν διαλυθεί η Ευρωλίγκα, αλλά τότε φαντάζομαι ότι θα προκύψει ένας άλλος φορέας όπως πήγε να συμβεί τώρα στο ποδόσφαιρο».

-Κλείνοντας και για να αστειευθώ κιόλας, με αυτά που πρεσβεύετε και δηλώνετε, σας βλέπω να συνεχίσετε να τρώτε μόνος σας!!!

«Πες το ψέματα. Είμαι ένας ακαδημαϊκός του ονείρου που θα με ακούνε και θα με κατηγορούν ότι είμαι γραφικός και λέω μπούρδες»!!!

Photo Credits: Andreas Papakonstantinou / Tourette Photography