Ο LeBron James, πριν τον LeBron James

Οι Celtics βρίσκονταν στην Key Arena, για το ματς με τους SuperSonics, το 2007 και ο Kevin Garnett είχε ξεκινήσει τη διαδικασία αυτοσυγκέντρωσης, να κάνει όσα κάνει πριν κάθε ματς. Είδε πεσμένο στο έδαφος ένα περιοδικό. Ένα παλιό περιοδικό που έγραφε για τις διοργανώσεις μπάσκετ, σε επίπεδο high schools. Στο πρωτοσέλιδο είχε τους καλύτερους του έθνους, για το 1995. Ο Garnett ήταν ένας από αυτούς. Ο Paul Pierce ένας δεύτερος.

Παράτησε το τελετουργικό στη μέση και άνοιξε στη σελίδα του άρθρου. Εκεί, διάβασε αναλυτικό ρεπορτάζ, για ένα εύσωμο παιδί που χρησιμοποιούσε τις φυσικές του ικανότητες για να σπρώχνει τον αδύνατο Garnett, που χρησιμοποιούσε την αριστερή ντρίμπλα για να σκοράρει κατά βούληση, που δεν έχανε προσπάθεια με πρόσωπο στο καλάθι. Και ήταν μόνο freshman. Το όνομα του ήταν Schea Cotton και ενόσω οι "Κέλτες" πείραζαν τον KG για το πρωτοσέλιδο, εκείνος τους διέκοψε γιατί είχε να τους πει κάτι σημαντικό. Ή τουλάχιστον, αυτό πρόδιδε το ύφος του.

"Δεν καταλαβαίνετε. Αυτός ο τύπος ήταν ο LeBron πριν τον LeBron". Αυτή η φράση θα συνόδευε για χρόνια τον Cotton, ο οποίος... για να είμαστε ακριβείς ήταν ο LeBron πριν τον LeBron, πριν εμφανιστεί εκείνος στο St.Vincent-St. Mary. Ήταν ένας δυνατός forward, ύψους 1.93 και βάρους 100 κιλών, από τον πρώτο χρόνο του στο Mater Dei High School της Santa Ana, στην California. Ήταν ήδη γνωστός ως ο καλύτερος πρωτοετής του έθνους. Μετά θα γινόταν ο καλύτερος δευτεροετής και θα ηγούνταν της παρέας του, στην κατάκτηση του τίτλου στη Division 1, λίγες ημέρες πριν επιλεγεί ο Garnett στο ΝΒΑ draft από τους Timberwolves -κατευθείαν από το high school.

Ο Vernon Scheavalie Cotton γεννήθηκε στη Los Angeles County, στις 20 Μαΐου του 1978, με τον πατέρα του, James να επιλέγει να του δώσει το όνομα του αγαπημένου του τραγουδιστή (Maurice Chevalier). Επειδή όμως, το παιδί δεν μπορούσε να προφέρει το ίδιο του το όνομα, η μητέρα του Gaynell, πρότεινε το Schea, το οποίο καθιερώθηκε. Το 1990 η οικογένεια του μετακόμισε στο San Pedro της California, γιατί ο πρωτότοκος είχε μεταφερθεί από το Artesia High στο St. John Bosco High και προφανώς δεν μπορούσε να ζήσει μόνος του. Μαζι του, άλλαξε σχολείο και ο μικρός.

Για να διασφαλίσουν οι γονείς του πως δεν θα μπει σε συμμορία, τον έστειλαν στο St. Ienaeus Catholic School, στο Cypress, της νότιας California. Υπήρχε όμως, ένα θέμα: δεν είχε μείνει κενό στην τάξη του και επανέλαβε την προηγούμενη! Αργότερα, οι γονείς του θα κατηγορούνταν ότι τον έβαλαν να κάνει δυο φορές την ίδια τάξη, ώστε να αποκτήσει σωματικό πλεονέκτημα έναντι των συμμαθητών του και να κερδίσει αθλητική υποτροφία. Τακτική που υπήρχε τότε. "Τον είχαμε πάει σε δημόσιο σχολείο και τον ενοχλούσαν όλα τα αγόρια. Μια μέρα, κάποιος έβγαλε μαχαίρι από την τσάντα του. Το έκανε για να εξηγήσει στον Schea πως χρειάζεται κάτι για να προστατεύσει τον εαυτό του. Την επομένη τον πήγαμε στο καθολικό σχολείο. Και εν πάση περιπτώσει το μπάσκετ δεν είναι ατομικό σπορ. Αν έπαιζε γκολφ, τότε ναι θα είχε λογική να του δώσουμε πλεονέκτημα για αθλητική υποτροφία", διευκρίνισε η Gaynell.

Στο σπίτι των Cotton δεν υπήρχε χώρος για εγωισμό. Μόνο για δουλειά. Ο πατέρας του, εργολάβος οικοδομών στο επάγγελμα, είχε πάντα ένα χαμόγελο για όλους, μια καλή κουβέντα για όλους. Στα 50 του έδειχνε μια χαρά για την ηλικία του, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που είχε διαλύσει τα πόδια του και τους ώμους του "ενώ χρειάστηκα ανοικοδόμηση προσώπου", όταν έσπασαν τα φρένα νταλίκας που οδηγούσε, σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας στο Salt Lake City. Για να επιβιώσει, πήδηξε από το όχημα "και έκτοτε κυκλοφορώ με κορσέ". Η σύζυγος του κρατούσε τα λογιστικά βιβλία της εταιρίας και μεγάλωνε τα παιδιά.

Ο αδελφός του Schea, James Jr. ήταν γκαρντ του Long Beach State που το 1993 είχε κερδίσει τον τίτλο του "καλύτερου rookie", στη Big West Conference, ενώ το 1997 επελέγη από τους Seattle SuperSonichs, στο ΝΒΑ draft. Και δεν ήταν τυχαίο, γιατί οι γονείς είχαν φροντίσει να διδάξουν στα παιδιά τους πως ό,τι αξίζει είναι δύσκολο. Όταν ο μικρός πήρε C στα μαθηματικά, η μητέρα του τον έστειλε σε καλοκαιρινό σχολείο και κάθε ημέρα σηκωνόταν στις 06.45 για να βελτιώσει το βαθμό. Δεν είχε "κοπεί", αλλά η Gaynell δεν δεχόταν ως γιος της να 'χει C στον έλεγχο του. Παράλληλα, εργαζόταν για να βγάλει τα δικά του χρήματα -το ίδιο και ο αδελφός του. "Δεν αντέχω τους τεμπέληδες" είχε αποκαλύψει ο Big James, μαζί και ότι "πάντα του έλεγα πως αν δουλεύεις όσο πιο σκληρά μπορείς, θα είμαι χαρούμενος. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γίνεις ο καλύτερος στον κόσμο".

Στα 12 είχε φτάσει το 1.80 και τα 82 κιλά και ήταν αρχηγός ομάδας που είχε για παίκτες ένα και δυο χρόνια μεγαλύτερους μαθητές. Εκείνη τη χρονιά κάρφωσε για πρώτη φορά και έγινε εξώφυλλο στους Los Angeles Times. Είχε γίνει γνωστός στη χώρα, πριν πάει στο high school. Όταν ήλθε αυτή η ώρα, ξεκίνησε τη χρονιά στο St. John Bosco του Bellflower. Όταν εμφανίστηκε εκεί, ήταν ήδη 1.93 και 100 κιλά. Τέσσερα παιχνίδια αργότερα, ενημέρωσε πως θέλει να παίζει με τους συμπαίκτες του από την καλοκαιρινή ομάδα και μεταφέρθηκε στο Mater Dei High School, όπου ήταν αυτά τα παιδιά.

Ο πατέρας του βέβαια, είχε δώσει μια άλλη οπτική. Είχε εκνευριστεί με τον τρόπο που διαχειριζόταν το γιο του ο κόουτς του σχολείου, Brian Breslin. Στα μάτια του "προσπαθούσε να τον "σπάσει", να του μηδενίσει το κοντέρ, ενώ είχαμε επενδύσει πολύ χρόνο και χρήμα στην εξέλιξη του, ήδη". Ο ίδιος ο Schea ομολόγησε ότι "δεν τα βρήκα με τον κόουτς. Ο αδελφός μου διακρίθηκε υπό τις οδηγίες του, εγώ όμως, δεν ένιωθα άνετα και όταν δεν νιώθω άνετα, δεν παίζω όπως μπορώ". Ο προπονητής τώρα, ενημέρωσε ότι "αυτό που θέλαμε να κάνουμε είναι να μάθουμε στον Schea πώς να γίνει καλύτερος στην άμυνα, να του διδάξουμε μια νέα τεχνική. Αν ο πατέρας του πιστεύει ότι θέλαμε να τον διαλύσουμε, δεν μπορώ να κάνω κάτι". Χωρίς εκείνον, το St. John Bosco πήρε το πρωτάθλημα της Division II, στην πολιτεία.

Στο νέο σχολείο, σε κάθε ματς, είχε 20π. και 7 ριμπ. και έγινε άρθρο στο Sports Illustrated (στις 25/7 του 1994), ως "ένας από τους κορυφαίους παίκτες high school στη χώρα". Έπαιζε ως shooting guard και small forward. Μάλιστα, στη σημείωση, κάτω από τη φωτογραφία του, μπορούσε να διαβάσει κανείς "μη γελάτε. Αυτό το παιδί μπορεί πραγματικά να κάνει δουλειά". Πώς το πήρε όλο αυτό; "Ένιωθα σαν παιδάκι σε ζαχαροπλαστείο". Σημειωτέον, το παιδί με επιτόπιο άλμα στο 1.06 έλεγε τότε πως θέλει να περάσει κατευθείαν από το high school στο ΝΒΑ "αλλά οι βασικές ανησυχίες, αυτές που είχε κάθε μέρα ήταν τι θα βάλει, τι θα φάει για πρωινό... Τέτοια πράγματα. Ήταν ακόμα παιδί, σε σώμα άνδρα" έλεγε η μητέρα του. Εκείνος συμπλήρωνε "βλέπουν το σώμα μου και νομίζουν πως είμαι άνδρας. Έχω όμως, το μυαλό ενός εφήβου και είμαι επιρρεπής στο λάθος. Ο κόσμος βέβαια, δεν το καταλαβαίνει αυτό".

Σημείωση: ο McKnight είχε κοουτσάρει 35 παίκτες που είχαν πάρει υποτροφίες για κολέγια της Division I, σε 13 χρόνια. Άρα, όταν έλεγε "ο Schea είναι ο πιο ταλαντούχος επιθετικός παίκτης που έχω δει ποτέ" αντιλαμβάνεστε τι σήμαινε. "Μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ, να σουτάρει τρίποντα και να κερδίσει όποιον έχει μπροστά του στο άλμα", είχε προσθέσει. Εκείνη τη σεζόν, είχε φορέσει 37 ζευγάρια παπούτσια -ένα διαφορετικό για κάθε ματς, με τη Nike να αναλαμβάνει τη σχετική χορηγία. "Είχα συμβόλαιο για παπούτσια, από όταν ήμουν στο σχολείο, αλλά... δεν είχε λεφτά αυτή η συμφωνία", είχε εξηγήσει. Δεν είχε και άγχος "γιατί έπαιζα για τον εαυτό μου, για να είμαι εγώ χαρούμενος, όχι όσοι έρχονταν να με δουν. Επιπροσθέτως, είχα ήδη φτιάξει ένα όνομα και είχα τεράστια αυτοπεποίθηση. Δεν αγχώθηκα ποτέ με τους αντιπάλους μου. Εκείνοι αγχώνονταν, όταν έπρεπε να με αντιμετωπίσουν. Όποτε πατούσε σε παρκέ, ήθελα να δείξω σε όλους πως αναμφίβολα ήμουν ο καλύτερος".

Στην τρίτη χρονιά άλλαξε πάλι σχολείο, αλλά υπέστη κάταγμα στο αριστερό χέρι και έχασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Μολονότι είχε μόλις 11 συμμετοχές, πρόλαβε να μπει στην καλύτερη πεντάδα της περιφέρειας. Έχασε τις εμπειρίες του τελειόφοιτου, ένεκα της επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε για να διορθώσει προβληματικούς τένοντες στον ώμο. Είχε αποκτήσει την πληγή το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν μετείχε σε έξι διαφορετικά τουρνουά, σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ και μόνο μέσα στον Ιούλιο, είχε δώσει 35 ματς. Μια από τις διαδικασίες, στις οποίες μετείχε ήταν το Amateur Athletic Union. Σε σε ματς που είχε απέναντι του τον Lamar Odom, τραυματίστηκε στον ώμο και τελικά έχασε τη χρονιά. Παρ' ότι δεν είχε πατήσει σε παρκέ, εμφανιζόταν στις λίστες των ειδικών ως το δεύτερο μεγαλύτερο prospect της χώρας και είχε πολλές προσφορές από κολέγια. "Ο κόσμος όμως, άρχισε να με αμφισβητεί. Δεν ήξεραν αν θα επιστρέψω το ίδιο δυνατός ή τι θα κάνω. Έγραφαν άρθρα είχα αποχωρήσει, σαν να είχα τελειώσει, οπότε το πήρα προσωπικά".

Δεν έζησα ποτέ ως παιδί, ήμουν σε μια γυάλα και με παρακολουθούσαν όλοι

Τα δυο τελευταία χρόνια της ζωής του, ως μαθητή λυκείου επικράτησε ένα χάος. Πάντα υπήρχε κάποιος ατζέντης που ήθελε να του μιλήσει, κάποιος εκπρόσωπος κολεγίου ή οργανισμού του ΝΒΑ που ήθελε να τον πείσει ότι η δική του περίπτωση ήταν η καλύτερη, αυτή που θα αναδείκνυε καλύτερα τις τεράστιες δυνατότητες του. Πάντα υπήρχαν κορίτσια να τον περιμένουν, μετά τα ματς, μήπως και κερδίζουν το βλέμμα του, το ενδιαφέρον του. "Ήμουν μόνο 15" θυμάται, μαζί και προσφορές για σπίτια και αυτοκίνητα που του είχαν προσφερθεί, για να διευκολύνουν την επιλογή του. "Θυμάμαι γονείς να με έχουν ήδη αναγάγει, να θέλουν να προπονήσω τα παιδιά τους για 100 δολάρια την ώρα. Εγώ προσπαθούσα απλά να "βγάλω" τη μέρα, να ξεκουραστώ. Ήταν τρελό. Ουσιαστικά, δεν έζησα ποτέ ως παιδί. Ζούσα σε γυάλα και όλοι με παρακολουθούσαν. Ήταν σαν να με πίεζαν να αποφασίσω αν θέλω να ζήσω και άλλο έτσι ή να ξεφύγω. Λάτρευα το σπορ, είχα δει πού μπορεί να με πάει το μπάσκετ. Είχα κίνητρα, αλλά ήταν δύσκολο".

Μολονότι τη σήμερον ημέρα οι κανονισμοί είναι διαφορετικοί και οι απόφοιτοι high school πρέπει να φοιτήσουν τουλάχιστον ένα χρόνο σε κολέγιο (ή να παίξουν ένα χρόνο εκτός συνόρων) πριν δηλώσουν συμμετοχή στο NBA draft, το 1995 η ιστορία του Garnett ήταν το κυρίαρχο σενάριο και αυτό που "έγραψαν" ένα χρόνο μετά οι Kobe Bryant και Jermaine O'Neal. Το 1997 που πήρε απολυτήριο λυκείου ο Cotton, αποπειράθηκε να προσθέσει το όνομα του σε αυτή τη λίστα. Τελικά, τότε ήταν που ξεκίνησε η οδύσσεια του.

"Από παιδί είχα τεράστια πίεση, αλλά δεν της επέτρεπα να με "απορροφήσει". Ήθελα να δείξω στον κόσμο πως είμαι κάτι το ιδιαίτερο. Ένιωθα ως πρωτοπόρος, ως αυτός που θα έριχνε τα φώτα των προβολέων στη West Coast και ιδιαίτερα στη περιοχή του Los Angeles. Αλλά για να σας πω την αλήθεια, δεν απήλαυσα ποτέ τα προνόμια της κυριαρχίας μου. Υπήρχαν ημέρες που όταν γύριζα στο σπίτι μου, με περίμεναν 15, 20 άνθρωποι. Επικρατούσε τρέλα. Υπήρχαν από ατζέντες έως "παράσιτα" και όλοι ήθελαν ένα κομμάτι μου. Ήθελα να είναι κοντά μου, να παίρνουν μια γεύση της ζωής μου. Ήταν σαν τρελή διαδρομή που δεν είχε τέλος. Όταν ξύπνησα από αυτό, έζησα τον εφιάλτη".

Όταν ήλθε η ώρα να δεσμευτεί με κάποιο κολέγιο, διάλεξε το Long Beach State (του αδελφού του), πριν προτιμήσει το UCLA (όπου λίγες ημέρες μετά υπέγραψε ο Baron Davis) και τον μπλοκάρει το NCAA. Τι είχε συμβεί; Είχε δώσει εισαγωγικές εξετάσεις (SAT -που ανάλογα με το αποτέλεσμα προκύπτει και το κολέγιο που μπορείς να πας και αν δικαιούσαι υποτροφίας) και το σκορ του ήταν 900 βαθμοί. Διακόσιοι περισσότεροι από τους απαραίτητους για να παίξεις σε πρωταθλήματα του NCAA. Μόνο που οι ιθύνοντες "έβγαλαν" άκυρο το τεστ, γιατί όπως είπαν τα γράμματα ήταν μεγαλύτερα του καθιερωμένου.

Κινήθηκε δικαστικά (ο δικηγόρος του "πάτησε" στο ότι έχει μαθησιακό πρόβλημα, εξ ου και η μεγάλη γραμματοσειρά), αλλά δεν δικαιώθηκε. "Η πραγματικότητα της ζωής θέλει όταν είσαι επιτυχημένος, να υπάρχει πάντα κάποιος που θα επιχειρήσει να σε ρίξει, να πει κάτι αρνητικό για εσένα. Χρησιμοποίησαν έτσι, αυτό το τεστ, αλλά δεν έλεγαν αλήθεια". Έφυγε για το Connecticut και το προπαρασκευαστικό σχολείο St. Thomas More, του Oakdale. Η παρουσία του ήταν τέτοια που του έδωσε άλλη μια ευκαιρία (πάλι ήταν κυρίαρχος, αλλά δεν είχε σημειώσει εξέλιξη). Προέκυψαν νέες προσφορές από κολέγια και διάλεξε αυτή του North Calorina State.

Το NCAA του απαγόρευσε και αυτή τη δυνατότητα, με τον Cotton να περνά ένα χρόνο στο Long Beach City College (1998-99) και μέσω αυτού να κερδίζει το ΟΚ της ένωσης. Τότε λοιπόν, δέχθηκε την υποτροφία που του πρόσφερε το Alabama και η παρουσία του στη Southeastern Conference του επέτρεψε να προβληθεί και πάλι σε όλο το έθνος. Ως δευτεροετής κολεγίου, είχε τη σεζόν 1999-2000 15.5 π. και 4.6 ριμπ. Δεν θα λέγατε ότι είχε θριαμβεύσει, με τους ειδικούς να τον χαρακτηρίζουν underized power forward και να εκφράζουν ανησυχίες για τις δυνατότητες που είχε στην περιφέρεια (και κυρίως στην άμυνα των γκαρντ). "Αν ήξερα τότε ό,τι ξέρω τώρα, δεν θα είχα πάει κολέγιο", είπε πέρυσι. Αλλά ήταν λίγο αργά.

Γιατί το 2000 προσέλαβε ατζέντη και ενημέρωσε πως θα δήλωνε συμμετοχή στο NBA draft. "Αν ήμουν ιατροδικαστής του μπάσκετ, θα ήταν εύκολο να προσδιορίσω το λόγο του θανάτου: too much, too soon", είχε σχολιάσει εκπρόσωπος ομάδας του ΝΒΑ, το βράδυ που ο παίκτης δεν επελέγη από κάποιον, πριν καταλήξει στο "όσο μεγάλωνε και οι άλλοι παίκτες ωρίμαζαν και εξέλισσαν τις δυνατότητες του, εκείνος είχε μείνει με "κολλημένη" τη νεκρά και τις τραγικές συνήθειες που είχε".

"Το 80-90% των παιδιών που θα περνούσαν ό,τι πέρασα εγώ, θα είχαν καταλήξει στα ναρκωτικά. Εκείνο το βράδυ ήταν ντροπιαστικό, με συνέτριψε", ήταν το σχόλιο του ιδίου του Cotton, ο οποίος γύρισε στο σπίτι των γονιών του για να αποφασίσει τι θέλει να κάνει με την καριέρα του. Πήγε στο Summer League του Orlando, τη χρονιά που ακυρώθηκαν τα πάντα, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Conrad McRae (Magic) στο παρκέ, κατά τη διάρκεια προπόνησης. Επελέγη στο Νο4 της American Basketball Association, από τους Anaheim Roadrunners, αλλά η ομάδα δεν κατάφερε να "κλείσει" τo Honda Center για έδρα και δεν έπαιξε ποτέ για εκείνος. Τον διάλεξαν και οι Sioux Falls Skyforce, στη Continental Basketball Association, αλλά τον "έκοψαν" την τελευταία ημέρα του camp. Προσπάθησε να βρει άλλους τρόπους να μπει στο ΝΒΑ (είχε πει "δεν θα σταματήσω να προσπαθώ, μέχρι να πάρω μια γεύση. Μόνο τότε θα νιώσω το αίσθημα του ολοκληρωμένου") και έτσι άρχισε την ευρωπαϊκή καριέρα που διήρκεσε 10 χρόνια, αφορούσε 7 χώρες και τέσσερις ηπείρους.

Όπως λέει, πέρασε πολλά χρόνια σε ένα σκοτεινό δρομάκι και χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες για να βρει την έξοδο. "Πλέον νιώθω πως έχω μια δεύτερη ευκαιρία να κάνω αυτό που πρέπει, να διασφαλίσω ότι αυτό που έζησα δεν θα το ζήσει κάποιο άλλο παιδί". Τι εννοεί; Θα φτάσουμε και εκεί. Ή μάλλον, θα καταλήξουμε εκεί. "Ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά στην Partizan, την ομάδα του Vlade Divac στη Σερβία (τότε). Ήμουν εκεί πέντε μήνες (το 2001) και "έβγαλα" καλά λεφτά. Έπαιξα στη Euroleague εναντίον της Μaccabi του Anthony Parker και είχα 18π. και 7 ριμπ. σε 12'. Μετά, έμεινα στον πάγκο για τρία ματς. Ποιος το κάνει αυτό;".

Μετά πήγε στους Shanghai Sharks του Yao Ming, στην Κίνα, στην Etendard de Brest και την Evreux στη Γαλλία, στους Leneros de Los Mina στη Δομινικανή Δημοκρατία, γύρισε στις ΗΠΑ για τους Texas Rim Rockers (USBL) και τους Long Beach Jam (2003-04, ABA), έπειτα ήλθε η Βενεζουέλα (Cocodrilos de Caracas), μια σεζόν στους Harlem Globetrotters (2004-05), η Deportivo Tachira, στη Βενεζουέλα, η Lobos Grices de la UAD (Μεξικό) και το 2010 όταν τελείωσε ό,τι είχε να κάνει με τη Guaros de Lara, έριξε τίτλους τέλους. Ως παίκτης. Γιατί επιτέλους είχε βρει τι τον γέμιζε περισσότερο από όλα.

"Έμαθα σιγά σιγά να δέχομαι τη ζωή, όπως μου ήλθε. Εκτίμησα ό,τι είχε να μου προσφέρει ο κόσμος και νιώθω ευλογημένος για όσα έχω ζήσει. Κάποια στιγμή σταμάτησα να κλαίω και αποφάσισα να ασχοληθώ με τα παιδιά, να τα βοηθήσω, να τους εξηγήσω ότι για να πας μπροστά δεν χρειάζεται να γαμ... τον κόσμο". Έγινε προπονητής του μπάσκετ και δημιούργησε τη δική του ακαδημία, ενώ είχε αναλάβει και την ομάδα του Millikan High School, στο LA. Παράλληλα, άρχισε να δουλεύει επί ενός ντοκιμαντέρ που αφορούσε τα... νιάτα του. Το "Manchild" προβλήθηκε φέτος, στις 31/1, στην "πόλη των αγγέλων", ενώ έγινε προβολή και στο All Star Weekend του Toronto. Δείτε το trailer.

Οι Baron Davis, Tyson Chandler, Elton Brand, Paul Pierce, Stephen Jackson, Ron Artest, Randy Moss είναι μεταξύ εκείνων που μιλούν για το ταλέντο του Cotton, με τον ίδιο να αναλύει τι πήγε λάθος, τώρα που πια έχει ηρεμήσει και έχει κατασταλάξει στα "θέλω" του. "Η ιδέα για το ντοκιμαντέρ μου ήλθε πριν 12-15 χρόνια, είχα γράψει κάποια πράγματα, συναντήθηκα με κάτι φίλους, αλλά δεν προχώρησε γιατί τότε έπαιζα ακόμα. Πριν μια δεκαετία άρχισα να συγκεντρώνω υλικό και προ τριετίας ήταν που ήλθε η εταιρία παραγωγής ArtruGroup και εξασφαλίσαμε τη συμμετοχή 7-10 NBAers". Ο τίτλος ("Manchild") είναι το παρατσούκλι του, ακόμα και σήμερα και "το έχω από όταν έπαιζα στο γυμνάσιο". Αν μπορούσε να επιλέξει ένα λόγο για τον οποίον θα ήθελε να τον ξέρει ο κόσμος, είναι ο εξής: "Ό,τι και αν συμβαίνει στη ζωή, πρέπει να προχωράς. Να μην τα παρατάς. Νιώθω ευλογημένος, ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Ο πατέρας μου πέθανε πέρυσι, τέτοιο καιρό και ήταν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της δουλειάς. Το να ακούω εν τω μεταξύ, όλους αυτούς τους NBAers να μιλούν για εμένα, ήταν κάτι το μοναδικό".

Πώς σχολιάζει το "ήταν ο LeBron πριν τον LeBron" του Garnett; "Υπάρχουν ομοιότητες, ως προς τον τρόπο που προσεγγίζαμε το ματς, η φυσική δύναμη, το ότι δεν μας νοιάζει η σωματική επαφή, η ικανότητα στην ντρίμπλα, στα τελειώματα, τα σουτ από παντού και η δημιουργία για τους συμπαίκτες. Έως την εποχή μου, δεν υπήρχε κάποιος άλλος που να μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, σε καλό επίπεδο". Η ιστορία του "είναι πιο πολύ ανθρωπιστικού περιεχομένου και όχι αθλητικού. Μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά, τους ενήλικες, τους πάντες".

Στα χρόνια που ήταν εκτός των ΗΠΑ για δουλειά "έμαθα πράγματα που ήταν απαραίτητα για να γίνω αυτός που είμαι σήμερα. Ήταν πολλές οι εμπειρίες που με βοήθησαν να ζήσω με τον εαυτό μου. Για παράδειγμα, όταν παίζαμε φιλικά στο UCLA, ο Magic Johson διάλεγε εμένα για την ομάδα του και αυτό είναι κάτι ανεκτίμητο. Έμαθα να εκτιμώ". Η ακαδημία που έχει πηγαίνει μια χαρά "και πλέον μπορώ να δω τον εαυτό μου ως μέντορα παιδιών, ώστε να μην περάσει κανείς ό,τι πέρασα εγώ".

Πηγές: bostonglobe.com, latimes.com, heraldtribune.com, Sports Illustrated, HoopsHype, RealGM.com, FoxSports.com, ESPN.