Με το νερό έχει μια ιδιαίτερη σχέση από μικρός. Κολλημένος μαζί του, δεν μπορεί να το αποχωριστεί, είναι κομμάτι του εαυτού του. Η ενασχόλησή του επομένως με το πόλο, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως καρμική. Δεν ήρθε κατευθείαν βέβαια, διότι μεσολάβησαν πολλά χρόνια κολύμβησης, ώσπου κάποια στιγμή δεν ήθελε να μετράει άλλο τα πλακάκια στην πισίνα και ήθελε να μπει στο παιχνίδι. Κάπως έτσι, μπήκε η υδατοσφαίριση στη ζωή του, αν και του άρεσε πολύ και το μπάσκετ. Το νερό όμως ήταν εκείνο που τον μαγνήτιζε και η μάχη ήταν άνιση από την αρχή.

Ο Κωσταντίνος Φλέγκας στα 28 του χρόνια μπορεί να υπερηφανεύεται για πολλά. Κατάφερε να σπάσει το... μονοπώλιο του Ολυμπιακού στην Εθνική ομάδα και να γίνει ο βασικός τερματοφύλακας, κατακτώντας μάλιστα το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καζάν, έχει μια εξαιρετική πορεία στον Πανιώνιο και στον Υδραϊκό στην Α1, ενώ πέρα από αθλητής είναι και δικηγόρος, έχοντας σπουδάσει και στο εξωτερικό, ασκώντας το επάγγελμά του παράλληλα με τις αθλητικές του υποχρεώσεις. Του αρέσει η δικηγορία, θέλει να επενδύσει σε αυτήν και ασχολείται ενεργά σε καθημερινή βάση.

Από 'κει και πέρα, δεν υπήρξαν όλα εύκολα στην πορεία του μέχρι σήμερα. Αλίμονο, κανένας δρόμος δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Αποκορύφωμα ήταν αναμφίβολα η περιπέτεια του 2011 που σίγουρα δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ του. Όταν έπαθε αποκόλληση στον αμφιβληστροειδή χιτώνα και υποχρεώθηκε άρον άρον να προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να μην υπάρξει μεγαλύτερη ζημιά. Παραλίγο να χάσει το μάτι του, δεν ήταν κάτι απλό, όμως ο ίδιος επέστρεψε δριμύτερος και πιο δυνατός από ποτέ.

Μίλησε και για άλλα θέματα. Αποκάλυψε τους αγαπημένους του τερματοφύλακες, αναφέρθηκε στα όνειρά του για το μέλλον, δεν θα μπορούσε να μην υπάρξει ειδικό κεφάλαιο για τον Υδραϊκό και την Εθνική ομάδα, ενώ μίλησε και για ένα σημαντικό θέμα όπως τη σημασία της σωστής ενυδάτωσης των αθλητών και την ενδεδειγμένη καθημερινή κατανάλωση του εμφιαλωμένου νερού. Μια Unique συνέντευξη του διεθνούς Έλληνα γκολκίπερ στο Sport24.gr, μετά την προπόνηση του Υδραϊκού στο Κολυμβητήριο του Αλίμου.

Βαρέθηκα να μετράω πλακάκια και το γύρισα στο πόλο

Πώς προέκυψε η ενασχόληση με το πόλο; Είχες από μικρός ιδιαίτερη σχέση με το νερό και ήρθε ως φυσικό επακόλουθο ή πρώτα έκανες και άλλα σπορ;

"Το νερό είναι η δεύτερη φύση μου. Άρχισα το κολύμπι στα 3,5 - 4 και ασχολήθηκα περίπου δέκα χρόνια με την κολύμβηση. Μετά βαρέθηκα να μετράω πλακάκια εντός του νερού και είπα να το γυρίσω στο παιχνίδι. Η αλήθεια είναι πως πριν ξεκινήσω το πόλο, σκέφτηκα να αρχίσω και μπάσκετ, αλλά ο πατέρας μου είπε 'ρε παιδάκι μου, δέκα χρόνια έκανες κολύμπι, έφαγες νερό με τη σέσουλα, γιατί να πάει χαμένο; Δοκίμασε το πόλο και αν δεν σου αρέσει, εκεί είναι το μπάσκετ, δεν έχεις να χάσεις κάτι'. Αλλά επειδή μου αρέσει πολύ το νερό, με κέρδισε".

Γιατί τερματοφύλακας; Μοναχική θέση, δύσκολη...

"Όταν άρχισα, τρεις εβδομάδες περίπου, χτύπησε ο τερματοφύλακας του τότε μίνι παίδων που είχε ο Πανιώνιος και με είχαν δοκιμάσει λίγο τέρμα, με έβαλαν σε κάτι φιλικά, πήγα καλά, το ένα έφερε το άλλο και μετά έμεινα σε αυτή τη θέση".

Θέλω να τους ξεπεράσω όλους. Πρότυπό μου είναι ο τέλειος τερματοφύλακας

Όταν ξεκινούσες είχες κάποιο πρότυπο είτε από Ελλάδα είτε από εξωτερικό; Κάποιος που να πεις "αυτόν θα ήθελα να φτάσω...".

"Μου άρεσαν πολλοί τερματοφύλακες. Ο Βολτυράκης, ο Ρέππας, ο Δεληγιάννης όταν ήμουν μικρότερος. Και ο Βίτσαν ο Κροάτης, ο Πάβιτς που τον θεωρώ ίσως τον καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο. Αλλα πάντα λέω ότι θέλω να τους ξεπεράσω όλους αυτούς. Το πρότυπό μου είναι ο τέλειος τερματοφύλακας. Δεν πιστεύω βέβαια ότι υπάρχει, αλλά το να προσπαθείς να φτάσεις στην τελειότητα, το να προσπαθείς να μην δεχτείς γκολ, είναι για μένα αυτό που πρέπει να προσπαθεί κανείς".

Πες μου κατά την γνώμη σου τους τρεις καλύτερους τερματοφύλακες των τελευταίων δεκαετιών...

"Ο Ντεπέστι, ο Σέφικ και ο Πάβιτς".

Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σου στο άθλημα; Εννοώ ότι είσαι 28 ετών και έχεις ακόμα αρκετά ποιοτικά χρόνια. Τι θα ήθελες να πετύχεις ας πούμε σε συλλογικό επίπεδο, διότι με την Εθνική έχεις σημειώσει επιτυχίες.

"Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο. Είχαμε φτάσει κοντά σε ένα Κύπελλο με τον Πανιώνιο, αλλά δεν τα καταφέραμε. Θα ήθελα κάποια στιγμή να αγωνιστώ ξανά σε τελικούς και από 'κει και πέρα κρίνεται στις λεπτομέρειες το κάθε παιχνίδι".

Σε βιοπορίζει το πόλο έτσι όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα; Μπορείς να πεις ότι ζεις μόνο απ' αυτό; Φτάνουν τα χρήματα που βγάζετε; Εξαιρώ τον Ολυμπιακό, διότι κινείται σε άλλα επίπεδα.

"Δεν μπορείς να βασιστείς στα χρήματα που παίρνεις μόνο από το πόλο. Πρέπει παράλληλα να κάνεις και κάτι ακόμη. Θα έλεγα ότι είναι ένα καλό χαρτζιλίκι. Δεν φτάνει στο μισθό. Κάποιοι παίκτες στη Βουλιαγμένη, στον Παναθηναϊκό ή και εμείς εδώ στον Υδραϊκό μπορεί να παίρνουμε κάτι παραπάνω, αλλά οι μισθοί στο πόλο είναι πολύ χαμηλοί. Δεν τους λες πια μισθούς".

Η δικηγορία δεν είναι απλά επάγγελμα, είναι λειτούργημα

Θέλω να μου αναφέρεις την καλύτερη στιγμή σου μέχρι σήμερα στο άθλημα και την χειρότερή σου.

"Τώρα τα έχω πολύ πρόσφατα. Η καλύτερη μου στιγμή ήταν τα πέναλτι στο Καζάν που κερδίσαμε το χάλκινο μετάλλιο και από τις χειρότερες ήταν Νο1 η ήττα από την Ιταλία τώρα στους Ολυμπιακούς και Νο2 η ήττα από την Κροατία που δεν καταφέραμε να πάμε στον τελικό στο Καζάν".

Ξέρω ότι είσαι δικηγόρος. Κατ' αρχάς, εξασκείς το επάγγελμα; Προλαβαίνεις κανονικά με τις προπονήσεις, τους αγώνες, τα ταξίδια και λοιπά;

"Είναι πολύ δύσκολο. Είναι ένα λειτούργημα, δεν είναι απλά ένα επάγγελμα και απαιτεί αρκετό χρόνο. Προσπαθώ να τα κάνω και τα δυο στον καλύτερο δυνατό βαθμό, όσο πιο επιστημονικά την δικηγορία και όσο πιο επαγγελματικά τον αθλητισμό. Από 'κει και πέρα, το εξασκώ κανονικά. Χθες και προχθές ήμουν στα δικαστήρια, δεν ήρθα για προπόνηση, οπότε τρέχω να τα προλάβω όλα".

Προσωπική ζωή υπάρχει; Φαντάζομαι ότι για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, έχεις θυσιάσει πολλά πράγματα που έκαναν συνομίληκοί σου...

"Σίγουρα έχουν υπάρξει παλαιότερα θυσίες, αλλά πλέον δεν το βλέπω έτσι. Είναι περισσότερο σαν επιλογή συνειδητή. Να μην βγαίνεις πλέον τόσο πολύ, να ξεκουράζεσαι λίγο παραπάνω. Υπάρχει προσωπική ζωή σίγουρα, πρέπει να έχεις τους ανθρώπους σου, την κοπέλα σου, να μπορείς να χαλαρώνεις, να τα φέρνεις όλα σε μια ισορροπία".

Έχει υπάρξει στιγμή που έχεις μετανιώσει; Να πεις ότι θέλεις να ξεφύγεις από ωράρια, να φας ό,τι θέλεις, να μην σκεφτείς τίποτα, να ξενυχτήσεις, να ξυπνήσεις ό,τι ώρα θέλεις, να μην είσαι μονίμως σε ένα πρόγραμμα.

"Κάθε δεύτερη μέρα..."

Πώς είναι η καθημερινότητά σου. Περιέγραψέ μου μια τυπική μέρα σου που έχεις να κάνεις πράγματα. Από την ώρα που ξυπνάς μέχρι την ώρα που κοιμάσαι...

"Αν δεν υπάρχει το πρωί δικαστήριο ή κάποια πολύ σημαντική δουλειά που πρέπει να πάω, έχω προπόνηση πρωινή, τελειώνουμε γύρω στις 10:30 - 11:00, φεύγω κατευθείαν για γραφείο μέχρι αργά το απόγευμα και μετά γυρίζω σπίτι".

Άλλα αθλήματα παρακολουθείς; Επίσης, ποια ομάδα υποστηρίζεις;

"Δεν προλαβαίνω να δω πολύ, διότι έχω γεμάτη μέρα. Θα δω κανένα Champions League στην τηλεόραση ή Κολύμβηση και στίβο όποτε έχει η τηλεόραση. Όσο για το ποια ομάδα υποστηρίζω, έχω μια αγάπη για τον Πανιώνιο. Έχω μεγαλώσει σε αυτόν τον σύλλογο, είναι και το μέρος που μεγάλωσα η Νέα Σμύρνη. Με βοήθησε πολύ στην πορεία μου ο Πανιώνιος".

Αρχισα να μην βλέπω πολύ καλά, έβλεπα κυματιστά. Κινδύνεψα να χάσω το μάτι μου

Πάμε στη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής σου. Το 2011 αντιμετώπισες ένα πρόβλημα με την υγεία σου και αναφέρομαι στον τραυματισμό σου στο μάτι. Παραλίγο να το χάσεις κιόλας. Εξήγησέ μας τι ακριβώς συνέβη και πώς το αντιμετώπισες.

"Ήταν μια πιεσμένη περίοδος τότε. Τελείωνα τις σπουδές μου και παράλληλα με τον Πανιώνιο ήμασταν στα ημιτελικά του LEN Trophy, παίζαμε με την Χόνβεντ. Κάναμε και πολύ σκληρές προπονήσεις. Μετά από ένα γυμναστήριο άρχισα να μην βλέπω πολύ καλά από το ένα μάτι και στην αρχή έλεγα ότι είναι ο φακός. Πήγα πράγματι και άλλαξα τον φακό, αλλά τίποτα. Έβλεπα κυματιστά. Τότε ήταν που αποφάσισα να πάω άμεσα στον οφθαλμίατρο για να με εξετάσει, ο οποίος αφού έκανε την καθιερωμένη εξέταση και δεν είδε κάτι, είπε να κοιτάξει και τον βυθό μου. Τότε γυρίζει και μου λέει 'μεγάλε, έχεις πάθει αποκόλληση στον αμφιβληστροειδή χιτώνα και πρέπει μέσα σε πέντε μέρες να κάνεις χειρουργείο. Αν αποκολληθεί τελείως, μετά τέλος. Κινδυνεύεις να χάσεις το μάτι σου, πρέπει να κάνεις επέμβαση'.

Τότε μου είπε ότι μπορεί και να μην έπαιζα ξανά πόλο και πως αυτό που προείχε, ήταν φυσικά να μην χάσω το μάτι μου. Τότε βρήκα τον Αλεξάνδρο Χαρώνη, ο οποίος μου έσωσε το μάτι και την καριέρα μου. Ήταν μια επέμβαση που κράτησε δυο ώρες. Έκαναν πολύ καλή δουλειά και όλα πήγαν κατ' ευχήν. Μετά, μου είχαν μπατάρει το μάτι και για ένα μήνα φορούσα γυαλιά ηλίου ακόμα και μέσα στο σπίτι, δεν άντεχα καθόλου την έκθεση στον ήλιο. Κάθε 3 ώρες έβαζα σταγόνες. Κάτι τέτοιες δοκιμασίες σε κάνουν να βάζεις προτεραιότητες στη ζωή και βγαίνεις πιο ισορροπημένος.

Περάσαμε και στον τελικό, πήγα στη Γένοβα, χάσαμε βέβαια πανηγυρικά. Ύστερα από 3 μήνες έπεσα συντηρητικά στο νερό και μου είπαν ότι στην αποκατάστασή μου βοήθησε πολύ και το νεαρό της ηλικίας μου. Στο εξάμηνο πάνω άρχισα πιο επαγγελματικά να ασχολούμαι και ένα χρόνο μετά το συμβάν ο κ. Χαρώνης μού είπε πως είμαι μια χαρά, μπορώ να αγωνιστώ κανονικά, απλά θα πρέπει να το προσέχω".

Δεν μπορεί να μην πίνει ένας αθλητής νερό

Θέλω να αλλάξουμε κουβέντα και να πάμε σε ένα πιο εξειδικευμένο κομμάτι. Επειδή οι πολίστες είστε συνεχώς μέσα στην πισίνα, πολύς κόσμος ίσως νομίζει ότι δεν... χρειάζεστε την ίδια κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού σε σχέση με άλλα αθλήματα. Πόσο μύθος είναι τελικά αυτό; Πόσο νερό καταναλώνεις στις προπονήσεις και στους αγώνες;

"Είναι το ακριβώς το αντίθετο και ας μην το πιστεύει κανείς. Όταν μπαίνεις μέσα στο νερό, ανοίγουν οι πόροι σου κατευθείαν και δεν μπορείς να καταλάβεις ότι χάνει υγρά ο οργανισμός. Το σώμα μας αποτελείται από 70% και ίσως παραπάνω νερό και είναι σημαντικό ενυδατωνόμαστε για την σωστή λειτουργία του οργανισμού μας. Επίσης, λόγω του χλωρίου αφυδατώνεσαι πάρα πολύ, τόσο στο δέρμα, όσο και σαν οργανισμός. Οπότε, χρειάζεσαι πολύ παραπάνω νερό απ' ό,τι όταν είσαι έξω. Δεν μπορεί να μην πίνει ένας αθλητής στην πισίνα νερό, γι' αυτό πάντα έχω μαζί ένα ΑΥΡΑ".

Στην δική σου καθημερινότητα, στις προπονήσεις, στο σπίτι, στο φαγητό σου ή όταν βγαίνεις έξω με τους φίλους σου, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το νερό; Ειδικά για να διατηρείσαι σε τόσο καλή φυσική κατάσταση...

"Πίνω συνεχώς όποτε μου δοθεί η ευκαιρία νερό. Ακόμα και στο γραφείο, το πρώτο που κάνω, είναι να φτιάξω μια βιταμίνη C και να ενυδατωθώ. Είναι πολύ σημαντικό γιατί σε βοηθάει και να λειτουργείς καλύτερα και να έχεις λιγότερους πονοκεφάλους και να έχουμε λιγότερες κράμπες εμείς οι αθλητές. Βοηθάει πάρα πολύ η κατανάλωση του νερού και ίσως θα πρέπει να γίνει και μια καμπάνια γιατί αρκετός κόσμος που αθλείται, λέει 'εντάξει μωρέ, πάω να αθληθώ' και δεν παίρνει ένα μπουκαλάκι νερό μαζί του, το πιο βασικό δηλαδή. Ακόμα και στα γυμναστήρια, λένε πολλοί 'θα δώσω, θα δώσω...'. Μα στο γυμναστήριο, αν δεν ενυδατώνεσαι και δεν πίνεις νερό, θα κάνεις βάρη, κάποια στιγμή θα πιαστείς και δεν θα μπορείς να λειτουργήσεις. Άλλο ένα σημείο που βοηθάει η ενυδάτωση, στο να μην πιάνεσαι".

Τι θα έλεγες σε κάποιον αθλητή που τώρα ξεκινάει; Τι θα πρέπει να προσέχει στην διατροφή και ενυδάτωσή του;

"Πρώτα απ' όλα, σε κάθε προπόνηση πρέπει να έρχεται με ένα μπουκαλάκι νερό. Επίσης, αν θέλει να χρησιμοποιήσει και ηλεκτρολύτες στην προπόνησή σου, θα έλεγα ότι είναι κάτι πάρα πολύ θετικό και έξυπνο. Να τρέφεται πάρα πολύ με φρούτα και λαχανικά που επίσης έχουν αρκετό νερό και να τρώει σε τακτά χρονικά διαστήματα. Υπάρχουν δυο είδη διατροφής για αθλητές. Είτε τρως πέντε γεύματα τη μέρα είτε τρως δυο μεγάλα και ένα σχετικά καλό πρωινό. Από 'κει και πέρα, να προσέχει τις κινήσεις του και να ακούει τους προπονητές. Επειδή ειδικά στους νέους αθλητές υπάρχουν πολύ συχνά τα φαινόμενα τραυματισμών και είναι κρίμα όταν αρχίζεις το άθλημά σου, να έχεις τραυματισμούς που οφείλονται σε κράμπες ή σε αφυδάτωση".

Το να πάω σε μια έτοιμη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, για την Ελλάδα θεωρώ ότι δεν έχει καμία αξία

Κεφάλαιο Υδραϊκός. Πες μας λίγο για το πώς έφτασε η ομάδα από το πουθενά ως την Α1 και μάλιστα πέρυσι κατέλαβε την 5η θέση. Ποιο ήταν το μυστικό;

"Θεωρώ ότι έγινε μια πολύ καλή προετοιμασία. Υπήρχαν άτομα στη διοίκηση και στην ομάδα, που ξέρανε πάρα πολύ καλά τι θέλανε και πώς να το πετύχουν. Οπότε, βήμα βήμα η ομάδα ανέβαινε κατηγορία κάθε χρόνο. Το καλοκαίρι του 2014 ανέβηκε στην Α1. Τότε επέστρεψα και εγώ από Γερμανία που είχα πάει για σπουδές και για δουλειά. Έγινε μια συζήτηση, τους άκουσα πολύ σοβαρούς, πολύ ειλικρινείς, χάρηκα πάρα πολύ γι' αυτό, διότι δεν το βρίσκεις πάντα σε οποιοδήποτε χώρο και άρχισε μια συνεργασία.

Αυτό που ένιωσα από την πρώτη στιγμή, είναι ότι εδώ το απολαμβάνουμε, μας αρέσει αυτό που κάνουμε και θέλουμε να κερδίζουμε. Αλλά θέλουμε να κερδίζουμε, παίζοντας καλά και αυτό είναι το πιο ωραίο για έναν αθλητή. Ο ανταγωνισμός, το να προσπαθεί, να προπονείται σωστά, να προπονείται καλά και να πηγαίνει να κερδίζει τους αγώνες.

Επίσης, ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο στον Υδραϊκό είναι ότι λέγανε όλοι στην αρχή ότι είναι όλοι παππούδες. Είναι από τους πιο έμπειρους παίκτες που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου και έχουν παίξει στον Υδραϊκό. Κάποιους τους είχα και συμπαίκτες και παλαιότερα και τώρα σιγά σιγά μπαίνουν και καινούργια παιδιά και γίνεται ένα πολύ ωραίο κράμα. Από 'κει και πέρα, πρόπερσι και πέρυσι ήρθαμε 5οι, θα προσπαθήσουμε φέτος κάτι καλύτερο".

Οι στόχοι για το μέλλον; Ποιο θεωρείς ότι μπορεί να είναι το ταβάνι αυτής της ομάδας, με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός είναι ένα σκαλί πιο πάνω απ' όλους.

"Τόσο την Βουλιαγμένη όσο και τον Παναθηναϊκό έχουμε καταφέρει τα τελευταία δυο χρόνια να τους κερδίσουμε μια φορά. Με τον Παναθηναϊκό έχουμε έρθει και αρκετές ισοπαλίες. Από 'κει και πέρα, είναι πολύ δύσκολο, διότι θεωρώ ότι είναι ένα σκαλί πιο πάνω από εμάς, αλλά γι' αυτό παίζεις, για να προσπαθήσεις να κερδίσεις, δεν παίζεις για να χάσεις, οπότε οι στόχοι της ομάδας είναι να πάει όσο καλύτερα μπορεί και να χτυπήσει αυτούς τους δυο αντιπάλους".

Πώς βλέπεις το δικό σου μέλλον στον Υδραϊκό; Καλύπτει τα "θέλω" σου; Είσαι ο βασικός γκολκίπερ της ομάδας που πήρε την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καζάν. Φαντάζομαι ότι βάζεις ψηλά τον πήχη.

"Ακριβώς, λοιπόν, επειδή βάζω ψηλά τον πήχη, θα ήθελα με μια ομάδα σαν τον Υδραϊκό να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Το να πάω σε μια έτοιμη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, για την Ελλάδα θεωρώ ότι δεν έχει καμία αξία, πάμε να διακριθούμε στην Ευρώπη. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει, πέρα από το πόλο, είναι και η δικηγορία, η ευελιξία που μου προσφέρει, με βοηθάει πάρα πολύ. Ακόμα και ο νέος προπονητής που ήρθε φέτος, έχει απόλυτη κατανόηση για το ωράριο της δικηγορίας, οπότε έχω στόχους και στα δυο επίπεδα και ψάχνω τρόπους να τους ισορροπώ".

Ένα σχόλιο και για την διοίκηση της ομάδας που έχει βάλει το δικό της "λιθαράκι" γι' αυτή την επιτυχία.

"Αποτελείται από ανθρώπους που είχαν αγωνιστεί παλιά και μπορούν να καταλάβουν τους αθλητές και επίσης από τους πιο σωστούς και πιο ειλικρινείς που έχω γνωρίσει".

Αλλαγή τεχνικής ηγεσίας φέτος. Ο Δημήτρης Κραβαρίτης στην πρώτη του χρονιά ως πρώτος προπονητής. Τι καινούργιο έχει φέρει; Τι αλλαγές βλέπεις στον τρόπο δουλειάς σε σχέση με τον Δημήτρη Μαυρωτά;

"Δίνει πολύ μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια. Όλες του οι ασκήσεις, είναι ασκήσεις που προσπαθείς να τις εντάξεις στο παιχνίδι σου και από 'κει και πέρα έχω την εντύπωση ότι θέλει να παίξουμε ένα στυλ σέρβικου πόλο με πολύ δυνατό πρέσινγκ να κουράσει τον αντίπαλο και όταν γυρίσεις πλέον σε ζώνη, να είναι τόσο πιο δύσκολο στον αντίπαλο να επιτεθεί, που να μην τα καταφέρει. Δυναμική προπόνηση, δύσκολη και αρκετής ώρα, αλλά αν και μας κουράζει, το χαιρόμαστε".

Δεν διαλέξαμε αντίπαλο όταν χάσαμε από την Αυστραλία

Πάμε και στην Εθνική. Τρίτη στο Παγκόσμιο, έκτη στο Ρίο. Δεν θα πω τη λέξη αποτυχία για την πιο συνεπή Εθνική ομάδα όλων των ομαδικών αθλημάτων, αλλά σίγουρα κυνηγούσατε το κάτι παραπάνω. Γιατί δεν ήρθε; Τι έφταιξε;

"Η αλήθεια είναι ότι προερχόμαστε από ένα πολύ μακρύ καλοκαίρι και ειδικά οι 11 του Ολυμπιακού μείνανε πέντε μέρες να ξεκουραστούν και αυτό απ' ό,τι φάνηκε, στην αρχή δε μας επηρέασε, στην πορεία θεωρώ ότι υπήρξε μια κούραση. Θα αρχίσω από εκεί, λοιπόν. Είναι μαραθώνιος και πρέπει να φορτσάρεις στο τέλος. Εμείς, μου φαίνεται στον μαραθώνιο δώσαμε δώσαμε δώσαμε στην αρχή και στο τέλος σα να φάνηκε πως μένουμε από δυνάμεις.

Είχαμε και κάποιες ελλείψεις. Ο Βλαχόπουλος και ο Γιάννης Φουντούλης, τα δυο βασικά επιθετικά μας όπλα, δεν μπόρεσαν να κάνουν το πλήρες πρόγραμμα προετοιμασίας για το Ρίο λόγω τραυματισμών. Ο Γιάννης ήταν τραυματίας από το Final-6 στη Βουδαπέστη με τον Ολυμπιακό και γι' αυτό θεωρώ ότι δεν δώσανε το 110% που μπορούσαν, αν και το θέλανε να το δώσουν. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι δεν αρχίσαμε καλά το παιχνίδι με την Ιταλία, όπου μείναμε πίσω στο σκορ με 2-0, ήταν η καμπή που δεν καταφέραμε το κάτι παραπάνω".

Με το χέρι στην καρδιά, διαλέξαμε αντίπαλο στην 8άδα, χάνοντας με κάτω τα χέρια από την Αυστραλία; Θέλαμε να αποφύγουμε κάποιες ομάδες και προτιμούσαμε την Ιταλία; Ξέρεις ότι ειπώθηκε από πολλούς.

"Όχι, όχι... Ξέρω πολύ καλά ότι ειπώθηκε, αλλά αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Γιατί; Παίζαμε στο δεύτερο παιχνίδι, το μόνο αποτέλεσμα που ξέραμε, ήταν το Μαυροβούνιο - Ισπανία και ό,τι και να κάναμε εμείς, ακολουθούσαν άλλα έξι παιχνίδια. Δηλαδή, δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Να το λένε άνθρωποι που δεν γνωρίζουν ότι μετά απ' εμάς ακολουθούσαν άλλα έξι παιχνίδια και παρακολουθούσαν μόνο εμάς, να το καταλάβω.

Επίσης, πρέπει να σου πω ότι οι Αυστραλοί δεν έχασαν από τους Ούγγρους, τους δυσκόλεψαν πάρα πολύ, από τους Σέρβους έχασαν στο γκολ στο τελευταίο λεπτό και μείνανε εκτός 8άδας μόνο και μόνο επειδή έκαναν μια πολύ κακή πρεμιέρα με την Βραζιλία. Για μένα ήταν μια πάρα πολύ αξιόλογη ομάδα και πάντα μα πάντα μάς δυσκολεύει".

Έχουμε στρέψει τα φώτα πάνω μας με τις εμφανίσεις μας και χαιρόμαστε πολύ γι' αυτό

Ποιες στιγμές σου έμειναν χαραγμένες από το Ρίο, τόσο αγωνιστικές όσο και εξωαγωνιστικές. Το επίπεδο των ομάδων, κάτι από το Ολυμπιακό Χωριό που ίσως δεν μάθαμε ποτέ, κάτι που σου έκανε εντύπωση στην πόλη...

"Πολλές διαφορετικές εικόνες από το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Μπορούσες να δεις την απόλυτη χλιδή και την απόλυτη φτώχεια. Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες διαφορές εδώ. Από την άλλη, το Ολυμπιακό Χωριό ως περιβάλλοντας χώρος ήταν μεν ωραίο, αλλά τα διαμερίσματα δεν ήταν έτοιμα όταν φτάσαμε και δεν τα ετοίμασαν και ποτέ, αυτό πρέπει να ειπωθεί. Αγωνιστικά, αυτό που θα μου μείνει, είναι η χαρά που είχαμε όταν νικήσαμε την Βραζιλία. Ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι, ίσως το καλύτερό μας στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και προκριθήκαμε στην 8άδα. Αυτό ήταν μια τρομερή αίσθηση και εκείνη την στιγμή όλοι λέγαμε ότι καταφέραμε το πρώτο πράγμα για το οποίο ήρθαμε εδώ, να προκριθούμε στην 8άδα".

Ποιος παίκτης σε έχει δυσκολέψει περισσότερο; Αυτό που λέμε να είναι "εφιάλτης..." ως αντίπαλος.

"Δεν τους αντιμετωπίζω έτσι, γιατί δεν έχουμε κάτι να φοβηθούμε, ούτε ατομικά από κάποιον παίκτη, ούτε από κάποια ομάδα. Κάποιους παίκτες απλά τους προσέχεις λίγο παραπάνω, τους έχει λίγο παραπάνω στο νου σου".

Τέλος, ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι της Εθνικής ομάδας;

"Πλέον, έχουμε στρέψει τα φώτα πάνω μας με τις εμφανίσεις μας και χαιρόμαστε πολύ γι' αυτό. Είναι ένα όμορφο άγχος. Από 'κει και πέρα, έχουμε το World League και το Παγκόσμιο το καλοκαίρι. Θα πάμε να προκριθούμε πάλι στο World League, έχουμε στον όμιλό μας την Κροατία και πρέπει να βγούμε πρώτοι. Ακόμα δεν γνωρίζω την κλήρωση στο Παγκόσμιο. Αν δούμε και την κλήρωση, θα τα βάλουμε κάτω και θα δούμε να κυνηγήσουμε πάλι την προηγούμενη διάκριση. Έχουμε πάντα στόχο την 4άδα".

Επιμέλεια φωτογράφισης: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson